Tosia i Julek przepraszają. (Nie) tacy sami. Tom 10

Gdybym miała wybrać tylko jedną polską serię książek, którą uważam za najlepsze wsparcie dla przedszkolaków i ich rodziców w codziennych wyzwaniach, byłby to cykl książek o Tosi i Julku. I wiem, co mogliście teraz pomyśleć. „Ale jak to? Takie małe, kartonówki?”.

Jednak tak, właśnie one! Bo w tych prostych, niedługich historyjkach i ostatniej rozkładówce ze słowem od autorki, dzieje się magia. Albo inaczej, znajdziecie tu samo soczysto mięso! Bez zbędnych ozdobników i pobocznych wątków. Tylko z życia wzięta sytuacja, w której odnajdzie się każdy przedszkolak i esencja bezcennej wiedzy autorki @magdalenabockomysiorska_pl, która jest cenioną pedagożką, wykładowczynią, promotorką Rodzicielstwa Bliskości, Porozumienia bez Przemocy oraz neuropsychologii.

W serii znajdziecie już książki, które poruszają [Adres usunięty]. kwestie oczekiwania na rodzeństwo, dzielenia się, czy adaptacji przedszkolnej. W najnowszej, dziesiątej już części, na warsztat idzie PRZEPRASZANIE.

Julek robi bazę z krzeseł i kocy, a Tosia właśnie skończyła układać puzzle. Gdy podekscytowana biegnie do brata, by pokazać mu swoje dzieło, przypadkowo niszczy boczną ścianę bazy. Zdenerwowany Julek krzyczy na nią i nazywa najgorszą siostrą na świecie. Tosia płacze. I wtedy przychodzi mama, która poprzez spokojną, nieoceniającą rozmowę i okazanie dzieciom empatii, pomaga im zrozumieć, jak ich zachowanie wpłynęło na drugą stronę. A to prowadzi bliźnięta do autorefleksji i przeprosin. Mama jest czuła, ale jednocześnie wyraźnie komunikuje granice. Przypomina, że nie godzi się na krzywdzenie innych. Nie wchodzi też w rolę sędziego lub oskarżyciela. Będę się od niej uczyć!

W drugiej części historii Julek przypadkowo, ale mocno, uderza mamę w rękę. Ta sytuacja jest z kolei okazją do pokazania innych sposobów na przeproszenie, które nie muszą być tożsame z oczekiwaniami dorosłych, ale które warto dostrzec i docenić.

Ta książka to złoto! Bardzo się Wam przyda! Gorąco ją Wam polecam! Od 3 roku życia!

Przepraszanie to nie jest łatwa sprawa. Nie raz bywa kłopotliwe nawet dla dorosłych a co dopiero dla maluchów, które często nie rozumieją co się wydarzyło i dlaczego z ich ust powinno paść magiczne słowo "przepraszam".

Magdalena Boćko-Mysiorska, autorka bliskościowej serii książek "Nie tacy sami" pokazuje jak rozwiązywać codzienne problemy stawiając przede wszystkim na zrozumienie i wsparcie maluchów.

W najnowszej części "Tosia i Julek przepraszają" porusza temat przepraszania drugiej osoby i pokazuje sposoby jakimi mogą posłużyć się dzieci, zastępując wypowiadanie tego oczekiwanego słowa przepraszam.

Tosia i Julek bawią się w swoim domu. Nagle dziewczynka, chcąc pochwalić się bratu pięknie ułożonymi puzzlami, wpada do niego niechcący niszcząc jego bazę. W efekcie Julek krzyczy na Tosię i mówi, że jest najgorszą siostrą na świecie. Tosia zaczyna płakać. Mama uspokaja dzieci i, nie oceniając żadnego z nich, próbuje wyjaśnić jeszcze raz całą sytuację oraz pomaga im zrozumieć ich emocje.

Autorka zwraca uwagę na postawę rodzica, która w tej sytuacji jest kluczowa. Bardzo łatwo jest nam wejść w rolę osądzającego i od razu wydać wyrok, uznać winnego i poszkodowanego. Takie zachowanie niestety burzy relację między rodzeństwem i zdecydowanie nie pomaga w zrozumieniu na czym polegają przeprosiny.

To ważne aby dać dzieciom czas, pozwolić na opowiedzenie ich wersji wydarzeń i nazwanie własnych uczuć.

Dzięki tej książce dzieci nauczą się, że przeprosić można na wiele sposobów. Przytulenie czy podanie swojego ulubionego misia to również sposób na okazanie skruchy i zrozumienia.

Rodzice również znajdą tutaj coś dla siebie. Na końcu książki znajduje się krótki poradnik z cennymi uwagami autorki.

Kiedy podczas zabawy coś idzie nie tak i Tosia psuje Julkowi bazę, do głosu dochodzą emocje. Jak to jest z tym przepraszaniem? Czy dzieci rozumieją co to słowo za sobą niesie, czy jest tylko wyuczonym wyrazem, które należy powiedzieć, gdy coś się zbroiło?

W opisanych tu scenkach, które dzieci spotykają codziennie, pokazane jest jak ważne jest przepraszanie, to, że może przyjmować różne formy, a także jak dać upust emocjom nie krzywdząc przy tym innych.

Historia napisana jest bardzo prosto i obrazowo, a urocze ilustracje dopełniają całość. Na końcu tradycyjnie nie zabrakło bardzo cennych słów do rodziców, które pozwalają im lepiej zrozumieć postępowanie dzieci, ich umiejętności i stopień zrozumienia sytuacji w wieku wczesnoprzedszkolnym . Ta porcja wiedzy choć skondensowana, naprawdę sporo rozjaśnia w naszych dorosłych głowach.

Polecam, to świetna książka, która bawi i uczy.