Rozjemca

Genialna książka, pełna kolorów i magii.

Nietuzinkowi bohaterowie z zaskakującymi charakterami w świecie, który zapiera dech w piersiach. Serdecznie polecam wszystkim osobom lubiącym fantastykę i nie tylko.

Po sześciu latach od pierwszego polskiego wydania wydawnictwo Mag ponownie wydało Siewcę Wojny, tym razem jako Rozjemca w nowej szacie graficznej. Przyznaję, że ciężko mi ocenić który tytuł jest trafniejszy dla książki, nawet po jej przeczytaniu, ponieważ oba w równym stopniu pasują do fabuły. Niemniej nowe wydanie posiada zdecydowanie lepiej prezentującą się okładkę autorstwa Dominika Brońka, więc skłaniam się jednak ku Rozjemcy.

Małe, skryte w górach królestwo Idris stoi na krawędzi wojny z Hallandren, swoim potężnym sąsiadem, dla którego jest oazą buntowników i swojego rodzaju cierniem w boku, pomimo że od Wielowojnia minęło już kilkaset lat. Wszystko przez to, że to niewielkie królestwo kontroluje wszelkie górskie przełęcze, dzięki którym Hallandren może sprzedawać swoje produkty innym królestwom a także ze względu na mocne prawa władców Idris do tronu swojego sąsiada. Po 20 latach od wynegocjowania traktatu, jedna z córek króla Dedelina zostaje wysłana do Hallandren, by tam poślubić Króla-Boga i być gwarancją pokoju. Jednakże nie jest to starsza z nich Vivenna, która od urodzenia była przygotowywana do szpiegowania i dworskich intryg, lecz młodsza Siri - beztroska i wiecznie przysparzająca rodzinie kłopotów. Z pozoru niewielka zmiana, poniesie ze sobą nieoczekiwane konsekwencje... Vivenna czując się bezużyteczna w zaistniałej sytuacji, wyrusza do Hallandren, by uratować swoją siostrę i osłabić przeciwnika przed nieuchronnie zbliżającą się wojną...

Tym razem Brandon Sanderson nie stworzył spektakularnej magii, lecz zdecydowanie bardziej subtelną, choć niekoniecznie mniej groźną. O czyjejś potędze w świecie Nalthis stanowi moc zwana BioChromą, oparta na Oddechach, które mogą być zbierane jedynie pojedynczo od konkretnych osób za ich przyzwoleniem. Za pomocą owych Oddechów Rozbudzający jest w stanie ożywiać martwe przedmioty, by mu służyły i wykonywały jego zadania. Nie jest to jednak łatwa ani prosta sztuka, wymaga bowiem wiedzy o odpowiednich Rozkazach oraz ciężkiego treningu. Dla przeciętnego człowieka magia jest praktycznie nieobecna - co najwyżej Oddechy służą jako jednorazowy przypływ gotówki dla biednych rodzin. Co warto jednak dodać, to fakt iż Sanderson, podobnie jak w Elantris, stopniowo ujawnia wiadomości dotyczące BioChromy, dozując w ten sposób czytelnikowi wrażenia i zachęcając go do dalszego czytania. Według mnie jest to kolejny niezwykle ciekawy i intrygujący system magii, jak zresztą wszystkie autorstwa Sandersona. Zastanawiam się, kiedy skończą mu się te świetne pomysły, lecz w jego przypadku to chyba niemożliwe.

W książkach Brandona Sandersona przyzwyczaiłem się do bohaterów pełnych życia, pasji i marzeń - jednym słowem z krwi i kości. Nie inaczej jest również w przypadku Rozjemcy. Przyznaję, że miałem osobiście problem którą z sióstr bardziej polubiłem, ale ostatecznie chyba skłaniam się ku Vivennie. Przechodzi ona niesamowitą przemianę, która trwa praktycznie przez całą książkę. Przybycie do Hallandren jest dla niej ogromnym szokiem nie tylko kulturowym, lecz przede wszystkim religijnym, który bardzo zmienia bohaterkę - wszelkie ideały oraz poglądy na świat musi dostosować do nowej rzeczywistości. Porównując jaka była na początku i pod koniec książki, odnosi się wrażenie, że są to wręcz dwie dość różne postacie, a nie jedna i ta sama, co według mnie jest ogromnym atutem książki. Wszystkie te zmiany podyktowane są logicznymi i rozsądnymi przyczynami, nie ma więc mowy o żadnej przypadkowości, co sobie bardzo cenię. Niemniej ciekawą bohaterką jest Siri, która zaskakująco dobrze odnajduje się w roli małżonki Króla-Boga - chyba nawet lepiej niż by to zrobiła Vivenna. Przez swój brak obycia w towarzystwie i wiedzy o intrygach zyskuje sympatię na dworze oraz odkrywa wiele rzeczy, które miały pozostać dla niej tajemnicą. Przez to też nie sposób nie polubić jej i nie ująć się za jej beztroską i nieco jeszcze dziecięcą ciekawością. Oczywiście postaci jest zdecydowanie więcej, lecz to te dwie bohaterki zyskały moją największą sympatię.

Przyznaję, że Rozjemca przez dość długi czas jawił mi się jako jedna z gorszych książek Sandersona z uniwersum Cosmere. Być może wynika to z faktu, że jest to już któraś pozycja tego autora, którą czytałem i dostrzegam coraz lepiej pewne podobieństwa między nimi, chociaż rozgrywają się na różnych światach. Przez to też Rozjemca wydawał mi się być chwilami przewidywalny, lecz patrząc na mniej więcej ostatnie 50 stron, to był to zabieg zamierzony, wręcz zastosowany z premedytacją. Autor pod koniec książki wywraca bowiem dosłownie wszystko do góry nogami, sprawiając, że z pozoru nic nie wnoszące wydarzenia układają się w jedną spójną całość i nic nie jest takie jakie się wydało na początku. Co ciekawe prawdopodobnie zapomniano podmienić zmienioną nazwę w treści, przez co przeczytamy o Siewcy Wojny a nie Rozjemcy. Ot taki mały szczegół, nie umniejszający jednak przyjemności płynącej z lektury.

Rozjemca był dla mnie bardzo interesującą, choć niestety za krótką lekturą. Bardzo chciałoby się przeżyć w tym świecie jeszcze jedną a może i dwie przygody, ponieważ kolejny raz Sanderson stworzył urzekający system magii, kulturę a przede wszystkim bohaterów. Polecam zarówno wiernym fanom tego autora, jak i tym którzy go nie znają - nie zawiedziecie się!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Mag!

[Adres usunięty]

Książki Brandona Sandersona po prostu wbijają w fotel. Ten, kto chociaż raz się skusi na jego książkę (niezależnie od serii), poczuje miłość bezgraniczną do autora i jego twórczości. Mogę to śmiało napisać: Sanderson jest moim guru, może nawet królem-bogiem?

Czytelnicy dzielą się na kilka odłamów. Ile gatunków i pisarzy, tyle różnych gustów, jednak ci, którzy lubią pławić się w fantastyce, powinni czym prędzej sięgnąć po jakąkolwiek książkę Sandersona (jeżeli jeszcze tego nie zrobili). Autor ma w sobie pewnego rodzaju dar, tworzy ogromne tomiszcza, bo książeczkami na jeden wieczór nie można ich nazwać, a jednak za każdym razem czymś mnie zaskakuje. Rozjemca jest pierwszym tomem, a ja już nie mogę się doczekać kolejnych (oczywiście tutaj będziemy musieli trochę poczekać).

Kiedy otwiera się książkę Sandersona na pierwszych stronach, już czuć w niej magię i tylko możemy się domyślać, co ciekawego zaserwuje nam autor na ten przepyszny posiłek. Oczywiście można w jakiś sposób odnieść wrażenie, że niektóre wątki są podobne do innych serii, ale gdy przeczytacie daną pozycję do końca, to zawsze odnajdziecie w niej coś innego niż w pozostałych. Styl autora jest niespotykany, ponieważ potrafi ON pisać ciekawe rozległe opisy, tworzyć dialogi, które na długo zapadają w pamięci. Nie ma co nawet wspominać o bohaterach, ponieważ nie ma sposobu by się z nimi nie zaprzyjaźnić, by ich nie polubić, nawet wtedy gdy ich czyny nie należą do tych dobrych. Jednak największym atutem jest sama porcja fantastyki, której nam dostarcza. Zawsze jest to coś innego i zaskakuje mnie sposób jego realizacji.

Rozjemca od samego początku rzuca w nas garścią różnych informacji i jeżeli nie będziecie uważnie czytać, możecie się pogubić. Dobra rada: jeżeli czytacie książki Sandersona, radzę nie czytać innych pozycji równolegle. W ten świat trzeba się wtopić i chociaż w większości czytelnicy są przyzwyczajeni do prostych opowieści, nieskomplikowanych historii (niestety), to tutaj muszą oni myśleć o tym, że szare komórki będzie trzeba pobudzić do działania. Sanderson bardzo często, a może raczej zawsze, sięga do polityki, magii, religii - rozwija ON świat od podstaw, ale to nie zawsze jest walka dobra ze złem, to uniwersum, w którym same krainy i rządzące nimi prawa stoją na piedestale. Dlatego też z całego serca uwielbiam jego książki, ponieważ od najmniejszego kamienia na ziemi, po wszechogarniające obyczaje, wszystko jest na swoim miejscu i musimy się tylko rozsiąść w fotelu i dać się ponieść historii.

Najgorsze w recenzji książek Sandersona jest to, że nie chcę za bardzo rozwodzić się nad fabułą, nawet nad tym, kogo z bohaterów warto stawiać na samej górze listy najbardziej fascynujących. Wszystkie moje słowa odnoszące się jakkolwiek do fabuły, mogłyby wam zepsuć jej odbiór, a wiem po sobie: po Sandersona, a przede wszystkim Rozjemcę warto sięgać w ciemno, zaskoczy was nie raz i będziecie błagać o więcej. Tylko uważajcie na wasz Oddech, ktoś, a może coś, może wam go odebrać.