Sieroty

Igor Brejdygant na co dzień zajmuje się pisaniem scenariuszy filmowych i serialowych, ale od dobrych kilku lat w międzyczasie pisze też powieści kryminalne. I choć nie czytałam wszystkich, a cztery z sześciu, to muszę przyznać, że jest to autor wart uwagi, przede wszystkim ze względu na to, że nie idzie tym dobrze znanym nam torem co wszyscy, a tworzy coś mocno oryginalnego, nieszablonowego, coś całkiem swojego. I tak też jest z jego najnowszymi „Sierotami”. To kryminał, ale główne postacie to nie morderca, śledczy czy detektyw, a młodziutkie rodzeństwo, które doświadczyło śmierci rodziców jedenaście lat temu, a teraz, po wyjściu z sierocińca, postanawia samodzielnie odnaleźć sprawcę tamtego brutalnego morderstwa. Sprawa jest skomplikowana i rozłożysta, nie toczy się specjalnie szybko, a jednak mocno ciekawi. Postacie wykreowane są świetnie, uważnie przyglądamy się temu, jak te traumatyczne przeżycia wpłynęły na ich postrzeganie świata. Ale przede wszystkim moją uwagę przyciągnąć styl, w jakim powieść jest napisana. Jest trudny do opisania, z jednej strony bogaty, z drugiej dosyć powściągliwy, wymagający lekkiego wysiłku od czytelnika. Ale warto! To książka przemyślana, zmuszająca do refleksji na temat pojęcia zła i tego, jak mocno wpływa ono na wszystkich wkoło, a jednak niewielu na nie reaguje… Mocna pozycja, jestem nią zaskoczona, ale i bardzo zadowolona! Polecam wszystkim, którzy szukają czegoś świeżego na kryminalnym rynku książki.

W moim odczuciu książka Sieroty to mocny tytuł zawierający dużo brutalności, obojętności międzyludzkiej oraz szokujących historii. Podczas czytania tej książki byłem nią bardzo pochłonięty. Historia była o tyle ciekawa, że nie byłem w stanie zrobić sobie przerwy w trakcie przerzucania kolejny stron. Nie chce za dużo pisać, aby nie spoilerować, jednak jeżeli jesteś fanem kryminałów z mrocznymi zagadkami to zdecydowanie możesz sięgnąć po tą książkę i nie powinieneś się czuć zawiedziony. To naprawdę fajna opowieść. 

Ania odbiera swojego młodszego brata Marcina z domu dziecka. Rodzeństwo trafiło pod opiekę sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne po tragicznej śmierci matki i ojca. Oboje postanawiają, że muszą odnaleźć zabójcę swoich rodziców i rozwikłać zagadkę. Niewiedza nie daje im spokoju, dlatego też biorą sprawy w swoje ręce. Podczas śledztwa na jaw wychodzą bardzo podobne zabójstwa, które podobnie jak to, które dotyczy rodziców Ani i Marcina pozostają bez wyjaśnienia. Czy rodzeństwu uda się znaleźć zabójcę i postawić go przed sądem? Kim jest morderca rodziców rodzeństwa? Dlaczego zostali zamordowani?

Ta książka wciąga od samego początku. Poznajemy wspomnienia Ani i Marcina. Razem z nimi przenosimy się do dawnych czasów i zderzamy się z bólem, sekretami i rodzinnymi tajemnicami. Nieprzepracowane traumy powodują, że rodzeństwo wpada w pewien obłęd. Jesteśmy świadkami desperackiej walki o sprawiedliwość, której powinno stać się za dość przeszło dziesięć lat temu. Rodzeństwo ujawnia nieudolność policji, której do tej pory nie udało się trafić na trop osoby odpowiedzialnej za tą straszliwą zbrodnię. Ania posiada kontakty w świadku przestępczym, ale również w policji. Marcin z kolei zna dobrego hakera, który też może się przydać. Pojawiają się też inne postaci, które razem z rodzeństwem mają ujawnić to, czego nie zrobiono 10 lat temu. Czy przez to wszystko sami nie staną się celem? Ile będą w stanie zaryzykować dla dobra sprawy?

Uważam, że autor stworzył genialny kryminał, który wciąga już od pierwszej kartki i nie pozwala się odłożyć ani na moment. Uważam, że intryga uknuta została doskonale, osobiście nie udało mi się zgadnąć kto był mordercą i zaskoczyłam się prawdą ogromnie. Książka jest pełna napięcia, ale nie przytłaczająca. Pióro autora jest bardzo ciekawe, czyta się z łatwością i zrozumieniem. Jestem zadowolona, że skusiłam się na tę pozycję i z przyjemnością zamówię sobie coś innego właśnie od Pana Igora.

Drugie spotkanie z autorem i chyba ostatnie. Po książce "Wiatr", która mimo, że ciekawiła i angażowała, to nie zachwyciła, przyszedł czas na najnowszą - "Sieroty", ale sytuacja się powtarza.

To historia społeczno- kryminalna, która porusza temat dzieciństwa, wychowania w domu dziecka, a wszystko to jest tłem dla rozwiązania zagadki tajemniczego morderstwa rodziców Anki i Marcina. Bohaterzy są raczej ciężcy do polubienia, z traumami, wplątani w dziwne relacje. Ale właśnie ta dwójka wpada na trop zabójcy.

Dużo tutaj momentów nierealnych i oderwanych od rzeczywistości, co dla mnie jest raczej minusem niż plusem. Ta mnogość wątków też raczej wprowadzała zamęt, chociaż trzymanie w niepewności autor ma opanowane do perfekcji. Ale mimo tego, książka jest wciągająca, bo pan Brejdygant potrafi stopniować napięcie tak, że ciężko nam, ot tak porzucić czytanie.

Liczyłam na coś więcej, ale to moje odczucia, a sądząc po innych opiniach, chyba jestem w mniejszości. Nie odradzam, ale też polecić z czystym sercem - nie mogę.

Ania i Marcin stracili swoich rodziców. Po tym, jak zostali oni brutalnie zamordowani, rodzeństwo trafiło do sierocińca prowadzonego przez siostry zakonne. Nie było to przyjemne miejsce, raczej kojarzyło się z piekłem. Teraz gdy Marcin staje się pełnoletni, w końcu mogą oni ruszyć dalej i zapomnieć o przeszłości, ale by to zrobić, muszą odkryć prawdę na temat tragedii sprzed lat. Czy uda im się rozwikłać zagadkę?

Niestety ta książka nie przekonała mnie do siebie, nie potrafiłam się w nią wczuć, przez cały czas mnie nudziła. Największy problem miałam chyba z językiem, był on prosty, aż za prosty, dialogi płytkie, opisy nic niewnoszące. Nie znam poprzednich dzieł autora, więc nie mam odniesienia do ogółu jego twórczości, lecz opierając się na samych „Sierotach”, stanowczo nie mam ochoty się w nią zagłębiać.

Zakończenie mnie nie zaskoczyło. Niemal od początku wiedziałam, jakie będzie rozwiązanie. Żeby jednak nie pisać tylko o samych wadach, zdradzę, co mi się spodobało. Na plus była według mnie kreacja głównych postaci i ich relacje. Choć rodzeństwo wiele w życiu przeszło, zawsze mogło na siebie liczyć. Mimo iż całość była dla mnie przerysowana, to spodobał mi się fakt śledztwa na własną rękę i chęć pomszczenia najbliższych osób.

Ciężko mi rozwodzić się na temat pozycji, która nie spełniła moich oczekiwań. Mogłabym długo dywagować, chociażby nad totalnym odrealnieniem fabuły, lecz na tych słowach zakończę, zachęcając Was do samodzielnego zapoznania się z tą pozycją i wrobienia własnego zdania. Widziałam kilka pozytywnych opinii, więc moja czysto subiektywna ocena może się różnić od Waszej.