Prowadź swój pług przez kości umarłych

Przyznaję, że nie znałam wcześniej twórczości Olgi Tokarczuk, a po książkę sięgnęłam po obejrzeniu filmu "Pokot" Agnieszki Holland. Po filmie nie miałam ochoty brać się za książkę, ale kiedy autorka otrzymała nagrodę Nobla, zdecydowałam się przeczytać "Prowadź swój pług przez kości umarłych". Cóż, żałuję, że tak długo zwlekałam. Książka jest o niebo lepsza od filmu, który przecież nie był wcale taki zły.

Film nie różnił się w znaczący sposób fabułą od książki, ale książka jest ciekawsza ze względu na język i styl, jakim została napisana. Jest to doskonały thriller moralny z bardzo mocnym wątkiem kryminalnym. Dla mnie to idealne zestawienie, gdyż uwielbiam oba te gatunki literackie. Książka mimo tego, że jest trudna ze względu na tematy, jakie porusza, to czyta się ją niezwykle dobrze i bardzo szybko. Treść jest wręcz połykana przez czytelnika, a to wszystko dzięki fantastycznemu kunsztowi literackiemu Tokarczuk. Książka porusza bardzo trudne tematy, a szczególnie ten związany z traktowaniem zwierząt. To niezwykle czuła strona, w którą czasem wystarczy lekko uderzyć, a wyda z siebie niezwykle czuły dźwięk. Książka prowadzi do pogłębionej refleksji, mocno miesza w głowie i każe stawiać pytania, na które nie od razu przychodzi nam odpowiedź.

Książka na pewno porusza ważne tematy, ale i momentami przesadza. Nie do końca zgadzam się z poglądami autorki i, mimo że szanuje zwierzęta, jestem przeciwko bestialskim zachowaniom wobec nich, to jednak staram się w tym wszystkich nie zwariować. Ta książka jest według mnie czarno-biała, a jak wiadomo, w życiu nic nie jest ani czarne, ani białe. Są też różne odcienie szarości, których wypunktowania tutaj mi zabrakło. Jednak mimo tych kilku minusów, polecam przeczytanie tej książki, gdyż według mnie, mimo trudnego tematu, jest najbardziej przystępna z książek tej autorki. Jeśli jednak mogę zasugerować coś od siebie, to zachęcam najpierw do przeczytania książki, a dopiero potem do obejrzenia filmu. Warto najpierw wyrobić sobie własną opinię niż polegać na tym, jak odebrał książkę reżyser.

Po przeczytaniu tej książki bardzo długo nie mogłam sięgnąć po kolejną pozycję. Do tej pory czuję niepokój, gdy ją wspominam. Nawet znając dobrze twórczość Olgi Tokarczuk, można nie być przygotowanym na emocje, które za sobą przyniesie ta lektura.

"Prowadź swój pług przez kości umarłych" Olga Tokarczuk

Co roku uśpiona zimą Kotlina Kłodzka pustoszeje z większości mieszkańców. Pozostają tylko nieliczni, a pośród nich ekscentryczna, wzbudzająca sympatię Janina Duszejko, czyli samozwańcza obrończyni praw zwierząt, miłośniczka astrologii i tłumaczka poezji Blake'a. Spokojny rytm życia Duszejko i innych mieszkańców Płaskowyżu zakłócają zagadkowe morderstwa... Czy to zwierzęta mszczą się na swoich oprawcach?

"Prowadź swój pług przez kości umarłych" należy do grupy najbardziej niezwykłych powieści, jakie było dane mi przeczytać w całym swoim życiu, a także jedną z najważniejszych i wywierających ogromny wpływ na mnie.

Olga Tokarczuk porusza w opowiedzianej na kartach książki historii tematy bardzo ważne dla współczesnego człowieka, sprawy, które tak naprawdę dzieją się na naszych oczach, a my ich nie dostrzegamy lub po prostu nie chcemy dostrzegać. Są to procedery, których media nie nagłaśniają, na które już dawno opadła kurtyna milczenia i zapomnienia, a wciąż mają miejsce. Jednymi z wielu takowych sytuacji są: kłusownictwo, polowania bez żadnych pozwoleń bądź poza konkretnymi terminami, opieszałość policji, pełne wad i innych niedociągnięć sądownictwo. Taki stan rzeczy w mniejszym lub większym stopniu, tak naprawdę, dotyczy każdego z nas!

Nie mogę nie wspomnieć, że autorka przedstawiła w powieści bardzo krytyczne, pełne potępienia dla polowań poglądy, jednak każdą ze swoich wypowiedzi uzasadniała konkretnymi argumentami przemawiającymi przeciw. Dezaprobata Tokarczuk skupia się też na stanowisku Kościoła Katolickiego względem polowań na zwierzęta.

"Prowadź swój pług przez kości umarłych" jest jedną z niewielu książek, w której dostajemy konkrety, żadnego owijania w bawełnę. Już na pierwszych stronach sprawa zostaje przedstawiona czytelnikom jasno - polowania to zbrodnia, ambony myśliwskie to zło, gdyż zwierzęta nie usłyszą z niej żadnej Ewangelii, a z kolei myśliwi i kłusownicy zamiast Słowa Bożego głoszą z niej śmierć. Przyznam, że w dużej mierze zgadzam się z myślami na temat wypadów myśliwskich zawartymi przez Tokarczuk w pozycji.

Muszę podkreślić to, że bohaterowie pojawiający się w owej książce są zarysowani wprost doskonale, cechują się również niekwestionowaną oryginalnością. Tym samym Olga Tokarczuk nie poszła za daleko i nie przypisała postaciom cech, które pozostaną jedynie zbędnymi ozdobnikami ich charakteru, lecz są to persony wyraziste, zapadające w pamięć. Świetnie dopracowane zostały również motywy astrologiczne.

Autorka od początku czaruje czytelnika swoim wyjątkowym stylem pisania. Ledwo dostrzegalnie wprowadza trochę tajemnicy, senności, oniryzmu, a także surowego, jałowego klimatu Kotliny Kłodzkiej. Świetnie oddana została różnorodność przyrodnicza występująca na tamtych terenach z dużym uszczegółowieniem, jakie gatunki zwierząt i roślin można na nich spotkać. Tokarczuk ma tak wielki dar operowania słowem, że każda opowieść, jaka wychodzi spod jej pióra, ma w sobie coś hipnotyzującego, metafizycznego, mistycznego, czegoś, co sprawi, że na długo nie zapomnimy o danej historii.

Podsumowując, wbrew pozorom, mimo że jest to powieść noblistki, to jest ona bardzo przystępna dla czytelników. Nie znajdziemy w niej ciągnących się w nieskończoność, pełnych metafor wywodów, ale jak wspomniałem wcześniej - konkrety. Bardzo polecam.

⭐10/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.

W okolicy, w której mieszka Janina Duszejko zaczynają ginąć kłusownicy i osoby, które krzywdzą zwierzęta. Liczba niewytłumaczalnych zgonów cały czas rośnie. Bohaterka ma swoją teorię na temat motywów kierujących sprawcą tych zbrodni. Policja jednak nie słucha kobiety i traktuje ją jako nieszkodliwą dziwaczkę.

Jak jest naprawdę? Jaki związek z całą sprawą ma Janina, która czyta w gwiazdach przeszłość, przyszłość i teraźniejszość?

Po książkę Pani Tokarczuk sięgnąłem po tym jak zdobyła nagrodę Nobla, przyznaję bez bicia. Właśnie "Prowadź swój pług przez kości umarłych" wpadł mi jako pierwszy i bardzo się spodobała cała historia.

Świetnie napisany kryminał z wplataniem wątków społecznych, sposób pisania przez autorkę genialny, bo szybko się czyta, ale też wciąga. Natura i okolica, w której toczy się akcja bardzo obrazowo opisana, nawet poczułem trochę tą zimę (zaznaczam, że czytałem wczesną jesienią ;))

Sama Pani Duszejko jest ciekawą postacią, chociaż jeżeli ktoś szuka tutaj akcji, biegania, szybkości to nie znajdzie, to starsza Pani :). Ogólnie wszystkie osoby opisane są bardzo ciekawie i klarownie, co pozwala na pełną ocenę ich charakteru.

Chyba pozostaje mi teraz opisać ukryty sens, czyli zwierzęcą naturę człowieka czy człowieczą naturę zwierzęcia? Tę odpowiedź dostaniecie na koniec. Na pewno książka daje do myślenia, szczególnie miłośnikom zwierząt. Ja po ostatniej stronie zadałem sobie pytanie, kto tu zwariował? Czy główna postać? Czy ludzkość? Temat niewątpliwie aktualny.

Polecam tę pozycję ze względu, że jest łatwa do czytania i nie porusza wielu tematów pobocznych, jakie potrafi Olga Tokarczuk poruszać w innych publikacjach. To jest dobry start do bardzo treściwego pióra autorki.

Życzę miłej lektury

Pozdrawiam

A.Ś.

Świetna książka pod każdym względem. Olga Tokarczuk ma tę umiejętność budzenia w czytelniku przemyśleń dotyczących istoty życia i istnienia oraz czym jest przyzwoitość i wrażliwość na otaczający nas Świat. Robi to lekko, nienachalnie nie zmusza, a człowiek i tak popada w melancholię i zastanawia się nad tym, co właśnie przeczytał i odkrył w sobie. Polecam każdemu tę powieść. Jedna z tych książek co mnie odmieniła.

Nie chce rozwodzić się nad treścią tej książki. Po prostu jest to książka o zemście. Ale całą esencją tej historii jest postać Janiny Duszejko. Kobieta bardzo specyficzna, zafascynowana astrologia i uznająca życie zwierząt za bardziej wartościowe niż ludzkie. Kobieta przez otoczenie jest uważana na zdziwaczałą wręcz szaloną. Podczas lektury zacznamy jej wspołczuć ale przecież w "prawdziwym świecie" sami byśmy patrzyli na kogoś takiego z politowaniem. Ktoś kto wysyła pełno listów do policji na temat "morderstw" jakich dokonują osoby wzbudzające powszedni szacunek, twierdzi że dane wydarzenia są skutkiem ruchu planet i obecności Marsa w jakimś tam znaku zodiaku. Zadająca dziwne pytania i mówiąca o niezrozumiałych dla innych rzeczach. Dodatkowo mieszkająca samotnie w domu z dala od miasta i ludzi. Nikt z nas nie uwierzył że za morderstwami tutejszych myśliwych stoją zwierzęta, że natura w końcu postanowiła się zemścić.

Olga Tokarczuk to fenomenalna polska pisarka, której twórczość powinien znać każdy, kto docenia nurt realizmu magicznego. Jej dzieła są niezwykle barwne, kunsztowne, pełne emocji i gry literackiej odbywającej się na wielu płaszczyznach.. Po "Prowadź swój pług przez kości umarłych" sięgnęła Agnieszka Holland, której najnowszy film - "Pokot", zrealizowany na podstawie powieści, budzi liczne kontrowersje. Abstrahując od "mody" na tę pozycję, nie jest to najlepsza książka Tokarczuk, w moim odczuciu jest wręcz odwrotnie.