"Wszelki wypadek" to tomik, który jest dla czytelnika idealnym wyborem na chwilę refleksji.
Mawia się, że ludzie dzielą się na lubiących i nielubiących poezję. Ponad tym podziałem wydaje się być jednak twórczość Wisławy Szymborskiej, której wiersze są tak wypełnione ciepłem, prostą mądrością i przystępnością, że weszły do kanonu lektur obowiązkowych.
Poetka w swoich wierszach używa prostych zwrotów, skojarzeń i codziennych elementów życia, odnosząc je do ponadczasowych wartości i przesłań. Tytułowy wiersz "Wszelki wypadek" to gra słów charakterystyczna dla poetki, opowiada o przypadkowości wydarzeń, podmiot liryczny zwraca się jednak wyraźnie do kogoś bliskiego.
Z tego utworu pochodzi słynny cytat "Posłuchaj, jak mi prędko bije twoje serce". Cały tomik jest swoistą rozprawą, przede wszystkim próbą zrozumienia, czy chwila obecna jest efektem przypadku, czy może dziełem determinowanym przez wyższą siłę.
Prace Szymborskiej są ujmujące i dość łatwo można utożsamić się z jej emocjami, ponieważ są głęboko ludzkie i prawdziwe. Dwadzieścia siedem wierszy w tym tomiku stanowi swoisty manifest poglądów poetki na temat świata. Czuć przy tym wszystkim jednocześnie pewną skromność i dystans charakterystyczny dla jej twórczości; nie doświadczymy podczas tej lektury przeintelektualizowania i wykwintnych zabiegów literackich.
Poezja zawarta w tym tomiku jest prosta, czasem niemal dosłowna. Mimo tego jednak czytelnik spotyka się z problemami co najmniej ważnymi. Niepokój kryjący się w tekstach Szymborskiej nawołuje do głębszej refleksji, ukrytej pod maską lekkości.
O autorce
Wisława Szymborska urodziła się w 1923 roku w Wielkopolsce, swoje życie i twórczość połączyła jednak z ukochanym Krakowem. Jest autorką czternastu kompletnych tomików poezji, z których wiele zostało zapożyczonych do zbiorów i antologii. W 1996 roku otrzymała literacką Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. W laudacji noblowskiej zwrócono uwagę na "niezwykłą siłę i czystość poetyckiego spojrzenia", a także "perfekcję słowa".
