Pozwól mi wrócić

Książki B.A. Paris są nieprzewidywalne. Nigdy nie wiadomo jaki będzie finał. Czytelnik w trakcie czytania wyobraża sobie zakończenie czy typuje sprawcę, a i tak okazuje się że to było mylne myślenie. Książki B.A. Paris potrafią zaskoczyć, zasmucić nawet doprowadzić do łez. Polecam

Zachęcona poprzednią książką tej autorki, tj. "Za zamkniętymi drzwiami" spodziewałam się czegoś zaskakującego i mocnego. Fabuła zapowiadała się ciekawie. Opis na okładce również zacheca do lektury. Jednak im bliżej końca tym bardziej fabuła okazywała się przewidująca. Zabrakło mi elementu zaskoczenia i tego czegoś, co nie pozwala się od książki oderwać.

Książkę czytało mi się szybko i lekko. Ciekawie stworzona fabuła. Jednak myślałam że będzie bardziej mroczna i mniej przewidywalna.

Ciezko sie oderwać od czytania . Moja nastolatka uwielbia je

RECENZJA:

Trzy książki B.A Paris na moim regale leżą już dość długo. 11.03 ukazała się czwarta "Dylemat" i stwierdziłam, że to dobra okazja by nadrobić wcześniejsze tytuły.

"Za zamkniętymi drzwiami" bardzo mi się podobała, więc oczekiwania miałam dość duże. Poczytałam opinie na Lubimy czytać i byłam zdziwiona, że ma całkiem sporo tych negatywnych. Ale musiałam przekonać się na własnej skórze do której grupy czytelników będę się zaliczać. Tych za czy raczej przeciw. Zdecydowanie mogę powiedzieć, że zaliczam się do tej pierwszej grupy. Styl Autorki bardzo mi odpowiada. Książka wciągnęła mnie od samego początku do tego stopnia, że dla niej zdecydowałam się zarwać noc 😎😍

Byłam bardzo ciekawa co takiego na prawdę przydarzyło się Layli. Cytat z okładki

"Bo tylko ON wie, że wtedy, we Francji, nie powiedział całej prawdy" jeszcze bardziej zaostrzył na nią apetyt. A zakończenie? Totalnie mnie zmiażdżyło.

Nie spodziewałam się czegoś takiego.

○ Czy Layla rzeczywiście została porwana?

○ A może sama uciekła?

○ Czy się odnalazła?

○ Co we Francji zataił Finn?

Jeżeli jesteś ciekawy odpowiedzi na te pytania, koniecznie sięgnij po książkę "Pozwól mi wrócić" 👌👌 Jeżeli ta książka jest najsłabszą książką Pani Paris (takie opinie też czytałam) to aż boję się sięgnąć po "Na skraju załamania"😱😱.

Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. 😊😊

PODSUMOWANIE:

Reasumując , zauważam że pomysłowość Autorki nabiera tempa. W porównaniu z poprzednimi jej książkami , B.A. Paris dalej się rozwija i wymyśla coraz to lepsze „Kąski“ dla nas czytelników. Każdy z Was może w tej książce znaleźć coś dla siebie. Myślę że wielu się spodoba . Koniecznie podzielcie się waszymi wrażeniami. Ja po tej lekturze wiem jedno... każdą nową książkę Autorki biorę w ciemno👌👍.

Pozdrawiam Aschlee30

Ta książka, jak i poprzednie bardzo mi się podobała. Zakończenie zaskakujące, ale przecież o to chodzi... Już kupuję następna pozycję😁

Po "Za zamkniętymi drzwiami " postanowiłam przeczytać pozostałe dwie książki autorki. "Pozwól mi wrócić " uważam za najciekawszą, najlepszą,a zakończenie ,mocne, szokujące, aż straszne...Widać B.A.Paris się rozkręca, na pewno kupię kolejną, mam nadzieję że się ukaże

- Aga

Jak dla mnie B.A.Paris to autorka ,która doskonale buduje napięcie w swoich książkach.Wzbudza taki niepokój i ciekawość ,że zmusza czytelnika do ponaglania samego siebie i zadawaniu sobie pytań -o co tu chodzi?.

"Pozwól mi wrócić" to historia opowiedziana oczami mężczyzny -Finna,który próbuje rozwikłać zagadkę zniknięcia ukochanej -Layli.Kiedy 12 lat wcześniej oboje wracali z wycieczki do Francji ukochana znika a Finn porusza niebo i ziemię by ją znaleźć:choć tak naprawdę nie wyznał wszystkiego i lekko podkoloryzował fakty na swoją korzyść. Co najciekawsze, po wielu latach, otrzepując się z rozpaczy, związał się ponownie z siostrą swojej ukochanej.Brzmi to bardzo ciekawie a co się za tym kryje to już dowiemy się po przeczytaniu książki.

Książkę czyta się szybko bo chce się samemu przyspieszyć tempo śledzenie historii .Powiem szczerze,że nie tak szybko wpadłam i nie miałam swoich typów co do zakończenia

DAWNO NIE CZYTAŁĄM TAK DOBRZE NAPISANEJ KSIĄŻKI. TRZYMA W NAPIĘCIU OD PIERWSZEJ STRONY. NAPISANA W SPOSÓB GDZIE PRZENOSIMY SIĘ WYOBRAŹNIĄ. SUPER ,POLECAM WSZYSTKIM KOBIETOM ,KTÓRE LUBIĄ TEN GATUNEK LITERATURY Z NUTKĄ ROMANTYZMU WŁACZNIE. POZDR.AWIAM SERDECZNIE. KATARZYNA.

Zupełnie inny temat a napięcie również niewyobrażalne . Książka wciąga do tego stopnia ze po odłożeniu potrzebuje czasu żeby wrócić do rzeczywistości . Czekam na kolejne!!!

Przed zakupem książki czytałam recenzje i wydawało mi się, że może to być strzał w 10-tkę. Jednak mówiąc szczerze trochę się zawiodłam... Fabuła zapowiadała się super, początek naprawdę wciągający i intrygujący. Ciekawa konstrukcja książki - dwuwątkość z perspektywy czasu i z perspektywy osób - bardzo lubię takie zabiegi. Jednak w mojej ocenie - w pewnym momencie akcja trochę się rozwleka, dłuży, staje się mało wiarygodna. Nie jest zła, ale spodziewałam się czegoś więcej. Może to i błąd, ale raczej nieprędko sięgnę po książki tej autorki.

B.A. Paris była dotąd jedną z moich ulubionych autorek. Za zamkniętymi drzwiami zrobiła na mnie ogromne wrażenie.

Gusta i guściki :) natomiast ta książka no cóż ... rozczarowała mnie. Sam pomysł na zakończenie super ale cała fabuła niestety nie porywa. Książka jest moim zdaniem nudna, główny bohater naiwny, gubiący się we własnych kłamstwach, jakiś nieogarnięty życiowo. Nie wie czego chce od życia mają tyle lat ile ma zachowuje się jak nastolatek.

Jakieś 50 stron przed końcem książki jedno zdanie uświadomiło mi o co dokładnie chodzi w książce. Koniec książki też mnie jakoś nie powalił. Spodziewałam się czegoś lepszego.

Jest to bardzo wciągającą lektura, która trzyma w napięciu od początku do końca i ja osobiście pochłonęłam w mniej niż tydzień czasu.. Nie było ani chwili, gdy poczułam się znudzona lub miałam ochotę pominąć jakieś strony, chociaż muszę przyznać że zakończenie było trochę zaskakujące ale w bardziej negatywnym sensie tego słowa. Pomijając ten jeden minus to bardzo mi się podobała i jeżeli ktoś lubi opowieści pełne sekretów i napięcia, to mogę polecić :)

Poprzednie książki Paris były dużo lepsze. Ta wydała mi się inna, wręcz gorsza. Choć czytało się lekko, to szału ona nie robi.

Przeszłość powraca?

Co sprawia, że zakochujemy się w danej osobie? Dlaczego jesteśmy w stanie obdarzyć uczuciem więcej, niż jedną osobę? Czy w każdej kolejnej poszukujemy tej jednej, jedynej, a może – przeciwnie – robimy wszystko, by kolejna kobieta różniła się od poprzedniej, mając nadzieję, że właśnie te różnice będą gwarancją sukcesu?

Na ten temat zapewne mógłby się wypowiedzieć Finn McQuaid, Irlandczyk, genialny gracz giełdowy, którego sukces finansowy idzie w parze z sukcesem w życiu osobistym. Przynajmniej tak mogłoby się wydawać patrząc z boku na jego życie na sielskiej wsi, pracę którą kocha oraz piękną dziewczynę, Ellen, u jego boku. Nieliczni tylko wiedzą, że jego codzienność naznaczona jest tragedią, która wydarzyła się dwanaście lat temu. Wówczas był jeszcze beztroskim, młodym mężczyzną, szaleńczo zakochanym w spotkanej przypadkowo Layli. Niewinna dziewczyna, która zjawiła się w jego mieście licząc na rozpoczęcie tu nowego etapu w życiu mocno zapadła mu w pamięć. Proponuje jej nocleg w mieszkaniu, który dzieli ze swoim przyjacielem, a kiedy kilka tygodni później Layla znów zjawia się w rozsypce na progu, Finn decyduje, że już nie pozwoli jej odejść.

Szalona miłość, jaka ich połączyła, pełna jest spontaniczności, beztroski, jest głęboka, czysta i niczym nie uwarunkowana –przynajmniej tak mogłoby się wydawać. Dlatego tak głęboka jest trauma Finna, kiedy w drodze powrotnej z wakacji w Megève zatrzymują się na chwilę na parkingu, zaś kiedy Finn wraca z toalety… dziewczyna znika. Ślady koło samochodu wskazują na to, że dziewczyna została siłą wyciągnięta z samochodu, świadczyć może o tym również leżąca na ziemi matrioszka, mała laleczka, z którą Layla się nie rozstawała. Co tak naprawdę zdarzyło się na parkingu? Czy dziewczyna została porwana? Czy jest przetrzymywana przez zwyrodnialca? A może gdzieś w pobliżu leży jej ciało?

Te pytania zadawał sobie Finn całymi latami, kiedy już znalazł się poza podejrzeniami policji. Jest świadomy, że nie zdradził całej prawdy o tym, co tak naprawdę stało się tamtej nocy, co jednak nie zmniejsza jego cierpienia i tęsknoty. Wraz z nim cierpi Ellen, siostra Layli, która również przyjeżdża do wielkiego miasta pragnąc wybić się jako ilustratorka książek. Kobieta, którą oboje kochali w pewien sposób zbliżyła ich ku sobie. Do tego stopnia, że – ku zdziwieniu otoczenia – zostają parą. I mimo iż związek z Ellen jest nieco monotonny, boleśnie przewidywalny, to jednak Finn ostatecznie decyduje się oświadczyć siostrze swojej największej miłości.

Wtedy właśnie pojawia się Layla, a właściwie detektyw prowadzący przed laty sprawę zaginięcia dziewczyny otrzymuje telefon, że ktoś widział dziewczynę. Oczywiście można to przypisać starczej demencji owego mężczyzny, podobieństwu jakiejś kobiety do zaginionej i tak dalej, gdyby nie fakt, że Finn zaczyna otrzymywać niepokojące maile z nieznanego adresu. Pojawiają się też matrioszki…

Czy to rzeczywiście Layla gra z Finnem w jakąś grę o nieznanych zasadach? Czy to wiadomość o zaręczynach Finna z jej siostrą wywabiła ją z ukrycia i jeśli tak, to czego teraz oczekuje? I co najważniejsze, co zrobi Finn z tą informacją, że Layla żyje? Którą siostrę wybierze teraz? Na te mnożące się z każdą stroną pytania będziemy gorączkowo poszukiwali odpowiedzi, wciąż myląc tropy i prawdopodobne wersje zdarzeń. A kiedy już będziemy przekonani, że rozwiązaliśmy zagadkę, autorka znów zastawia na nas pułapkę zaskakując i sprawiając, że nie możemy od książki pt. „Pozwól mi wrócić” się oderwać. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros powieść B.A.Paris, znanej z takich bestsellerów, jak thrillerów „Za zamkniętymi drzwiami” oraz „Na skraju załamania”, znów powraca, by siać niepokój i wciągnąć nas w wir zdarzeń.

W tej książce przeszłość miesza się z przyszłością, nic nie jest też takie, jakie się wydaje. Historię, jaka zdarzyła się dwanaście lat temu, poznajemy zarówno ze strony Finna, jak i Layli, zaś oddanie głosu bohaterom sprawia, że czujemy się bezpośrednimi uczestnikami zdarzeń. Im mocniej angażujemy się w lekturę, tym większy wzbudza ona w nas niepokój, by ostatecznie zadrwić z naszych przypuszczeń, by pozostawić nas w szoku i …w oczekiwaniu na kolejną – równie dobrą – powieść.

Justyna Gul

Qultura słowa

B.A. Paris wysoko ustawiła sobie poprzeczkę tworząc bestsellery "Za zamkniętymi drzwiami" czy "Na skraju załamania" dlatego też najnowsza książka, w nieco innym stylu, nie każdemu jej fanowi może przypaść do gustu.

Lekki thriller psychologiczny z ciekawą fabułą i zaskakującym zakończeniem od początku wzbudza chęć poznania prawdy. A prawda? Szokuje bardziej niż najwymyślniejsze kłamstwo.

Finn zakochuje się bez pamięci w młodej rudowłosej Layli. Pewnej nocy podczas postoju na parkingu dziewczyna znika. Zrozpaczony Finn poszukuje jej przez lata, nie zdradza jednak całej prawdy o ich związku, by odsunąć od siebie podejrzenia. Po 12 latach, okresie załamania i depresji, chłopak próbuje ponownie ułożyć sobie życie. Zamierza się ożenić, a jego wybranką jest... siostra Layli.

Wtedy zaczynają pojawiać się sygnały, że zaginiona dziewczyna żyje. Czy to właśnie planowane małżeństwo Finna jest impulsem dla którego Layla po tylu latach zdecydowała się ujawnić? A może ktoś perfidnie kłamie próbując zniszczyć jego poukładane życie? Finn bliski szaleństwa nie spodziewa się, że odpowiedź jest na wyciągnięcie ręki, bliżej niż myśli.

Mimo, że według mnie nie jest to ten poziom, do którego autorka zdążyła nas przyzwyczaić, to intryga mnie wciągnęła i trzymała w napięciu do ostatnich stron. Może i Wam przypadnie do gustu?

Ja na pewno zamierzam nadal śledzić poczynania autorki i z chęcią sięgnę po kolejną jej książkę.

Książką super. Nie można sie oderwać od niej. Gorąco polecam

Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie!

Moi kochani, czy kojarzycie nadawany przez telewizję polską program „Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie”? Jeśli nie, powiem Wam tylko, że jest to program, w którym zrozpaczeni bliscy osób zaginionych w niewyjaśnionych okolicznościach apelują do widzów o pomoc w ich odnalezieniu. Zawsze, kiedy oglądałam transmisję tego programu, nie potrafiłam sobie nawet wyobrazić, co czują te wszystkie osoby. Zastanawiają się zapewne, jak to się stało, że ślad po bliskiej ich sercu osobie zaginął i chcą nie tylko, żeby ich krewny czy przyjaciel wrócił, ale także zależy im na poznaniu całej prawdy o powodach i okolicznościach ich zniknięcia. Jednak, czy zawsze prawda staje się ukojeniem?

Teraz pewnie zadajecie sobie pytanie, dlaczego właśnie dziś chcę poruszyć z Wami ten trudny temat. Pretekstem do tak bolesnych rozważań jest lektura przeczytanej przeze mnie w ostatnim czasie książki B. A. Paris „Pozwól mi wrócić”, z której recenzją dziś do Was przychodzę.

Główny bohater jej najnowszej powieści - Fin - przeżył przed laty bardzo podobną sytuację. Kiedy dwanaście lat temu wybrał się ze swoją ukochaną Laylą na wakacje do Francji, wierzył, że już za kilka tygodni zrobi jej wspaniałą niespodziankę, która będzie początkiem ich wspólnej szczęśliwej drogi przez życie. Nic nie wskazywało na to, że może wydarzyć się coś złego. Niestety, jak się okazuje te wakacje, były ich ostatnimi wspólnymi chwilami, ponieważ w drodze powrotnej podczas postoju, kobieta nagle znika. Policja prowadzi dochodzenie, przesłuchuje Fina. Jak to, zwykle w takich sytuacjach bywa, są tacy, którzy wierzą w opisywaną przez mężczyznę wersję tamtejszych wydarzeń, lecz są i tacy, którzy nawet po upływie tak wielu lat nie dają im wiary. Tylko Fin wie, że nie powiedział wtedy całej prawdy…

Dziś jest już w zupełnie innym miejscu swojego życia. Chce ułożyć je na nowo z siostrą swojej zaginionej dziewczyny Elen. Ich związek wkracza w poważny etap, ponieważ planują ślub. Kiedy wreszcie wszystko zaczyna układać się po ich myśli i udało im się odzyskać utracony przed laty spokój przeszłość, o której, choć nie zapomnieli, to jednak udało im się z nią pogodzić, nagle powraca. Jeden telefon odmienia wszystko. Ktoś twierdzi, że widział Laylę. Co więcej, już wkrótce, zaczynają się dziać rzeczy, które zdają się tę informację potwierdzać. W głowie naszego bohatera panuje chaos. Czy jego ukochana naprawdę żyje i chce wrócić do jego życia, czy może komuś bardzo zależy, aby tak właśnie myślał? Komu może zaufać? Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Za wszelką cenę, chce dociec prawdy. Tylko, czy rzeczywiście zawsze wiedzieć jest najlepiej?

Zanim podzielę się z Wami moimi odczuciami po lekturze książki, chcę, abyście wiedzieli, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, tak więc nie mam porównania do pozostałych książek, które wyszły spod jej pióra. Niemniej jednak tytuł ten reprezentuje gatunek, który lubię, dlatego też będę oceniała go pod kątem wyczerpania znamion gatunku, jak również osobistych odczuć i emocji, jakie we mnie wzbudziła. I niestety z przykrością muszę przyznać, że nie do końca spełnił ON moje oczekiwania.

Jak wiecie, a jeśli nie wiecie, to dziś się dowiecie, że w książkach szukam zawsze odniesienia do realnego życia, po to, aby wynieść z nich coś dla siebie i konfrontując się z opisanymi na ich kartach historiami, zastanowić się, jak zachowywałabym się i jakie decyzje podjęłabym, będąc zmuszoną stanąć w obliczu podobnej sytuacji. Czytając opis książki, byłam przekonana, że sięgając po „Pozwól mi wrócić”, taką właśnie fabułę otrzymam. Przecież bardzo często, chociażby w mediach słyszymy, że ktoś zniknął i po wielu latach się odnajduje. Niestety poczułam się zawiedziona, kiedy okazało się, że autorka serwuje swoim czytelnikom zupełnie odrealnioną i przewidywalną opowieść. Takie rzeczy w życiu się nie zdarzają. Ponadto, zabrakło mi tu, jakiś naprawdę zaskakujących rozwiązań zagadki zaginięcia bohaterki.

Nie znaczy to jednak, że książka jest zła. To, co trzeba bezsprzecznie podkreślić na plus to fakt, że Pani Paris ma bardzo cenną dla pisarza umiejętność przyciągania uwagi czytelnika. Nawet, kiedy już wiemy, w jakim kierunku potoczą się dalsze wydarzenia przedstawione w książce, to mimo to, nie jesteśmy się w stanie oderwać od lektury, co w połączeniu z lekkością pióra autorki sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Oczywiście mamy tu również momenty, które owiane tajemnicą wzbudzają dreszczyk emocji, więc jestem pewna, że jeśli zdecydujecie się przeczytać tę książkę, spędzicie z nią naprawdę ciekawie jeden, czy dwa wieczory. Mniej wymagający czytelnik na pewno będzie usatysfakcjonowany. Ja jednak, choć będę tę książkę miło wspominać i polecać czuję czytelniczy niedosyt.

Nie zmienia to, faktu, że na pewno sięgnę po poprzednie książki autorki, jak również czekam na kolejne.

[Adres usunięty]

Trochę się zawiodłam.. Po przeczytaniu "Za zamkniętymi drzwiami" i " Na skraju załamania" spodziewałam się czegoś bardziej trzymającego w napięciu.. Myślałam, że również nie będę mogła się oderwać i tak, na początku nie mogłam.. Pozniej, prawie przez cały środek się męczyłam - dosłownie. Dopiero koniec znowu mnie wciągnął i było

" ciekawie".

Głównym bohaterem jest Finn, który razem ze swoją dziewczyną Laylą wyjeżdża na wakacje do Francji. W drodze zatrzymują się na parkingu, jednak Finn wraca z toalety, okazuje się, że dziewczyna zniknęła. Nie zostawiła żadnego śladu, nikt jej nie widział... Dziewczyna zostaje uznana za zaginioną, a Finn spotyka się zarówno ze współczuciem, jak i wieloma podejrzeniami. I tylko ON wie, że jest coś, o czym nie powiedział policji...

Książka podzielona jest na trzy części. Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, z perspektywy Finna lub Layli. Wydarzenia przedstawiane są czytelnikowi stopniowo, w dwóch przestrzeniach czasowych - Wcześniej i Teraz. Na przemian zapoznajemy się z historią rodzącego się uczucia między Finnem a Laylą oraz jesteśmy świadkami obecnego życia mężczyzny.

Uważam, że Paris miała ciekawy pomysł na fabułę, ale chyba nie do końca go wykorzystała. Mimo że autorka ma lekkie pióro i powieść czyta się dość szybko, to ostatecznie czuć tutaj pewien niedosyt. Miejscami było płytko, przewidywalnie i nudno, a fabuła nie wzbudzała jakichś większych emocji. Irytował mnie także motyw matrioszek, dla mnie było już tego po prostu za dużo 😉Akcja przyśpiesza dopiero na końcu, ale niestety zakończenie nam tego nie wynagradza - wydało mi się mocno nierealne i rozczarowujące.

Jest to dosyć smutna książka, poruszająca tematykę prawdziwej miłości, straty, kłamstw i zaufania. Ostatecznie nie było tak źle, ale mam jednak mieszane uczucia co do tej pozycji. Może wynika to z wysoko postawionej poprzeczki po poprzednich książkach Paris - trudno jest porównać "Pozwól mi wrócić" do "Za zamkniętymi drzwiami", którą pochłonęłam w kilka godzin.

Myślę, że warto dać jej szansę i przekonać się na własnej skórze, czy ta książka przypadnie Wam do gustu 😉

„Pozwól mi wrócić”

Finn, oraz Layla są kochającą się parą. Pewnego dnia wracając z urlopu we Francji, postanawiają zatrzymać się na małym, osamotnionym parkingu. Gdy Finn, wraca z toalety okazuje się, że Layla zniknęła. Mężczyzna przedstawia, francuskiej policji, swoją wersję zdarzeń, po czym wraca do Anglii. Po wielu latach Finn, postanawia ułożyć sobie życie od nowa z Ellen, która jest siostrą zaginionej kobiety.

Para prowadzi spokojne i poukładane życie, więc Finn postanawia się oświadczyć. Niestety mężczyzna nie zdaje sobie sprawy jak ogromny wpływ na jego życie będzie miała ta decyzja. W momencie, gdy wieść o zaręczynach wychodzi na jaw, powraca Layla, która prowadzi z parą tajemniczą grę. Grę, która doprowadza narzeczonych do obłędu.

Czy ich związek to przetrwa?

Czy Finn, wyznał policji całą prawdę, podczas pobytu we Francji?

Czy każdy jest tym za kogo się podaje?

A może rzeczywistość jest całkiem inna...



Autorką książki jest B.A. Paris, którą większość może kojarzyć z książki „Za zamkniętymi drzwiami” która okazała się światowym bestsellerem.

Autorka postawiła sobie tym bardzo wysoko poprzeczkę. Niestety muszę stwierdzić, że każda jej kolejna książka jest słabsza od poprzedniej.

To nie jest tak, że książka jest kiepska. Książka sama w sobie jest świetna, czyta się ją szybko i przyjemnie. Wątek jest naprawdę ciekawy i wciągający. Zakończenie również jest ciekawe, ale spodziewałam się czegoś WOW! Spodziewałam się tsunami a otrzymałam bałtycki sztorm. Wydaje mi się, że zbyt wiele oczekuję od autorki i pewnie gdybym nie czytała jej poprzednich książek, byłabym bardzo zadowolona. Jednak czuję lekki niedosyt, zwłaszcza, że bardzo wyczekiwałam tej pozycji, odkąd tylko zobaczyłam jej zapowiedź.

Książkę oceniam 3.5/5

@gusiolec

Layla zaginęła 10 lat temu. Wracali z Finem z wakacji. Gdy na chwilę zatrzymali się na poboczu, wydarzyło się coś, co na zawsze rzuciło cien na życie Fina. Layla zniknęła bez śladu. Mimo policyjnego dochodzenia nie udało się znaleźć kobiety.

Po kilku pełnych cierpienia lat Fin pozbierał się po stracie ukochanej, a nawet rozpoczął swoje życie na nowo. W najbliższym czasie ma wziąć ślub, jednak nie wszyscy akceptują jego decyzję o poślubieniu Elli. Przeszkadza im fakt, że Ella jest starszą siostrą Layli.

Kiedy Fin otrzymuje informację, że niedawno ktoś zgłosił policji, że widział Laylę, przypomina mu się, co zrobił. Skłamał. Zmienił kilka faktów, gdy zgłaszał zaginięcie swojej dziewczyny. Czy jego kłamstwa wyjdą na jaw? Czy Layla naprawdę żyje? Jak zareaguje na jego związek z jej siostrą?

Z każdym dniem pojawia się coraz więcej znaków, świadczących o powrocie Layli. Fin wszędzie znajduje matrioszki, które uwielbiała. Ma wrażenie, że ktoś je podrzuca — czy to sprawka samej zaginionej? W dodatku dostaje maila z zapytaniem o dom, o którym nikt nie wiedział. Poza Laylą. Czy dziewczyna naprawdę wróciła? Czy powie wszystkim o kłamstwie Fina? Gdzie była przez ostatnie dziesięć lat?

Autorkę "Pozwól mi wrócić" dobrze znamy z jej wcześniejszych książek. "Za zamkniętymi drzwiami" było jedną z lepszych powieści, jakie przeczytałam w swoim życiu, a już z pewnością był to najlepszy thriller, jaki miałam okazję przeczytać. "Na skraju załamania" nie zachwyciło mnie tak jak pierwsza powieść B.A. Paris, ale trudno było podnieść poprzeczkę po tak znakomitej historii. Niestety, mam wrażenie, że "Za zamkniętymi drzwiami" zawsze już będzie rzucać cień na pozostałą twórczość Paris i jej czytelnicy nigdy nie będą do końca usatysfakcjonowani. Do momentu, w którym napisze coś lepszego niż jej debiutancka powieść. Jeśli to w ogóle możliwe.

Przyznam Wam szczerze, że długo historia Fina mnie nudziła. Nie czułam ani przerażenia, ani jakiegokolwiek dreszczyku emocji. Nic. Dopiero końcówka podniosła mi ciśnienie. :) Wtedy akcja nabrała szaleńczego wręcz tempa, a i moje serce szybciej zabiło. Na jaw zaczęły wychodzić zatrważające fakty, a na wcześniejsze wydarzenia zostało rzucone światło i nagle "Pozwól mi wrócić" zaczęło mi się podobać. Ale to nie wynagradza faktu, że przez większą część książki byłam znudzona. Zabrakło trzymających w napięciu momentów, scen, które sprawiłyby, że nie mogłabym oderwać się od lektury.

Aby przekonać się, czy moja opinia jest odosobniona, przeczytałam kilka recenzji i większość czytelników przyznaje, że ta historia jest po prostu nudna. Co oczywiście nie oznacza, że nie powinniście sami się przekonać, czy "Pozwól mi wrócić" Wam się spodoba. :)

"W moim umyśle jest jednak mrok, który się nie rozprasza."

Podobała mi się powieść B.A. Paris "Za zamkniętymi drzwiami", zaś "Pozwól mi wrócić" wywołała mieszane odczucia. Książka prowadzi czytelnika wartkim rytmem, przyjemna narracja, szybko się ją czyta, jednak po kilku rozdziałach wyczuwa się powierzchowność i płaskość. Pomysł na fabułę ciekawy i intrygujący, lecz sposób przedstawienia nieprzekonujący i mało sugestywny. Potencjał oddziaływania na wyobraźnię czytelnika został wykorzystany jedynie częściowo. Owszem, nie można nie uwzględnić w ocenie kilku naprawdę trzymających w napięciu scen, ale było ich za mało, by w pełni zaangażować odbiorcę przybliżanej historii. Na nieszczęście dla mnie, zbyt szybko domyśliłam się o co chodzi w intrydze. Zamysł frapujący, ale mało pogłębiony, a przez to zbyt łatwy do rozszyfrowania. Z kolei nie przeszkadzała mi wątpliwa realność nakreślonych sytuacji, spokojnie przymyka się na to oko, wiedząc, że thriller psychologiczny rządzi się swoimi prawami, a autorka z wyczuciem się do nich odwoływała.

Z jednej strony rozumiem, czemu początkowo towarzyszyło mi wrażenie małej wyrazistości postaci, pozostawienia ich we mgle tajemnic, stopniowego uchylania cech osobowości, tak aby podgrzać atmosferę niepewności, nakłonić do interpretacji osobliwych postaw i czynów, z drugiej przeszkadzało mi to we wczuciu się w śledzenie losów Finna, Layli i Ellen. Często miałam ochotę potrząsnąć bohaterami na tyle mocno, aby przebudzili się z letargu, w który sami się wprowadzili. Nie chcę zdradzać kart książki, napiszę zatem bez konkretnych przykładów, ogólnikowo, że mężczyzna zachowuje się mało dojrzale, wyjątkowo miałko, biernie i irytująco. Posądzałam go nawet o brak inteligencji emocjonalnej, a przecież nieustannie się odwoływał się do uczuć swoich i innych. Kobiety zastały ciut lepiej sportretowane, chociaż i one zamknięte zostały w swoistej klatce miłości i przywiązania, ale też zakłamania i rozgoryczenia. Jednakże, jeśli oczekujecie czegoś lekko drażniącego zmysły, choć bez efektownych fajerwerków, ale za to wartko przebiegającego, to książka może miło wypełnić wieczór czytelniczy.

Finn i Layla wracając do Anglii z alpejskiego wypadu na narty, okazjonalnego pobytu w Paryżu, zatrzymują się na parkingu. Niestety, kobieta w niewyjaśnionych okolicznościach znika, szybko podejrzenie pada na mężczyznę, ale policja nie jest w stanie znaleźć dostatecznych potwierdzeń jego winy. Po dwunastu latach, kiedy Finn układa nowe życie z Elle, dąży do stabilizacji związku, zaczynają mieć miejsce dziwne zdarzenia, odwołujące się do przeszłości, wskazujące na nierozliczone sprawy, wywołujące poczucie zagubienia i wyrzuty sumienia. Mężczyzna łatwo daje się wciągnąć w niebezpieczną i obsesyjną grę, zaś motywy jego postępowań obdarzone są wysokim wskaźnikiem wahań, rozterek i wątpliwości. Komu zależy, aby zniszczyć jego szczęście? Czy okaże się jedynie pionkiem, a może to gra zacznie narzucać reguły?

bookendorfina.pl

Uwielbiam książki tej Autorki. Czytałam dwie poprzednie i przyznam szczerze, że byłam nimi głęboko poruszona, szczególnie tytułem Za zamkniętymi drzwiami. Byłam pewna, że ten tytuł zaskoczy mnie tak samo jak poprzednie, ale niestety...Pozwól mi wrócić, to bardzo dobra książka, zagadka i tajemnica owiana zaginięciem ukochanej jest przedstawiona w ciekawy i przejmujący sposób, ale według mnie czegoś tu zabrakło. Według mnie początek zdecydowanie nurtuje, nie daje spokoju, chcemy więcej zagadki, więcej akcji, a tutaj wszystko idzie po woli, bez pośpiechu, jest dużo czasu dla czytelnika na zastanowienie się, na przemyślenie fabuły i ogólnej całości tajemnicy. Jesteśmy pewni, że końcówka będzie zaskoczeniem, że na pewno coś wielkiego się wydarzy, liczymy na to, ale niestety jest tylko samo zaskoczenie wynikające z rozwiązania zaginięcia, ale tego wielkiego bum nie ma. Nie znaczy to, że książka jest zła! O nie, w żadnym wypadku, według mnie Autorka nie do końca dopracowała pewne elementy, które można by było poprawić i udoskonalić, ale reszta jest w porządku. Bohaterowie, sam wątek zaginięcia i prowadzenia śledztwa, wyjaśnienia sprawy. Mam na myśli jedynie to, że ta historia zostałą napisana i przedstawiona w nieco specyficzny sposób. Zdecydowanym jednak plusem jest to, że fabuła i ogólnie styl autorski pozwalają nam na bardzo szybkie zapoznanie się z lekturą. I tak, pomimo tego wszystkiego czyta się ją bardzo przyjemnie.

Na zdecydowany ogromny plus zasługuje sposób prowadzenia narracji, który zdecydowanie uratował tę książkę.Raz historia jest przedstawiona obecnie, zaś w następnym rozdziale kiedyś. Dzięki temu poznajemy historie z różnych perspektyw i właśnie to pozwala nam lepiej zrozumieć bohaterów, wejść nieco głębiej...

Bardzo podobały mi się w tej książce emocje, które można było odkryć niemal na każdej stronie. Bo niby się wydaje, że to wszystko idzie po woli, że dopiero się rozkręca, ale jednak te emocje i ten dreszczyk czuje się już od pierwszych stron!

Pomimo tego, że rozwiązanie było jedno, to Autorka stale podsuwała nam nowe pomysły i przez to ciężko było wpaść na jakikolwiek trop. Ja do samego końca nie miałam pojęcia jak ten thriller się zakończy, więc oznacza to, że Autorka w większym stopniu odniosła sukces.

Pomimo niedociągnięć i przez wzgląd na sentyment do poprzednich książek, zdecydowanie polecam ten tytuł. Mam nadzieję, że Wam również przypadnie do gustu.

Opis fabuły

Historia zaczyna się od wprowadzenia do historii. Zaczyna się od takiego prologu, w którym poznajemy głównych bohaterów. Zaginioną kobietę oraz jej wybranka. Para jest na wakacjach we Francji, miło spędza czas, bawi się, wypoczywa. Jednak podczas powrotu do domu wszystko się psuje. Layla podczas nocnego postoju na siku, zostaje porwana. Znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Nikt nic nie wie, nikt nic nie widział, nikt nie zna żadnej odpowiedzi...

Finn jedzie na policje, składa zeznania, jak gdyby nigdy nic, ale miejsce ma pewne niedomówienie, przemilczenie, które może okazać się sednem dla zagadki. Nikt jednak nie wie jak było, tylko Finn zna prawdę.

Cała akcja nabiera tempa, poznajemy następnie historię Finna dwanaście lat do przodu. Mężczyzna ponownie próbuje ułożyć sobie życie, znalazł kolejną kobietę marzeń ( dziwna sytuacja, bo jego wybranką jest siostra zaginionej Layli). Oboje planują ślub, pragną spędzić razem przyszłość, ale właśnie akurat w tym momencie Layla daje o sobie znać... Wychodzi na jaw, że chyba jednak żyje i się odnalazła...

Na książkę B.A. Paris - Pozwól mi wrócić, czekałam z rosnącą ciekawością, proporcjonalnie do zbliżającej się premiery. Oczekiwałam wiele. Historii na miarę ,,Za zamkniętymi drzwiami", która bardzo mi się podobała. Niestety moje trzecie spotkanie z autorką nie było na taką skalę jaką liczyłam. Nawet odczekałam parę dni, aby nabrać dystansu i zebrać myśli. Jednakże to nie pomogło, ponieważ odczucia się nie zmieniły. ,,Pozwól mi wrócić" w moim odczuciu jest najsłabszą z książek B.A. Paris, a szkoda. Historia przedstawiona z perspektywy Finna miała ogromny potencjał, który nie został wykorzystany. Finału, dość szybko się domyśliłam. Momentów zaskoczenia dla mnie nie było. Czasami było to wszystko tak pokręcone, że aż absurdalne. Nielogicznych smaczków nie zabrakło.

Jednak, czy ta książka jest zła do szpiku ostatniej kropki?

Nie.

Jedno mnie zastanawia, co w swoim stylu ma B.A. Paris, że jej książki pochłaniam w jeden wieczór? Mimo wielu minusów i tak czytałam, bo byłam ciekawa, jak wszystko się skończy. Myślę, ktoś kto na co dzień nie czyta namiętnie thrillerów, może być zachwycony.

Ale jeśli ja miałabym podsumować jednym zdaniem to: ,,Pozwól mi wrócić" to zmarnowany potencjał na naprawdę ciekawą książkę ale nie żałuję czasu dla niej poświęconego. Było to szybkie spotkanie.

Mam nadzieję, że autorka jeszcze zaskoczy mnie czymś znakomitym.

Trzeba czekać.

,,Pozwól mi wrócić" to już trzecia książka B. A. Paris, która ukazała się w Polsce. Autorka podczas Warszawskich Targów Książki w tym roku odwiedzi też nasz kraj.

Finn kilkanaście lat wcześniej spotykał się z Laylą, która podobno zaginęła, być może została uprowadzona. Teraz mężczyzna spotyka się z jej siostrą i planują wziąć ślub. Po latach zaczynają jednak pojawiać się matrioszki, które bezsprzecznie wiążą się z zaginioną. O co w tym wszystkim chodzi? Czy Layla żyje?

Pierwsza książka autorki bardzo mi się podobała, druga także przypadła mi do gustu, byłam więc bardzo ciekawa jak to będzie z trzecią. Jest podzielona na kilka części. W pierrwszej z nich rozdziały z teraźniejszości mieszają się z tymi z przeszłości. W drugiej narracja została oddana naprzemiennie dwóm bohaterom.

Tak naprawdę niemalże do samego końca nie wiadomo, o co w tym wszystkim chodzi, kto żyje, czy faktycznie Layla została uprowadzona czy też nie. Muszę jednak przyznać, że podejrzewałam, iż takie może być rozwiązanie sprawy, dlatego czuję się nim nieco zawiedziona.

,,Pozwól mi wrócić" B. A. Paris ukaże się w Polsce za kilka dni. Warto zapoznać się z książkami tej autorki, jeśli macie ochotę na naprawdę świetnie skonstruowane thrillery psychologiczne.

To już trzecia książka tej autorki, która pochłonęła mnie bez reszty. Nie mogę się doczekać kolejnej. Wciągająca i trzymająca w napięciu do samego końca. Gorąco polecam.

Pierwsza część książki (ponad 100 stron) bardzo mi się podobała. Była tajemnica, dreszczyk emocji, czułam się naprawdę zaintrygowana. W drugiej niestety było mnóstwo powtórzeń - historia opowiadana z perspektywy dwóch osób i ich relacje zamiast się uzupełniać, powielały się nawzajem. Jednak zakończenie pobiło wszystko na głowę. Zaskakujące, a jakże! A przy tym tak nieprawdopodobne i irracjonalne, że aż nie wiem, jak je skomentować.

Ewidentnie coś poszło nie tak.