Uśpiona

Nie mam pojęcia czemu ja to tak długo czytałam. Akcja rozwijała się powoli, ale z ciekawością, która ciągnęła do przodu. Jestem zdumiona tym, że autorka jest polska, a taką dobrą książkę napisała!!! Zakończenia w ogóle się nie spodziewałam i myślę, że przez to akcja jest w tym wspaniała. Można zawsze się domyślać, jednakże każde moje myśli poszły na marne. Jeżeli lubicie chwilę grozy to jest dobra pozycja dla was.

Książki tej autorki są specyficzne. To nie są lekkie książki, ale czyta się je z zainteresowaniem. Mają w sobie to coś, co przyciąga czytelnika i chcemy poznać całość. Lubie czytać książki autorki a "Uśpiona" mnie totalnie zaskoczyła.

Weronika to kobieta, która cierpi na narkolepsje. Nauczyła się funkcjonować z tą chorobą wypracowała sobie rytm dnia. Pozornie wiedzie spokojne życie. Udziela lekcji angielskiego i radzi sobie w życiu jak potrafi. Mieszka sama w domu po ciotce. Jej związek z Kubą jest "udany" przynajmniej póki nie odkryje prawdy. By sobie dorobić, wynajmuje mieszkanie Brunonowi, który jest tajemniczy a jego obrazy wzbudzają w Weronice dziwne odczucia. Wszystko się zmienia, gdy podczas jednej z drzemek w domu Weroniki ginie jedna z uczennic. Ona sam odkrywa, że ktoś ją obserwuje. Wiele sytuacji wzbudza w niej lęk a wydarzenie sprawia, że jej życie zamienię się w koszmar. Co wykaże śledztwo?

Fabuła dobrze opisana, wiele wątków, które nas zaskakują. Całość skupiona na chorobie Weroniki, jej życiu sprzed i po śmierci Lucyny. Jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. Związek z Kubą z pozoru szczęśliwy. Szybko okazuje się, że jest zbudowany na kłamstwie. Mroczny artysta, któremu wynajmuje mieszkanie sprawi,żę czuje się nieswojo. Czy śmierć Lucyny była przypadkowa? A może to morderstwo? Śledztwo początkowo nie daje jednoznacznych wyników, ale my wiemy, że to nie był przypadek. Wszystko za sprawą tajemniczej postaci, która odwiedza Weronikę w czasie jej snów. I muszę przyznać, że dałam się wprowadzić autorce w manowce. Początkowo obstawiałam dwie osoby, które są tajemniczą postacią. I to, co autorka odkryła na sam koniec sprawiło, że byłam w szoku.

Autorka doskonale nami manipuluje, mąci nam w głowie i wodzi za nos sprawiać, że nigdy byśmy nie pomyśleli, kim jest tajemnicza postać. Początkowo obstawiałam dwóch panów, potem doszedł mąż zamordowanej kobiety. Gdy autorka odkryła prawdę przed czytelnikiem byłam mocno zaskoczona. Fabuła przyciąga czytelnika, może odrobinę przydałoby się więcej dreszczyku emocji a mniej opisów o chorobie Weroniki. Postacie są świetnie wykreowane, nie ma nieścisłości, wszystko realnie opisane. Wątki dobrze ze sową współgrają, całość ma logiczną ciągłość. Fabuła nieprzewidywalna, intrygująca i sprawiająca, że ciężko odłożyć książkę. Lekkie pióro autorki, mimo że sama historia do lekkich nie należy. Plus dla autorki za poruszenie trudnych tematów, narkolepsji, seksoholizmu czy zaburzeń psychicznych. Czy polecam? Tak ale ta książka nie jest dla każdego.

Szczerze mówiąc nie wkręcił mnie za bardzo ten thriller, czytałam książkę na kilka razy, z długimi przerwami …. Dosłownie w kilku momentach trzymała w napięciu, ale i tak często patrzyłam ile jeszcze pozostało mi do końca rozdziału.. końcówka (choć niespodziewana) bardzo mnie rozczarowała, wg mnie nie miała kompletnie poparcia w fabule. Co do samej autorki - sposób pisania bardzo mi się podobał, łączenie wątków, obraz postaci, sam pomysł oraz przedstawienie narkolepsji również. Być może te 3* są zbyt krytyczne, ale na pewno nie poleciłabym tej książki koleżance.

Dobry thiller według mnie musi cechować się głównie napięciem. Ma ono rosnąć z każdą przeczytaną kartką oraz tajemnicą, którą musicie odkryć i zakończeniem, które wbije was w fotel. To jest według mnie opis thrillera doskonałego. I śmiem twierdzić, że pani Alicja Sinicka w książce "Uśpiona" bardzo się do tego ideału zbliżyła.

Weronika choruje na narkolepsję. I nauczyła się jakoś funkcjonować z tą przypadłością. Głównie utrzymuje się z lekcji angielskiego, których udziela w swoim domu. Pewnego dnia podczas jej zwyczajowej drzemki następuje wypadek. Jedna z jej uczennic jakimś sposobem dostaje się do jej domu i w nim ginie. Nieznane są okoliczności wypadku ani czy miały w tym udział osoby trzecie. Ale jest ktoś, kto prześladuje Weronikę i nawiedza ją, gdy ona jest pogrążona w śnie..

To już kolejna książka autorki którą miałam przyjemność czytać. Lubię thrillery pani Sinickiej, bo zawsze potrafi mnie zaskoczyć. W tej powieści genialnie zbudowała napięcie. Mimo, że fabuła to w dużej części monologi głównej bohaterki nie nudziło mnie to. Wręcz przeciwnie, podkręciło powoli historię. W życiu bym się nie domyśliła, kto prześladował Weronikę. Zakończenie okazało się naprawdę dla mnie dużym zaskoczeniem. I to właśnie lubię! Oczywiście mamy tutaj również wątki poboczne, które bardzo urozmaiciły książkę i sprawiły, że lektura stała się ciekawsza. Fajne były również nawiązania do innych książek autorki. Niby taki mały fragmencik, ale fajnie wiedzieć że u bohaterów innych tytułów pisarki wiedzie się dobrze. Jeśli lubicie thrillery psychologiczne, które finalnie mocno zaskakują to bardzo polecam wam tę książkę. Gwarantuje, że się nie zawiedziecie.

To moja piąta książka autorki. Za mną "Stażystka", " Uwikłana ", " Służąca", "Będziesz tego żałować " i najnowsza "Uśpiona". Dwie pierwsze to moje ulubione książki, z czego " Uwikłana" to zdecydowany faworyt! 🥰

Weronika ma prowadzi spokojne i poukładane życie, pracuje w zaciszu własnego domu udzielając korepetycji z języka angielskiego. Mimo to codziennie ucina sobie dwie drzemki w ciągu dnia dzięki którym może normalnie funkcjonować. Weronika choruje na narkolepsję. Pewnego dnia po przebudzeniu się z drzemki Weronika znajduje martwa kobietę w swoim domu. Jedna z jej uczennic spadła z antresoli. Czy to był nieszczęśliwy wypadek czy jednak kto jej w tym pomógł?

Ta książka zaciekawiła mnie od samego początku. Nie ukrywam, w dużej mierze to w związku z przypadłością głównej bohaterki. Nie przypominam sobie żebym czytała wcześniej w jakiejś książce o narkolepsji. Podobało mi się jak szeroko została opisana choroba, ogromny plus za porządny research 😁 pomysł na tą część fabuły był naprawdę świetny.

Autorce już na samym początku udało się zbudować napięcie, atmosfera robiła się coraz bardziej gęsta i mroczna. W chwilach gdy Weronika zasypiała ktoś wchodził do jej domu, odwiedzał ją, dotykał...

Byłam zaniepokojona, ale również ciekawa tego głosu, tej osoby która wchodzi do domu gdy niczego nieświadoma bohaterka śpi.

Ta część była ciekawa i interesująca. Trochę mniej rozumiałam postępowanie dziewczyny w związku ze swoim partnerem. Kuba był tajemniczy i władczy. Lubił często znikać i nie odpowiadać na jakiekolwiek próby kontaktu. Na koniec okazało się że niezły z niego kłamca, co zauważyli wszyscy oczywiście poza Weroniką - tylko czy można być aż tak ślepym z miłości? 🤔

Ciężko było mi wytypować tego złego, a to moje ulubione zajęcie podczas czytania kryminałów czy thrillerów. Spodziewałam się czegoś co mnie mną wstrząśnie, tymczasem dostałam coś co w moim odczuciu jest wręcz absurdalne. To się nie składa w jedna całość, nie kupuje tego rozwiązania. Czuje się wręcz oszukana!

"Uśpiona" to historia, której początek był naprawdę imponujący, jednak "uwikłanej" nie dorasta do pięt.

Kolejna świetna książka za mną . "Uśpiona" znalazła miejsce na mojej półce zaraz po premierze, aczkolwiek dopiero czas urlopu pozwolił mi po nią sięgnąć.

Główną bohaterką jest Weronika Krzycka, 34- latka, która cierpi na narkolepsję. Jej życie jest uporządkowane i całkowicie podporządkowane jej schorzeniu. Każdego dnia musi urządzić sobie dwie drzemki, aby móc normalnie funkcjonować. Pracuje udzielając korepetycji z języka angielskiego w domu.

Niestety jej rytuały i przyzwyczajenia są bronią w ręku kogoś kto ją odwiedza, gdy śpi. Muszę przyznać, że od czasu lektury Uśpionej dokładnie sprawdzam teraz czy zamykam drzwi na noc.

Osią tej historii jest martwe ciało, które kobieta znajduje w swoim domu po jednej z drzemek. Czy w małym miasteczku, którym wzburzyła wiadomość o śmierci jej mieszkanki da się jeszcze normalnie żyć i pracować?

Akcja toczy się w Oławie, w domu, w którym mieszka Weronika, a który ma już swoją niechlubną przeszłość.

Klimat tej książki jest mocno klaustrofobiczny, ciężki i wciągający, ale czyta się zaskakująco szybko, bo nie sposób jej odłożyć .

Zakończenie totalnie mnie zaskoczyło! Świetna robota autorki.

Jeśli jesteście ciekawi jak to jest żyć z narkolepsją oraz kto i dlaczego zakradał się do domu Krzyckiej to sięgnijcie po najnowszy thriller psychologiczny domestic noir autorki, a na pewno się nie zawiedziecie.

Kiedy ona zasypia, ktoś ją odwiedza i powoli niszczy jej życie.

Weronika choruje na narkolepsję, żeby normalnie funkcjonować każdego dnia robi sobie dwie godzinne drzemki. Dziewczyna nie jest jednak świadomo tego, że za każdym razem, gdy ona śpi ktoś wchodzi do jej domu. Jakie ma zamiary? Czy grozi jej niebezpieczeństwo?

Pewnego dnia po przebudzeniu, Weronika znajduje w salonie martwą kobietę. Policja rozpoczyna śledztwo, jednak sprawa zagadkowej śmierci nie daje spokoju Weronice. Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy, że to dopiero początek koszmaru.

Alicja Sinicka to jedna z moich ulubionych polskich Autorek thrillerów psychologicznych. Zawsze z przyjemnością sięgam po jej książki. Sięgając po najnowszą powieść Autorki liczyłam na mocny, trzymający w napięciu thriller psychologiczny. Tym razem jednak czuje się troszkę zawiedziona. "Uśpiona" to z pewnością dobrze napisany thriller, jednak podczas czytania nie czułam tego napięcia, które towarzyszyło mi przy poprzedniach książkach Autorki, jak choćby przy "Służącej" czy "Stażystce". Ogromnym plusem jest to, że Autorka ma świetny styliI jej książki wręcz się pochłania. Tak było i tym razem, nawet nie wiem kiedy przez palce przeleciały mi ostatnie strony powieści. Autorka umiejętnie manipuluje czytelnikiem, co chwile zmieniałam swoje podejrzenia co do sprawcy i ostatecznie nie odgadłam, kto odwiedza Weronikę. Zakończenie co prawda zaskakuje, jednak nie do końca mnie usatysfakcjonowało.

Finalnie uważam, że "Uśpiona" to dobrze skonstruowany thriller dla mniej wymagających fanów gatunku. Czy polecam? Jak najbardziej tak! I z niecierpliwością czekam na kolejne książki Autorki.

Alicja Sinicka to Autorka,którą bez wątpienia większość z Was zna, a już przynajmniej kojarzy. Ja do tej pory czytałam tylko recenzje na temat książek Autorki, a teraz miałam okazję poznać jej pióro i jestem zachwycona! Już wiem skąd tyle pochwał na temat twórczości Pani Alicji 😊

Weronika chorujena narkolepsje co wiąże się z tym, że potrzebuje więcej snu niż inni ludzie i musi codziennie wciągu dnia się położyć. Nie jest jednak świadomoa, że podczas gdy ona odpoczywa .. nie jest sama, ponieważ w jej domu wtedy ktoś przebywa.. patrzy na nią, rozmawia.. brzmi strasznie prawda? Jakie zamiary ma ta osoba? Czy chce skrzywdzić kobietę? Dodatkowo podczas jednej z wielu drzemek kobiety dochodzi do tragedii, a mianowicie w jej domu znajduje się trup.. to zwłoki jej uczennicy, kobiety której uczyła języka angielskiego.. Przerażona kobieta wzywa policję, tylko jak wytłumaczyć, że Weronika nic nie słyszała i tylko spała? Czy jest ktoś kto jej uwierzy? Skoro nawet jej własna matka bagatelizuje jej chorobę i zwyczajnie w nią nie wierzy..

Zakończenie totalnie mnie zaskoczyło, było z pazurem i dreszczykiem emocji, tajemnicze.. Autorka ma świetny styl, porywa czytelnika już od pierwszych stron i nie pozwala zasnąć dopóki nie przewrócimy ostatniej kartki.. Serdecznie Wam polecam ten tytuł, jest to bardzo dobrze skonstruowany thriller ze świetnie przedstawionymi bohaterami, i historią która jest niebanalna! A dodatkowo możemy się czegoś nowego dowiedzieć o chorobie, którą jest narkolepsja..

Recenzja książki

🛏️UŚPIONA 🛏️

AUTOR : Alicja Sinicka - strona autorska

WYDAWNICTWO : WAB

Co zrobisz gdy sny stają się rzeczywistością.?

" Spotykamy się tam, gdzie kończy się jawa, a zaczyna sen. Przyjmujesz mnie z zamkniętymi oczami. Nie robię nic złego. Muszę obchodzić się z tobą ostrożnie. Mam świadomość tego, że gdy otworzysz oczy, czar pryśnie.

Lepiej nie ryzykować. To może się dla nas źle skończyć. "

Uśpiona to najnowszy thriller autorki, który otwiera nową serię pt."Cienie zła ".

Autorka zaserwowała mi historię, która od samego początku trzyma w napięciu.

Tu nic nie jest takie jak się wydaje. Do samego końca nie mogłam odgadnąć, kim jest osoba, która zakrada się do niej gdy śpi. Gdy już myślałam, że odgadłam zagadkę, wiem kim jest ten psychol, a tu totalny szok, zaskoczenie, ponieważ prawda okazała się całkowicie zaskakująca.

Gdy już wydawało się jasne, wiem kto to zrobił, a tu kolejny zwrot akcji.

Autorka stworzyła genialną fabułę, z bohaterką która choruje na narkolepsję, a wokół niej między snem a jawą dzieją się dziwne rzeczy pełne grozy.

UŚPIONA to trzymająca w napięciu i niepewność opowieść, która wydaje się być, tak realistyczna. Stałam się niemym obserwatorem i razem z bohaterami przeżywałam, wszystko przez co przechodzili. Stawiałam się na ich miejscu, w szczególności starałam się zrozumieć Weronikę, jej chorobę i to, przez co przechodziła.

Autorka cały czas wodzi nas za nos, nie dając odetchnąć, cały czas zrzuca nowe informacje , wzbudzajac tym naszą ciekawość. Prowadzi tak akcje, aby niczego za szybko nie zdradzić, wzbudzając napięcie, niepewność, chwile grozy i cały czas będziesz się zastanawiał, kto stoi za tym wszystkim.

To jedna z tych pozycji, od których ciężko się oderwać.

Mnie tak wkręciła, pochłonęła, że nie mogłam oderwałam się od niej do ostatniej strony.

Wsysa niczym huragan.

Mamy genialnie wykreowanych bohaterów.

Opowiedziana jest z dwóch perspektyw,

Weroniki i prześladowcy osoby, która zakrada się do niej, kiedy śpi. Dzięki czemu może zrozumieć, dowiedzieć się sporo informacji na temat choroby głównej bohaterki, tego co przeżywa. Ale również spojrzeć oczami i w umysł obserwatora, podglądacza, lepiej zrozumieć.

Ale czy da się zrozumieć psychopatę?.

Nie ugasisz swojej ciekawości, gdy nie dowiesz się, kto i dlatego.

-Czy zrozumie kim jest i zda sobie sprawę z obecności, kogoś, kto odwiedza ją gdy śpi.

Książka dopracowana i dopieszczona przez autorkę w każdym detalu.

" Dopiero teraz dociera do mnie, że to wszystko było bardzo ulotne. Szczęście to szaleństwo, chwila, w której stąpam po linie, nie zważając na to, że w każdej chwili mogę z niej spaść. Próbuje utrzymać równowagę jak najdłużej, ale zawsze pojawia się jakiś problem. "

Weronika Krzycka ma 34 lata, choruje na narkolepsję, a każdy dzień stanowi epizody realnych snów, które poprzedzane są halucynacjami. Ma częste napady snów, które czasmi występują wraz z atakami katapleksji.

Jej mama nie wierzy w jej chorobę, dla niej to wymysł, fanaberie, dlatego wszystko bagatelizuje, Weronika została sama ze swoim problemem z którym ciężko sobie poradzić.

Ukrywa swoją chorobę, mało kto wie o jej przypadłości.

Ma za sobą kilka nieudanych związków, a obecny partner Kuba nie daje jej pełnego poczucia bezpieczeństwa.

Stworzyła swój schemat dnai, którego stara się trzymać.

Aby w miarę normalnie funkcjonować, każdego dnia robi dwie drzemki godzinne.

Kiedy zasypia, ktoś odwiedza ją w domu, gdy zasypia. Wchodź tarasowymi drzwiami, zawsze wykorzystuje pierwsze pół godziny jej snu, gdzie najmocniej śpi. Wtedy może zrobić tylko co zapragnie, a jej życie leży w rękach prześladowcy, dobrego obserwatora.

Pewnego razu po przebudzeniu znajduje w swoim salonie martwą kobietę Lucynę, którą uczyła angielskiego.

Potem zaczynają się przesłuchania i śledztwo. Śmierć kobiety nie daje jej spokoju, a wszystko co zaczyna dziać się wokół niej zwiększa jej niepokuj. Sama nie wie czy to sen czy już jawa. Do jej życia wkradł się strach i niepewność.

KTOŚ doskonale wie jak funkcjonuje umysł Weroniki, sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. Jej życie staje się koszmarem. Zaczyna czuć się obserwowana, i odnosi wrażenie że coś jest nie tak.

- Czy Weronika zda sobie sprawę z obecności prześladowcy w swoim życiu.

- W jaki sposób zginęła Lucyna w domu Weroniki i kto za tym stoi.

- Kto stoi za tragedia, która rozegrała się w domu kobiety.

- Kto i dlaczego ma obsesję na punkcje Weroniki.

- Czy cichy obserwator zacznie igrać z ogniem i ujawni się.

- Jak choroba wpłynęła na życie Weki.

- Czy malarz Lira ma coś wspólnego z tym wszystkim?

- Jaka okaże się prawda?

" Marzę o chwili, w której zrozumiesz, kim tak naprawdę dla ciebie jestem. Chcę, żebyś zdała sobie sprawę z mojej obecności w twoim życiu. Teraz jestem tylko zjawą. Kimś, kto odwiedza cię, kiedy śpisz."

Polecam ❤️❤️

Dziękuję bardzo autorce i wydawnictwu za możliwość zrecenzowania książki.

Weronika cierpi na narkolepsję. Śpi zdecydowanie więcej, niż przeciętny człowiek, a ktoś o niebezpiecznej obsesji odwiedza ją podczas drzemek. Życie dziewczyny wywraca się do góry nogami, gdy pewnego dnia znajduje martwego człowieka we własnym domu. A to dopiero początek koszmaru…

Myślę, że nie zgrzeszę, pisząc, że seria Oławska powraca w świetnym stylu! Alicja Sinicka serwuje nam historię pełną napięcia i niepokoju. I jeśli choć przez chwilę będzie Wam się wydawać, że już wszystko wiecie, że rozwiązaliście całą zagadkę, macie rację… Wydaje Wam się. Fantastyczna fabuła kręcąca się wokół naprawdę intrygującej choroby — narkolepsji. Dla mnie to pierwsze spotkanie z taką tematyką, a doskonałe rozeznanie autorki pozwoliło poznać mi ją całkiem szczegółowo. Podobało mi się prowadzenie akcji, wodzenie mnie za nos, podnoszenie ciśnienia… Znalazły się również momenty, w których nerwowo przełykałam ze strachu ślinę. Dałam się nabrać na te wszystkie literackie sztuczki i gdy byłam już z siebie taka dumna, mając pewność, że wiem, kto odwiedza Weronikę, gdy śpi, Alicja Sinicka zrzuca na mnie ładunek wybuchowy, po którym nie mogę się otrząsnąć. Rozwiązanie całej zagadki zrodziło we mnie coś, czego do tej pory nie potrafię nazwać. Zakończenie było dla mnie ogromnym zaskoczeniem, to z pewnością. Jednocześnie czułam też pewnego rodzaju rozczarowanie i niezrozumienie. Ułożyłam sobie w głowie scenariusz i tak się na nim zafiksowałam, że nie umiałam przyjąć z pokorą tego, co zaproponowała mi autorka. Minęła już chwila, odkąd czytałam “Uśpioną”, myśli zdążyły mi się uspokoić i wiem jedno — to była lektura warta każdej minuty! Właśnie tak dobrze budowanego napięcia było mi trzeba. Nie zastanawiajcie się zatem zbyt długo, tylko koniecznie zaplanujcie sobie tę książkę w Waszych czytelniczych planach!

"Znowu patrzę jak śpisz..."

Tytuł: "Uśpiona"

Autor: Alicja Sinicka

Data premiery: 15.06.2022r.

Wydawnictwo: Wab

Obsesja.

To choroba.

Poważna choroba.

Niektórzy może nie zdają sobie sprawy, że ją mają... A wtedy jest za późno by się wyleczyć...

.

Najgorzej jak ma się obsesję na czyimś puncie. Wtedy niszczy się siebie samego... ale czasami druga osoba też na tym cierpi...

.

.

Weronika.

Cierpi na narkolepsję. Codziennie musi sobie zrobić za dnia dwie godzinne drzemki.

Wiecie, że nie zdawałam sobie sprawy z istnienia takiej choroby? Może gdzieś mi się kiedyś nazwa obiła o uszy, ale nigdy się w nią nie zagłębiałam...

Niezbyt to fajne. Zresztą... która choroba jest fajna?🙄

.

Kiedy Weronika zasypia jest obserwowana. Ale jak!

Obserwator wchodzi do jej domu. Dotyka jej pościeli... kładzie się na jej łóżko i napawa się jej widokiem 😱

Brzmi strasznie prawda?

A Weronika nic nie czuje, bo ma tak głęboki sen...

Jednak po przebudzeniu zaczyna odczuwać lęk. Nie wie dlaczego. Tak po prostu...

Aż pewnego dnia...

Po przebudzeniu w jej mieszkaniu znajduje się trup!😱

Dziewczyna nie ma pojęcia skąd i jak się tam znalazł.

Rozpoczyna się śledztwo...

.

.

Jak myślicie czy Weronika dowie się co tak naprawdę się wokół niej dzieje?

I...Kim jest ten Tajemniczy obserwator?

.

Tego dowiecie się czytając ten świetny thriller psychologiczny!

.

Jak zwykle Alicja Sinicka pozamiatała😁😁 świetna historia! Przy książkach autorki nie ma czasu na nudę. Za każdym razem jestem mile zaskoczona🥰

Po prostu uwielbiam twórczość Alicji Sinickiej!

.

Nigdy nie wiesz kto cię obserwuje, kto rejestruje każdy twój krok, kto w myślach cię wynagradza i lub gani. Czasem nie zdajesz sobie sprawy z czyjegoś nękania, aż nie poczujesz tego dreszczu na skórze i nie dotrze do ciebie, że coś jest nie tak.

Obserwator- bacznie śledzi, przygląda się, chłonie. Czujny, sprytny, przebiegły.

Obserwowana- nieświadoma, bezbronna.

Weronika, u której zdiagnozowano narkolepsję, próbuje pogodzić chorobę z życiem zawodowym. Plan dnia układa tak, by jedno nie kolidowało z drugim. By sen nie przejmował nad nią władzy, gdy ta udziela lekcji angielskiego. Stara się mieć nad tym jaką taką kontrolę.

Bohaterka nie jest świadoma tego, że podczas jej zwyczajowych drzemek ktoś wchodzi do jej domu, obserwuje ją, zbliża się do niej, narusza jej strefę komfortu

Ktoś z uporem ingeruje w jej życie, ma na jej punkcie obsesję.

Weronika co prawda ma wrażenie, że coś w jej otoczeniu się zmienia, ale większość dziejących się rzeczy bierze za majaki, senne widzenia.

Tymczasem tajemniczy gość poczyna sobie coraz śmielej, tracąc przy tym czujność i zostawiając ślady swojej bytności.

Gdy po swojej codziennej drzemce Weronika znajduje w salonie martwą osobę, zaczyna obawiać się o swoje bezpieczeństwo. Czy ktoś chce zniszczyć jej życie? przestraszyć?A może to ona sama miała być celem?

Odpowiedź przyjdzie z najmniej oczekiwanej strony i z niespodziewanym/nieprzewidzianym rezultatem

Chora obsesja, prześladowanie, życie w urojonym świecie, wizja idealnej miłości. To właśnie mamy przedstawione w tej książce.

Ten dobry thriller w stylu domestic noir, sprawił, że świetnie się bawiłam czytając i obstawiając kolejnych podejrzanych. Zabawa była tym lepsza, że trafiłam jak kulą w płot.

Na wyborne czytanie we wszechogarniającym upale, gdzieś w cieniu drzewka, bądź co tam macie dające cień, nadaje się idealnie. Spędzicie kilka ekscytujących chwil.

I mówię wam to ja, która po przeczytaniu “Obserwatorki” zarzekała się, że nigdy już nie sięgnie po kolejne książki tej autorki. A tu proszę, pyknęłam trzecią pod rząd 😄

Witam Was tytułem "Uśpiona" Alicji Sinickiej, jedna z jej ostatnich premier. Tym razem mamy thriller z ciekawą okładką, obiecującym tytułem i streszczeniem. Do tej pory z autorką miałam przyjemność tylko raz, czytając 1 tom serii "Oczy wilka". Było to całkiem przyjemne dobrze rokujące spotkanie na przyszłość.

"Już dawno pogodziłam się z myślą, że świat nie będzie działał zgodnie z moim rytmem"

W tej historii poznajemy młodą 30 paro letnią Weronikę Krzycką. Mieszkającą samotnie w odziedziczonym po rodzinie domu, w niedużej pod wrocławskiej miejscowości. Kobieta ze względu na swoją chorobę pracuje głownie w domu, jako nauczycielka angielskiego udzielająca prywatnych lekcji.

Sam wątek narkolepsji spotkałam pierwszy raz w fabule i został on oryginalnie wykorzystany w tym gatunku. Mamy tu prosto i przejrzyście ukazane cechy i problemy związane z tą przypadłością. Główna bohaterka każdego dnia jest zmuszona do co najmniej dwóch drzemek, by móc normalnie funkcjonować. Przez co jej plan dnia jest poukładany i zaplanowany, a to jak się potem okazuje staje się łatwym celem do wykorzystania.

Weronika od dzieciństwa ma duże problemy z zaakceptowaniem swojej odmienności. Na co nałożyły się relacje z jej mamą (tatą ma lepsze). Rodzicielka dość bagatekuzuje sytuacje i trudności córki tłumacząc sobie jej ospałość, senność czy zmęczenie lenistwem i wymówką od cięższych prac. To podejście bardzo rzutuje na zachowanie i tok myślenia Wery. Dziewczyna krępując się stara się tylko nielicznych informować o chorobie. Jednym z nich jest jej facet Jakub, który będąc z nią ma sporo za uszami. I mimo wydawałoby się pozytywnych relacji oraz więzi między nimi, w trudniejszych momentach ich duet zaczyna się chwiać. Po kolejnej popołudniowej drzemce Weronika wstając zastaje nagle w swoim domu martwą kobietę, jedną z jej starszych uczennic. Od tej chwili świat zaczyna niebezpiecznie walić się jej na głowę. Wszczęte jest śledztwo, kolejno są przesłuchiwani znajomi i rodzina. Dochodzi coraz więcej niewiadomych, pytań bez odpowiedzi a kobieta zaczyna miewać dziwne majaki senne, których sobie nie może nijak wytłumaczyć. Po prawie każdym przebudzeniu czuje coraz większy niepokój, strach czując się obserwowana. Zaczyna mieć problemy z rozeznaniem co jest prawdą a co pozostaje w sferze snów?

Całość treści nie toczy się szybko, spektakularnie, nie ma gwałtownych zwrotów akcji. Sama końcówka za to jest z dreszczykiem i szczyptą zaskoczenia. Właśnie tego napięcia, większych emocji brakuje mi w tej powieści a wszak tego poszukuję w tym gatunku. Jak się zakończy śledztwo, kto jest winny śmierci kobiety? Czy Weronika ma swoich sprzymierzeńców w tych trudnych chwilach? By odpowiedzieć na te i wiele innych pytań zapraszam serdecznie do sięgnięcia po ten tytuł.

Polecam go szczególnie czytelnikom dopiero wkraczającym w świat thrilleru i kryminału. Raczej nie szukającym bardzo zawiłych i skomplikowanych zagadek.

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję @Wydawnictw

Witam Was tytułem "Uśpiona" Alicji Sinickiej, jedna z jej ostatnich premier. Tym razem mamy thriller z ciekawą okładką, obiecującym tytułem i streszczeniem. Do tej pory z autorką miałam przyjemność tylko raz, czytając 1 tom serii "Oczy wilka". Było to całkiem przyjemne dobrze rokujące spotkanie na przyszłość.

"Już dawno pogodziłam się z myślą, że świat nie będzie działał zgodnie z moim rytmem"

W tej historii poznajemy młodą 30 paro letnią Weronikę Krzycką. Mieszkającą samotnie w odziedziczonym po rodzinie domu, w niedużej pod wrocławskiej miejscowości. Kobieta ze względu na swoją chorobę pracuje głownie w domu, jako nauczycielka angielskiego udzielająca prywatnych lekcji.

Sam wątek narkolepsji spotkałam pierwszy raz w fabule i został on oryginalnie wykorzystany w tym gatunku. Mamy tu prosto i przejrzyście ukazane cechy i problemy związane z tą przypadłością. Główna bohaterka każdego dnia jest zmuszona do co najmniej dwóch drzemek, by móc normalnie funkcjonować. Przez co jej plan dnia jest poukładany i zaplanowany, a to jak się potem okazuje staje się łatwym celem do wykorzystania.

Weronika od dzieciństwa ma duże problemy z zaakceptowaniem swojej odmienności. Na co nałożyły się relacje z jej mamą (tatą ma lepsze). Rodzicielka dość bagatekuzuje sytuacje i trudności córki tłumacząc sobie jej ospałość, senność czy zmęczenie lenistwem i wymówką od cięższych prac. To podejście bardzo rzutuje na zachowanie i tok myślenia Wery. Dziewczyna krępując się stara się tylko nielicznych informować o chorobie. Jednym z nich jest jej facet Jakub, który będąc z nią ma sporo za uszami. I mimo wydawałoby się pozytywnych relacji oraz więzi między nimi, w trudniejszych momentach ich duet zaczyna się chwiać. Po kolejnej popołudniowej drzemce Weronika wstając zastaje nagle w swoim domu martwą kobietę, jedną z jej starszych uczennic. Od tej chwili świat zaczyna niebezpiecznie walić się jej na głowę. Wszczęte jest śledztwo, kolejno są przesłuchiwani znajomi i rodzina. Dochodzi coraz więcej niewiadomych, pytań bez odpowiedzi a kobieta zaczyna miewać dziwne majaki senne, których sobie nie może nijak wytłumaczyć. Po prawie każdym przebudzeniu czuje coraz większy niepokój, strach czując się obserwowana. Zaczyna mieć problemy z rozeznaniem co jest prawdą a co pozostaje w sferze snów?

Całość treści nie toczy się szybko, spektakularnie, nie ma gwałtownych zwrotów akcji. Sama końcówka za to jest z dreszczykiem i szczyptą zaskoczenia. Właśnie tego napięcia, większych emocji brakuje mi w tej powieści a wszak tego poszukuję w tym gatunku. Jak się zakończy śledztwo, kto jest winny śmierci kobiety? Czy Weronika ma swoich sprzymierzeńców w tych trudnych chwilach? By odpowiedzieć na te i wiele innych pytań zapraszam serdecznie do sięgnięcia po ten tytuł.

Polecam go szczególnie czytelnikom dopiero wkraczającym w świat thrilleru i kryminału. Raczej nie szukającym bardzo zawiłych i skomplikowanych zagadek.

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję @Wydawnictw

Witam Was tytułem "Uśpiona" Alicji Sinickiej, jedna z jej ostatnich premier. Tym razem mamy thriller z ciekawą okładką, obiecującym tytułem i streszczeniem. Do tej pory z autorką miałam przyjemność tylko raz, czytając 1 tom serii "Oczy wilka". Było to całkiem przyjemne dobrze rokujące spotkanie na przyszłość.

"Już dawno pogodziłam się z myślą, że świat nie będzie działał zgodnie z moim rytmem"

W tej historii poznajemy młodą 30 paro letnią Weronikę Krzycką. Mieszkającą samotnie w odziedziczonym po rodzinie domu, w niedużej pod wrocławskiej miejscowości. Kobieta ze względu na swoją chorobę pracuje głownie w domu, jako nauczycielka angielskiego udzielająca prywatnych lekcji.

Sam wątek narkolepsji spotkałam pierwszy raz w fabule i został on oryginalnie wykorzystany w tym gatunku. Mamy tu prosto i przejrzyście ukazane cechy i problemy związane z tą przypadłością. Główna bohaterka każdego dnia jest zmuszona do co najmniej dwóch drzemek, by móc normalnie funkcjonować. Przez co jej plan dnia jest poukładany i zaplanowany, a to jak się potem okazuje staje się łatwym celem do wykorzystania.

Weronika od dzieciństwa ma duże problemy z zaakceptowaniem swojej odmienności. Na co nałożyły się relacje z jej mamą (tatą ma lepsze). Rodzicielka dość bagatekuzuje sytuacje i trudności córki tłumacząc sobie jej ospałość, senność czy zmęczenie lenistwem i wymówką od cięższych prac. To podejście bardzo rzutuje na zachowanie i tok myślenia Wery. Dziewczyna krępując się stara się tylko nielicznych informować o chorobie. Jednym z nich jest jej facet Jakub, który będąc z nią ma sporo za uszami. I mimo wydawałoby się pozytywnych relacji oraz więzi między nimi, w trudniejszych momentach ich duet zaczyna się chwiać. Po kolejnej popołudniowej drzemce Weronika wstając zastaje nagle w swoim domu martwą kobietę, jedną z jej starszych uczennic. Od tej chwili świat zaczyna niebezpiecznie walić się jej na głowę. Wszczęte jest śledztwo, kolejno są przesłuchiwani znajomi i rodzina. Dochodzi coraz więcej niewiadomych, pytań bez odpowiedzi a kobieta zaczyna miewać dziwne majaki senne, których sobie nie może nijak wytłumaczyć. Po prawie każdym przebudzeniu czuje coraz większy niepokój, strach czując się obserwowana. Zaczyna mieć problemy z rozeznaniem co jest prawdą a co pozostaje w sferze snów?

Całość treści nie toczy się szybko, spektakularnie, nie ma gwałtownych zwrotów akcji. Sama końcówka za to jest z dreszczykiem i szczyptą zaskoczenia. Właśnie tego napięcia, większych emocji brakuje mi w tej powieści a wszak tego poszukuję w tym gatunku. Jak się zakończy śledztwo, kto jest winny śmierci kobiety? Czy Weronika ma swoich sprzymierzeńców w tych trudnych chwilach? By odpowiedzieć na te i wiele innych pytań zapraszam serdecznie do sięgnięcia po ten tytuł.

Polecam go szczególnie czytelnikom dopiero wkraczającym w świat thrilleru i kryminału. Raczej nie szukającym bardzo zawiłych i skomplikowanych zagadek.

Weronika ma narkolepsję, każdego dnia musi sobie zrobić drzemki, by móc normalnie funkcjonować. Pewnego dnia, zaraz po przebudzeniu na podłodze w salonie znajduje martwą kobietę. Rozpoczyna się policyjne śledztwo, Weronika nie może się otrząsnąć z szoku, a śmierć Lucyny nie daje jej spokoju. Okazuje się, że to dopiero początek koszmaru, bo każdego dnia, gdy śpi ktoś chodzi do jej domu i ją obserwuje. Kto ma obsesję na punkcie kobiety? Czy uda się ująć sprawcę całego zamieszania?

To już moje kolejne spotkanie z twórczością Alicji, bardzo lubię jej książki, dlatego kiedy zobaczyłam, że na horyzoncie kolejna książka autorki wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Styl jakim posługuje się autorka jest przyjemny, a książkę czyta się naprawdę szybko, w napięciu oczekując zakończenia tej historii. Pomysł na fabułę naprawdę bardzo ciekawy, a wręcz intrygujący, bo szczerze mówiąc nawet nie kojarzyłam takiego schorzenia jak narkolepsja, a autorka na przykładzie Weroniki bardzo przybliżyła mi jak to wygląda od strony osoby chorej i sprawiła, że szukałam w internecie więcej informacji na ten temat. Historia przedstawiona jest w głównej mierze z perspektywy Weroniki, co pozwoliło mi poznać jej zwyczaje, dowiedzieć się co myśli, czuje i jak skrajne emocje nią targają. Jest również kilka rozdziałów ukazanych oczami tajemniczego stalkera, które ogromnie mnie zaintrygowały. Postaci drugoplanowe również są świetnie wykreowane i tylko podsycają atmosferę. Muszę przyznać, że autorka umiejętnie, do samego końca trzymała mnie w niepewności, stawiałam chyba na każdego, ale nie na osobę, która finalnie okazała się prześladowcą kobiety, tego się nie spodziewałam. Autorka w swojej książce porusza naprawdę szereg ważnych i ponadczasowych tematów. Jedno jest pewne, emocji i wrażeń tutaj co nie miara. Wyczekuje już kolejny historii spod pióra autorki! Polecam! Moja ocena 9/10.

Weronika cierpi na narkolepsje, codziennie musi sobie zrobić dwie godzinne drzemki, żeby normalnie funkcjonować. Nie jest świadoma, że kiedy zasypia, ktoś wchodzi do jej domu i ją obserwuje. Pewnego dnia, tuż po przebudzeniu znajduje w salonie martwą kobiętę, której udzielała korepetycji.

Narkolepsja to nadmierna, niekontrolowana senność w ciągu dnia i być może z pozoru wydaje się to być błaha choroba, jednak tak naprawdę nie pozwala ona na normalne funkcjonowanie i utrudnia kontakty społeczne. Wcześniej nawet nie zdawałam sobie sprawy, że taka choroba w ogóle istnieje i cieszę się, że autorka poruszyła ten temat i w dosyć ciekawy, intrygujący sposób przedstawiła nam jak to wygląda.

Historia jest napisana lekkim stylem, czyta się ją niesamowicie szybko i z napięciem oczekuje końca.

Byłam ciekawa kto jest tajemniczym stalkerem, który ma swoje osobne, krótkie rozdziały i wzbudza w czytelniku niepokój oraz strach. Wiemy o nim tak naprawdę tylko jedno, że ma na punkcie Weroniki chorą obsesję i tylko możemy się próbować domyślać kto to taki. Ja miałam co prawda swoje podejrzenia, jednak były one zupełnie dalekie od prawdy i udało się autorce mnie w pełni zaskoczyć i usatysfakcjonować finałem.

Głównej bohaterce współczułam choroby i sytuacji w jakiej się znalazła, to musi być okropne, wręcz niewyobrażalne uczucie, znaleźć we własnym salonie trupa i nie wiedzieć w jaki sposób dostał się do domu, a tymbardziej co się wydarzyło. Weronika z oczywistych powodów była główną podejrzaną i musiała znaleźć sposób, aby udowodnić swoją niewinność.

"Uśpiona" to lektura przy której nie ma szans zasnąć, intryguje już od pierwszej strony i wciąga w wir wydarzeń do samego końca, polecam.

Na portalu [Adres usunięty] ukazał się konkurs, w którym można było zadać pytanie Alicji Sinickiej i wygrać jej najnowszą książkę, gdy pytanie zostanie użyte w wywiadzie. Udało się mi się i otrzymałam egzemplarz. Byłam niezwykle ciekawa, czy lektura przypadnie mi go gustu, albowiem jeszcze nie miałam możliwości, by przeczytać poprzednie książki Autorki.

Weronika jest nauczycielką angielskiego. Uczy w domu, by w pełni zapanować nad grafikiem i wyznaczyć sobie granice wytrzymałości, ponieważ cierpi na narkolepsję. Nie jest w stanie normalnie funkcjonować bez drzemki o określonych godzinach w ciągu dnia. Przypadłość daje jej się ostro we znaki, ale powoli do jej świadomości dociera fakt, że coś złego dzieje się w jej otoczeniu, gdy zasypia. Kroplą, która przelała czarę goryczy, było odkrycie zwłok.

Co się stało jednej z jej uczennic, podczas gdy ona sama głęboko spała?

Policja, rodzina zmarłej jej nie dowierzają, że absolutnie nic nie słyszała, ona sama sobie już też przestaje ufać.

Tymczasem ktoś uwielbia patrzeć, jak kobieta śpi...

„Zanurzona głęboko pod powierzchnią rzeczywistości”

Narracja przebiega dwutorowo. Weronika opowiada, co jej się przydarzyło, wczuwamy się w jej emocje i nastrój, a tajemnicza postać snuje opowieść o swoich wizytach u śpiącej kobiety. Przez to właśnie ta historia jest bardzo niepokojąca, czasem aż mi dreszcze chodziły po plecach. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Sinickiej, ale wiem na pewno, że nie ostatnie. Autorkę będę mieć już na oku. Książka dosłownie przylepiła mi się do ręki i nie byłam w stanie jej odłożyć: co tam obiad, co tam sprzątanie, musiałam się szybko dowiedzieć, kto stoi za obserwacją śpiącej Weroniki i czy ta sama osoba odpowiada również za śmierć jej uczennicy. Lekturze od początku aż do samego końca towarzyszyło uczucie zagrożenia. Podskakiwałam na fotelu na najmniejszy hałas i cieszyłam się, gdy do łóżka szedł ze mną również kot. Nie czułam się wtedy samotna, bo mąż już głęboko spał.

Co do samego zakończenia to typowałam kilka rozwiązań i aż byłam w pewnym momencie na siebie zła, że nie były one prawidłowe. Analizując, było kilka małych fragmentów, które mogłyby naprowadzić na właściwy trop, ale tak się nie stało. Uważam to za duży plus. Jednego możecie być pewni: przy lekturze tej książki nie grozi Wam nawet krótka drzemka.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuje serwisowi [Adres usunięty] oraz Wydawnictwu W.A.B.

Weronika Krzycka cierpi na narkolepsję. Jej organizm wymaga dodatkowych drzemek w ciągu dnia, żeby normalnie funkcjonować. Od jakiegoś czasu kobiecie towarzyszy nieuzasadniony lęk. Nie zdaje sobie sprawy, że kiedy ona śpi, ktoś wchodzi do jej domu.

Pewnego dnia po przebudzeniu na podłodze jej domu znajduje martwą kobietę – to jej uczennica, której udzielała prywatnych lekcji. Rozpoczyna się śledztwo, ale dla Weroniki to dopiero początek koszmaru.

Sięgając po najnowszą powieść Alicji Sinickiej nie miałam żadnych oczekiwań. Moje poprzednie spotkanie z piórem tej Autorki nie było do końca udane, jednak ciekawość wzięła górę – przecież nie bez powodu Sinicka ma grono wiernych czytelników.

Warto było podjąć ryzyko 😉 Uśpiona to kapitalny thriller psychologiczny, który czyta się jednym tchem. Autorka genialnie wciąga czytelnika w gęstą, duszną atmosferę domu, w którym mieszka Weronika. Pozwala odbiorcy poczuć się jak bohaterka, której lęki nie mają dla niej żadnego uzasadnionego podłoża. Jednak żyje nimi, dostrzega wiele niespójności, nie jest pewna swoich zachowań, powoli zaczyna mieć problemy z odróżnieniem rzeczywistości od sennych wyobrażeń.

Alicja Sinicka szybko wciągnie czytelnika w świat przedstawiony w tej historii. Jej styl jest przyjemny w odbiorze i pomimo tego, że fabuła opiera się przede wszystkim na wewnętrznym stanie Weroniki – to Autorka nie zanudzi czytelnika. A wręcz przeciwnie: całkowicie mnie zaangażowała w świat bohaterki. Dodatkowym atutem jest perspektywa stalkera, którego dotyczą odrębne rozdziały. On potęguje atmosferę niepewności i zagrożenia.

No i zakończenie. Miałam swoje podejrzenia – zresztą krąg podejrzanych nie mógł być zbyt szeroki. Alicja Sinicka wyprowadziła mnie w pole i sprawiła, że wróciłam do poprzednich rozdziałów, próbując znaleźć jakiekolwiek wskazówki co do tego rozwiązania. Nie znalazłam, ale to nie znaczy, że zakończenie było nonsensowne.

"Uśpiona" to thriller psychologiczny pełen obłędu, niepewności, gęstej atmosfery. Wiedza o narkolepsji jest dodatkowym atutem tej książki. Oryginalny, angażujący, przeczytany na jednym wdechu – polecam!

BRUNETTE BOOKS

"Uśpiona" to historia o Weronice, która choruje na narkolepsję. Codziennie musi urządzać sobie dwugodzinne drzemki, by normalnie funkcjonować. Weronika nie ma pojęcia, że kiedy ona śpi ktoś w tym czasie wchodzi do jej domu i ją obserwuje. Ta osoba ma na jej punkcie niebezpieczną obsesję i kiedy Weronika zasypia ten ktoś powoli niszczy jej życie.

Pewnego dnia tuż po przebudzeniu widzi, że w salonie na podłodze leży martwa kobieta, która spadła ze schodów w jej domu. To klientka Weroniki, której udzielała korepetycji. Policja rozpoczyna śledztwo. Weronika stara się pozbierać, ale trudno jej odróżnić prawdę od snu,a to dopiero początek koszmaru.

Do czego tak naprawdę doszło w salonie Weroniki?

Czy grozi jej niebezpieczeństwo?

Kim jest obsesyjny prześladowca?

Przeczytajcie, a sami przekonacie się.

Wow! Jestem totalnie zachwycona tym rewelacyjnym thrillerem. Książki autorki biorę w ciemno! Za każdym razem dostaję historię mrożącą krew w żyłach i jestem usatysfakcjonowana lekturą.

Genialnie stworzona fabuła. Znakomicie wykreowani bohaterowie. Świetny styl, ciekawe dialogi wciągające już od pierwszej strony. Autorka porusza w książce temat choroby jaką jest narkolepsja. Na dodatek podczas czytania cały czas zadawałam sobie pytanie kim jest tajemniczy prześladowca. Autorka potrafi budować napięcie i trzymać w niepewności. Nie zgadłam, kto nim jest i autorce udało się mnie zaskoczyć. Autorka podsuwa mylne tropy, a ja czułam niepokój śledząc losy bohaterki.

Jeśli lubicie historie o prześladowcach, intrygach, tajemnicach i mrocznych klimatach to ta książka będzie dla Was idealną lekturą.

Uwielbiam styl autorki. Jej książki wciągają na maksa i nie można od nich oderwać się ani przez chwilę. Tak samo było z tą książką. Autorka trzy genialne historie, przy których nie ma mowy o nudzie. Nie odłożycie tej książki dopóki nie poznacie rozwiązania zagadki. Ta historia zahipnotyzuje i wbije Was w fotel na cały wieczór.

Rewelacja!

Z niecierpliwością będę czekała na kolejną powieść autorki.

Polecam gorąco!

Weronika ma narkolepsję. Często śpi, a w pierwszej fazie snu jest on naprawdę głęboki. Od razu po przebudzeniu często ciężko jej rozróżnić, co jest realne, a co jeszcze jej się śni.

Coraz częściej kobieta zauważa, że nie wszystkie rzeczy są takie, jakie je zostawiła. Czy drzwi do sypialni nie były zamknięte? Czy przypadkiem ramka ze zdjęciem nie stoi krzywo? Jednak największy szok przeżywa, gdy znajduje w domu zwłoki pani Lucyny.

Gdy pracownik pogotowia przekazuje policji, że okoliczności śmierci nie są jasne, Weronika już wie, że podejrzenie pada na nią. Czy to co wydawało jej się snem, faktycznie nim było? A może te wszystkie szepty, dźwięki i poprzestawiane rzeczy nie są wymysłem jej wyobraźni?

To bardzo ciekawy thriller psychologiczny. Od początku mamy tu wyjątkową, bardzo tajemniczą atmosferę, która nie opuszcza czytelnika aż do ostatniej strony. Niepokój, napięcie, nawet strach. Kto zakrada się do jej domu? Czy Weronice uda się oczyścić swoje imię? A może to ona jest winna? Ta sprawa zweryfikuje także jej związek z Jakubem.

Spędziłam z tą książką przyjemnie czas, a zakończenie było zaskakujące. Polecam, warto po nią sięgnąć.

Cześć.

Jestem Weronika.

Weronika Krzycka.

Choć na pozór moje życie może wydawać się normalne, to nic w nim nie jest trywialne.

Mój dom, to mój azyl. Odnalazłam w nim spokój i zalążek tego, czego każdy z nas szuka w życiu. Ale czy na pewno?

Jest pewne małe "ale"- jestem chora.

Mój umysł odcina mnie od rzeczywistości, robiąc sobie przerwę dwa razy w ciągu dnia. Wygodne? Może. Jednak stanowi to nie lada wyzwanie, do normalnej egzystencji. Coraz częściej czuję na swoim karku oddech czegoś nieznanego. Lęk ponownie zaczyna przejmować nade mną górę, odbierając mi resztki zdrowego rozsądku.

Jednak czy to czcze wyobrażenia?

Nie wiem.

Nic już nie wiem.

To mnie przytłacza...

Weronika Krzycka, jak zdążyliście się zapewne domyślić, choruje na narkolepsję. I nie. Ta choroba nie objawia się tak, jak w znanym filmie z udziałem boskiego Adama Sandlera ;)

Alicja Sinicka ponownie przychodzi do nas z książką, która oprócz genialnej historii, która niesie ze sobą sporą dawkę emocji, daje nam jeszcze jedno-wiedzę. Bardzo lubię książki, dzięki którym możemy pogłębiać swoją wiedzę, a także takie, które ukazują nam życie z perspektywy osoby chorej. Autorka zebrała naprawdę sporą wiedzę w poruszanym temacie i dopilnowała, aby nie przeoczyć nawet drobnych szczegółów.

Główna bohaterka zmuszona jest do odbycia dwóch drzemek w ciągu dnia, które pozwalają jej zachować trzeźwość umysłu. Niestety nie zdaje sobie sprawy z tego, że podczas jej snu, w domu pojawia się stalker. Wszystko nabiera tempa, kiedy po jednej z drzemek w jej domu odnajduje zwłoki.

Ta sytuacja pogłębia jej lęk, a śledztwo tylko przyczynia się do kolejnego pogorszenia jej stanu.

Kim jest stalker? Jak doszło do zgonu?

Bardzo podobało mi się poruszenie kwestii bezbronności w obliczu choroby. Choć znałam tą chorobę, to dopiero po lekturze uświadomiłam sobie, jak męcząca musi być dla swoich "ofiar".

To nie była pierwsza lektura autorki, która przeczytałam. Ba! Jej nazwisko przesadziło o tym, abym zgłosiła się do naboru.

Dokładność, zdolność przekazywania emocji i pomysłowość, to jedne z zalet, które Alicja Sinicka ma na swojej liście.

Dziękuję za egzemplarz recenzencki @wydawnictwo_wab oraz @alicja_sinicka 🖤

#współpraca

Weronika cierpi na narkolepsje. Codziennie ucina sobie dwie drzemki w ciągu dnia, by funkcjonować w miarę normalnie. Zawodowo zajmuje się nauką języka angielskiego. Uczniów przyjmuje w swoim domu, co pozwala jej wkomponować w plan zajęć czas na sen, który jest w jej życiu niezwykle ważny. Pewnego dnia po przebudzeniu odkrywa ciało martwej kobiety, sen Weroniki jest na tyle głęboki, że żaden dźwięk jej nie obudził. Okazuje się, że od jakiegoś czasu ktoś odwiedza ją w momentach, gdy nie jest tego świata.

Alicja Sinicka, jak zwykle stworzyła powieść na poziomie. „Uśpiona”, to wciągający thriller, który toczy się między jawą a snem. Bohaterka niekiedy nie jest w stanie rozróżnić, co działo się naprawdę, a co było wytworem jej wyobraźni. Ciężko żyć z narkolepsją, która bywa niezrozumiała przez społeczeństwo. Własna matka postrzega ją jako osobę, która lubi się wylegiwać. Łatwo takiego kogoś wykorzystać, co wyczuwa intruz, któremu wydaje się, że wraz ze śpiącą bohaterką tworzy jakąś więź. Przychodzi o stałych porach i obserwuje ją.

Spodziewałam się zaskakującego zaskoczenia, lecz to, co zafundowała nam autorka, przeszło moje wyobrażenia. Choć miałam w głowie różne scenariusze, to żaden z nich się nie sprawdził. Znów zostałam przechytrzona. Bardzo mnie to cieszy, ponieważ lubię być zaskakiwana. Z czystym sumieniem mogę zatem napisać, że ta książka jest nieprzewidywalna.

Postaci w tej pozycji nie ma zbyt wielu i tak naprawdę każda z nich wydaje się podejrzana. Mamy tu najemcę Weroniki, który jest ekscentrycznym malarzem, jej partnera, który wpada do niej od czasu do czasu, byłego chłopaka, którego bohaterka uczy języka angielskiego, męża i córkę kobiety, która umarła w jej domu oraz kilku bohaterów drugoplanowych. Czy któraś z tych osób w niezdrowy sposób uzależniła się od Weroniki? Sprawdźcie to sami.

Ciekawym zabiegiem, który zauważyłam w historiach Alicji Sinickiej, jest nawiązywanie mimochodem do jej poprzednich powieści, tak było i tym razem. Znalazłam wzmiankę dotyczącą „Będziesz tego żałować” oraz „Stażystki”.

Gorąco zachęcam Was do przeczytania „Uśpionej”. To powieść, w której panuje niepokojący klimat. Dom, w którym wcześniej zmarły dwie osoby, ogródek, za którym nie ma żadnych sąsiadów, tylko bezkresne łąki i samotna kobieta, która do pewnego czasu pozostaje nieświadoma, że znajduje się śmiertelnym niebezpieczeństwie. Wszystkiemu towarzyszy tajemnica i niepokój.

Weronika od lat zmaga się z narkolepsją. Jej codzienność podporządkowana jest pod objawy tej choroby. Kobieta nauczyła się z nimi żyć. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że w trakcie snu ktoś ją nadchodzi i z każdą wizytą pozwala sobie na większą zuchwałość. Wszystko zaczyna zmieniać się kiedy Weronika we własnym salonie znajduje ciało kobiety.

Mimo iż akcja tej powieści rozgrywa się dość spokojnie to owiana jest tajemniczą aurą, poprzetykaną niepewnością, a z czasem też strachem graniczącym z obłędem. Fabuła jest oryginalna, intrygująca, a według mnie zakończenia nie sposób przewidzieć. Miałam kilka swoich typów, ale zupełnie nie pokryły się z ostatecznym rozwiązaniem zagadki. W trakcie czytania na pierwszy plan wysuwa się choroba głównej bohaterki jednak z perspektywy całości można dostrzec dużo więcej istotnych problemów, których nie będę przytaczać, by Wam nie zaspoilerować.

Jedynym minusem jaki nie daje mi spokoju jest wątek matka - córka. W trakcie czytania Autorka co jakiś czas podrzuca informacje o dość trudnej relacji między kobietami. Zaostrza tym apetyt czytelnika. Sama do ostatniej kropki liczyłam na szersze rozwinięcie tego tematu. Niestety nie doczekałam się. Mam wrażenie jakby część scen była po prostu wycięta na poziomie redakcji. Szkoda.

Przeczytałam wszystkie książki Alicji Sinickiej. Pod względem fabularnym jedne podobały mi się bardziej, inne mniej. "Uśpioną" zaliczę jednak do pierwszej grupy. Nie pozostaje nic innego, jak tylko zachęcić do lektury.

„Uśpioną” śmiało mogę określić duszna i niepokojąca. Przez cały czas utrzymywała mnie w niejasnym napięciu. Świetnie wykreowana postać głównej bohaterki Weroniki, tym więcej wprowadzenie wątku rzadkiej i mało znanej choroby jaką jest narkolepsja. Użyty tu pomysł na fabułę sprawić, że chętnie zgłębię swoją wiedzę dotyczącą tej przypadłości. Brawo za świetny research. W tym przypadku autorka umiejętnie wplotła elementy niezrozumienia i braku tolerancji do odmienności drugiego człowieka . Wera czuła się samotna i zazwyczaj ufała tylko nielicznym. Okoliczności jakie ją dotknęły tylko spotęgowały symptomy narkolepsji.

Akcja jest dawkowana, nie ma się wrażenia, że goni, toczy się jednostajnym tempem, a przed każdym zwrotem akcji czytelnik dostaje chwilę oddechu.

Zazwyczaj udaje mi się wytypować kogoś na sprawcę, tak tutaj wszystkie moje trafienia traktowałam jako zbyt oczywiste i miałam rację ! Autorka wyprowadziła mnie w pole, gdzie końcówka okazała się prawdziwym zaskoczeniem.

„Uśpiona” to rasowy thriller psychologiczny, który sprawia, że czytelnik z przyjemnością zanurza się w tę historię, a jednocześnie odczuwa niepokój. Połączanie wątku narkolepsji, stalkingu oraz leczenia psychiatrycznego daje iście wybuchową mieszankę. Jest to na pewno pozycja obowiązkowa dla czytelników lubiących mroczne klimaty a jednocześnie z dozą subtelności. Polecam ❗

Książki Alicji Sinickiej to jedne z tych, po które sięgam w ciemno. Przeczytałam wszystkie i żadna z nich mnie nie zawiodła. Podobnie było z "Uśpioną".

Autorka w najnowszej książce porusza temat choroby, o której wcześniej mało słyszałam: narkolepsji. Objawia się ona nadmierną sennością, a niekiedy także paraliżem czy halucynacjami. Na narkolepsję cierpi Weronika, główna bohaterka książki. Dziewczyna codziennie robi sobie drzemki w ciągu dnia. Podczas jeden z takich drzemek, w jej domu ginie kobieta... Mało tego, kiedy Weronika śpi, ktoś regularnie ją obserwuje...

Alicja Sinicka poruszyła w tej książce ważny problem: ignorowanie czyjejś choroby albo wmawianie choremu, że wymyśla. Jak zwykle świetnie wykreowała bohaterkę i stworzyła doskonały portret psychologiczny - nie tylko Wery, ale i innych bohaterów. Dodatkowo tak pokierowała akcją, że przy książce nie można się nudzić ani przez moment, a końcowe plot twisty zwalają z nóg.

Po raz kolejny jestem pod wrażeniem tego, jak autorka buduje napięcie w swoich książkach i jak doskonale potrafi utrzymać mroczny, niepokojący klimat. W tej książce dodatkowo wzmagały go rozdziały pisane z punktu widzenia tajemniczej osoby, która zakradała się do domu Wery, podczas gdy ta spała.

Uwielbiam też drobne odniesienia, mrugnięcia oczkiem, które autorka puszcza do swoich stałych czytelników. Jedno czy dwa zdania, w których wspomniane są postacie z innych książek autorki, zawsze wywołują u mnie uśmiech.

Książki Alicji Sinickiej polecam zawsze i nie inaczej będzie tym razem. Jeśli uwielbiacie mroczne thrillery, w których nie wiadomo, co jest prawdą, a warstwa psychologiczna odgrywa tak samo ważną rolę jak sama akcja - koniecznie sięgnijcie po “Uśpioną”.

Zachowanie naszej przestrzeń osobistej wydaje się nam jednym z podstawowych praw. Nikt nie powinien jej naruszać jeśli nie zachodzi jakaś wyższa konieczność i to jeszcze bardzo dobrze umotywowana. A co jeśli ktoś to czyni i to jeszcze w momencie kiedy nie jesteśmy w stanie zaprotestować? Gdy nawet tego nie jesteśmy tego świadomi, lecz czujemy, że coś jest nie tak, chociaż również dobrze może to być jedynie lub aż nasza wyobraźnia?

Nauczenie się życia z chorobą, jaka dla wielu wydaje się nią nie być, nie było łatwe, lecz Weronice Krzyckiej udało się lub przynajmniej tak sądziła. Narkolepsja utrudnia jej życie, ale kobiecie udaje się egzystować prawie normalnie. Ostatnio coś nie daje jej spokoju, do tej pory czuła się bezpiecznie w swoim domu, jednak teraz już tak nie jest. Nikt inny tego nie dostrzega oprócz jej samej, czy i ona ma zrzucić to, co ją niepokoi, na karb swojego stanu zdrowia? Wypadek, który wydarza się wzmacnia poczucie, że wokół niej dzieje coś, złowrogiego. Policja bada okoliczności śmierci kobiety znalezionej u domu Weroniki, ona rozpoczyna własne dochodzenie, niczego nie jest pewna, a choroba nie stawia ją w dobrym świetle. Zresztą to nie jedyny problem z jakim kusi sobie poradzić, wciąż pozostaje kwestia tego, co się dzieje gdy zasypia, wówczas dzieje się coś, na co nie ma wpływu. Bycie bezbronnym budzi przerażenie, zwłaszcza w sytuacji w jakiej znalazła się. Czy to są jedynie iluzje, czy istnieje wytłumaczenie na to, co stało się?

Wszystko zdaje się być zwyczajne, nic niezwykłego nie dzieje się, przynajmniej takie jest pierwsze wrażenie, ale czy na pewno? Dom z definicji jest miejscem gdzie nie czujemy się zagrożeni, możemy się schronić, odpocząć, odgrodzić się od świata i wpuszczać tych, których chcemy. Co w sytuacji gdy zostaje podważone to, co nie budziło wątpliwości? Alicja Sinicka doskonale wie jak przedstawić ciemną stronę ludzkiej natury i miejsc, zdających się nie mieć tajemnic. Nie czyni tego od razu, ale podsuwa kolejne znaki zapytania, krok za krokiem podkopuje pewność siebie postaci i czytelników co do tego, co faktycznie dzieje się. Czy to jedynie urojenia, czy też rzeczywiste wydarzenia? Nie od razu to wiemy, a kolejne sytuacje gmatwają i tak skomplikowaną sytuację życiową bohaterki. Pisarka podsyca czytelniczą ciekawość, podkręca klimat lęku przed tym, co wcale nie musi być prawdą. Kolejne zdarzenie zagęszcza atmosferę, chociaż wydaje się, że nie ma się czego obawiać, ale czy na pewno? Komu zaufać gdy trudno nawet sobie samemu? Mój dom moją twierdzą albo raczej klatką? Zagrożenie jest prawdziwe? Alicja Sinicka znowu wciągnęła czytelników w mroczne zakamarki umysłu człowieka, gdzie rodzi się myśl, czasem zbrodnicza, ale i motywująca do znalezienia rozwiązania zagadki. „Uśpiona” to kolejny bestsellerowy thriller z gatunku domestic noir, niepokojący i z zaskakujący zwrotami fabularnymi, sprawiającymi, że zagrożenie wydaje się kryć wszędzie tam, gdzie spojrzymy.

Zagadkowa śmierć to dopiero początek koszmaru Weroniki…

Dziewczyna cierpi na narkolepsję przez co każdego dnia musi zrobić sobie dwie godziny drzemki. Jednak nie wie, że gdy ona zasypia do jej domu ktoś wchodzi. Ktoś, kto ma na jej punkcie obsesję… Jak zakończy się ta historia? Czy kobiecie uda się udowodnić, że jest niewinna?

„Uśpiona” to książka, która wciąga i zaskakuje od samego początku. Od pierwszych rozdziałów czuć jej niesamowity klimat i tajemniczość, która nie opuszcza nas ani na krok do ostatniej strony. Jednak tak jest w każdej książce autorki o czym wie każdy z jej czytelników.

Tym razem Alicja Sinicka poruszyła bardzo ważny, ale i zarazem dla wielu nieznany temat narkolepsji. Pośród niebanalnej fabuły, która sprawia, że na skórze czuć ciarki możemy bliżej przyjrzeć się aspektom medycznym choroby, ale i temu jak może ona wpływać na psychikę człowieka i jego codzienność. Widzimy jak trudno żyć osobom cierpiącym na narkolepsję. Dodajmy do tego traumy i lęki z dzieciństwa, a mamy przepis na tragedię murowany tak jak właśnie było w przypadku naszej bohaterki. Sama ma wątpliwości co do swoich czynów, nie odróżnia prawdy od fikcji. Brak snu powoduje, że ma halucynacje, a przez to nie potrafi zaufać samej sobie. Więc jak ma odnaleźć kogoś kto jej zaufa i pomoże?Jednak muszę przyznać, że to postać tajemniczej osoby odwiedzającej Weronikę najbardziej mnie zaintrygowała. Te wewnętrzne monologi, psychoza… Autorka przedstawiła to wszystko naprawdę genialnie, a fakt kim tak naprawdę jest owa tajemnicza osoba bardzo mnie zaskoczył!

"Znowu tu jestem, stoję nad twoim łóżkiem i patrzę, jak śpisz. Ostatnio prześladuje mnie myśl, że to zaczyna robić się niebezpieczne. Z jednej strony moje odwiedziny u ciebie są istnym szaleństwem, a z drugiej - najprawdziwszą i najnormalniejszą częścią mojego życia."

„Uśpiona” to kolejny genialnie skonstruowany thriller psychologiczny autorki. Udało jej się nieraz wpuścić mnie w maliny, a fabuła powoduje, że emocji tutaj zupełnie nie brakuje. Całość jest dopracowana od samego początku do końca i uwierzcie, że wcale nie tak łatwo o niej zapomnieć! Jestem pewna, że świat Weroniki Was pochłonie bez reszty i „wypluje” dopiero, gdy dotrzecie do ostatniej strony.

„Uśpiona” Alicja Sienicka

Główna bohaterka Weronika cierpi na narkolepsję, ma swój rytm dnia w ciągu, którego musi zrobić sobie dwie godzinne drzemki żeby normalnie funkcjonować. Chorobie towarzyszą również halucynacje zaraz po przebudzeniu, kobieta nie jest w stanie stwierdzić co było snem, a co prawdą. Niestety nie wie, że gdy zasypia ktoś przychodzi do jej domu. Ktoś kto ma na jej punkcie obsesje.

Niesamowity thriller trzymający w napięciu czytelnika od pierwszych stron aż do samego końca. Gdyby nie fakt, że musiałam iść spać przeczytałabym w jedną noc.

Książka jest pisana z perspektyw Weroniki oraz jej prześladowcy, Dzięki temu możemy poznać bardziej uczucia tej osoby oraz zamiary.

Możecie być pewni, że koniec będzie zaskakujący.

Naprawdę warto sięgnąć po tą książkę, uważam, że jest to najlepsza powieść autorki do tej pory, a kilka już przeczytałam

Narkolepsja... Słyszeliście kiedyś o takiej jednostce chorobowej? Osobiście nie spotkałam osoby cierpiącą na narkolepsję ale samą nazwę chorobyy gdzieś już słyszałam. Jak się okazało jest to święty pomysł na fabułę!

Twórczość autorki @alicja_sinicka jest dla mnie niczym odkrywanie czegoś nowego. Do tej pory czytałam każdą jej książkę i każda miała w sobie coś co mnie przerażało. Tak też było w tej książce. Kiedy ją otrzymałam, od razu wzięłam się za jej czytanie. Byłam bardzo ciekawa co tym razem przygotowała dla nas autorka.

Pomysł z narkolepsją okazał się strzałem w dziesiątkę. Po przeczytaniu lektury musiałam zagłębić swoją wiedzę związaną z tym schorzeniem. To co mnie zaskoczyło to to że autorka bardzo dobrze przygotowała się z opisywanej jednostki choroby i potrafiła umieścić jej symptomy w odpowiednich wydarzeniach. Patrząc na fabułę mamy Weronikę cierpiącą na narkolepsję. Pewnego dnia, po rutynowej drzemce okazuje się że w jej domu znajdują się zwłoki jej uczennicy ( starszej kobiety) na pierwszy rzut oka wszystko wygląda na przypadkową śmierć ale! Weronika nie wie że ktoś wchodzi do jej domu podczas jej snu. I to właśnie ta osoba może mieć coś wspólnego ze śmiercią kobiety.

Przepadłam praktycznie od razu kiedy chwyciłam książkę do ręki. Akcja toczy się swoim tempem jednak nie jest wolna ani za szybka. Wszelkie zwroty akcji są dozowane z odpowiednimi przerwami dzięki czemu czytelnik może przez chwilę zastanowić się nad tym co przeczytał.

Bardzo podobał mi się profil psychologiczny głównej bohaterki. Jej choroba została bardzo wyeksponowana, zaś jej brak zaufania dla obcych wydał mi się czymś naturalnym. Co do postaci Kuby jej partnera od początku wydawało mi się że facet coś ukrywa i nie jest z nią szczery. Jednak atak nożownika jakiego doświadcza wzbudził we mnie trochę smutku choć kolejne wydarzenia jakie otrzymujemy bardzo mnie zaniepokoiły. Patrząc na tę historię mogę śmiało stwierdzić że jest ona wielowątkowa. Wiadomo jednym z głównych tematów jest

Śmierć Lucyny ale prócz tego, mamy jeszcze seksoholizm, problemy psychiczne, stalking. No właśnie stalking. Ta jedna osoba która przychodzi na wizyty podczas snu Weroniki. Jak ona mnie intrygowała. Co chwilę podejrzewałam kogoś innego.. ale w życiu nie powiedziałabym że to ta osoba którą ujawniono na końcu! Byłam w ogromnym szoku, tym bardziej że jako stalker nigdy nie stawiałabym na tą osobę. Właśnie to co mi się jeszcze nasuwa to opisy wizyt " stalkera" były napisane bardzo realnie, zwracały uwagę na wszystko co ważne ale także pozwalały na rosnącą siłę strachu. Te opisy były momentami przerażające jak nóż chowający się w swetrze stalkera. A więc reasumując książka była bardzo dobra. Uważam że autorka miała świetny pomysł i w pełni go wykorzystała. Bardzo mi się podobała a więc polecam !:))

Weronika cierpi na narkolepsję. Ma swój stały plan dnia i dwie drzemki w ciągu jego . Nad jej domem ciążą różne plotki ponieważ jej wujek popełnił samobójstwo, a potem śmierć ciotki. Kobieta wynajmuje pokój jednemu malarzowi . Spotyka się z Kubą . A do jej domu przychodzą uczniowie na korepetycje angielskiego . Nagle bohaterka czuje się dziwnie niespokojna a w jej domu dochodzi do tragedii . Śmierć uczennicy w momencie kiedy ona sama spala . Wiele pytań, wiele niejasności a bohaterka czuje czyjaś obecność.

Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Mamy parę rozdziałów z osoby która prześladuje bohaterkę pod tytułem "Wizyta" książka ma wiele tajemnic które nie rozwiązują się szybko a w głowie knułam domysły kto to może być . I nie zgadłam . Byłam w nie małym szoku gdy przeczytałam kto za tym wszystkim stoi więc książka nieprzewidywalna oraz szokująca. Mamy sny bohaterki , wszystko ładnie opisane gdy rozbudzała się i sen mieszał jej się z rzeczywistością. Może trochę było to męczące że bohaterka często była śpiąca kładła się spać ale w końcu o to tu chodziło. Mamy również wiele opisów ale pomimo tego szybko książkę się czyta . Znałam wcześniej styl autorki i byłam pewna że przeczytam bardzo dobra książkę i się nie myliłam.

„Można udawać przed ludźmi normalnego człowieka, o ile ma się tajną przestrzeń, w której spełniamy swoje prawdziwe fantazje”.

Weronika Krzycka jest młodą, piękną, wykształconą kobietą, która ma w życiu trochę zezowate szczęście. Dziewczyna lubi sen bardziej niż przeciętny człowiek. Właściwie jej życie jest nim naznaczone i nim rozdarte – ten błogi stan jest jej lekarstwem i chorobą. Weronika ma zdiagnozowaną narkolepsję. Zdarzają się jej więc mimowolne i nagłe napady snu, epizody realnych snów, halucynacje, stany kataleptyczne, paraliże powodujące wiotczenie mięśni twarzy i szyi. Weronika jest w pełni świadoma swojej choroby i ze wszech miar stara się nad nią panować. By ujarzmić ten żywioł nadała swojemu życiu rytm, wprowadziła pewną rutynę polegającą na ustaleniu pór drzemek w ciągu dnia. To uporządkowanie sprawia, że kobieta żyje „normalnie”, pracuje ucząc angielskiego, ma przyjaciół i partnera.

Weronika nie ma pojęcia jednak, że KTOŚ doskonale wie, jak jej ciało i umysł funkcjonują i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. Gdy kobieta zasypia, ten KTOŚ wchodzi do jej domu. Kręci go poczucie kontroli nad niczego nieświadomą, uśpioną Weroniką. Najpierw tylko obserwuje. Potem te odwiedziny stają się jego nałogiem. Chora obsesja sprawia, że z czasem tajemniczy gość traci czujność.. Jest zjawą, zaspokaja swoje potrzeby, ukryte żądze. Coraz mocniej zaznacza swoją obecność w życiu Weroniki tworząc „realny punkt styku”. Dla niego te spotkania „w szczelinie pomiędzy jawą a snem” są ekscytujące, stanową ich wspólny „mały świat” – prywatny, intymny, idealny.

Dokąd zaprowadzi go to uzależnienie?

„Uśpiona” to niebezpiecznie wciągający thriller domestic noir . O pierwszych stron podnosi ciśnienie i wzmaga czujność.. bo wszystko tu ma znaczenie. Duszny klimat, poczucie zagrożenia i niepewności, dynamiczna akcja – nie pozwalają powstrzymać natłoku myśli i domysłów. Autorka wrzuca nas w świat pełen tajemnic, gdzie za każdym rogiem czai się COŚ: obsesja, uzależnianie, zbrodnia, zdrada, choroba, brak akceptacji, życiowe błędy i zaniedbania.

„Uśpiona” jest jak obraz pełen barw, na pierwszy plan wysuwa się mrok, który mimo licznych kontrastów, staje się coraz głębszy i jadowicie niepokojący.

Polecam.

Weronika Krzycka uczy w swoim domu języka angielskiego i na pozór to normalna kobieta. A jednak jej codzienność uzależniona jest od snu- cierpi bowiem na narkolepsję, więc aby w miarę normalnie funkcjonować, musi zrobić sobie kilka drzemek w ciągu dnia. I tak żyje od lat. I choć czasami wydaje jej się, że jej przestrzeń została naruszona, to zrzuca owe uczucia na karb swojej choroby- często bowiem nie pamięta, co robiła przed snem. Nie wie, że ktoś wchodzi do jej domu, gdy ona śpi.

Tym razem jednak jest zupełnie inaczej. Po przebudzeniu bowiem Weronika dokonuje strasznego odkrycia- na podłodze w salonie znajduje ciało jednej z jej uczennic. Nieszczęśliwy wypadek? A może to ona, Weronika, jakimś sposobem tuż przed drzemką zepchnęła kobietę? Czy to możliwe, że jej nowy współlokator maczał w tym palce... ?

Mimo że Krzycka czuje, że śmierć Ireny nie jest jej winą, to zdaje się, że policja i sąsiedzi w niej doszukują się sprawczyni. Kobieta coraz częściej czuje się jak w potrzasku, zaś jej uwagę zwracają coraz to nowsze dowody na to, że znalazła się na czyimś celowniku.

W tym roku na moim czytelniczym celowniku znalazła się pani Alicja Sinicka. Uśpiona to już bowiem trzecia jej książka, na którą zwróciłam uwagę. Szczególnie, że dwie poprzednie -Stażystka i Służąca- przyciągnęły mnie do siebie z całą mocą, charakterystyczną dla dobrej lektury. Nie mogłam więc przejść obojętnie obok nowej propozycji spod jej pióra. I tak oto trafiłam w pełen majaków sennych świat Weroniki Krzyckiej.

Autorce na pewno należy się duży plus za rozdziały z perspektywy sprawcy. Nie ma tu elementu zaskoczenia, od razu wiemy (nawet przed samą główną bohaterką), że ktoś odwiedza ją podczas drzemek. Niemniej jednak nie znamy tożsamości odwiedzającego, a kilka osób znajdujących się w otoczeniu Weroniki daje nam pole do rozwinięcia wyobraźni. Miałam przeczucie, że to nie jej nowy współlokator stoi za odwiedzinami, ale kto wie? Zawsze mogłam się mylić i miałam cichą nadzieję na to, że tak jest. Powiem tylko tyle- patrząc na dotychczasową twórczość naszej rodaczki czułam, że ta historia nie może skończyć się w tak prosty sposób.

Uśpioną czyta się szybko, a my w żadnym razie nie czujemy senności- tyle się dzieje. Obserwujemy, jak tajemniczy sprawca właściwie z każdym dniem coraz bardziej zbliża się do Weroniki, ale i też to, jak nasza główna bohaterka popada coraz szybciej w swego rodzaju obsesję strachu. Czy nas to dziwi? Ani trochę. Dom, który zawsze był jej ostoją, nagle okazuje się być skażony czyjąś niechcianą obecnością. Mimo że nie skrzywdziła swej uczennicy, to czuje, jak inni z łatwością ją obwiniają- szczególnie mąż zmarłej. Weronika czuje, że pętla coraz ciaśniej zaciska się na jej szyi- a wraz z nią i my. Jej emocje są dobrze opisane, tak więc jesteśmy realnymi uczestnikami wydarzeń.

Zakończenie było dla mnie zaskoczeniem; czyli tak, jak powinno być! Dodając do tego wszystkie te emocje towarzyszące mi podczas lektury, mogę śmiało polecić Wam najnowsze literackie dziecko pani Sinickiej do przeczytania. Myślę, że się nie zawiedziecie.

Alicja Sinicka bardzo szybko podbiła moje czytelnicze serce. Jej powieści to dla mnie pewnik, bo do tej pory jeszcze nigdy nie żałowałam wyboru. Zawsze więc w wielkim oczekiwaniu czekam na kolejne nowości od autorki, która skutecznie sama sobie podnosi wysoko poprzeczkę czego idealnym dowodem jest "Uśpiona" - lektura najlepsza z najlepszych.

Podobna klimatem do "Zanim zasnę" od S.J. Watson a jednak skutecznie wymykająca się schematom i przewidywalności fabuła prowadzi nas przez klimatyczne wydarzenia z rewelacyjnie poprowadzonym napięciem. Już od pierwszych stron wyczuć można subtelną grozę, która krok za krokiem podąża za bohaterką a im więcej faktów z jej życia poznajemy, tym mroczniejsze wizje malują się w naszej wyobraźni. Autorka potrafi bowiem zagrać idealnie pod względem ubarwiania potencjalnych zwrotów w fabule, które i tak ostatecznie wciskają w fotel i ogromnie zaskakują.

Historia opowiada o losach Weroniki Krzyckiej, która zmaga się z narkolepsją. I chociaż wydaje się, że wypracowała sobie pewną rutynę, która ułatwia jej życie to nie spodziewa się, że drzemki w ciągu dnia są bramą do prawdziwego koszmaru. Ktoś bowiem zakrada się wtedy do jej mieszkania i obserwuje ją we śnie. To jednak dopiero początek tragedii, ponieważ dochodzi do tajemniczego morderstwa a w rezultacie pojawia się policyjne śledztwo, które ujawni wiele zaskakujących faktów. Weronika dobrze sprawi się w roli nieplanowanej ofiary, bo będzie drążyć i próbować na własną rękę odkryć prawdę. A jak wszyscy wiemy to zawsze wiąże się z wielkim ryzykiem.

Akcja jest dynamiczna i budzi spore zaciekawienie. Ciągle coś się dzieje, historia stawia w wątpliwość racjonalność głównej bohaterki a sam motyw zbrodni przemawia do wyobraźni. Autorka posługuje się licznymi szczegółami, ale wpływa to na korzyść lektury, ponieważ poruszamy się w kameralnej atmosferze a tym samym liczy się tu i teraz. Poruszany wątek problemów ze snem i sama narkolepsja ciekawie wpisały się w dalszą akcję, więc zagrało wszystko: od emocji po niebanalne wydarzenia.

"Uśpiona" budzi lęk, ponieważ wydaje się historią aż nazbyt realną. Nikt nie myśli o tym, że kładąc się spać może paść ofiarą mordercy a opowiedziana przez Alicję Sinicką historia bardzo mocno opiera się na autentyczności. Mimo wielu luk, niedomówień oraz towarzyszących nam tajemnic stajemy ramię ramię z bohaterką, by odkryć prawdę związaną z jej opowieścią. I uprzedzam - finał Was zaskoczy! Cała lektura jednak pobudza szare komórki do intensywnego myślenia i zapewnia, że to niebanalny thriller wyróżniający się na tle swojego gatunku.

UŚPIONA

Autor: Alicja Sinicka

Wydawnictwo: W.A.B.

Premiera: 15.06.2022

Tom 1, seria: Cienie zła

Rok 2022 to zdecydowanie rok niespodzianek od Alicji Sinickiej. Na początku roku zaskoczyła Czytelników książką napisaną wspólnie z Klaudią Muniak i Magdą Stachulą - ESTROGEN. Później niespodziewanie ukazała się kontynuacja debiutanckiej serii z Wilkiem. A w czerwcu książka dla dzieci. UŚPIONA to najnowszy thriller otwierający nową powieściową serię CIENIE ZŁA z Wydawnictwa W.A.B. Na okładce znajdziecie polecajkę od Marcela Moss – bardzo lubię książki Autora, dlatego taka rekomendacja była dla mnie dodatkowym smaczkiem.

KIEDY ONA ZASYPIA, KTOŚ JĄ ODWIEDZA I POWOLI NISZCZY JEJ ŻYCIE.

Akcja książki dzieje się w Oławie, bardzo ucieszył mnie powrót do tego miasta. Z przyjemnością wspominam STAŻYSTKĘ, OBSERWATORKĘ i SŁUŻĄCĄ – trzy wcześniejsze thrillery Autorki, których akcja dzieje się właśnie w Oławie. Co ciekawe w UŚPIONEJ pojawia się policjantka i krótko wspomniana jest historia ze SŁUŻĄCEJ. Jedna z bohaterek myśli też o przeprowadzce na strzeżone osiedle, które było tematem przewodnim w BĘDZIESZ TEGO ŻAŁOWAĆ. Uwielbiam odnajdywać w nowych książkach motywy i bohaterów z poprzednich książek.

Główna bohaterka Weronika Krzycka to młoda kobieta cierpiąca na nerkolepsję. Każdego dnia musi zrobić sobie kilka drzemek, by móc normalnie funkcjonować. Czasem jawa myli jej się ze snem i odwrotnie. Na co dzień udziela korepetycji z języka angielskiego i spotyka się z Jakubem. Kobieta nie zdaje sobie sprawy, że podczas kiedy śpi ktoś zakrada się do jej domu. Pewnego dnia tuż po przebudzeniu na podłodze w salonie znajduje martwego człowieka. To wydarzenie wywraca jej życie do góry nogami. Rozpoczyna się drobiazgowe policyjne śledztwo. Weronika traci klientów. Przybywa podejrzanych, ale czy winnym jest na pewno ten, którego podejrzewamy?

Książkę przeczytałam jak zawsze z przyjemnością. Chociaż nie przebiła ona mojej ulubionej SŁUŻĄCEJ to jednak tutaj również atmosfera przez cały czas jest bardzo gęsta, lekturze towarzyszą emocje, a zakończenie mocno zaskakuje. Myślę, że nikt nie spodziewa się takiego finału jak zaserwowała nam Autorka. Alicja Sinicka porusza temat nerkolepsji, ale również niebezpiecznej obsesji. W życiu Weroniki pojawiło się wielu mężczyzn, mówi się też, że jej dom jest pechowy i przeklęty, a jej matka nie do końca akceptuje jej schorzenie. Dziewczyny często zastanawia się czy to w niej samej tkwi problem, czy może trafia na niewłaściwe osoby. Historia opowiadana jest z perspektywy Weroniki, pojawiają się również wstawki pod tytułem WIZYTA w której do głosu dochodzi tajemnicza osoba odwiedzająca dom głównej bohaterki. Autorka zrobiła świetny research do tej książki – nie tylko odnośnie nerkolepsji, ale również osobowości psychopatycznej oraz szczegółów śledztwa.

Akcja rozkręca się powoli przez co wzbudza w Czytelniku coraz większą ciekawość. Od pierwszej strony polubiłam Weronikę i starałam się zrozumieć jej chorobę.

Trzymałam za nią kciuki i wierzyłam, że prawda w końcu wyjdzie na jaw. Dodatkową i ciekawą postacią jest Bruno Lira - malarz i nowy najemca. Czy to właśnie on będzie miał coś wspólnego z wydarzeniami w domu Weroniki? Okaże się również, że sporo sekretów skrywa chłopak Krzyckiej. Kuba nie będzie tak idealny jak wydawał się na początku. Pojawi się również były chłopak Mateusz. Czy któryś z nich ma obsesję na punkcie Weroniki? Czy śmierć Lucyny Kos to nieszczęśliwy wypadek, samobójstwo czy zbrodnia?

Pojawi się sporo pytań. W mojej głowie rodziło się mnóstwo scenariuszy jednak żaden z nich się nie potwierdził. Czy Weronice uda się wrócić do normalności a sprawca zostanie ujęty? O tym musicie przekonać się sami. Serdecznie polecam Wam ten tytuł. Myślę, że CIENIE ZŁA to kolejna świetnie zapowiadającą się seria Autorki. Alicja Sinicka wciąż w doskonałej formie. Od pierwszych stron czuć niepowtarzalny klimat, który jest nie do podrobienia. Gdybym w ciemno sięgnęła po UŚPIONĄ nie znając Autora odrazu rozpoznałabym pióro Alicji Sinickiej. Z przyjemnością wybiorę się poraz kolejny do Oławy. Cieszę się, że Autorka rozwija swój warsztat pisarski... dodaje nowe pomysły, eksperymentuje, ale nie gubi też wypracowanego stylu, bomby emocji i zaskakujących zakończeń z przestrzenią dla wyobraźni Czytelników.

„Uśpiona” Alicja Sinicka

Weronika Krzycka to trzydziestocztero latka, samotnie mieszkająca w starym domu odziedziczonym po ciotce.

Na codzień Weronika zajmuje się udzielaniem prywatnych lekcji z języka angielskiego. Zajęcie to pozwala jej jakoś wiązać koniec z końcem. Kobieta cierpi na narkolepsję, co stanowi nie mały problem w codziennym funkcjonowaniu. Żeby jakoś sobie z tym radzić, Weronika robi w ciągu dnia dwie godzinne drzemki. Jednak nie zdaje sobie sprawy, że jej przypadłość ktoś może wykorzystać do tego aby zakradać się do sypialni podczas jej snu. Wera, aby podreperować domowy budrżet , decyduje się wynająć pokój z osobnym wejściem do domu, w którym mieszka. Tym sposobem pod jej dach trafia młody mężczyzna Bruno Lira- malarz i grafik komputerowy.

Czy jego obecność w domu pozwoli kobiecie czuć się bezpieczniej?

Ostatnio Weronika ma jakieś dziwne przeczucie, że ktoś czai się w mroku.

Na podłodze znajduje drobiny piasku, których być tam nie powinno. Pewnego popołudnia budząc się po drzemce, w salonie Weronika odnajduje ciało jednej ze swych uczennic. Jest kompletnie zszokowana.

Jak kobieta dostała się do jej zamkniętego domu?

Co tu robiła?

Na miejscu zjawia się aspirant Edyta Walewska oraz sierżant Łukasz Wójcik, którzy poprowadzą śledztwo. Główną podejrzaną staje się oczywiście Weronika...

„Uśpiona” to najnowszy thriller autorstwa Alicji Sinickiej, której pióro bardzo sobie cenię. Znakiem rozpoznawczym tej autorki, jest fabuła, która przykuwa uwagę czytelnika już od samego początku, wciągając go w pajęczą sieć tajemnic. Tak jest i tym razem!

Nie dajcie się zwieść pozorom, bo nic tu nie jest takie, jakim się wydaje.

Tym razem autorka jako temat przewodni wzięła na warsztat narkolepsję- chorobę, o której może nie każdy słyszał. Stała się ona tłem do ukazanej tu historii. Pani Alicja lubi zaskakiwać swych czytelników, tak więc i tym razem napewno was nie zawiedzie.

Będzie tajemniczo i miejscami dość emocjonująco, a takiego zakończenia napewno się nie spodziewacie!

„Uśpiona” to idealna pozycja dla miłośników tego gatunku literatury.

Moja ocena 7,5 /10

Weronika Krzycka ma narkolepsję. Aby normalnie funkcjonować, w ciągu dnia musi zrobić sobie dwie drzemki. Na co dzień kobieta jest nauczycielką angielskiego, a swoich uczniów przyjmuje w domu. Ponieważ dom, w którym mieszka, jest duży, pewnego dnia zaczęła szukać lokatora. Poza tym jest partnerką Kuby, który pracuje w korporacji.

Alicja Sinicka tym razem podjęła się tematu narkolepsji i to tą chorobą obdarzyła główną bohaterkę. Jednak nie skupiła się wyłącznie na medycznym jej aspekcie, a pokusiła się o przybliżenie Czytelnikowi stanu psychicznego takiej osoby. Weronika przez to, iż musi w ciągu dnia robić drzemki, miewa halucynacje, omamy i nie do końca jest pewna co wydarzyło się naprawdę, a co pojawiło się w sennych marzeniach.

Bardzo ciekawym bohaterem w książce jest osoba, która odwiedza Weronikę podczas jej snu. Myślałam, że rozgryzłam tę zagadkę na początku, jednak Autorce udało się wyprowadzić mnie w pole. Wewnętrzne rozterki tej osoby są niepokojące, momentami sprawiają, że dreszcze przebiegają po ciele.

Polecam, jest to bardzo dobry thriller!

Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie, jak to jest każdego dnia, o dowolnej porze tracić świadomość, nagle zasypiać w niespodziewanych miejscach i sytuacjach? To niebezpieczny stan, który może zagrać życiu nie tylko osobie dotkniętej tą przypadłością, ale i innym osobom. Takim przykładem może być prowadzenie samochodu.

"Jesteś dla mnie wyjątkową partnerką. Nieświadomą. Uśpioną. Kiedyś cię obudzę, obiecuję."

Alicja Sinicka podjęła się tematu narkolepsji. Jednakże nie skupiła się wyłącznie na medycznych aspektach tej choroby, ale wybiegła dalej. Ukazała jak ten stan może wpływać na psychikę człowieka. Główna bohaterka przez ciągłą potrzebę snu miewa halucynacje, omamy, nie jest pewna co wydarzyło się naprawdę, a co mogło być tylko wytworem jej umysłu. Dodatkowo odkrywamy jej lęki i traumy z dzieciństwa. W tym miejscu dużą rolę odgrywa matka Weroniki i jej stosunek do choroby córki. 

"(...) moje życie nie jest już takie spokojne, a omamów przybyło. Potem myślę, że może być też tak, że ktoś dobrze wie, jak funkcjonuje mój umysł, i sprytnie tę wiedzę wykorzystuje. To byłoby straszne. Nigdy przesadnie nie kryłam się ze swoją chorobą, jeśli ten temat wypłynął, mówiłam szczerze, jak jest."

Niezwykle intrygowała mnie tajemnicza postać odwiedzająca Weronikę podczas, gdy ta spała. Myślałam że wiem, kto nią jest, ale autorce naprawdę udało się wyprowadzić mnie w pole. Wewnętrzne monologi i popadanie w szaleństwo tej osoby wprowadzają do fabuły atmosferę niepokoju. Zaczynamy bać się o Weronikę...

"Znowu tu jestem, stoję nad twoim łóżkiem i patrzę, jak śpisz. Ostatnio prześladuje mnie myśl, że to zaczyna robić się niebezpieczne. Z jednej strony moje odwiedziny u ciebie są istnym szaleństwem, a z drugiej - najprawdziwszą i najnormalniejszą częścią mojego życia."

"Uśpiona" to dobrze zbudowany thriller psychologiczny z narkoleptycznym światem, w jakim probuje odnaleźć się Weronika, ale i sam czytelnik. Zagadkowa śmierć, policyjne śledztwo i niebezpieczna obsesja - emocji nie zabraknie. Polecam!