Wszyscy jesteśmy wyjątkowi

Kupiłam tą książkę na urodziny mojego syna. Razem czytaliśmy ją przed snem. Pomimo, że mój synek ją pokochał, to także mnie wciągnęła. Niektóre historie musiałam objaśniać mojemu dziecku, ponieważ nie były dla niego zrozumiałe. Jest to idealna opcja na spędzenie czasu rodzica ze swoją pociechą. Do tego przyjazna okładka z optymistycznym tytułem dekoruje pokój. Książka jest znakomita i pouczająca!!!

Nie ma dwóch jednakowych osób. Wszyscy się czymś od siebie różnimy i to dzięki temu nasz świat jest piękny i wyjątkowy. Jednak nie wszyscy potrafią taką odmienność zaakceptować, przez co rodzą się konflikty, przytyki, śmiechy, które potrafią zranić drugą osobę. Jednak dzieci nie dostrzegają tych różnic. Dla nich wszyscy są ciekawi; każdego można wciągnąć do wspólnej zabawy.

Kilka słów o wyjątkowości

„Wszyscy jesteśmy wyjątkowi” to przecudna książeczka, skierowana do wszystkich młodych czytelników, którzy wątpią w siebie, swoje umiejętności czy wygląd. Bohaterami są zwierzęta, przeróżne – mysz, mrówka, słoń, żyrafa czy nosorożec. Co ich łączy? Na początku swojej historii nie widzą w sobie nic wyjątkowego i przez to są smutni i rozczarowani. Nosorożec idzie na tańce, ale obawia się, że przez swoje gabaryty może nie znaleźć partnerki. Zając, który przybywa w odwiedziny do rodziny, nie zastaje bliskich w domu. Mysz nie lubi na siebie patrzeć, bo jest szara i zwyczajna, a Jeżynka nie cierpi swojej fryzury, bo jak to ciekawie ułożyć kolce?! Bohaterów w książeczce znajdziecie o wiele więcej, a każdy z nich będzie inny i wyjątkowy.

Wada czy zaleta?

W lekturze autorstwa Katarzyny Baniewicz-Kowalczyk wszyscy bohaterowie odnajdują w sobie tę wyjątkowość, którą widać szczególnie na tle tego, że wszyscy się od siebie różnią. W opowieściach znajdziemy zwierzątka mniejsze i większe; z dużymi stopami i malutkimi odnóżami. Czy to, co oni sami postrzegają jako wady, może być zaletą? Jak najbardziej! Prosty tekst pokazuje, jak bohaterowie odnajdują swoją wyjątkowość. Młodzi czytelnicy, którzy obserwują te wydarzenia, pielęgnują w sobie przekonanie, że nie ma ludzi gorszych i lepszych. Każdy ma w sobie to coś, co wyróżnia go z tłumu, a mankamenty mogą być czymś, z czego będziemy dumni. Tym samym dzieci budują w sobie poczucie własnej wartości. „Wszyscy jesteśmy wyjątkowi” to lektura, która pomoże maluczkim dostrzec w sobie piękno.

Podsumowanie

W książeczce znajdziecie kilka opowiadań, a w każdym z nich autorka skupia się na innym bohaterze. Niektóre historyjki są dłuższe, inne krótsze, przez co idealnie nadają się do czytania dwu czy trzylatkom. Duża, nieszyfrowana czcionka, sprawia, że samodzielna lektura książeczki jest prosta, a młodzi czytelnicy sami poznają treść opowiastek. Całość dopełniają piękne ilustracje, których autorem jest Ewa Beniak-Haremska.

Jako mama, która chciałaby wychować swoje dzieci w świadomości tego, że ludzie różnią się od siebie pod wieloma względami, że nie wszyscy muszą być tacy sami i lubić to samo, dałam się skusić wdzięcznemu tytułowi tej książki. No bo czy można wymyślić lepszy tytuł dla książki skierowanej dla młodych czytelników w czasach, gdy nawet dorośli wyśmiewają się z innych, dając ten mało chlubny przykład? No właśnie. W dodatku okładka także sprawiała wrażenie miłej dla oka, trochę taka w jesiennych barwach, ale nie smutna, więc postanowiłyśmy z córą sprawdzić, co kryje wnętrze.

Jest to zbiór kilku krótkich opowiadań o różnych zwierzętach, które początkowo postrzegają swoją inność w kategorii wad i powodu wyobcowania, ale później otoczenie udowadnia im, że jest zupełnie inaczej, że ta inność jest powodem do radości, bo to właśnie ona czyni nas wyjątkowymi – przecież jeśli wszyscy wyglądaliby i zachowywaliby się tak samo, świat byłby nudny. W tym bajkowym świecie nosorożec może wywijać czaczę z mrówką, która ma uważać, by nie nadepnąć mu na odcisk. Ale to, że świetnie w tańcu idzie tej nietypowej parze, wcale nie oznacza, że to się tyczy każdego. Długostopy królik zupełnie nie potrafił się zgrać z małą mróweczką, za to z wysoką żyrafą szło mu świetnie. Mała myszka długo rozpaczała z powodu swojego smutnego, nijakiego koloru futerka, dopóki nie odkryła, że jest piękna – wszak nie bez powodu ukochaną osobę nazywa się właśnie „myszką”. Pająk narzekał na to, że zimą marznie w tyle kończyn, ale przestał, gdy odkrył, że to właśnie nim świetnie gra na perkusji.

Bardzo ciekawym pomysłem jest także to, że choć w każdym opowiadaniu mamy innego bohatera, to jednak wszystkie historie łączą się ze sobą. Występują tu te same postaci, w tle przewija się potańcówka, na którą wybrały się zwierzęta. Dzięki takiemu zabiegowi całość jest spójna i bardziej wiarygodna – widzimy ciągłość historii i to, że osoby nawet bardzo się od siebie różniące mogą się nie tylko dogadać, ale także zaprzyjaźnić.

Dużym zaskoczeniem była dla mnie warstwa graficzna. Jest całkiem inna od wszystkiego, co widziałam do tej pory. Kolorystyka, kreska – to wszystko było dla mnie nowe, ale i ciekawe. Naprawdę dużo czasu spędziłam na przyglądaniu się ilustracjom, by ocenić, czy trafiają w mój gust, czy jednak wolę coś innego. Podoba mi się – taki był wniosek.

To naprawdę interesująca publikacja – właśnie dlatego, że taka inna, świeża. Z mądrym przesłaniem i po prostu atrakcyjnymi opowieściami dla dziecka.