Pinokio

To niestety nie jest pełna wersja książki, a już na pewno nie jest to wystarczają do szkoły.

Ta książka jest pozycją, którą czytamy wielokrotnie pierwszy raz kiedy jesteśmy dziećmi i stanowi dla nas ciekawą opowieść o drewnianej lalce(pajacyku), a drugi raz w dorosłym życiu kiedy patrzymy na życie z innej perspektywy, z bagażem już różnych doświadczeń, wtedy stanowi ona dla nas zupełnie inną wartość i ma zupełnie inne znaczenie, warto wrócić do jej treści ponownie i w tym celu ją zakupiłam

Wracają wspomnienia. Poczułam się jak dziecko czytając książkę razem z synem. Lektura jest pouczająca i może wiele nauczyć młode pokolenie.

Marta

Wydaje mi się, że wszyscy dokładnie znamy losy małego, drewnianego chłopczyka o imieniu Pinokio, którego Geppetto wystrugał z kawałka drewna i traktował jak syna. Jego nieposłuszeństwo i naiwność przysparzały mu wielu kłopotów, ale dzięki temu poznał mnóstwo ciekawych postaci, zwierząt i baśniowych stworzeń oraz przebył wspaniałą przygodę, z której powrócił odmieniony. Każdy również pamięta go, jako urwisa z rosnącym od kłamstwa nosem. Pinokio należy do klasyki literatury, jest jedną z najbardziej docenianych przez czytelników powieści. To piękna i ponadczasowa bajka o małym pajacyku i jego zmaganiach, pragnieniach i marzeniach. Na podstawie książki powstały filmy, bajki, czy spektakle teatralne. Carlo Collodi, piszący dla dzieci i o dzieciach – ich językiem, z pewnością nigdy nie przypuszczał, że tworząc tę historię, będzie znany na całym świecie. Dzisiaj mam przyjemność przedstawić Wam książkę, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Vesper, jest wydana w oryginale Carlo Collodiego, a przełożyli ją Krystyna i Eugeniusz Kabatcowie, którzy w doskonały sposób przekazali nam cechy języka Collodiego.

„ – Skąd wiesz, że kłamię? – Bo u nas kłamstwo bardzo łatwo się rozpoznaje: albo ma krótkie nogi, albo długi nos. Twoje należy do tych drugich”. Str. 77

Głównym bohaterem jest Pinokio, który jest postacią nietuzinkową o kapryśnym usposobieniu w dodatku lubiący kłamać. To postać, która posiada w równym stopniu cechy pozytywne i negatywne. Nikt nie jest doskonały i większość z nas uczy się na popełnianych błędach, tak samo, jak Pinokio. Wydaje mi się, że każdy, czy to młodszy, czy starszy czytelnik, polubi zabawne, czasami niebezpieczne historie, które przytrafiły się drewnianemu chłopcu. Jestem pewna, że z tą książką nikt nie będzie się nudził. Autor dzięki wprowadzeniu postaci drugoplanowych, zwierząt i baśniowych stworzeń, umiejętnie skomplikował fabułę bowiem, jedne z nich przekazują jakąś życiową mądrość, a drugie skłaniają pajacyka do popełnienia kolejnego błędu, bo na tym opiera się cała przygoda Pinokia. Collodi pokazał, że czytanie i przyswajanie nowych treści ma być przyjemnością. Książka pobudza do myślenia, a z jej kart każdy wyniesie jakiś morał. Dwie podstawowe myśli to odróżniać prawdę od kłamstwa i dobro od zła. Z pewnością każde dziecko zauważy konsekwencje, jakie towarzyszyły pajacykowi i jego zachowaniom.

„(…) nieroztropnie jest za wiele wymagać czy też zbyt grymasić. Nigdy nie wiadomo, kochany, co może nam się przydarzyć na świecie. Różnie w życiu bywa…”. Str. 32

Muszę napisać, że dawno nie spotkałam tak pięknego wydania. W tej konkretnej pozycji pierwsze, co rzuca się w oczy to jej dopracowanie w każdym szczególe. Książka jest szyta, posiada twardą oprawę, zdobioną tłoczonymi i złoconymi napisami. Otwierając ją, jesteśmy zachwyceni: grube kartki w kolorze bieli, duża czcionka i oryginalne ilustracje Carlo Chiostriego, które są surowe, ale dzięki swej prostocie bardzo wymowne i pobudzające wyobraźnię czytelnika – aż chce się czytać! Każdy rozdział opatrzony jest krótką notatką, opisującą to, o czym w nim przeczytamy. Mnie i mojego synka ta książka urzekła! Myślę, że może stanowić idealną propozycją na prezent, ale również dumnie będzie się prezentowała w domowej biblioteczce.

Dużym atutem książki jest również język, prosty bez zbędnych udziwnień, poważnego moralizatorstwa. Przyjemny w odbiorze i łatwy w przyswojeniu, brzmi, jakbyśmy słuchali bajki, którą ktoś nam opowiada, dlatego książkę mogą czytać nie tylko rodzice, ale same maluchy.

Polecam tę lekturę wszystkim bez wyjątku. Tym, którzy nie mieli okazji poznać historii Pinokia, sugeruję, aby szybko nadrobili zaległości. Osoby, które już ją poznały: dzieciaki, rodzice i dziadkowie, proponuję, aby kolejny raz spotkali się z zastępami baśniowych postaci stworzonych przez Collodiego – przeżyjmy to jeszcze raz! Naprawdę warto pamiętać i przekazywać tę mądrą, niebanalną historię małego drewnianego i niesfornego pajacyka o imieniu Pinokio, który w swej drobnej postaci mimo kapryśnego charakteru, miał ogromne i szlachetne serce. Ta historia należy do literackich perełek.

Pinokio to, jak zapewne każdy pamięta, drewniany pajacyk wystrugany przez Dżeppetta. Chłopiec był krnąbrny, leniwy i nieposłuszny w stosunku do swojego opiekuna. Dżeppetto uważał jednak Pinokia za swojego syna, kochał go pomimo iż ten sprawiał mu niemal same kłopoty. Z pomocą staruszkowi przychodzi Gadający Świerszcz i Wróżka o błękitnych włosach, którzy również starają się zrobić wszystko aby pajacyk stał się w końcu dobry i zrozumiał co w życiu dobre a co złe. W końcu za każde swoje kłamstwo przychodzi płacić mu wysoka cenę, jego drewniany nos rośnie zawsze gdy nie mówi prawdy a to zdarza się niestety dość często. Jest w dodatku łatwowierny a chytry Lis i podstępny Kot wykorzystują jego naiwność bez skrupułów. Złe wybory Pinokia tak jak to przecież w życiu bywa, pociągają za sobą szereg konsekwencji. W ich wyniku Pinokio doznaje jednak przemiany zarówno fizycznej jak i psychicznej odkrywając właściwą drogę i cel życia, ucząc się pokory, szacunku do ojca oraz odkrywając jak ważna jest w życiu prawdziwa przyjaźń.

Publikacja jest typową powieścią dla dzieci, bardzo barwną i niezwykle pouczającą historią, która wiele może nauczyć każdego młodego czytelnika. Losy Pinokia mimo iż tak niebezpieczne i pełne zwrotów akcji, na szczęście dobrze się kończą. Chłopiec ponosi karę za swoje złe zachowanie i w końcu sam pojmuje iż nie było ono właściwe. Poprzez to zostaje nagrodzony a wszystkie jego występki zrehabilitowane.

Książka jest pięknie wydana. Liczne kolorowe ilustracje, bardzo ciepłe i przyjemne dla oka, zachęcają dzieci do zapoznania się z historią drewnianego pajacyka. Duża czytelna czcionka nadrukowana na białym kredowym papierze również uprzyjemnia im przygodę z tą właśnie lekturą. Dzieciom, które potrafią już samodzielnie czytać powinna dostarczyć wielu wrażeń, wzruszeń i dobrej zabawy. Cały tekst natomiast podzielony jest na 36 rozdziałów, które rozpoczyna krótka zapowiedź tego o czym w nich przeczytamy. Oczywiście powieść ta jest też lekturą w klasie IV szkoły podstawowej i choćby z tego powodu warto zaopatrzyć się w jej egzemplarz. Myślę ponadto, że warto mieć właśnie taki w swojej biblioteczce tym bardziej, że wydanie jest naprawdę udane, takie typowo dziecięce, kolorowe co zachęca dzieci do czytania, rozwija ich wyobraźnię i pomaga w przyswojeniu treści.

Perypetie drewnianego pajacyka rozbudzają wyobraźnię i skłaniają dzieci do myślenia. Pokazują też, że warto marzyć i dążyć do tego aby nasze marzenia się spełniły. Może nie jest to łatwe, jak w przypadku Pinokia, ale na pewno warto powalczyć aby w końcu się ziściły.