Witchborn. Córka czarownicy

Książka wprowadza czytelnika w niezwykły klimat XVI-wiecznej Anglii. Mimo swojej tematyki jest to raczej lekka pozycja, czytało mi się ją szybko i przyjemnie. Ma w sobie sporo zaskakujących elementów, nie powiela w ciemno schematów z powieści o podobnej tematyce. Brakowało mi w niej jednak trochę szerszego rozwinięcia portretów psychologicznych postaci i niektórych wątków, przez co pozostawiła po sobie lekki niedosyt. Dlatego też myślę, że to propozycja raczej dla nieco młodszych nastolatków, starsi mogą ją potraktować jako miłe oderwanie się od rzeczywistości i cięższych pozycji dedykowanych dla nich.

Lubię zapoznawać się z książkami młodzieżowymi z nutą fantastyki, dlatego też skusiłam się na pierwszy tom serii.

Dawniej czarownice palono na stosie. Nie trzeba było nią faktycznie być. Wystarczyło pomówienie tłumu, zmyślenie faktów, nagięcie prawdy. W ten sposób jedna z bohaterek straciła życie poprzez spalenie na stosie, zostawiając w domu córeczkę. Alyce jednak szybko pojmano i zamknięto w szpitalu-więzieniu. Dziewczyna wiedziała jednak, że musi z niego uciec.

Powieść nie jest za bardzo wciągająca. Czyta się ją dość szybko, jednak bez większego efektu jakiegoś zaskoczenia. Owszem, autor przygotował w fabule kilka niespodzianek, jednak początek serii nie jest szczególnie wybitny. Nie żałuję jednak, że postanowiłam się z nim zapoznać.

,,Witchborn" Nicholasa Bowlinga to początek serii. W Polsce ukazał się do tej pory tylko pierwszy tom. Książka nie jest zła, ale do wybitnej tej jednak jeszcze sporo jej brakuje.

„Za brak porządku zawsze trzeba kogoś obwinić, a czarownice są doskonałym kozłem ofiarnym”, czyli XVI-wieczne zmagania.

Witchborn Córka czarownicy przyciąga do siebie swoją zjawiskową okładką. Jestem sroką okładkowa, więc ta książka od razu rzuciła mi się w oczy. Czy w środku jest równie dobrze co na zewnątrz?

Anglia, rok 1577. Elżbieta I Tudor wtrąca do więzienia spiskującą Marię I Stuart, a matka Alicji zostaje spalona na stosie za czary. Dziewczynie udaje się uciec z więzienia i choć zabija łowcę czarownic, to tak naprawdę jest to dopiero początek pogoni… Kiedy Alicja odkrywa, że jest zdolna do czarnej magii, zaczynają się nią interesować potężne siły polityczne. Tylko dlaczego jest dla nich aż tak ważna? Wkrótce dziewczyna zostanie wrzucona w sam środek sekretnej politycznej walki pomiędzy królowymi, a los całej Anglii spocznie na jej barkach.

Nicholas Bowling przenosi nas do XVI-wiecznej Anglii, kiedy to wszelkie odchylenia od normy są srogo karane. Magia, czarownice i Londyn nadają niezwykły klimat opowiadanej historii. Autor zamieszcza mapę Londynu, dzięki której nie pogubimy się w przygodach głównej bohaterki. Bowling połączył fakty historyczne z wymyśloną przez siebie historią. Autor podkreśla, że taka historia mogłaby się wydarzyć w tamtych czasach.

Bowling wykreował ciekawych bohaterów, którym kibicuje się do końca. Idealnie też oddał klimat XVI-wiecznego Londynu – brudny i śmierdzący. Całe tło historyczne też idzie na plus. Postacie takie jak Elżbieta I czy też Maria Stuart dodają autentyczności tej historii.

Zabrakło mi „tego czegoś”. Lektura nie wywołała u mnie większych emocji. Momentami nudziła. Nie wiem, czy to ze względu na okres, w którym rozgrywa się akcja czy też może sam pomysł na fabułę. Witchborn Córka czarownicy to mix gatunkowy – od horroru poprzez romans, thriller, przygodówkę, a kończąc na powieści historycznej. Mam nadzieję, że kolejne tomy bardziej mi się spodobają.