Słońce, wiatr i księżyc

Wakacje, które zmieniły ich życie.

Dziś będzie odrobinę sentymentalnie. Wspólnie z Wami kochani, wrócę do wspomnień pięknej opowieści o miłości moich dziadków. To jest miłość, która zrodziła się z dziecięcej przyjaźni i choć, jak sami dziadkowie wielokrotnie powtarzali, nie zawsze było lekko i nie raz musieli stawić czoła wielu przeciwnościom losu, to nigdy nie przestali się kochać. Mimo, że dziadka już dziś z nami nie ma, to zawsze, kiedy babcia opowiada historię ich uczucia, widzę ten charakterystyczny błysk w jej oczach, który świadczy o tym, że jej młodzieńcza miłość wypełnia jej serce po dziś dzień.

Ci z Was, którzy już od dłuższego czasu odwiedzają mnie na moim blogu, zapewne zauważyli, że wielokrotnie dzielę się z Wami przeżyciami bądź refleksjami z życia swojego, czy też z życia moich bliskich, które wplatam w recenzje książek, o których chcę Wam opowiedzieć. Bo to właśnie książki sprawiają, że podczas ich lektury znajduję część wspólną między tym, o czym czytam, a tym, co miało miejsce w realnym życiu naszej rodziny.

Tak też jest i tym razem. Do tego, aby podzielić się z Wami bardzo osobistym pierwiastkiem początków uczuć babci i dziadka, skłoniła mnie książka Agaty Czykierdy – Grabowskiej „Słońce, wiatr i księżyc”, z której recenzją dziś do Was przychodzę. Za chwilę dowiecie się, dlaczego tak się stało.

Kiedy poznajemy Kaję i Pawła, głównych bohaterów powieści są oni jeszcze dziećmi. Kaja wraz z rodzeństwem mieszka w mieście, ale rodzice przywożą dzieci na wakacje do dziadków na wieś. Początkowo dziewczynka nie jest zadowolona perspektywą spędzenia całych wakacji z dziadkami, będąc przekonaną, że nie znajdzie tam niczego ciekawego dla siebie i zwyczajnie będzie się nudziła. Jednak już wkrótce, przekona się o tym, jak bardzo się myliła.

A wszystko zaczęło się od bardzo niebezpiecznego zdarzenia, które mogłoby skończyć się tragicznie dla młodszego brata Kai - Antka, gdyby nie natychmiastowa pomoc tutejszego chłopca Pawła. Od tej pory między tą dwójką rodzi się niezwykła przyjaźń. Więź, która sprawia, że chcą spędzać ze sobą, jak najwięcej czasu. Tylko przy Kai Paweł czuje się swobodnie i spokojnie. Jest mu to bardzo potrzebne, bo w domu rodzinnym przechodzi przez prawdziwe piekło. Kiedy dziewczyna jest świadkiem jednego ze zdarzeń, którego ofiarą jest jej przyjaciel, postanawia zrobić wszystko, aby mu pomóc. Nie może zrozumieć, jak to możliwe, że na wsi, w której przecież wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą chłopak jest pozostawiony samemu sobie. To, czego dowiedziała się o życiu Pawła, jest dla niej ogromną próbą dojrzałości.

Od tej pory dziewczyna z ochotą spędza każde kolejne wakacje z dziadkami. Z biegiem lat jesteśmy świadkami tego, jak oboje z Pawłem dorastają i wkraczają w okres nastoletni, wraz z którym przychodzi świadomość, że nie postrzegają siebie już tylko jako przyjaciół, a w ich sercach rodzi się pierwsze nieśmiałe pełne lęku i obaw uczucie. Oboje czują się zagubieni i nie wiedzą, co zrobić z tym, co się między nimi dzieje.

„Miłość rodząca się z przyjaźni, zakrada się bardzo powoli. Nie widzisz jej, aż któregoś dnia budzisz się i nie potrafisz myśleć o niczym innym niż o tej jednej, jedynej osobie. Każdy twój krok prowadzi cię do niej. To jednocześnie cudowne i przerażające".

Koniec końców młodzieńcza impulsywność i zazdrość rodzi wiele nieporozumień i niedopowiedzeń, które rozdzielają tę dwójkę na kolejne siedem lat.

Bardzo przykra wiadomość, którą otrzymuje Kaja, sprowadza ją po siedmiu latach na wieś, do miejsca, gdzie przeżyła najpiękniejsze chwile swojego dzieciństwa i wczesnej młodości. Wracają wspomnienia, ale wraca również i On – Paweł.

Dziś jednak wszystko wydaje się wyglądać inaczej. Są już dorosłymi ludźmi, a każde z nich ma swoje, zupełnie odmienne życie. Kaja wróciła ze Stanów, gdzie przez te wszystkie lata rozłąki przebywała tylko na chwilę, a potem znowu zniknie, a Paweł zostanie tu gdzie jego miejsce. Ale czy na pewno serce nie weźmie góry nad rozsądkiem? Czy miłość z dzieciństwa ma szansę na nowo się odrodzić, a nawet jeśli, to czy warto, jest dla niej rezygnować z ustabilizowanego życia i tak po prostu rzucić wszystko, co do tej pory udało się osiągnąć?

Odpowiedzi na te pytania poszukajcie oczywiście na kartach książki, bo ode mnie nie dowiecie się niczego więcej.

„Słońce, wiatr i księżyc” to bardzo ciepła, utrzymana w klimacie życia toczącego się na wsi opowieść o przyjaźni i miłości rodzącej się bardzo nieśmiało i subtelnie już od czasów dzieciństwa. Miłości ponad podziałami osób z zupełnie dwóch różnych światów, która została poddana bardzo wcześnie poważnej próbie, której nie jeden dorosły mógłby nie mieć siły i odwagi podołać, a teraz po latach wszystko ma szansę odrodzić się na nowo, tylko, być może na wszystko jest już za późno.

Oczywiście serdecznie Wam tę książkę polecam. Gwarantuję, że dzięki jej autentyzmowi i wspaniałej kreacji nie tylko bohaterów, którzy stają się nam bliscy niemalże od pierwszych stron historii, ale także niezwykle ciepłemu i sielskiemu klimatowi, w jakim została ona osadzona, książkę przeczytacie z niezwykłą lekkością i swobodą w mgnieniu oka.

Sama mieszkam na wsi, a to sprawiło, że wiele z opisanych w książce zdarzeń z życia w gospodarstwie pokrywa się z moimi wspomnieniami z dzieciństwa: żniwa, czy zbory truskawek, spacery po łąkach, ogniska i kiełbaski pieczone w gronie dzieci sąsiadów. Ach to były piękne czasy.

Pani Agato, serdecznie dziękuję za cudowne przeżycia i wszelkie emocje towarzyszące mi podczas czytania książki.

Recenzja powstała we współpracy z księgarnią Tania Książka, za co bardzo dziękuję.

Książka, która powinna otwierać i zamykać wszystkie listy wakacyjnych powieści. Niesamowicie ciepła, emocjonalna i pełna letniego słońca.

Agata Czykierda-Grabowska to jedna z moich ulubionych polskich autorek. W dodatku jej książki są różnorodne, począwszy od tych przyjemnych i lekkich, po te trudniejsze, wymagające większego skupienia. Ciężko dopatrywać się schematu czy powtarzalności.

"Słońce, wiatr i księżyc" to historia Pawła i Kai, historia która rozpoczyna się dawno temu, w latach dzieciństwa bohaterów. Ich wakacyjna znajomość z czasem przeradza się w coś więcej, jednak niefortunny zbieg okoliczności rozdziela ich na kolejne lata. Takim sposobem możemy obserwować rodzące się uczucie, takie, które nazywamy pierwszą miłością. Kolejne lata pokazują rozwój tej relacji, do której trzeba mądrości, poświęcenia i odpowiedzi na pytanie, czego oczekujemy od życia. Bohaterzy czasem się gubią, popełniają błędy i dzięki temu są niesamowicie realni. Polska wieś, taka ze żniwami, owocami prosto z grządki, okazała się być idealnym tłem tej powieści. Obraz sielskości, ale również ciężkiej pracy dodał klimatu i może przypomniał lato spędzone u babci.

Wedlug mnie książka idealna na leżak w upalny dzień, ale chyba też w mroźny wieczór pod kocem, bo co rozgrzeje nas bardziej niż taka ciepła opowieść. Bardzo polecam.

𝑵𝒊𝒈𝒅𝒛𝒊𝒆 𝒏𝒊𝒆 𝒋𝒆𝒔𝒕 𝒊 𝒏𝒊𝒈𝒅𝒛𝒊𝒆 𝒏𝒊𝒆 𝒃𝒆𝒅𝒛𝒊𝒆 𝒅𝒐𝒔𝒌𝒐𝒏𝒂𝒍𝒆, 𝒂𝒍𝒆 𝒛𝒚𝒄𝒊𝒆 𝒏𝒊𝒆 𝒎𝒐𝒛𝒆 𝒃𝒚𝒄 𝒕𝒚𝒍𝒌𝒐 𝒃𝒊𝒆𝒈𝒊𝒆𝒎 𝒅𝒐 𝒄𝒛𝒆𝒈𝒐𝒔, 𝒄𝒛𝒆𝒈𝒐 𝒏𝒊𝒆 𝒘𝒊𝒅𝒂𝒄

Nieubłaganie mijający czas wiele zmienia w naszym życiu. Hierarchię wartości, przekonania, marzenia. Jednak tlące się wewnątrz nas uczucia i skrywane gdzieś głęboko emocje mimo wszystko potrafią przetrwać próbę czasu - czy właśnie tak będzie tym razem?

Do dziś dobrze pamiętam, jak wielkie wrażenie wywarł we mnie "Adam", dlatego też z wielką przyjemnością sięgnęłam po kolejne dzieło Czykierdy-Grabowskiej i tym razem również się nie zawiodłam. Zabrałam się za tę pozycję z zamiarem przeczytania zaledwie jednego rozdziału, a odłożyłam ją po kilku godzinach, dopiero gdy z żalem przewróciłam ostatnie strony - "Słońce, wiatr i księżyc" to książka, która całkowicie mnie oczarowała.

Akcja rozgrywa się w trzech różnych ramach czasowych, tym samym ukazując, jak na przestrzeni lat pogłębiała się przyjaźń głównych bohaterów i stopniowo przeradzała się ona w głębsze uczucie. Kaja i Paweł to realne, posiadające wady i ludzkie problemy postaci, i chociaż momentami trochę się gubili, ciężko było nie darzyć ich sympatią. Uroku tej historii dodaje również jej swojskość, a klimat upalnego lata na wsi, którym niezaprzeczalnie przesiąknięta jest ta pozycja, idealnie wpisuje się w obecny wakacyjny okres.

"Słońce, wiatr i księżyc" to ciepła historia o sile prawdziwej przyjaźni, która w piękny sposób obrazuje, że czasami warto ryzykować i kierować się głosem własnego serca - z czystym sumieniem polecam!

RÓŻNE PŁASZCZYZNY CZASOWE, JEDNA MIŁOŚĆ

Powieść Agaty Czykierda-Grabowskiej rozgrywana jest na kilku płaszczyznach czasowych. Są czasy dzieciństwa, okres dorastania oraz dorosłość głównych bohaterów, które tak naprawdę uświadamianą czytelnikowi trwałość zapodanej w historii więzi. Są jej korzenie, etapowe rozwijanie, jest baza i są odnogi zwane doświadczeniami. Oczekiwania, rozczarowania, trudne wyzwania i szereg rozmaitych decyzji. A wszystkiemu towarzyszy silne uczucie, które miewa różne oblicza. Dość szybko można rzucić stwierdzeniem – że tych dwoje ma się ku sobie, to jednak nie ma co liczyć na wszędobylskie wybuchu namiętności czy pospiesznie poprowadzony scenariusz miłosny. Na to, co najlepsze, trzeba po prostu długo sobie poczekać. Stąd uważam, że w kwestii uczuciowej książka na pewno bardziej pasuje do tych określanych jako niewinne i stonowane, niż te, które szokują kontrowersją i mocnymi scenami.

PRZYJAŹŃ Z DZIECIĘCYCH LAT, KTÓRA PRZYBIERA NA SILE

Główni bohaterowie powieści to Kaja i Paweł. Ona przebywa w domu kochających ją i darzących ją miłością dziadków, ON nie może się pochwalić ciepłem rodzinnej atmosfery. Podczas gdy Kaja wsłuchuje się w bajki, Paweł musi znosić kolejne awantury wszczynane przez jego ojca, kłótnie nieraz kończące się fizyczną przemocą. Choć dzieli ich tak sporo, mają siebie – balansując pomiędzy odwagą i troską, a niemożnością szczerych wyznań, które mogłyby przecież zniszczyć to, na co tak długo pracowali i co zbudowali wspólnie. Opowieść o przyjaźni, poświęceniu, walce, w końcu o wielkiej, nieśmiertelnej miłości. Czy ma swój happy end? Tego zdradzić Wam nie mogę.

WĄTKI POBOCZNE

Oprócz relacji miłosnej w powieści przewija się wątek wspomnianej przemocy, bierności osób dręczonych i bezkarności prześladowców. Jest ciepły klimat małej społeczności, przyjemne krajobrazy i ciepło rodzinnego domu ukochanych dziadków. Jednym słowem, okładka świetnie odzwierciedla zawartą w niej treść.

PODSUMOWANIE

Płynąca spokojnym rytmem powieść o wolno rozwijającym się uczuciu, w dużej mierze bazująca na młodzieńczym okresie tych, którzy dopiero z czasem zdają sobie sprawę z poważnego wymiaru targających nimi uczuć. Dla romantyczek, wielbicielek autorki i fanek pełnych ciepła oraz dylematów treści. Ja się nie zawiodłam.

[Adres usunięty]