S³owa, które zgubi³y mi³o¶æ

,,Wiesz, jak to jest, weny nie da siê przewidzieæ, zatrzymaæ ani zaplanowaæ. Pisanie jest mn±, ja jestem pisaniem, dziêki temu ¿yjê(...)"

Ca³a opowie¶æ hipnotyzuje od samego pocz±tku takim mgielnym piórem. Postacie widaæ, ¿e gdzie¶ pêdz±, ale w tym wszystkim potrafi± siê zatrzymaæ i dumaæ nad wybranymi aspektami ¿ycia. Czêsto widzia³am tutaj poezjê, takie piêkno, które okre¶lali jako co¶ nieuchwytnego, jakby wspomnienie, jednak w formie tera¼niejszej. Ca³a opowie¶æ ma co¶ takiego, czego nie ma w innych ksi±¿kach. Ciê¿ko jest to nazwaæ, byæ mo¿e chodzi o to, ¿e w du¿ej mierze tre¶æ skupiona by³a na pisarzu, który tworzy³ wspania³e ksi±¿ki. Oraz kobiecie, która uwa¿a³a, ¿e w danym cz³owieku mo¿na zakochaæ siê wiêcej ni¿ raz. I pomimo tego, ¿e jest tutaj ¶rednia ilo¶æ dialogów, to jednak w wiêkszo¶ci tre¶ci jest to osobista opowie¶æ ka¿dej z postaci. Czêsto opowiadaj± nam swoje my¶li i argumentuj± dlaczego my¶l± w ten sposób. I nie chodzi tu tylko o zape³nienie czym¶ stron, ale o przedstawienie ¿ycia jako ulotna chwila, która w ka¿dym momencie mo¿e byæ ostatni±. Postacie poprzez swoje stracone szanse chc± nam pokazaæ, by cieszyæ siê nawet z drobnych rzeczy, by potrafiæ przebaczaæ, by dawaæ sobie kolejne szanse, a nie w momencie upadku czekaæ na wyrok.

Czy mi siê ta historia spodoba³a? Zdecydowanie tak. Jest to dramat, który pod koniec bardzo przyspiesza. Jego zakoñczenie mo¿na zwieñczyæ s³owami, ¿e nic nie jest wieczne. W momencie wielkiego bólu tracimy nadzieje na w³asne ¿ycie, gdy¿ wydaje nam siê, ¿e bez czego¶ sobie ju¿ nigdy nie poradzimy. Jak to kto¶ m±dry kiedy¶ powiedzia³, niektórzy ludzie maj± siê pojawiæ w naszym ¿yciu tylko na chwilê, by co¶ nam u¶wiadomiæ, czasami pokazaæ. Mog± to byæ rzeczy piêkne, ale i drastyczne, które otworz± nam oczy na zupe³nie co¶ innego. I w³a¶nie ta historia sama w sobie ju¿ jest tym, co na waszej drodze mia³o siê pojawiæ. W tym wszystkim zgie³ku zapominamy, ¿e i nasza klepsydra nie przestaje odmierzaæ czasu.

Najlepiej, kiedy przed czytaniem uszykujecie sobie chusteczki higieniczne.

Dziêkujê za ksi±¿kê Klubowi Recenzenta z serwisu [Adres usuniêty]

"Dwa serca i jeden rytm"

Uwielbiam tê ksi±¿kê.

Podczas czytania strasznie z¿y³am siê z Ann i Jackiem.

Obydwoje bohaterowie s± do¶æ skryci i nie zawiele mówi± o sobie czy swojej przesz³o¶ci.

W ksi±¿ce czuæ ich mi³o¶æ do siebie nawzajem i widaæ, ¿e naprawdê im zale¿y na sobie.

Ann, a w zasadzie Anna jest polk±, wiêc s± fragmenty o Polsce miêdzy innymi o literaturze.

Ann podczas pobytu w stanach mieszka u wujostwa, co prawda nie ma wiele fragmentów o nich, ale wydaj± siê dobrymi lud¼mi.

Jack i Ann wydaj± siê zupe³nie ró¿ni, jedyne co ich ³±czy to s³owne gierki, wiêc to jeszcze bardziej niesamowite, ¿e po³±czy³o ich co¶ tak piêknego jak mi³o¶æ.

Niby mówi±, ¿e przeciwieñstwa siê przyci±gaj±.

Ksi±¿ka jest ciekawie zrobiona, ma cztery czê¶ci i ka¿da z nich opisujê jedn± porê roku. Mo¿emy zobaczyæ jak ich relacja siê rozwija i rozkwita, na przestrzeni tego czasu.

Dodatkowo mamy perspektywê obydwóch bohaterów, co jest super, bo mo¿emy poznaæ my¶li obydwóch stron.

Ok³adka te¿ jest przepiêkna. Bardzo mi siê spodoba³a.

Wcze¶niej nie mia³am okazji spotkaæ siê z twórczo¶ci± tej autorki, ale wiem, ¿e wykona³a niesamowit± robotê tworz±c "S³owa, które zgubi³y mi³o¶æ".

Ja bardzo polecam tê historiê, bo to piêkna ksi±¿ka, ale równie¿ smutna, bolesna i napewno ³apie za serce.

Jest to niesamowita historia o prawdziwej mi³o¶ci.

"Dwa serca i jeden rytm"

Uwielbiam tê ksi±¿kê.

Podczas czytania strasznie z¿y³am siê z Ann i Jackiem.

Obydwoje bohaterowie s± do¶æ skryci i nie zawiele mówi± o sobie czy swojej przesz³o¶ci.

W ksi±¿ce czuæ ich mi³o¶æ do siebie nawzajem i widaæ, ¿e naprawdê im zale¿y na sobie.

Ann, a w zasadzie Anna jest polk±, wiêc s± fragmenty o Polsce miêdzy innymi o literaturze.

Ann podczas pobytu w stanach mieszka u wujostwa, co prawda nie ma wiele fragmentów o nich, ale wydaj± siê dobrymi lud¼mi.

Jack i Ann wydaj± siê zupe³nie ró¿ni, jedyne co ich ³±czy to s³owne gierki, wiêc to jeszcze bardziej niesamowite, ¿e po³±czy³o ich co¶ tak piêknego jak mi³o¶æ.

Niby mówi±, ¿e przeciwieñstwa siê przyci±gaj±.

Ksi±¿ka jest ciekawie zrobiona, ma cztery czê¶ci i ka¿da z nich opisujê jedn± porê roku. Mo¿emy zobaczyæ jak ich relacja siê rozwija i rozkwita, na przestrzeni tego czasu.

Dodatkowo mamy perspektywê obydwóch bohaterów, co jest super, bo mo¿emy poznaæ my¶li obydwóch stron.

Ok³adka te¿ jest przepiêkna. Bardzo mi siê spodoba³a.

Wcze¶niej nie mia³am okazji spotkaæ siê z twórczo¶ci± tej autorki, ale wiem, ¿e wykona³a niesamowit± robotê tworz±c "S³owa, które zgubi³y mi³o¶æ".

Ja bardzo polecam tê historiê, bo to piêkna ksi±¿ka, ale równie¿ smutna, bolesna i napewno ³apie za serce.

Jest to niesamowita historia o prawdziwej mi³o¶ci.

¯ycie Ann bogate jest w bolesne do¶wiadczenia, dlatego pewnego dnia stawia wszystko na jedn± kartê i postanawia wylecieæ do Ameryki, by tam odwiedziæ rodzinê i trochê odetchn±æ.

Ch³on±c uroki Nowego Jorku, poznaje interesuj±ce osoby, ale najbardziej osobliwy wydaje siê Jack - pisarz i twórca bestsellerów. Tych dwoje zaczyna ³±czyæ wyj±tkow± wiê¼, która zostanie poddana wymagaj±cemu testowi, a to wszystko na przestrzeni czterech pór roku.

„S³owa, które zgubi³y mi³o¶æ” to powie¶æ kradn±ca serce ka¿dej romansiary. Ona urzeka od pierwszych s³ów, bo w³a¶nie s³owa maj± tutaj kluczowe znaczenie. Autorka pos³uguje siê piêknym jêzykiem, mówi o mi³o¶ci i o ¿yciu w naprawdê wyj±tkowy i chwytaj±cy za serce sposób. Nie przesadzê, je¶li przyznam, ¿e ta wspania³a historia wype³niona jest po brzegi piêknymi cytatami, które trafnie podsumowuj± nasze ¿ycie i sk³aniaj± do przemy¶leñ. „S³owa, które zgubi³y mi³o¶æ” to pozycja idealna na czas z³amanego serca, jak i pierwszej mi³o¶ci, ale równie ¶wietnie odnajd± siê w niej tak¿e osoby, które swoj± mi³o¶æ mog± okre¶liæ jako dojrza³±. Kinga G±ska stworzy³a powie¶æ tak uniwersaln±, ¿e z ca³± pewno¶ci± zdobêdzie serca wielu, wielu czytelników, bo dziêki niej cz³owiek docenia tych, których ma obok siebie, a jednocze¶nie magiczne s³owa autorki zaszczepiaj± nadziejê na lepszy czas, na mi³o¶æ, której pragnie ka¿dy z nas.

Ca³kowicie urzek³o mnie ukazanie mi³o¶ci bohaterów na przestrzeni czterech pór roku. Wiosna i lato pozwalaj± rozkwitn±æ uczuciu, nabraæ mu kolorów, zapachów, stworzyæ piêkne wspomnienia na jesieñ i zimê, bo te ch³odniejsze pory roku s± swoist± prób± dla relacji. Moim zdaniem taki zabieg jest strza³em w dziesi±tkê, bo czy nie ka¿da relacja sk³ada siê z czterech pór roku?

Pocz±tkowe zachwyty, kojarz±ce siê z wiosn±, w koñcu opadaj± jak jesienne li¶cie, by pozwoliæ rozgo¶ciæ siê rutynie i zwyk³emu ¿yciu. Wtedy ju¿ tylko od nas samych zale¿y, czy pozwolimy sobie na to, by wiosna ponownie zago¶ci³a w naszym sercu. Dla mnie jest to piêkne.

Kolejnym plusem historii jest podzia³ narracji na punkt widzenia Ann i punkt widzenia Jacka. Dziêki temu mo¿emy lepiej poznaæ bohaterów, wczuæ siê w ich sytuacjê, uczucia, spojrzeæ na ich losy w bardziej realny sposób. Co zdaje mi siê wyj±tkowe to to, ¿e ka¿dy punkt widzenia, ka¿dy rozdzia³ przynosi na my¶l formê pamiêtnika, jednak na pró¿no mo¿na szukaæ tu dat. Daty okre¶li³a mi³o¶æ, wiêc dok³adnie znane s± jedynie zakochanym - my otrzymali¶my ramy orientacyjne, a najwa¿niejszy jest fakt, ¿e mi³o¶æ… za nic ma sobie datê w kalendarzu i up³ywaj±cy czas. Ona ¿yje w³asnym, czêsto nieprzewidywalnym ¿yciem, a bohaterowie swoj± relacj± tylko to udowadniaj±.

„S³owa, które zgubi³y mi³o¶æ” pozwoli ci wybraæ siê w podró¿ pe³n± wzruszeñ i niesfornych ³ez biegn±cych po policzku. Bêdzie to niezapomniana podró¿, bo choæ wzrusza i bole¶nie do¶wiadcza, to jednocze¶nie zaszczepia nadziejê, ¿e kiedy¶ wróci wiosna. Podsumowuj±c, Kinga G±ska stworzy³a powie¶æ pe³n± plusów z zerem minusów, a ja Wam j± polecam z czystym sercem, bo w±tpiê, by¶cie dorwali przed walentynkami bardziej wzruszaj±c± historiê.