Strażak. Igrając z ogniem. Faceci do wynajęcia. Tom 5

Nie ukrywam tego, że nie podobają mi się okładki z półnagimi facetami. Uważam, że są nieciekawe i trudno znaleźć pana, który byłby w moim guście. Jak doszło do tego, że złamałam swoje zasady i zamówiłam taką książkę. Przez mojego męża. Akurat przeglądałam ofertę w księgarni i zaczęłam ubolewać, jakie banalne okładki maja romanse. Napatoczył się mój luby i musiał wysłuchać narzekań. Co dziwne temat go zainteresował i po chwili już „śmieszkowaliśmy” z golasów prężących się na frontach miłosnych powieści. Kiedy natrafiliśmy na książkę Dominiki Smoleń „Strażak. Igrając z ogniem” (wydaną w serii „Faceci do wynajęcia”), zaczęły się żarty o „płonących konarach” itp. Spłakałam się ze śmiechu, a – w efekcie – publikacja wydała mi się tak sympatyczne, że postanowiłam ją przeczytać.

Zacznijmy od tego, o czym jest ta historia. Krystian jest strażakiem. W związku ze swoja pracą postanowił nie angażować się w związki. Twierdzi, że jest ona zbyt niebezpieczna i nie chce skazywać ukochanej osoby na ciągłe zamartwianie się o niego. A może jest to wymówka, bo nie spotkał „tej jedynej”? Jego myśli zaprząta Kinga, nowa sąsiadka. Czy złamie dla niej swoje zasady? Początkowo tego nie planuje, jednak kiedy w domu dziewczyny wybucha pożar rzuca się bez wahania na ratunek. Może wizja straty rozkruszy zatwardziały charakter.

Tytułowy strażak skutecznie ugasił żar z jakim sięgałam po tę powieść. Rozdziały zostały podzielone na on i ona, a opowiadać zaczyna Krystian. Powiem wam, iż często ubolewałam, że autorki romansów tworzą okropne postacie kobiece, tym razem to facet bardziej mnie wkurzał – było to nawet miłą odmianą. Już od początku nasłuchamy się, jak on uwielbia pomagać ludziom – co podkreśla dość często (zgłoś się do „Avengersów” chłopie) oraz jaka jego praca jest niebezpieczna, przez co nie ma mowy o żadnych stałych związkach. Ten drugi argument początkowo niezbyt mnie przekonywał, ale zważając na przeszłość tej postaci można go – ewentualnie – usprawiedliwić. Także, chłop marudzi, ale niech mu będzie.

Dominika Smoleń mogła zbudować na swoim pomyśle bardzo fajną powieść, ale chyba poszła trochę na łatwiznę, stawiając na sprawdzone rozwiązania. Pisarka ma świetny pretekst do budowania relacji między bohaterami. On ją ratuje, potem trochę pomaga i zbliżają się do siebie – takie uczucie może się naturalnie rodzić, a czytelnik może to obserwować i wzdychać. Pisarka jednak uparła się na „miłość od pierwszego spojrzenia”. Kinga i Krystian ledwo powiedzieli sobie „dzień doby” i już nie mogą przestać o sobie myśleć, a kumpel strażaka usilnie wmawia mu zauroczenie. Za szybko. Oj, za szybko.

Dialogi wydały mi się sztuczne, a słowa postaci nie zawsze przemyślane. Z jednej strony autorka chce pisać lekko i na luzie, z drugiej wtrąca patetyczne teksty – mówiłam już, że Krystian na każdym kroku podkreśla, że uwielbia pomagać ludziom. Nasz strażak wyraźnie zaznacza, że nie zamierza się angażować, ale nie przeszkadza mu to mówić: „Słodka kawa dla słodkiej kobiety?”1, albo „Nie jestem w stanie przestać o tobie myśleć, więc chcę zobaczyć, dlaczego aż tak bardzo mi imponujesz. Może wtedy, jak to ustalę, uda mi się bardziej skupić na byciu strażakiem niż na tym, jak niezwykłe są twoje oczy.”2 Co prawda obie kwestie padają – jeżeli dobrze policzyłam – na ich czwartym spotkaniu, jednak przypomnijmy sobie: pierwsze to jedynie pozdrowienia przed domem, drugie to akcja ratunkowa, trzeci raz, kiedy Krystian odwiedza Kingę w szpitalu, więc sami widzicie, że ci ludzi są ciągle dla siebie obcy.

Pomimo, że książkę czyta się szybko, akcji przydałby się dodać więcej życia. Jako przykład posłużę się momentem, kiedy wpływa zgłoszenie o pożarze w domu Kingi. Nie czułam w tej scenie pośpiechu strażaków pędzących na ratunek, nie czułam atmosfery zagrożenie (a przecież wcześniej Krystian zapewniał nas, że to ogromnie niebezpieczny zawód), nie czułam na policzkach ciepła ognia trawiącego dom bohaterki. Dzięki takim opisom, a nie zwykłym słowom tworzy się atmosferę. Nie wystarczy powiedzieć było strasznie, ten strach, to zagrożenie czytelnik musi poczuć.

Moim zdaniem, Dominika Smoleń trochę zmarnowała potencjał swojego pomysłu. Jest to taka książka, która spodoba się raczej zatwardziałym miłośnikom tego typu powieści. Osobom, które kręci pewna niezwykłość tych opowieści, budowana [Adres usunięty]. na nagle rodzącym się uczuciu. Dla mnie jest to sztuczne i ta sztuczność mnie drażni. Może jednak ty uważasz, że to urocze i ta powieść przypadnie ci do gustu.

1 Dominika Smoleń, „Strażak. Igrając z ogniem”, wyd. Kobiece, Białystok 2022, s. 76.

2 Tamże, s. 78.

"STRAŻAK. IGRAJĄC Z OGNIEM"

Dominika Smoleń - strona autorska Wydawnictwo Kobiece Niegrzeczne książki

Krystian jest strażakiem i stawia swoją pracę na pierwszym miejscu, nie chce angażować się w relacje damsko - męskie, bo twierdzi, że to rozproszy go wykonywaniu niebezpiecznych zadań, a w dodatku nie chce sprawić niepotrzebnego bólu i zawodu bliskiej osobie.

Ma jedynego przyjaciela u siebie w jednostce, kontakt z matką jest minimalny, bo gdy tata Krystiana umiera na służbie, mama się załamuje, a on jest zdany tylko na siebie. Mimo wszystko mężczyzna lubi angażować się w pracy i ryzykować własnym życiem nawet za cenę bycia osamotnionym. Nie chce kogoś przytłaczać balastem, nie chce wysłuchiwać by zmienił pracę. Wszystko to jest do czasu... W jego sąsiedztwie pojawia się nowa mieszkanka Kinga, która sprawia wrażenie tak kruchej, że Krystian coraz częściej łapie się na tym, że chętnie zaopiekowałby się kobietą.

Kinga straciła w młodym wieku swoich rodziców, ze spadku po nich postanawia kupić nowy dom, by ruszyć do przodu, zapomnieć i być bliżej przy swojej przyjaciółce. Jest zlękniona i wyobcowana, walczy ze swoją depresją i próbuje nie cofać się w tył lecz z optymizmem patrzeć na otaczający świat. Wszystko zapowiada się wspaniale gdyby nie pożar na jej posesji, a ratującym ją z opałów jest Krystian.

Więź po między Kingą, a Krystianem jest widoczna, pociąg fizyczny również, ale mężczyzna przecież nie pragnie związku tym bardziej, że nie chce wpłynąć na załamanie nerwowe Kingi. Tylko pytanie czy Kinga czuje tylko wdzięczność za uratowanie jej życia? Czy to celowe podpalenie by zwrócić na siebie uwagę?

Książkę czyta się błyskawicznie, jednak jak dla mnie za mało w niej było dramaturgii, pewne wątki powinny być bardziej dopracowane i lekko wyolbrzymione, np. z depresją, wiem to dość ciężki temat lecz bardzo na czasie, brakowało mi więcej odczuć i skrajnych emocji, bo natłok myśli u takiej osoby jest zastraszająca. Sam problem, który pojawił się w relacji Krystiana i Kingi był tak błahy, że od razu wiedziałam czym się to zakończy. Nie jest to zła książka, ale czegoś mi w niej zabrakło, poruszenia, łez i mocnych emocji.

RECENZJA PATRONACKA

„Wydawało mi się, że mogliśmy stać się dla siebie nie tylko powodem do niepokoju, ale także lekiem na całe zło”.

Na samym początku dziękuję Dominice za zaufanie. Za to, że powierzyła w moje ręce kolejną swoją książkę, którą objęłam swoim patronatem, a wydawnictwu Niegrzeczne Książka dziękuje za egzemplarz recenzencki tej historii.

Poznaliśmy już czterech Facetów do wynajęcia: Trenera — gdzie pot z wysiłku oblewał nam czoło, Ogrodnika, któremu żadne źdźbło trawy się nie oprze, Kucharza, który serwował nam potrawy na ostro lub z nutką pikanterii oraz Aktora gdzie każde wydarzenie i przeżycie było niczym rola w filmie. Przyszła pora na kolejnego z nich — Strażaka — igrającego z ogniem i podsycającego żar naszych zmysłów — autorstwa Dominiki Smoleń.

„Strażak. Igrając z ogniem” to historia Krystiana, młodego mężczyzny, któremu żaden ogień nie jest straszny i w pełni oddającemu się swojej ukochanej i niebezpiecznej pracy. To również historia Kingi, młodej dziewczyny, która po stracie rodziców i ciężkiej chorobie, postanawia zmienić swoje życie i przeprowadza się do Zawiercia. Początkowo znajomość tych dwojga zaczyna się od zwykłego i nieśmiałego „Cześć". Po pewnym nieszczęśliwym wydarzeniu, losy tych dwojga splatają się, a ich relacja nabiera innego znaczenia. Oboje są pewni obaw i sprzecznych uczuć. Czy pokonają swoje obawy i będą razem? A może rozejdą się każde w swoją stronę?

Tym razem Dominika zaserwowała nam historię pełną zwrotów akcji z ciekawa i dopracowaną pod każdym względem fabułą. Niezwykle lekka i przyjemna lektura idealną na coraz cieplejsze wieczory na tarasie czy też do poczytania w domowym zaciszu. Napisana jest prostym i zrozumiałym dla czytelnika językiem. Ciekawie wykreowani bohaterowie, oboje doświadczeni przez życie młodzi ludzie, którzy mogą być dla siebie lekiem na całe zło tego świata. Sceny zbliżeń dodawały nutkę pikanterii tej książce i powodowały wypieki na twarzy. Historia o przezwyciężaniu lęku i obaw, ale też historia o prawdziwej miłości, która jest balsamem dla zbolałej duszy.

Jeśli szukacie czegoś przyjemnego i lekkiego do przeczytania to „Strażak” idealnie pasuje. Gwarantuję, że miło spędzicie z nią czas.

[RECENZJA]

STRAŻAK. IGRAJĄC Z OGNIEM

Autor: Dominka Smoleń

Wydawnictwo: Niegrzeczna Książki

Premiera: 13.03.2022

Tom 5, seria: Faceci do wynajęcia

Był już TRENER, OGRODNIK, KUCHARZ i AKTOR, a teraz przyszła pora na długo wyczekiwanego przez Czytelniczki STRAŻAKA. Nowy zawód, nowa historia i nowi bohaterowie. Bardzo lubię serię FACECI DO WYNAJĘCIA. Miło spędziłam czas z pozostałymi Panami i zawsze z niecierpliwością czekam na kolejnego. Każda Autorka w zupełnie inny sposób przedstawia historię. Czy Dominika Smoleń poradziła sobie równie dobrze jak pozostałe Autorki?

STRAŻAK - RYZYKUJE ŻYCIE, WALCZY Z ŻYWIOŁEM, NIE ZAWACHA SIĘ PRZED NICZYM.

Krystian to tytułowy strażak, ma 30 lat i pracuje w Państwowej Straży Pożarnej w Zawierciu. Swój zawód wybrał z powołania, zawsze chciał pomagać innym i wspierać słabszych. Wszystkie zadania wykonuje z dużym zaangażowaniem i wkłada w nie całe serce. Zawód strażaka jest bardzo niebezpieczny, w walce z żywiołem można stracić nawet życie. Krystian jest singlem, zwykle spotka się z dziewczynami tylko na jedną noc. Ze względu na swoją pracę nie chce angażować się w poważne związki. Pewnego dnia do domu obok wprowadza się nowa sąsiadka. Kinga od razu wpada w oko Krystianowi. Dziewczyna przeprowadziła się do Zawiercia z Krakowa. Chce zacząć nowe życie i zapomnieć o przeszłości. Jednak wkrótce w jej posiadłości wybucha pożar, a na pomoc sąsiadce rusza Krystian. Jak zakończy się ta historia i jak rozwinie się znajomość Krystiana i Kingi?

Tuż po zapowiedzi nowego tomu serii, bardzo ucieszyłam się, że tym razem głównym bohaterem będzie STRAŻAK. Polubiłam Krystiana i jego podejście do pracy. Dominika Smoleń w ciekawy i szczegółowy sposób przedstawiła pracę strażaka. Jest to niewątpliwie duży plus tego tytułu. Pokazała, że ten zawód to nie tylko gaszenie pożarów, ale także inne akcje, pomoc przy wypadkach drogowych oraz po burzach i wichurach, czy zdejmowanie kociaków z drzewa. Pojawia się też temat podpalenia i całej procedury związanej z odszkodowaniem. Zawód strażaka niesie za sobą duże ryzyko. Poparzenia, urazy, groźne choroby, a nawet utrata życia. Nie każdy ma predyspozycje do tego by być strażakiem. Myślę, że Krystian w tej roli sprawdzał się wzorowo. W życiu prywatnym nie miał łatwego dzieciństwa, wcześnie stracił ojca, z matką wciąż ma słaby kontakt. Przez co teraz zamyka się w sobie, nie chce angażować się w związki, boi się kogoś zranić. Kiedy poznaje Kingę, jego myśli wciąż krążą wokół dziewczyny. Czy w końcu otworzy się na miłość? Czy dziewczynie uda się dotrzeć do serca przystojnego strażaka? Niestety nie polubiłam Kingi, z jednej strony jest dziewczyną po przejściach, zmagającą się z depresją, skromna, profesjonalna, a z drugiej strony wydawało mi się, że jest zbyt nachalna w stosunku do Krystiana. Nie porwała mnie czytelniczo ich relacja i nie podobały mi się dialogi. Rozmowy dotyczące ich znajomości i seksu były moim zdaniem bardzo słabe. Do tego w korespondencji smsowej dziewczyna raz była Damą w Opałach, a innym razem Kingą, tak samo strażak był Krystianem, potem Panem Idealnym i znów Krystianem.

STRAŻAK pod względem nawiązań do zawodu i szczegółów związanych z pracą zasługuje na dużą pochwałę, tak samo jest też z głównym bohaterem. Krystian to fajny chłopak, gorący przystojniak i facet z krwi i kości. Tym razem nie do końca podobał mi się wątek romansowy, zwłaszcza za sprawą głównej bohaterki, nie przekonało mnie też zakończenie. Ale uważam, że STRAŻAK zasługuje na uwagę i zdobędzie sympatię Czytelniczek. A ja już czekam na… PILOTA.

Strażacy ratują ludzkie życie, walczą z żywiołem, niejednokrotnie ryzykując całym sobą. Ich bliscy często martwią się o ich szczęśliwy powrót do domu, a sami strażacy zdają sobie sprawę z czyhającego niebezpieczeństwa. Niektórzy z nich boją się angażować w związki, aby nie ranić drugiej osoby w przypadku nieszczęśliwego wypadku. Takie myślenie przewija się również u bohatera powieści "Strażak. Igrając z ogniem", bestsellera autorstwa Dominiki Smoleń.

Krystian jest młodym chłopakiem mieszkającym w Zawierciu. Do domu obok wprowadza się nowa sąsiadka, Kinga. Choć od samego początku intryguje mężczyznę, ten nie wyobraża sobie stworzenia związku. Świadomie wybrał samotność, w pełni oddając się służbie. Nigdy jednak nie spodziewał się, że mimo codziennej styczności z pożarami, jeden z nich wybuchnie w jego sercu. Czy ugasi uczucie, czy rzuci wszystkie swoje dotychczasowe postanowienia?

Kinga natomiast jest kobietą, która w życiu doświadczyła naprawdę wiele. Do Zawiercia przeprowadza się pragnąc lepszego życia, zostawienia przeszłości za sobą. Niestety, już na samym początku mieszkania w nowym domu, w jej garażu wybucha pożar, a ona sama ledwie uchodzi z życiem.

Dominika Smoleń stworzyła historię, w której przedstawia zawód strażaka od wewnątrz. Ukazuje wszelkie targające uczucia i obawy strażaka. W ciekawy sposób łączy to z wątkiem miłosnym, który rozwija między bohaterami. W tle porusza wątki poboczne, nawiązując [Adres usunięty]. do przeszłości bohaterów, a także drugorzędnych problemów. Swoją opowieść doprawia dawką humoru, zabawnych dialogów.

Co do samej fabuły, ogólnie mówiąc jest dość prosta. Mężczyzna, który pracuje w straży pożarnej i pokrzywdzona przez los dziewczyna z depresją. Buduje się między nimi relacja, która początkowo przybiera intrygującą formę, lecz następnie jest nieco przedłużana, nie wnosząc nic nowego w historię. Pojawiają się lekko tandetne teksty, sprowadzając do seksu. Choć zapowiadało się gorąco, nie do końca tak jest. Samą książkę czyta się dość przyjemnie i szybko. Tematyka pożarnictwa niezwykle mnie interesuje, a w połączeniu z romansem wciągnęła mnie na kilka godzin. O ile klimat podobał mi się, tak sama historia była nieco niedopracowana. Kilkukrotne wspominanie o tym samym, o odpowiedzialności i dość płytkie poruszenie tematu, przeciąganie akcji, dało o sobie znać. Tym razem przyznaję ocenę 6/10, gdyż istnieje wiele książek poruszających temat tego żywiołu, gdzie został on dużo lepiej przedstawiony. Niestety, w tej powieści zabrakło mi tego.

𝙺𝚒𝚎𝚍𝚢ś 𝚠 𝚔𝚘ń𝚌𝚞 𝚣𝚛𝚘𝚣𝚞𝚖𝚒𝚎𝚜𝚣, ż𝚎 𝚖𝚒𝚖𝚘 𝚠𝚜𝚣𝚢𝚜𝚝𝚔𝚘 𝚠𝚊𝚛𝚝𝚘 𝚣𝚊𝚛𝚢𝚣𝚢𝚔𝚘𝚠𝚊ć 𝚠 𝚒𝚖𝚒ę 𝚖𝚒ł𝚘ś𝚌𝚒, 𝚌𝚑𝚘𝚌𝚒𝚊ż 𝚖𝚒𝚊ł𝚊𝚋𝚢 𝚘𝚗𝚊 𝚝𝚛𝚠𝚊ć 𝚋𝚊𝚛𝚍𝚣𝚘, 𝚋𝚊𝚛𝚍𝚣𝚘 𝚔𝚛ó𝚝𝚔𝚘.

👨🏻‍🚒 Krystian jest strażakiem i ten zawód jest dla niego całym życiem. Dlatego postanowił, że z nikim się nie zwiąże by w razie wypadku na służbie nikt po nim nie rozpaczał. Jednorazowe przygody wystarczały mu do czasu aż do domu naprzeciwko wprowadziła się młoda dziewczyna, Kinga. To ona powoli burzy podwaliny świata Krystiana, a tajemniczy pożar sprawia, że mężczyzna za wszelką cenę chce jej pomóc.

👨🏻‍🚒 Uwielbiam serial 'Chicago Fire', więc długo się nie zastanawiałam czy sięgnąć po książkę 'Strażak. Igrając z ogniem'. Bo liczyłam na historię pełną emocji, przepełnioną bohaterami pełnymi pasji i walczącymi z nieprzewidywalnym żywiołem jakim jest ogień. Czy moje oczekiwania zostały zaspokojone? Jasne, że nie🤡

👨🏻‍🚒 Skończyłam książkę, ale jakim kosztem? Wcale nie chciało mi się tego czytać od momentu, gdzie niemalże non stop było powtarzane jakie to strażak ma obowiązki, że ludzie nie wiedzą, że ich praca nie polega tylko na gaszeniu pożarów *szok i niedowierzanie, raczej wszyscy o tym wiedzą* i owy strażak zachowuje się jak dupek. Nawet to mi przeszkadzało.

👨🏻‍🚒 Główna bohaterka choruje na depresję, ale oprócz kilku wzmianek(!) o lekach i jednej o wizycie u psychologa to temat nie jest głębiej poruszony. Więc... Kinga ma depresję, deal with it🤷🏻‍♀️

👨🏻‍🚒 A wyjaśnienie sprawy pożaru? Można było temu poświęcić nieco więcej czasu. Prędzej uwierzyłabym, że krasnoludki podłożyły ogień🙊

👨🏻‍🚒 I jeszcze #brokułgate🥦 - dawno się tak nie uśmiałam czytając rozważania o sałatce🤣 Aż przypomniała scena z filmu 'Porady na zdrady', gdzie jedna z bohaterek robi sałatkę i rzuca już legendarny tekst - 'To nie parówki. To berlinki.' Nic to nie dodaje do fabuły, ale po sztucznych dialogach jest to powiew świeżości😉

Nazwisko autorki, jaką jest Dominika Smoleń, już kilkakrotnie przemknęło mi przed oczami. Kojarzę nawet, że czytałam jedną jej powieść, ale już nie do końca pamiętam jakie zrobiła na mnie wrażenie. A to oznacza, że chyba po prostu zwyczajne czy przeciętne. Byłam bardzo ciekawa jak rozwinęła się proza autorki i w jakim kierunku poszła, a że na rynku literackim pojawiła się nowa i rozchwytywana seria wydawnictwa Niegrzeczne Książki – „Faceci do wynajęcia”, miałam okazję spróbować. Nie zając innych tomów tego cyklu, co z resztą nie było wymagane, bo każdy dotyczy innego bohatera, dzięki uprzejmości księgarni TaniaK[Adres usunięty] sięgnęłam po książkę „Strażak”. Co o niej sądzę? Jakie zrobiła na mnie wrażenie? Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Krystian jest samotnikiem, ale to jego celowy wybór. Nie ma zamiaru zakładać rodziny czy wikłać się w głębsze relacje, a wszystko ze względu na pracę, jaką wykonuje. To strażak. A wszyscy wiemy jak niebezpieczny bywa ten zawód, kiedy trzeba stanąć oko w oko z szalejącym ogniem i ratować ludzi, zwierzęta czy domostwa. Mężczyzna nie ma zamiaru narażać nikogo na stres, toteż wybiera życie kawalera. Kiedy jednak niedaleko niego wprowadza się młoda i urocza dziewczyna o imieniu Kinga, Krystian dość szybko zwraca na nią uwagę. Cicha i zamknięta w sobie wydaje się czymś wyróżniać. Kiedy w jej garażu wybucha pożar, Krystian bez wahania rusza jej na ratunek. Pomiędzy tą dwójką rodzi się coś, czemu nie będą w stanie zaprzeczyć.

BOHATEROWIE: STRAŻAK I OFIARA POŻARU

Główna bohaterka powieści to piękna, ale cicha dziewczyna. Raczej wycofana, mająca w sobie niezwykły urok. Teraz się przeprowadza, rozpoczynając nowy rozdział życia. Kinga niesie ze sobą jednak swoją własną, niełatwą historię. Walczy z depresją. Wciąż nie otrząsnęła się po śmierci rodziców, którzy odeszli już jakieś parę lat temu. Kim jest zatem Krystian? To strażak samotnik, a zarazem facet, który potrafi być otwarty na nowe znajomości – w sprawie uczuć dotyczących kobiet – tylko przelotne. Ma przyjaciela, kontaktuje się z mamą, ale nie zamierza wikłać się w nic głębszego. W końcu stracił kiedyś ojca i też nosi w sobie pewien żal. Na przekór sobie dość szybko zauważa Kingę i zaczyna odczuwać względem niej coś wyjątkowego. To mnie właśnie trochę mierziło, że relacja tej dwójki rozwija się dość szybko i nie do końca w zgodzie z opisem charakterów tych postaci.

KWESTIE MIŁOSNE

Relacja miłosna to mieszanka namiętności, ale i prób zrozumienia siebie nawzajem z bagażem trudnej przeszłości. Niby była namiętność, była postępująca etapowo szczerość, a jednak zabrakło mi tutaj emocji i wiarygodności. A właściwie, zabrakło mi tutaj po prostu czegoś, co wywołałoby iskrę i skłoniło do kibicowania bohaterom. Tymczasem ta cała ich miłość wydawała mi się po prostu papierowa i ograniczona tylko do książkowych stron. Powieść przeczytałam szybko, niby nie była zła, choć jak wspomniałam, nie wzbudziła we mnie żadnych uczuć. Autorka porusza także dwa inne tematy niekoniecznie związane z kwestią uczuciową. Jest walka z depresją, utrata bliskiej osoby. Jest także niebezpieczny zawód strażaka, który wymaga poświęcenia i ponadprzeciętnej odwagi. Tutaj pojawia się zagadka dotycząca wybuchu pożaru u Kingi, który mógł nie być tylko przypadkiem. Wszystkie te tematy mogłyby być bardziej rozwinięte, ale już nie będę się czepiać wątków pobocznych. Ważne, że cokolwiek się pojawiło.

PODSUMOWANIE

„Strażak” to zatem historia miłosna, niewątpliwie romans, który okazał się być dość sztampową powieścią, lekką, na jeden wieczór, wartką do przeczytania, a zarazem niewywołującą większych emocji. Mi historia wydawała się zbyt płaska, zabrakło głębi w relacji uczuciowej, która sprawiała wrażenie ograniczonej tylko do kart książki. Nie było źle, ale też nie czułam niczego podczas czytania, w efekcie uznając, że to po prostu przeciętna lektura. Nie chcę Was do niej zniechęcać, bo ostatecznie da się ją przeczytać, ale też uważam, że na rynku funkcjonuje wiele lepszych romansów. I na pewno będę miała zamiar zapoznać się z innymi częściami cyklu o Facetach do wynajęcia, bo już wyczytałam, że są znacznie lepsze od tej części.

Długi czas temu miałam okazję zapoznać się z jedną, czy dwoma powieściami Dominiki Smoleń i choć bardzo mi się podobały, kolejne trafiały na półkę Legimi, czekając wciąż na swoją kolej. Ogromnym sentymentem darzę jednak serię ,,Faceci do wynajęcia", w której polskie autorki piszą pojedyncze historie o kolejnych pracownikach. Był już ,,Kucharz", ,,Trener", ,,Aktor" i ,,Ogrodnik". Teraz przyszedł czas na ,,Strażaka" Krystiana i jego bohaterskie wejście do płonącego domu, by uratować niedawno poznaną sąsiadkę.

Krystian jest mężczyzną, który z jednej strony niczego się nie boi i w akcje strażackie wchodzi bohatersko, by pomóc ratowanym ludziom, czy zwierzętom. Z drugiej jednak strony panicznie boi się założyć rodzinę, mieć żonę, dzieci. Jego ojciec był policjantem, który umarł na służbie, zostawiając po sobie pustkę. On zdecydowanie nie chce tak żyć, w obawie, że kiedyś go zabraknie, a rodzina się załamie. Podobne przeżycia ma jego nowa sąsiadka Kinga, która po tragicznej śmierci rodziców leczy się psychiatrycznie, a kupienie domu w Zawierciu ma być nowym początkiem. Także nie chce nikomu zaufać, bojąc się, że po raz kolejny nie da rady uporać się z tak wielką stratą. Czy jednak nieszczęśliwy wypadek, a może zrządzenie losu dadzą im szansę na wspólne jutro?

Muszę przyznać, że choć ,,Strażak" leżał w kolejce do czytania i cierpliwie czekał na swoją kolej, to gdy już zaczęłam, nie mogłam przestać. Dominika Smoleń nie stworzyła literackiego arcydzieła, ale w ramach przerywnika jest to lektura idealna. Poznajemy losy Krystiana, nie mogącego dojść z mamą do porozumienia oraz Kingi, która może zawierzyć swoje życie jedynie przyjaciółce Marcie. Dominika Smoleń wykonała ogromną pracę merytoryczną, starając się ukazać życie strażaka ze wszystkimi jego zaletami i wadami. Wezwania na akcję nawet w wolne dni, niebezpieczne wydarzenia, w których bierze udział, a z drugiej strony bezinteresowna chęć niesienia pomocy, bycie dla tych, którzy tej pomocy potrzebują. ,,Strażak" to piękna historia, obok której nie możecie przejść obojętnie. Ja z kolei mam motywację, by sprawdzić, czy inne książki autorki także spodobają mi się jak ta powyższa.

Kolejny tom z cyklu Faceci do wynajęcia wpadł w moje ręce i od pierwszych stronic przypadł mi do gustu. Bohaterem piątego tomu jest mężczyzna wykonywujący niezwykle ryzykowny zawód strażaka. Wiem coś o tym, gdyż jako córka dowódcy straży pożarnej doskonale orientuję się jaka to niebezpieczna praca i ile stresu przechodzi rodzina, gdy tata był na misji i gasił ogromne pożary.

Krystian walczy z żywiołem ognia i wie czym może zakończyć się takie wezwanie. Dlatego postanawia być samotnikiem, aby nie sprawiać nikomu takich tortur. Szuka jedynie przelotnych znajomości, które szybko idą w zapomnienie.

Wszystko układa się po jego myśli do czasu, gdy jego sąsiadką zostaje piękna dziewczyna. Pożar w jej garażu zbliża ich do siebie, lecz strażak broni się przed uczuciami jakie go ogarniają

Czy Kinga zdobędzie serce Krystiana i przebije mur jakim się otoczył? Jakich metod użyje, by strażak spędzał z nią więcej czasu? Czy ich dwa serca się połączą?

Uwielbiam takie ciepłe i lekkie historie, które poruszają każdą cząstkę mojej duszy oraz sprawiają, że pochłaniam je w ekspresowym tempie. Pióro pani Dominiki jest mi dobrze znane, gdyż miałam przyjemność przeczytać kilka jej książek i docenić jej talent oraz bardzo przystępny styl.

Polubiłam główne postaci, kibicowałam im od samego początku i przeżywałam wraz z nimi wszystkie piętrzące się problemy. Z uznaniem obserwowałam jak między tą dwójką iskrzy, jak przyciąga ich do siebie niewidzialna nić pożądania i rodzące się uczucie. Może ich relacja nie była idealnie dopracowana i drobinę czegoś mi tu brakowało, jednak mi to nie przeszkadzało. W scenach zbliżeń nie zabrakło żaru, namiętności i pasji, które przedstawione zostały ze smakiem oraz umiarem.

Zachęcam was do sięgania po tę powieść, która nie zanudzi was dzięki dynamicznej fabule, pobudzi wyobraźnię i dostarczy wielu wrażeń. Gorąco polecam tę lekturę, która uprzyjemni wam wieczór, pozwoli się odprężyć i zapomnieć o trudach codziennego dnia. Nie zwlekajcie! Siadacie w fotelu z lampką wina lub ciepłą herbatką i zagłębcie się w historię dzielnego Krystiana i niestrudzonej Kingi. Jestem pewna, że wpasuje się ta opowieść w wasze gusta.

Czemu nie pałam miłością do tej książki? Jest kilka tego przyczyn, o których zaraz opowiem. To moje pierwsze spotkanie z autorką i tak średnio udane. To nie była fatalna książka, ale też nie warta zapamiętania. Czytaliście inne książki autorki? Czy są lepsze niż “Strażak”?

W Zawierciu na spokojnym osiedlu mieszka przystojny strażak, pewnego dnia do domu obok wprowadza się młoda dziewczyna, Kinga. Między nią a strażakiem Krystianem w ekspresowym tempie zaczyna się coś dziać. Czy iskry rozpalą ogień pożądania?

Moim pierwszym zarzutem są błędy. Pierwszy, najważniejszy jest taki, że Krystian ma zmiany trwające jakieś 8 godzin, gdzie zmiany w Straży Pożarnej to 24/48 z tego co mi wiadomo i jeszcze dodatkowo upewniłam się czytając różne artykuły. Ten zgrzyt już na początku zaburzył mi odbiór powieści. Potem też miałam jakieś drobne zarzuty co do przedstawienia pracy strażaka. Kolejną taką rzeczą, która mi przeszkadzała była nierzeczywistość sytuacji, zachowań bohaterów, nie zdążyła się jeszcze ta relacja między nimi rozwinąć, a oni już rozmawiają o dzieciach. Cóż, dla mnie to dziwne. Kolejna sprawa to błędy, nie wiem kto tu zawalił sprawę, ale korekta leży. Jeno całe zdanie było bez spacji, a na stronie obok, brakowało słowa, żeby zdanie miało sens.

I takie są moje odczucia względem tej historii. Nie jest to najgorsza książka, pomysł był nawet ciekawy, ale zabrakło mi tu jakichkolwiek emocji, przywiązania do bohaterów itp. Gdybym miała oceniać to jest to takie 2.5/5 .

‘Strażak. Igrając z ogniem’ jest to 5 tom cyklu ‘Faceci do wynajęcia’ i już na wstępie mam dobrą wiadomość-nie ma potrzeby znania poprzednich tomów. Każda książka to osobna historia napisana przez inną autorkę. Także nic tylko wybierać faceta dla siebie. Jeśli chodzi o tę pozycję to muszę poinformować, że znajdują się w nie sceny erotyczne, co sprawia, że nie jest odpowiednia dla każdego.

Twórczość Pani Dominiki jest mi bardzo dobrze znana a mimo to przy każdej książce jej styl mnie zaskakuje. Jakby autorka co powieść lekko go zmieniała – jeśli jest to w ogóle możliwe. W tej pozycji autorka posługuje się dość lekkim i bardzo prostym językiem, co nie jest żadnym zarzutem, dzięki temu czyta się ją bardzo łatwo oraz szybko. Na uwagę zasługuje fakt, iż akcja w tej pozycji rozgrywa się w dość stoickim tempie, co prawda pod koniec nabiera trochę rozpędu i natrafiamy na odrobinkę dreszczyku emocji, ale to jest nieznaczna zmiana – przynajmniej w moim odczuciu. Osobną sprawą jest kwestia fabuły. Autorka ma na nią fajny pomysł, całkiem ciekawy jest motyw pracy strażaka i tego jak podchodzi on do relacji z innymi osobami. Bardzo spodobał mi się wewnętrznego dylematu Krystiana czy powinien wiązać się ze względu na swoje powołanie. Tu autorka świetnie pokazała jak nie tytko strażacy, ale ogólnie funkcjonariusze różnych służb mają bądź mogą mieć dylematy związane z wchodzeniem w związki i poczuciem narażania bliskich osób. Osobiście od książki oczekiwałam troszkę więcej szczegółów związanych z samą pracą straszka jednakże to bardzo osobiste odczucie i tak jak to autorka przedstawiła też jest w porządku. W końcu nie wszystko jest się w stanie umieścić w jednym tomie. Bohaterowie zostali dobrze wykreowani, choć ich ciągła zabawa w kotka i myszkę może trochę męczyć. Wspomniałam, że znajdują się tu sceny erotyczne. Nie natykamy się na nie od razu i nie ma ich też niewiadomo ile jednakże są i trzeba o tym pamiętać. Jak zostały przedstawieniowe? W sposób bardzo delikatny momentami namiętny, ogólnie z wyczuciem i klasą więc nie ma co się ich obawiać.

Jest to bardzo lekka, przyjemna i zarazem łatwa lektura, idealna by spędzić luźno wieczór. Polecam po nią sięgnąć, poznać niesamowitego strażaka i wyrobić sobie o tej pozycji własne zdanie. Oczywiście dajcie znać co o niej sądzicie. A jeśli chodzi o innych Panów z serii to nie miałam okazji się z nimi spotkać, dlatego śmiało piszcie czy warto ich zapraszać.

Po lekturę sięgnęłam z ogromnym entuzjazmem, który dość szybko opadł – głównie przez wypowiedzi bohaterów, które były bardzo długie, a przez to nienaturalne. I w sumie głównie z tego powodu czytało mi się bardzo ciężko. W większości przekartkowałam.