Valeria w lustrze. Valeria. Tom 2

Kiedy się rozpoczyna się nowy rozdział życia, ale w poprzednim wciąż jeszcze nie zapisano ostatniego zdania, nie tak łatwo nie wracać do niego. Stare sprawy dalej dają o sobie znać, przypominają o sobie i nie pozwalają cieszyć się teraźniejszością i budzą niepokój co do przyszłości. Czy da się zawód przekuć w sukces? Poczucie przegranej w zwycięstwo? Rozpocząć raz jeszcze wszystko od nowa i być sobą, tym człowiekiem, jakim było się wcześniej?

Jak się powiedziało A to trzeba i powiedzieć B, co w przypadku Valerii oznacza rozstanie z mężem, wydanie książki i … jeszcze bliższe poznanie Victora. Jak na kilka miesięcy to bardzo dużo, zwłaszcza, że u jej przyjaciółek też wiele się dzieje. Jak pogodzić na raz tyle zmian, które na pewno pociągną kolejne za sobą? Po pierwsze najlepiej co nieco omówić z Lolą, Nereą i Carmen, a przynajmniej starać się to zrobić, oczywiście w odpowiednim entourage`u, a po drugie sprawdzić czy nowy związek w ogóle jest jej potrzebny, no i pomyśleć jak zareagują bliscy na wydawniczą premierę. Jak na jedną osobę to dużo, ale od czego reszta życia? Inni w wieku prawie trzydziestu lat mają wszystko ułożone pod linijkę, sukces goni sukces, i najważniejsze: wiedzą dokładnie czego chcą lub po prostu tym się nie przejmują. Valeria nawet daleko nie musi szukać by znaleźć takie przykłady, chociaż czy na pewno tak jest jak ona to widzi? Każda z przyjaciółek w ostatnim czasie mierzyła się z całkiem nową sytuacją w życiu i jak się okazuje to, co wydawało się mieć same zalety, ma niestety i cienie, dość zaskakujące oraz będące impulsem do kolejnych rewolucji życiowych. Egzystencjalny chaos, narzeczony, samotność i bycie idealnym tworzą prawdziwą łamigłówkę dla czterech przyjaciółek, zwłaszcza, że starają się pomóc sobie nawzajem i jednocześnie uporać się z tym, co spędza im sen z powiek. Pozostaje jeszcze kwestia Victora, który jest tak różny od męża, lecz ma również swoje za uszami. Jak z tego bałaganu stworzyć wymarzoną przyszłość? No i jeszcze codzienność, w której trzeba odnaleźć samą siebie, taką jak dawniej, lecz starszą!

Pierwsza część perypetii hiszpańskiej bohaterki książki Elisabet Benavent zapisała się w mojej pamięci jako wybuchowa mieszanka, przy której czytelnik śmieje się, dostaje tematy do rozmyślań i po prostu czuje się tak jakby spędzał czas w gronie dobrych znajomych. Powrót po kilku miesiącach do tego towarzystwa poprzedzało pytanie jak będzie tym razem, które szybko zmieniło się i co dalej? Autorka zadbała by główna postać wraz ze swoimi przyjaciółkami dała mi nową porcję czytelniczej rozrywki, nie będącej kalką tego, co już było, ale i jednocześnie kontynuowała znane wątki. Nie zawiodłam się na dalszym ciągu, co więcej znowu przepadłam na kilka godzin lub raczej byłam w Madrycie i poznawałam nowe pomysły na życie Valerii, Loli, Carmner i Nerei, zaskoczyły mnie i dały pewność, że jeszcze długo nie powiedzą ostatniego słowa co do tego jak ma wyglądać ich życie. Elisabet Benavent pokazuje blaski i cienie życia współczesnych kobiet, które z jednej strony mogą być kim chcą, a z drugiej wciąż jeszcze walczą ze stereotypami. Pomiędzy jednym i drugim szukają własnej drogi i jednocześnie stawiają czoła schematom, własnym marzeniom i rzeczywistości. Ta warstwa ukryta jest pod pozornie tylko lżejszym pierwszym wrażeniem nieskomplikowanej historii, przeplatanie się obu pozwala na wyważenie tego, co sprawia, że uśmiechamy się podczas czytanie z tym, co skłania nas by dalej śledzić losy Valeri. Co do jednego mam pewność, że ta czwórka jeszcze nie raz mnie zaskoczy, zresztą nie jedynie mnie. Pisarka dała możliwość poznania czterech dziewczyn, jakim daleko do ideału, próbującym być sobą, zdobyć to, o czym marzą, sprostać oczekiwaniom innym i jeszcze znaleźć czas na dobrą zabawę. Czy nie za dużo tego? Nie, bo taki jest współczesny świat, stawiający wysoko poprzeczkę i pokazującym tylko swój lepszy profil, a ten mniej fotogeniczny, skomplikowany, chowający przed innymi.

Druga część perypetii życiowych bohaterek, które poznaliśmy w poprzednim tomie.

Valeria, Lola, Carmen i Nerea, każda z nich stoi na życiowym zakręcie. Chociaż różnią się od siebie czasem jak dzień i noc, nie zawsze się ze sobą zgadzają to, kiedy zajdzie taka potrzeba, ogromnie się wspierają.

Valeria wydaje drugą książkę, widmo rozwodu wisi w powietrzu, a nieustępliwy Victor nie ustaje w staraniach, by ją oczarować. Co nie jest szczególnie trudne, bo ciężko się oprzeć takiemu facetowi jak On. Valeria boi się wchodzić w kolejny związek, kiedy jeszcze nie zakończyła poprzedniego, a i wcześniejszy tryb życia Victora nie zachęca do poważnych deklaracji. Rozdarta, może liczyć na wsparcie koleżanek, ale i one mają swoje naprawdę poważne problemy.

To Valeria jest główną bohaterką i narratorką w książce. Jednak pozostałe dziewczyny mają duży wkład w rozwój fabuły i są równie barwnymi postaciami. Szczególnie polubiłam postać Carmen, która coraz poważniej myśli nad przyszłością z Borją. Na drodze ich realizacji staje jednak mama mężczyzny, Puria. Można powiedzieć teściowa z piekła rodem, to określenie idealnie pasuje.

Przyznaję, że historia Nerei mnie poruszyła i zaskoczyła. Staram się zrozumieć jej decyzje, bo w szczegółowo zaplanowany plan działania wkradł się ,,błąd”, ale nie ukrywam, że jest mi trudno to pojąć. Każdy jest kowalem swojego losu i musi żyć z konsekwencjami swoich wyborów, dlatego nie mnie oceniać jej postępowanie.

Lola jak to Lola. Szalona, zabawna, rozwiązła, ale coraz częściej doskwiera jej samotność.

,,Valeria w lustrze” to zabawna i zmysłowa historia. Jest jeszcze ciekawsza i wciągająca, ale nie brakuje również dramatów i łamiących serce wątków. Autorka poruszyła kilka ważnych i trudnych tematów jak relacje rodzinne, rozwód i aborcja.

Polecam przeczytać!

„Valeria w lustrze” to drugi tom przygód młodej pisarki Valerii, którą poznajemy w książce (I tom) pt. „W butach Valerii”. Valeria wydaje swoją książkę, co zwiąże się z dużym stresem i niepewnością. Emocjonalną huśtawkę serwuje jej również rozwód z Adrianem. Romans z Victorem, którego poznajemy w pierwszej części nie jest już tak „książkowy”. Pojawiają się problemy w relacji z drugim mężczyzną, który ze słodkiego chłopaka, przeistoczył się w namiętnego kochanka o czasem lodowatym sercu. W książce nie brakuje również perypetii przyjaciółek Valerii, które nie mogą narzekać na damsko-męską nudę. Mimo ciągłych zawirowań pani wciąż się wspierają, nie oceniają, słuchają uważnie swoich problemów i służą rękawem na otarcie łez. Wspaniałe ukazanie przyjaźni.

Mam duży problem z Valerią i jej ciągłym brakiem zdecydowania. Od kobiety, która wydaje książkę, decyduje się na rozwód i rozpoczyna życie z kochankiem spodziewałam się znacznie większego zdecydowania w życiu. Valeria jest bardzo pogubiona, każdą decyzję konsultuje z przyjaciółkami, a ciągłe rozważania czy postępuje dobrze bardzo mnie irytowały. Oczekiwałam, że postać w drugim tomie przejdzie metamorfozę i ujrzymy ją w zupełnie innym świetle, ale mam wrażenie, że jest jeszcze gorzej. Mimo wszystko w książce nie brakuje błyskotliwych dialogów, kilku ważnych cytatów, które sobie zanotowałam i poczucia humoru.

"Valeria w lustrze" to drugi tom przygód szalonej i zabawnej Hiszpanki. Tak, trzeba czytać w kolejności, bo jest to ścisła kontynuacja więc ostrzegam przed spojlerami, mogą się zdarzyć!

Tytułowa bohaterka ma na głowie dosłownie ogrom emocji. Rozwód, nowy mężczyzna na horyzoncie, do którego wcale nie jest przekonana, świeżo wydana powieść i ogromne życiowe zamieszanie. Jednak nie tylko ona ma takie problemy, jej przyjaciółki również nie mają powodów do narzekania na nudę. Każda z nich ma swoje życiowe takie typowe, ale bardzo ważne problemy i każda próbuje sobie z nimi jakoś radzić. Samotność, a może wręcz przeciwnie, nadmiar mężczyzna, być może ciąża, brak akceptacji ze strony znajomych i szukanie takiej właśnie akceptacji. Któż tego nie widział w prawdziwym życiu!

Właśnie przez to, że te postacie są tak cudownie życiowe można się razem z nimi mocno śmiać, płakać, wzruszać i przeżywać każdą mniej lub bardziej ważną chwilę. Według mnie to książka, którą poleciłabym przyjaciółce i kupiłabym na prezent. Tak samo było z pierwszym tomem, już wtedy dosłownie chichotałam nad powieścią i wszyscy wokół się na mnie dziwnie patrzyli, a ostatecznie każdy chciał wiedzieć co to za książka i czy mogłabym ją pożyczyć. Teraz, dzięki uprzejmości Wydawnictwa Kobiece mam już drugi tom i nadzieję na kolejne na półce.

Tak o to właśnie to kolejna komedia, po którą warto sięgnąć. To książka, która jest dobra na smutki, na radośniejsze dni i właściwie dla relaksu. I te cztery kobiety, każda zupełnie inna, każda ze swoimi przemyśleniami, kłopotami. Nie da się ich nie lubić, tak po prostu!

Polecam! Valeria to osóbka, którą pokochacie całym serduchem!

A Wydawnictwu Kobiece bardzo dziękuję za egzemplarz!

Valeria powraca do nas ze swoimi czterema przyjaciółkami i przygodami miłosnymi.

Tym razem Valeria opublikowała książkę o swoim życiu i zastanawia się nad reakcją bliskich na tę powieść. Zaczyna układać sobie życie bez Adriana, za to u jej boku coraz częściej pojawia się Victor. Kobieta czuje się szczęśliwa i w końcu zaczyna wierzyć w siebie, jednak wtedy nad jej życiem miłosnym znów pojawiają się czarne chmury w postaci wątpliwości co do szczerości uczuć Victora. Czy ich miłość ma szansę przetrwać? A może to w rzeczywistości jedynie wzajemna fascynacja, która za chwilę się ulotni?

***

Czytając pierwszą część przygód Valerii wiedziałam, że w najbliższym czasie sięgnę po kolejne. Polubiłam cztery szalone przyjaciółki i ich przygody i chciałam poznać dalszy ciąg romansu Valerii i przystojnego Victora. Tym razem autorka także uświadamia nam, że życie nie zawsze jest kolorowe i w każdej chwili czekają nas naprzemiennie wzloty i upadki, a najważniejsze, to mieć przy sobie wiernych przyjaciół, którzy podnieść się z każdej opresji.

I w tej części znajdziemy mnóstwo zabawnych fragmentów i ciekawych przygód głównej bohaterki, a także jej przyjaciółek. Spotkamy się także z trudnymi decyzjami i ciężkimi momentami. Wciąż jestem zauroczona przygodami tej młodej kobiety i już teraz wiem, ze sięgnę po kolejne części przygód Valerii.

Autorka ma bardzo przystępny styl pisania, przez co bardzo łatwo dociera do czytelnika. Nie da się nie śmiać czy nie zamartwiać, gdy robi to główna bohaterka. Momentami czułam się tak, jakbym była piątą osobą w tej zwartej grupie, co także sprawiało, że czytanie było przyjemniejsze. Dodatkowo odnoszę wrażenie, że większość opisywanych wydarzeń mogłoby spotkać niemal każdą kobietę, przez co książka wydaje się jeszcze bardziej wiarygodna, choć momentami jest naprawdę szalona.

Zdecydowanie jest to idealna książka na oderwanie myśli od codzienności i rozluźnienie po ciężkim dniu w pracy.

***

„My, kobiety, zwykle siebie nie doceniamy. Gdybyśmy wierzyły, że nam się uda, świat należałby do nas. Czy potrafię przejąć kontrole nad swoim życiem? Czy też przyjdzie czas, że już zupełnie nie rozpoznam siebie w lustrze?”

Valeria jest w separacji z mężem. W jej trakcie spotyka się z Victorem, w którym z każdym dniem i pchnięciem coraz mocniej się zakochuje. Lola poszukuje przygody, znowu popada w autodestrukcję. Carmen pragnie stabilizacji w związku i wraz z Borją postanawiają rozpocząć kolejny etap - wspólne zamieszkanie. Jednak młoda kobieta najpierw musi stanąć oko w oko z domniemaną teściową. Która z kobiet ze starcia wyjdzie zwycięsko? Natomiast Nerea staje przed trudnymi wyborami życiowymi przez co jest nieco z tyłu przy swoich psiapsi.

Ta część jest średnia, a nawet nudna mimo że czyta się ją dość szybko. Valeria nie wychodzi praktycznie z łóżka. Do tego coraz mniej mnie ona obchodzi. Jest ona taką płytką osobą, że nie da się jej polubić. Do tego myśli, że zna każdego najlepiej, a zwłaszcza mężczyzn. No i marna z niej pisarka, która stale tylko narzeka i jeszcze o tym pisze. W tej części najbardziej "pochłonęła" mnie historia Carmen i Borji oraz Nerei, to właśnie ci bohaterzy wybronili tą książkę. Gdyby nie oni to ta książka byłaby tak naprawdę o niczym. No i może jeszcze te prześmiewcze komentarze Loli sprawiają, że chce się czasem pośmiać. Kolejnym też plusem było to, że seks w tych książkach nie jest jakiś wulgarny, jest zjadliwy, a czasem nawet bardzo zmysłowy. I tak szczerze powiedziawszy to ta książka to taka "zapchajdziura" czytelnicza, bo niczego nie wnosi ona swoją historią. Słaby czasoumilacz między książkami z trupami w roli głównej.

Pierwsza część przygód Valerii i jej przyjaciółek niezwykle przypadła mi do gustu. Cztery kobiety, z których każda wiedzie swoje życie, jest inna, niemniej jednak dziewczyny zawsze mogą na siebie liczyć i wzajemnie się wspierają.

Bardzo ciekawiły mnie losy dziewczyn, z głównym naciskiem na Valerie, której życie wywróciło się do góry nogami.

Losy dziewczyn oczywiście zaskakują. Szykuje się dla nich wiele niespodzianeki życiowych decyzji. Ich przyjaźń jest prawdziwa, co pozwala im na wiele szczerych rozmów, które nie prowadzą do konfliktów, mimo iż kobiety mówią sobie to co myślą.

Historia czterech przyjaciółek, którym wzajemnych relacji z pewnością zazdrości nie jedna czytelniczka. Ja osobiście bardzo chciała bym znaleźć się na miejscu dziewczyn, które mają siebie wzajemnie i zawsze, niezależnie od wszystkiego mogą na siebie liczyć.

Ja wiele decyzji podjęła bym inaczej i jestem pewna, że moje życie nie potoczyło by się w sposób w jaki toczy się życie bohaterek. Nie mogłam pogodzić się z decyzją o aborcji, która nie została skonsultowana z ojcem dziecka, który według mnie ma prawo wiedzieć o tak ważnych decyzjach.

Valeria po rozstaniu z mężem związała się z Victorem. Byli szczęśliwi, dlatego też nie do końca jestem w stanie zrozumieć jej odejście. Niemniej jednak, gdyby od razu wszędzie pojawił się happy end, nie byłoby sensu pisać książki, gdzie wszyscy są szczęśliwi, bo kto by to czytał!

Książka jest utrzymana w lekkiej tonacji i czyta się ją z wielką przyjemnością. Idealnie nadaje się dla kobiet, gdyż babskie pogaduchy niekoniecznie przypadłyby do gustu mężczyznom. Autorka teoretycznie pisze lekką książkę przy której świetnie się bawimy, ale porusza w niej wiele trudnych tematów. Podczas czytania nie można narzekać na nudę i przedłużające się sceny, gdyż wszystko dzieje się szybko i nie ma zbędnych opisów i roczulania się nad błahymi tematami.

"Valeria w lustrze" zawiera wiele erotyzmu, ale nie jest wulgarna i jestem pewna, że przypadnie do gustu zarówno miłośnikom romansów, powieści obyczajowych jak i typowych erotyków.

Dla mnie cztery szalone przyjaciółki są idealne do wieczornych spotkań! Już nie mogę doczekać się kolejnych części przygód tych wariatek!

Polecam tą serię wszystkim kobietom, bo mężczyznom raczej nie przypadnie do gustu.

Dość długo zwlekałam z sięgnięciem po tę książkę, ponieważ pierwsza część, mimo, że była ok to nie miała efektu woow. Niestety z "Valerią w lustrze" było podobnie. Nic nie zachwyciło na tyle by ją mocno zachwalać.

.

W drugiej części Valeria staje się singielką, która próbuje ogarnąć swoje życie i stanąć na nogi. Niestety jest tak irytująca i niezdecydowana w swoich zachowaniach, że czasami odechciewa się czytać. Niby Valeria chce stanąć na nogi sama, ale jednak nie może oprzeć się swojemu kochankowi, co jakby nie jest niczym złym samym w sobie, ale ona cały czas go rzuca i wraca do niego. Dlaczego? Bo sama nie wie, czego chce. Cały czas twierdzi, że musi się rozwieść z mężem i ciągle o tym mówi, a jak Victor, jej kochanek, mówi jej żeby to w końcu zrobiła, to ona nie wie. Mnie to irytowało. A poza tym książka przepełniona jest sztucznym humorem (według mnie, bo w pierwszej części miało nas bawić w zasadzie to samo), seksem, alkoholem, sztucznymi dramami.

.

Nie mówię, że ta książka jest z gruntu zła, po prostu jest nudna, bo jest prawie powtórzeniem tego co było w "W butach Valerii". Gdyby wyszły kolejne części to chyba bym po nie nie sięgnęła mając poczucie, że zmarnuję czas, bo pewnie znowu nie byłoby nic odkrywczego. Czytaliście o losach Valerii? Ciekawi mnie bardzo jakie były Wasze odczucia. Czy tylko mi coś tam nie zagrało?

To już drugi tom o perypetiach Valerii i jej przyjaciółek. Pierwszy mi się podobał, a klimat Madrytu był dodatkową zaletą. Czy kolejną powieść dosięgła klątwa drugiego tomu? Nic z tych rzeczy.

Mogę stwierdzić, że kontynuacja wypada nawet lepiej. Tym razem autorka skupia się bardziej na emocjach bohaterek, więcej czasu spędzimy w ich głowach. Postacie są dobrze wykreowane, więc nie ma nudy, a każda z dziewczyn jest oryginalna, realna i łatwo się z nimi utożsamiać. Mimo takiej przyjacielskiej atmosfery, przyjaciółki będą stawać przed trudnymi decyzjami.

Powieść czyta się sama i jest ogromnie absorbująca, lekka, przyjemna, a momentami gorąca. Świetnie się bawiłam i czekam na kontynuację tej niezobowiązującej powieści.

Jakiś czas temu zorientowałam się, że nie powinnam czytać serii jednym cięgiem. Praktycznie żadna książka nie wychodzi z takiej próby zwycięsko, a ja tylko się zrażam. Jednak kiedy skończyłam pierwszy tom Valerii, od razu ręka sięgnęła po książkę Valeria w lustrze. Nie wiem czy serial zrobił furrore na Netflixie, moim zdaniem fabułę zmieniono głupio i niepotrzebnie, ale na liście nowości księgarni Tania Książka, będzie Was kusić i słusznie. Zresztą, gdy przeczytacie tom pierwszy, same będziecie chciały dowiedzieć się co dalej.

Zostawiłyśmy dziewczyny w idealnej harmonii, Lola dalej szaleje, Carmen ma swojego Borje, Nerea wiedzie uporządkowane życie, a Valeria ma sielankę z Victorem, chociaż coraz częściej myśli o jego wyuzdanym życiu, boi się, że ją zostawi, że znudzi go proza życia i znowu zatęskni za numerkami w barze i dziewczynami na jedną noc. Na dodatek Adrian przypomniał sobie o żonie i wraca jak cykliczna zaraza burząc spokój Valerii, aż w końcu kilka celnych uwag skutecznie rujnuje to co zbudowała. Koniec książki wywróci wszystko o 180 stopni. Będzie gorąco i dynamicznie. A momentami będzie tak smutno, że będziecie musiały puścić sobie jakąś smętną balladę. Aha i chociaż serial jest zepsuty, to oglądnijcie, żeby wiedzieć jak wyobrażać sobie Victora. Czy ktoś wie kiedy wyjdzie trzeci tom?

Powtórzę się, ale ja lubię takie historie. Przede wszystkim ta książka jest o sile kobiecej przyjaźni, bez intryg, z wsparciem, rodziną którą wybraliśmy sobie jako dorośli ludzie i tak rodzina też nas wkurza, nie pochwalamy wyborów przyjaciółek, możemy je obsztorcować, czy wręcz zwyzywać, ale w najważniejszych momentach możemy na nie liczyć. To opowieść o przyjaźni, ale z romansowym wątkiem, z chwilami mocno zarysowaną erotyką. Dalej ujmuje mnie to, że te bohaterki są takie normalne i łatwo się z nimi identyfikować, irracjonalne decyzje, które nas same wprawiają w konsternację, ale jednak mówimy TAK, chociaż miało być NIE. Pierwszy tom był preludium, tutaj akcja jest rozwijana i ja naprawdę jestem bardzo ciekawa w którą stronę pójdzie autorka, tutaj rozdała karty dosyć przewrotnie i ryzykownie, będzie jej ciężko w trzecim tomie, niemniej czekam z niecierpliwością.

Kontynuacja "W butach Valerii", czyli kolejne perypetie paczki przyjaciółek, które bardzo polubiłam. Podoba mi się poczucie humoru dziewczyn, a ich babskie pogaduchy są takie życiowe i naturalne, że mam wrażenie, że są też moimi koleżankami. Książka jest totalnym umilaczem czasu, ciepłym kompresem na serce. Ma oczywiście i plusy i minusy. Największym atutem zdecydowanie są relacje dziewczyn i lekki zabawny styl, w końcu to typowo rozrywkowa lektura. Natomiast z tych mniej pozytywnych aspektów to to, że historia niestety poszła w stronę tradycyjnego erotyku, scen łóżkowych nie brakuje, jest ich nawet za dużo. Niemniej jednak na pewno to jedna z lepszych z tego gatunku książek, które ostatnio czytałam. Przede wszystkim nie ma tu głupiutkich bohaterek i facetów brutali, a fabuła trzyma się kupy, czego wielu erotykom brakuje.

Valeria właśnie opublikowała swoją powieść i boi się reakcji otoczenia, a przede wszystkim jej bliskich. Jakby tego było mało rozwodzi się z mężem, a jej relacja z Victorem staje pod znakiem zapytania. Kobieta nie wie czy chce już teraz wchodzić w nowy związek, bo chciałaby najpierw poukładać swoje sprawy. Wspierają ją jak zawsze jej trzy przyjaciółki, ale i u nich nie jest kolorowo. Lola zaczyna poważnie zastanawiać się nad relacją z Sergiem, Carmen próbuje poukładać sobie życie że swoim partnerem, ale na ich drodze do szczęścia pojawia się pewien problem. A Nerea od jakiegoś czasu dziwnie się czuje i coraz częściej budzi się z mdłościami. Czy Valeria zwiąże się z Victorem? Czy jej przyjaciółki poradzą sobie ze swoimi problemami?

Zdecydowałam się przeczytać cykl o Valerii, bo lubię czasem przeczytać takie lekkie i niezobowiązujące książki, z którymi można miło spędzić czas. Poza tym kusi mnie jeszcze zekranizowany przez Netflix serial o Valerii, ale najpierw chciałabym poznać książki. Pierwsza część była zabawna i lekka, druga jest podobna, ale jednak podobała mi się trochę mniej. To nadal lekka powieść z dodatkiem humoru (chociaż tutaj robi się już troszkę poważniej, bo bohaterki borykają się z różnymi problemami), ale różni się od poprzedniej części. Już w pierwszych rozdziałach zostałam lekko przytłoczona scenami erotycznymi, które pojawiały się co kilka stron. Ogólnie mi one nie przeszkadzają, ale nie przepadam za tym, gdy jest ich zbyt dużo i spowalniają wtedy fabułę. Na szczęście nie były długie, a gdzieś od połowy było ich już znacznie mniej. W tym tomie zmieniło się również zachowanie Valerii. Coraz częściej irytowała mnie swoim niezdecydowaniem, sama nie wiedziała czego chce. Z jednej strony można zrozumieć jej wątpliwości, ale z drugiej strony miałam wrażenie, że sama sobie tym szkodzi. Mimo tych kilku wad wciągnęłam się w losy bohaterów i mogę napisać, że książka mi się spodobała, chociaż jak dla mnie jest trochę słabsza od poprzedniej części. Miło spędziłam czas z tą książką i mam nadzieję, że kolejne części też tak dobrze będzie się czytać, a Valeria znów będzie sobą. To opowieść przede wszystkim o miłości i przyjaźni, o wątpliwościach, nadziei i problemach. Jeśli przeczytaliście pierwszą część to warto sięgnąć po kontynuację, żeby poznać dalsze losy czterech przyjaciółek, ja na pewno przeczytam też kolejne tomy, bo ciekawa jestem jak potoczą się dalsze losy bohaterów.

W tej części znów spotykamy się z Valerią i jej przyjaciółkami. W ich życiu zaszły pewne zmiany i każda z nich musi radzić sobie ze swoimi problemami, ale nie przeszkadza im to wspierać się nawzajem. Valeria niedawno opublikowała swoją książkę, która opowiada o jej życiu i jej bliskich. Obawia się ich reakcji, bo podzieliła się z czytelnikami wieloma szczegółami. Jej relacja z Victorem się rozwija, ale pojawiają się wątpliwości czy wszystko nie dzieje się zbyt szybko. Od tego momentu jej zachowanie się zmienia, czasem mnie irytowała nie tylko tym niezdecydowaniem, ale też tymi pytaniami jakie zadawała Victorowi, by potem o tym rozmyślać i mieć jeszcze większe wątpliwości. Lola czuje się coraz bardziej samotna i analizuje swoją relację z Sergiem. Podejmuje ważne dla siebie decyzję, zresztą podobnie jak pozostałe przyjaciółki. Carmen próbuje zrozumieć swojego partnera, ale jego wychowanie i rodzina niczego nie ułatwiają. Nerea ma mdłości i źle się czuje, będzie musiała podjąć ważne decyzje. Nie zawsze rozumiałam postępowanie bohaterek i ich wybory, ale to nie zmienia faktu, że z zainteresowaniem czytałam o ich życiu. Mogłabym napisać więcej na ich temat i na temat Victora, ale nie chcę zdradzić za dużo, warto samemu sprawdzić co u nich słychać i z jakimi problemami muszą się zmierzyć.

Tak jak w poprzedniej części tak i tutaj narratorką jest Valeria. Autorka ma naprawdę lekki styl pisania, nie ma tu dużo opisów oprócz tych opisujących sceny łóżkowe. Cykl o Valerii nie jest wymagającą lekturą, ale fajnie się sprawdził jeśli ma się ochotę na lekką i niezobowiązującą powieść.

"Valeria w lustrze" to książka, z którą miło spędziłam czas, ale jednak pierwsza część podobała mi się trochę bardziej. Ten tom również jest lekki i nie brakuje tu humoru, losy bohaterów czyta się z zainteresowaniem i jest się ciekawym jakie podejmą decyzje. Chociaż książka ma małe wady to jednak nie żałuję, że ją przeczytałam, bo ciekawa byłam co słychać u znanych mi już bohaterów. Przeczytam też na pewno kolejne części, a potem zabiorę się za serial. Polecam cykl o Valerii osobom, które lubią takie lekkie powieści, które mają ochotę na niezobowiązującą lekturę.

"My, kobiety, zwykle siebie nie doceniamy. Gdybyśmy wierzyły, że nam się uda, świat należałby do nas."

Valeria to pisarka, która właśnie wydała swoją najnowszą książkę. Powieść, w której zdradziła niejeden sekret z życia swoich znajomych. Oczywiście, fakt, że bliskie jej osoby znalazły swoje miejsce w fabule był tajemnicą, dlatego teraz z pewną obawą oczekuje ich reakcji na tę, bądź co bądź, niespodziankę.

Valeria jest kobietą, która żyje dla i z przyjaciółkami, zwierza się im ze wszystkich, nawet tych najintymniejszych sfer swojego życia. A dzieje się u niej dużo, bardzo dużo. Adrian, mąż, jest już prawie ex. Kochanek nieoczekiwanie zaczął pretendować do miana partnera życiowego. Niekończące się wyrzuty sumienia i pytanie czy upojne chwile, które spędziła w ramionach Viktora wystarczą do zbudowania z nim trwalszej relacji. To nie jedyne problemy, z którymi musi zmierzyć się pisarka. Tak jak wspomniałam przyjaciółki są integralną częścią życia kobiety. Więc jeśli ich drogi życiowe zaczynają się gmatwać ma to bezpośrednie przełożenie na jej codzienność. Dziewczyny, Valeria, Lola, Carmen, Nerea są ze sobą w stałym kontakcie, bo jeśli nie spotykają się w kawiarniach, na zabawach, w swoich domach to rozmawiają nieustannie przez telefon. Cztery kobiety to cztery związki, które czasami się rozpadają, pojawiają się nowi partnerzy, a do tego jedna z dziewczyn cierpi na mdłości, które mogą być oznaką ciąży. Jak sami widzicie jest co omawiać.

❤️

„Valeria w lustrze” to opowieść o kobiecych rozterkach, które potrafią wywołać zarówno u bohaterek jaki czytelników stany emocjonalnej huśtawki, od euforii po depresję. Przyjaciółki od pierwszych stron zmagają się ze sprzecznymi emocjami i uczuciami. Przedstawione w książce życiowe perypetie Valerii, Loli, Carmen i Nerei stworzyły pełną humoru powieść obyczajowo-romansową. Myślę, że jeśli lubicie nieustające ploteczki z przyjaciółkami, zwierzacie się im ze wszystkich sekretów, organizujecie wspólne wypady do sklepów, czy wieczorne wyjścia do pubów to będzie Wam odpowiadał klimat tej powieści i z pewnością zaprzyjaźnicie się z czwórką zwariowanych Hiszpanek.

Ja niestety nie odnalazłam się w tej książce. Valeria z jej podejściem do życia – chciałabym i boję się – i niekończącą się potrzebą omawiania każdej decyzji ze swoimi psiapsiułkami była dla mnie aż nazbyt „kobieca”. No cóż z powodu różnicy temperamentów nie zaiskrzyło między nami. Jest to jednak moja, bardzo subiektywna ocena. Zdecydowana większość czytelniczek po przeczytaniu tej książki jest na tak. Jeśli chcecie sprawdzić, czy kwartet zwariowanych koleżanek podbije Wasze serca to nie kierujcie się opinią innych i sami przeczytajcie „Valerię w lustrze”.

Valeria właśnie opublikowała swoją pierwszą książkę i obawia się reakcji najbliższych. Dodatkowo rozwodzi się z Adriánem, a nie jest to dla nich łatwe po wielu wspólnych latach. Dodatkowo w życiu Val pojawił się Victor, który rozpala żądze kobiety, sprawił, że życie stało się piękniejsze, niestety pozostają obawy, czy ten związek ma przyszłość. Może jednak zawsze liczyć na wsparcie przyjaciółek, które również przeżywają swoje wzloty i upadki.

Lola czuje się coraz bardziej samotna i znów zaczyna widywać się z Sergiem. Nerea zauważa przybycie dodatkowych kilogramów, a pewnego dnia budzi się z nudnościami. Nie jest przekonana co do swojego związku z Danielem. Carmen natomiast ma niesamowitego faceta, jednak ten ma nadopiekuńczą matkę, która za bardzo próbuje wszystko kontrolować.

Valeria, Carmen, Nerea i Lola to wspaniałe przyjaciółki, które są przy sobie w trudnych i pięknych chwilach. Pomagają sobie jak tylko mogą i są ze sobą całkowicie szczere. Świetnie bawią się w swoim towarzystwie w słonecznym Madrycie. Ich relacje jednak nie zawsze są wzorowe.

Fabuła jest bardzo lekka, zatem nie doszukujmy się w niej większego sensu. Takie historie są bardzo potrzebne, by spojrzeć na swoje życie z dystansem, odprężyć się i dać się ponieść erotycznym uniesieniom bohaterek.

Znajdziecie tu dużą dawkę dobrego humoru, zabawne dialogi i dużo dystansu do siebie.

Autorka ukazała w powieści moc przyjaźni i przekonuje, by zawsze być sobą. Nie podążać ślepo za stereotypami i nie pozwalać nikomu za siebie decydować. Każda z nas ma prawo żyć po swojemu, na własnych zasadach.

Drugi tom serii o losach Valerii i jej przyjaciółek.

Tom pierwszy ,,W butach Valerii" przeczytałam bardzo szybko i przyjemnie, więc pomyślałam, że warto również obejrzeć serial, który powstał na Netflix. Zrobił na mnie dobre wrażenie, chociaż niektóre wątki troszkę się różniły od fabuły książki. A także dały do myślenia, na temat tego, co będzie dalej.

Valeria na chwilę obecną przeżywa życiowy rollercoaster, udało jej się spełnić marzenie o publikacji własnej powieści, ale boi się krytyki najbliższych i czytelników. Dodatkowo na głowie ma rozwód z Adrianem, który nie może się z nim pogodzić, a jej serce bije szybciej na myśl o Victorze.

Przyjaciółki Val są dla niej cały czas oparciem, ale również mają swoje problemy i rozterki. Czy życie Val, Loli, Carmen i Narei będzie nareszcie obfite w spokój i miłość, której tak bardzo pragną? Po przeczytaniu ,,Valerii w lustrze" zdecydowanie muszę stwierdzić, że pierwszy tom serii bardziej wpasował się w moje klimaty czytelnicze. Ta książka też jest fajna i przeczytałam ją jednym tchem, ale brakowało mi zabawnych momentów, rozmów pełnych dowcipu oraz sarkazmu.

,,Valeria w lustrze" wydała mi się bardziej emocjonalna. Jest tutaj dużo opisów wewnętrznych rozterek naszego szalonego kwartetu. Każda z ich decyzji jak podparta długim wewnętrznym monologiem, ale może taki był zamysł Autorki na to, by bliżej przedstawić nam przyjaciółki oraz motywy ich postępowania.

Dowiadujemy się także, jak postępuje relacja Val i Victora, która nie jest tylko namiętnym i pełnym seksu związkiem.

Czy to czas na kolejny etap? A może jest im dany tylko ten, w którym są obecnie? Kolejny raz dobre wrażenie zrobiła na mnie postać Victora, który intensywnie zabiegał o Valerię. Momentami w jego zachowaniu można było wyczuć przerażenie na myśl o stałym związku, co było urocze, ale starał się jak mężczyzna przestało.

Zupełnie odwrotne zdanie mam na temat Adriana. Jeśli Autorka stworzyła bo na podstawie własnych doświadczeń życiowych to miała bardzo trudne rozstanie 😉

Koniec końców ,,Valeria w lustrze" mi się podobała. Przed nami jeszcze kilka tomów tej serii i mam nadzieję,że będą one utrzymane w bardziej zabawnej formie, tak jak w tomie pierwszym.

Sięgając po Valerię nie miałam ani zielonego ani bladego pojęcia, że ta powieść jest kontynuacją i drugim tomem całej serii o naszej bohaterce. Nie wiele o niej wiedziałam, a mimo to nie odczułam braku informacji jeśli chodzi o pierwszą część. Żeby nie było uważam to za ogromny plus, bo nie musiałam na siłę szukać informacji o tym kto z kim, gdzie i po co, tylko oddałam się lekturze, przy której odpoczywanie wyglądało jak konkretny sposób na odmulenie z codzienności.

Mamy tutaj cztery babeczki – cztery przyjaciółki. Z początku myślałam, że to będzie coś w stylu „Seksu w wielkim mieście”, ale doszłam jednak do wniosku, że to jednak nie to. Obawy Valerii przed nowym związkiem po tym jak ma doświadczenia rozwodowe są dla mnie zupełnie zrozumiałe. W końcu rozwód to wcale nie jest przyjemna sprawa, nawet jeśli jest ON schodem w drodze do pełni szczęścia (w końcu wiem to sama po sobie).

Myślę, że właśnie ta fabuła potrzebowała takiej lekkości i obrotu głównie wokoło seksu. Nie ma tu zbędnych opisów. Nie ma tu nie potrzebnych wywodów. To co tutaj znajdziemy to masa perypetii w dążeniu do tego, by być kochaną. Mamy świetnie pokazane obawy o bycie samotnym, przyjaźń, wspólne wsparcie, kobiecą solidarność. Czyta się niesamowicie szybko, prawdopodobnie przez lekkie pióro Autorki. Można odpłynąć myślami do naszych babeczek i wypocząć przy lekturze jak rzadko. Niesamowicie odpowiada mi postać Valerii. Jej niezdecydowanie, głupie zachowania, albo przysłowiowe „chcę, ale się boję!”. W końcu dlatego historię czyta się nie tylko z wypiekami na twarzy przez pikanterię w niej zawartą, ale również z uśmiechem od ucha do ucha.

Pozostałe kobietki również są nie w ciemię bite! Lola to taka bad girl – po tym jak się sparzyła nie pakuje się w związki, no bo i po co jeśli i tak skończą się rozstaniem. Carmen (jakoś mam sentyment do tego imienia) – poniekąd ma dziecko zamiast ukochanego. Takie odniosłam wrażenie, gdy zobaczyłam jak wielki wpływ ma na niego jego własna matka i jak sama dziewczyna próbuje przypodobać się przyszłej teściowej. No i mamy Nereę – miałam wrażenie, że zamknięto ją w klatce. Brak wsparcia od najbliższych powoduje to, że kobieta jest (jak dla mnie) nad wyraz opanowana i spokojna. Liczyłam, że na jej drodze stanie porządny tajfun!

Całościowo powieść wywarła na mnie przyjazne wrażenie. Uśmiechałam się, łapałam za głowę, gadałam do bohaterek i w sumie wypoczywałam z nią na kolanach jak nie często. W końcu w górach mrozy po 20 stopni na minusie, więc do #kocysiowegoczytania ta pozycja nadaje się perfekcyjnie!

Instagram: [Adres usunięty]

Nie chcę Wam za bardzo zdradzać fabuły, bo może nie czytaliście jeszcze pierwszej części. Zdradzę Wam, że Valeria wpadła w niezły emocjonalny kołowrotek, Loli doskwiera samotność, Carmen walczy o zrozumienie Borjy, a Nerea, ta spokojna i opanowana Nerea traci w pewnym momencie cierpliwość.

.

.

Powiem Wam, że miło było wrócić do słonecznego Madrytu i zobaczyć co u dziewczyn. A dzieje się u nich dużo. I same robią niezłe zamieszanie.

Nie mogę powiedzieć, że rozumiem ich niektóre posunięcia, bo nie rozumiem. Poddaję w wątpliwość niektóre czyny Valerii. Jej wątek, mimo że jest główną bohaterką, to jakoś najmniej wzbudzał we mnie emocje. Chociaż nie. Trochę inaczej. Emocje wzbudzał, ale nie częściej niż śmiech i zrozumienie towarzyszyła mi chęć, aby wziąć Valerię i nieźle nią potrząsnąć. Może wtedy by się ogarnęła.

Najlepiej czytało mi się o Carmen. Bez wątpienia to moja ulubiona bohaterka. Kibicuję jej bardzo.

.

.

Mimo wszystko uważam, że jest to przyjemna książka, kiedy ma się ciężki dzień i jedyne, czego się oczekuje to odpoczynek i ucieczka od świata rzeczywistego. Jeżeli czytaliście pierwszą część, to sięgnijcie też po tę. Jestem ciekawa, jakie będą Wasze odczucia, bo dla mnie jednak pierwsza część była odrobinę lepsza i bardziej zabawna 😅

.

.

Na pewno sięgnę po kolejne części, bo Valeria serio uzależnia 😅📚

„To, co robimy i mówimy, jak patrzymy, jakim tonem wypowiadamy słowa, to wszystko coś o nas mówi”.

Piszę tę recenzję od razu po przeczytaniu książki, czego zazwyczaj staram się nie robić. Jednak skoro już jestem chora i leżę w łóżku, to na coś wykorzystam ten czas.

Chciałabym powiedzieć, że „Valeria w lustrze” mnie zachwyciła, jednak tak nie jest. To znaczy nie do końca. Mam mieszane uczucia, co do tej historii.

Przede wszystkim tę książkę trzeba czytać, wyłączając mózg, by nie analizować pod kątem logiki zachowań bohaterów. Nie trzeba się skupiać zbytnio na fabule, bo zbyt dużo się nie dzieje. Mamy cztery przyjaciółki i czytamy o ich perypetiach, które często związane są z mężczyznami. Początkowo wszystkie bohaterki nie przypadły mi do gustu, jednak po przeczytaniu całości nie każda była taka pusta. Najbardziej polubiłam Nereę, bo jest taka najspokojniejsza z nich wszystkich. Moją sympatię zyskała także Carmen, która musiała „walczyć” z przyszłą teściową. Co do Loli, to wiecie zawsze musi być taka przyjaciółka w książkach, która jest zadeklarowaną singielką, lubiącą jednorazowe przygody i takie tam. I może nie do końca mi odpowiadała, to jednak spodobała mi się jej bezpośredniość i humor. Tytułowa Valeria mnie irytowała i jej mówię stanowcze nie. Ta kobieta nie wie, czego chce, często przeczy sama sobie i ma jakieś rozdwojenie jaźni. Chce być szczęśliwa, ale zawsze znajdzie sobie jakiś błahy powód, bo taką nie być. Jej związek z Victorem opiera się głównie na jednej rzeczy i szczerze mówiąc, nie spodziewałam się tylu takich scen. Rozumiem, mogły być dwoje, trzy, ale tutaj było stanowczo za dużo i w dodatku nuda, przerzucałam wtedy kartki. Valeria jest po prostu jednym wielkim chodzącym pytajnikiem. Jedna z jej psiapsiółek określiła ją mianem tej rozsądnej, no ja nie wiem, bo jej wybory życiowe na to nie wskazują. Często odnosiłam wrażenie, że wszystkim w tej książce brakuje jednego ważnego narządu w głowie – mózgu. Wielokrotnie podkreślone jest jaki ten Victor cudowny i wspaniały i jak bardzo Valeria jest wyjątkowa, skoro porzucił swe dawne nawyki. Porzucił, ale nie na długo… Super, że facet taki świetny, tylko po co cały czas o tym przypominać?

Najbardziej przeszkadzał mi brak zaznaczenia z czyjej perspektywy, czytam. Jeden akapit był oczami Valerii, a następny już jest narracją trzecioosobową o Loli, Carmen lub Nerei. Zdarzało się jeszcze, że Valeria posiadała jakieś nadprzyrodzone zdolności i wiedziała, co w danej chwili robi ktoś tam, jak wygląda, chociaż jej przy tym nie było. Normalnie czy ona jest jakąś wróżką?

Były momenty, kiedy miałam ochotę rzucić książkę w kąt, jednak były też takie, kiedy naprawdę super się przy niej bawiłam i nawet się uśmiałam.

Nie wiem, czy polecam. Najlepiej samemu przeczytać i wyrobić sobie zdanie.

Valeria niedawno ukończyła i wydała swoją debiutancką powieść. Jest tym faktem okropnie podekscytowana, ale też boi się odbioru książki. Oprócz tego jej sytuacja miłosna także jest skomplikowana. Zdecydowała o rozstaniu z Adrianem, ale nie jest pewna czy przebojowy i atrakcyjny Victor to ktoś idealny dla niej. Jest pełna wątpliwości, czy ich związek się powiedzie, czy mężczyzna po jakimś czasie się nią nie znudzi… Ale Valeria zawsze może liczyć na wierne grono swych przyjaciółek, które chętnie jej doradzają, a także dzielą się swoimi problemami.

Jest to powieść, która przede wszystkim stoi świetnie wykreowanymi bohaterami- nie da się nie polubić przyjaciółek głównej bohaterki- Loli, Carmen i Nerei. Każda jest inna, ma swój charakter i zasady, a jednak mimo wszystko są razem mimo wszystko. Oczywiście autorka nie ustrzegła się też powielenia pewnych archetypów im stereotypów, ale ostatecznie zostało to nieźle ograne i nie kłuje to aż tak w oczy. Podczas czytania towarzyszyły mi przeróżne emocje, stąd nie do końca jestem w stanie stwierdzić do jakiego gatunku najlepiej zakwalifikować tę książkę. Zdarzało się wiele elementów zabawnych, a także poważne sytuacje i tematy.

Jest to pozycja lekka, bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Mogę ją wam z czystym sercem polecić, jeśli szukacie czegoś bardziej pozytywnego i jednocześnie niewymagającego na zimowe wieczory!

~@[Adres usunięty] ON Instagram

Polecam! Bardzo fajnie i szybko się czyta :) Uwielbiam zarówno pierwszą jak i drugą część, czekam na dalsze losy

„Valeria w lustrze” to drugi tom Serii, opowiadający dalsze losy dwudziestoośmioletniej Valeri i jej przyjaciółek.

Kobieta właśnie wydała swoją książkę, w której opisała, dotychczasowe życie u boku męża a także przyznała się do romansu. Oczywiście wszyscy obarczają ją winą, a jak wiemy kij ma dwa końce. Tylko przyjaciółki stoją za nią murem, nawet jej własna matka myśli, że postradała rozum.

Przystojny Victor cały czas zabiega o względy kobiety, jednak ona do końca nie jest pewna czy tak od razu chce się z kimś związać. Dopiero, co podjęła decyzję o rozstaniu, choć cały czas myśli o Victorze, chce jakoś poukładać sobie w głowie. Nie wie czy ON jest wstanie się zmienić i być w związku, do tej pory korzystał z życia, nie miał problemu zaciągnięciem kobiety do łóżka.

Między Valerią i Victorem czuć chemię, ciągnie ich do siebie jak misia do miodu. Czy będą wstanie stworzyć związek? Czy Valeria się rozwiedzie? Jak potoczy się życie przyjaciółek kobiety?

Kochani z czystym sercem polecam wam tę książkę, choć przyznam szczerze nie czytamłam pierwszego tomu i muszę koniecznie nadrobić. Ta historia pozwoliła mi się zrelaksować, pośmiać odpocząć trochę od ciężkich mafijnych klimatów. Sama Valeria była przezabawna a i Viktor miał poczucie humoru.

Autorka pokazała, że nic nie trwa wiecznie. Valeria kiedyś bardzo kochała męża ale gdzieś między czasie oboje się pogubili. Mieli inne oczekiwania co do życia, nie byli szczęśliwi. Bardzo ciężko jest zrobić ten krok i odejść, choć jeszcze gdzieś tam w sercu czuje się jeszcze tę miłość i przywiązanie. Czasem trzeba zaryzykować żeby w końcu czuć się dobrze ze sobą. Bardzo kibicuje Valeri i Victorowi mam nadzieję, że miłość wygra.

Dziś mam dla Was recenzję książki Elisabet Benavent pt. "Valeria w lustrze". (dziękuję @[Adres usunięty]ce za egzemplaarz do recenzji). Jest to drugi tom tej powieści, ale myślę, że można go spokojnie czytać bez znajomości wcześniejszej pozycji.

"...obyś nigdy nie żałował, że pojawiłam się w Twoim życiu, i obyś któregoś ranka po przebudzeniu był trochę mniej piękny, dzięki czemu wreszcie będę mogła oddychać, patrząc na Ciebie..."

Valeria ma ciężki okres. Jest w trakcie rozwodu ze swoim mężem Adrianem i w trakcie romansu ze swoim kochankiem Victorem.

Wydała również swoją pierwszą powieść i teraz boi się krytyki. Wokół niej znajdują się zawsze wspierające przyjaciółki: Lola, Carmen i Nerea.

Powiem szczerze, że czytało mi się lekko i przyjemnie. Historia Valerii, która jest tutaj główną bohaterką jest dosyć ciekawa, momentami zabawna, ale także na końcu trochę smutna...

Kobieta chce związku ze swoim kochankiem, czeka na jakiś znak z jego strony, ale sama nie wie co ma z tym zrobić🤔 z jednej strony czuje się zakochana jak nastolatka, a za chwilę znowu nie... Victor dla mnie był typowym babiarzem. Wg mnie nie był szczery z Valerią i nie wydaje mi się, żeby ten związek do czegoś ich doprowadził. I chyba dobrze, że stało się jak się stało:D

Natomiast jeżeli chodzi o jej męża Adriana - kurczę trochę mi go żal było... w zasadzie oboje byli winni rozpadu ich małżeństwa, ale odczułam że jemu na niej ciągle zależało, ale wiadomo... tego muszą chcieć oboje.

Poza głównym wątkiem czytamy również o związkach jej przyjaciółek, które mają bardzo ciekawe i urozmaicone życie :D

Podsumowując: lektura ciekawa; jeżeli szukacie zabawnej historii na wieczory pod kocykiem to zachęcam do poczytania:)

Valeria jest na emocjonalnym rollercoasterze. Czeka ją trudny rozwód z Adrianem i jednocześnie nachodzi wątpliwość, czy na pewno chce być w związku z Victorem. Jej przyjaciółki także nie narzekają na brak wrażeń. Nerea walczy z pierwszymi objawami ciąży. Carmen stara się uzyskać zrozumienie Borjy, a Lola czuje się samotna i nie wie, co powinna zrobić w sprawie Sergia.

“Valeria w lustrze” to druga część historii fantastycznej paczki przyjaciółek. Tym razem dziewczyny staną przed trudnymi życiowymi decyzjami. Podobnie jak w poprzednim tomie, treść w głównej mierze skupia się na Valerii. Rozterki związane z prawie byłym mężem i niedoszłym chłopakiem, przeplatają się z namiętnymi scenami. Dosyć szybko popadłam przez to w monotonię, czekając, aż Valeria w końcu zdecyduje, jak powinna postąpić. Wydarzenia dotyczące reszty bohaterek stanowią jedynie tło i przyznam szczerze, że w świetle tego, co działo się u Valerii, było mi tych odskoczni za mało, potrzebowałam więcej różnorodności. Z o wiele większym entuzjazmem czytałam o tym, co dzieje się u Loli, Nereii, czy Carmen. Odczułam zmianę w dziewczynach. Nie są już takie frywolne, żyjące z dnia na dzień (no dobra, może poza Lolą), dojrzały, stawiają sobie coraz to konkretniejsze cele, zastanawiają się nad wyborami, których dokonały. To ogromny plus każdej książkowej serii — możliwość obserwowania, jak bohaterowie się rozwijają. W tej powieści na szczęście tego nie zabrakło! “Valeria w lustrze” jest utrzymana w lekkim i zabawnym tonie. Pochłania się ją błyskawicznie i pomimo wspomnianych minusów, spędziłam z tą książką całkiem miło czas. Darzę bohaterki ogromną sympatią, dlatego nie zrażam się i z chęcią poznam ich dalsze losy.