Ostatni wyrok
0/5- Tytuł: Trauma
- Autor: Erik Axl Sound
- Wydawnictwo Sonia Draga
- Oprawa: Miękka
- Rok wydania: 2014
- Ilość stron: 408
- Format: 14.0x20.5cm
- Stan: nowy, pełnowartościowy produkt
- Model: 9788375089349
- Język: polski
- Tłumacz: Łygaś Wojciech
- Nr wydania: 1
- ISBN: 9788375089349
- EAN: 9788375089349
- Wymiary: 14.5x20.5 cm
Recenzje książki Trauma (2)
-
Super RecenzentOcena: 5/5Dodana przez Anka C. w dniu 2014-05-27Opinia użytkownika sklepuRecenzja dotyczy produktu typu: książka
19 z 34 osób uznało recenzję za przydatnąNa premierę drugiej części serii "Oblicza Victorii Bergman" czekałam z dużą niecierpliwością. Pierwszy tom autorstwa szwedzkiego duetu okazał się książką, która nie dość, że mocno wryła mi się w pamięć, to okazała się historią inteligentną i nie do końca przewidywalną.
Kiedy w moich rękach znalazła się "Trauma" wiedziałam, że trudno będzie mi się oderwać od lektury. I mogę powiedzieć jedno, że duet Jerkera Erikssona i Håkana Axlandra Sunquista potwierdza przysłowie, że co dwie głowy, to nie jedna w stu dziesięciu procentach.
Sprawa brutalnych morderstw nieletnich imigrantów utknęła w miejscu. Brak nowych dowodów spowodował, że dochodzenie zostaje unieważnione. Lecz komisarz Jeanette Kihlberg nie daje za wygraną i wraz z jednym ze swoich podwładnych, Hurtigiem, nieoficjalnie ją kontynuują.
W tym samym czasie pani komisarz zostaje przydzielona nowa sprawa. Zostaje bestialsko zamordowany szwedzki biznesmen, a sposób dokonania zbrodni wskazuje na to, iż był to akt zemsty. Sprawa zaczyna się coraz mocniej komplikować, gdy niedługo później zaczynają ginąć inne osoby. Dochodzenie wskazuje, że były one w jakiś sposób związane z ekskluzywną szkołą w Sigtunie...
"Zabicie człowieka jest dość łatwe. Związane z tym problemy mają raczej charakter psychiczny, a ich wyleczenie zależy od różnych okoliczności. Żeby zabić, większość ludzi musi pokonać liczne bariery. Empatia, sumienie i refleksja to główne przeszkody w posługiwaniu się brutalną przemocą i chęcią zabijania.
Jednak dla niektórych ludzi zabicie człowieka to żaden problem."
"Trauma" stanowi bezpośrednią kontynuację pierwszego tomu serii "Oblicza Victorii Bergman", "Obłędu", który zakończył się w momencie, gdy w parku rozrywki Gröna Lund znika syn komisarz Jeanette Kihlberg. Ostatni raz widziała go, gdy razem z Sofią Zetterlund wsiadał na wieże swobodnego spadania. Po kilku godzinach poszukiwań chłopca udaje się odnaleźć, lecz ani on, ani Sofia nie potrafią powiedzieć co się w tym czasie stało. Wypadek ten dodatkowo pogarsza stosunki Jeanette z jej synem, który dowiedziawszy się o rozwodzie rodziców zamyka się w sobie, a kobieta nie wie w jaki sposób może do niego dotrzeć. Jakby tego było mało, zaczyna zdawać sobie sprawę, że uczucie łączące ją z Sofią zaczyna wybiegać poza zwykłe zauroczenie i staje się ono coraz głębsze.
Z drugiej strony jest z kolei Sofia, kobieta-zagadka. Czytelnicy, którzy czytali Obłęd wiedzą już, że Sofia Zetterlund to alter ego Victorii Bergman, kobiety, która jest poszukiwana przez szwedzką policję w celu wyjaśnienia jej związków z zabójstwami dokonanymi na młodych chłopcach. W Traumie dochodzi do nowych wydarzeń, które okazują się prowadzić do ekskluzywnej szkoły z internatem w Sigtunie, gdzie uczyła się między innymi Victoria Bergman. Z tego też powodu policja coraz usilniej stara się ją odnaleźć, lecz wszystkie tropy prowadzą donikąd, zupełnie jakby poszukiwana kobieta z dnia na dzień przestała istnieć.
"Zastanawia się, jakie czynniki decydują tak naprawdę o wartości ludzkiego życia.
Liczba żałobników na pogrzebie? Wartość spadku, który pozostał po zmarłym? Medialne zainteresowanie jego śmiercią? Pozycja zmarłego w społeczeństwie? Jego pochodzenie albo kolor skóry?
A może wysokość budżetu na prowadzenie śledztwa?"
Podobnie jak "Obłęd", "Trauma" to powieść kryminalna z wyraźnie zaznaczonym wątkiem psychologicznym, dzięki czemu opowiadana historia jest zarazem szalenie inteligentna, jak i przerażająca. W dalszym ciągu przewija się wątek seksualnego wykorzystywania dzieci, lecz dochodzą do niego nowe zagadnienia, takie jak zemsta czy ludzka ślepota na krzywdę dzieci, co czasami okazuje się znacznie gorsze niż sama doznana krzywda, fakt, że ktoś widział, co się dzieje, lecz nie zrobił nic, by temu zapobiec.
W drugim tomie serii "Oblicza Victorii Bergman" czytelnik w jeszcze większym stopniu zagłębia się w psychikę Sofii/Victorii i dowiaduje się o niej kolejnych rzeczy, które z jednej strony dają mu pełniejszy obraz jej osobowości i doświadczeń, które ją ukształtowały. Zaś z drugiego punktu widzenia historia Victorii oraz powoli odkrywana prawda o niej sprawia, że opowieść jest mocna, brutalna i niepokojąca. Pokazuje w jaki sposób krzywdy, które dziecko doświadczyło w dzieciństwie mogą go zniszczyć jako człowieka dorosłego. Obraz Sofii/Victorii, jaki czytelnik poznał w "Obłędzie" już nie będzie taki sam...
"W ludzkiej naturze leży, że to, co kryje się w zakamarkach duchowego życia, walczy, aby wydostać się na powierzchnię."
Gdy czytałam "Obłęd" wydawało mi się, że w kolejnej części nic mnie już nie zaskoczy, że autorzy pokazali wszystko, na co ich stać. Myliłam się, i to bardzo. "Trauma" jest powieścią o wiele mroczniejszą, bardziej zaskakującą i pokręconą, jak tylko pozwala na to chory ludzki umysł. Pozostaje przy tym niezwykle inteligentna i zmuszająca do myślenia, lecz w dalszym ciągu, ze względu na tematykę i brutalność, nie jest to lektura dla każdego. Nadmiar emocji i opisanych bolesnych doświadczeń bohaterów przewijających się przez kartki powieści, sprawiają, że osoby wrażliwsze mogą po prostu nie przebrnąć przez lekturę.
Podobnie jak w poprzedniej części, najnowsza powieść szwedzkiego pisarskiego duetu podzielona jest na krótkie rozdziały, które w połączeniu z dynamiczną akcją i plastycznym językiem sprawiają, że przez opowiadaną historię dosłownie się przelatuje. Tym bardziej że jest ona nawet bardziej wciągająca niż poprzednia część, głównie dzięki ostatnim partiom książki, które wprowadzają ogromną dawkę niepewności i sprawiają, że to, co czytelnikowi wydawało się tak oczywiste w oparciu o pierwszą część serii, nagle staje się jedną wielką zagadką.
"Trauma" to powieść wieloaspektowa, koncentrująca się na problematyce złożoności ludzkiej psychiki oraz tym samym dotykająca wielu bolesnych tematów, z których na pierwszy plan wysuwa się znęcanie się psychiczne i fizyczne oraz molestowanie seksualne dzieci. Historia bardzo dobrze napisana, lecz zarazem przerażająca swoją bezwzględnością.
Kolejny tom cyklu "Oblicza Victorii Bergman" będzie nosił tytuł "Katharsis", a jego premiera zaplanowana została na listopad bieżącego roku. -
Początkujący RecenzentOcena: 4/5Dodana przez Beata S. w dniu 2015-12-29Opinia użytkownika sklepuRecenzja dotyczy produktu typu: książka
3 z 4 osób uznało recenzję za przydatnąJeanette Kihlberg jest policjantką. Całkiem dobrą policjantką. Niestety reszta jej świata nie jest już tak poukładana, jak teczki spraw, które do tej pory udało jej się zakończyć. Mąż odszedł. Wymienił ją na nowszy model. Jakąś dziunię, która sprzedaje teraz jego obrazy, twórczość, której przecież połowa należy do niej, wiernej żony, wierzącej, wspierającej. Także finansowo. Sponsorowała tę jego sztukę, a teraz ON nie ma nawet czasu dla ich syna. Bogiem a prawdą, Jeanette również niewiele go już ma. Sprawa zabójstw chłopców została oficjalnie zamknięta. Ale ona nie może tak tego zostawić. Co z tego, że ofiary są imigrantami, że nikt ich nie szuka, nikt się o nich nie upomina. Ona się upomni.
Jednocześnie pojawia się jednak inna sprawa. Priorytetowa, bo zamordowany jest szanowanym biznesmenem. Szanowanym? Każda szafa skrywa swoje trupy. Szafa, do której kluczem jest gęstniejąca i stygnąca krew tego człowiek, wypełniona jest najgorszymi ludzkimi uczynkami. A historie z przeszłości znaczą psychikę kolejnych młodych dziewcząt i niczym okruszki prowadzą coraz głębiej w otchłań coraz nie zdrowszych żądzy.
Są takie zdarzenia, które pozostają z nami na zawsze. Większość z nas może przytoczyć choć jedną sytuację, której wspomnienie wpycha go w objęcia dziecięcych koszmarów, a przynajmniej wybija nieco z teraźniejszości i odbija się echem po całym sercu, zalewa umysł zimnym otępieniem. Jeśli ta podróż w przeszłość jest chwilowa, niebezpieczeństwo mija tak szybko, jak się pojawiło i pozostaje wspomnieniem. Jeśli jednak ktoś dorosły, ktoś bliski, ktoś obcy zabiera nam dzieciństwo i pozostawia na jego miejscu pustkę, to taki uraz przejmuje nad nami kontrolę, nie pozwala żyć bez wcześniejszego ukojenia, ulgi, bez znalezienia spokoju. Bo jak długo można żyć w strachu przed wciąż doganiającym Cię wrogiem. Wrogiem przed którym nie możesz uciec, bo jest częścią Ciebie. I wtedy zaczyna się destrukcja. Niszczysz siebie lub innych.
I kiedy zagadka morderstw jest już rozwiązana, kiedy wszystko do siebie pasuje, a czytelnik prawie czuje jak chwyta w dłonie krawędź płaszcza mordercy, zaraz zobaczy jego twarz, okazuje się, że to tylko iluzja, że ofiary pozostają ofiarami, że nic już nie wiadomo, że ludzka psychika jest głębsza niż najgłębsza studnia, a zamknąć się w sobie i zapomnieć można na wiele sposobów.
I tak jest z tą książką. Nic nie jest tu pewne, bo wszystko opiera się na uczuciach. Na tym co zapomniane, przemilczane i niedopowiedziane. Wstyd, kłamstwa i krzywda są kanwą opowieści i wśród wątków trudno jest znaleźć ten właściwy, prowadzący do wydarzeń, których inicjatorzy musieli zostać ukarani; ten prowadzący do osoby, która nie może dłużej znosić swojego upokorzenia.
To nie jest typowy kryminał i miłośnicy wartkiej akcji mogą czuć nieco ciężar książki. Jest to jednak pozycja ciekawa, poruszająca delikatne struny problemów społecznych, pisana ciekawym językiem, w przemyślany sposób i z pewnością pozostająca w pamięci.