Superbetter życie to gra naucz się wygrywać

Nie jestem fanką poradników, więc rzadko kiedy po nie sięgam. Trudno jest mi je również oceniać, bo nie wiem czy są lepsze od innych czy gorsze. Ale czasami zdarza się, że jednak decyduję się na lekturę danego poradnika i staram się wyciągnąć z niego jak najwięcej - skoro już czytam, to dlaczego wiedza ma się marnować? Wybór SuperBetter był tym razem czymś oczywistym - wiedziałam, że przeczytanie tej lektury będzie moim obowiązkiem. Nie znam się na grach komputerowych, ale doskonale wiem jak poruszać się po planszówkach - wiem więc o co w nich chodzi, czyli o spryt, inteligencję, wygraną.

Co więc zrobić, żeby odwrócić swoje życie w grę? I jak sprawić, by być zawsze na wygranej pozycji? Temat trudny, ale nie niemożliwy. Jane McGonigal, autorka poradnika któregoś dnia doznała wstrząśnienia mózgu i to wywróciło jej świat do góry nogami. Musiała odejść z wymarzonej pracy i pojawiły się napady lęku, paniki, depresji. Próbując wyjść z tej pokręconej sytuacji przedstawiła się jako bohaterkę jednej z gier nad którymi pracowała i - osiągnęła sukces. Wypracowała teorię, że życie jest jak gra i zawsze chodzi o to, by wygrać.

Autorka obnażyła się przed czytelnikiem - pokazała się jako osoba z problemami, która nie chciała tego wszystkiego, ale nikt nie pytał jej o zdanie. Stało się, a jej zadaniem było albo to zaakceptować, albo walczyć. Nie pogodziła się ze stanem, który ją dopadł i na własnych doświadczeniach oparła zasady gry SuperBetter - nowatorskiej walki z depresją, lękami czy nawet z samym życiem. Nie ma w tej książce pustej treści, która nic nie wnosi, ale są badania, podpierające wysuwane tezy, pojawiły się fakty przedstawiające skuteczność gry w przypadku walki z różnymi chorobami. Autorka udowodniła mi swoją publikacją, że jej pomysł ma sens i gra w życie wcale nie musi być czymś absurdalnym - wręcz przeciwnie, dałam się wciągnąć w jej historię i przekonałam się, że wystarczy dobre nastawienie by móc osiągnąć konkretne cele.

Aby udowodnić czytelnikom, że życie może być dobrą zabawą i grą wartą świeczki autorka przywołała kilka istotnych ćwiczeń umożliwiających zyskanie odporności fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i społecznej. Ćwiczenia te okazały się tak oczywiste, że niemal absurdalne - a jednak umożliwiające nam spojrzenie na własne życie z innej perspektywy. Całość jest logicznie uporządkowana, podzielona na trzy części - w pierwszej pokazuje jakie działanie na człowieka mają gry, w drugiej poznajemy ćwiczenia SuperBetter, w trzeciej (najlepszej!) mamy wyzwania, które stawia przed nami autorka.

"SuperBetter" to świetna motywacja i jednocześnie doskonała zabawa. Ani przez moment nie przeszło mi przez myśl, że trzymam w swoich rękach typowy poradnik, który może mnie jedynie znudzić. Doskonale bawiłam się w czasie lektury i także po niej, bo udało mi się wyciągnąć kilka dobrych lekcji, które z łatwością mogę przełożyć na własne życie. Książka jest napisana w sposób łatwy i przystępny, wprowadza w zupełnie świeżą perspektywę widoku na własne życie i - przede wszystkim! - nie oszukuje, nie wymyśla, bo podparta badaniami i dowodami obiecuje zapowiedzianą zmianę, jeśli tylko otrzyma z naszej strony trochę zaangażowania. To nowatorski i odważny sposób na naukę samego siebie, ale jestem pod wrażeniem i czuję się w pełni przekonana do gry. Ja podjęłam wyzwanie. A Wy?

Czy życie może być... grą? :) O, tak ;) - a przynajmniej można ją z niego uczynić ;)

To książka pełna zaskoczeń. I choć wiele jest w niej różnego rodzaju opisywanych traum i trudnych przeżyć... zaskoczenia są pozytywne - tylko i wyłącznie pozytywne :) O co więc w tym wszystkim chodzi?

Autorka swego czasu zmagała się z poważnym urazem po wstrząśnieniu mózgu; konwencjonalne leczenie, również na gruncie psychologicznym (trauma pourazowa) niekoniecznie się sprawdzało, więc... postanowiła sama coś z tym zrobić. Co takiego? Zająć umysł... grą :) A właściwie grami... Konsekwencją jest, dzisiaj, cała gama badań naukowych nad wpływem gier (jako takich) na ludzką psychikę, a także nad tym, jak poprzez uczynienie z życia pewnego rodzaju gry... lepiej sobie po prostu z tym życiem radzić ;) ...

... Brzmi to nieco skomplikowanie, lecz wcale takie nie jest. W zasadzie rzecz można sprowadzić (tak jak zresztą powinno się to zawsze robić) do rozkładania problemów na czynniki pierwsze i do zadaniowego radzenia sobie z nimi, z tą jednak różnica, że - tutaj - autorka proponuje nam zamianę pewnego problemu / problemów na... grę :) Grę z samym sobą i z problemem, co ma na celu jedną, podstawową i najważniejszą rzecz: zwycięstwo. Brzmi może jak kosmos ;) , ale, jakby się zastanowić... ma to pewien sens. Mentalna zamiana "problemu" na "grę"... spłyca kłopot, angażuje dużo bardziej naszą kreatywność, wspomaga zadaniowość podejścia do sprawy... to raczej nie jest zły sposób ;)

Pozostaje pytanie: czy to rzeczywiście działa? Badania pokazują, że tak... Badania to jednak jedno - a rzeczywistość to coś zupełnie innego. Więc może... spróbujecie sami? ;) Książka na ten temat i jej lektura (chociażby tyle) raczej nie zaszkodzi ;)

Dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:

[Adres usunięty]

Jest to piękne wydanie w twardej okładce z obwolutą, a te uwielbiam,bo takie grubaski wygodnie się dzięki temu czyta. Wewnątrz wszyta została tasiemka, żółta jak słoneczko, do zaznaczenia aktualnie czytanej strony (Czy ta tasiemka się jakoś nazywa??)

Lubię poradniki. Ich autorzy dokonują przeróżnych analiz, z których potem wyciągają wnioski i tworzą książki, które pomagają zrozumieć dany problem. Chwytając za literaturę tego gatunku nigdy nie wiem, na co trafię w treści. Co ważne: lubię dobre poradniki! Bo są niestety też takie, których powodu powstania nie rozumiem i nie wiem, w jaki sposób mogłyby mi pomóc.

Ta książka powstała na skutek pewnego wypadku. Została napisana przez kobietę, która sama w swoim życiu doznała poważnego urazu głowy i praktycznie ‘stanęła na głowie’, by z tego wyjść. Włożyła całą siebie w pracę nad swoim zdrowiem fizycznym i psychicznym. Prawdopodobnie dlatego można znaleźć tutaj mnóstwo przydatnych wskazówek, jak poradzić sobie z własnym życiem, problemami czy ulepszyć swoje podejście do niektórych spraw. Skoro autorce się udało, dlaczego nie wykorzystać jej wskazówek?

„SuperBetter” zagości w Twoim życiu na dłużej. Nie nadaje się do przeczytania w trzy dni i zapomnienia, albo podejścia ‘przeczytam, a potem sobie będę powoli robić’. Wydaje mi się, że łatwiej zrozumieją ją osoby, które na co dzień grają w gry, ale na pewno nie jest ona przeznaczona tylko dla nich. Jeśli nie masz pojęcia o żadnej grze komputerowej, planszowej czy komórkowej nie przeszkodzi Ci to w zrealizowaniu programu poradnika.

Znam zaledwie kilka gier, zawsze wolałam książki. Wiem co to jest "Tetris", „Candy Crush Saga” czy „Minecraft”. A teraz przeczytałam o tym, jaki wpływ miała ta ostatnia na życie pewnej dziewczynki.

„Jeśli sam rzadko w coś grywasz, ale żyjesz z zapalonym graczem, rozważ, czy nie znalazłbyś czasu na częstszą wspólną grę. Może się to okazać jednym z bardziej owocnych sposobów spędzania wolnego czasu- jeśli chcesz się cieszyć lepszym, szczęśliwszym związkiem” (str. 60).

Podręcznik uczy, że gry wcale nie muszą być takim złem, jakim je postrzegają dziewczyny zapalonych graczy, czy zaniepokojeni rodzice, których pociechy spędzają długie godziny nad rozgrywkami. Wystarczy odpowiednio podejść do tematu, trochę przekształcić sposób odbierania gier przez obie strony, a skutek może być niecodzienny i piorunujący!

Nie ze wszystkim się oczywiście zgadzam. Np. autorka twierdzi, że dzięki „Minecraft” gracze nie mają koszmarów, a w dodatku częściej miewają świadome sny. Koszmary zdarzają mi się niestety, a świadomy sen przeżyłam dwa razy w życiu i to zanim zaczęłam grać w kwadratowym świecie. Tylko czy jedno, co mi się nie zgadza powinno decydować o odwróceniu się od całej reszty? Tym bardziej, że rady, o których przeczytałam wcielam w życie i naprawdę pomagają!

Techniki zobrazowane są szczegółowymi przykładami z realnego życia ‘pacjentów’ SuperBetter. Dzięki tym historiom możemy lepiej zrozumieć zasady wykonywania poszczególnych zadań, a także schemat, jak powinny działać. Szczególnie przypadła mi do gustu gra: „Bingo najgorszego scenariusza”- czyli recepta na przekształcenie czegoś naprawdę nieciekawego i przykrego w dobrą zabawę. Wiem- to brzmi absurdalnie. Ale gdy przeczytałam o przykładzie z życia pewnego mężczyzny, uwierzyłam w takie cuda! Czeka mnie też kilka takich trudnych spotkań i zamierzam zrobić swoje własne bingo. Najciekawszy jest fakt, że bardziej teraz myślę o stworzeniu tego bingo i czuję ekscytację na myśl o nim, niż sam strach przed spotkaniem.

Jak zmienić swoje nastawienie z negatywnego na pozytywne? Jak bez trudu rozwijać nowe umiejętności? Jak zmienić lęk w ekscytację? Jak znaleźć sojuszników i stworzyć sekretną tożsamość niczym Clark Kent?

Ten poradnik zaliczam do naprawdę udanych i innych niż te, których wiele można znaleźć na półkach w księgarni, ale pamiętaj, że to tylko poradnik. Nie przerażaj się ilością zadań (które są bardzo przyjemne). Nie musisz robić wszystkiego, wystarczy, że przetestujesz ‘gry’ tutaj podane, wybierzesz te, które faktycznie Ci odpowiadają i wcielisz je w swoje życie. Ale żeby to zrobić, trzeba zapoznać się z poradnikiem i przejść przez poszczególne etapy, jakie proponuje. Myślę, że warto dobrze grać, zwłaszcza jeśli można wygrać pozytywne i szczęśliwe życie!

Zapraszam na mój blog, gdzie są zdjęcia książki, oraz wiele innych recenzji : [Adres usunięty]