Południowe sztormy. Kompas. Tom 1

Ta historia jest cudowna! Wciąga bez reszty. Gra na emocjach. Zmusza do kontemplacji.

Małomiasteczkowy klimat, bohaterka, której przeżycia chwytają za serce. Bohater żyjący z traumą. Przeszłość i jej demony, od których nie mogą się uwolnić. Tajemnice, sekrety, stereotypy, krzywdząca opinia otoczenia, popełnione błędy, wyrzuty sumienia, żałoba, śmierć.

A wszystko to, tak naładowane emocjami, że nie sposób być obojętnym.

Ból, smutek, cierpienie, brak zrozumienia, brak wsparcia, samotność, gniew, niesprawiedliwość, bezsilność, pogrzebane marzenia... Ale przez to wszystko przebija się nadzieja, że w mroku uda się odnaleźć w końcu słońce, bo "może o to wła­śnie cho­dzi. Może nie o do­tar­cie do świa­tła, ale o umie­jęt­ność prze­trwa­nia sztor­mu w to­wa­rzy­stwie tych, któ­rych naj­bar­dziej ko­chasz".

Tylko gdzie szukać tej miłości skoro osoby z najbliższego otoczenia krytykują, wyśmiewają, gardzą?

Czy dwie zniszczone dusze mogą okazać się dla siebie wsparciem? Mogą stać się dla siebie bezpieczną przystanią podczas sztormów?

Powiem Wam, że los bywa przewrotny, co Kennedy i Jax doskonale wiedzą, i tym razem znów pokaże im jak bardzo, udowadniajac, że mają ze soba wiecej wspólnego niż na poczatku mogliby przypuszczać...

Ta historia nie należy do tych, o których się zapomina. Ona potrafi żyć i pozostać w nas na długo. I choć jest pełna bólu i cierpienia, wywoła łzy i smutek, dostarczy też uśmiech i radość, otuli ciepłem niczym koc.

Ja jestem zachwycona i nie mogę doczekać się kontynuacji. Gorąco polecam!!

📖 Potrzeba było naprawdę wiele, by oderwać mnie od książki. Dom mógł płonąć, mogli porwać mnie kosmici, a nadal starałabym się dokończyć stronę.(...) Kiedy mój świat zaczął się rozpadać, książki nadal przywracały wiarę w szczęśliwe zakończenia.📖

Brittainy C.Cherry - Południowe sztormy.

Historia Kennedy Lost i Jaxa Kiltera skradła moje serce. Ta książka to była miłość od pierwszego wejrzenia.

Trudno ubrać w słowa wszystkie emocje, które towarzyszyły mi podczas lektury.

Były łzy i był śmiech.

Było zabawnie i wzruszająco. Autorka nie unika trudnych tematów jak śmierć, żałoba i przemoc w rodzinie.

Ale to historia niosąca z sobą przede wszystkim nadzieję.

I jeśli czasem mam problem ze znalezieniem odpowiedniego fragmentu odzwierciedlającego zawartość książki, to tym razem było wręcz przeciwnie. Z wielką chęcią przepisałabym całość jako jeden wielki cytat.

Zakochałam się w Brittainy C.Cherry i jej talencie do tworzenia takich wspaniałych historii. Jestem przekonana, że od tej pory przeczytam wszystko, co napisała i kiedykolwiek jeszcze napisze. Oficjalnie dołącza do grona moich ulubionych autorek. Do ścisłej czołówki.

I chciałabym bardzo, żebyście pokochali "Południowe sztormy" równie mocno jak ja.

,,Czasami ktoś musi nas pchnąć, abyśmy przypomnieli sobie, że wciąż jesteśmy w ruchu.''

Życie Kennedy Lost wywraca się do góry nogami, gdy mąż oświadcza jej że to koniec i sugeruje kobiecie aby ułożyła sobie życie gdzieś indziej. Załamana Kennedy szuka pocieszenia u swojej siostry lecz ta daje jej dużo więcej.

Oferuję kobiecie swój domek w malowniczym miasteczku Havenbarrow. To tu Kennedy czuję że jej życie zaczyna się od nowa, że jeszcze wszystko może się ułożyć. Natura, małomiasteczkowość to jest to czego w tej chwili potrzebuje.

,,Każdy dzień to nowa okazja, by spróbować jeszcze raz''

Jednak jak wiadomo nic nie jest takie piękne jak się wydawać by mogło, bo są pewne rzeczy które przeszkadzają kobiecie. Wścibscy mieszkańcy którzy chcieliby wejść do jej domu i dowiedzieć się więcej o jej życiu. I on Jax gburowaty, humorzasty ale za to przystojny facet który w dość nieprzyjemny sposób każe opuścić jej teren jego posiadłości. Ale najgorsze w tym wszystkim są sztormy, które powodują że serce kobiety zamiera i wypełnia je niepokój.

Ale może okaże się że Kennedy i Pan gburowaty mają coś wspólnego.

Czy sztorm może połączyć dwoje ludzi?

,,Czasami niezależnie od tego, jak bardzo chcesz walczyć, obezwładniają cię lęki i zrobisz wszystko, byś nie musiał się z nimi konfrontować ''

Uffff…. Co to była za książka….

Autorka tak zagrałam czytelnikowi na emocjach że łzy same Cisną się do oczu.

Miłość, ból, radość i strach mieszają się z rozterkami i przeszłością która daje o sobie znać. Ale także znajduje się tu nadzieja na lepsze jutro. Bohaterów łączy los, który nie szczędził im przykrości. Ta znajomość robi na nas tak duże wrażenie że ciężko o nich zapomnieć. To chyba jedna z lepszych książek jakie ostatnio przeczytałam. Jest to książka z morałem która powinien poznać każdy z Was.

Idealna książka na wiosenne wieczory z kubkiem herbaty i kocykiem.

Nie jest to moje ostatnie spotkanie z piórem autorki.

Gorąco polecam ❣️

Do­cho­dze­nie do sie­bie nie jest linią. To za­krę­ty, wy­bo­je i dziu­ry.*

Żałoba nie ma terminu. Nie możemy też przechodzić jej w określony sposób. Każdy człowiek radzi sobie z nią po swojemu i powinien mieć na to tyle czasu, ile tylko chce. Jedyne, czego w tym momencie potrzebuje, to wsparcie i zrozumienie, a nie ocenianie oraz wymaganie, by już przestał.

Zarys fabuły

Kennedy traci w wypadku rodziców i swoją małą córeczkę, chociaż mija już rok od tego tragicznego wydarzenia, nie potrafi się z tym pogodzić. Każda wzmianka czy myśl o nich powoduje u niej załamanie, czasem są to tylko łzy, a czasem jakby kamieniała i nie mogła się ruszyć. Co gorsza, czuje ogromne poczucie winy, bo to ona prowadziła, przez co odsuwa się od tych, którzy chcą ją wspierać, a trwa przy niewspierającym ją mężu. Mężczyzna ma dość jej emocjonalnych huśtawek, obrzuca słowami, których nie da się cofnąć i daje papiery rozwodowe do podpisania. To wtedy kobieta prosi o pomoc starszą siostrę oraz szwagra, ci z kolei dają jej coś więcej niż tylko wsparcie, oferują domek w małym miasteczku, by mogła znowu stanąć na nogi.

Brittainy C. Cherry szturmem podbiła moje serce i jeśli ktoś kazałby mi wskazać jej jedną ulubioną powieść, nie potrafiłabym. Wszystkie są inne, przy każdej śmiałam się i płakałam. Pękało mi też serce na milion kawałeczków, które autorka skrupulatnie sklejała. Dla nich zarywałam noce i wstawałam o świcie, byle tylko dokończyć. No wiedziałam, że będę emocjonalnie zmiażdżona, a i tak brałam i czytałam. Dlatego też Południowe sztormy nie czekały zbyt długo w kolejce.

Moje wrażenia

No co tu dużo pisać, Południowe sztormy, to najlepszy dowód, że autorka nadal potrafi pisać tak, że od pierwszych słów czytelnik jest schwytany. Nie wiem jak Brittainy C. Cherry, to robi, ale jej słowa, chociaż banalnie proste, zdają się zapierać dech w piersiach. Emanuje z nich ogromna moc i mądrość, autorka za ich pomocą opisuje życie zwyczajne, takie, które teraz może wieść sporo ludzi. To krótki fragment historii kobiety złamanej, pozbawionej nadziei i bez poczucia własnej wartości. To też przykry pstryczek do tych, którzy oceniają po pozorach i nie starają się dociec, co siedzi głębiej. Nie ma tu nagłych zwrotów akcji, ale są za to emocje, cała ich masa i to tak różnych, że trudno tu mówić o, chociażby chwili na oddech.

Słów kilka o bohaterach

Postacie, o rany, ile ja bym mogła o nich pisać. Pokochałam Kennedy, Jaxa, Connora, Joy, Yoane i jej męża. Czasem wystarczyło jedno zdanie przez nich wypowiedziane, ale robili też inne wielkie rzeczy. Dobrze jest mieć pewność, że kiedy upadniesz na samo dno, jest ktoś, kto cię podniesie, kto z tobą będzie kroczył, a nawet poniesie, gdy ty nie dasz rady iść. Kennedy i Jax musieli się o tym przekonać, zaufać temu, że są tego warci, że zasługują na szczęście. Najbardziej kocham w nich jednak to, że na wszystko dawali sobie czas, naprawdę, to było takie niesamowite, chociaż przecież tak realne.

Na zakończenie

Już teraz wiem, że Południowe sztormy będą jedną z najlepszych książek tego roku. Od pierwszych stron przepadłam i całą sobą przeżywałam każde słowo. Jestem wręcz na siebie zła, że nie potrafię ubrać w słowa wszystkich myśli oraz emocji krążących we mnie. Ta historia zachwyciła mnie, czym tylko mogła. Pięknym językiem, realnością, postaciami jakby z życia wziętymi, całym kalejdoskopem emocji, smutkiem i radością, nienawiścią i wybaczeniem, strachem i nadzieją, a przede wszystkim miłością. Każdym najmniejszym detalem, ja żyłam losami Kennedy i Jaxa. Wraz z nimi cierpiałam, stawiałam kolejne kroki i się cofałam. To jedna z tych opowieści, których nigdy nie zapomnę.

Południowe sztormy to słodko-gorzka historia, która pokazuje, że w życiu bywa naprawdę różnie. Nigdy nie przewidzimy, kiedy uderzy w nas brutalna rzeczywistość, ani ile czasu będziemy potrzebować, by podnieść się z kolan. Ważne, by wtedy nie być samemu, nawet gdy nam się wydaje, że tego potrzebujemy. Sztormy w końcu cichną, a my zostajemy, z tymi, których kochamy.

„Każdy dzień to nowa okazja, by spróbować raz jeszcze.”

Życie Kennedy w jednej chwili się zawaliło, straciła najbliższych sobie ludzi. Jakby tego było mało jej małżeństwo się rozpadło, a mąż sugeruje, aby spróbowała ułożyć sobie życie z daleka od niego. Załamana i bezradna prosi siostrę o pomoc, ma nadzieję, że będzie mogła się u niej na jakiś czas zatrzymać. Jej radość jest ogromna kiedy siostra udostępnia jej niewielki, własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow. W kobietę wstępuje nadzieja, że teraz wszystko się ułoży i będzie mogła zacząć wszystko od nowo. Kennedy dość szybko zadomawia się w nowym miejscu, niestety już niebawem pojawiają się pierwsze nieprzyjemne epizody. Mieszkańcy są bardzo specyficzni, wręcz wścibscy, bardzo chcą jak najwięcej dowiedzieć się o nowej przyjezdnej. Sąsiadem Kennedy jest przystojny, gburowaty i bardzo nieprzyjemny facet, który w dość ostrych słowach, nakazuje jej opuścić swój teren, gdy ta przez przypadek się tam znalazła. Już niebawem okazuje się, że tych dwoje łączy o wiele więcej niż im się początkowo wydaje.

Życiowe sztormy bywają bardzo różne, naszą parę spotykają te najgorsze. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Fabuła ciekawie utkana, niesie spore emocje i ukazuje pokomplikowane relacje międzyludzkie i niepokojące sferę uczuć. Kennedy i Jaxa – do obojga poczułam sporą sympatię. Różnią się od siebie kompletnie wszystkim. Ona miała szczęśliwe dzieciństwo i kochających rodziców, to miła, serdeczna, troskliwa młoda kobieta. Tragedia jaka ją dotknęła odcisnęła w niej trwałe piętno. Jaxa jest samotnikiem, gburowatym mrukiem, nie dopuszcza do siebie ludzi, odgrodził się od wszystkich grubym murem. Dlaczego tak postępuje?

Życie nigdy nie oszczędzało Kennedy i Jaxa, mają swoje problemy, a ich dusze spowija mrok. Ich przypadkowe spotkanie wywołuje w nim początkowo niechęć, wręcz wrogość, a w niej ciekawość. Ich relacja stopniowo zaczyna się zmieniać, od samego początku coś ich do siebie przyciąga. Lekceważenie innych, wyrzuty sumienia, ogromny ból po stracie bliskich. Pokonywanie własnych słabości i lęków, odnajdywanie siebie. Miłość która przetrwa każdy, nawet najgorszy sztorm.

Małomiasteczkowa, specyficzna społeczność, ogólna ciekawość, szerzące się plotki. Tutaj wszyscy, wszystko o sobie muszą widzieć.

Poruszająca, słodko – gorzka opowieść, która całkowicie mnie porwała. O walce o siebie samego, o wybaczaniu sobie i próbie odbudowania życia na nowo. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

"Są sztormy, które trzeba przeczekać, i lepiej nie być wtedy samemu."

Mąż Kennedy kończy ich małżeństwo. Twierdzi, że kobieta powinna ułożyć sobie życie gdzieś indziej. Ta jedzie do siostry bo liczy na to, że będzie mogła się u niej zatrzymać. Siostra jest tak miła, że pozwala jej zamieszkać w urokliwym domku. Kennedy dopiero tam zaczyna czuć spokój i względne zadowolenie. Niebawem jednak pewien mężczyzna każe jej się stamtąd wynosić. Dodatkowo sąsiedzi są bardzo namolni. No ale to z Jaxem będzie miała najwięcej wspólnego...

Kim jest mężczyzna?

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

"Po każdej burzy wychodzi słońce" i to jest puentą tej książki. Jax i Kennedy. Niegdyś się znali ale było to lata temu. Teraz się nie rozpoznali, wiadomo każdy z nich się zmienił z biegiem lat. Obydwoje przeszli w życiu wiele trudnych chwil. Los jednak postanowił ich ponownie postawić na swojej drodze.

Wspaniałe było to, jak się wspierali wzajemnie. Naprawdę, aż miałam chwilami łzy w oczach. Kennedy była poniżana przez męża a teraz znalazła zrozumienie u swojego przyjaciela z lat dziecięcych.

Jest to zdecydowanie jedna z lepszych książek zagranicznych jakie czytałam. Wspaniała, słodko-gorzka historia, którą człowiek zapamiętuje na długo.

Przysięgam, że emocje sięgały zenitu kiedy czytałam książkę. Mamy miłość i przeszłość, której nie da się zapomnieć. Najbardziej chyba poruszył mnie moment, w którym Jax wyznał swoje uczucia... Nie do opisania jest ta scena.

Polecam Wam z całego serca tę książkę. Stron ma stosunkowo niewiele ale uwierzcie mi, że przeczytacie ją w jeden wieczór.

"Czułem się, jakbym leciał, nawet jeśli stałem stabilnie na ziemi. Ten pocałunek był niezwykły, poczułem się, jakbym sięgnął nieba i byłem za wdzięczny bez względu na moje przeszłe grzechy."

Kennedy nie może uporać się ze stratą, której doświadczyła. Mąż jej nie rozumie i nie chcę wspierać. W małżeństwie następuje rozpad, na dodatek mężczyzna sugeruje kobiecie, by ułożyła sobie życie z dala od niego. Bohaterce pomocy udziela siostra i szwagier, udostępniając domek w małej miejscowości. Na miejscu czekają na nią namolni sąsiedzi oraz pewien przystojniak. Nie spodziewa się, iż dla niej to będzie zupełnie nowy początek. Najpierw jednak trzeba uporządkować stare sprawy. Czy taka zmiana będzie dla kobiety lekarstwem na wszelkie zło?

Główni bohaterowie nie mieli łatwo w życiu. Oboje doświadczyli rzeczy, które odcisnęły się na ich psychice. Próbują na wszelkie sposoby sami radzić sobie z problemami. To jednak nie wystarczy, potrzeba drugiej osoby. Czy odnajdą w sobie siłę, aby pokonać swoje demony?🤔🤔

O książkach autorki słyszałam dużo dobrych opinii. Postanowiłam sprawdzić, czy w mojej ocenie też tak będzie. Przyznaje, iż jestem pozytywnie zaskoczona. Podobała mi się historia Kennedy i Jaxa. Dostarczyła mi wielu silnych emocji. Piękna i wzruszająca opowieść o dwójce ludzi szukających swojego miejsca na ziemi. Z początku trudno mi było się wczuć w fabułę. Z każdym kolejnym rozdziałem wciągnęłam się jednak coraz bardziej. Mało opisów, a dużo dialogów sprawia, iż przez książkę wręcz się płynie. Nawet nie zauważyłam, jak byłam na końcu książki. Przyjemnie spędziłam czas na lekturze. I już mam zaplanowane kolejne pozycje pisarki.😍😍

🦓 Książki @bcherryauthor biorę w ciemno.

Uwielbiam jej styl pisania. To, że porusza w swoich książkach takie życiowe, trudne problemy. Pokazuje nam, że po każdej burzy wychodzi słońce. I tego mi dziś było potrzeba, tej historii.

🦓 Autorka otwiera w tej książce każde zakamarki mojej duszy, ja czuję ich przyjaźń, słyszę śmiech, jak i łzy... Płaczę za każdym razem, gdy sięgam po jej dzieła.

🦓 Jeśli potrzebujecie historii o rozbitym małżeństwie, odnajdywaniu siebie, pokonywanie lęków, przepracowanie traum to tu. O prawdziwej przyjaźni, miłości. To tak, chodź.

🦓" Jesteś wszystkim, czego pragnęłam i wszystkim, o czym nie wiedziałam, że mogę mieć"

🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓🦓

Przypomniałam sobie, za co tak polubiłam twórczość Brittainy C.Cherry. Na szczęście jeszcze sporo tytułów mam do nadrobienia, które już czekają w mojej biblioteczce.

„Południowe sztormy” to książka niezwykle poruszająca, wywołująca całą masę emocji, od smutku, po wzruszenie i radość. Autorka niezwykle precyzyjnie gra na uczuciach czytelnika, tworząc złożone postacie, których jest nam żal, którym się kibicuje.

Główną bohaterkę Kennedy poznajemy w kluczowym momencie jej małżeństwa, kiedy jej mąż nie potrafiąc znieść żałoby kobiety, kończy ich związek. Ken zostaje zmuszona, aby rozpocząć swoje życie od nowa i nawet się nie spodziewa, że na horyzoncie pojawi się przyjaciel z dzieciństwa.

Bardzo lubię opowieści, których fabuła ociera się o długi okres czasu, kiedy dochodzi do spotkania po latach. Tutaj autorka nakreśliła to w niebanalny sposób, naprowadzając Kennedy i Jaxa na swój trop, za pomocą wyjątkowych wspomnień. Autorka wspaniale wykorzystuje w swojej powieści symbolikę, która jest widoczna w przydomkach jakie nadali sobie zakochani, kiedy byli jeszcze dziećmi, za pomocą kwiatów, ziemi, czy książki. Takie sentymentalne drobiazgi sprawiają, że ta historia nabiera jeszcze większej głębi.

Wątek romantyczny jest ukazany niezwykle delikatnie, cały czas widziałam, że oboje mocno zranieni przez życie, muszą opiekować się sobą bardzo subtelnie, że każdy zły ruch może doprowadzić do upadku, ponieważ oboje jeszcze nie otrząsnęli się z własnych tragedii. Moje serce dostało pełną dawkę emocji.

Poza tym w przejmujący i mądry sposób Brittainy opowiada o stracie, bólu jaki po sobie pozostawia, a także o tym, że żałoba to nie wstyd i nie wolno bać się prosić o pomoc psychologiczną, że możliwość posiadania oparcia w drugim człowieku jest fundamentalną sprawą. Całość rozgrywa się w małomiasteczkowym klimacie, gdzie nie brakuje toksycznych sąsiadów jak i przyjaźni, które są na całe życie.

To piękna historia o prawdziwej miłości, która wytrzyma każdy sztorm.

Historia miłosna, która jest pełna bólu i cierpienia bohaterów.

Małżeństwo Kennedy się rozpada, jej mąż uważa że nie potrafi sobie radzić z emocjami i ma już tego dość. Ucieka ona do siostry, która udostępnia jej uroczy domek w cichym miasteczku. Ma to być dla niej nowy początek. I wszystko udała się w miarę dobrze, jednak gdy Kennedy pojawia sie na cudownej polanie pełnej kwiatów, okazuje się że to miejsce należy do Pana Charakterka, który każe jej natychmiast opuścić teren. Oboje jednak mają wrażenie, że ich spotkanie nie było pierwsze. Że kiedyś już się widzieli, a prawda okazuje się zaskakująca.

Tak jak wspomniałam historia bohaterów jest pełna bólu, tragicznych wydarzeń a każde z nich między się że skutkami własnych traum. Oboje są zranieni i oboje kogoś potrzebują aby zacząć żyć. Jak na tak krótka historię, dramatów w niej nie brakuje, a wręcz to co przeżyli bohaterowie jest straszne. Jednak czegoś mi zabrakło w tej książce, wydaje mi się że uczuć między bohaterami. Owszem lubili się i starali się sobie pomóc, jednak zabrakło tej chemii. Zaczęli być razem i już.

Ogólnie jednak książka mi się podobała, bo czytało mi się ją dobrze. Pióro autorki bardzo przyjemne więc myślę że warto się skusić na tą pozycję, w ja sięgnę po kolejne dzieło autorki.

„- Chyba oboje musimy pogodzić się w faktem, że jestem dziewczyną, która potrafi gdzieś wtargnąć.

Skrzywiłem się, po czym przeczesałem włosy palcami. Jakim cudem jednocześnie chciałem, by tu była i by stąd zniknęła?”.

„Południowe sztormy” to książka po prostu P-R-Z-E-C-U-D-O-W-N-A i mega wciągająca! To powieść składająca się z bólu, cierpienia i odczuwania straty. Bohaterowie zmagają się z demonami swojej przeszłości. Bardzo wzruszyła mnie relacja Kennedy i Jaxa. Miała podstawy w dzieciństwie a ich spotkanie po latach wywarła na ich obojgu ogromne wrażenie. W jakimś stopniu związałam się z nimi na tyle, by nie móc oderwać się od lektury. A gdy tylko odkładałam książkę, moje myśli wciąż wokół niej krążyły. Ikoniczne było, gdy Kennedy nazwała Jaxa „Panem Charakterkiem”. W ogóle symbolika ich przyjaźni i ich relacji oraz całej ich historii była niezwykle urzekająca – pełna piękna i bólu jednocześnie. Coś, co sprawiało w jednej chwili radość, w drugiej pobudzało też smutek i rozgoryczenie. Britatainy C. Cherry stworzyła historię, która pochłonęła mnie bez reszty. Zwłaszcza jeśli chodzi o emocjonalną sferę i więź z powieścią i ich bohaterami. Nie tylko oni grają tu główne skrzypce, ale i cała otoczka – sąsiadów, przyjaciół, wścibskich plotkar – sprawiają, że historia nabiera tempa. Są znaki na niebie i ziemi, że przeznaczenie istnieje. „Południowe sztormy” to taki znak ku przeznaczeniu. To cudowna historia, która potrafi wniknąć w głąb duszy i sprawić, by śmiech zamienił się w łzy i na odwrót. Zdecydowany must-read!🥺

Południowe sztormy to nowość w naszej biblioteczce. Dawno też nie czytałyśmy nic od Brittainy C Cherry i było to dla nas intensywne przeżycie poznać kolejną jej niesamowitą powieść.

Autorka od dawna mieści się w gronie naszych ulubionych zagranicznych autorek. Jej historie przepełnia wiele emocji. Czytając możemy się pośmiać, ale również wzruszyć. Niekiedy łza w oku się zakręci z nadmiaru emocji. Autorka potrafi pisać w taki sposób, że scalamy się z bohaterami i żyjemy ich życiem. W tej książce właśnie tak było.

Kennedy po utracie dziecka nie może dojść do siebie. Miewa ataki paniki gdy tylko ktoś wspomina o jej traumatycznych przeżyciach, kiedy widzi dzieci czy nadchodzi burza.

W takich chwilach najważniejsze powinno być wsparcie męża. Tego jednak nie może od niego zyskać. Wręcz przeciwnie. Jej mąż chce żyć dalej i chce żeby żoną przestała wracać wspomnieniami to tego wydarzenia. Jest nieczuły. Liczy się tylko to jak wygląda w oczach znajomych i przyszłych klientów.

W końcu tama wytrzymałości kobiety pęknie i mężczyzna pokaże swoją prawdziwa twarz.

Kennedy odchodzi od męża i przyjeżdża do swojej siostry. W miasteczku wynajmuje od niej dom i próbuje odnaleźć spokój.

W tym samym mieście mieszka Jax, hydraulik, który jest właścicielem pięknej łąki ze storktokami, na którą pewnego dnia wtargnie Kennedy. Tak się poznają. Ale ten początek nie będzie należeć do najlepszych...

Relacja zacznie się rozwijać dopiero wtedy, kiedy odkryją siebie i kim tak naprawdę dla siebie są. Dwie poranione i złamane dusze będą próbować naprawić siebie nawzajem. Czy im się uda?

Coś zwane przeznaczeniem skieruje ich życia na wspólną ścieżkę, jednak to od nich zależeć będzie czy nią będą podążać..

Kochani, ale to było dobre. Uwielbiamy twórczość autorki. Jej historie zawsze w jakimś stopniu chwytają nas za serce. Tu również emocji nam nie zabrakło.

Bardzo współczułyśmu Kennedy. Żadna matka nie powinna przeżywać tego co przeszła ta kobieta.

W miarę poznania naszych bohaterów okazalo się, że Jax również cierpiał. Może i stosowana terapia wyleczyła go z niektórych traum ale w środku dalej cierpiał. Miał ojca bydlaka i sporo w swoim dzieciństwie przeżył. Kochał matkę, jednak ją stracił, później było tylko gorzej.

Ciągle ma pod górkę, czy w końcu odnajdzie szczęście?

Tych dwoje idealnie do siebie pasuje. A co najważniejsze łączy ich też wspólna przeszłość.

Relacja ich nie będzie łatwa. Każdy z nich musi uporać się z własnymi demonami, by móc tworzyć jakikolwiek związek. Kennedy przede wszystkim potrzebuje wsparcia. Od męża go nie dostała, za to Jax jest tym do kogo pragnie uciec.

Jest jej Księżycem, a ona jego Słońcem.

"Być może to wszystko było snem, niczym więcej jak utratą zmysłów, pełnym nadziei mirażem. Ale miałem to gdzieś. Nie dbałem czy to fałszywe, czy też prawdziwe. Wiedziałem jedynie, że to pierwsze, co sprawiło, że poczułem się żywy.

Całowałem ją, jakby kończył nam się czas. Całowałem za wspólne wczoraj i jutro.

I potem znów ją pocałowałem.

Jeśli była snem, nie zamierzałem się budzić "

Bardzo fajną i barwną postacią okazał się Connor. Jego teksty nas rozbawiały i dzięki niemu historia nabrała koloru i wesołości.

Czytelnik nie skupi się wtedy na bólu naszych bohaterów, wścibskich sąsiadach i zazdrosnych kobietach. Dodatkowo dostanie dawkę humoru i pozytywnej energii.

My jesteśmy usatysfakcjonowane lekturą, mamy tylko lekki niedosyt co do postaci męża Kennedy. Miałyśmy nadzieję na dodatkową konfrontację, dzięki której kobieta mogła pokazać swoją siłę. A najlepiej to mu przywalić. Jednak autorka inaczej to rozegrała.

Pozytywna, bo zawsze trzeba szukać wiary i nadziei.

Lekka, przyjemna choć z trudnym tematem.

Na pewno wciągnięcie ją w jeden wieczór 💜🖤

My polecamy 💋

☀️ RECENZJA 🌙

"Mogę zdradzić ci tajemnicę? - Oczywiście. - Kiedy zdałem sobie sprawę, że to ty, znów się włączyło. -Co takiego? - Moje serce."

"Mama mawiała, że najlepsi ludzie to ci niedoskonali, a najlepsze przygody w życiu nie biorą się z nieskazitelności."

@bcherryautor

W dzieciństwie Kennedy poznała podczas letniego obozu chłopca, z którym połączyła ją przyjaźń. Rozumieli się z Jaxem jak nikt inny, każde miało swoje dziwactwa, nie spotykali się ze zrozumieniem, tolerowali i akceptowali swoją odmienność, wspierali w szaleństwach. Mimo upływu lat i rozłąki z dawnym przyjacielem wciąż powraca do tego myślami. Jej obecne dorosłe życie jest jedną wielką klapą i klęską przykrych zdarzeń. Mąż ją ciągle krytykuje, nie rozumie i psychicznie nęka, tragiczne wydarzenia w jej życiu odbiły swoje piętno, dusząc, a ona nie wie jak wydobyć się z piekieł. Kiedy dostaje papiery rozwodowe i wilczy bilet, podpisuje dokumenty pakuje walizki i szuka schronienia u starszej siostry. Tam dostaje wsparcie, oparcie i niesamowitą pomoc. Nie spodziewała się, że życie będzie jeszcze miało kolory i znajdzie szczęście. Anioły nad nią czuwały sprawiając, że za dzieją się cuda. Zranione, pokiereszowane serce i zniszczona dusza odnajdą ukojenie i lekarstwo na swoje bolączki, choć droga do nich będziecie bardzo wyboista i skomplikowana.

Jeśli szukacie książki, która łączy mroczne historie, ciężkie losy i problematyczne relacje, to jest to właściwa lektura. Los Blair do pewnego momentu nie był zły, wszystko zaczęło się psuć po zamążpójściu i śmierci ukochanych jej osób, po których nie umie się podnieść. Znalazła się w potrasku, dodatkowo dostaje papiery rozwodowe. Z klęską powraca do starszej siostry, szukając ratunku. Tam dostaje nie tylko pomocną dłoń, ale i opiekę, tymczasowe lokum i nowe środowisko, gdzie pełno wścibskich ludzi i odludków, którzy najbardziej ją przyciągają. Znajdzie się w różnorodnym świecie, w którym będzie próbowała pozbierać swoje życie do kupy. Czeka ją tam wielka niespodzianka w postaci utraconego przyjaciela z przed lat.

Jaxon jest miejscowym draniem, mrocznym człowiekiem i jedną wielką tajemnicą.

Jego życie to także pasmo nieszczęśliwych zdarzeń, przykrych doświadczeń, traum i tragedii ciągnących się latami. Wszystko odbiło na nim ogromne piętno, zabierając szczęście, miłość i nadzieję. Każe z nich zagubione, cierpiące, poranione, zapętlone w żałobie. Teraz mogą ponownie nawiązać relację, przyjaźń i spróbować wzajemnie pomóc. Nie będzie przed nimi prostej drogi, tylko taka która ma pełno wybojów i przeszkód. Mimo wszystko jakaś moc ciągnie ich do siebie, znajdują zrozumienie, a to już jest wielki przełom. Relacja, która miała swój początek ponad dekadę temu może na nowo rozwinąć swoją siłę. Piękna, dogłębnie poruszająca, wzruszająca, napawająca nadzieją, magiczna, dramatyczna i traumatyczna historia dwóch dusz szukających ukojenia i ucieczki od cierpienia. Niesamowicie skonstruowana opowieść, która na długo pozostanie w waszych sercach. Uronicie przy niej nie jedną łzę, będziecie się złościć i śmiać do rozpuku. Wyczerpuje emocjonalnie, ale koniec jest bardzo satysfakcjonujący. Należy do tych książek, do których wraca się wielokrotnie. Można by się długo rozpisywać, ale nie powinno się zdradzać zbyt wiele szczegółów. Wspaniała i godna polecenia. Zdecydowanie znajdująca miejsce na samym szczycie podium. Brawo dla Brittainy za mega książkę. Czekam na więcej takich przyjemności.

"Czasami nieza​leżnie od tego, jak bardzo chcesz walczyć, obezwładniają cię lęki ​i zrobisz wszystko, byś nie musiał się z nimi konfrontować".

"​– W małym miasteczku nie ma małych ról, są jedynie banalne ​umysły".

"życie jest o wiele krótsze, niż ktokolwiek z nas sobie wyobraża".

Czy wierzycie w powiedzenie "nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło"?

Małżeństwo Kennedy rozpadło się a mąż sugeruje kobiecie, że powinna ułożyć sobie życie gdzie indziej BEZ NIEGO. Załamana i zagubiona ucieka do siostry z nadzieją, że jej pomoże. Wraz z mężem oferują jej jednak znacznie więcej a mianowicie własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow w którym oprócz niezwykle namolnych mieszkańców czeka pewien Pan Charakterek który da się kobiecie nieźle do wiwatu...

Kennedy była bohaterką zagubioną i zamkniętą w sobie, walcząc ze swoimi demonami jakie potrafiły przypomnieć o sobie w najmniej spodziewanych momentach. Niestety gdy dotknęła ją największa życiowa tragedia została bez pomocy i wsparcia człowieka, który powinien się nią opiekować a na domiar złego potrafił ją tylko pogrążać w rozpaczy oraz atakach paniki jakie się nie raz kobiecie przytrafiały. Jej uczucia czasami były zmienne niczym chorągiewka na wietrze jednak po tym co ją spotkało ciężko się dziwić, że nie może dojść do siebie...

"To wszystko, ​czego pragnęłam od życia – poruszać się niezależnie jak ptak, ​a jednocześnie mieć solidne korzenie jak drzewo. Brzmiało to ​niedorzecznie – lot i zakorzenienie – ale marzyłam, aby przyna​leżeć do jakiegoś miejsca, a jednocześnie być wolną".

Jax z kolei z początku był wrogo nastawiony do nowo poznanej kobiety. Jest typem odludka i samotnika. Mimo to ma naprawdę ogromne serce i mnóstwo empatii za co go wręcz pokochałyśmy 😍

"Nie jestem towarzyski. Ludzie są jak na mój gust zbyt ludz​cy. W życiu spotkałem się już z wieloma osobami i szybko na​uczyłem się, że większość z nich nie jest dla mnie. Dlatego, gdy ​zastałem kobietę, która bez pozwolenia wtargnęła na mój teren, ​nie ucieszyłem się za bardzo".

Czy Kennedy i Pan Charakterek dostaną drugą szansę na lepsze życie? Czy odważą się dać sobie szansę?

"Życie jest ciężkie. Musimy robić wszystko, by zapewnić kom​fort swojemu umysłowi".

Kochani co to była za książka... Autorka tak nam zagrała na emocjach, że kończyłyśmy ją jak rzadko kiedy ze łzami w oczach... Jest ból, miłość, radość... Są rozterki ale i przeszłość, która nie chce dać o sobie niekiedy zapomnieć przypominając smutne chwile chodź na szczęście zobaczymy i te dobre, szczęśliwe. Kennedy i Jax to para bohaterów, których w niesamowity sposób połączył los i chodź niekoniecznie są to dobre momenty jakie miały miejsce w ich życiu i z niektórymi łączy się wspomniany wyżej ból i cierpienie to jednak pozwoliło im to stanąć na swojej drodze. Musimy przyznać, że jest to jedna z niewielu par bohaterów, która zrobiła na nas naprawdę duże wrażenie i z całą pewnością zapadnie nam głęboko w sercu i pamięci bo mimo iż ich historia jest słodko-gorzka to jest piękna 💙

W naszym odczuciu "Południowe sztormy" to książka z którą powinien zapoznać się każdy z nas. Jest zarazem cudowna i bolesna ale daje także czytelnikowi do myślenia dzięki czemu można wyciągnąć z niej pewien morał. Jaki? O tym powinniście przekonać się sami. Polecamy!

#mustread #musthave

Małżeństwo Kennedy Lost się rozpada, a właściwie jej mąż ostatecznie je kończy i sugeruje kobiecie, że powinna ułożyć sobie życie gdzie indziej. Załamana i zagubiona Kennedy ucieka do swojej siostry oraz jej męża z nadzieją, że będzie mogła u nich zamieszkać.

Siostra oferuje jej znacznie więcej. Udostępnia Kennedy własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow. Dla kobiety to prawdziwy nowy początek. Niemal natychmiast się przekonuje, że natura i małomiasteczkowy klimat są dokładnie tym, czego potrzebuje. Jednak szybko pojawiają się rysy na tym sielskim obrazku. Pierwszą jest humorzasty, chociaż niewątpliwie bardzo przystojny facet, który w nieprzyjemny sposób nakazuje Kennedy opuścić teren jego posiadłości. Drugą stanowią niezwykle namolni mieszkańcy, którzy koniecznie chcą zajrzeć do domu Kennedy i dowiedzieć się czegoś o jej życiu. Ale najgorsze są sztormy, które powodują, że serce Kennedy znowu napełnia się niepokojem. Może się okazać, że ona i Pan Charakterek mają ze sobą więcej wspólnego, niż sądzą. Sztormy, które lepiej przeczekać we dwoje.

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, chociaż ostatnim razem naprawdę dawno temu czytałam książkę spod jej pióra. "Południowe sztormy" rozpoczynają nową serię #kompas, do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie intrygujący opis oraz fakt, że uwielbiam stylistykę w jakiej porusza się autorka, język jakim się posługuje w powieściach jest niezwykle lekki w odbiorze, co przekłada się na przyjemność i szybkość czytania. Fabuła książki została w ciekawy sposób nakreślona i równie dobrze poprowadzona, już sam prolog intryguje i zachęca do przewracania kolejnych kartek. Główni bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani, to postaci, które zostały mocno doświadczone w przeszłości, zaznały dużo bólu, cierpienia, niesprawiedliwość i te wydarzenia odcisnęły piętno na ich obecnym życiu. To ludzie, których z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości i w wielu kwestiach utożsamiać się z nimi. Na uznanie zasługuje również postaci drugoplanowe, które również odgrywają tutaj istotną rolę. Natomiast sielski klimat małego miasteczka, gdzie wszyscy się znają i sobą interesują dodaje tej powieści jeszcze więcej uroku. Losy bohaterów przedstawione zostały na dwóch płaszczyznach czasowych: przeszłość i teraźniejszość, dzięki czemu mogłam mieć wgląd w wcześniejsze życie i zrozumieć dlatego stali się takimi, a nie innymi ludźmi. Historia została przedstawiona z perspektywy Kennedy i Jax'a co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje od początku skradli moje serce, a poszczególne opisy dotyczące wydarzeń z przeszłości, traum i trosk wywołały we mnie lawinę skrajnych emocji. Autorka w swojej powieści porusza szereg ważnych i ponadczasowych kwestii, mianowicie obwinianie się o pewne rzeczy, ataki paniki, które zostały tutaj w ciekawy i dobitny sposób pokazane. @brittainyccherry na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że nie można się poddawać, należy walczyć o siebie i swoje szczęście oraz udowadnia, że czasami trzeba dać sobie pomóc, bo rozmowa, wyżalenie się komuś i przepracowanie pewnych kwestii pozwoli nam w końcu ruszyć do przodu. "Południowe sztormy" to historia o drugich szansach, odnajdywaniu siebie, zaufaniu, wybaczaniu i nowych początkach. Bo po burzy zawsze wychodzi słońce! To naprawdę miły powrót autorki i jestem pewna, że jej fani będą usatysfakcjonowani tą powieścią. Polecam! Moja ocena 9/10.

Każdy fan autorki z niecierpliwością wypatrywał premiery jej najnowszej powieści. W końcu Brittainy C. Cherry szturmem podbiła nasze romantyczne serca i nie opuszczała naszych myśli nawet na długo po zamknięciu ostatnich stron. Wszystkie jej książki były wyjątkowe, więc pojawiła się nadzieja, że i nadchodzące tytuły również takie będą a "Południowe sztormy" tylko utwierdziły mnie w przekonaniu, że ta pani nie ma sobie równych.

Przepadam za jej stylem, uwielbiam podejście do tematu. Nie pierwszy raz bowiem autorka składa na nasze dłonie powieść bardziej obyczajową aniżeli romantyczną, skupiając się na prozie życia, codziennych przeciwnościach czy trudnych decyzjach. Uczucie pojawiające się pomiędzy bohaterami jest jedynie tłem i machiną napędową dla dalszych wyborów, ponieważ scenariusz tej fabuły jest w pełni przemyślany i wiarygodny, pisany emocjami towarzyszącymi nam na co dzień. Obrazowy styl pobudza wyobraźnię, szczere dialogi poruszają serce a pełnowymiarowi bohaterowie bez problemu pozwalają nam się z nimi utożsamić.

Wielkim plusem jest wiek bohaterów, ponieważ powoli zaczynałam być zmęczona wszędobylskością nastoletnich dramatów. Tutaj na pierwszym planie staje kobieta zaznajomiona z życiem, która jest na tyle młoda, że łączy pokolenia i na tyle dojrzała, by podejmować świadome decyzje. Kennedy Lost stanęła w obliczu trudnej, ale niestety dość popularnej tragedii: jej małżeństwo po prostu się rozpadło. Uciekając więc od dramatów i próbując zacząć wszystko od nowa przeniosła się do niewielkiego domku siostry położonego w Havenbarrow, malowniczym miasteczku. Niestety mieszkańcy nie pozwolą nowoprzybyłej spokojnie się zrelaksować a w życiu Kennedy pojawi się pewien bardzo denerwujący mężczyzna, ale czy nie chodzi właśnie o to, by zająć się innymi problemami i przestać rozmyślać o przeszłości?

Rozbudowana fabuła, dynamiczna akcja oraz bohaterowie, których losy ani przez moment nie były mi obojętne to kolejna przygoda spod pióra autorki, która w pełni mnie pochłonęła. Typowe problemy, które zostały tu poruszone pokazały, że każdy z nas mierzy się z jakąś tragedią a życie zawsze stawia przed nami sporo wyzwań. W połączeniu z sielskim klimatem małego miasteczka, wścibskimi sąsiadami oraz wątkiem od nienawiści do miłości autorka przekazała czytelnikowi, że zawsze warto walczyć o swoje, nigdy się nie poddawać i przeżywać przygody, jedna z drugą, bo przecież życie mamy tylko jedno i nie warto zatrzymywać się na niepowodzeniach.

"Południowe sztormy" to historia, która ma sporo do powiedzenia. Można czytać między wierszami, można też wyciągać wnioski, ale najważniejsze są emocje, które towarzyszą nam od samego początku oraz prawda płynąca ze wszystkich wydarzeń. Brittainy C. Cherry po raz kolejny udowodniła, że ma oko do obserwowania świata, kreowania bohaterów przypominających nas samych oraz budowania napięcia, ponieważ to co chcemy, by wydarzyło się w życiu postaci nie zawsze jest tym co ofiaruje im autorka. Innymi słowy - lektura warta każdego przeczytanego słowa!

„Życie jest ciężkie. Musimy robić wszystko, by zapewnić komfort swojemu umysłowi.”

„Południowe sztormy” to pierwszy tom serii Kompas, a jednocześnie moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Ależ zachwytów się o niej naczytałam, ile to łez ludzie przy jej historiach wylali i jak one wszystkie łamią serca…. Zaintrygowana byłam ogromnie i z jeszcze większym entuzjazm zabrałam się za czytanie „Południowych sztormów”. Początek zapowiadał się nawet dość emocjonująco - jak na obyczajówkę oczywiście.

Główna bohaterka Kennedy straciła w wypadku dziecko i choć od tego momentu minęło już trochę czasu, ona wciąż nie mogła się z tym pogodzić, co niestety przeszkadzało jej mężowi. On zamiast ją wspierać i jej pomóc, wolał się z nią rozwieść. I w ten sposób bohaterka wyjeżdża do swojej siostry, rozpoczyna tam nowe życie i natrafia na mężczyznę, którego nazywa „Panem Charakterkiem”, który również mierzy się ze swoimi wewnętrznymi demonami…i wszystko byłoby cacy, gdyby nie to, że Pan Charakterek bardzo szybko stracił swój charakterek…

W moim odczuciu, w tej historii zabrakło większych emocji. Książka niestety jest dość przewidywalna. Trochę klimatem przypominała mi ‚Bezpieczną przystań” Nicholasa Sparksa, z tym, że tam bohaterka ucieka od brutalnego męża. Ale praktycznie tak samo, rozpoczyna życie na nowo, poznaje przystojnego pana i tak sobie żyją. Może dlatego ta książka była dla mnie po prostu nudna? Lubię twardych i wyrazistych bohaterów, a tutaj niestety takich nie znalazłam. I choć styl autorki jest lekki i przyjemny, tak czytałam tę książkę chyba z 5 dni, bo jak już ją odłożyłam, to nie miałam chęci do niej wracać. Osoby, które lubią takie lekkie i romantyczne historie, zapewne będą tą książka zachwycone, mnie niestety czegoś w niej zabrakło. Za to znalazłam trzy cytaty, które mi się spodobały :) może jeszcze kiedyś dam szanse kolejnej książce autorki, nie mówię że nie, ale na tą chwilę wole jednak bardziej emocjonujące książki.

„Okazuje się, że nieważne, jak mały czy duży jest dom, jak w nim ciepło czy zimno, jak poukładane są rzeczy pomiędzy jego ścianami - kiedy pojawia się samotność, zawsze jest smutno.”

„Kiedy ktoś sprawia, że czujesz się słaba, zrób coś, przez co poczujesz się silna.”

Brittainy C. Cherry jest autorką, z którą wcześniej nie miałam styczności, ale chciałam zobaczyć, jaki ma styl i czy jej książki będą dla mnie odpowiednie. Nadarzyła się okazja, aby przeczytać najnowsza książkę autorki pod tytułem „Południowe Sztormy”, a jest to zarazem pierwszy tom cyklu Kompas. Życie bywa nieprzewidywalne, człowiekowi wydaje się, że ma pewnego rodzaju stabilizację, jednak to tylko mrzonka. Czasami los bywa przewrotny, a człowiek może stracić to, co dawało mu spokój i azyl. Dom potrafi się rozsypać niczym zamek z piasku, życie bywa przecież niczym sztorm, bywa i tak, że brakuje nam kompasu, aby wyznaczyć ten właściwy kurs, który powinniśmy objąć już na samym początku. Ile razy przyjdzie nam walczyć i zaczynać od początku? Musicie przyznać sami, że nie należy to, ani do łatwych, ani do przyjemnych zadań.

Główną bohaterką książki autorstwa Brittainy C. Cherry pod tytułem „Południowe Sztormy” jest Kennedy Lost. Kobieta doświadczyła wielkiej straty, z którą mierzy się po dziś dzień pomimo upływającego czasu. Straciła także poczucie własnej wartości, a wszystko przez to, że jej małżeństwo się rozsypało, a ona sama została bez dachu nad głową. Z pomocą przychodzi jej siostra, która zaoferowała jej swój domek w pewnej malowniczej miejscowości o nazwie Havenbarrow. To miał być dla niej nowy start, właśnie to, czego potrzebowała. Nie wszystko jednao szło po jej myśli, wszystko za sprawą mężczyzny, który nagle się pojawił. Jaxson Kilter niezbyt towarzyski, gburowaty buc, nie sprawia najlepszego wrażenia, co ukrywa? To mężczyzna wyjątkowo terytorialny, nie lubi, kiedy ktoś narusza jego przestrzeń. Co będzie, jeśli okaże się, żę bohaterowie maja ze sobą więcej wspólnego niż na początku sądzili? Dla kogo ten początek okaże się nowy, potrzebny i zmieni życie?

„Południowe Sztormy” to książka, która jest emocjonująca i potrafi złamać czytelnikowi serce. W relacji dwójki ludzi może dziać się wiele, jednak, co będzie, kiedy zabraknie szacunku do drugiego człowieka? Nic dobrego. Złe traktowanie bliskiej osoby bywa potworne, co kieruje człowiekiem, który wyładowuje na kimś, kogo powinien chronić i wspierać? Brittainy C. Cherry ukazała tutaj przykład osoby, która zmagała się z przemocą psychiczną. Czy można tutaj żałować, że małżeństwo się rozpada, kiedy tkwi się w związku pełnym przemocy? Bohaterowie byli dla mnie wykreowani w sposób autentyczny, byli zróżnicowani, pełni lęków, wad, trudnej przeszłości, która ich ukształtowała. „Południowe Sztormy” ukazuje, że nie zawsze przyjaciel musi wiedzieć, jak kogoś pocieszyć, czy się wykazywać, czasami wystarczy jego obecność i brak poczucia osamotnienia. Brittainy C. Cherry na bardzo lekki i przyjemny styl, który sprawia, że powieść nabiera pewnego uroku. Potrafi sprawić, że przez książkę się płynie będąc ciekawym kolejnych wydarzeń.

Moje pierwsze spotkanie z autorką cechowała ciekawość. Opinie o książce czytałam różne, więc nie nastawiłam się na jakieś wow , jakie było moje zdziwienie kiedy pierwsze 70 stron czytałam ze łzami w oczach. I wtedy pomyślałam, może jestem zbyt wrażliwa, może za bardzo wzięłam sobie samotność bohaterów do serca? Samotność pomyślicie..tak. Oboje zamknęli się w sobie i smakowali jej goryczy..

Poznajemy Kennedy, która straciła dziecko i nie do końca mogła przeżyć swoją żałobę w ramionach męża. Odtrącał jej uczucia wmawiając jej, że przesadza. Kiedy wręczył jej akt rozwodu, wyjechała do siostry, tam Yoana wyciągnęła do niej pomocną dłoń i pozwoliła na jakiś czas zamieszkać w domku w małej miejscowości Havenbarrow. W Havenbarrow wszyscy się znają. A nowości i plotki rozbiegają się szybciej niż dzieci na placu zabaw. W mieście tym mieszka Jax. Miejscowy dupek, który nie przejmuje się opinią innych, dla ciekawskich jest gburowaty, dla przyjaciół aniołem stróżem. Co ich połączy? Jakie tajemnice skrywają?

Ta historia to żaden namiętny romans, to opowieść o demonach samotności, o nieprzepracowanej traumie, o tym jak dzieciństwo ma wpływ na nasze decyzje i wybory.

A niektóre zdarzenia w życiu zmieniają nas na zawsze. I tu się z autorką zgodzę.

Zaszywajac się w tym małym miasteczku razem z bohaterami miałam wrażenie, że przyglądam się ich relacji z ganku, pijąc gorącą herbatę.

Samotność jest ciężka. Ta z wyboru jeszcze bardziej.

Ich charaktery podobały mi się, a szczególnie kiedy poznajemy małą Kennedy, dziwną ale jakże uroczą i pełną życia! Co sprawiło, że stała się wrakiem człowieka? On też wiele w życiu przeszedł i choć nie chciał przyznać, poznanie Kennedy nadało małej iskierki.

Oboje pogubieni, osamotnieni i bez perspektyw na lepsze jutro. Co ich łączyło i czy ich relacja naprawiła złamane duszę, tego wam nie zdradzę. Wiem jedno. Nie mogę się doczekać kolejnej części, a książki autorki muszą mieć miejsce na mojej półce.

"Południowe sztormy" to piękna opowieść o sile przyjaźni i szczerości. Bohaterowie będą wystawieni na wiele prób, ale każdy ma swojego anioła stróża.. tylko musi się ujawnić w odpowiednim momencie ;)

"Południowe sztormy" Brittainy C.Chery to historia pełna bólu i cierpienia. Kennedy nie może się pozbierać po utracie córeczki i rodziców. Jest smutna i załamana. Dodatkowo jej małżeństwo nie wytrzymuje próby czasu i również się rozpada. Pogrążona w rozpaczy kobieta udaje się do siostry. Yoana oferuje się wsparcie oraz możliwość zamieszkania w urokliwym domku.

Domek, piękna i spokojna okolica wpływa zbawiennie na Kennedy. W trakcie spaceru trafia na piękna łąkę stokrotek. Widok ten zapiera jej dech. Niestety szczęście nie trwa długo. Właściciel posiadłości choć przystojny jest opryskliwy i każde jej opuścić jego teren. Jednak patrząc na jego twarz ma wrażenie, że gdzieś się już kiedyś widzieli. Jax również ma problemy. Chory ojciec, niepoukładane sprawy sprzed lat nie pozwalają mu żyć pełnią życia.

"Południowe sztormy" to poruszająca historia o cierpieniu i bólu. Jednak wielką siłą w walce ze swoimi demonami jest przyjaźń i miłość. Dwoje ludzi z problemami może sobie pomóc z nimi nawzajem.

Książka bardzo mi się podobała. Choć smutna to jednak niosąca nadzieję.

Polecam 8/10 ⭐

"Południowe sztormy" Brittainy C. Cherry

Wydawnictwo: NieZwykłe

Premiera: 29.o9.2o22r.

Kennedy Lost to dwudziestoośmioletnia zagubiona, piękna, spokojna i wrażliwa kobieta.

Jax Kilter to dobrze zbudowany, przystojny, chamski i antyspołeczny hydraulik. Nie należy do towarzyskich osób.

Kennedy dotknęła wielka tragedia. Nie mogła się po niej pozbierać. W mężu nie znajdowała oparcia dlatego też w jej małżeństwie przestało się układać. Gdy mąż ją zostawił kobieta szukała wsparcia u swojej siosty. Siostra i szwagier nie dość, że otoczyli ją opieką to dali jej też dom i nadzieję na nowe lepsze życie.

Kobieta przeprowadza się do małej miejscowości. Spacerując po okolicy natrafia na gburowatego sąsiada Jaxa. Ich pierwsze spotkanie nie przebiega w miłej atmosferze.

Jaka tragedia dotknęła Kennedy? Czy Kennedy zazna szczęścia? Jak potoczą się losy kobiety? Jakim człowiekiem okaże się jej sąsiad? Czy życie w małej miejscowości

"Południowy sztorm" to przede wszystkim ogrom emocji. Bardzo dawno nie czytałam książki, która w taki sposób potrafiłaby mnie wzruszyć.

Fabuła zawarta w książce była interesująca. Wątki poboczne były niesamowite. Na początku książki poznajemy Kennedy i jej męża. Dowiadujemy się, że dotknęła ich wielką tragedia. Po ponad roku kobieta dalej żyje w wielkim bólu, nie jest w stanie sobie poradzić ze swoim cierpieniem. Po tragedii jaka ją spotkała jej życie się zatrzymało i przez dłuższy czas stało w miejscu, co nie podobało się jej mężowi.

Nie dość, że nie dostawała od niego wsparcia to jeszcze podcinał jej skrzydła .

Pennowi, jej mężowi, miałam ochotę strzelić prawym sierpowym prosto w twarz. Tak mnie irytował ten człowiek, że cieszę się, że był obecny w tej książce tylko sporadycznie.

Po tym jak Kennedy rozstała się z mężem, musiała zacząć swoje życie od nowa. Jednak bez pomocy siostry i szwagra nie byłoby jej łatwo. Dzięki ich pomocy przeprowadziła się do Havenbarrow. I mogła zacząć próbować uporać się ze swoimi demonami.

Życie w małych miejscowościach płynie inaczej niż w dużych miastach (wiem to z własnego doświadczenia) Kennedy mogła doświadczyć wścibstwa sąsiadów. Tam każdy wie co dzieje się u innych mieszkańców. Plotki roznoszą się szybkością błyskawicy. Kennedy przeprowadzając się do domu swojej siostry poznała wielu 'życzliwych' ludzi i tego jednego, który wydawał się inny od pozostałych mieszkańców. Nie próbował się z nią zaprzyjaźnić. Ich spotkanie ociekały wręcz niechęcią. Jax, bo o nim mowa, był postacią, która mimo swojej opryskliwiści i chłodnego bycia od samego poczatku wzbudziła moją sympatię. A gdy poznałam jego przeszłość i dzieciństwo to z jakimi wyrzutami sumienia musi żyć oraz to jakim naprawdę jest wrażliwym człowiekiem moja sympatia tylko wzrosła.

Główni bohaterowie byli do siebie podobni. Oboje byli rozbici. Oboje prześlij ogromne tragedie. Oboje żyli w mroku, z tym, że Keneddy bardzo chciała odnaleźć szczęście a Jax tego szczęścia do siebie nie dopuszczał.

Ta książka już od pierwszych stron dostarcza nam wiele emocji. Przez całą książkę płyniemy po przeróżnych emocjach zawartych w książce. Były momenty, iż wzruszenie ściskało mnie za serce. Były również takie w których smutek wyciskał zły z moich oczów. I takie właśnie książki uwielbiam.

Okładka jak i opis nie sugerował, że jej treść będzie tak piękna, do tego napisana prostym przyjemnym do czatania językiem. Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać książkę "Południowy sztorm" i za tą możliwość dziękuję wydawnictwu.

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Okazało się, że nie trzeba słów, by kogoś pocieszyć. Czasami wystarczyło, by ktoś usiadł obok ciebie w czasie sztormu."

"Musiałam się rozpaść, by mógł mnie poskładać."

"Najlepsza rzeczą, jaką możemy w życiu zrobić, jest bycie wystarczająco odważnym, by kochać. Zakochaj się w niej, po czym nigdy nie przestawaj jej kochać..."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Południowe sztormy" Brittainy C Cherry to pierwsza część serii Kompas. Mamy tutaj przedstawioną historię Kennedy oraz Jaxa.

Małżeństwo Kennedy, chyli się ku końcowi. Kobieta nie znajduje oparcia w mężu, a wręcz przeciwnie, jest ciągle krytykowana i poniżania. Nie umie poradzić sobie ze stratą dziecka, a mąż ma dosyć jej depresyjnego humoru, ciągłego płaczu i ataków paniki. Przynosi mu wręcz wstyd przed ludźmi. Postanawia zakończyć ten związek i wyrzuca kobietę z domu. Kennedy znajduje pocieszenie u siostry i jej męża. Oddają jej do użytku domek w malowniczym miasteczku Havenbarrow. Tego było potrzeba Kennedy, miejsca gdzie może odpocząć i pogodzić się z losem. Byłaby to istna sielanka, gdyby nie wścibscy mieszkańcy miasteczka, którzy lubią wszystko wiedzieć i nagminnie plotkować oraz Pan Charakterek, miejscowy mruk i dupek. Kennedy miała nadzieję, że wreszcie uda jej się żyć, ale wspomnienia uwielbiają pojawiać się w najmniej oczekiwanym momencie, jej maska pęka, a pod nią znajduje się pokancerowana dusza. Okazuje się, że ją i Pana Charakterka, Jaxa, łączy nie tylko wspólna przeszłość, ale i głęboko skrywany ból. Czy dadzą sobie szanse???

Jax, jest mrukliwy i małomówny, ale to tylko pozory. Dla bliskich zrobi wszystko. Jest zagubiony, nie wie co myśleć i czuć. Jego ojciec odchodzi, a nie był to dobry człowiek. Znęcał się nad nim od dziecka. Nie umie pogodzić wizerunku ojca, z tym, co teraz się z nim dzieje. Jak ze strasznego i brutalnego człowieka, zmienił się w uzależnionego od pomocy wraku. Mimo wszystko nie potrafi go porzucić, sam gubi się w uczuciach. Spotykając po latach Kennedy, jest zaskoczony. Jak z takiej przebojowej dziewczynki, wyrosła taka wycofana i smutna kobieta. Co się stało? Nie chce się mieszać w nie swoje sprawy, ale nie daje rady. Czy oboje odnajdą szczęście???

"Południowe sztormy" to kolejna książka Brittainy C Cherry, która złamała mi serce. Autorka ma talent, nikt tak jak ona nie umie pisać o starcie, dosłownie serce pęka. Te emocje po prostu wylewają się na nas, nie zliczę ile razy miałam łzy w oczach. Cierpienie Kennedy było moim. Cieszyłam się z jej małych sukcesów, płakałam z nią trakcie kryzysów. Tej książki się nie czyta, ją się przeżywa ❤️. Historia opowiedziana jest przez Kennedy i Jaxa. Daje nam to lepszą perspektywę, wiemy co czują w danym momencie. Może i nie będzie to moja ulubiona książka autorki, ale na pewno zostanie ze mną długo. Cudowna historia o walce z własnymi demonami. Polecam, ale pamiętajcie zaopatrzyć się w chusteczki, przydadzą się ❤️. Polecam

„𝓟𝓸ł𝓾𝓭𝓷𝓲𝓸𝔀𝓮 𝓼𝔃𝓽𝓸𝓻𝓶𝔂” 𝓑𝓻𝓲𝓽𝓽𝓪𝓲𝓷𝔂 𝓒. 𝓒𝓱𝓮𝓻𝓻𝔂 🌊

Moja ocena 4,5/5⭐

Nareszcie jest! Nowa. Wyczekana książka od Brittainy C. Cherry ❤ Trochę musieliśmy na nią poczekać, ale za to teraz nie potrafię ukryć tej radości na myśl, że przeczytałam tę historie i pokochałam 🥹

Tylko Brittainy C.Cherry potrafi tak zawładnąć sercem czytelnika. Najnowsza powieść autorki porusza wiele ważnych problemów, z którymi wiele ludzi boryka się na co dzień. Uświadamia, jak życie potrafi dać w kość odbierając nadzieję na lepsze jutro. Jednak piękno takich sytuacji polega na podniesieniu się z upadku i odnalezieniu swojego szczęścia. Właśnie to definiuje głównych bohaterów tej powieści. 

Kennedy po traumatycznych przeżyciach nie potrafi sobie poradzić ze swoimi emocjami. A jej mąż, który powinien być dla niej wsparciem, ciągle ją upomina, że zachowuje się niedorzecznie i że powinna już się dawno pozbierać. Kennedy nie potrafi zawładnąć nad emocjami i w najmniej odpowiednich momentach wybucha płaczem, ma napady paniki, z którymi nie umie sobie poradzić. Gdy po pewnym incydencie mąż każe jej się wyprowadzić z domu, Kennedy udaje się do swojej siostry, która przyjmuje ją z otwartymi rękami i proponuje jej zamieszkać w małej miejscowości, w której wyremontowała pewien uroczy domek. Tam Kennedy próbuje odnaleźć samą siebie. Nie wie, że właśnie to miejsce odmieni jej życie i przywróci oddech. A jej przyjaciel dawnych lat sprawi, że na nowo zacznie się uśmiechać.

Każda strona do bólu przesycona jest emocjami. Autorka zabiera nas w niesamowitą podróż, gdzie możemy żyć razem z bohaterami, dobrze poznać ich historie, by potem na koniec pokochać za całokształt. Kto z nas nie lubi zanurzyć się w lekturze i zapomnieć o otaczającym świecie, z dala od problemów, tylko książka i my. Właśnie Brittainy zapewnia takie doznania.

Przejmująca opowieść o dwójce zniszczonych przez życie bohaterów, którzy odnaleźli siebie nawzajem i odkryli brakujący element układanki. Życie pisze różne scenariusze, a tą historią autorka uświadamia nas, jak takie zmiany kształtują naszą osobowość. Czasem jednak potrzeba drugiej osoby, która wskaże drogę i pomoże dostrzec prawdę. 💙🌊

Kennedy po traumatycznych przeżyciach nie potrafi sobie poradzić. Mąż, który powinien być dla niej wsparciem, nie tylko nim nie jest, ale ciągle ją upomina, że minęło już tyle czasu, że powinna się pozbierać. Ona jednak nie potrafi, nadal wybucha płaczem w najmniej odpowiednich momentach (oczywiście według niego), ma napady paniki, z którymi sobie nie radzi. Kiedy podczas bardzo ważnej dla niego kolacji, Kennedy zaczyna płakać, on ma dość. Po powrocie do domu i wygarnięciu co o tym wszystkim myśli, każe jej się po prostu wyprowadzić.

Kobieta udaje się do siostry, która nie tylko przyjmuje ją z otwartymi rękami, ale również ma pewien pomysł. Kennedy otrzymuje domek w małej miejscowości i możliwość na nowy początek. Wtedy jeszcze nie wie, jak wiele to miejsce zmieni w jej życiu, że spotka tam przyjaciela z dziecięcych lat. Kogo? Czy odnowią znajomość sprzed lat? Czy Kennedy uda się zacząć wszystko od nowa? Czy poradzi sobie z ogromną stratą, z tym, co przeżyła?

Książka zdecydowanie mi się podobała. Wciągnęła mnie praktycznie od pierwszych stron i nie pozwoliła się od siebie oderwać aż do samego końca. Podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji, wszystko przeżywałam razem z bohaterami. Akcja dość sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły mnie zaskoczyć.

Główną bohaterką jest Kennedy, kobieta po przejściach i to niemałych. To, co się stało, załamało ją i się nie dziwię, sama podejrzewam, że bym się nie podniosła po czymś takim. Z jednej strony jest zamknięta, wycofana, z drugie próbuje, stara się walczyć z przeszłością, pogodzić się ze stratą. Bardzo ją polubiłam i mocno jej kibicowałam, aby wszystko w jej życiu się ułożyło.

„Południowe sztormy” to książka, która mnie bardzo się podobała i z wielką przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

“Wydaje się, że burza będzie trwała wiecznie, ale z doświadczenia wiem, że zawsze minie, bez względu na wszystko”

Małżeństwo Kennedy rozpada się. Jej mąż ostatecznie je kończy i sugeruje kobiecie, że powinna ułożyć sobie życie gdzie indziej. Załamana i zagubiona Kennedy wyjeżdża do małej miejscowości, w której mieszka jej siostra z mężem. Ma nadzieję, że będzie mogła u nich zamieszkać.

Siostra Keneddy remontuje domy na wynajem i jeden z nich jej udostępnienia. Tym samym, kobieta rozpoczyna nowe życie w małym Havenbarrow. Życie Kennedy w końcu zaczyna iść w dobrym kierunku, a spokój i małomiasteczkowy klimat to to, czego potrzebuje. Jednak bardzo szybko okazuje się, że Havenbarrow ma też minusy, jednym z nich są narzucający się mieszkańcy, którzy chcą wiedzieć wszystko o Kennedy. Drugi to niezwykle przystojny facet, który w bardzo nieprzyjemny sposób każe kobiecie opuścić pola należące do jego posiadłości.

Przez życie każdego z nas przetaczają się sztormy, niektóre są delikatne, a inne mocne. Czasami wydają się groźne, jednak okazują się fałszywym alarmem, są też takie, które zostawiają z naszego życia zgliszcza. Właśnie wtedy jest najtrudniej, musimy znaleźć siłę aby się podnieść, żeby na tych zgliszczach zbudować coś nowego. Właśnie o tym opowiadają “Południowe sztormy”, które nie są słodkim romansem. Są przepełnione zarówno bólem, jak i nadzieją. Stratami i nowymi szansami.

Brittainy C. Cherry tak jak każdą historią dostarcza nam wielu emocji, zaskakuje i doprowadza do łez.

„Jesteś wszystkim, czego pragnęłam i wszystkim, o czym nie wiedziałam, że mogę mieć”.

Oboje są poranieni i noszą w sobie blizny które, mimo że się zagoją to nigdy, nie pozwolą o sobie zapomnieć. Dwie złamane i zagubione dusze, które w końcu się odnalazły i uleczały nawzajem. Los bywa przewrotny i niestety potrafi dość brutalnie obchodzić się z nami. Wystawia nas na próby, które mają sprawić, że nawet gdy upadniemy, to wstaniemy silniejsi. A na końcu tej pokręconej drogi zawsze czeka na nas szczęście i miłość, która wynagrodzi wszystko. Bo najważniejsze to żeby nigdy nie mierzyć się ze sztormem w pojedynkę, bo możemy wtedy przegrać, ale gdy mamy obok siebie kogoś, kto zrozumie, wesprze i otoczy bezpiecznymi ramionami to wtedy wszystko pokonamy.



I właśnie w takim momencie poznajemy Kennedy. Sama musi mierzyć się ze sztormem, jaki targa jej życiem. Nie potrafi pogodzić się z tym, co się wydarzyło, każdego dnia w każdej chwili wyrzuty sumienia, ból, strata i wspomnienia nie pozwalały jej na normalne funkcjonowanie. Jej mąż ma już tego dość i nie rozumie, czemu dalej się tak zachowuje, więc wyrzuca ją z domu i się rozwodzą. Kobieta wprowadza się do domu w małym miasteczku. Małymi krokami stara się pracować nad sobą, ale nie jest to takie łatwe. Zwłaszcza że ciekawscy sąsiedzi nachodzą ją codziennie, żeby dowiedzieć się, kim jest. Podczas wycieczki po lesie znalazła łąkę pełną stokrotek, a na niej spotkała swojego sąsiada Jaxa, który okazał się dupkiem i chamem. Przystojnym dupkiem. Nie spodziewała się, że ta przeprowadzka tak odmieni jej życie, a na jej drodze stanie jej dawny przyjaciel z dzieciństwa. Który również boryka się z ciężką przeszłością. Czy przeznaczenie właśnie zatoczyło krąg, by tych dwoje po tylu latach znowu się spotkało? Czy dwie złamane dusze uleczą siebie nawzajem i znajdą upragniony spokój? Bo przecież nic nie dzieje się bez przyczyny. Bo gdy ktoś rozpada się, potrzebuje kogoś, kto go poskleja i pokaże, że jeszcze będzie dobrze.



„Południowe sztormy” to historia, o której nie będziecie, mogli długo przestać myśleć, odciśnie się w waszej duszy, sercu i umyśle. Jest prawdziwa, tak jak emocje, które w was wywoła. Nie raz podczas czytania polały się łzy, a ból bohaterów był wręcz namacalny i odczuwałam go wraz z nimi. Serce mi pękało. Również nie raz się uśmiechnęłam podczas ich przekomarzania. Głównych bohaterów pokochałam od razu i kibicowałam im. Z czystą przyjemnością patrzyłam, jak oboje odnajdują to czego tak pragnęli, jak odnajdują spokój, jak wybaczają i unoszą się ponad to co ich spotkało z rąk bliskich osób. Przyjaźń, która rozpoczęła się na wakacyjnym obozie, mimo braku kontaktu i czasu, nie przeminęła i z czasem przerodziła się w miłość. A miłość oparta na przyjaźni jest czymś najpiękniejszym i najlepszym co może spotkać nas w życiu. Cóż polecam wam tę książkę, która rozpoczyna serię #kompas. Ja jestem nią oczarowana i zakochana. Już nie mogę się doczekać na kolejny tom. Gorąco polecam.

Jak ja wyczekiwałam nowej powieści od Brittainy C. Cherry, to Wy nawet nie wiecie. Ona potrafi poruszyć każdą strunę w moim ciele i sprawić, że lekturę przeżywam całą sobą. Mam słabość do jej twórczości i nie jestm do końca obiektywna w swoich opiniach. Nie inaczej było w przypadku Południowych Sztormów, które przeorały mnie emocjonalnie, od pierwszych scen, a na ostatnich kończąc.

Mąż Kennedy podsuwa jej dokumenty rozwodowe do podpisania i wyrzuca z domu. Zrozpaczona kobieta szuka pomocy u swojej siostry, która wynajmuje jej domek w małej miejscowości, aby mogła zacząć od nowa...Wszyscy mieszkańcy nie dają jej spokoju i są bardzo wścibski, zaś jeden z sąsiadów to chodzący gbur...Najgorsze jest to, że jego ziemia sąsiaduje z jej domem, ale najbardziej kusi ją piękna kwietna łąka, do której nie ma wstępu...

Jak to zwykle u autorki bywa cała historia jest niezwykle emocjonalna, z bohaterami z krwi i kości, którzy mierzą się z różnymi życiowymi przeciwnościami. Całość ujęta jest w bardzo subtelny sposób, zawierająca wiele mądrości.

W Południowych Sztormach pojawia się motyw drugiej szansy bowiem Kennedy i Jax spotkali się w przeszłości na dwóch obozach wakacyjnych i zostali najlepszymi przyjaciółmi, Słońcem i Księżycem. Po zakończonym obozie regularnie pisali do siebie listy, aż w pewnym momencie kontakt się urwał. Spotykają się ponownie po wielu latach, w trudnych dla obojga momentach życia.

Kennedy od roku żyje z ogromnym poczuciem winy i przeżywa nieustanną żałobę, zmagając się jednocześnie z atakami paniki,ale nie ma co sie jej dziwić, bo jak można pogodzić się ze śmiercią własnego dziecka i rodziców. Jednak pomimo ogromnej tragedii, dostrzega w życiu i w ludziach samo dobro, a z kazdej sytuacji potrafi zostrzec pozytyw. Jest swego rodzaju ludzkim Słońcem, którym ogrzewa się Jax.

Jax żyje w mroku od najmłodszych próbując sprostać oczekiwaniom surowego i despotycznego ojca. Jednocześnie obwinia się o tragiczną śmierć matki, która była jedyną najbliższą mu osobą. Od czasów szkolnych był nazywany dziwakiem, który przez cały czas mamrocze do siebie. Wyrósł na zimnego, niedostępnego u zgryźliwego mężczyznę, który nie potrafi kochać.

Przeżywałam każde wypowiedziane przez bohaterów zdanie, każdą emocje pojawiającą się w ich sercu. Nie nadążałam odklejać znaczników.

"Pogruchotane serce znów zaczęło bić, gdy patrzyłam na opanowanie przepełniające jego oczy. Kiedy panikowałam, on stał nieruchomo. Był spokojem, podczas gdy w mojej głowie szalał sztorm"

Południowe sztormy opowiadają o radzeniu sobie z ogromną przeżytą traumą, siłę przyjaźni, lękach i procesie uzdrawiania psychicznego.

"Dochodzenie do siebie nie jest linią. To zakręty, wyboje i dziury"

Proszę Was czytajcie Południowe Sztormy, czytajcie książki autorki 💙 to są przepiękne romanse z ważnym przekazem 💙

🥰Recenzja🥰

Premiera 29.09.2022

„Południowe sztormy” –Brittainy C. Cherry

Książka ta jest tak intrygująca w swoim pięknie i rozpaczy, że nawet na sekundę nie mogłam się od niej oderwać. Złamała moje serce miliony razy i tyle samo je odbudowała.

Kennedy wiele przeszyła i ciągle się o coś obwinia. Traci przy tym zmysły i mocno wszystko przeżywa. A u najbliższej sobie osoby, zamiast szukać pocieszenia i zrozumienia to dostaje tylko odtrącenie. Załamana i niezrozumiana ucieka do siostry u której powoli dochodzi do siebie. Nadal walczy ze swoimi traumami, czasem są takie mocne, że traci kontakt z rzeczywistością. Ale gdy poznaje przyjaciela wszystko się zmienia. Znowu zaczyna żyć i kochać. Daje jej to siłę na dalsze plany. Ta kobieta przeżyła wiele złego, ale nadal stara się być silna i odważna. Pragnie głośno się śmiać, nie zwracać uwagi na wścibskich mieszkańców i ich niestosowne uwagi, pragnie znowu tańczyć w deszczu, bo po nim zawsze wychodzi słońce.

Pan Charakterek również nie miał łatwego życia. Ciągłe poniżanie i poczucie odrzucenia odbiło piętno na jego życiu. Czuł nie niewidzialny, ale były dwie osoby które rozświetlały jego mrok i zawsze stały za nim murem. Były światłem w tym złym świecie. Niestety nic nie trwa wiecznie i czasem nawet one mają swój koniec. Po wielu latach nadal ma poczucie pustki, ale jak myśli, już udało mu się z nią uporać. Z zewnątrz dupek, cham i niezbyt przyjazny facet, w głębi duszy zlękniony chłopczyk, który pragnie zrozumienia. Ma wiele do zaoferowania, ale samotność stała się jego przyjacielem. Uważa, że nie zasługuje na szczęście. Wszystko się zmienia gdy do miasta przyjeżdża ONA. Ta kobieta może stać się promieniami słońca w jego ponurym życiu. A on może pomóc uporać się z jej lękami.

Na początku się nie lubili, ale wystarczyło jedni głębsze spojrzenie i już wiedzieli. Powoli stawali się sobie coraz bliżsi. Razem cierpieli, dużo rozmawiali o swoich traumach i to co ich boli. A w tym wszystkim robili rzeczy, które ich uszczęśliwiali, chociaż to nie były normalne rzeczy. Raczej takie ich, niezwykłe i popaprane.

Historia tej dwójki pokazuje jak powinna wyglądać relacja. Bliska nam osoba powinna być naszym przyjacielem, obrońcą, kochankiem, słuchaczem, pocieszycielem, po prostu wszystkim. Nie powinna oceniać tylko nieść pomoc Gdy zachodzi potrzeba usiądzie, przytuli i po prostu będzie. Bez zbędnych słów. Liczy się to, że jest. Nie naciska i nie karmi suchymi słowami. Jej obecność jest jak lekarstwo na ranę. Z czasem przestanie boleć.

Ukazuje także, że zawsze warto być sobą I nigdy nie słuchać tego co inni mają mają powiedzenia tym bardziej gdy są to obelgi.

Ta książka jest tak piękna w swoim przeżywaniu traum i próbowaniu z nimi walczyć. Cała historia to jedna wielka walka. O wszystko. O siebie, o lepsze jutro, o uśmiech, o zapomnieniu, o poczucie kochania, o zrozumienie, o pokonaniu lęku. To wszystko jest niezwykłe. Nie jestem w stanie zliczyć ile razy płakałam i łkałam w poduszkę, gdy krok po kroku odkrywane były karty. Wiele razy moje serce rosło a na twarzy rozciągał się uśmiech A to za sprawą ich malutkich kroczków ku lepszej przyszłości.

Kochani obiecuję Wam, że gdy zaczniecie ją czytać to nie spoczniecie póki nie przekręcicie ostatniej kartki. Emocje będą w Was buzować i pragnąć dać upust i to na pewno nie zdarzy się raz a wiele razy. Będziecie smutni ale i szczęśliwi, tak jak ja.

11/10 🔥

Uwielbiana Brittainy C. Cherry powraca z nową serią „Kompas”, a pierwszą częścią są „Południowe Sztormy”.

Od tragicznych wydarzeń, w których Kennedy Lost straciła rodziców i córkę mija ponad rok, a kobieta nadal nie potrafi się pozbierać. Złamana, zgaszona z sercem pełnym bólu codziennie próbuje żyć dalej, jednak nawarstwiające się wyrzuty sumienia, ataki paniki i przede wszystkim brak wsparcia ze strony własnego męża wcale nie ułatwiają jej sprawy. Pewnego dnia jej małżeństwo się rozpada, a jej mąż każe się jej wyprowadzić. Kobieta nie mając gdzie się podziać, jedzie do siostry i jej męża z nadzieją, że będzie się mogła u nich zatrzymać. Yoana oferuje jej znacznie więcej. Oprócz wsparcia i miłości daje szansę na nowy początek. Kennedy dostaje domek w uroczym miasteczku Havenbarrow.

Od razu odkrywa, że małomiasteczkowy klimat o otaczającą ją natura jest tym, czego potrzebowała. Jednak pewien humorzasty i tajemniczy, choć niewątpliwie bardzo przystojny mężczyzna zaburzy jej rytm życia. Szczególnie po tym, jak przypadkiem trafiła na jego posiadłość, a on e bardzo nieprzyjemny sposób nakazuje jej go opuścić. I co najbardziej w tym wszystkim jest niepokojące, to coś znajomego w jego twarzy, coś, co Kennedy już gdzieś widziała. Pragnie dowiedzieć się więcej na jego temat, a prawda może okazać się zaskakująca, szczególnie że w sercu Jaxa również szaleją silne sztormy. Sztormy, które chyba lepiej przeczekać we dwoje.

Kto czytał książki Brittainy C. Cherry ten wie, że jej historię są pełne bólu i cierpienia, które dzięki miłości uleczają złamane serca i dusze. „Południowe Sztormy” pokazują, że „nawet pod burzowymi chmurami znajduje się słońce”. To przepiękna i smutna historia o dwóch złamanych duszach, doświadczonych przeszłością. Przeszłością pełną kłamstwami przemocy w rodzinie, stracie bliskich, wyrzutach sumienia, które trawią człowieka, o strachu i walce z własnymi demonami.

To historia o przyjaźni, która zdaje się nigdy nie kończyć, o tym, że miłość leczy rany, o odwadze, o przeznaczeniu, a także o tym, że bliscy ludzie są tymi, którzy pozwalają przetrwać najgorsze sztormy.

„Południowe Sztormy” są tym, wszystkim, o czym chcemy czytać. Będą tu momenty wzruszenia, będziemy się śmiać, wkurzać i przede wszystkim kibicować bohaterom. To idealna książka na jesienne wieczory.

Nie mogę jeszcze nie wspomnieć o Connorze. Pokochałam tego chłopaka od samego początku. Mimo swojego młodego wieku jest przedsiębiorczy, pełen zapału i pomysłowy. Z jego niesamowitym poczuciem humoru, jego postać była po prostu wisienką na torcie, szczególnie pokochałam jego słowne potyczki z Jaxem.

Już nie mogę się doczekać z nim książki.

Sztormy są nieuniknionym elementem życia każdego z nas. Choć różnie nazywane- przeszkodami, burzami, problemami, potknięciami, to mają jedną wspólną cechę- zaburzają w miarę poukładane i szczęśliwe losy, wystawiając ludzi na kolejne próby. Lecz najważniejszym elementem takich zawirowań jest wsparcie- ktoś, kto poda pomocną dłoń, podtrzyma, gdy sytuacja tego wymaga, zaoferuje tylko i aż swoje towarzystwo. Bowiem drugi człowiek gotów do pomocy to coś bezcennego, co należy docenić, bo wbrew pozorom nie zdarza się często.

Kennedy nie może zaliczyć swojego małżeństwa do udanych, co jedynie potwierdza fakt nieprzyjemnego rozstania. Ukojenia szuka u starszej siostry, bowiem tylko ona została jej na świecie. Kennedy z sukcesem opublikowała już kilka książek, niestety z uwagi na wszystkie wydarzenia w jej życiu, obecnie cierpi na blokadę twórczą i nie ma najmniejszych szans, by cokolwiek napisała. Traumatyczne wydarzenia z przeszłości odebrały jej całą radość życia, do tego zmaga się z atakami paniki i nieustannym smutkiem. Nie wierzy, że życie ma dla niej w zanadrzu dobre niespodzianki, a tym bardziej takie ukryte w Havenbarrow.

Jax jest doskonale znanym członkiem miejscowej społeczności. Niestety nie daje się poznać z najlepszej strony. Swoja gburowatością i oschłym podejściem do ludzi zdecydowanie odpycha każdego, kto chciałby nawiązać z nim kontakt. Jego ojciec w ciężkim stanie znajduje się w domu opieki, brat robi oszałamiającą karierę w Chicago, a on prowadzi dość samotne życie w domu rodzinnym. Pracuje jako hydraulik, a jego pomocnikiem jest nastolatek o wyjątkowym usposobieniu, który jako jedyny jest w stanie z nim wytrzymać. Jax także zmaga się ze swoimi demonami i pogodził się z tym, że nigdy nie zrekompensuje strasznych czynów, których się dopuścił. I przez wzgląd na nie- nie zasługuje na jakiekolwiek szczęście. Lecz czy nie ocenia się zbyt krytycznie?

"Południowe sztormy" to rozpoczęcie serii "Kompas", jednak każda z tych książek to historie jednotomowe. Brittainy C. Cherry to niezwykle uzdolniona Autorka, która w znakomity sposób łączy w swoich powieściach humor, niezwykły romantyzm historii oraz trudne tematy dające szerokie pole do wzruszeń. Nie oszczędza swoich bohaterów, a jednak dzięki temu tworzy ich postaci w sposób realistyczny i przemawiający do czytelnika, bowiem każdy z nas, może się z nimi odrobinę utożsamiać. W tej pozycji nie znajdziemy ubarwiania rzeczywistości, raczej historie zwyczajnych ludzi, dość mocno pokiereszowanych przez życie i wystawionych na próby. Wiele sztormów za nimi, a nie ze wszystkimi udało im się uporać i mamy okazję ujrzeć te wciąż toczące się walki. Autorka w świetny sposób pokazuje nam, że emocje to ludzka rzecz i każdy ma do nich prawo w sposób dla siebie odpowiedni. każdy bowiem inaczej radzi sobie w traumatycznych sytuacjach. W tej książce znajdziemy wiele uczuć, często skrajnych, często nawet wstydliwych, o których nie mówi się głośno w otoczeniu. Ale Autorka formułuje tu jasny przekaz, że bycie słabym i okazywanie tego to oznaka wielkiej odwagi i droga ku uzdrowieniu. Oczywiście otrzymamy tu także pięknie wykreowaną miłosną opowieść, utkaną precyzyjnie, zaskakująco i chwytającą za serce. Cudowne postaci- także te poboczne, świetnie oddany klimat małego miasteczka, ważne kwestie, które mogą dotyczyć każdego z nas- to wszystko co znajdziemy w tej pozycji. A do tego trochę śmiechu ale i łez, czyli wszystko, czego potrzebujemy w romansie. Ze swojej strony ogromnie polecam i cieszę się, że twórczość Autorki wraca na półki księgarni.

„Południowe sztormy”. Historia o nadziei , o tym, że mimo wielu dramatycznych przeżyć nigdy nic nie powinno być spisane na straty, a o lepsze dni warto walczyć.

Wciągająca przepełniona bólem i emocjami, które ciężko przepracować, a jednak w tym wszystkim ciepła i porywająca do tego stopnia, że nie chce się odkładać.

Momentami mnie wzruszała, przyprawiła o szybsze bicie serca, dała mi wszystko to co chciałam od niej dostać. Mogę powiedzieć, że słodko-gorzka i piękna bez żadnego przesadyzmu. Ból po stracie nigdy nie przechodzi tak po prostu jednak tu autorka pokazała w idealny sposób to, że bliscy ludzie w życiu potrafią dać naprawdę wiele dobrego.

Historia Kennedy i Jaxa nie jest prosta, każde z nich zostało mocno skrzywdzone w życiu, a jednak razem są w stanie przezwyciężyć wiele dramatów. Samo ich ponowne przypadkowe spotkanie po latach zrobiło na mnie wrażenie. Nie mogę powiedzieć, że pokochałam każdego z bohaterów ale właśnie przez ich sposób bycia niesamowicie wpasowali się w całą fabułę. Brittainy C. Cherry potrafi poruszyć i mocno chwycić na serce. Jestem tą lekturą w pełni usatysfakcjonowana :)

Do jakiej grupy osób się zaliczacie-tych, którzy lubią wygadać się ze wszystkiego, co je boli, czy tych, które duszą to w sobie i nie użalają się nad sobą?

Ja tak samo, jak bohaterowie powieści Brittainy C. Cherry „Południowe sztormy” cierpię w samotności. Zdaję sobie sprawę, że to nie jest dobre, a kumulowane w sobie emocje mogą tylko zaszkodzić, ale czasem tak trudno jest mówić o swoich uczuciach...

Kennedy Lost dotknęła ogromna tragedia. W wypadku samochodowym traci rodziców i córeczkę. Trawiące ją od środka poczucie winy i tęsknota sprowadza nad jej małżeństwo ciemne chmury.

Pewnego dnia Penn wręcza jej papiery rozwodowe...

Jedyną osobą, do której Kennedy może zwrócić się z prośbą o pomoc, jest jej siostra, jedyna bliska osoba, jaka jej została, a z którą nie utrzymuje kontaktu od ponad roku. Boi się, że nie będzie chciała z nią rozmawiać a co dopiero przygarnąć. Niepotrzebnie. Yoanne widząc siostrę automatycznie puszcza w niepamięć ostatnie miesiące i udostępnia jej własny domek w uroczym miasteczku Havenbarrow.

Kennedy może zacząć wszystko od nowa, a malowniczy krajobraz i małomiasteczkowy klimat są tym, co jest w stanie przynieść ukojenie jej poszarpanej duszy.

Szybko okazuje się jednak, że wścibscy sąsiedzi ani myślą zostawiać ją w spokoju, ma też niemiłe spotkanie z pewnym humorzastym typkiem, który praktycznie wyrzuca ją z terenu swojej posiadłości. Pan Charakterek, jak go w myślach nazwała, ma w sobie coś znajomego... Czy to możliwe, by się już kiedyś poznali?

Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nazwisko autorki jest reklamą samą w sobie. Kocham powieści Brittainy C. Cherry. Uwielbiam to, że porusza w nich trudne tematy i wlewa w nie hektolitry emocji. Mam pewność, że biorąc do ręki książkę Brittainy, nie obędzie się bez wzruszeń i momentów refleksji.

Śmierć bliskich i żałoba to tematy, które zawsze budzą w nas silne emocje. Utożsamiamy się z bohaterami, których dotknęła strata, bo większość z nas zna uczucia jej towarzyszące.

Jednak to wątek opieki Jaxa nad schorowanym, umierającym już ojcem rozwalił moje serce na milion kawałków. Ojcem, który z życia chłopaka zrobił piekło na ziemi, a mimo to ten go nie opuścił w potrzebie. Trwał przy nim do samego końca, bo choć pamiętał, ile krzywdy ojciec mu wyrządził, kochał go.

Są ludzie, którzy nie zmieniają się nawet na łożu śmierci, ba są tacy, którzy nawet po niej wciąż potrafią ranić, o czym boleśnie przekonał się Jax.

„Południowe sztormy” to piękna historia o starcie, poczuciu winy, lękach. To opowieść o wielkiej przyjaźni, przeznaczeniu i miłości. Historia o tym, że po każdej burzy wychodzi słońce, musimy tylko wystawić twarz w jego stronę, by ciepłe promienie mogły musnąć naszą skórę. Nie powinniśmy zamykać się w sobie. Rozmowa i wyrzucenie z siebie raniących duszę emocji przynosi ulgę, której tak bardzo potrzebujemy. Warto o tym pamiętać. Warto też poprosić o pomoc, jeśli nie potrafimy poradzić sobie z uczuciami sami.

Jest to historia o nowych początkach. O wyrwaniu się z toksycznego środowiska, związku. O bratniej duszy, którą każdy z nas ma, a która rozumie nas bez słów i jest w stanie pomóc nam przejść przez trudy życia. To książka uświadamiająca jak ważna i dająca spokój jest pamięć o bliskich, których straciliśmy...

Polecam gorąco.

Podaj mi rękę. Nie, nie bój się. Zabiorę Cię z dala od wścibskich spojrzeń, ochronię przed wszystkim co złe. Płaczesz? Nie wstydź się, niech łzy płyną. No chodź przytul się. Już lepiej? Kocham Cię Kennedy, już na zawsze.

Kennedy cierpi po stracie ukochanej córki i rodziców, za których śmierć obwinia się po dziś dzień. Nie jest w stanie sama poradzić sobie z żałobą a na wsparcie męża nie może liczyć. Penn uważając ją za słabą poniża ją na każdym kroku aż pewnego dnia żąda rozwodu. Kobieta ucieka do najbliższej sobie osoby, jedynej siostry. To właśnie tutaj rozpocznie się jej droga do odnalezienia samej siebie. Gdy poznaje Jaxa ma wrażenie, że już kiedyś gdzieś go widziała. Oboje borykają się z bolesną przeszłością i tylko we dwoje są w stanie uleczyć swoje poranione dusze.

Jestem szczęśliwa, że mogłam towarzyszyć zarówno Kennedy ja i Jaxowi w najtrudniejszych momentach ich życia. Autorka stworzyła wielowątkową historię o stracie, przeżywaniu żałoby a także odnalezieniu upragnionego spokoju i miłości. Przepełniona emocjami porusza najczulsze struny w sercu. Uświadamia, że łzy wcale nie są oznaką słabości. Jestem pewna, że zakocha się w niej absolutnie każdy kto po nią sięgnie.

📖Rozpoczynając czytać książkę nie byłam przygotowana ogromu emocji jakie funduje nam autorka.Dokładne opisane wewnętrze emocje targające bohaterami oraz lęków przed demonami przeszłości są rewelacyjne.Przedstawione odrzucenie i pogarda ze strony kochanej osoby,która nie potrafiła wesprzeć w ciężkich chwilach po bezpowrotnej stracie było przepełnione smutkiem .Łzy same cisną się do oczów gdy poznaje się bliżej bohaterow i ich walkę o siebie.

Warto także wspomnieć o wspomnieniach z przeszłości,które były zarówno miłe jak i traumatyczne.Poruszany temat opieki nad ojcem tyranem jest godne podziwu.Zadane krzywdy z jego rąk jest niewytłumaczalne a wręcz karalne.Bo karma wraca…

Odkryta skrywana prawda była dla mnie totalnym zaskoczeniem powodująca szybsze bicie serca oraz zdziwienie wydarzeniami,które przyczyniły się to tego.

Autorka poruszyła mnie tą historią.I dlatego mogę wam polecić przeczytanie powieści.Przekonacie się,że warto walczyć o lepszą przyszłość.

Nie czytałam żadnej książki autorki. Miałam ochotę w pewnym momencie gdy jej książek nigdzie nie można było dostać. Tak więc, postanowiłam, że jak tylko kiedyś wpadnie mi w ręce to zobaczę o co tyle krzyku. I o to jest…

Bardzo sprawnie mi z nią poszło bo przeczytałam ją w kilka godzin, pióro autorki jest lekkie i przyjemne. Czekam na kontynuację. Szczerze mówiąc spodziewałam się, że dostanę albo jakiś romans, który będzie słodki aż do przesady albo będzie kontrowersyjny. Tymczasem dostaje bardzo fajną obyczajówkę, która wciągnęła mnie od pierwszej strony.

Pierwsze rozdziały były straszne! Jeszcze dodać do tego, że sama mam dziecko… no niesamowite to było. Jak czytałam jak zwraca się do niej mąż i jak w ogóle ją traktuje… gotowało się we mnie. Przemoc psychiczna to coś strasznego, bardzo trudno się to czytało. Na szczęście to było chwilowe a ja trzymałam kciuki za naszą Kennedy.

Bohaterowie bardzo fajnie zostali wykreowani i pokazani. Ja to już wielokrotnie powtarzałam, że uwielbiam gdy bohater jest inny. Nie taki nudny, poukładany tylko ma to coś, taką „inność”, ma charakter, jakieś tajemnice, coś co go wyróżnia. Fajnym zabiegiem było wplątanie akcji z przeszłości z teraźniejszością, urocze były pewne dialogi. W ogóle cała ta historia jest dla mnie rozkoszna.

„- Chcesz być moim najlepszym przyjacielem?

- Nie prosi się ludzi, by byli twoimi najlepszymi przyjaciółmi. Nie tak zdobywa się najlepszych przyjaciół.

- O. (…) To jak zdobywa się najlepszych przyjaciół?

- Nie wiem. To się po prostu dzieje.

- O. (…) Hej, Jax?

- Tak, Kennedy?

- Chcesz, by wydarzyło się między nami to, co dzieje się między przyjaciółmi?”.

Podsumowując jestem zadowolona. W wolnej chwili przeczytam pozostałe książki autorki i Wam również polecam (są na legimi).

Czasem trzeba powiedzieć stop, koniec lub jest się do tego zmuszonym przez inną osobę. Nie od razu da się rozpocząć pisać nowy rozdział w życiu. Potrzeba czasu by móc zrobić krok w innym kierunku. Kiedy ma się u boku kogoś, kto jest nieoczekiwanym wsparciem otwierają całkiem nowe możliwości, jednak niełatwo dostrzec szansę z bagażem trudnych wspomnień, a może czas odkurzyć te przypominające szczęśliwsze chwile?

Mały, uroczy domek w niewielkiej miejscowości jest schronieniem dla K ennedy od rozstania, dramatu jaki był jej udziałem oraz tego, co nastąpiło później. Dzięki siostrze dostaje możliwość ucieczki na jakiś czas i odnalezienia siebie, a przynajmniej tych fragmentów, które gdzieś zagubiła. Havenbarrow ma wiele plusów, tych ujemnych także w postaci gburowatego sąsiada oraz dość albo raczej mocno nachalnych mieszkańców pobliskich nieruchomości. Do tych dodatnich na pewno trzeba zaliczyć tych, jacy szanują jej prywatność i wyciągają pomocną dłoń w nieoczekiwanych momentach. Gdyby jeszcze nie burze za oknem byłoby więcej niż znośnie, ale i na to jest lekarstwo. Co ukrywa za swoją nieprzyjemnością Jaxson? Każdy ma swoje sekrety i tych dwoje także, jedne mają nowsze korzenie, inne zdążyły już mocno wrosnąć, lecz jedne i drugie tak samo ranią. Nie wszyscy dostrzegają ich cień, ale Kennedy i Jax zauważają je u siebie nawzajem, coś jeszcze łączy ich. Przyjaźń jest cenną relacją, lecz dla niektórzy potrafią połączyć ją z czymś jeszcze, mogącym ją zniszczyć lub wprost przeciwnie. Jak będzie w przypadku tych dwojga?

Sięgacie po książkę pisarki, której książki do tej pory was nie zawiodły. Rozpoczynacie lekturę i jak się okazuje dostajecie o wiele więcej niż spodziewaliście się, chociaż oczekiwania i tak nie były małe. Historia, jaką czytacie od samego początku wciąga was i przekazuje dużą dawkę emocji, a im bardziej zagłębiacie się w nią tym bardziej w niej przepadacie. „Południowe sztormy” należą właśnie do tego rodzaju, jakie łapią nas na wstępie i nie puszczają aż do samego końcu lub raczej my je łapiemy i nie odkładamy dopóki nie przeczytamy ostatniego zdania. Opowieści o Kennedy i Jax`ie daleko do prostych schematów i szybko następujących zwrotów akcji. W zamian za to jako czytelnik dostałam lekturę, w jakiej przeplatają się tak jak w życiu trudniejsze jego fragmenty z lżejszymi, drzwi do przeszłości nie zawsze od razu zamykane są od razu, a los przygotowuje prawdziwe niespodzianki, jakich sobie nawet nie wyobrażaliśmy. Do tego dodajmy humor, pojawiający w zaskakujących momentach i niekiedy bardzo oryginalny, lecz za każdym razem naprawdę wywołujący co najmniej uśmiech, jak nie głośny śmiech. Brakuje kogoś jeszcze czyli oczywiście bohaterów, z kategorii po przejściach, usiłujących po prostu okiełznąć codzienność, zdarza im się robić dobrą minę do złych zagrywek innych, ale przede wszystkim odkrywających to, co byli pewni, że utracili bezpowrotnie. „Południowe sztormy” to książka, przy której nie liczy się spędzonego czasu i zamyka dopiero wtedy gdy już epilog za nami.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA ⭐

💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

Nazywam się Kennedy Lost i moje małżeństwo,cóż w zasadzie go nie ma. Byłam załamana i zagubiona. Postanowiłam uciec do swojej siostry oraz jej męża z ogromną nadzieją,że mnie przyjmą.

Siostra okazała się dla mnie aniołem w ludzkiej skórze, udostępniła mi własny domek w urokliwym miasteczku Havenbarrow.

Zdecydowanie małomiasteczkowy klimat i natura pomogły mi pozbierać się chociaż w małym stopniu w moim życiu.

Niestety nigdy sielanka nie trwa długo. Nakazanie opuszczenia terenu posiadłości przez przystojnego faceta nie byłoby dla mnie trudne. Ale gdy w nieprzyjemny sposób potraktował mnie,mimo że mnie nie znał nie było dobrym początkiem. Nie odbiegając zbytnio od realiów nazwałam go " Pan Charakterek". Te określenie pasowało do niego idealnie.

A mieszkańcy tego małego miasteczka? Najbardziej namolne osoby jakie w życiu spotkałam. Wścibskość jest tu normalna dla lokalnej społeczności.

Ale wiecie co? Okazało się, że nie trzeba używać słów, by kogoś pocieszyć. Czasami wystarczyło, by ktoś usiadł obok ciebie podczas sztormu.

💔💔💔💔💔💔

Zawsze uważałam, że czytanie to forma rozrywki. Piękne hobby i pasja dzielenia się nią z innymi.

Ale dlaczego nikt nie powiedział mi,że niektóre książki łamią serce? Powodują łzy? Dlaczego nikt nie uprzedził,że czytając czasami serce pęka na pół i ciężko wrócić do codziennych czynności?

Czytając "Południowe sztormy" tak się czułam. Czułam się jakby ktoś wyrwał mi serce,trzymał je w garści przez cały czas czytania i jak gdyby nigdy nic po skończeniu poświęci oddał mi je pogruchotane.

Pierwsze rozdziały wywołały we mnie smutek. Rozgoryczenie postawą Penn'a , męża Kennedy. Nie jestem w stanie pojąć znieczulicy która panowała w ich małżeństwie.

Lekceważenie uczuć drugiej osoby oraz zakaz ich pokazywania. Było to dla mnie niepojęte.

Od razu polubiłam się z siostrą naszej głównej bohaterki; Yoaną.

Reakcja mieszkańców na nową mieszkankę Havenbarrow była dla mnie tak zabawna.

Próby przywitania się i dowiedzenia się ciekawych smaczków z życia Lost by tylko mieć o czym plotkować. Mimo wszystko jest to częstym zjawiskiem w takich lokalnych miasteczkach.

A sam Pan Charakterek o imieniu Jax.. Niezależny mężczyzna, którego nie interesuje nikt i nic. Lubi mieć swoje miejsce i nienawidzi naruszenia swojego terytorium.

Jednak nie spodziewał się, że on i Kennedy mają ze sobą więcej wspólnego niż sądził.

Książka wydaje się schematyczna. Jednak autorka potrafi z schematycznej powieści stworzyć coś unikatowego i wyjątkowego.

Gorąco Wam polecam tą powieść. Idealna na jesienne wieczory ( Jak i noce 🙈).

Dla wrażliwych dusz konieczna paczka chusteczek. "Południowe sztormy" wywołują łzy.