Ulica Radosna 123

Dlaczego Ulica Radosna 123 to idealny prezent dla młodego czytelnika? Powodów jest wiele –najważniejsze z nich to przepiękne wydanie, które nie tylko cieszy oko, ale i sprawia mnóstwo frajdy, a okładka z okienkami (projekt Marty Lisowskiej) bawi także i dorosłego zjadacza liter! O pełne uroku ilustracje i ciekawą oprawę graficzną zadbała Giulia Dragone.

Jednak to dopiero początek zalet tej książki! Lodovica Cima wie, co lubią młodzi czytelnicy najbardziej. Warto wspomnieć choćby też o fantastycznej kompozycji. Dzieci uwielbiają pewien znany im porządek – a w świecie bohaterów Ulicy Radosnej 123 osią jest kalendarz. Rozpoczynamy w styczniu i towarzyszymy postaciom aż do końca roku.

Kolejnym walorem są właśnie ludzie! Autorka prezentuje nam prawdziwą galerię nietuzinkowych osobowości. Jak przystało na książkę dziecięcą, głównymi bohaterami są tu wyjątkowe osóbki w wieku szkolnym. Pietro, Sofia, Kiran i Jay są sąsiadami, uwielbiają spędzać czas w swoim towarzystwie i bawić się z Poldem, psem stróża ich kamienicy. Ba, sam pan Angelo jest ulubieńcem dzieciaków! I to właśnie w tym elemencie tkwi siła tej powieści!

Cima pokazuje jak ważne i wartościowe są relacje między ludźmi! Nie tylko wśród rówieśników, ale też dziecka z osobami dorosłymi. Pan Angelo jest postacią, która od razu budzi sympatię i jakąś nostalgię za naszym dzieciństwem. Jest prawdziwym przyjacielem swoich kilkuletnich sąsiadów, a i sam będzie musiał skorzystać z ich troski i pomocy.

To bardzo ciepła opowieść, zabawna i inspirująca. Autorka odwołuje się do codzienności dziecka, porusza tematy bliskie kilkulatkom oraz wiele im podpowiada! Zaszczepia w nich miłość do zwierząt i pobudza kreatywność! Daje kilka wskazówek na ciekawe zajęcia i wskazuje pozytywne postawy. Oczywiście, wszystkie te „nauki” są niezwykle subtelnie wplecione w poczynania młodych bohaterów.

Świetna książka, sprawia mnóstwo frajdy! Dzięki swojej cudnej oprawie będzie wspaniałym prezentem zarówno dla dziewczynek, jak i dla chłopców (myślę, że optymalnie będzie dla wieku 5-10, choć i moja 12-latka ustawiła się w kolejce do czytania)! Podejrzewam, że każdy czytelnik pozostanie z zachwytem po lekturze!

Lodovica Cima, autora pochodząca z Włoch, zaprasza nas na ulicę Radosna 123. Stoi tam kamienica, której mieszkańców będziemy mieli okazję poznać. Nazwa ulicy nie jest przypadkowa. Sąsiedzi darzą siebie przyjaźnią i szacunkiem, a także chętnie sobie pomagają. Chyba dobrze się im tam mieszka.

Powieść dla dzieci „Ulica Radosna 123” to 12 krótkich historii. Jedna na każdy z miesięcy, czyli możemy powiedzieć, że spędzimy tam cały rok. W tym miejscu chciałabym jeszcze raz zwrócić uwagę na pochodzenie autorki. Jest ona Włoszką. Nie będzie, więc w książce takiego przekroju pogodowego, jaki byłby, gdyby akcja działa się w naszym kraju. Stroje, aktywności dzieci też będą nieco inne, co szczególnie widać przy miesiącach zimowych. Oczywiście nie uznaję tego za wadę. Godzę się z innymi okolicznościami przyrody. Chcę to jedynie podkreślić, bo uważam, że może być istotne przy wyborach potencjalnego czytelnika.

Popatrzmy na charakter opowiadań. Są to sympatyczne obyczajowe historyjki. Dominuje w nich dozorca kamienicy Angelo i jego pies Poldo oraz czwórka dzieci (nie są rodzeństwem, a sąsiadami) – Sofia, Pietro, Karin i Jay (dwóch pierwszych postaci jest chyba nieco więcej). Charakter powieści skojarzyła mi się z moim dzieciństwem, które przypadało na lata 90 XX wieku. Gromadka dzieci biegająca po podwórku i rodzinna atmosfera: a to ktoś przyniósł namiot i wszyscy w nim siedzieli, a to jakaś mama nasmażyła naleśników dla całej ferajny, a to ktoś jechał na rowery i zabrał grupkę dzieci na wycieczkę itp. Dużo zaufania i beztroski, której obecnie na osiedlowych placach zabaw brakuje. Zrobiło się nieco nostalgicznie, a nie o nostalgię tu chodzi, a radość, bo książka tą radością emanuje. Nawet kiedy ktoś zachoruje, zatrzaśnie się w windzie, coś zgubi znajdują się sąsiedzi, którzy interesują się sobą na wzajem i biegną, żeby pomóc i pocieszyć.

Powieść zdobią piękne ilustracje autorstwa Giulii Dragone, jednak ja muszę napisać o okładce [wyd. Świetlik 2022]. Widzimy na niej rzeczoną kamienicę. Co jest oryginalnego to wycięte otwory na okna. Wygląda to tak, jakbyśmy podglądali mieszkańców. A kiedy podnosimy okładkę na wyklejce widzimy wnętrza mieszkań w pełnej okazałości. Moje dzieciaki długo bawiły się opowiadając co widzą, kto tu mieszka, albo gdzie umieściłby swój pokój. Premia, dla pomysłodawcy tego projektu.

„Ulica Radosna 123” będzie idealna dla osób szukających ciepłych historii. Nie ma tu jakiś szalonych przygód czy awantur, raczej Lodovica Cima przedstawia codzienność swoich bohaterów. Autorka postanowiła opisać zwykłą acz wyjątkową kamienicę. Zamieszkana nie przez anonimowych ludzi, a grupę żyjących wspólnie sąsiadów. W opisanych sytuacjach pokazała sąsiedzką życzliwość. Efekt jest przesympatyczny. Ta książka to potężna dawka radości, przyjaźni i dobra.

Głównymi bohaterami książki są dzieci - Pietro, Sofia, Kiran i Joy, stróż Angelo oraz jego pies Poldo. Po raz pierwszy odwiedzamy ich w styczniu i pozostajemy przez kolejne miesiące aż o grudnia. Tym sposobem czeka na nas aż dwanaście różnych opowieści o tym jak spędzają czas mieszkańcy kamienicy, co robią, o czym rozmawiają, jakie miewają problemy, jak sobie pomagają i jak się bawią. Te z pozoru zwyczajne perypetie pozwalają nam ich lepiej poznać, ale kryją też w sobie ważną lekcję dla młodych czytelników.

Poprzez to, że lokatorzy kamienicy przy Radosnej 123 zawsze są dla siebie mili mają wiele powodów do uśmiechu. Atmosfera taka jak i same relacje łączące mieszkańców sprawiają też, że w ich kamienicy po prostu nie sposób nie być radosnym i mieszka się naprawdę wyjątkowo przyjemnie.

Jest to bardzo pozytywna i pełna uroku książka. Zachwyca już sama jej oprawa prezentująca kamienicę z wyciętymi okienkami. Zachwycają również kolorowe ilustracje w jej wnętrzu i oczywiście prosty i ciekawy tekst.

Jeżeli poszukujecie więc lektury przepełnionej radością koniecznie musicie odwiedzić i poznać uroczych bohaterów zamieszkujących kamienicę przy Radosnej 123. Naprawdę warto się z nimi zaprzyjaźnić. ;)

Przepełniona ciepłem i życzliwością opowieść o mieszkańcach kamienicy przy ul. Radosnej 123. Z niespiesznie płynącą akcją, rozgrywającą się na przestrzeni 12 miesięcy. I z bohaterami, z którymi każdy mały czytelnik chciałby się zaprzyjaźnić.

Pietro, Sofia oraz rodzeństwo Kiran i Jay to dzieci, które mieszkają przy ulicy Radosnej. W kamienicy, wyglądającej jak tysiące innych, ze stróżówką, windą i mieszkaniami na kolejnych piętrach. I chociaż na pozór jest to miejsce jak tysiące innych, ma w sobie coś wyjątkowego. Jej mieszkańców łączy wzajemna troska i serdeczność.

Sercem i prawdziwym spoiwem społeczności kamienicy jest stróż - pan Angelo. Złota rączka o dobrym sercu, który pomaga mieszkańcom, nie tylko w kwestiach technicznych. Przyjaźni się z dziećmi, a i dorośli zawsze mogą na niego liczyć. Pan Angelo ma psa Poldo, który jest ulubieńcem dzieci i ważnym bohaterem tej opowieści.

Ta książka przesycona jest spokojem i celebracją codzienności. Tu wszystko jest tak cudownie normalne. Wraz z bohaterami będziemy oglądać gwiazdy i szukać zaginionego klucza. Wybierzemy się na wycieczkę na wieś i pod namiot. Latem Stróż Angelo rozstawi na podwórku nadmuchiwany basen i zorganizuje dzieciom plażę. Będą też kłopoty - komuś pęknie rura, ktoś utknie w windzie, albo zachoruje na ospę. Każdy kolejny rozdział i miesiąc roku, będą przynosić nowe przygody. A kulminacją będzie grudzień i wspaniałe, z serca przygotowane prezenty bożonarodzeniowe.

Bardzo lubię takie spokojne, pełne uważności książki. Podoba mi się też, jak ukazano tu sąsiedzkie relacje i wzajemną troskę. Bo, gdy to pan Angelo potrzebuje wsparcia, mieszkańcy kamienicy nie wahają się nawet chwili. Fajnie byłoby mieszkać w takiej kamienicy.

Książka została świetnie wydana. Ma twardą oprawę, a w przedniej okładce, w miejscu okien kamienicy precyzyjnie wycięto otwory. W „oknach” widzimy fragmenty mieszkań, które po otwarciu książki, możemy obejrzeć w poprzecznym przekroju. Całość zdobią ładne ilustracje i urocze ornamenty przy tekście.

Polecam starszym przedszkolakom.