Światło i mrok. Trylogia lwowska. Tom 2

Hrabianka i pułkownik znowu są w moich rękach. Jestem z tego fakty bardzo zadowolona, ponieważ przy poprzedniej części autorka zostawiła czytelników w takim momencie, że nie mogłam doczekać się kontynuacji dalszych przygód. Chciałam już wiedzieć co się dalej będzie działo, ale pani Wtulich kazała mi czekać. No i co? No i się w końcu doczekałam. Jaka jest moja recenzja po przeczytaniu tomu drugiego? Bardzo pozytywna. Joanna Wtulich zadbała o to, aby jak zwykle dużo się działo pomiędzy głównymi bohaterami. Hrabianka Anna przeszła metamorfozę i jestem zachwycona jej postawą. Ciekawe czy inni będą podzielać moją opinię.

Życie człowieka jest ciągłym pasmem błędów i pomyłek. One się za nami ciągną jak dym. Gdybym w październiku przypadkiem nie kupiła książki Ogień i lód bo złapałam się jak mucha na lep, na przymiotnik lwowski, to nie przeżywałabym w połowie lutego katuszy tak okrutnych. Otóż piętnastego lutego miała mieć miejsce premiera drugiego tomu, czyli książki Światło i mrok od stycznia sprawdzałam daty, planowałam zamówienie, od początku lutego, miałam obsesję, w pracy na przerwach sprawdzałam aukcje i patrzyłam czy gdzieś, przypadkiem nie będzie przedpreierowej wysyłki. Niestety, wygrała jedna z sieciówek, ale gdy po zamówieniu dostałam mejla, że planowana dostawa jest dzień po premierze, to rzucałam gromy, później przyszedł mejl, że książka została wysłana, więcw sobotę molestowałam infolinię i sprawdzałam okoliczne księgarnie czy nie mieli nic wcześniej. Gdy już straciłam nadzieję, że figa, że nie dojdzie, położyłam się i zaczęłam użalać się nad sobą, że książki nie ma, mnie bierze choroba i ogólnie świat jest be, o czym zapomniałam, bo przyszedł sms, że książka jest i czeka, a ja momentalnie pognałam po nią. No i dalej jestem głupia, bo książkę przeczytałam, a gdzie premiera trzeciego tomu? Niedługo znowu zacznę odliczać jak szalona.

Joanna Wtulich zostawiła nas w wielce interesującym momencie. Niepokorna hrabianka Lipińska oddała swoje klejnoty rodowe łotrowi i teraz, poniewczasie zorientowała się, że ją wykorzystał, poprosiła swojego narzeczonego Michała Dukajskiego o pomoc w ich odzyskaniu, ale ten zażądał za swoją pomoc bardzo wysokiej ceny. Anna nie przywykła do tego, aby składać broń, więc pozorna kapitulacja, ma tylko uśpić czujność Dukajskiego, bo dziewczyna intensywnie rozmyśla, jak ze ślubnego kobierca. Tylko, czy jej się uda, czy wpląta się w coś jeszcze gorszego? Jeśli myśleliście, że Joanna Wtulich wykorzystała już wszystkie dobre karty, to się zdziwicie. Autorka znowu gra na emocjach no i funduje nam takie zakończenie, że pozostaje tylko gryźć palce z niecierpliwości.

Gdyby ktoś mnie zapytał, jakie romanse lubię, powiedziałabym, że dokładnie takie jakie napisała Joanna Wtulich, są pełne romantyzmu, subtelne, motylkowe, zapierają dech w piersi i pochłaniają bez reszty. Od kiedy wróciłam z książką do domu, nie jadłam, nie piłam, tylko czytałam, każde przerwanie lektury skwitowałam warknięciem. Czytałam fragment dostępny na stronie wydawnictwa i snułam różne hipotezy na temat możliwych scenariuszy, no i powiem Wam, że nie obstawiam tego co dostałam, całkowite zaskoczenie. Mamy tutaj nowy, emocjonujący etap znajomości Anny i Michała i zapewniam, że będzie mnóstwo emocji, książka ma doskonale wyważone napięcie, jest jeszcze lepsza niż tom pierwszy, akcja nie gna chaotycznie, a równomiernie się rozwija i nie daje czytelnikowi odpocząć. Bardzo polecam!

„Światło i mrok” to kolejny tom opowiadający od dalszych losach młodej hrabianki Anny Lipińskiej i upartego pułkownika Michała Dukajskiego. Jak tym razem poradziła sobie autorka?

Anna Lipińska nie bardzo ma ochotę poddać się woli przyszłego męża, ale tylko zgadzając się na jego warunki, ma szansę uratować rodzinny majątek i doprowadzić do małżeństwa Maurycego z jej najlepszą przyjaciółką. Anna postanawia jednak nie ulegać tak we wszystkim Michałowi i ma zamiar utrudnić mu życie w każdy możliwy sposób, tylko czy to wszystko nie obróci się przeciwko niej?

Książka „Światło i mrok” Joanny Wtulich utrzymana jest na takim samym poziomie jak tom pierwszy. Książkę czyta się bardzo szybko, jest sporo dialogów. Autorka znowu pokrótce opisuje wydarzenia historyczne, tym razem jednak mam wrażenie, że tych wydarzeń było mniej, raptem kilka stron i sama historia skupia się już głównie na relacji Anny i Michała. Niestety główna bohaterka nadal nie zdobyła mojej sympatii, a nawet więcej – coraz mniej ją lubię. Zarzuca Michałowi, że nic o niej nie wie, że się nią tak naprawdę nie interesuje, a sama nic o nim nie chce się dowiedzieć. Jest też bardzo zmienna w swoich uczuciach, w jednej chwili uważa swojego męża za największe zło, które jej się w życiu przytrafiło, by w następnej chwili myśleć zupełnie coś innego.

„Nie protestowałaś, najdroższa, więc daj sobie spokój z tą szopką skrzywdzonej niewinności. To zaczyna być nudne”. Ten idealnie przedstawia moje wrażenie o książce, tak mniej więcej do połowy. W którymś momencie zaczęło mnie nudzić to, że Anna raz mówi, że nienawidzi Michała, potem wpada mu w ramiona, potem znowu, że go nienawidzi i tak w kółko.

W tej części zabrakło mi jakichś wydarzeń, które by mnie wciągnęły, czegoś emocjonującego. W pierwszej części coś się działo, było wzięcie do niewoli Michała, podstępne wyłudzenie kosztowności, w tej nic takiego nie było. Mam nadzieję, że w ostatnim tomie trylogii Lwowskiej będzie więcej emocji, zakończenie daje nadzieję, że tak będzie.

Podsumowując, drugi tom nie był zły, czytało mi się go z taką samą lekkością jak tom pierwszy, ale zabrakło mi w nim czegoś, co poruszyłoby moje uczucia.

Recenzja dostępna na stronie Kosz z Książkami.