PZL W-3 Sokół jest współczesnym, polskim śmigłowcem wielozadaniowym z podwoziem stałym kołowym, w typowym układzie z wirnikiem głównym oraz śmigłem tylnym na belce ogonowej. Napęd zapewniają w wersji W-3A - dwa silniki PZL-10B o mocy 900 KM każdy. Oblot pierwszego prototypu miał miejsce w 1979 roku, a produkcja seryjna rozpoczęła się w 1986 roku i trwa nadal. W służbie zarówno w Polsce jak i u operatów zagranicznych pozostaje ponad 150 śmigłowców tego typu.
PZL W-3 został opracowany jako następca śmigłowca Mil M-4, w oparciu o maszynę Mil Mi-2. Początkowo zakłady PZL w Świdniku dość ściśle pracowały w ramach nowego projektu z zakładami Mil, jednak stosunkowo szybko przejęły inicjatywę w konstruowaniu maszyny. W toku produkcji seryjnej powstało wiele wersji rozwojowych tego śmigłowca. Do wersji cywilnych można zaliczyć W-3 (podstawową wersją transportową), W-3AE (wersja ewakuacyjna) czy W-3AM (wersja z podwoziem stałym pływakowym). Jednak W-3 szybko został dostosowany do wykonywania zadań militarnych, co również zaowocowało powstaniem wielu wersji rozwojowych. Wśród nich można wskazać: W-3T (wersja transportowa), W-3W (wersja uzbrojona w działko oraz wysięgniki na uzbrojenie podwieszane), W-3RM Anakonda (wersja morska, ratownicza) czy W-3RL (śmigłowiec ratownictwa lądowego). Głównym użytkownikiem śmigłowca PZL W-3 pozostają polskie siły zbrojne, ale maszyna była też eksportowana do Algierii, Czech czy na Filipiny. Śmigłowce tego typu wzięły udział w misji stabilizacyjnej w Iraku.
