Zabójca

Opowieść o tym, jak życie potrafi nas zaskoczyć. Opowieść o przyjaźni, miłości, budowaniu relacji, zaufaniu, przewrotności losu, młodości.

To historia dwojga ludzi, których połączył przypadek.

Joanna Padlewska- młoda dziennikarka, która podczas jednej ze swoich podróży służbowych spotyka mężczyznę, który ją intryguję.

Adam Madej- góral, który wraca do Polski po tym jak odsiedział karę za zabójstwo w najcięższym więzieniu w USA- San Quentin.

Ona zaciekawiona jego dziwnym zachowaniem na peronie, postanawia go śledzić i dowiedzieć się jaką tajemnice skrywa. Aby zbliżyć się do niego podejmuje się pisania artykułu o ludziach powracających do kraju.Udaje się jej nawiązać relacje z Adamem. Poznaje jego historię dzięki zapiskom więziennym, które prowadził przez długie lata odsiadki, gdyż ON sam jest raczej powściągliwy i nie chcą rozmawiać na temat swojej przeszłości.

Wraz, z coraz częstszymi, wizytami Joanny w Zakopanem rodzi się między nimi uczucie. Jak trudno zbudować związek, gdy jedna ze stron zakłada, że nie jest zdolna do uczuć? Joanna nie rezygnuje tak łatwo.Na przeszkodzie stanie im zburzone zaufanie, a nie- jak można by się spodziewać- różnica wieku czy przeszłość. Czy znajdą w sobie siłę by przetrwać tą próbę?

Pięknie opowiedziana historia o tym, jak ważne jest wzajemnie zaufanie w związku,o tym jak trudno wrócić do normalnego życia po wyjściu z więzienia, a także o tym, że pozory bardzo często mylę i warto zaufać podszeptom serca by znaleźć swoje miejsce na ziemi.

Wciąga, wręcz porywa. Ciekawie skonstruowana.Treściwa i pełna emocji.Bardzo dobrze się ją czyta.Polecam :)

Biorąc tę książkę do ręki i widząc na okładce informację o tym, że mam właśnie do czynienia z jedną z najznakomitszych polskich pisarek, której książki zostały przetłumaczone na szesnaście języków, a w tym wiele z tych powieści stało się bestsellerami... poczułam się trochę onieśmielona. Z jednej strony ucieszyłam się z faktu, że spotkałam książkę tak docenianej pisarki, a z drugiej jednak nie byłam pewna tego, co właśnie będę miała okazję przeczytać. Opis wydał mi się bardzo intrygujący. Okładka zachwycająca. Ale co z wnętrzem? Niestety, wnętrze "Zabójcy" w żaden sposób mnie nie zachwyciło.

Joanna Padlewska to młoda, dwudziestoczteroletnia dziennikarka, która jedzie pociągiem do Zakopanego, aby przeprowadzić wywiad z panią Stasią, salową pewnego szpitala, która została niesłusznie oskarżona. W pewnym momencie do przedziału wchodzi mężczyzna, który od pierwszych chwil zaczyna Joannę intrygować. Kobieta decyduje się śledzić mężczyznę i odkryć tajemnicę, którą według niej ten człowiek skrywa.

Zaledwie po raz drugi przez te wszystkie lata zaczytywania się w literaturze miałam tak, że musiałam szybko otworzyć jakiś zeszyt i zapisywać myśli krążące mi po głowie, uwagi dotyczące lektury, w obawie, że o nich zapomnę i nie będę w stanie wspomnieć ich w tej recenzji. Smutne jest jednak to, że wszystkie te przemyślenia są natury negatywnej, o których gdybym wcześniej wiedziała - zapewne zdecydowanie nie sięgnęłabym po tę powieść w obawie przed straconym czasem. Jakkolwiek brutalnie to zabrzmi - "Zabójca" jest w dużym stopniu stratą czasu, który mogłabym poświęcić na przeczytanie znacznie lepszej książki.

Co najbardziej doskwierało mi podczas czytania tej książki to całkowity i niezaprzeczalny brak jakichkolwiek emocji. Cała powieść wydaje się być sucha, przez co nie przekazuje czytelnikowi żadnych wrażeń, a motywy skrywające się w głębi tej historii nie zostają w odpowiedni sposób odebrane. A wszystko to niestety przez język autorki, język bezbarwny, płaski i całkowicie pusty, który nie zostawia po sobie nawet najmniejszego echa. Narracja prowadzona jest bezpośrednio z punktu widzenia głównej bohaterki, jednak jej wynurzenia wydają się być zbyt profesjonalne i bardzo, bardzo sztywne.

Dużym rozczarowaniem jest sama akcja, która toczy się stanowczo za szybko, a same wydarzenia sprawiają wrażenie skrótowych, jakby autorce zabrakło czasu na ich dokładne zanalizowanie i opisanie. "Zabójca" mógłby być naprawdę dobrą powieścią, ciekawą i wciągającą, gdyby tylko dodać mu więcej jakichkolwiek emocji, rozbudować fabułę i stonować akcję, która będzie tak, jakby ktoś ją gonił. Przez to ciężko jest czytelnikowi w jakiś sposób wdrożyć się w historię, a już z całą pewnością w najmniejszym chociaż stopniu zżyć z bohaterami i przeżywać ich losy.

Uważam, że "Zabójca" to niezwykle trywialna historia. Która normalna kobieta - a już szczególnie poważna dziennikarka - zaczyna śledzić nieznanego mężczyznę opierając się jedynie na przeczuciu, że skrywa on tajemnicę godną reportażu? Cały ten pomysł wydaje mi się być absurdalny, do którego dochodzi sztampowe i stanowczo zbyt gwałtowne uczucie pomiędzy Joanną a Adamem. Z książki Marii Nurowskiej wyjawia się miałkość, brak wdrożenia w ludzką psychikę oraz naiwne posunięcia, które jedynie pogarszają całą sytuację. W wielu momentach brakowało mi logiki w zachowaniach szczególnie głównej bohaterki, która absolutnie nie wywarła na mnie pozytywnego wrażenia. "Zabójcy" nie polecam, chyba, że ktoś chce się przekonać czy ta powieść faktycznie jest aż tak kiepska.

Z wielką niecierpliwością i ciekawością czekałam na kolejną książkę Marii Nurowskiej, jednej z moich ulubionych pisarek polskich. Nurowska jest kontrowersyjną pisarką, porusza trudne tematy, często spychane "pod dywan". Jej książki nie są lekkimi czytadłami, to mądre, pełne refleksji powieści, które zapadają w duszę i pamięć czytelników. Kiedy przeczytałam ostatnio biografię Autorki ( "Matka i córka" - recenzja TUTAJ ), jeszcze lepiej rozumiem jej intencje i bardziej osobiście odbieram jej książki. To niesamowita kobieta.

"Zabójca" to chwytająca za serce opowieść przypadkowego spotkania i miłości dwojga ludzi, najeżona przeciwnościami losu. Dziennikarka, Joanna Padlewska, wyrusza do Zakopanego na spotkanie z panią Stasią, salową ze szpitala, która kilka lat spędziła w więzieniu, niesłusznie skazana. W tym samym przedziale podróżuje mężczyzna. Kiedy wysiadają z pociągu, on klęka i całuje ziemię. Joanna jest tak nim zaintrygowana, że rusza jego śladem. Do starego, zrujnowanego, położonego na uboczu domu. Po przeprowadzeniu wywiadu z salową, wraca do opuszczonego domu i poznaje tam Adama Madeja, górala poranionego przez los.

Poznają się, Joanna wraca do domu, ale jej głowy nie opuszcza myśl o tajemniczym mężczyźnie. Postanawia wrócić, pomóc mu przy remoncie i napisać o nim artykuł. Mężczyzna początkowo jest zły za "włażenie z butami" w jego życie, ale daje dziennikarce zeszyt ze swoimi zapiskami. To historia jego życia i ...pobytu w amerykańskim więzieniu San Quentin, gdzie trafił skazany za zabójstwo brata. Pozory jednak mylą, czasem do więzienia trafiają niewinni ludzie, którzy znaleźli się w niewłaściwym miejscu i czasie. Joanna czyta kolejne zeszyty z zapiskami Adama, zaprzyjaźniają, zaczynają sobie ufać i ....tli się uczucie. Kiedy niespodziewanie, łącząca ich więź zostaje zerwana przez występek Wydawcy, który drukuje nieautoryzowany wywiad. Adam zrywa kontakt z Joanną i znika. Jak potoczą się ich dalsze losy?

Maria Nurowska przedstawiła niesamowitą historię, wzruszającą, ale i chwilami przerażającą. Wspomnienia z więzienia sprawiają, że gęsia skórka wychodzi na rękach. Jak wiele w życiu musiał przejść Adam ....Jak trudno mu było znowu komuś zaufać.... I znowu rozczarowanie.

Motto z lektury "Zabójcy" nasuwa się samo - nie wolno sądzić po pozorach. Trzeba ludzi poznać, dać im szansę, a nie skreślać.

Malowniczo ukazane Podhale, górale, ich język i kultura, łapią czytelnika za serce. Kiedy doda się do tego niesamowitą historię, wychodzi porywająca powieść.

"Zabójca" to złożona opowieść o miłości, strachu, determinacji, poczuciu winy i odkupieniu. Historia pełna ludzkich losów, uczuć i emocji. Mnie urzekła powieść pani Marii, a myśli nadal tłoczą się w mojej głowie. Niesamowita!

Za takie opowieści cenię tę pisarkę, mocne, kontrowersyjne, ale piękne i wzruszające