Rzeźnik

"Rzeźnik" Maxa Czornyja jest bardzo oryginalną książką w jego twórczości. Jest to bowiem historia oparta na faktach. Jak Czornyj odnalazł się w tym gatunku?

Joseph Zyppeck urodził się dwudziestego sierpnia 1895 roku. Jego życiorys poznajemy dzięki pierwszoosobowej narracji od dnia... śmierci. Bardzo przewrotnie - od końca. Był to trzeci listopada 1952 roku. Z pochodzenia Niemiec, mieszkając w Polsce nosił nazwisko Józef Cyppek choć dał się poznać jako Rzeźnik z Niebuszewa - tajny postrach jednej z dzielnic Szczecina.

Jego losy poznajemy w mocno niechronologiczny sposób, przeskakując między datami, przeszłość miesza się z jeszcze dalszą przeszłością. Relacja Józefa z frontu pierwszej wojny światowej przeplata się ze ślubami, życiem rodzinnym czy uwielbieniem do kina. To brzmi jak codzienność zwykłego człowieka, prawda? Ale Cyppek nie był zwykły.

Był kaleką i miał tylko 158 centymetrów wzrostu a mimo to doskonale radził sobie z kolejnymi morderstwami.

I to nie tylko dzieci. Choć tych, było zdecydowanie najwięcej.

Życia pozbawiał również dorosłych.

Jak tego dokonywał w swojej sytuacji? A przede wszystkim dlaczego? I dlaczego stał się potworem? Kto był pierwszy? W jaki sposób mordował? Co robił z ciałami? I dlaczego finalnie oskarżono go tylko o jedno morderstwo?

Zabijał bez planu, spontanicznie. Uważał, że każdy skutek ma swoją przyczynę a ON zamierza wyrównać rachunki z losem. Nie znosił skierowanej do niego pogardy, kpiny czy niedowierzania. Działał z zaskoczenia, potrafił zatrzeć wszystkie ślady i śmiać się policji czy sądowi w oczy.

W trakcie lektury pytania pojawiają się same. Odpowiedzi jakie uzyskujemy w dalszej części fabuły (albo we wcześniejszej i powiążemy fakty) przerażają. Ja rozumiem, że kiedy przychodzi żyć bez nogi, jest ciężko. Gdy traci się bliskich, przyszłość jawi się w czarno-szarych barwach. Ale przecież to nie są powody, by tak traktować innych, niewinnych i obcych ludzi. Przygotujcie się na szokujące i brutalne opisy, bądźcie świadomi, że zostaniecie całkowicie wciągnięci w jego świat - świat seryjnego mordercy. Choć początkowo nie będziecie mogli w to uwierzyć - wzorowa postawa żołnierza, dobrego męża i przykładnego ojca... skąd zatem taka zmiana? Co go złamało?

Max Czornyj na bazie fragmentów listów, gazet, milicyjnych notatek, zeznań czy ogłoszeń starał się stworzyć książkę, która zaintryguje czytelnika. Chciał odtworzyć życie jednego z negatywnych bohaterów tamtych czasów. Wiele z tych tekstów możecie przeczytać - oznaczono je w tekście inną czcionką.

Podczas lektury bądźcie czujni, bowiem na końcu zbrodniarz wyznaje, iż nie zawsze mówił nam prawdę...

"Ludzie nie rodzą się potworami, lecz takimi czyni ich świat." *

Podsumowując - "Rzeźnik" to mocna książka oparta na faktach, podczas lektury której wielokrotnie krew ścina się w żyłach, włoski się jeżą a żółć podchodzi do gardła. To książka-przestroga, byśmy uważali na to, co dzieje się w naszym otoczeniu - teraz, jutro, za rok, bo nigdy nie wiemy, w kim czai się diabeł, gotowy w każdej chwili pozbawić nas życia. "Rzeźnik" to rozważania na temat życia i śmierci, miłości, szczęścia i zemsty. To zupełnie inna pozycja w twórczości Czornyja niż dotychczas wydane, zresztą wolę go chyba w fikcyjnych historiach. "Rzeźnika" polecam, ale sami zdecydujcie czy macie tak mocne nerwy, bo ją poznać.

* M. Czornyj, "Rzeźnik", Wyd. Filia, Poznań 2019, s. 211

60% tej książki to niepotrzebne zdarzenia, ciągła zmiana dat opwiadania denerwuje nie polecam tego tytułu, choć o tym zwyrodnialcu warto sie czegoś dowiedzieć ale z innego źródła.

O tym, że Max Czornyj wydaje swoje książki prawie tak często, jak Marszałek Kuchciński prywatnie lata rządowym samolotem, wie chyba każdy czytelnik, który chociaż trochę interesuje się polskim rynkiem wydawniczym. „Rzeźnik” to najnowsza powieść tego autora.

Max Czornyj urodził się 6 września 1989 w Lublinie. Polski adwokat i pisarz. Praktykował prawo w Polsce i we Włoszech. Ukończył aplikację adwokacką przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Lublinie.

Rzeźnikowi z Niebuszewa, dzielnicy Szczecina, przypisano potworne zbrodnie. Zwłoki swoich ofiar wywoził do opuszczonego gmachu magazynów dzisiejszej szkoły rolniczej. Tam przerabiał je na mięso. Po spuszczeniu wody w stawie przy ulicy Słowackiego odnaleziono kilkadziesiąt ludzkich czaszek, przeważnie dzieci. Rzeźnikowi udowodniono jednak tylko jedno morderstwo. Został skazany na karę śmierci. Wyrok na Józefie Cyppku wykonano 3 listopada 1952 roku o godzinie 17.45. Do końca nie okazał skruchy.

Bardzo trudno jest mi napisać opinię na temat tej książki. Max Czornyj po raz pierwszy oparł swoją powieść na prawdziwej historii. A właściwie przedstawił ją niemal w dokumentalny sposób, ograniczając nadinterpretację do minimum. I właśnie to powoduje, że „Rzeźnik” jest tak wstrząsającą lekturą.

Książka rozpoczyna się autentyczną notatką policyjną, która od razu pokazuje czytelnikowi, czego może się dalej spodziewać. Powieść z każdą kolejną stroną szokuje coraz mocniej, a poziom makabryczności sięga zenitu i momentami można odnieść wrażenie, że czyta się któryś z horrorów Jacka Ketchuma albo Edwarda Lee. W kolejnych rozdziałach poznajemy historię życia Józefa Cyppka. Autor zastosował bardzo ciekawy zabieg, naprzemiennie opisując ostatnie lata życia Rzeźnika z Niebuszewa i czasy jego młodości. Spowodowało to, że po obrzydliwych fragmentach otrzymujemy chwilę wytchnienia, żeby kilka kartek dalej znów przerazić się jeszcze mocniej. Im bliżej końca, tym momentów uspokojenia jest coraz mniej.

„Była niedziela, a niedziela to przede wszystkim czas odpoczynku i dobrego jedzenia. Pokrojone w kostkę mięso z pośladków Daniela obsypałem solą i wymieszałem z cebulą. Nie było go dużo, więc dodałem jeszcze znacznie bardziej żylaste uda. Trudno. Mięso to mięso.”

Muszę zwrócić uwagę na świetną okładkę. Gdy zobaczyłem ją po raz pierwszy, to nie wywarła na mnie większego wrażenia, jednak po przeczytaniu książki uważam, że idealnie pasuje do jej treści.

„Rzeźnik” to bardzo dobra, chociaż trudna w odbiorze lektura. Jest ona kolejnym potwierdzeniem tego, że najokropniejsze historie pisze samo życie. Po spokojniejszej i bardziej psychologicznej „Innej”, Max Czornyj wraca do makabrycznych thrillerów, czyli tego gatunku literackiego, za który go polubiłem i w którym moim zdaniem najlepiej odnajduje się. Dlatego szczególnie polecam tę książkę wielbicielom cyklu o komisarzu Eryku Deryle i wszystkim tym czytelnikom, którzy mają mocne nerwy.

Na koniec jeszcze jedna uwaga. Nie czytajcie „Rzeźnika” przed jedzeniem. A już na pewno, gdy zamierzacie jeść mięso.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Autor pokroju Maxa Czornyja nigdy nie pisze historii łatwych i ckliwych. Jego książki są więc zarezerwowane tylko dla czytelników o mocnych nerwach, gdyż, mówiąc kolokwialnie, trup pada tu gęsto. Jak sam pisarz uznał „intensywna praca z notesem, laptopem czy aktami potrafi człowieka nasączyć jak atrament bibułę”. Muszę zapamiętać to bardzo plastyczne określenie, a na dodatek zgadzam się z nim w stu procentach. Historie opisywane przez Maxa Czornyja tak łatwo nie wyparowują z pamięci odbiorcy.

Po raz kolejny plusem w stylu pisania autora jest sposób wysławiania się głównej postaci. Narracja jest poprowadzona w sposób pierwszoosobowy, co momentami jest wręcz makabryczne. O takie odczucie zapewne chodziło autorowi, a mówienie z lekkością o śmierci nie jest przecież czymś powszednim. Czy jest to solidna historia oparta na prawdzie? Warto samemu się o tym przekonać i prześledzić działania diabła o wyglądzie poszkodowanej postaci. Zdjęcia jednak zobaczyć nie możemy, co jest jeszcze bardziej tajemnicze.

Nie zgadzam się jednak z jedną kwestią- Józef Cyppek, seryjny morderca, uważał, że nie trzeba bać się śmierci. Moim zdaniem, to bzdura i mało logiczny wniosek. Owszem, wszystko ma swoją przyczynę i skutek, skutkiem narodzin jest końcowe zejście ze świata. Nie mogę jednak przejść obojętnie nad lekkością Rzeźnika z Niebuszewa (dzielnicy Szczecina).

Wielu czytelników na pewno zastanowi się także nad inną kwestią: jak to możliwe, że Józef Cyppek, niepełnosprawny wychowanek dwunarodowego środowiska, w tym wojennego i na powrót polskiego Szczecina, mógł zabijać z taką lekkością? W okresie wojennym widok nieżywej osoby był przecież bardzo intensywny, dlaczego więc i tak ktoś lubował się w odbieraniu życia niewinnym ludziom? Po lekturze zadaję sobie jeszcze więcej pytań, ale najbardziej nurtuje mnie jedno. Czy w przypadku seryjnych morderców, którzy notorycznie poszukują nowych ofiar, kara śmierci jest nieetyczna? Zawsze był to temat sporny, choć ja od dawna mam wyrobioną opinię.

Książka nie jest zła, ale jej minusy to intensywne przeskoki czasowe oraz mocno polityczna fabuła. Dużo tu tego typu wzmianek, a dla mnie polityka to jeden z najgorszych tematów do rozmowy. Nie interesuję się nią, dlatego niektóre rozdziały nie za bardzo mi przypasowały. Gubiłam się, ale to tylko moje odczucie. Nie jestem tą książką jednak rozczarowana, jak też nie oczarowana, jeśli w ogóle można tu mówić o tego typu uczuciach. Dopiero późniejsze rozdziały przestały być dla mnie chaotyczne i nabrały mocno drastycznego charakteru.

Max Czornyj

"Rzeźnik"

Historia inna niż zwykle, bo oparta na faktach, opisuje życie Józefa Cyppka. Dodam, że nie będzie tutaj chronologicznie. Czasy się mieszają, można powiedzieć, że poznamy go od śmierci, po narodziny, po życie rodzinne, po zbrodnie i znowu do śmierci. Mnie absolutnie to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie trudno było mi się oderwać od książki. To tak jak robi się obiad i nie można się oderwać ponieważ tutaj trzeba ogarnąć, tam przyprawić i pilnować aby nic niespodziewanego się nie wydarzyło.

O czym dokładnie pisał @maxczornyj?

Już Wam mówię. O tym co kryje ludzki umysł, na pozór normalny, lecz nie do końca, bo jest to umysł mordercy, a na dodatek seryjnego.

Dzięki narracji pierwszoosobowej dowiemy się jak myśli i o czym. Nawet poznamy jego ulubione dania i to co jadł, chociaż tutaj nie każdy będzie chciał wiedzieć. Będziemy mu towarzyszyć w jego wewnetrzych rozmowach, rozterkach może z początku nawet go polubimy? Bo później zdamy sobie sprawę jak łatwo jest manipulować ludzkim umysłem i słowem.

Podsumowując "Rzeźnik" to mocna lektura nie dla ludzi o lekkich nerwach i słabych żołądkach. To głównie rozważania na tematy szczęścia i zemsty, o życiu i śmierci a także o miłości i stracie.

* "W życiu każdego z nas są chwilę, kiedy ogarnia nas złe przeczucie, ale nie możemy niczego zrobić. Poddajemy się biegowi wydarzeń" i tutaj cytat naprawdę oddający rzeczywistość, bo nie ukrywam, że miałam takie uczucie nie raz.

* "Ludzie nie rodzą się potworami, lecz takimi czyni ich świat." i z tym się zgodzę, bo każdy przeszedł w swoim życiu coś co go zmieniło, nie każdy potrafi sobie z tym poradzić, a z czasem wystarczy jeden moment, by obudzić w każdym z Nas uśpione zło.

Lubicie czytać książki pisane z perspektywy mordercy?❤️

"Rzeźnik" to jedna z tych mrocznych, wręcz makabrycznych pozycji, po których przeczytaniu trudno będzie Wam nie rozmyślać przed snem o tym, jakim bestialstwem mogą cechować się niektórzy ludzie. Przeraża zwłaszcza fakt, że to sytuacje z życia wzięte, a nie wymysł danego autora, który nie miał miejsca w przeszłości.

Historia Józefa Cyppka, nazywanego także Rzeźnikiem z Niebuszewa pozostawi Was z ciarkami na całym ciele, przestraszy i sprawi, że przez kilka dni z pewnością będziecie mniej ufni w stosunku do ludzi, których nie znacie (a może i tych, których według Was dobrze znacie). To już kolejna książka pisana z perspektywy mordercy autorstwa Maxa Czornyja, którą mam za sobą i po raz kolejny nie mogę wyjść z podziwu jak autor zgłębił temat. To nie tylko brutalna opowieść o mordercy, lecz także w pewnym sensie jego analiza psychologiczna - bo to także był człowiek, więc co sprawiło, że dokonał w życiu takich, a nie innych wyborów?

Książka zdecydowanie dla osób o mocnej psychice. To nie lektura na dobranoc czy lekki kryminał, lecz prawdziwa historia o potworze, który lata temu grasował w północno-zachodniej Polsce.

Książka "Rzeźnik" oparta jest na prawdziwej historii mordercy zwanego Rzeźnikiem z Niebuszewa. Początkowo nie mogłam się wkręcić w tą historię ale później nie mogłam się oderwać. Okropieństwo zbrodni, dokładne i szczególe opisy powodują ciarki na plecach. Precyzyjne opisy powodują, że czuje się jakbym stała z boku i patrzyła na to co się dzieje. Ta historia jest tak przerażająca, że w niektórych momentach czułam się zdruzgotana okropieństwem działania mordercy. Często czytam książki, gdzie pojawiają się morderstwa ale to co wydarzyło się w tej powieści, bije na głowę wszystkie inne. Jak można być tak okrutnym człowiekiem, to pytanie często pojawiało się w mojej głowie w trakcie czytania. Uważam, że autor bardzo dobrze przestawił tą historię. Jest to ciężka książka ale warta przeczytania. Jest to mocna, przerażająca historia, po której długo będziecie rozmyślać o tym co czytaliście. Polecam

Józef Cyppek to seryjny morderca z Niebuszewa ,dzielnicy Szczecina . Zabijał swoje ofiary w przeróżne sposoby,przeważnie dzieci .Przerabiał ofiary na mięso i zajadał się ze smakiem .Max Czornyj fajnie napisał tę książkę ,ponieważ dowiadujemy się co kryje umysł potwora . Książka napisana jest na faktach i posiada notatki milicyjne .Dowiadujemy się dlaczego Cyppek stał się Rzeźnikiem Z Niebuszewa .Na wojnie życie stracił jego syn ,później podczas bombardowania zginęła jego żona i ON sam tez stracił nogę na froncie .W miejscu w którym mieszkał Rzeźnik do dziś nikt nie mieszka .Został skazany na karę śmierci 3 listopada 1952 roku i do samego końca nie okazał skruchy .

Kto już czytał książki Maxa, wie jak wciągające i fascynujące są historie w jego opowieściach. Temu, kto dopiero zamierza zapoznać się z jego twórczością od razu zapowiadam, że będzie żałował, że zwlekał tyle czasu. Powieść "Rzeźnik " jest inspirowana życiem seryjnego mordercy z Niebuszewa-Józefa Cyppka. Życia trudnego,ciężkiego i smutnego. Życia kaleki, który mierzy się z tragediami i swoim niedowartościowaniem.

Im głębiej wchodziłam w jego historię, zaczynałam rozumieć to, co potem czynił. A może tylko tak mi się wydawało? Jakie przeżycia i doświadczenia miały wpływ na to, że zabijał? Co "siedzi " w głowie seryjnego mordercy?

🔹"Przerażała mnie możliwość utraty wolności. Nie kary, nie procesu, nawet nie śmierci. Bałem się tego, że już nigdy nie dotknąłbym ludzkiego ciała i nie mógłbym poprowadzić po nim noża. Nigdy nie spróbowałbym już ludzkiego mięsa."🔹

Podejrzewałam że książka będzie dobra, ale nie spodziewałam się że będzie taka mocna. Nadal dochodzę do siebie po jej przeczytaniu i nie dowierzam, że takie zbrodnie miały miejsce. Fabuła powieści to nie same suche fakty zbrodni i pobudki którymi kierował się główny bohater. Autor wchodzi w sam umysł mordercy, ukazuje jego życie i dokonane zbrodnie jego oczami. Przekazuje przez niego jego uczucia i zachowania przekraczające wszelkie normy moralne.

✏✏✏✏✏✏✏✏✏✏

"Rzeźnik" to historia o Józefie Cyppku, jednym z najbardziej zwyrodniałych seryjnych morderców powojennej Polski. Wydarzenia przedstawione są z perspektywy Cyppka, wyjątkiem są jedynie przytoczone notatki milicyjne i zeznania z sądu.

W małym skrócie, kim był Józef Cyppek:

🔪 był obywatelem mniejszości niemieckiej w powojennej Polsce;

🔪weteranem I wojny światowej, która uczyniła go inwalidą i kaleką ( amputowano mu nogę);

🔪miłośnikiem kina;

🔪mężem i ojcem;

🔪smakoszem "dobrego" jedzenia;

🔪seryjnym morderca.

Rzeźnik swoje ofiary, przeważnie dzieci mordował w domu, bądź wywoził do opuszczonego magazynu. Później je ćwiartował i przerabiał na mięso. Część mięsa zjadał, a resztę oddawał znajomej, która przedawała to później ludziom.

IG @angelkubrick

"Rzeźnik" to pierwsza książka, przy której mnie autentycznie zmuliło i w trakcie czytania musiałam ją odłożyć, żeby nie puścić pięknego, rozłożystego pawia. Wiedziałam o niej niewiele, bo nigdy nie zagłębiałam się w tę historię. Autor inspirował się postacią Józefa Cyppka, którego okrzyknięto pierwszym powojennym seryjnym mordercą. Max Czornyj nie poprzestał tylko na opisie zbrodni. Wcielając się w postać głównego bohatera (narracja w pierwszej osobie), próbował odtworzyć życie człowieka, który dopuścił się nie tylko zamachu na życie innych ludzi, ale też aktów kanibalizmu, stąd wędrówka w czasie aż do I Wojny Światowej. Ogrom pracy, który się opłacił, bo książka robi kolosalne wrażenie.

Haniebne czyny Cyppka wynikały z impulsu, skrupulatnego planowania odbywającego się poza jego strefą świadomości. Sam przyznaje, że nie wie, komu przypisać popełnione zbrodnie, Józefowi Cyppkowi czy Josephowi Zyppeck. Wpadł, bo uznał, że pora już z tym skończyć. Można powiedzieć, że poczuł się zmęczony swoim życiem. Ile można nosić w sobie najgorszą z tajemnic tego świata? Ostatni jutowy worek skrywający ciało był dopełnieniem jego decyzji o poddaniu. Co ciekawe, nigdy oficjalnie nie przyznał się do zarzucanych czynów. Do celi śmierci szedł z uśmiechem, bez zbędnej zwłoki. Wyrok śmierci wykonano 3 listopada 1952 roku. Książkę polecam tylko ludziom o mocnych nerwach.

Widać, że autor włożył w tę historię dużo czasu, poświęconego na odkrywanie historii. Pierwszoosobowa narracja jak najbardziej trafiona, bo nie pozwala czytelnikowi oceniać samego bohatera. Ciężko ocenić człowieka, który tyle przeżył, tyle widział i doświadczał. Z początku książka wydaje się nieco nudna. Owszem- sporo się dzieje, ale to skakanie po datach, potrafi czytelnika zgubić. Nie trzyma w jakimś mocnym napięciu i oczekiwaniu kolejnych wydarzeń, ale mocno zapada w pamięć i gra na ludzkich emocjach.

Pojawia się sporo głosów, że nie jest to książka dla ludzi o słabych nerwach, a tym bardziej o słabym żołądku. Nie zgodzę się z tym. Oczywiście, gdy już do nas dotrze, że to powieść oparta na autentycznych wydarzeniach z naszego rodzimego kraju, to zaczynamy odczuwać pewien dyskomfort oraz zwyczajne ludzkie niedowierzanie, ale uwierzcie mi, że na "Rzeźnika" da się spojrzeć z pewnego dystansu, tak jak na musical "Sweeney Todd" w reżyserii Tima Burtona (swoją drogą jest pewna analogia pomiędzy tymi dwoma historiami). A skąd ten dystans się bierze? Ano zarówno ze sposobu prowadzenia narracji, jak i z tego, że nie jestem w stanie ocenić, co z przedstawionego życiorysu Józefa Cyppka jest prawdą, a co fikcją literacką. Co więcej, wydaje mi się, że wchodząc w skórę, a tym samym w potencjalny stan umysłu tytułowego Rzeźnika, Max Czornyj w pewien sposób go uczłowiecza, choć nie na tyle, byśmy jako odbiorcy tej konkretnej historii, żałowali wyroku śmierci jaki na Cyppku wykonano.

"Rzeźnika" czyta się szybko, gdyż nie powala ON swoją objętością, ani długością rozdziałów. Język narracji jest raczej prosty. Potoczny. Bo jaki inny miałyby być? W tej historii nie ma przecież nic z poezji. Tylko doza obłędu i mrok, niemieszczących się w zdrowej głowie obrazów zbrodni i mechanizmów działania Cyppka. Cóż więcej mogę dodać? Ja Czornyja szanuję, choć to zaledwie moje drugie spotkanie z jego twórczością. Doceniam przede wszystkim to, że pracując nad "Rzeźnikiem" wykazał się rzetelnością i dotarł do różnych źródeł, co zaowocowało umieszczeniem fragmentów autentycznych artykułów prasowych, raportów policyjnych czy sparafrazowanych zeznań świadków.

Opis fabuły

Józef Cyppek. Rzeźnik z Niebuszewa. Przepełniony nienawiścią do świata dewiat a może rozgoryczony swoim losem mężczyzna, którego kolejna strata w życiu po prostu przerosła? Kim był seryjny zabójca, który skazany na śmierć został za tylko jedno morderstwo? Na te pytania próbuje odpowiedzieć Max Czornyj w swojej najnowszej powieści kryminalnej. Józef Cyppek na kartach powieści zdradza czytelnikowi swoją historię. Do końca nie opowiedział o pozostałych morderstwach ani nie okazał skruchy. Gdyby tylko ludzie wiedzieli z kim wtedy rozmawiali...

Opinia

Tempo wydawnicze książek spod pióra Maxa Czornyja jest zabójcze. Autor decyduje się odważnie mieszać gatunki i eksperymentować. Kolejną w jego dorobku powieścią jest książka oparta na faktach, czyli opowieść o Rzeźniku z Niebuszewa. Sprytne pomieszanie faktu i fikcji literackiej dostarcza czytelnikowi ogromnych wrażeń.

Autor zdecydował się wejść do głowy mordercy-głównego bohatera. Tym samym, wszystkie wydarzenia opowiada sam Rzeźnik, czasami robiąc tylko przerwy na to, by czytający mógł zaznajomić się z zeznaniami świadków w procesie.

Józef Cyppek, w którego psychikę mamy kompleksowy wgląd początkowo nie przeraża. Czytelnik wie, o kim czyta, zdaje sobie sprawę, że Cyppek to seryjny morderca, ale to tylko wzmaga jego ciekawość. Niby wiadomo, co robił główny bohater powieści, ale mówi o tym tylko otoczka - krótkie wzmianki samego Rzeźnika oraz przytoczone zeznania kolejnych świadków. Po prawdzie, mija bardzo dużo czasu nim dochodzi do pierwszej zbrodni, ale za to następne popełniane są wręcz lawinowo. Opisy tego, co z ciałami robił Cyppek przechodzą ludzkie pojęcie i są naturalistyczne w charakterystyczny dla tego autora sposób. Gdyby ktoś zapytał mnie, jaki polski autor jest w stanie najbardziej realistycznie opisać działalność Rzeźnika, bez wahania wskazałabym Maxa Czornyja. Ten człowiek ma w sobie upór, który nie pozwala mu przestać wyszukiwać kolejne informacje, co w karierze pisarza jest na wagę złota. Z przyjemnością porozmawiam z samym autorem, by dowiedzieć się, skąd czerpał tak dokładne detale i szczegóły dotyczące życia szczecińskiego mordercy.

Rzeźnik to powieść oparta na faktach, która powstała po długich godzinach spędzonych na wyszukiwaniu odpowiednich informacji. Bardzo trudno jest opisać prawdziwą historię tak, aby nie była ona jedynie zbiorem suchych faktów, dat i pojęć, ale potrafiła poruszyć coś w czytelniku.

Jedyną rzeczą, jaka nie pasowała mi w tej powieści jest brak chronologii. Oczywiście każdy rozdział był oznaczony datą, a zabieg wielokrotnych retrospekcji lub spoglądania w przyszłość miał swój cel, jednak ja nie do końca potrafiłam się w tym wszystkim odnaleźć. W przypadku gdy książkę czyta się na przestrzeni kilku lub kilkunastu dni, a przerwy w lekturze nie są dyktowane przez czytelnika, bardzo łatwo można się zagubić. Szybka analiza wydarzeń z przeszłości poprzedzających opis kolejnej zbrodni jest jak najbardziej przydatna w choćby najmniejszej próbie zrozumienia, co działo się w umyśle tego człowieka i co doprowadziło go do chęci zemsty za krzywdy na kolejnych osobach. Historia Cyppka jest niesamowita i przerażająca jednocześnie. Nie wyobrażam sobie, co mogli czuć na przykład jego sąsiedzi, gdy dowiedzieli się, że przez ogromną część swojego życia dzielili ścianę z mordercą. I to jakim.

Nie bez znaczenia dla książki oraz opisywanych w niej wydarzeń pozostaje kontekst historyczny. Wspomnienia ze służby podczas I wojny światowej nawiedzają głównego bohatera, a gdy wspomina czasy dyktatury Hitlera, sam nie wie czy były one dobre, czy złe. Wydarzenia z przełomu drugiej i trzeciej dekady XX wieku, czyli plebiscyty na Śląsku również odbiły się na poczuciu narodowej tożsamości Cyppka. Na kolejnych etapach życia zmienia się jego podejście do państwa oraz świadomość tego, kim jest: Niemcem czy Polakiem. To kolejny dylemat w jego życiu, kolejne pytanie, na które trzeba odpowiedzieć, by dokładnie scharakteryzować brutalnego mordercę. Czy jest to w ogóle możliwe...?

Jak już wspominałam, opisy są bardzo realistyczne, a to oznacza krew, flaki i ludzkie mięso wręcz wylewające się z kart powieści. Jak na tak drastyczne i brutalne zbrodnie przytaczane w książce, jej okładka pozostaje niewinna, prawie nierzucająca się w oczy. Jedynie tytuł obiecuje wiele krwawych wrażeń, które poruszą nawet najtwardszymi czytelnikami.

Miłośnicy literatury faktu o seryjnych mordercach nie odejdą z kwitkiem, jak również ci, którzy pragną zbadać odmęty ludzkiej duszy. Co sprawia, że człowiek może stać się potworem? Czy jest to skutek pewnej przyczyny? A może potwór drzemie w każdym z nas? Tylko czeka, aby go obudzić...

Ines de Castro

Od samego początku jak tylko dowiedziałam się o tej książce, chciałam ją przeczytać. Widząc zapowiedzi, wiele oczekiwałam od tego tytułu. Czy te wymagania zostały spełnione?

'Śmierć towarzyszyła mi od urodzenia. Jest czymś całkowicie naturalnym i chyba już się do niej przyzwyczaiłem. Albo inaczej. Oswoiłem ją. Jeśli ktoś myśli, że nie można oswoić się ze śmiercią, niech dalej tkwi w swojej bajce. Powodzenia.'

Historia inspirowana jest autentycznymi wydarzeniami i życiem seryjnego mordercy, Józefa Cyppka. Mężczyzna skazany został na karę śmierci. Pomimo wielu brutalnych morderstw, udowodnione zostało wyłącznie jedno. Co kierowało Rzeźnikiem z Niebuszewa? Co spowodowało u niego takie zachowanie?

'Konsekwencje umierania odczuwa cały świat z wyjątkiem umierającego. To mądre? Cieszyłbym się, gdyby takie było.'

Autor wcielił się w rolę mordercy. Historia przedstawiona została pierwszoosobowo. Czytając, jesteśmy świadkami zarówno morderstw, jakich mężczyzna się dopuścił, jak i jego przeszłości. Poznajemy historię jego rodziny, żony i synów. Wydawać by się mogło, że ktoś taki nie jest zdolny do tego, aby założyć rodzinę, ale było wręcz przeciwnie.

Opowieść jest bardzo obrazowa, wręcz brutalna. Opisy morderstw są tak szczegółowe, że momentami musiałam przerwać, aby zaczerpnąć tchu. I to by było na tyle. Oczekiwałam, że cała opowieść będzie przepełniona krwią i brutalnością, a otrzymałam raptem kilka krótkich fragmentów. Wydawało mi się, że to jest właśnie najważniejsze w historii Cyppka, a jednak większość opowieści to opis wydarzeń z przeszłości. Nie były to nudne opisy, jednak nie takie było moje wyobrażenie tej książki.

'Wilsona siedem przez trzy. Zapamiętajcie ten adres i omijajcie go szerokim łukiem. Wierzę, że pewne miejsca są zwyczajnie przeklęte albo po prostu tkwi w nich coś złego.'

Jeśli nie znacie, a chcecie poznać historię Rzeźnika z Niebuszewa to warto zainteresować się tą pozycją. Nie nastawiajcie się jednak na ogrom krwi i zabójstw, bo zawiedziecie się podobnie jak ja. Książka jest ciekawa, jednak w moim odczuciu niestety mocno przereklamowana.

'Ludzie nie rodzą się potworami, lecz takimi czyni ich świat.'

Najgorsza świadomość?

Kiedy dowiadujesz się, że osoba, z którą mijasz się na ulicy, która jest Twoim sąsiadem, pożycza Ci brakujące składniki... to morderca. Był dziwny, był wycofany, życie nie raz nadszarpnęło jego chęć do otwierania rano oczu. A kiedy stracił wszystko, na czym najbardziej mu zależało, stracił też hamulce.

Taki oto był Rzeźnik z Niebuszewa.

*

Chyba każdy z nas choć raz poznał uczucie pewności, kiedy biorąc do ręki książkę jest przekonany, że to będzie coś dobrego. Historię Cyppka znam, @kryminatorium_niediegetyczne już jakiś czas temu wprowadził mnie w świat tej postaci, dowiedziałam się, dlaczego został skazany na śmierć. A jednak książkę czytało się, jakby rzeczywiście sam morderca dokonał opisania swoich czynów. Poznajemy Rzeźnika od samego początku, przeplatamy zdarzenia z wojennych czasów, po te późniejsze, kiedy próbował kolejny raz ułożyć sobie życie. Nie potrafił tego zrobić. Rosła w nim tak wielka nienawiść, że dał jej upust w najgorszym z możliwych sposobów. Kiedy czuł się bezkarny, nic nie mogło go powstrzymać. Opowiedziana historia oczami Cyppka może nie wybije was w kosmos ciągłym napięciem, ale napewno w niektórych momentach sprawi, że zrobi wam się niedobrze, przerazicie się. Chyba o to właśnie chodzi, prawda? Żeby czekać na to najgorsze, które dopiero nadejdzie. Byłam przygotowana na to, co się wydarzy. Czekałam na te momenty, ale kiedy nadeszły... Odechciało się, wyobraźnia pracowała na tak wysokich obrotach, że ciężko było to unieść. Mimo wszystkich, dla każdego, kto chce mocnej dawki wrażeń - polecam Rzeźnika. Poznajcie jego historię i zastanówcie się jeszcze raz, zanim zejdziecie do sąsiada po brakującą szczyptę soli.

W ostatnim czasie zapoznałam się z wszystkimi książkami autora opartymi na fikcji. ,,Rzeźnik" jest pierwszą, wzorowaną na prawdziwych wydarzeniach.

Nie słyszałam wcześniej o postaci Rzeźnika z Niebuszowa, więc tym chętniej chciałam zapoznać się z tą lekturą. Wydarzenia nie są opisywane chronologicznie, jednak wszystko na końcu składa się w jedną całość.

Muszę przyznać, że pierwsze 2/3 książki nie były dla mnie dość wciągające. Ostatnia 1/3 wciągnęła mnie o wiele bardziej niż pierwsza połowa powieści. Autor starał się jak najdokładniej odwzorować to, co mogło mieć miejsce, przytaczając np. prawdziwe fragmenty zeznań.

,,Rzeźnik" jest powieścią straszną, biorąc pod uwagę, że opisywane w niej wydarzenia miały miejsce naprawdę. Nie polecam jedzenia podczas tej lektury.