Zaraza. Igor Brudny. Tom 4

Zaraza infekuje. Przebija się podskórnie i wnika w głąb czytelnika.

Czytając czułam się jak w kapsule - odcięta od świata i rzeczywistości. Uwielbiam trylogię z Igorem Brudnym i sama informacja o Zarazie była jak wymarzony prezent niespodzianka.

Nie wiem jak autor to robi ale klimat książki jest zniewalający.

To wielki come back Igora ale na każdym kroku czuć tu pomiędzy wierszami obezwładniające zło.

Nawet jeżeli książka ma jakieś wady to mi ciężko było je dotrzeć, bo przez całą lekturę byłam zahipnotyzowana postaciami i zabójczymi wątkami. Przemieszczałam się z bohaterami przez sale prosektorium, sale szpitala psychiatrycznego - jak ich cień. Stąpając za nimi krok w krok. I powiem tylko tyle - chcę tam wrócić. Dlatego w przypadku tej Zarazy jestem totalnym antyszczepionkowcem.

Pozostająca na długo w pamięci trylogia Przemysława Piotrowskiego zamieniła się w… serię. Na szczęście! Nie chciałem tak szybko rozstawać się z tak dobrym kryminałem. „Zaraza” to jej czwarta część, a 29 czerwca ukaże się część piąta – „Bagno”.

Po ostatniej trudnej akcji, Igor Brudny trafia do szpitala w stanie krytycznym. Jego rekonwalescencja trwa długo, a sam komisarz jest z tego powodu zrezygnowany. Ciężko mu się przyzwyczaić do zmiany stylu życia – Igor przez jakiś czas ma ograniczenia ruchowe, porusza się na wózku inwalidzkim, ale ma przy sobie partnerkę Julię Zawadzką, która pomaga mu w każdej sytuacji.

całość na:

[Adres usunięty]

„Zaraza” Przemysława Piotrowskiego to czwarty tom serii kryminalnej o Igorze Brudnym, który ukazał się po roku oczekiwania. Równocześnie jest to nowy początek cyklu - zmieniło się tu prawie wszystko. Przede wszystkim kreacja postaci – Igor, po trudnych doświadczeniach z tomu poprzedniego, jest całkiem innym człowiekiem, w końcu jest wielowymiarowy, jest bardziej ludzki, lepiej umotywowany psychologicznie, przez co łatwiejszy do zrozumienia. I w końcu Julka, jego partnerka, doczekała się tego, że stała się pełnoprawną postacią – w tym tomie sama też prowadzi śledztwo, nie jest już zależna tylko i wyłącznie od Igora, co tak mocno wcześniej mnie denerwowało. Brutalne opisy zostały ograniczone do minimum, błędów stylistycznych raczej nie wyłapałam, a temat jaki książka porusza – handel żywym towarem – został rzetelnie opisany. Akcja toczy się sprawnie, twisty rozpisane są w odpowiednich momentach, przez co ciekawość utrzymuje się na stałym poziomie. Ogólnie jestem zadowolona i cieszę się, że po trzech kiepskich tomach w końcu mogę napisać o serii coś pozytywnego! Oby z piątym tomem, który na rynku ukazać ma się w czerwcu 2022, było podobnie! Albo jeszcze lepiej, bo wiem, że Piotrowskiego na to stać! :)

O tym, że seria o Igorze Brudnym należy do jednych z moich ulubionych – nie muszę pisać chyba po raz kolejny. Po lekturze Cheruba z ekscytacją wyczekiwałam dalszych wieści na temat kolejnych książek autora – czy tym razem wróci on do Brudnego, czy wyjdzie z czymś nowym? Na odpowiedź nie musiałam czekać zbyt długo. Zaraza z miejsca wzbudziła moje zainteresowanie, a niecierpliwość tylko się wzmogła. Dziś mogę opowiedzieć kilka słów na temat tej pozycji. Czy kolejne spotkanie z Brudnym okazało się udane?

Po ostatnich wydarzeniach Igor musi mierzyć się z problemami zdrowotnymi, a ponadto musi trzymać się z dala od Warszawy. Zespół powołany przez Romualda Czarneckiego już nie istnieje, jednak Julia wytrwale stoi u boku mężczyzny. Nad policjantami z Zielonej Góry ponownie zbierają się ciemne chmury – znalezione zostają zwłoki kobiety, w której ciele nie znajduje się już ani kropla krwi. Kto dopuściłby się takiego czynu? Czy to możliwe, że w mieście panuje naśladowca wampira? Do sprawy zostaje przydzielona Julia i to właśnie ona wraz z zespołem będzie musiała stawić czoła brutalnej prawdzie.

Zacznę od tego, że celowo odłożyłam lekturę tej powieści w czasie. Wiedziałam, że nadchodząca sesja uniemożliwi mi spokojne przeczytanie tej pozycji, a w dalszym czasie pisanie licencjatu też nie napawało optymizmem. Nareszcie jednak udało mi się zapoznać z tym tytułem i cóż ja mogę powiedzieć więcej - Przemysław Piotrowski w formie.

Uwaga czytelnika zostaje tutaj skupiona w znacznej mierze na Julii. Z racji tego, że Igor musi zadbać o swoje zdrowie i powrót do jako takiej równowagi, to właśnie ta bohaterka wychodzi na pierwszy plan i to z jej perspektywy w znacznej części przedstawiana jest akcja powieści. Dzięki temu zabiegowi mogłam nareszcie poznać tę bohaterkę bliżej i sprawdzić, czy nadal wzbudza ona moją ciekawość, czy też nie do końca. Na szczęście jednak okazało się, że tak – jak najbardziej.

Autor nie oszczędza swoich odbiorców i z każdą kolejną stroną dokłada coraz to nowych, niepokojących dość informacji, które na dłuższą metę budują napięcie i sprawiają, że ostatecznie nic już nie wiemy. Podczas lektury w głowie ukształtowała mi się wizja kilku podejrzanych, jednak to, co otrzymałam, ostatecznie naprawdę mnie zszokowało. Zakończenie zdecydowanie stanowi jedną z wielu zalet tej powieści i szczerze? Choćbym chciała, to nie domyśliłabym się, że to właśnie ta osoba stoi za tym wszystkim. Po prostu: wow.

Pióro autora, podobnie jak w przypadku poprzednich tomów, jest bardzo dobre, dosadne, a jednocześnie na tyle lekkie, że lektura tej powieści to czysta przyjemność. Dzięki tej książce oderwałam swoje myśli od wszystkiego, co tylko wywołało u mnie negatywne emocje, a zamiast tego moja uwaga stale skupiała się na toczącej się akcji. W końcu taka sprawa nie mogła sprawić, bym się znudziła. Zaraza to czwarty już tom cyklu o Igorze Brudnym i Julii Zawadzkiej, jednak mimo moich ciepłych słów nie nazwę go tym najlepszym. W mojej opinii wciąż na pierwszym miejscu pozostaje Cherub, który dosłownie wyrwał mnie z butów i długo nie pozwolił dojść do siebie. Tę część stawiam więc na drugim miejscu - więc nie jest tak do końca źle.

Jeżeli lubicie kryminały, w których nie brakuje mroku, bardziej brutalnych scen i opisów, to zdecydowanie polecam Wam powieści pana Piotrowskiego i tę właśnie serię. Być może i Was tak mocno ona zachwyci, jak mnie.

"Zaraza" to już czwarty tom kryminału o losach komisarza Igora Brudnego, autorstwa Przemysława Piotrowskiego.

Nad Zieloną Górą znów zbierają się ciemne chmury. W pobliskim lesie znaleziono zwłoki zamordowanej kobiety, z której ktoś wypompował całą krew - morderca zostaje okrzyknięty "Wampirem". Z każdym dniem ofiar przybywa, a sprawę otrzymuje Julia Zawadzka, która będzie musiała zmierzyć się z nowymi wyzywaniami pod okiem nowego prokuratora. Za to Igor Brudny powoli dochodzi do siebie, po tym jak cudem uszedł z życiem z zasadzki psychopatycznego mordercy. Do jego drzwi zapuka młoda zdesperowana kobieta, która poprosi go o pomoc w odszukaniu swojej starszej siostry. Niewinna pomóc przerodzi się w prawdziwy koszmar...

"Zaraza" to już kolejna część znakomitego kryminału, który charakteryzuje się dopracowaną i wielowątkową fabułą z mrocznym klimatem w tle. Od razu uprzedzam, że moja opinia może nie być do końca obiektywna. Dlaczego? Bo bardzo lubię tą serię i na wiele mogę przymknąć oko.😉 Jednak zacznijmy od początku. Tak tak przyznaję się, że po paru pierwszych stronach, jakoś nie byłam przekonana do tej historii. Czułam pustkę i to dosłownie.💔 Wydaje mi się, że brało się to stąd, że nadal miałam żal do autora, że uśmiercił moich ulubionych bohaterów (mowa o Zimnym i Warszawskim). Oczywiście w zamian pojawiło się kilka nowych postaci i powoli gdzieś to w końcu zatrybiło, jednak potrzebuję troszkę więcej czasu, by przyswoić nowych bohaterów. Taką nową postacią, o której warto wspomnieć to Mściwój Kruszwica - cicha woda, która brzegi rwie, która pewnie nie raz jeszcze nas zaskoczy. Co ciekawe w tej części mamy wiele ofiar i nie będzie to sprawka jednego mordercy! O nie. Tu wiele osób będzie mieć krew na rękach, a niektórzy będą się nawet w niej kąpać i pić. Czyli czyste szaleństwo, które przeplatać się będzie z wyrachowanym bestialskim złem, tylko po to, by dotrzeć do celu i zaspokoić swoje chore pragnienia. Na dodatek poznajmy nowe oblicze Igora - to już nie tylko twardy facet, który nie cofnie się przed niczym, by rozwiązać sprawę - to również wrażliwy mężczyzna, który daje nadzieje i szanse na nowe życie. Podsumowując, to bardzo pozytywnie odebrałam tą część, choć nie ukrywam, że trochę się jej bałam. Fabuła spójna, a wątek z Kołłątajem został ciekawie wpleciony i trochę namieszał na końcu. Sądzę nikt nie spodziewał się takiego obrotu sprawy, nie wspominając już o odkryciu Gruszczyńskiego. Chyba nikogo nie zaskoczę wiadomością, że w przyszłym roku możemy spodziewać się kolejnego spotkania z Igorem. Zachęcam do zapoznania się z tą serią, jeśli ktoś z Was jeszcze tego nie zrobił.

Z Przemysławem Piotrowskim w moim przypadku jest tak, że jak tylko zobaczę zapowiedź, to od razu ją sobie wpisuję na listę do przeczytania. Ot, mam kilka... chociaż może i już kilkanaście nazwisk pisarzy zarówno polskich, jak i zagranicznych, po których książki sięgam w ciemno. Seria z Brudnym to jeden z cykli, który u mnie na półce być musi, musi też być przeczytana czym prędzej jak tylko zobaczę kolejną świetną okładkę.

Pewnie zastanawiacie się czy autor kiedyś się wypala i jego cykle zaczynają nudzić lub denerwować powtarzalnością? Też się często nad tym zastanawiam. "Zaraza" jest czwartym tomem z kolei i też miałam obawy czy sprosta oczekiwaniom. Czy tak się stało?

Wspomnę od razu, że serię tę trzeba czytać w kolejności. W zasadzie, gdyby czytać jedną po drugiej książkę, można by poczuć, że czyta się jedną powieść ciągiem, serio. Dla mnie to ogromna zaleta, bo czytając poszczególne części miałam wrażenie jakbym oglądała serial w odcinkach. Super sprawa. Ale to też ma jedną swoją wadę, musicie liczyć się ze spojlerami.

W tym tomie Brudny łatwo nie ma. A kiedy miał? Takie pytanie pewnie zadadzą czytelnicy znający tego człowieka i jego przygody. Mężczyzna jest pokiereszowany i to zarówno na psychice, jak i fizycznie. Przyszło mu stoczyć bój o własne życie i czy teraz ma siłę by poprowadzić kolejne śledztwo? Oczywiście, nawet pewnie najchętniej odłożyłby L4 na bok i pobiegł czym prędzej, ale nie może tego robić oficjalnie przy sprawach policyjnych więc stara się pomóc Julii Zawadzkiej. A ta z kolei ma problem ze sprawą, bo stoi ona w miejscu mimo, że jest trup i to bez krwi, wręcz wypompowano ją jak by z ciała, a jednak nie może pójść w tym śledztwie do przodu. Są też rzeczy, a raczej trupy, o których wolałaby nie myśleć... o takiej jednej ofierze wypadku, ale o tym musicie już doczytać sami.

Czy Piotrowski nie zawodzi? No muszę przyznać, że nie! Jest ten mroczny, ciężki klimat, który był w poprzednich tomach trylogii. A właśnie, bo to była trylogia, ale jakoś tak wyszło, że mamy czwarty jej tom i, szczerze mówiąc, czekam na kolejne. To rasowy kryminał, przy którym włosy aż się elektryzują ze stresu. I tym razem można się nieźle wystraszyć, ale to właśnie o to chodzi. Autor pokazał kawał dobrej roboty i nie odpuszcza czytelnikowi aż o ostatniej strony. Są takie momenty kiedy jednocześnie chce się czytać dalej i wcale się nie chce. Ale jest trup, jest śledztwo, problemy, nieco zahaczania o sprawy prywatne bohaterów i nie da się po prostu od tej książki oderwać. Brudny jest w formie.

Domyślacie się zatem, że polecam z całego serducha, ale czytajcie w kolejności. Nie warto odbierać sobie przyjemność z niewiedzy co będzie dalej. Chciałoby się powiedzieć, że to krwisty kryminał, ale tym razem trup krwi nie miał w sobie!

To jedna z lepszych serii jakie wpadły mi w ręce i to polskiego pisarza. Zatem czytajcie, bo potrafimy u nas w kryminały!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czarna Owca.

Czwarta część serii, która bardziej skupia się na osobie Julki Zawadzkiej i jej pracy. Oczywiście niezastąpiony Igor Brudny także nie zwalnia tempa.

Napięcie rośnie z każdą przeczytaną stroną i trzyma poziom do samego końca.

Zaskakujące zakończenie i intrygujący epilog na końcu sprawia, że już dziś sięgam po kolejną część serii "Bagno".

Kończę z serią o Igorze, to była moja ostatnia część, jaka mi pozostała. Odkładam go na półkę i czekam na kolejne jego przygody. Mam nadzieję, że Brudny jeszcze nie powiedział ostatniego słowa i znowu wplącze się w jakieś tarapaty, bo w tym jednak jest najlepszy. A kryminały bez niego już nie będą takie same .

.

W tej części bohater powraca w wielkim stylu, cudem wymknął się spod rąk śmierci. Robi wszystko, aby stanąć na nogi i powrócić do swojej formy sprzed wypadku. Od nowa musi stawiać pierwsze kroki i uczyć się chodzenia, a co najważniejsze musi dojść do siebie po traumatycznych przeżyciach, które miały miejsce w "Cherubie" i zmierzyć się z własnymi ograniczeniami.

.

"Wampir" to kolejny seryjny morderca, który grasuje po Zielonej Górze i sieje spustoszenie, ale tym razem wśród prostytutek, pozbawiając ich życia i wysysając z nich krew. Mam wrażenie, że wszyscy zwyrodnialcy upodobali sobie tylko te konkretne miasto, które łączy z sobą samych psycholi. Chyba jakieś silne moce przywołują ich do tego miejsca, aby czynili zło i spustoszenie wśród społeczności. Po raz kolejny czarne chmury stanęły nad miastem, czy uda się schwytać i powstrzymać mordercę?

.

Autor po raz kolejny częstuje nas intrygującą zbrodnią, dobrze wykreowanymi bohaterami, którzy dopełniają się swoją osobowością i charakterami. Dobrze skrojony kryminał, ale jak dla mnie nie dorównał poziomem do pozostałych części, a tym bardziej do "Cheruba", który postawił wysoko poprzeczkę. Ta część była trochę słabsza, początek długo się rozkręcał. Dalej było już lepiej, bo akcja zaczęła nabierać tempa, ale zabrakło mi tej mroczności i brutalności, jakiej wcześniej autor nam dostarczał. Niestety miałam wrażenie, że są to trochę odgrzewane kotlety. Kolejny morderca, skorumpowany policjant, Igor popadający w kłopoty, prostytutki, te lub podobne wątki były w poprzednich częściach. Pomimo to, nadal czytało mi się książkę z wielką przyjemnością i z czystym sumieniem polecam całą serię.

Byłam przekonana, że "Cherub" będzie ostatnią częścią cyklu Przemysława Piotrowskiego o Igorze Brudnym. I wtedy wyszła "Zaraza". Czy autor dał radę?

Igor Brudny zdecydowanie musi dojść do siebie po zasadzce jaką zgotował mu morderca. Nie jest to łatwe. Choć robi błyskawiczne postępy jeszcze sporo czasu musi upłynąć zanim pewnie stanie na swoich nogach. Ale za to związek Julii i Igora kwitnie. Próbują się odnaleźć w Zielonej Górze. Znów pojawia się sprawa, która mrozi krew w żyłach. Pojawia się kolejny morderca. W dodatku do samego Igora, mimo że jest wyłączony ze służby, zwraca się ktoś o pomoc, a on nie potrafi odmówić. Kto tym razem czyha na życie mieszkańców?

Tak jak wspomniałam trochę sceptycznie podeszłam do kolejnej części serii. Bałam się, że to już będzie za dużo. I w sumie mogę się przyczepić tylko do tego, że znów w Zielonej Górze dzieją się tak brutalne i wynaturzone rzeczy. Jakby to miasto przyciągało seryjnych morderców. Ale jestem pełna podziwu dla pomysłów autora, bo o dziwo, to się nieźle skleja. Napięcie jest, elementy układanki, które do siebie pozornie nie pasują, a potem wskakują na swoje miejsce też są, więc według mnie wszystkie części składowe dobrego thrillera tutaj występują. Fajnie, że oprócz Igora na pierwszy plan wychodzi również Julka. Działają jako team i świetnie im to wychodzi. Zdecydowanie autor szlifuje swój warsztat i to w bardzo dobrym kierunku. Z chęcią chwycę za kolejną część która już czeka na półce.

Niestety książka nie powala, zamiast intrygować ocieka brutalnością i gwałtem. Jak gdyby polskim autorem brakowało pomysłu, a jego brak ukrywali pod opisami okropieństw. Nie polecam, brak pomysłu, za to pozostaje obrzydzenie.

Igor Brudny powraca! Nadal tak samo dociekliwy i żądny sprawiedliwości, a jednak pod pewnymi względami inny. Po bardzo ciężkim uszczerbku na zdrowiu nadal dochodzi do siebie, a każdy stawiany samodzielnie krok jest niczym wejście na Mount Everest. Igor jednak wie, że osiągnie swój cel. Podczas gdy Julka zajmuje się śledztwem w sprawie pozbawionej krwi ofiary, na progu jego domu staje kobieta rozpaczliwie poszukująca siostry. Ta wie, że Brudny jest jej ostatnią deską ratunku. Mężczyźnie nie potrzebna jest większa motywacja. Postanawia za wszelką cenę odnaleźć zaginioną.

Kto pozbawia kobiet krwi i gdzie znajduje się siostra Justyny? Dlaczego modus operandi jest tak różny w zależności od ofiary? Czy Igor Brudny pokona swoje ograniczenia i cierpliwie będzie dążył do odkrycia prawdy, a może ponownie ściągnie na siebie kłopoty z którymi tym razem sam sobie nie poradzi?

Chyba nigdy nie będę miała dość tych bohaterów. Po "Matni" i "Krwi z krwi" autora, chętnie ponownie rozgościłam się w ponurej rzeczywistości w jakiej przyszło "żyć" Brudnemu, Zawadzkiej i pozostałym.

"Zaraza" pomimo, że jest kontynuacją poprzednich części to wydaje się być nieco inna. Tu autor zaoszczędził nam drastycznych i makabrycznych scen, wplatając w karty powieści jedynie przebłyski zachowań mordercy. Do tego mamy wzgląd w życie Brudnego i Zawadzkiej już nie jako współpracowników, a partnerów życiowych.

Czytelnik podążając ścieżkami komisarza, ponownie jest wodzony za nos, może się jedynie domyślać jakie jest rozwiązanie zagadki. Tożsamość mordercy nie jest tak oczywista jakby się to mogło z początku wydawać. To właśnie lubię w książkach autora. Potrafi przez całą powieść trzymać czytelnika w napięciu, podrzucając tropy mogące jedynie pozwolić na snucie domysłów, które w rezultacie i tak nie pozwalają na rozwiązanie zagadki w całości.

Jak dla mnie ta seria mogłaby się nigdy nie kończyć. Tak szczerze i z ręką na sercu. Niech to trwa jak najdłużej! Tak prawdę powiedziawszy to zakończenie zostawiło mi nadzieję, że jest szansa na dalszy ciąg.

"Wszyscy, którzy doznali w życiu jakieś krzywdy, w chwilach prawdy zachowali się tak samo i nie byli w stanie zapanować nad demonami przeszłości"

"... rozumiał zło jak nikt inny. Całe swoje dzieciństwo spędził pośród demonów. Latami obserwował, jak się wykluwa, jak rośnie, jak odpowiednio dokarmiane w końcu potrafi eksplodować z niewiarygodną mocą."

" - Jesteśmy, jacy jesteśmy, Julka - odparł z pełną powagą. - Sami wybraliśmy tę robotę. Zdecydowaliśmy się ganiać tych złych i teraz jest czas, aby zrobić to, co należy.

- Tylko dlaczego to ty zawsze pchasz się w największe gówno?

- Bo ktoś musi."

"... odnoszę wrażenie, że ta zaraza zaczyna się plenić wszędzie"

Po tragicznych wydarzeniach z udziałem komisarza Brudnego, nad Zieloną Górą znów wznoszą się ciemne chmury. Zespół policjantów, razem z zaangażowaną w śledztwo Julią Zawadzką mierzy się z mordercą, który poluje na młode kobiety i pozbawia je krwi. Igor stara się wspierać partnerkę, jednak stan jego zdrowia po wypadku wciąż nie pozwala mu podjąć działań, do których go ciągnie.

To co najbardziej lubię w książkach autora, to rzetelność w kreowaniu jego postaci. Czytając jego świetnie skonstruowane, mroczne i brutalne kryminały, nie sposób nie wierzyć jego bohaterom, nie widzieć ich oczami wyobraźni, nie stać obok nich w najbardziej zatrważających momentach. "Zaraza" bardzo rzetelnie oddała to jak wpłynęły na nich wydarzenia przedstawione w poprzednich tomach, to jak ewaluowali pod ich wpływem, to jak teraz wygląda ich rzeczywistość. Jednocześnie wciągnęła mnie przerażającą sprawą, której rozwiązanie szczerze mnie zaskoczyło. Moją uwagę zwrócił podjęty przez autora wątek psychopatii, który obok innych chorób psychicznych, wyjaśniony został wyczerpująco. Nie brakowało też opisów bardzo obrazowo oddających przemoc wobec ofiar, ich cierpienie oraz wciąż narastającego napięcia pobudzanego przez oczekiwanie na dalszy przebieg śledztwa. I chociaż książka ta wymagała ode mnie uwagi i skupienia, czytało mi się ją doskonale. Uwielbiam styl autora, który prowadzi swoją akcje niczym najlepszy operator kamery, pozwala postrzegać wykreowany przez niego świat, tak jak widzą go bohaterowie, płynnie manewrując scenami pomiędzy swoimi postaciami. Same interakcje między nimi są dynamiczne, ale też bardzo życiowe. I nawet jeśli decyzje Igora Brudnego budzą wątpliwości, nie sposób nie trzymać za niego kciuków, nie podzielać jego przekonań, nie wierzyć jego intuicji. Bardzo się cieszę, że autor do niego powrócił i już teraz czekam na kolejne sprawy, z którymi będzie się mierzył. Jeśli jakimś sposobem nie znacie tej serii, lub nie czytaliście jeszcze "Zarazy" bardzo Wam ją polecam

Dziś u mnie Pan Piotrowski!

Recenzja będzie krótka, ale za to treściwa...

Bo jak wiecie ta seria jest cudowna!🥰

"...po trylogii, w której zostawił otwartą kartę Piotrowski wiedziałam, że będzie ciąg dalszy!

I autor mnie nie zawiódł!

Brudny żyje po ciężkich przejściach w ''Cherubie'' i kolejne wyzwanie zmusza go do trudnej rehabilitacji...

Giną dziewczyny...

Okrucieństwa ich śmierci powodują, że Igor wraz ze swoją partnerką Julką staje do walki o sprawiedliwość. Czują w całej sprawie udział policji, która korzysta z usług prostytutek i handlem żywym towarem. Brudny idzie w takich sprawach na całość...

Pan Piotrowski jak zawsze trzyma w napięciu do samiutkiego końca!

'Zaraza' - jak sam tytuł mówi rozszerza się...wszędzie...

Miasto zbrodni... (tak piszą o Zielonej Górze) - jedni kryją drugich i tak dalej....ale jest stróż prawa - Brudny i Zawadzka. Idealni bohaterowie do kolejnej części...karta znów niedokończona...

Czekamy na kolejną niecierpliwie!"

Panie Piotrowski prosimy o więcej!

Genialna książka 💛

Przy tej książce mogę mówić tylko o odczuciach, bo cokolwiek zdradziłabym z fabuły, popsułabym albo tym co nie czytali jeszcze wcześniejszej części, albo tym co właśnie sięgają po zarazę.

A zaraza to nie byle jaka 🤣

Bardzo, ale to bardzo dobry kryminał, zresztą jak wcześniejsze części.

Najbardziej w tej książce uwielbiam bohaterów, z Igorem Brudnym na czele ❤️

Czy i tym razem komisarz porwie się na niemożliwe, czy przy jego boku pojawi się Julia Zawadzka?

Dobrze się przygotujcie niż zasiądziecie do czytania, bo nie będzie później czasu na przerwy, dosłownie nie wypuszczałam tej książki z rąk 😉 Świetna pozycja, mało świąteczna🤣, ale może dlatego jeszcze bardziej wpasował mi się w ten ciemny grudniowy klimat.

Po raz kolejny Przemysław Piotrowski mnie zachwycił swoją książką i liczę, że jeszcze nie raz mnie tak cudnie zaskoczy 💚❤️💚❤️

Igor Brudny cudem wychodzi z zasadzki przeprowadzonej przez mordercę, próbuję dojść do siebie, ale jest to łatwe zadanie. Stara mu się w tym pomagać Julka Zawadzka. Pewnego dnia u niego w domu pojawia się kobieta, która potrzebuje jego pomocy. Czy Brudnemu uda się rozwiązać kolejną zagadkę?

Przed Julką również czekają trudne chwile. Po przeniesieniu do Zielonej Góry, jej śledztwo staje w martwym punkcie, a w dodatku w lesie zostają odnalezione, pozbawione krwi, zwłoki kobiety.

Nie wiem co Brudny ma w sobie, że go tak polubiłam. Bo jakby nie patrzeć to idealnie pasuje do schematu jaki często pojawia się w książkach. Szorstki, gburowaty do tego pewny siebie glina. Ale coś sprawiło, że bardzo go polubiłam. Dlatego bardzo się ucieszyłam, gdy okazało się, że pojawi się kolejna książka z tym bohaterem. A z zakończenia “Zarazy” wynika, że będzie również kolejna część.

Wszystkie książki Autora, które do tej pory przeczytałam podobały mi się, ale nie ma co ukrywać serię o Igorze uwielbiam. Bardziej wolę tą brutalną stronę pióra Pana Piotrowskiego. Chociaż wydaję mi się, że ta część była spokojniejsza, nie tak brutalna jak poprzednie. Śledztwo też nie szło tak szybko jak we wcześniejszych tomach. Dowody wyprowadzały śledczych na manowce, a zakończenie jak zawsze zaskakujące i nieoczywiste.

Igor po wypadku trochę spokorniał, ale nadal pakuję się w niebezpieczne sytuacje, nie zwraca uwagi, że może coś mu się stać. I chyba to w nim lubię, tą brawurę i uczucie niezniszczalności.

Bardzo podobało mi się zwiększenie roli Julki Zawadzkiej. W “Zarazie” występuje jako osobna postać a nie tylko partnerka Igora. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach tak zostanie.

Jeżeli chodzi o morderstwa to nadal jest brutalnie, zaskakująco i szokująco. W książkach Autora zawsze spotykam się z czymś nowym, ale też i przerażającym. Ale to właśnie lubię w książkach, że nie wiem co może się wydarzyć.

No ja Wam książkę polecam z całego serca, zresztą jak całą serię.

@onaczytanoca

Z Przemysławem Piotrowskim w moim przypadku jest tak, że jak tylko zobaczę zapowiedź, to od razu ją sobie wpisuję na listę do przeczytania. Ot, mam kilka... chociaż może i już kilkanaście nazwisk pisarzy zarówno polskich, jak i zagranicznych, po których książki sięgam w ciemno. Seria z Brudnym to jeden z cykli, który u mnie na półce być musi, musi też być przeczytana czym prędzej jak tylko zobaczę kolejną świetną okładkę.

Pewnie zastanawiacie się czy autor kiedyś się wypala i jego cykle zaczynają nudzić lub denerwować powtarzalnością? Też się często nad tym zastanawiam. "Zaraza" jest czwartym tomem z kolei i też miałam obawy czy sprosta oczekiwaniom. Czy tak się stało?

Wspomnę od razu, że serię tę trzeba czytać w kolejności. W zasadzie, gdyby czytać jedną po drugiej książkę, można by poczuć, że czyta się jedną powieść ciągiem, serio. Dla mnie to ogromna zaleta, bo czytając poszczególne części miałam wrażenie jakbym oglądała serial w odcinkach. Super sprawa. Ale to też ma jedną swoją wadę, musicie liczyć się ze spojlerami.

W tym tomie Brudny łatwo nie ma. A kiedy miał? Takie pytanie pewnie zadadzą czytelnicy znający tego człowieka i jego przygody. Mężczyzna jest pokiereszowany i to zarówno na psychice, jak i fizycznie. Przyszło mu stoczyć bój o własne życie i czy teraz ma siłę by poprowadzić kolejne śledztwo? Oczywiście, nawet pewnie najchętniej odłożyłby L4 na bok i pobiegł czym prędzej, ale nie może tego robić oficjalnie przy sprawach policyjnych więc stara się pomóc Julii Zawadzkiej. A ta z kolei ma problem ze sprawą, bo stoi ona w miejscu mimo, że jest trup i to bez krwi, wręcz wypompowano ją jak by z ciała, a jednak nie może pójść w tym śledztwie do przodu. Są też rzeczy, a raczej trupy, o których wolałaby nie myśleć... o takiej jednej ofierze wypadku, ale o tym musicie już doczytać sami.

Czy Piotrowski nie zawodzi? No muszę przyznać, że nie! Jest ten mroczny, ciężki klimat, który był w poprzednich tomach trylogii. A właśnie, bo to była trylogia, ale jakoś tak wyszło, że mamy czwarty jej tom i, szczerze mówiąc, czekam na kolejne. To rasowy kryminał, przy którym włosy aż się elektryzują ze stresu. I tym razem można się nieźle wystraszyć, ale to właśnie o to chodzi. Autor pokazał kawał dobrej roboty i nie odpuszcza czytelnikowi aż o ostatniej strony. Są takie momenty kiedy jednocześnie chce się czytać dalej i wcale się nie chce. Ale jest trup, jest śledztwo, problemy, nieco zahaczania o sprawy prywatne bohaterów i nie da się po prostu od tej książki oderwać. Brudny jest w formie.

Domyślacie się zatem, że polecam z całego serducha, ale czytajcie w kolejności. Nie warto odbierać sobie przyjemność z niewiedzy co będzie dalej. Chciałoby się powiedzieć, że to krwisty kryminał, ale tym razem trup krwi nie miał w sobie!

To jedna z lepszych serii jakie wpadły mi w ręce i to polskiego pisarza. Zatem czytajcie, bo potrafimy u nas w kryminały!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czarna Owca.

Przyznaję, że nie znam wcześniejszych losów Igora Brudnego, a twórczości autora liznęłam jedynie w „Matni”. Wiem, że to ogromne niedopatrzenie, ale dzięki temu zaczynają się klarować moje pierwsze plany noworoczne. A po tak dobrej części czwartej na pewno będę chciała zmazać tę plamę na honorze jak najszybciej.

Ci, którzy zaczęli cykl od początku mieli zapewne okazję poznać bohatera jako pełnego werwy komisarza policji, którego dotychczasowe życie przekreśla zasadzka psychopatycznego mordercy. W tej chwili Brudny mozolnie wraca do świata mierząc się z własną bezradnością i frustrując niemocą ciała. Sprawa poszukiwania zaginionej siostry młodej dziewczyny, którą nieformalnie przyjmuje, pomaga mu ponownie odnaleźć sens i siły do walki.

Olbrzymim wsparciem pozostaje też dla niego jego partnerka, Julia Zawadzka, prowadząca trudną sprawę morderstw kobiet, które różni modus operandi, ale łączy białoruskie pochodzenie ofiar. Jednak nie tylko brak tropów i powiązań utrudniają prowadzenie śledztwa, ale i nieprzychylność zespołu, w którym pracuje, wzajemna niechęć i brak zaufania. Na kogo może liczyć, a komu powinna się lepiej przyjrzeć?

Autor znakomicie zbudował postać Igora, który nie zyskał mocy superbohatera, nie ozdrowiał z dnia na dzień, a walczy o siebie z mozołem okupując ten wysiłek potem i łzami. Równie realistycznie oddał zgniliznę miasta, w którym „ryba psuje się od głowy” i mroki ludzkiej duszy z jej najgorszymi instynktami. Są momenty pełne brutalności, budzące niepokój i zaskoczenie, budujące świetnie dopracowaną przesiąkniętą mrokiem fabułę. A i dosadny i bezkompromisowy styl autora trafił do mnie jeszcze bardziej, niż w „Matni”.

Igor Brudny powrócił. Może trochę pokiereszowany, może bardziej wyciszony, jednak dalej inteligentny, bezpośredni i nieuciekający od nawet najbardziej mrocznych spraw.

Tak, ta część w moim mniemaniu jest delikatniejsza, trochę spokojniejsza, więcej tu rozmyślań nad sensem walki z dewacjami, psychopatycznymi ludźmi i władzą, która zamiata szaleńcze czyny swoich "ziomków" pod dywan. Igor jednak nie odpuszcza, a Zielona Góra dalej jest centrum zła.  Sama fabuła jest świetnie przemyślana, inteligentna i taka, że nawet najbystrzejszy czytelnik nie domyśli się zakończenia. A ono może budzić grozę i obrzydzenie.  Ale żeby do niego dotrzeć, musimy przebrnąć przez brud i mroczne zakamarki, gdzie roi się od politycznych ustawek, rządzy władzy i pieniędzy. Dodatkowym plusem jest warstwa obyczajowa. Mamy okazję poznać bohaterów z innej strony, tej prywatnej.

Kolejny raz Piotrowski udowadnia, że pisanie o brzydkich rzeczach może być niesamowicie wciągające. Z przyjemnością taplałam się w odrażających opisach ludzkich zachowań, cały czas mając gdzieś z tyłu głowy, że może nie jest to całkowita fikcja i wymysł autora. Podsumowując, może nie jest to mój ulubiony tom, jednak i tak bardzo mi się podobał, i już czekam na ciąg dalszy. 

Igor Brudny, po raz kolejny niczym agent 007 wkracza do akcji, aby rozwikłać zagadkę morderstw prostytutek, które w nieznanych okolicznościach znikają, a pogłoska chodzi, aby wystrzegać się niepełnosprawnego.

Brudny, po tym jak uratował swoją bratanicę powoli wraca do zdrowia. Proces rehabilitacji jest długi, wszyscy wkoło widzą ogromny sukces Igora, oprócz jego samego. Komisarz czuje się niepotrzebny. Stary zespół Czarneckiego już nie istnieje, ON sam nie pełni już służby. Jedynie jego partnerka pozostała z nim, jako kobieta jego życia.

Julia Zawadzka próbuje rozwikłać śledztwo, które zostało jej powierzone. W tym samym czasie Brudny podejmuje się prywatnego śledztwa odnalezienia pewnej kobiety, której siostra zjawiła się w domu komisarza.

Czy obie sprawy są powiązane? Czy jeżdżący na wózki i słaby komisarz jest wstanie stawić czoła kolejnej sprawie?

Cykl z Igorem Brudnym jest według mnie najlepsza polską seria, jeżeli mowa o kryminałach. Co prawda, ta część jest zdecydowanie bardziej lżejsza niż pozostałe. Już jest to zdecydowanie nowa historia, bo bez poprzednich bohaterów jest już nieco inaczej. 4 tom z początku czytałam trochę z ociąganiem, nie potrafiła mnie wciągnąć w swój świat, co później na szczęście się odmieniło.

Nie zmienia to faktu, że cała seria jest świetna i już czekam na kolejny tom, który może być dobry. Historia jest przemyślana, a wszelkie fakty, dowody i domysły są zagadką. Razem z ekipą śledczą , czytelnik próbuje rozwinąć każdy trop i dotrzeć do prawdy.

Szczerze polecam !

Niesamowity Igor Brudny już czwarty raz nas zachwyca. Tym razem obserwujemy jego zmagania z trudnym powrotem do życia i zdrowia. Cudem przeżył. Jest psychicznie złamany. Do życia mobilizuje go jego osobista partnerka Julia Zawadzka. Tym razem są w związku.

Zawadzkiej również świat obrócił się o 180 stopni. Zmieniła pracę. Pracuje aktualnie w komendzie w Zielonej Górze. Prowadzi różne sprawy. Obecnie martwią ją znalezione zwłoki kobiety. Kobieta była pozbawiona krwi. Jak to jest możliwe? Kto stoi za jej śmiercią? Czy w lesie poluje wampir? Czy będzie więcej ofiar? Ta sprawa nie będzie bardzo prosta.

Do Zielonej Góry po raz kolejny zagląda zło. I zostanie tu na dłużej. Czy Brudny i Zawadzka dadzą radę przegonić je raz na zawsze?

Znając Przemysława Piotrowskiego – nie na długo zapanuje dobro. Pewnie autor już coś dla nas szykuje.

Igor Brudny również poprowadzi pewną sprawę. Tajemnicza kobieta poprosi Igora o pomoc. Czy Sprawy Zawadzkiej i Brudnego coś łączy? Przekonacie się o tym czytając. Igor nie chce już wrócić do pracy w policji. Marzy o pracy jako prywatny detektyw. Czy widzicie go w tej roli? Jak najbardziej tak. Nie będzie zależny od nikogo.

Moim zdaniem czwarta część jest najlepsza. Najbardziej mnie wciągnęła. Jest bardziej emocjonalna. Razem z Igorem przeżywałam początek jego nowego życia. Czy tym razem będzie miał szczęśliwe życie?

„Zaraza” jest równie mroczna jak poprzednie części. Możecie ją przeczytać bez znajomości poprzednich tomów, jednak ja zachęcam do poznania całej historii.

Autor w idealny sposób myli tropy. Pomieszał i poplątał całą fabułę. Czy będziecie potrafili się odnaleźć? Ja się odnalazła więc pewnie i wy też.

Przemysław Piotrowski ma idealną wyobraźnię. Zielona Góra stała się punktem kulminacyjnym całego zła. Znajdziecie tutaj samo zło. Dlaczego? Poczytajcie.

Jestem ciekawa czym autor nas jeszcze zaskoczy. Nie mogę się doczekać kolejnych przygód Brudnego i Zawadzkiej. Mam nadzieję, że wkrótce o nich przeczytamy. Czekam na kolejną część, a was serdecznie zapraszam do przeczytania:

„Piętna”, „Sfory”, „Cheruba” i „Zarazy”. Jeżeli uwielbiacie mocne i mroczne kryminały to nie możecie zapomnieć przeczytać tych powieści. Poznajcie Igora Brudnego i jego tragiczną historię.

Dziękuję za to, że Igor Brudny powrócił. Możemy razem z głównym bohaterem zaśpiewać jego ulubioną piosenkę:

Risin' up, back ON the street

Did my time, took my chances

Went the distance, now I'm back ON my feet

Just a man AND his will to survive

So many times, it happens too fast

You change your passion for glory

Don't lose your grip ON the dreams of the past

You must fight just to keep them alive.

Z całego serca polecam.

Po tym jak cudem Igor Brudny uszedł z życiem z zasadzki mordercy powoli dochodzi do siebie. Leżał w śpiączce, jednak jak się obudził nic nie było już takie same. Na szczęście jego dawna partnerka, Julia Zawadzka wciąż przy nim była. Została ona przeniesiona do komendy w Zielonej Górze. Mierzy się ona z nowymi wyzwaniami. Jej śledztwo utknęło w martwym punkcie a na domiar złego znaleziono zwłoki kobiety, która nie miała w sobie żadnej kropli krwi. Któregoś dnia w domu Brudnego pojawia się dziewczyna, która poszukuje swojej siostry. Igor postanawia jej pomóc. Jak to się wszystko zakończy?

Po takim zniewalającym zakończeniu w „Cherubie” nie mogłam przejść obojętnie koło tej książki. Muszę przyznać, że autor po raz kolejny mnie zaskoczył. Te 428 stron przeczytałam bardzo szybko. Jak zwykle zastanawiałam się kto jest mordercą i jak zwykle nie zgadłam. Na początku książki mamy trochę wolniejszą akcję, co myślę, że jest na plus, gdyż myślę, że każdy potrzebowałby chwili wytchnienia. Jednak z czasem zaczyna się pojawiać na horyzoncie kolejny trup czyli kolejny grasujący morderca. W tej książce jest wiele intryg, które czytelnika nie raz po odłożeniu książki będą zastanawiać, tajemnice, których nie sposób od razu odgadnąć, zło i mroczność, która jest mocno zakorzeniona w niektórych postaciach oraz jest dużo krwi. W tej części Igor jakby przeżył przemianę, choć jak zwykle jest uparty, chodzi swoimi ścieżkami oraz zawsze chce wydobyć choćby i najstraszniejszą prawdę. Cieszę się z tego, że oprócz, że żyje to (tu mały spoiler) jest z Julią Zawadzką w związku. Wręcz od pierwszej części chciałam żeby byli razem. Więc lepiej żeby nikt tego nie zniszczył. Podczas czytania miałam wrażenie jakbym znajdowała się w tej książce i wszystko przeżywała razem z bohaterami. Wszystkie postacie zostały świetnie wykreowane. Zakończenie mnie zaskoczyło.

„Zaraza” jest to świetnie napisany kryminał, który nie pozwoli o sobie tak szybko zapomnieć po przeczytaniu. Książka wciąga od samego początku, a dzięki napięciu towarzyszącemu czytaniu tej książki i akcji bardzo szybko się czyta. Ta książka jest inna od swoich poprzednich, wprowadza taki świeży powiew do tej serii. Polecam każdemu a szczególnie fanom, poprzednich części. 10/10

Komisarz Igor Brudny wraca! Jest pokiereszowany, obolały, w tragicznym stanie psychicznym i fizycznym, bo nie może chodzić - a przynajmniej lekarze zakładają, że ponowna nauka chodzenia zajmie mu długie miesiące intensywnej fizjoterapii. Siedzi na L4 i powoli zaczyna wariować z nudy. Na szczęście z odsieczą przychodzą kolejni psychole. :)

"Zaraza" Przemysława Piotrowskiego to książka, której istnienia kompletnie się nie spodziewałam. Po "Cherubie", czyli teoretycznym zwieńczeniu trylogii, miał nadejść koniec komisarza i jego traumatycznych, brutalnych przygód. Autor postanowił jednak zaskoczyć swoich fanów, przynosząc na zielonogórskie tereny nowe ciała, nowych złoczyńców i całkiem nowe oblicze Brudnego.

Ekipa śledcza ulega całkowitej transformacji. Inspektor Roman Czarnecki rzeczywiście przeszedł na zasłużoną emeryturę, Igor leczy się w domu na zwolnieniu lekarskim, a reszta została albo zamordowana, albo ciężko raniona. Została jedynie Julka Zawadzka, która kompletnie nie potrafi zaufać świeżo mianowanemu prokuratorowi Magierze oraz współpracownikowi Arturowi Kłosowi.

Zawarciu ciaśniejszych więzi w zespole nie pomaga fakt odnalezienia martwych kobiet. Jedna brutalnie pobita, a z drugiej wytoczono (lub spuszczono?) całą krew. Czy w Zielonej Górze pojawił się kolejny seryjny morderca, czy to dwa zupełnie odrębne przypadki? Kim jest Justyna Klepacka? A czy Igor wreszcie - dosłownie i w przenośni - stanie na nogi?

Przemysław Piotrowski po raz czwarty wprowadza czytelnika w mroczny, brutalny i wyjątkowo realistyczny obraz pracy policji śledczej. Umysły najgorszych psychopatów stają otworem, a mrożące krew w żyłach tajemnice - chlebem powszednim.

Nie będę owijać w bawełnę, że okropnie cieszy mnie fakt powstania "Zarazy". "Cherub" w porównaniu do "Piętna" oraz "Sfory", kompletnie nie zrobił na mnie wrażenia: w większości był przewidywalny, a otwarte zakończenie dodatkowo mnie zirytowało. Był to marny koniec trylogii. Na szczęścia "Zaraza" sprawiła, że "Cherub" stał się jedynie słabą częścią serii.

W "Zarazie" poza wciągającym głównym wątkiem poszukiwania mordercy czytelnicy zderzają się z inną twarzą Igora Brudnego. Zdziwiłabym się, gdyby po wydarzeniach, których doświadczył, i wypadku, który cudem przeżył, w Igorze nie nastąpiłaby jakakolwiek zmiana. A dodatkowe przemianowanie Brudnego z komisarza na prywatnego detektywa z niepełnosprawnością był według mnie strzałem w dziesiątkę. Książka stała się bardziej realistyczna, a fabuła wiarygodniejsza.

"Zarazę", jak i pozostałe trzy tomy, polecam bez wahania. Przemysław Piotrowski pokazuje czytelnikowi niesamowicie wciągającą historię trzymającą w napięciu i przepełnioną zwrotami akcji. Odkrywa mroczny świat, do którego wsiąka się bezwładnie niczym szmaciana lalka. "Zaraza" to książka dla czytelników o mocnych nerwach, niebojących się wkroczyć na ścieżkę krwi, gwałtów, prostytutek i skorumpowanych glin. Rollercoaster emocji, nietuzinkowe obroty śledztwa, ludzcy bohaterowie - to chyba powinno wystarczyć, by skłonić was do sięgnięcia. :)

Igor Brudny w końcu powrócił. Odmieniony. Po długiej śpiączce, powoli wraca do zdrowia. Nie jest sam. Cały czas może liczyć na Julkę Zawadzką, z którą tworzą ciekawą parę.

Zawadzka przeniosła się do komendy w Zielonej Górze, która po stracie swoich ludzi musi zmierzyć się z nowymi wyzwaniami. Romuald Czarnecki przeszedł na zasłużoną emeryturę.

W Zielonej Górze znowu czai się zło. W lesie znaleziono ciało młodej kobiety. Zwłoki są całkowicie pozbawione krwi. Są to też kolejne zwłoki młodej kobiety. Do czego śledczych zaprowadzi dochodzenie?

Do Igora zgłasza się zdesperowana dziewczyna. Brudny jest jej ostatnią nadzieją. Czy będzie w stanie jej pomóc?

"Zaraza" to kolejna, czwarta już część, serii kryminalnej z Igorem Brudnym. Muszę powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych polskich serii kryminalnych. Cieszę się, że cykl nie zamknął się na trzecim tomie.

Igor Brudny po wydarzeniach z "Cheruba" przeszedł metamorfozę. Jednak nadal chodzi swoimi ścieżkami, a ryzyko to jego drugie imię. Otworzył się na związek. Wraz z Julką tworzą zgraną parę. Czarnecki ciągle jest w jego życiu i zawsze służy pomocą dłonią.

Intryga kryminalna jest, podobnie jak w poprzednich częściach, na najwyższym poziomie. Jest mrocznie, niebezpiecznie, krwawo. Czyli tak jak powinno być. Do końca nie wiadomo, kto tak naprawdę jest mordercą. A może jest ich kilku?

Mam jeden jedyny minus, a jest nim cmokanie. Miałam wrażenie, że na co drugie stronie ktoś cmoka.

Zdecydowanie uwielbiam tę serię i mam nadzieję, że autor nie da nam długo czekać na kolejny tom.

Zamykając okładkę Cheruba było mi strasznie żal, że to już koniec i przyznam że dopowiedziałam to sobie sama, przecież autor słowem o tym wspomniał. Jakież było moje zaskoczenie, kiedy dowiedziałam się, że historia Igora Brudnego nie kończy się na trylogii. Wiedziałam że biorąc do ręki przepadnę i tak też się stało. Nie przeczytałam ani jednej recenzji, chciałam sama bez sugerowania się czyimiś odczuciami, wyrobić zdaniem.

Brudny po ciężkich przeżyciach, o których możemy przeczytać w Cherubie, dochodzi powoli do siebie, wraca do sprawności fizycznej, psychicznie pomaga mu się pozbierać jego partnerka, teraz już i życiowa Julia Zawadzka. Igor jeszcze nie wie co zrobi ze swoim życiem, coraz barszisj jest przekonany do pracy na własną rękę, a gdy zgłasza się do niego młoda dziewczyna która poszukuje siostry, jest przekonany że praca detektywa jest dla niego.

Emocje towarzyszyły mi od początku, pod koniec książki sięgały zenitu. Można zarzucić Przemysławowi Piotrowskiemu, że to nie jest ten sam Brudny, ale nie zapominajmy o jednym, to jest Brudny po ciężkim wypadku, w którym otarł się o śmierć. Może nie jest tak krwiście jak w poprzednich częściach, mimo tego krew to dość częsty temat w tej książce. Mniej jest mroku, ale i na myślę że po swoistym pożegnaniu cieszy mnie że powrót Brudnego nie był taki brutalny, domyślam się w kolejnych częściach i mam nadzieję że będzie ich dużo, autor wróci z tym mrokiem.

Świetny kryminał, zresztą tym co lubią Brudnego nie trzeba zachwalać. Bałam się jak po dwóch, zgoła innych książkach, autor poradzi sobie z powrotem ale jak zwykle zrobił to po mistrzowsku.

Polecam

We współpracy z Wydawnictwem Czarna Owca

Igor po ostatniej akcji próbuje odzyskać sprawność fizyczną. Dużym wsparciem okazuje się dla niego Julia. Motywuje go do działania i codziennych ćwiczeń, żeby w końcu stanął na własne nogi.

Życie toczy się jakoś dalej. Zawadzka dostała nie rozwiązane śledztwo, ale nie udało jej się pociągnąć sprawy dalej, więc wszystko tkwi w zawieszeniu.

Będąc na służbie dostaje zawiadomienie o trupie w lesie.

Okazuje się, że debatę, ktoś przed śmiercią spuścił krew...

Pewnego dnia w drzwiach staje kobieta dla której Brudny jest jedyną deską ratunku.

W Zielonej Górze poraz kolejny zrobi się niebezpiecznie.

Jestem pod wrażeniem nowej postaci Igora, bo tak to chyba można nazwać. Co prawda dalej lubi ryzyko i nie boi się podejmować niebezpiecznych decyzji, ale to już nie jest ten Igor. Nie jest aroganckim bucem, zaczął liczyć się z uczuciami innych (choć nie zawsze, bo krem z niemowlaków to jednak uderzenie z grubej rury🤦‍♀️) i (o zgrozo!) nauczył się okazywać uczucia, choć dalej jest dość szorstki w obyciu.

Żebyście nie pomyśleli, że tu tylko romans Julki i Igora 🙈

O nie, dzieje się dużo, nawet bardzo. Autor wprowadza nas w historię zaczynając kilkoma wątkami, ktire na pierwszy rzut oka mają się nijak do siebie. Cała zagadka to na prawdę majstersztyk i śmiało mogę powiedzieć m, że totalnie zostałam wyprowadzona w pole. Ciągła próba złożenia wszystkiego w całość okazala się nie lada wyzwaniem. Ekwilibrystyki gonda cyrkowca. I kiedy myślałam, ze zagadkę rozwiązałam pomyślnie, autor totalnie mnie zaskoczył zakończeniem. Bardzo mocnym.

Zakończenie od razu rzuciło na zwoje mojej mózgownicy skojarzenie z ,,Historią bez cenzury" Pana Wojciecha Drewniaka 😁 ale żeby za bardzo was nie naprowadzać to już nie napiszę 🙈

Nie wiem czy to nie jest najlepsza część tej serii, trochę inna niż pozostałe, ale również czyta się świetnie 👍

Po CHERUBIE życzyłam sobie aby ta trylogia trylogią pozostała. I, kto czyta moje recenzje, doskonale wie, że nie dlatego, że mi się nie podobało. Podobało mi się bardzo, wszystkie razem i każda z osobna. Ale uznałam, że pewne historie nie potrzebują "dogrywek", są idealne takie jakie są, nic więcej im nie trzeba bo i tak doskonale wpisały się w czytelniczą pamięć. Oczywiście nie jestem naiwna, i wiedziałam, że ta "złota kura" nie skończy się zgodnie z zapowiedzią. No i cóż, przeczytałam ZARAZĘ, bo jakżeby inaczej. I co? I muszę przyznać, że… nosz kuźwa nie wiem, czy nie jest najlepsza🙈

Robi się ten pomysł już lekko wyeksploatowany. Nie powinien zaskakiwać w każdym razie. Schemat podobny od pierwszej części a człowiek i tak połyka te 400 stron w jedną noc. Nic nie poradzę, czyta mi się to rewelacyjnie. Myślę, że pochłonę i kolejną, i kolejną bo jasna sprawa, że będą.

Lubię styl Piotrowskiego; przenikające się historie, "przeskakiwanie" między bohaterami, spojrzenia z różnych perspektyw. Podobają mi się też sami bohaterowie. Charakterystyczni, konsekwentni, bez znaczenia czy dobrzy, czy źli. I Brudny fajny bardzo. Poza tym, że dojrzał, to jest jak zawsze nieśmiertelny, nadinteligenty i do tego ma złote serce ale co tam, od tego są książki!

Swoją drogą, mam wrażenie, że autor złagodniał w stylu, to pisanie jest takie gładsze, przyjemniejsze. Nie pytajcie, nie potrafię tego określić ale taka myśl towarzyszyła mi przez całą książkę. Nie ma wątpliwości, że ZARAZA ma w sobie najmniej krwistych scen ale to nie to...

Podoba mi się puenta, mamy z autorem podobne przemyślenia, podobnie odbieramy dzisiejszy świat, to co się w nim dzieje. Ta historia jest w takim samym stopniu nierealna jak bardzo prawdziwa. Sytuacja polityczna w naszym kraju jest tak wstrząsająca jak losy Brudnego na opuszczonej fermie. Nie miejsce tu abym wdawała się w szczegóły, ale mnóstwo prawd wyłania się z ostatnich stron książki. W każdym razie bardzo przykry obraz rzeczywistości

Kto, jak kto, ale Pan Przemek daje czadu. Z kilka razy niemało dostałam rozstroju żołądka 🤢.

Nie spodziewałam się, że Igor do nas wróci. Gdy tylko wystawiono informację, o kolejnej części, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nie zawiodłam się, było genialnie. Trochę zabrakło mi dokładniejszych opisów zmasakrowanych ciał 😂, ale to jedyny minus. Jak zawsze autor prowadzi wielowątkową i zaskakującą grę z czytelnikiem, wodzi za nos. Czyta się z zapartym tchem.

Uwielbiam Igora i Julkę. Ich hart ducha, ich poczucie sprawiedliwości. Uwielbiam całą tą serię.

Prolog był intrygujący. Wciąż wracałam do niego myślami. Nie mogłam zrozumieć, co się stało, jak to możliwe. Brało mnie obrzydzenie, gdy tylko wyobraziłam sobie, jakim torturom mogły być poddawane ofiary i czego dopuszczał się sprawca. Nie spodziewałam się takiego zakończenia sprawy. Było napięcie, była krew, były ogromne emocje.

Przemysław Piotrowski tworzy niesamowite i wręcz realistyczne historie. Tak jak w poprzednim roku, tak i w tym, jest u mnie numerem jeden w gatunku kryminalnym. Jeśli jeszcze nie czytaliście tej części, to koniecznie nadrabiajcie.

Dziękuję @wydawnictwoczarnaowca za egzemplarz.

“Zawsze znajdą się jakieś czarne owce, które wykorzystają sytuację”

Miałam wielką nadzieję, że Przemysław Piotrowski będzie kontynuował serię z Igorem Brudnym i na szczęście doczekałam się kolejnej części.

W “Zarazie” Igor Brudny, po tym co przeszedł zaczyna dochodzić do siebie. Komisarz musi trzymać się z dala od Warszawy, a Zielonogórski zespół policji kierowany przez Romualda Czarneckiego już nie istnieje. Dawna partnerka Igora, Julka wciąż przy nim jest. Została przeniesiona do komendy w Zielonej Górze i musi zmierzyć się z nowymi wyzwaniami. Prowadzone przez nią śledztwo utknęło, a w pobliskim lesie znaleziono zwłoki zamordowanej kobiety. Podczas sekcji zwłok okazuje się, że w ciele kobiety nie ma ani jednej kropli krwi. Zawadzka ma też na głowie ofiarę wypadku samochodowego.

Pewnego dnia w domu Brudnego pojawia się kobieta, która desperacko potrzebuje jego pomocy.

To było naprawdę dobre, jednak czuje, że żadna książka nie przebije “Piętna”. Po raz kolejny Przemysław Piotrowski zabrał nas w kryminalny świat nieobliczalnych seryjnych morderców. Kolejne rozdziały odkrywają kolejne tajemnice, z którymi muszą zmierzyć się bohaterowie. Zakończenie mnie zaskoczyło, fabuła trzymała w napięciu. Jednak czegoś mi zabrakło w “Zarazie”, chociaż nie mam pojęcia czym miało być to coś.

Liczę na kolejne części serii o Igorze Brudnym.

Igor Brudny powraca, ale czy w wielkim stylu?

Nie będę ukrywać, że cenię sobie twórczość autora. Jak nikt potrafi poprowadzić fabułę tak, że na końcu czytelnik ma ochotę cisnąć książką w kąt. Kiedy zobaczyłam zapowiedź Zarazy, to nie mogłam się doczekać, aż wpadnie w moje ręce. Pozycja ta od razu wylądowała na mojej liście #mustread i z niecierpliwością czekałam na swój egzemplarz.

Jaka była Zaraza?

Na tle całej trylogii wypada dość spokojnie, mniej brutalnie, ale nadal była utrzymana w klimacie mroku, tajemnic i intryg. Zawiła fabuła, śledztwo podążające w nieznanym kierunku sprawiło, że przez moją głowę przelatywały różne myśli, jednocześnie podkręcało to moją ciekawość, a moja cierpliwość została wystawiona na próbę. Pragnęłam jak najszybciej poznać wszystkie elementy układanki i dojść do zakończenia, które było jak dla mnie okropnie stresujące. Gdy wszystko już zaczęło się układać, nagle autor robi obrót o sto osiemdziesiąt stopi ,wprawiając człowieka w osłupienie i zostawiając z masą. I wtedy nagle dochodzimy do wniosku, że nasze myśli krążyły wobec zupełnie innego rozwiązania. (tak to jest ten moment, że książka powinna lecieć przez pół pokoju). Dezorientacja, szok i chwile zawiechy. Bez wątpienia Pan Piotrowski jest mistrzem emocjonujących zakończeń. Te ostatnie kilkadziesiąt stron było dla mnie okropne. Z galopującym sercem i strachem śledziłam ostatnie strony. Gdy zaczęły wychodzić na jaw całkiem nowe, całkiem inne fakty czułam nic innego jak strach. Już wtedy nie wiedziałam, jak to się zakończy. Siedziałam jak na szpilkach, przekręcałam strony, by dojść w końcu do finału. Jednak najbardziej byłam ciekawa epilogu i to ON sprawił, że z uśmiechem mogłam pójść spać.

W Epilogu autor zaznaczył, że musiał stworzyć postać Brudnego od początku i całkowicie się z tym zgadzam. Komisarz stał się bardziej dojrzały, otwarty. Choć nadal podchodzi do swojego zawodu sumiennie ,to mam wrażenie ,że nie jest już taki zgorzkniały jak w poprzednich tomach. Podobał mi się również zarys relacji między Brudnym a Julią. Na pochwałę zasługuje również to, że autor nie przeskoczył okresu rekonwalescencji po wydarzeniach, które miały miejsce w Cherubie. Dzięki temu postać Brudnego nabrała realizmu.

Ogólnie cała książka jest w "stylu Piotrowskiego" z charakterystycznymi smaczkami i podkręcaniem ciekawości czytelnika, zawiłą fabułą, ciężką do odgadnięcia intrygą i kompletnie nieprzewidywalnym zakończeniem. Jednak mam wrażenie, że ta część to początek czegoś jeszcze nam nieznanego, czegoś mocnego. Jest spokojna, bo i nasz głównym bohater musi dojść do pełni sił. Dlatego też ta część była spokojniejsza, ale bardzo emocjonująca i tajemnicza. Jednak smaczku dodaje epilog. I coś czuję, że w kolejnej części czeka nas niezły roz***dol.

Czy polecam?

Oczywiście, że tak! I z niecierpliwością czekam na więcej.

"Zielona Góra nie różniła się od wielu innych miast w Polsce. Tutaj po prostu szambo wybiło."

Wy też cieszycie się, że Igor Brudny wrócił?

Ja bardzo! I pomyśleć, że zapowiadało się na trylogię, a okazuje się, że jednak będzie to seria. Ale to naprawdę dobra wiadomość! Tak bardzo brakowało mi Igora i Julki. Pierwszymi trzema tomami autor zaskarbił sobie moją uwagę i sympatię. "Krew z krwi" i "Matnia" też nie były złe, ale wolę autora w tej wersji. Wersji, gdzie psychopaci i walka z czasem grają główne skrzypce.

Igor Brudny dochodzi do siebie, choć droga ta wcale nie jest łatwa. Mimo trudnych początków staje na nogi, w praktyce i przenośni, i to w towarzystwie swojej przyjaciółki, teraz już partnerki, Julki. Kobiecie trafia się śledztwo, gdzie porzucono kolejne zwłoki młodej kobiety, ale tym razem bez kropli krwi w organizmie. Tamtejsza policja ma trudny orzech do zgryzienia. W międzyczasie do Igora trafia zdesperowana dziewczyna, która prosi go o odnalezienie siostry, która przepadła bez wieści. Czy uda mu się rozwiązać pierwszą sprawę po tym, jak uciekł z rąk śmierci?

"Zaraza" to kolejna mroczna historia, gdzie schwytanie psychopaty wcale nie jest takie proste, powiązania policji z szajkami ponownie wychodzą na światło dzienne, a handel żywym towarem prowadzi do cierpienia wielu ludzi, a nawet śmierci. W poprzednich częściach mieliśmy styczność między innymi z pedofilią w kościele.

Tutaj autor postawił na prostytucję. I to nie taką z własnej woli. Dziewczyny kuszone obietnicami wpadają w ręce uzurpatorów, którzy wymagają od nich bezwzględnego posłuszeństwa, a przy tym brutalnie się z nimi obchodzą. Nie zabraknie nawiązań do polityki, układów policji z władzami i bandytami.

Natomiast wracając do samego Igora Brudnego, to ewoluował ON jako człowiek. Według mnie stał się poważniejszy, ale to nie znaczy, że nie ryzykuje własnego życia dla sprawy. Wykazuje się ogromną siłą, by wrócić do normalnego życia, ale także odwagą, bo kto by pakował się specjalnie w kłopoty? Właśnie Igor. Razem z Julką stanowią świetny duet i z pewnością będę wyczekiwała kolejnych losów bohaterów. Ciężko będzie z nimi się rozstać tak na stałe.

Jeśli ktoś zna tę serię i jest takim samym fanem jak ja, to musi przeczytać "Zarazę". Świetny research autora, sprawnie poprowadzone śledztwo, ciekawy zarys bohaterów, to przepis na naprawdę dobrą lekturę. Ja jestem zachwycona. Bałam się tego powrotu, ale jak widać niesłusznie. Takie książki pana Przemysława chcę czytać!

Miejsce złe do ostatniej cegiełki runęło wprost na  głowę komisarza. Czy to się mogło tak  skończyć? Nie! Świat potrzebuje Igora Brudnego, bo wiele jest jeszcze człowieczej zgnilizny, którą trzeba wytępić. Oczywiście na wszystko potrzeba czasu, tak więc zanim pojawi się pierwsza sprawa, Igor musi poradzić sobie z własną psychiką. Po raz kolejny układa sobie w głowie wszystko od nowa. Niesamowitym wsparciem okazuje się tu Julka Zawadzka, która niezmiennie wspiera swojego partnera.

Zawadzka prowadzi też śledztwo, które nijak nie chce posunąć się do przodu. Tymczasem pojawiają się kolejne ofiary, które niby mają punkty styczne, jednak modus operandi różni się diametralnie. Autor postanowił dodatkowo namieszać, wysyłając do Brudnego kogoś, kto rozpaczliwie łapie się każdego sposobu, by odnaleźć bliską osobę.

"Zaraza" to historia relacji. Powroty do starych znajomych, na których można polegać, i rozczarowania tymi, którzy wkroczyli do Zielonej Góry jako nowi, niosąc ze sobą sieć powiązań, konfabulacji i korupcji. Świat przestał być normalny. Wartości się zdewaluowały. Trudno komukolwiek zaufać. W tym śmiecie w siłę rośnie tylko destrukcja. Chciwość i prawo pięści rozdają karty.

Książkę czyta się świetnie! Znów jest MOC, taka jak przy "Piętnie", a nawet lepiej. Ku mojej radości nie ma słabych wtrętów "miłosnych", choć tekst z "jedną łzą" musiał się pojawić (beka). Jest czysty, rasowy kryminał, który wciąga czytelnika bez reszty. Nie mogłam odłożyć, póki nie skończyłam.

Dziś przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki @przemyslawpiotrowski „Zaraza”

Długo na to czekałam! Seria z Igorem Brudnym to według mnie, najlepsza seria kryminalna ubiegłego roku, ale obecni na moim profilu zapewne o tym wiedzą😉

I żeby nie psuć komuś odczuć po trzeciej części, nie czytajcie dalej 😉 choć i tak zapewne wiecie, w którym kierunku wszystko poszło ☺️

Kiedy skończyłam Cherub byłam wkurzona, jak można tak zakończyć książkę ?! Jak można pozostawić czytelnika wraz z Brudnym pod stertą gruzu?! No można! 😂

Choć teraz kojarzą mi się z tym słowa popularnego Tik-toka „to jest niegrzeczne, to jest bez wyobraźni…” itd😂

Czułam, że doczekamy się kontynuacji, można dopatrzeć się w nim pewnej furtki, a potwierdzenie tego, że wkrótce możemy spodziewać się zapowiedzi uzyskałam po przeczytaniu Matni, gdzie autor przemycił nam pewien „smaczek” 😉

Jeżeli chodzi o moje odczucia, tak, Igor Brudny powrócił! Tyle, że tym razem poznamy go też trochę z innej strony 😉 bardziej ludzkiej i przyziemnej? Uczuciowej? Tak, chyba właśnie wprowadzenie tego elementu sprawiło, że mam nie tyle słabszy co lżejszy odbiór tej książki. Jeżeli chodzi o samą fabułę, znów mamy śledztwo dość trudne, zawiłe i trochę zakręcone, postaci jest też sporo i tak naprawdę dopiero końcówka rozjaśnia nam wszystkie niewiadome. Czyta się bardzo szybko, ale takie właśnie są książki tego autora, zawsze świetnie prowadzone i ze świetnym stylem.Igor Brudny dochodzi do siebie po ostatnich wydarzeniach, minęło już sporo czasu, a wciąż jego postępy nie są dla niego zadowalające. Po wydarzeniach w zakonie, wraz z Julią przenoszą się do Zielonej Góry. On skupia się na rehabilitacji, ona na prowadzonym śledztwie.

Śledztwo jednak umarło w martwym punkcie, Julka odczuwa również nieprzychylność ze strony swoich nowych kolegów. Oboje czują, że to cisza przed burzą. Kiedy śledczy odkrywają

masakryczną zbrodnię, nie spodziewają się, do czego może doprowadzić ich to śledztwo. Dziewczyna z wypadku, cialo bez kropli krwi. MO różni się w stu procentach, ale czy mogą mieć ze sobą coś wspólnego? Do mieszkania Brudnego dociera dziewczyna, która zwraca się o pomoc w odnalezieniu swojej siostry. Czy Brudny będzie w stanie jej pomoc mimo swojej niepełnosprawności? Jedno jest pewne, Igor zawsze przyciąga kłopoty, choć może to one przyciągają jego? 😉

Koniecznie przeczytajcie 🖤

Myślałam, że dłużej będę musiała czekać na powrót do Zielonej Góry, a tu taka miła niespodzianka :D

„Zaraza” to już czwarta część zagadek kryminalnych, których rozwiązania podejmuje się Igor Brudny. Podobała mi się zmiana, jaka zaszła w głównym bohaterze. Przemysław Piotrowski po raz kolejny serwuje nam nieoczywiste śledztwo z bardzo charakterystycznymi postaciami. Pojawiające się wątki były niejednokrotnie wstrząsające. Dobrze, że to fikcja literacka, jednak autor pisze tak realnie, że często musiałam sobie o tej fikcji przypominać. Chociaż ta książka jest nieco inna niż wcześniejsze, to bardzo przypadła mi do gustu. Czytało mi się bardzo dobrze i bardzo szybko. Przemysław Piotrowski skonstruował wciągającą akcję, w której od początku jest mnóstwo zagadek i. Autor postarał się o to, aby zakończenie było nieoczywiste i nie takie łatwe do rozszyfrowania. W ogóle nie spodziewałam się takiego finału.

Takie kryminały to ja mogę czytać. I Was też do tego zachęcam.

Było "Piętno", a w nim rzeźnik z Nietkowa, "Sfora" z kanibalem, później przyszedł czas na "Cheruba" i zabójce policjantów z otwartym zakończeniem, które w wielu czytelnikach zasiało ziarenko nadziei, że może coś jeszcze z tego będzie!Jedni pogodzili się ze smutną wiadomością, a inni, w tym ja "wiedzieli", że to nie koniec!

Kończąc tak naprawdę Cheruba, miałam przeczucie, że autor nie da tak po prostu zniknąć naszemu bohaterowi.Bohaterowi w którym podkochuje się nie jedna czytelniczka (nie to nie romans i nie znajdziemy tutaj gorących scen seksu🤭)

Dlatego nawet nie jesteście w stanie sobie wyobrazić jakie było moje zaskoczenie kiedy na stronie wydawnictwa zobaczyłam zapowiedź Zarazy, a tym samym kontynuacji przygód Igora i Julki.

Czekałam na ten dzień jak na pierwszą gwiazdkę ❤️

Kto nie zna Igora Brudnego zapraszam po zapoznanie się z przegenialną seria, która chodź na chwilę nie zwalnia z tempa.Dlatego jeśli jeszcze nie poznaliście tej wspaniałej postaci z mroczną przeszłością, niezwykle stanowczym charakterem i przeczuciem dzięki któremu nigdy się nie myli, polecam koniecznie nadrobić całość!

Po wielkim wybuchu spowodowanym przez psychopatycznego mordercę, Igor Brudny odradza się na nowo "niczym Feniks z popiołu".

Niestety od tej pory nic nie jest takie samo, gdyż powrót do rzeczywistości to jedna długa batalia, okraszona wielką ilością operacji oraz żmudnej i wyczerpujące rehabilitacji.

I tak po powrocie do Zielonej Góry komisarz, wraz z partnerką Julią Zawadzką, próbują na nowo wrócić do normalności.On ma za zadanie stanąć na nogi, ona wkręcić w wir pracy.

Prowadzone przez Julie śledztwo, utknęło w martwym punkcie, a kolejne zwłoki zamordowanej prostytutki wskazują na to iż ktoś spuścił z ofiary całą krew.

Wszystkie dowody wskazują na to, że nad Zieloną Góra krąży ogromne niebezpieczeństwo.

Kim jest kolejny psychopatyczny morderca?Czy okaże się prawdziwym wampirem "wysysającym" ludzką krew?

~"ZARAZA" to czwarta część z serii o komisarzu Igorze Brudnym. Postaci obok, której nie można przejść od tak obojętnie, gdyż jego przeszłość, nowa przyszłość, przemiana emocjonalna, jak i kolejne rozwiązywane zagadki kryminalne zmrożą krew w żyłach u niejednego czytelnika.

~Autor ponownie udowodnia nam, że nie brakuje mu pomysłów by móc i tym razem miło nas zaskoczyć.

Przez całą powieść umiejętnie wodzi nas za nos,wprowadza niepewność, aby nieraz zmylić i obalić nasze teorie, kto tak naprawdę za tym wszystkim stoi.

~Duszny, niepokojący mroczny klimat, nieustające napięcie, akcja która chodź na chwile nie zwalnia z tempa, plus nowe wątki z misternie utkana intryga kryminalną to enty dowód na to, że czeka nas, ostra jazda bez trzymanki.

~ Przemysław Piotrowski należy do mojego ulubionego autora kryminałów dlatego z czystym sumieniem zapraszam was po szybkie zapoznanie się z tą historią ❤️ Zazdroszczę, że jeszcze wszystko przed wami.

Jak dla mnie to kawał genialnego kryminału po którym będzie nam ciągle mało i mało🤭

Opowieść Igora i Julki to Must Have długich jesienno-zimowych wieczorów jak i również idealny pomysł na udany prezent.W końcu święta zbliżają się wielkimi krokami.

Moim czytelniczym odkryciem zeszłego roku był Przemysław Piotrowski i jego trylogia Piętno - Sfora – Cherub. Trylogia, która jak się właśnie okazuje, trylogią nie jest, bo oto nadchodzi premiera najnowszej książki autora będąca kontynuacją losów charyzmatycznego komisarza i sympatycznej policjantki.

Wydarzenia, które miały miejsce w “Cherubie” mocno pokiereszowały Brudnego i odcisnęły bolesne piętno na Julce. Przeprowadzka do Zielonej Góry miała być początkiem nowego życia bohaterów. Igor, po tym jak ledwo uszedł z życiem, powoli dochodzi do siebie na zwolnieniu lekarskim. Za to Julka nie próżnuje, bowiem w mieście pojawił się morderca o przydomku „Wampir”. Policjantka mierzy się z nowymi wyzwaniami próbując przełamać zastój w śledztwie. W tym czasie Igora odwiedza w mieszkaniu nieznajoma, która twierdzi, że tylko ON może jej pomóc. Mimo początkowej niechęci, Brudny postanawia przyjrzeć się bliżej sprawie, nawet jeśli to oznacza konieczność pokonania pewnych barier i własnych słabości.

Nie będę ukrywać, że z wypiekami na twarzy wyczekiwałam dalszych losów Igora Brudnego. Mam pewność, że w tym oczekiwaniu nie byłam osamotniona 😀 Okazuje się, że warto było czekać! Jeżeli to w ogóle możliwe, to Brudny jest jeszcze bardziej szorstki i zdystansowany. Jednym słowem, jeszcze bardziej Brudny. Jednocześnie jest wciąż silny mimo wszystkiego, co go spotkało. Podziwiam jego determinację! Julka natomiast, mam wrażenie, wyszła trochę z cienia Igora, co bardzo mi się podobało 👌

Każdy, kto przeczytał „Cheruba” liczył na kontynuację przygód Brudnego, bo ta historia nie mogła się tak zakończyć…

To znaczy mogła, ale pewne było, że ta otwarta furtka nie została otwarta bez przyczyny moi mili, tę teorię można weryfikować wśród intelektualnych elit rezydujących na parkowych ławkach podając im otwarte piwko i śledząc każdy ruch drapieżnika zbliżającego się do dokonania spektakularnego aktu konsumpcji, bo nic nie jest otwarte na darmo 😎

Zaraza to powieść inna od poprzednich tomów, czuć ewolucję jaką przeszły postacie, jak się zmieniły, zwłaszcza po wszystkich doświadczeniach zarówno fizycznych jak i psychicznych na Igorze zostaje dość duży ślad. Przez większość historii to Zawadzka gra pierwsze skrzypce, co było całkiem korzystne, bo jest to na tyle barwna postać, że i o niej mogłaby powstać odrębna seria.

Z takich rzeczy na minus to zabrakło mi trochę mroku, który był tak bardzo wyczuwalny w poprzednich tomach, jednak „Zarazie” nie można odmówić klimatu towarzyszącego serii bo ten zdecydowanie jest. Z drugiej strony ciężko też było jakoś szczególnie mocno bohaterów doświadczać (to znaczy ja bym potrafił ich przeczołgać, bo jestem bezlitośny jak ekspedientka w sklepie za komuny) po tym, co przeszli poprzednio więc chyba zasłużyli na nieco lżejsze potyczki.

Cała historia to kwintesencja Piotrowskiego, w tej powieści nie ma przypadków, wszystko jest dopracowane, przemyślane, rozsądne i tak dalej… Były momenty, że wydawało mi się, że autor nieco zbyt wiele ujawnił i finał jest jasny, jednak nic takiego nie miało miejsca i mnie zakończenie mocno zaskoczyło, prawie tak mocno jak zaskakujące może być sprawne obsłużenie petenta u urzędzie.

Dla mnie cykl o Brudnym jest jednym z najlepszych w polskiej literaturze i takiego Piotrowskiego chce się czytać i zaprawdę powiadam Wam jest to rozsądne i tak dalej…

No, ogólnie polecanko moi mili.

[Adres usunięty]

Tęskniłam za tym brutalnym i krwawym światem komisarza Igora Brudnego. Uwielbiam tę serię kryminałów i myślę, że jest ona najlepsza jaką kiedykolwiek czytałam z tego gatunku. Elektryzujący, duszny i mocny klimat nie opuszczał bohaterów tej części, a mnie nie opuszczało przeczucie, że dopóki nie przeczytam, to nie odłożę książki na półkę. Za każdym razem po skończeniu danego tomu mam w głowie milion myśli, i jeszcze więcej przemyśleń. To nie tak, że odłożysz te książki i zapominasz o tych wszystkich problemach, z którymi walkę toczyli bohaterowie. Te myśli żyją jeszcze bardzo długo, na nowo powracając z innymi wnioskami.

Przemysław Piotrowski już nie raz udowodnił, że umie wodzić czytelnika za nos, dodając nagłe zwroty akcji w fabule. Przyznaje, nie raz skoczyło mi ciśnienie, a serce mocniej zabiło z obawy czy tym razem, szczęście nie odwróci się od głównych bohaterów, zostawiając ich na pastwę losu.

Lubicie typować sprawców podczas czytania kryminałów? Ja bardzo. Lecz tutaj poległam na całej linii, przez myśl mi nie przyszło, że tak to wszystko się potoczy. Uwielbiam być zaskakiwana przez autorów! Panie Piotrowski, wielkie brawa za tak rozegraną akcję!

Chciałabym wspomnieć o detalach fabuły, ale nie będę tego robić z uwagi na to, iż jest to czwarty tom i wszystko o czym chciałabym wspomnieć, byłoby spojlerem to poprzednich części. Ostatnim czego bym chciała, to odbierać wam przyjemność z przebywania w mrocznym świecie stworzonym przez autora.

„Seryjni mordercy to zwykle sympatyczne Mietki i Wieśki z sąsiedztwa”.

Jak miło spotkać starych przyjaciół i wyruszyć z nimi na kolejną emocjonującą wyprawę w poszukiwaniu prawdy.. mrocznej i porażającej.

Był już „Rzeźnik z Nietkowa”, „Kanibal”, „Zabójca policjantów” i byłam niemal przekonana, że tym razem Brudny pogoni z Miasta Zbrodni co najmniej „Covid”.

Dobrze znany Igor Brudny powraca naprawdę w zacnym stylu. Niczym „Super hero”, ale bardzo ludzki niż boski. Choć jego stosunek do życia ewaluował, Komisarz poniósł konsekwencje podjętych decyzji i teraz musi się zmierzyć z własnymi ograniczeniami - upór, niezłomny charakter, zawziętość i niezawodność pozostały niewzruszone. Wracając do zdrowia w zielonogórskim zaciszu jest przy nim Julia Zawadzka. Po latach wzajemnych podchodów, ta wypielęgnowana przyjaźń w końcu poszła we właściwym kierunku..

Zawadzka, po przeniesieniu do komendy w Zielonej Górze, również próbuje się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Prowadzone przez nią aktualnie śledztwo utknęło jednak w martwym punkcie.

W pobliskim lesie znaleziono z kolei zwłoki następnej zamordowanej kobiety. Do tego dochodzi ofiara wypadku samochodowego, o której Zawadzka wolałaby nie pamiętać.

Wygląda na to, że w mieście pojawił się kolejny seryjniak, choć to tylko spekulacje bez popartej empirycznie wiedzy. Śledztwo zdaje się być wybitnie nierozwojowe. Bo jak tu połączyć kilka zamordowanych kobiet, ale każda inaczej, no i jeszcze jedną, która żyje, ale co to za życie.. Nie ma żadnego modus operandi sprawcy, wszystkie teorie brzmią nielogicznie, nic się nie klei, tylko miesza jak w gotującym się kotle.

Choć Brudny nigdy nie lubił wcinać się między wódkę, a zakąskę, ON doskonale wie jak to jest dotknąć zła w najczystszej postaci, a właściwie być przez to zło dotkniętym. Widział jak się ono rodzi, jak rośnie i w końcu, jak odpowiednio dokarmiane eksploduje, a siła rażenia niszczy wszystko w wszystkich. Komisarz chcąc nie chcąc angażuje się w śledztwo, które będzie i tym razem wymagało rzeczy, które nie zmieszczą się w procedurach. Stawka jest jednak wysoka, a ryzyko adekwatne do starań. Poskładanie pozornie niepasujących do siebie elementów w sensowny ciąg przyczynowo- skutkowy, a przez to dojście do prawdy, wykrwawi niejeden umysł.

Kim jest poszukiwany „Wampir” – bezduszne stworzenie jedynie obleczone w ludzką skórę, które z premedytacją wysysa życie ze swoich ofiar?

Ciemne chmury nad Zieloną Góra nie wróżą niczego dobrego. Tym razem koszmarna prawda ma zapach zemsty i obłędu.

Polecam.

Gratulacje dla Autora! Zafundował nam genialną rozrywkę, a przy tym przemycił szereg rozmyślań dotyczących tak bardzo współczesnych bolączek.

Ta seria rozwala system.

Dobrze wiedzieć, że ciąg dalszy nastąpi.