Śmierć królów. Wojny Wikingów. Tom 6

W całej serii na okładkach nie ma znaczka Netflix! Da się? No pewnie! Brawo!

Śmierć królów to dosyć adekwatny tytuł do tego, co dzieje się w tej części. W trakcie lektury tego tomu zaczął do mnie docierać fakt, jak bardzo wszystko uległo zmianie w tej historii – jak daleko już zaszliśmy, jak pozmieniały się granice państw, cele wojenne, bohaterowie. Jeżeli jeszcze nie zdołaliście się zapoznać z twórczością Cornwella to pora to zmienić. Wydaje mi się, że nawet osoby nie do końca przekonane do powieści historycznych będą potrafiły się tutaj odnaleźć i dostrzec kunszt autora. To znakomita saga, która urzekła mnie już jakiś czas temu i jestem przekonana, że to uczucie nie przeminie.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

"Śmierć króla, narodziny króla"

Król Alfred jest poważnie chory i bliski śmierci. Jego syn Edward ma go wkrótce zastąpić na tronie. Ale zanim to nastąpi schorowany król prosi Uhtreda o negocjowanie sojuszu między Wessexem a Anglią Wschodnią, którą reprezentuje król Eohric. On sam zresztą zaproponował przymierze między dwoma królestwami w obliczu rosnącego zagrożenia ze strony Duńczyków, którzy zaczynają się gromadzić i ponownie zagrażać terenom Sasów. Uhtred godzi się na negocjowanie w imieniu króla Alfreda, ale wyczuwa w tym podstęp, bo Eohric chce go zwabić na tereny zamieszkane przez Duńczyków. Czyżby propozycja przymierza była tylko podstępem, żeby wciągnąć Uhtreda w pułapkę i go zabić? Po czyjej tak naprawdę stronie jest król Anglii Wschodniej - Sasów czy Duńczyków? Uhtred po raz kolejny będzie musiał zmierzyć się z wieloma przeciwnikami i ratować się z opresji.

"Śmierć królów" to szósty tom serii "Wojny Wikingów", czyli teoretycznie połowa jest już za mną. Teoretycznie, bo oficjalnie mamy 11 tomów przygód z Uhtredem, ale nikt tak naprawdę nie wie, poza samym Cornwellem (a może i ON sam nie jest pewien), ile ich jeszcze powstanie. Gdzieś tam doczytałem, że mają być jeszcze dwa. Ale czy na pewno w ogóle się pojawią, czy może nawet będzie ich więcej? Zobaczymy. Póki co jak wiadomo jeszcze pięć już napisanych tomów zostało do przeczytania i bardzo mnie to cieszy, bo seria ani trochę nie traci na świetności! Kiedy poznałem Uhtreda to był jeszcze dziewięcioletnim chłopcem. Aktualnie ma już czterdzieści pięć wiosen za sobą i ciągle ma się świetnie. Zestarzał się, zmądrzał i spokorniał nieco, ale dalej to pewny siebie, świetny i inteligentny wojownik, który ma miecz równie ostry jak język i obu nie waha się używać. Bohater, którego ciężko nie polubić i nie zapamiętać na dłużej za to, co wyprawia i jak pewnie idzie przez życie. Cieszy mnie przy tym, że i serial ma też się dobrze i po tym tomie będę mógł obejrzeć wreszcie trzeci sezon, gdzie też przyjdzie się z nim spotkać, tyle że na ekranie. A serial bardzo dobry i też go polecam, tylko pamiętajcie, że każdy sezon przedstawia historie dwóch następnych tomów, więc w tym przypadku tomów 5 i 6.

Jednak jak wiadomo nie tylko Uhtred występuje w tej historii. Dalej będą nam towarzyszyć znani z poprzednich tomów król Alfred (chociaż zdecydowanie już mniej), wojownicy Steapa i Finan, księżniczka Aethelflaed, ksiądz Beocca, jarlowie Haesten, Kanut i Sigur oraz inni księża, książęta czy wojownicy i jarlowie wikingów. Pojawia się też kilka nowych. W tym najbardziej wyrazisty i zabawny ksiądz Cuthbert, którego można polubić od pierwszego spotkania z nim, czy zagadkowi i podstępni Sigebirth z ojcem (królem) Sigelfem, których prawdziwych zamiarów nie będziemy pewni do samego końca. Więcej znaczenia nabiera też postać syna Alfreda i przyszłego króla, księcia Edwarda, który już zacznie rządzić w tym tomie, aczkolwiek nieco niepewnie. Niemniej jednak jego relacje z Uhtredem i dalsze losy sprawowania władzy przez młodego króla w kolejnych tomach zapowiadają się bardzo ciekawie.

W tej, jak i w poprzednich częściach, dalej mamy mnóstwo akcji - bitew, potyczek, podstępów, spisków i forteli. Nie można się przy tym nudzić, mimo że można dostrzec pewną schematyczność. Ale nie tyczy się ona całości, bo Cornwell bardzo dobrze wprowadza nieco świeżości i zaskakuje czytelnika, więc ten zachwycony poprzednimi tomami raczej na pewno będzie zadowolony i z tego tomu. Książkę jak zwykle wieńczy nota historyczna autora, który konfrontuje fakty historyczny z przedstawioną przez niego fabułą w tomie szóstym. Co było faktycznie, co wydarzyło się przypuszczalnie, bo nie wiadomo tego na pewno, a co z pewnością się nie wydarzyło i zostało w pełni wymyślone przez Brytyjczyka. I przy tym jesteśmy zapewnieni, że jest jeszcze sporo do opowiedzenia o historii Anglii i losach fikcyjnego Uhtreda.

"Śmierć królów" to dalszy ciąg serii o Sasach, wikingach i Uhtredzie, która ani trochę nie straciła na świetności i ciągle zachwyca. Nie jest to książka dla osób, które nie czytały poprzednich pięciu tomów, więc im nie będę jej polecał. W zamian za to zachęcam do sięgnięcia po tom pierwszy, gdzie czeka was szereg przygód i ciekawi bohaterowie. A tym czytelnikom, którzy zdążyli się już serią zapoznać i podobnie jak ja nią zachwycić, nie powiem kompletnie nic, bo sami dobrze wiedzą, co mają z kolejną częścią "Wojen Wikingów" zrobić. ;)

[Adres usunięty]