Żyj i pozwól żyć

Nowe życie...

Przychodzi taki dzień, kiedy większość z nas ma dosyć życia, jakie prowadzi. Taka refleksja może przyjść z dnia na dzień, pod wpływem jakiegoś wydarzenia bądź serii wydarzeń, takim przełomem w podejściu do życia mogą być nasze urodziny, może być też tak, że poczucie podjęcia szeregu złych decyzji narasta w nas od pewnego czasu. Możemy wówczas wybuchnąć niespodziewanie, a momentem zapalnym może być praktycznie wszystko…

A jak to było w przypadku Artura Ophof, zbliżającego się do rocznicy pięćdziesiątych urodzin przedstawiciela handlowego pracującego w branży środków czystości papieru toaletowego? Ten wycofany z życia mężczyzna zawsze marzył o ekscytującym życiu na wysokim poziomie, niestety nigdy nie miał ani dość odwagi, ani dość charyzmy, żeby o takie życie zawalczyć. Nijakie małżeństwo z Afrą, z którą tak naprawdę nigdy nie zbudował nic wspólnego, nijaki dom w nijakim miasteczku i raz w tygodniu nijakie piątki spędzane w towarzystwie przyjaciół jeszcze ze szkoły średniej – oto codzienność mężczyzny. Nic zatem dziwnego, że takie wydarzenie, jak utrata pracy, nie robi już na nim żadnego wrażenia. Co więcej, wydaje się usatysfakcjonowany, że nareszcie będzie mógł uwolnić się od marudnego szefa, zwracającego uwagę tylko na koszt, target i postanawiającego w wyniku wewnętrznej reorganizacji poprawić rentowność firmy.

Co zatem pozostało Arturowi w takiej sytuacji? Szczególnie po śmierci ukochanej teściowej, która zawsze broniła go przed światem i potrafiła otoczyć serdecznością? Nie pozostaje nic innego, jak tylko pogodzić się z losem, zabrać mizerną odprawę i zaszyć w domu, wegetując przez kilka kolejnych lat i pozostając na utrzymaniu żony pracującej przez kilka godzin w tygodniu w butiku dla puszystych pań. Zaraz, a gdyby tak… upozorować własną śmierć i zamiast ponurej egzystencji w małym, znienawidzonym miasteczku, zaszyć się we włoskim domu przyjaciela i nareszcie poczuć czym jest słynne La Dolce Vita?

Artur wybiera właśnie tę opcję, skrupulatnie planując wszystkie szczegóły swojego „życia po życiu”. Pomocą służą mu w tym przyjaciele, zafascynowani genialnym pomysłem flegmatycznego dotąd mężczyzny. Czy jednak można po prostu tak zniknąć i zacząć wszystko od nowa? Przekonamy się o tym sięgając po osobliwą, przepełnioną ironią ale i wnikliwą obserwacją rzeczywistości powieść ukrywającego swoją prawdziwą tożsamość pisarza, Hendrika Groena. Czytelnicy, którzy mieli już możliwość zapoznać się z twórczością autora i pokochali jego specyficzny styl dzięki „Małym eksperymentom ze szczęściem” czy „Dopóki życie trwa”, bez wahania sięgną również po najnowszą książkę, pt. „Żyj i pozwól żyć”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros pozycja, to prawdziwa gratka nie tylko dla wielbicieli autora, ale dla wszystkich, którzy podchodzą z dystansem do swojego życia, a także dla tych wszystkich, którzy – podobnie jak Artur – chcieliby znaleźć się zupełnie w innym miejscu. Kto wie, może lektura zainspiruje czytelników do zmian i przekona, że niekoniecznie trzeba czekać do pięćdziesiątki, by zacząć żyć…

Jeśli chcemy przekonać się, czy pomysł Artura by samemu urządzić swój własny pogrzeb i zacząć nowy etap w życiu był udany, czy udało mu się spotkać i ułożyć sobie życie z kobietą, którą dziesięć lat temu miał romans, czy można tak naprawdę zacząć wszystko od nowa, warto zagłębić się w powieść Groena. Może nie ma tu szalonej akcji i nagłych jej zwrotów, ale jest spora dawka ironii, czarnego humoru, spostrzeżeń na temat życia – zarówno czynionych przez głównego bohatera, jak i jego żonę. Tym samym jest to jedna z tych pozycji, które dają do myślenia, które zostają z nami jeszcze długo po tym, jak skończymy czytać. Od nas zaś zależy to, co zrobimy z wnioskami płynącymi z lektury…

Justyna Gul

Qultura słowa

"Żyj i pozwól żyć" osadzone jest w czasach współczesnych, w holenderskim miasteczku Purmerend. Główny bohater- Artur Ophof jest zwyczajnym, niezauważanym, zbliżającym się do pięćdziesiątki mężczyzną. Ma nudną pracę, do której od wielu lat dojeżdża w długaśnych korkach i żonę, z którą niewiele go już łączy. Tylko piątkowe spotkania golfowe z przyjaciółmi wprowadzają trochę życia do jego szarej egzystencji. Coraz częściej nachodzi go poczucie, że czas ucieka, a ON tkwi w jednym miejscu. Tylko co zrobić by zacząć żyć na nowo? A może wystarczy tylko przestać żyć... po staremu ;)?

Powiem wprost: ta niepozorna książka jest świetna! "Żyj i pozwól żyć" to całkiem nowa historia, jednak napisana tym samym lekkim, humorystycznym stylem doprawionym ironią i sarkazmem. To właśnie ten smaczek sprawia, że gagi sytuacyjne czy zabawne uwagi odnośnie rzeczywistości nabierają drugiego (trochę gorzkiego) dna. Dzienniki Hendrika Groena dotykały trudnych tematów starości, godności i umierania, a "Żyj i pozwól żyć" odnosi się do życiowych wyborów i ewolucji związków. Jest może nieco lżejsze w odbiorze, ale skłania do rozważań czy nasze życie wygląda tak jak tego chcieliśmy, czy osoba obok nas to wciąż ten sam partner, którego tak kochaliśmy. Narracja pierwszoosobowa jednocześnie prowadzona dwutorowo, pozwala spojrzeć na codzienność oczami Artura, jak i jego żony. Także w tym wypadku sprawdza się powiedzenie, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Zmiana perspektywy pozwalała mi lepiej zrozumieć pobudki obojga z nich.

Bohaterów poznawałam jakby w biegu. Z początku nie wiedziałam jak wyglądają, co lubią, jacy są. Dopiero codzienność pomału odkrywała ich charaktery. Czułam się jakbym poznawała żywych ludzi, a nie fikcyjne postaci i to według mnie duży plus! Artura polubiłam od początku. Ten zamknięty w codzienności mężczyzna tak bardzo pragnący żyć pełną piersią, a do tego zabawny, uszczypliwy i błyskotliwy przypadł mi do gustu (choć jego zwariowane decyzje nie za bardzo). Sama fabuła płynie wartko i zanim się spostrzegłam, zostałam wciągnięta w nią bez reszty i nie potrafiłam się od niej oderwać.

Gdybym miała porównać "Żyj i pozwól żyć" do poprzednich powieści autora, to książka ta jest w niewielkim stopniu słabsza. Mimo to, moim zdaniem, nadal trzyma wysoki poziom i świetnie obrazuje charakterystyczny styl autora. Z pozoru zabawna i błaha, celnymi spostrzeżeniami zwraca uwagę czytelnika na sprawy głębsze. Mnie oczarowała, spędziłam z nią cudowny czas i z całego rozkochanego serca polecam :) Ze swojej strony daję solidne 8/10 i jeszcze bardziej polecam ;)