Ślad. Seria z Robertem Kreftem. Tom 1

"Ślad" Przemysława Żarskiego to pierwszy tom cyklu kryminalnego, w którym główną rolę odgrywa komisarz Kreft. Akcja powieści toczy się powoli, podzielona jest na kilku bohaterów, zagadka sięga lat 90tych XX wieku, jednak przebłyski z tego czasu są bardzo rzadkie. Przez pierwszą połowę zaznajamiamy się z bohaterami i szczegółami dotyczącymi zbrodni, dopiero w drugiej akcja trochę przyspiesza, atmosfera się zagęszcza, a wypady w przeszłość stają się częstsze. I tak jak do części pierwszej miałam trochę uwag, kilka spraw wzbudziło moje mieszane odczucia i wątpliwości czy na pewno chcę na tę książkę poświęcać czas, tak druga połowa wynagrodziła mi wszystko. Zagadka jest dobrze przemyślana, dobrze rozpisana i mocno zaskakująca. Bohaterowie, mimo że chętnie dzielą się z czytelnikiem swoim życiem osobistym, wydają się nadal mocno tajemniczy – szczególnie główny bohater komisarz Kreft. Ostatecznie po całej lekturze mogę szczerze powiedzieć, że jestem zadowolona i ogromnie ciekawa co przyniesie tom drugi – mam nadzieję, że trochę więcej zdradzi nam o głównym bohaterze i jego tajemniczych bliznach skrywanych pod gęstą siatką tatuaży... Polecam fanom niespiesznych, dusznych kryminałów i silną, acz skomplikowaną postacią męską w roli głównej!

Dla fanów kryminałów – „Ślad”, Przemysław Żarski

Wojciech Chmielarz o książce kolegi po fachu mówi: „Wielowątkowe śledztwo, niejednoznaczni bohaterowie i brutalny morderca, który nie cofnie się przed niczym. Świetna powieść!” Czy Przemysław Żarski rzeczywiście zachwycił?

Książką „Ślad” rozpoczęłam swoją przygodę z twórczością Żarskiego. Policjant wydziału kryminalnego Robert Kreft wraz z zespołem natrafiają na ślad – kaseta VHS – z zapisem morderstwa pewnej dziewczyny. Odkopują tym samym nierozwiązaną sprawę sprzed 25 lat, kiedy to dziewczyna wracająca samotnie ze studniówki znika bez śladu. Równolegle prowadzą śledztwo w sprawie innych morderstw. Czy są one ze sobą w jakiś osób powiązane? Czy zaginioną przed laty dziewczynę uda się im odnaleźć? Kto stoi za wszystkim co złe?

Życie ma to do siebie, że lubi płatać figle i w najmniej odpowiednim momencie przeszłość o sobie przypomni i ujawni pewne tajemnice. Nic nie zostanie w ukryciu.

Oprócz sposobów prowadzenia śledztwa poznajemy również życie prywatne bohaterów. Pozwala nam to zacząć darzyć sympatią niektórych z nich. Zaczynamy oceniać dlaczego dany bohater postąpił tak a nie inaczej.

Krefta dodatkowo męczy historia sprzed lat, kiedy to jego matka popełniła samobójstwo wyskakując z okna na jego oczach. Mając nadzieję, że odkryje coś nowego potajemnie szuka jakichś nowych śladów i informacji w tej sprawie.

Autor wykorzystał zabieg wielowątkowości. Każdy rozdział dotyczy innego roku oraz innej osoby, ostatecznie wszystko się ze sobą łączy w zgrabną całość. Pokazanie prywatnego życia bohaterów oraz ich problemów jest miłą odskocznią od opisów morderstw. Ale czego innego można się spodziewać po kryminale jak przedstawienia tego, kto w jaki sposób zginął i jak do tego doszło. Przyznam szczerze, że w momencie, kiedy nie zwróciłam uwagi na to którego roku i której osoby dotyczy dany rozdział rozchodziła mi się całość i musiałam się cofnąć, aby to co czytam „włożyć do odpowiedniej szufladki”. Ale chwila większej uwagi była tego warta. Nie żałuję czasu spędzonego na lekturze „Śladu”. Zachęcam Was do niej.

[Adres usunięty]

Bez wątpienia „Ślad” to kryminał, który odciśnie swoje piętno w pamięci czytelnika. Przemysław Żarski miał ciekawy pomysł na stworzenie kryminalnej intrygi. Co ważne doskonale przelał ją na kartach swej powieści. Ponad pięćset stron, to solidny kawałek kryminalnych emocji. Tutaj nie tylko zbrodnia ma kluczowe znaczenie. Przesłanie odgrywa również zasadniczą rolę.

„Ślad” uświadamia nam, że nie ma zbrodni, której nie można rozwikłać, nawet jeśli wymaga to czasu. Autor uzmysławia nam również, że jedna błędna decyzja może nieść za sobą katastrofalne skutki dla wielu ludzi. „Ślad” dobitnie pokazuje, że błędy przeszłości nie prędko zostają wymazane, a ich skutki mogą ciągnąć się za nami przez całe życie.

Przemysław Żarski umiejętnie wciągnął nas w historię tajemniczego morderstwa. Doskonale namieszał, sprawiając, początkowo nie do końca byliśmy pewni, czy mamy do czynienia z morderstwem, porwaniem czy samobójstwem. Ale od początku.

Historia zarysowana jest w dwóch przestrzeniach czasowych. Wszystko rozpoczęło się 6 lutego 1993 roku. A swój finał znalazło niemal po dwudziestu pięciu latach w grudniu 2017 roku. Co takiego wydarzyło się zimą 1993 roku? Mianowicie podczas studniówki zaginęła Sylwia Nowicka. Po kłótni z chłopakiem postanowiła samodzielnie wrócić do domu. Jednak ślad po niej zaginął. Czy chłopak dziewczyny jest głównym podejrzanym? Komu mogło zależeć na zaginięciu dziewczyny? Niestety poszukiwania nie kończą się sukcesem. A gdy rodzice otrzymują pożegnalny list, wszystko wskazuje, że porwanie nie wchodzi w grę. Czy zatem śledztwo powinno pójść w kierunku morderstwa lub samobójstwa? Jednak w 2017 roku pojawiają się nowe okoliczności, które rzucają nowe światło na wydarzenia sprzed dwudziestu pięciu lat. Policja trafia na nowy ślad. W jednym w sosnowieckich mieszkań odnajduje kasetę VHS z zapisem zabójstwa młodej dziewczyny. Jednak nie odnajduje żadnych śladów, wskazujących na to, że doszło w nim do zbrodni. Do akcji wkracza komisarz Robert Kreft. Kim jest ofiara? Kto dokonał morderstwa? Czeka nas zawiła zagadka! Zwłaszcza, że dochodzi do kolejnych zbrodni. Czy mają one wspólny mianownik z tą z lutego 1993 roku? Wszystko wskazuje, że morderca nie powiedział ostatniego zdania. Kreft musi jak najszybciej zatrzymać jego mordercze plany. Kto jest następny na celowniku mordercy? Czy znajomi Sylwii Nowickiej mogą spać spokojnie?

Pewne jest, że my nie zmrużymy oczu dopóki nie poznamy finału tej sprawy. Przemysław Żarski stworzył kryminał, który pobudza nasze komórki do przeprowadzenia śledztwa. Autor umiejętnie wprowadza kolejne wątki, które będziemy starali się związać w jedną całość. Przez cały czas będzie towarzyszyć nam niepewność, czy nasze tropy idą właściwą drogą?

Mnogość bohaterów sprawia, że nie prędko wpadniemy na właściwy trop. Kolejne intrygi i ślady solidnie namieszają w odkrywaniu prawdy. I to właśnie jest jednym z mocnych punktów kryminału Przemysława Żarskiego, który gwarantuje nam ostrą jazdę podczas czytania.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału.

[Adres usunięty]

W książce pojawia się kilka wątków, więc początek jest dla nas odrobinę zawiły. Dostajemy kolejne elementy, które są od siebie bardzo oddalone, a my nie mamy pojęcia, jak mogą się ze sobą połączyć. Rozdziały prowadzone są z perspektywy różnych bohaterów i czasu, co stopniowo buduje napięcie i sprawia, że nie możemy się oderwać od tej historii. Dzięki różnym perspektywom, możemy poznać lepiej każdego z bohaterów, jego charakter, emocje, które mu towarzyszą i jego spojrzenie na sprawę. Prowadzenie akcji w taki sposób sprawiło, że książkę przeczytałam bardzo szybko. Starałam się łączyć kolejne elementy i z chęcią odkrywałam kolejne rozdziały, żeby ostatecznie bardzo się zaskoczyć. Zakończenie tej książki było bardzo nieprzewidywalne i sprawiło, że od razu zapragnęłam sięgnąć po "Bliznę", czyli kontynuację serii. Jak dobrze, że książka czekała już na mojej półce…

Moją uwagę zwrócił styl autora, w którym nie brakowało bardzo ciekawych metafor. Momentami dziwiłam się, że takie wyszukane porównania znajdują się w kryminale, jednak bardzo mi się to spodobało i wyróżniło tę powieść na tle innych. Tutaj bardzo dużo się dzieje, ale ja uwielbiam, gdy otrzymujemy wielotorową akcję, dostajemy mnóstwo informacji i momentami możemy czuć się zagubieni. „Ślad” spełnił moje oczekiwania, była to wyśmienita lektura.

Życie to najcięższa i najbardziej fascynująca droga z jaką mierzy się każdy z nas. I nieważne czy podążamy twardym asfaltem czy błotnistą aleją – zawsze pozostaje po nas jakiś ślad. Życie to chwile tu i teraz. To pasmo radości i cierpienia, a przeszłość, nasze czyny, nasze zachowanie pozostawiają po sobie ślad i prędzej czy później zataczają koło.

Tytułowy „Ślad” Przemysława Żarskiego to dowód na to, że nie ma zbrodni doskonałej. Przeszłość potrafi się o siebie upomnieć w najmniej oczekiwanym momencie. I przyjdzie nam po nitce do kłębka dotrzeć do śladu, bo ON choć pozornie niewidoczny, pozostaje zawsze.

Moi Drodzy: oto macie przed sobą rewelacyjny moim zdaniem tekst. „Ślad” w moim odbiorze to proza ambitna, mądra, z wyższej półki. To kryminał z nutami obyczajowymi i lekkimi portretami psychologicznymi bohaterów. To nie kryminał z akcją mrożącą krew w żyłach, brutalnym opisem morderstw i lakonicznymi dialogami. Tutaj fabuła jest osadzona spokojnie, na bardzo porządnych fundamentach obyczajowych i to wyróżnia „Ślad” z tłumu innych kryminałów, które czyta się może przyjemnie, ale nie wznoszą do życia zbyt wiele. Ale! Są zbrodnie zdające się mieć ze sobą coś wspólnego, a oddzielone od siebie 25-latami. Są intrygi, próby wrobienia „niewinnych” ludzi. Szukamy, dociekamy, grzebiemy w przeszłości na przekór prokuraturze i niektórych z policji. Wszystko jest tu wyważone, przemyślane, dramatyczne. To nie krwawa historyjka, a naprawdę bardzo dobrze i mądrze poprowadzony kryminał z puentą – dla chcących ją dostrzec.

Fanom kryminałów spodoba się zakończenie. Jest mistrzowskie! By nie zdradzić za wiele i nie zepsuć zabawy nie powiem nic więcej, jednak uwierzcie – zaskoczycie się na pewno.

Ślad” zapadnie w mojej pamięci z uwagi na dwa aspekty. Jakie?

Pierwszy, bardziej prozaiczny, to wspomniane wyżej dobre obyczajowe podstawy i oparta na tym kryminalna historia. A drugi? Piękna, niemal poetycka momentami proza: w książce autor raczy nas fenomenalnymi opisami, które głęboko zapadają w pamięci i pobudzają wyobraźnię.

Pióro Przemysława Żarskiego jest bezapelacyjnie wyśmienite! Dla mnie stanowi wisienkę na przysłowiowym torcie. Swoim warsztatem Przemysław pokazuje, że jest twórcą nie tylko dobrej książki, ale przede wszystkim dobrym pisarze, z dobrymi podstawami językowymi i literackimi.

„Ślad” poleciło mi tyle osób, że miałam wobec niej naprawdę wysokie oczekiwania. Czy powieści udało się je spełnić?

A czy można od kryminału wymagać więcej niż intrygującej zagadki sprzed lat, brutalnych morderstw, budzących emocje bohaterów z bagażem życiowych doświadczeń, a na zakończenie totalnego zaskoczenia? Pewnie, że można, ale mi wystarczy w zupełności fakt, że skończyłam czytać o drugiej nad ranem i zamiast iść spać od razu miałam ochotę poznać dalsze losy bohaterów. Autor zostawia otwarte drzwi sugerując jednoznacznie, że takowych możemy się spodziewać, co mnie bardzo cieszy.

Historia zaczyna się zaskakująco. Nie ma ciała, nie ma śladów zbrodni, jest za to kaseta VHS z zapisem morderstwa młodej dziewczyny. Czy możliwe, by była to zaginiona przed dwudziestu pięciu laty w studniówkową noc Sylwia Nowicka? Śledztwo prowadzi komisarz Robert Kreft wraz ze swoim zespołem. Po tylu latach ciężko jest wysupłać informacje, znaleźć w dalekiej przeszłości nitki, które zaczną się ze sobą łączyć. To, co uda mu się odkryć okaże się bardziej szokujące, niż się początkowo wydawało, a wpływ tamtych wydarzeń na przyszłość niewyobrażalny.

Prócz możliwości towarzyszenia Kreftowi w trudnym i zajmującym śledztwie, otrzymujemy opowieść o wyborach, które mogą mieć wpływ na czyjeś życie, a nawet je zakończyć. O zemście, do której dochodzi tam, gdzie nie działa sprawiedliwość. I o przeszłości, która zawsze odciska swój ślad.

Kryminalna podróż po Sosnowcu

Mówi się, że nie ma winy bez kary, nie ma też zbrodni doskonałej. Niekiedy prawda wychodzi na jaw w najmniej spodziewanym momencie, wszystkie elementy układanki zaczynają do siebie pasować, zaś obraz wydaje się być klarowny. Tak właśnie najczęściej, przez przypadek, wpadają najgorsi przestępcy i rozwiązywane są sprawy, na których rozwiązanie dawno przestano liczyć.

Jedną z takich spraw, rozwiązanych tylko pozornie, jest kwesta zaginięcia w 1993 roku Sylwii Nowickiej. Dziewczyna nie wróciła do domu ze studniówki i słuch po niej zaginął. Wszczęte śledztwo nie przyniosło żadnych rezultatów, szybko ustalono, że chłopak, który miał ją odwieźć do domu, nie jest odpowiedzialny za jej zniknięcie – po kłótni pozostawił ją na poboczu, po czym odjechał z kolegami. Rozważano co prawda różne hipotezy, ale list, który Sylwia rzekomo pozostawiła, a który wskazywał na plany opuszczenia kraju, skutecznie zakończył śledztwo. Tylko matka nie była w stanie uwierzyć, że córka mogła uciec do Niemiec, ale nikt nie przywiązywał wagi do jej słów…

Po latach ta sprawa powraca domagając się w końcu rzetelnego śledztwa. Powraca jednak w dość osobliwych okolicznościach, niemal dwadzieścia pięć lat później, kiedy w jednym z sosnowieckich mieszkań zostaje znaleziona kaseta VHS z filmem przedstawiającym brutalne zabójstwo młodej dziewczyny. Mieszkanie było wynajmowane, nie znaleziono w nim ani ciała, ani dowodów zbrodni. Wszystko wskazuje na to, że ktoś celowo podrzucił kasetę, zwracając uwagę policji. Tylko, w jakim celu? Śledczy, w tym komisarz Robert Kreft powracają do starej sprawy, bowiem wszystko na to wskazuje, że kobietą na filmie jest właśnie Sylwia Nowicka.

Studiując akta z 1993 roku trafiają na nazwiska osób, które filmowały studniówkę. Jak się okazuje, jeden z mężczyzn – właściciel firmy, nie był fizycznie obecny podczas realizacji zlecenia, a do tego popełnił samobójstwo. Nigdy nie został zatem przesłuchany. Natomiast operator, który uczestniczył w studniówce, nie dość że nie zrobił kariery w zawodzie, to jeszcze zszedł na złą drogę i w efekcie przez te lata zdarzały mu się pobyty w zakładach karnych. Kreft postanawia z nim porozmawiać tym bardziej, że mężczyzna skończył właśnie odsiadywać kolejny wyrok. Tyle tylko, że wizyta w mieszkaniu Sławomira Szulca kończy się kolejnym zaskakującym odkryciem – mężczyzna popełnił samobójstwo, zaś w pomieszczeniu znaleziono również ciało martwej kobiety…

Czy to zbieg okoliczności, że dwóch mężczyzn z firmy obsługującej studniówkę zginęli popełniając samobójstwo? Co mogą mieć wspólnego ze zniknięciem Nowickiej? Kim jest kobieta znaleziona przy wisielcu? Co wspólnego z nią ma właściciel agencji nieruchomości? To tylko kilka z wielu pytań rodzących się w trakcie lektury książki pt. „Ślad”, autorstwa Przemysława Żarskiego. Opublikowany nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona kryminał, to pierwszy tom nowej serii o komisarzu Kreft i jego zespole, która przypadnie do gustu nie tylko wielbicielom kryminałów, ale i skomplikowanych układanek. Ta, zaprezentowana przez Żarskiego, jest wyjątkowo przewrotna, autor nieustannie zaskakuje nas (a także swoich bohaterów) nagłymi zwrotami akcji. Kiedy już wydaje nam się, że wpadliśmy na trop, sytuacja zmienia się diametralnie …

Książka jest jedną z najlepszych pozycji wydawniczych ostatnich miesięcy. Zadziwia zarówno konstrukcja fabuły, akcją toczącą się na dwóch planach czasowych, przełamywaniem schematów oraz nieszablonowymi bohaterami, z obarczonym traumatyczną przeszłością Kraftem na czele. Na dodatek wydarzenia rozgrywają się w dużej mierze w moim rodzinnym Sosnowcu, tym większe wrażenie robi uczestniczenie w prowadzonym dochodzeniu i spojrzenie na miasto z innej perspektywy. To wszystko sprawia, że kończąc powieść z niecierpliwością wyczekuje drugiego tomu wierząc, że Żarski to nazwisko, które będzie na ustach mieszkańców całej Polski.

Justyna GUl

Qultura słowa

Funkcjonariusze Wydziału Kryminalnego sosnowieckiej Policji zadysponowani zostają do jednego z mieszkań niczym nie wyróżniającej się kamienicy. Na miejscu nie zastają ani poszkodowanej ani sprawcy przestępstwa, jest za to tajemnicza kaseta, na której utrwalona została scena zabójstwa młodej kobiety. Śledczy podejmują działania, zmierzające do wyjaśnienia okoliczności zbrodni, a przede wszystkim odnalezienia ofiary z nagrania. Nikt jednak nie podejrzewa, że zmuszeni będą cofnąć się o prawie ćwierć wieku i zaczną rozdrapywać niemal zabliźnione już rany, które zaczną niesamowicie mocno krwawić.

„Ślad” nie jest kryminałem lekkim, raczej zapisuje się w skromne zasoby tych, przy których mózgownica wręcz paruje od próby powiązania wątków i trafnego wytypowania sprawcy. Podczas lektury zalecam zwrócić uwagę na szczegóły, bo to w nich tkwi sekret. Autor subtelnie podsuwa nam puzzle pasujące do układanki, nie daje jednak spojrzeć na obraz, w jaki mają się składać. Dzięki temu napięcie towarzyszy czytelnikowi bezustannie i wciąż pobudza go do myślenia.

Oprócz skomplikowanej (ale wyjątkowo spójnej) zagadki kryminalnej znajdziecie w tej książce niezwykle ciekawych, barwnych bohaterów. Kreft, który pod fasadą tuszu ukrywa blizny także te psychiczne, Uryga – więzień własnych hormonów i myśli, płynących z nie tego mózgu, co trzeba i Michał Hajduk, który stwierdzenie „po trupach do celu” wziął sobie do serca nieco zbyt dosłownie. W książce występuje także dużo postaci epizodycznych, ale nawet te są na swój sposób charakterystyczne.

Książka ta jest nie tylko świetnym kryminałem, ale dobrym zobrazowaniem ludzkich słabości i problemów, a także sposobów (nie zawsze właściwych) na radzenie sobie z nimi. W tej pozycji nic nie jest cukierkowe. Szara, smutna, polska rzeczywistość bije czytelnika z każdej strony, a siniaki zamiast na ciele, utrwalają się w umyśle.

Jeżeli szukacie kryminału, który wyrwie was z czytelniczego zastoju i zagwarantuje genialną rozrywkę - idźcie „śladem” Żarskiego.

Kryminał rodzimego autora osadzony w polskich realiach? Nie mogłam odmówić sobie tej lektury! Oczekiwania były wysokie, ponieważ w sieci dotychczas pojawiło się wiele pochlebnych recenzji. Dlatego też ślepo podążyłam „Śladem” Przemysława Żarskiego.

"Czas nie leczy ran. Tłumi emocje, znieczula na ból i rozmywa tkwiące pod powiekami obrazy. Śmierć najbliższych odciska trwałe piętno na naszym życiu."

Policja odkrywa tajemniczą kasetę VHS z nagraniem brutalnego morderstwa. Czy to możliwe, że przedmiot łączy się z dawno zapomnianą sprawą sprzed dwudziestu pięciu lat? To tylko jedna z ogromnej ilości zawiłych zagadek, jakie przyjdzie rozwiązać ambitnym policjantom z Sosnowca.

Książka zaintrygowała mnie od pierwszych stron. Trochę gubiłam się w ilości wykreowanych bohaterów, jednak tylko w początkowych rozdziałach. Niewątpliwie wielowątkowa fabuła jest dużym atutem, gdyż mamy możliwość poznać policyjne śledztwo z perspektywy różnych postaci. Dochodzenie jest powikłane, złożone i arcytrudne. Nie udało mi się przewidzieć kto stoi za morderstwami, zatem autorowi udało się mnie zaskoczyć. Uff i całe szczęście, bo przewidywalne historie nigdy nie będę należeć do moich ulubionych.

Ponura atmosfera Sosnowca skutecznie oddziaływała na klimat powieści. Mimo że czytam głównie w komfortowych warunkach (czyli pod kocykiem), gęsta, nieco mroczna atmosfera udzieliła mi się na tyle, że wydawało mi się, że wraz z policjantami włóczę się po zapuszczonych budynkach. Opisy krajobrazu, czy też miejsc akcji nie są długie, za to konkretne, co skutecznie pobudza wyobraźnię czytelnika.

Bohaterowie są wyraziści, autentyczni, posiadają cały wachlarz wad oraz doświadczeń życiowych. Szczególnie polubiłam komisarza Roberta Krefta za przenikliwy umysł, intuicję oraz melancholijne usposobienie. Chętnie sięgnę po kolejną część przygód policjantów z Sosnowca.

Podziwiam pana Przemysława za stworzenie niezwykle przemyślanej i szczegółowo dopracowanej historii. Zdecydowanie jest oryginalnie, dlatego też powieść zostanie w pamięci na dłużej. I jeszcze to zakończenie! Sądzę, że było naprawdę dobre, wyjaśniło wszelkie wątpliwości, usatysfakcjonował mnie taki rozwój zdarzeń. Dla miłośników kryminałów osadzonych w polskich realiach „Ślad” powinien być pozycją obowiązkową.

A czy Ty planujesz podążyć „Śladem” Przemysława Żarskiego?

Kiedy policja znajduje kasete VHS, na której widzą zabójstwo młodej dziewczyny, zaczynają szukać sprawcy i ofiary. Możecie wierzyć lub nie, że chociaż książka ma ponad 500 stron czyta ją się bardzo szybko. Szczególnie kiedy jest w niej zawarta taka oryginalna historia. Z początku jakoś nie moglyśmy się wczuć, a później jak już podążyłyśmy za śladem zagadki to przeczytałyśmy wszystko w jedną noc ( cała noc nieprzespana 🙈 ale warta odkrycia tego śledztwa). Spodobał Nam się opis przeplatania czynności bohaterów. Jako fanki powieści kryminalnych możemy stwierdzić , że chociaż historia oparta jest na śledztwie policjantów jak bywa przeważnie w takich książkach, to tą warto polecić, ponieważ z pewnością jest inna od pozostałych. Jedyne co Nam przeszkadzało to podobność w nazwiskach, jakoś do końca książki mieszały Nam się nazwiska - ale mogło być to spowodowane nieprzespaną nocą 😂Dobre było również to, że opisy nie były sztucznie przedłużane i nudzące, lecz zawierąjce to co miało być przekazane. Koniec jak dla Nas to totalne zaskoczenie, które zmienia całą książkę, serio trzeba przeczytać do końca😉 Książkę bardzo polecamy i czekamy na więcej

W miejscach, gdzie zostały zrobione przeze mnie zdjęcia (IG noodla_books) toczy się akcja premierowej powieści Ślad Przemysława Żarskiego. Na wczorajszym, spontanicznym wypadzie, za moimi plecami, na jednym z osiedli dokonywano przesłuchań świadków. Takich punktów na mapie Sosnowca i Śląska, jest tu o wiele więcej, którymi czytelnik może podążać.

"Każdy z nas nosi maski. Jedne uwierają nas mniej, inne bardziej..Wszystkie w końcu się wycierają i odsłaniają prawdziwe oblicze".

Nieprawdą jest, że bohater książki, policjant powinien mieć nałogi, nieprawdą jest, że kryminał musi ociekać krwią, i nieprawdą jest, że akcja musi być wartka. Ważne jest, by fabuła zaciekawiła i zaintrygowała czytelnika, a odkrywane kolejno ślady i tropy nie pozwoliły na ich szybkie odgadnięcie.

Mówiąc wprost, autor wyprowadził mnie na manowce.

"..rachunek krzywd musi wyjść na zero.."

Pewnego dnia zostaje odnaleziona przez policjantów taśma VHS, zawierająca nagranie zabójstwa młodej kobiety. Niespełna trzyminutowy, kiepskiej jakości film, stanie się obsesją w śledztwie prowadzonym przez Roberta Krefta. Ten uchodzący za twardego dziwaka, komisarz sosnowieckiego wydziału kryminalnego, nie spocznie, póki nie znajdzie rozwiązania morderstwa, w którym nie ma ciała.Sprawa z przeszłości, która z pozoru wydaje się trudna do wyjaśnienia, a w której to pojawiają się nowe, do tego niefortunne zbiegi okoliczności, nada tempa prowadzonemu śledztwu.

W tej pierwszej części cyklu z Robertem Kreftem nienachalnie wplecione zostają wątki obyczajowe bohaterów. Historia zabójstwa młodej kobiety, jest nie tylko rozliczeniem krzywd, które zostały wyrządzone, skłania ona przede wszystkim czytelnika do wielu refleksji i jest po prostu życiowa, ot.

Wyczuwa się tu również pasje autora do muzyki i książki, a przede wszystkim do miejsc, w których dzieje się akcja. W Gazecie Wyborczej ukazał się wywiad z Przemysławem Żarskim, w którym wspomniał on, że wydanie tej powieści, to również świetna promocja miasta. Potwierdzam, jestem jej żywym przykładem, co prawda pod przykrywką nocy wybrałam się w te rejony, ale na szczęście wróciłam cała i zdrowa, choć nie obyło się jak zwykle bez przygód.

Polecam wam tę niebanalną i zagadkową powieść, której premiera już 12 lutego.

W studniówkową noc w 1993 roku ginie Sylwia Nowicka. Dziewczyna kłóci się z chłopakiem i wraca pieszo do domu, a następnego. Nie wiadomo, co się z nią stało. Pozostał po niej jedynie pożegnalny list.

Blisko dwadzieścia pięć lat później, w jednym z mieszkań w centrum Sosnowca policja trafia na kasetę VHS z zapisem zabójstwa młodej dziewczyny. W mieszkaniu nie ma ciała ani żadnych śladów wskazujących na to, że doszło tu do zbrodni. Komisarz Robert Kreft i jego zespół muszą ustalić, kim jest ofiara, a także kto i kiedy pozbawił ją życia. Poza tym dlaczego akurat teraz ktoś podrzucił taśmę śledczym?

Kiedy dowiedziałam się, że Przemysław Żarski, autor z moich okolic, którego znam z jego debiutu pt. Umwelt, wydaje kolejną powieść, nie mogłam przejść obok niej obojętnie.

Przyznaję szczerze, że początek był dla mnie trudny. Musiałam skupić się, żeby nie zgubić wątku. Akcja przenosi się bowiem między bohaterami. Z własnego doświadczenia odradzam czytanie do poduszki, ta powieść wymaga od czytelnika zaangażowania. W przeciwnym wypadku szybko się pogubicie w tym, co się właściwie dzieje.

Ta historia intryguje. Nie należy do najprostszych, ale nie znajdziecie tu walających się wszędzie flaków czy pościgów z bronią w ręki. To historia, która wymaga tego, by prowadzić śledztwo razem z Robertem Kreftem. Początkowo fragmenty układanki nijak mi się nie składały w całość, dopiero potem wszystko zaczęło grać. Finał mnie zaskoczył, nie spodziewałam się czegoś takiego. Przyznam, że jestem ciekawa, co autor ma mi jeszcze do zaoferowania.

To nie jest prosty kryminał, przy którym się rozerwiecie. To książka, która będzie wymagała od Was zaangażowania. Niby wszystko jest wiadome, ale okazuje się, że Przemysław Żarski umiejętnie wodzi czytelników za nos.

Pojawiają się tutaj wątki obyczajowe, na szczęście nie są tylko zapychaczami, a pozwalają nam poznać bohaterów. Uważam, że to dobre rozpoczęcie cyklu. Ma potencjał i jestem ciekawa, co przyniosą kolejne części.