Złotko

Na pierwszy rzut oka Rhiannon wiedzie bardzo normalne życie: ma chłopaka, grupę oddanych przyjaciółek, wykonuje nudną pracę biurową, zbliża się do trzydziestki. Ale to tylko pozory :)

Jedyne, czego możemy być pewni to to, że nie jest psychopatką... w stu procentach. Rhee w formie dziennika opowiada o swoim codziennym życiu. Jest pełne śmiesznych sytuacji, sama bohaterka zyskała w moich oczach wiele dzięki poczuciu humoru. Najczęściej był to czarny humor, który bardzo lubię. Każdy wpis do pamiętnika poprzedzała listą ludzi, których danego dnia chciałaby zamordować. Narratorka jest bezwzględna w swoich ocenach, pozbawiona kręgosłupa moralnego..

Tutaj dochodzimy do momentu, w którym będę mówić o słabszych stronach tej książki, czyli Bridget. Nigdy nic do niej nie miałam, jednak tym samym nie pałałam do niej wielką miłością. Kreacja bohaterki bardzo mi się podobała, ale zdarzył się jeden bardzo niesmaczny moment. Dotyczył sfery seksualnej, i według mnie był zupełnie niepotrzebny. Rozczarowało mnie też samo zakończenie, które chociaż było zaskakujące, to również przesadzone.

Złotko ma więcej wspólnego z Bridget, niż z Dexterem. Jeśli chcecie poznać mroczną stronę na pierwszy rzut oka zwykłej dziewczyny, polecam. Nastawcie się jednak na bardzo lekką i niewymagającą lekturę, rozbawi Was bardziej, niż przerazi. Czy nie tego właśnie potrzeba jesienią?

Cała recenzja na: [Adres usunięty]

Blurb zapowiada lekką i przyjemną książkę z dreszczykiem. Wiele osób porównuje bohaterkę do Bridget Jones albo Dextera w spódnicy (tego drugiego nie oglądałam, więc nie wiem), dla mnie jednak styl, a także wydarzenia zdecydowanie bardziej przypominają "Gotowe na wszystko". Na pierwszy rzut oka spokojna, normalna kobieta wewnętrznie jest znerwicowaną, sfrustrowaną i pełną mrocznych instynktów osobą. Nikt by nawet nie podejrzewał jakie myśli chodzą jej po głowie.

Muszę przyznać, że lekki język i łatwość w przyswojenia tej historii trochę mnie zwiodły. Rhiannon na początku wydaje się równą babką (pomimo swoich instynktów), w końcu poluje tylko na przestępców - gwałcicieli, pedofilów. Jednak już na początku nie wszystko jest w porządku. Ekstaza po każdym zabójstwie. Zupełnie nietypowe podniety. I pech, który bardzo często nawiedza kobietę, niwecząc jej plany, lub sprawiając, że musi mieć się na coraz większej baczności.

"Złotko" to książka dość specyficzna i na pewno nie każdy się w niej odnajdzie. Trzeba podejść do niej z pewnym dystansem, gdyż utożsamianie się z bohaterką może być niebezpieczne. Nie każdemu również przypadnie do gustu ta postać. Jednak tak duży dysonans między zewnętrznym zachowaniem bohaterki, a jej wnętrzem z pewnością zmusza do przemyślenia wielu spraw.

Dwudziestosiedmioletnia Rhiannon, prowadzi z pozoru spokojne i standardowe życie. Mieszka razem ze swoim partnerem w małym angielskim miasteczku. Jest asystentką redakcji prowincjonalnej gazety, a wieczorami wychodzi na ploteczki z grupką przyjaciółek. Ale to tylko pozory..

Rhia jest sfrustrowana brakiem wyczekiwanego awansu, jej koleżaneczki wzbudzają w niej irytację, a chłopak zdradza ją z młodszą i ładniejszą współpracownicą. Jednak jest coś, co daje wytchnienie tej złotowłosej – lista. Lista na której znaleźć może się każdy, z byle powodu. W wolnym czasie sporządza spis osób, które by z przyjemnością zabiła.

Chyba każdemu z nas przydarzyło się uśmiercić kogoś w myślach. Tyle, że nasza bohaterka nie poprzestaje na myśleniu, tylko przechodzi do działania. W bystry i inteligentny sposób wabi ofiary, żeby później czerpać przyjemność z ostatniego uderzenia ich serca. Zwykle morduje tych „złych”, jednak czasami zdarza jej się nagiąć swoje zasady i zabić kogoś, kto zasłużył na to jedynie tym, że się jej naraził jakimiś błahostkami.

Rhiannon z miejsca skojarzyła mi się z rolą Katherine Heigl, która grała Monę Champagne w filmie „Nie ma jak w piekle”. Z pozoru niewinna i niczym niewyróżniająca się kobieta, jest bezwzględną morderczynią, która bez mrugnięcia okiem odbierze komuś życie.

„Złotko”, było książką po której wiele się spodziewałam i muszę przyznać, iż nawet w najmniejszym stopniu się na niej zawiodłam. Lekkie pióro autorki i rosnące strona po stronie napięcie sprawiały, że błyskawicznie dotarłam do ostatniej kartki. C. J. Skuse umiejętnie wplotła w swoją powieść nagłe zwroty akcji, a brutalnymi opisami wzbudzała intensywny dreszczyk przerażenia. Głowna bohaterka jest postacią bardzo charakterystyczną. W końcu kto by podejrzewał zwyczajne złotowłose dziewczę o całkowite wyprawie z jakichkolwiek skrupułów i zimnokrwistość. Mimo tego, że jest tym standardowym wzorcem „złego charakteru”, który powinien wzbudzać w nas obrzydzenie i odstręczać swoją osobą, wcale tak nie jest. Nie sposób nie lubić jej po części dzięki wplecionym wspomnieniom o jej przeszłości, ale też za sprawą czarnego humoru, który oblepia powieść. Swoim blaskiem całkowicie przyćmiewa dość wyblakłe drugoplanowe postacie. Poziom tej historii został utrzymany do samego końca, zwieńczony zaskakującym zakończeniem.

Złotko. Czyż nie brzmi niewinnie? 27-letnia Rhiannon wydaje się być idealnym odzwierciedleniem tego słowa. Blond włosy, praca asystentki redaktora w "Gazette", stały związek z Craigiem, z którym mieszka w niewielkim miasteczku w West Country oraz grupka zgranych przyjaciółek, z którymi spędza wieczory plotkując na typowo kobiece tematy. Jednak to jedynie pozory, a one jak wiadomo mylą. Tak naprawdę pod powłoką uczynnej i niewyróżniającej się dziewczyny, skrywa się zmęczona swoim życiem bezwzględna morderczyni. Irytuje ją jej praca (oraz pracownicy), gdyż wciąż bezskutecznie stara się o awans na młodszego reportera, a jej powieść Zegar Alibi została odrzucona przez kolejne wydawnictwa. Przyjaciółki doprowadzają ją do szału, rozmawiając jedynie o wychowywaniu dzieci i związkach, przy czym jej relacja z Cragiem zdecydowanie nie należy do udanych. Humor poprawia jej jedynie tworzenie przed snem listy osób, które powinny już nie żyć. I oczywiście - zabijanie. Kto będzie kolejną ofiarą niepozornej morderczyni? Jakie mroczne tajemnice skrywa jej przeszłość i czy kolejne zbrodnie również ujdą jej na sucho?

"To ON wydobył ze mnie te skłonności. Były przecież uśpione, martwe. Teraz szczęście wymaga zabijania."

W pozycji tej narracja prowadzona jest w formie pamiętnika. Wertując kartki poznajemy niemal całe pół roku z życia Rhiannon, a przy tym jej myśli, spostrzeżenia, ale przede wszystkim listy osób, które jej zdaniem powinny zniknąć raz na zawsze z naszej planety. Można wśród nich znaleźć telemarketerów, ludzi, którzy nie włączają kierunkowskazu na rondach lub noszą koszulki z napisem "Bazinga" (jak można nie lubić Sheldona?!), listę te zaszczycił swoją obecnością nawet sam Ed Sheeran. Młoda zabójczyni jest niezwykle ciekawie wykreowaną postacią. Zdecydowanie jest szalenie inteligenta, nawet gdy działa pod wpływem impulsu zdaje się mieć gotowy plan jak uniknąć odpowiedzialności. Wieczorami sama wabi swoje ofiary, a następnie czerpie ogromną radość z ich ostatniego tchnienia. Jest okrutna, a przy tym niesamowicie zabawna, opis z tyłu książki określający ją jako "dziecko Bridget Jones i Dextera Morgana" sprawdza się wręcz idealnie, chociaż wydaje mi się, że cechuje ją o wiele większa pewność siebie, niż bohaterkę sławnego "Dziennika". Postaci drugoplanowe wydają się dosyć blade przy tak charakterystycznej głównej postaci, a jednocześnie tworzą świetne tło dla całej historii.

Styl autorki jest bardzo lekki i przyjemny. Fabuła może nie jest zbytnio rozbudowana, wypełniona nagłymi zwrotami akcji, jednak jakby nie patrzeć poznajemy wydarzenia z powszedniego życia Rhiannon, która na co dzień stara się chować swoją prawdziwą naturę pod maską normalności. Jednak sama historia szalenie wciąga, a rozterki i przemyślenia zabójczyni nie jeden raz powodowały, że śmiałam się w głos i momentami wręcz jej kibicowałam. Sporą zaletą są także wzmianki na temat jej przeszłości, która jak można się domyśleć, nie należała do tych najszczęśliwszych. Dzięki nim czytelnik dowiaduje się, dlaczego dziewczyna stała się bezwzględną, pozbawioną skrupułów morderczynią, i na jakiej podstawie wybiera swoje kolejne ofiary.

Pozytywnie zaskoczyło mnie również samo zakończenie i ostateczny obrót spraw. W doskonały sposób ukazuje, jak jedno wydarzenie może wpłynąć na nasze dalsze losy. Z wielką chęcią przeczytałabym kontynuację tej pozycji, gdyż ciekawi mnie jak potoczą się dalsze losy Rhiannon, której życie zmieni się teraz o 180 stopni.

Podsumowując jeżeli szukacie lekkiej, krwawej i przede wszystkim zabawnej historii myślę, że jest to książka dla Was. Stanowi ona idealne połączenie, które z pewnością sprawdzi się jako relaks po ciężkim dniu.