Paprocany

Książka świetna, przeczytana w dobę, polecam 😊😊😊

Liczyłam na coś lepszego da się przeczytać mam nadzieję że następna będzie lepsza

Książkę kupiłam zachęcona pozytywnymi recenzjami. Niestety tym razem nie trafiłam i mocno się rozczarowałam. Autorka używa prostego języka, akcja banalna i przewidywalna, brak jakiegokolwiek napięcia i niepewności. Ani to sensacja, ani kryminał ani erotyk. Książka o niczym.

Autorka jak zwykle nie zawidła ostry język sex i wątek kryminalny z happy endem jedyny mankament za szybko sie czyta. Czekam na kolejne dzieła autorki.

Rewelacja, humor pierwsza klasa, popłakałam się ze śmiechu 😁😁😁

Uwielbiam książki Pauliny Świst. Książka Paprocany jest wyśmienita, zresztą jak wszystkie książki tej autorki :) Polecam gorąco.

Główna bohaterka to Zosia - pewna siebie pani adwokat, która zawsze musi mieć ostatnie zdanie i nigdy nie owija w bawełnę. W ostatnim czasie w jej życiu mają miejsce mało pozytywne wydarzenia: nie układa się jej w związku, a na dodatek zaginęła jej bratanica Karolina, o której można śmiało powiedzieć, jest jej klonem.

Z kolei Krzysztof - to jak dotąd wzorowy policjant, który zostaje oskarżony o gwałt na prostytutce, przez co jest zmuszony udać się na bezpłatny urlop. Jednak jego szef ma dla niego inną pracę: zleca mu pomoc Zosi w odnalezieniu Karoliny. Początkowo mężczyzna jest nie do końca zainteresowany tą opcją, jednak w końcu bardzo angażuje się w pomoc pani adwokat.

Główni bohaterowie są niczym ogień i woda: jej jest wszędzie pełno, a ON najchętniej usunąłby się w cień. Jednak to tylko pozory, Krzysztof też potrafi „pokazać pazurki”, oczywiście jeśli trzeba.

Zarówno ona jak i on, zarzekają się, że nie są kompletnie w ich typie. Można się tylko domyślić jak to wszystko się dla nich skończy 😈.

To moja druga książka tej autorki. „Paprocany” zdecydowanie bardziej przypadły mi do gustu niż „Przekręt”.

Od początku wiedziałam, czego mogę się spodziewać. W książce na pewno znajdziecie ostre sceny erotyczne, dużą dawkę humoru i trzymającą w napięciu akcję. Dialogi między głównymi bohaterami były rewelacyjne. Naprawdę połączenie osobowościowe Zosi i Krzysztofa, to strzał w dziesiątkę. Ta dwójka skradła moje serce.

W książce autorka poruszyła problem odpowiedzialności za innych oraz tego, że niejednokrotnie dla swoich bliskich jesteśmy w stanie zrobić wszystko i że są ludzie, którzy nie myślą tylko i wyłącznie o sobie. A pozory nie raz mogą mylić. Muszę przyznać, że na początku źle oceniłam Zosię. Uważałam ją za młodą panią adwokat, która szasta pieniędzmi na prawo i lewo i uważa, że cały świat kręci się wokół niej. Jednak śledząc jej losy, doszłam do wniosku, że bardzo się myliłam. Ona nie stawia siebie na pierwszym miejscu. Dla niej najważniejsza jest przyjaźń i rodzina i dla nich jest w stanie, jak to się mówi, „przenosić góry”.

Bardzo się cieszę, że zdecydowałam się na kolejną książkę tej autorki. W „Przekręcie” trochę drażnił mnie policyjno - adwokacki slang. Tutaj tego nie było i przez to czytało mi się znacznie szybciej i przyjemniej. Przyznam, że bardzo trudno było mi odłożyć tę pozycję na półkę. Czy sięgnę po poprzednie i kolejne książki tej autorki? Jak najbardziej!

Książka tak mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w jeden dzień.

Połączenie wątku kryminalnego z romansem jest całkiem ciekawe.

➡️Zosia jest prawniczką o dosyć specyficznym sposobie bycia. Jest pewna siebie, piękną i wygadana. Martwi się zniknięciem bratanicy. Ponieważ dziewczynie wcześniej już zdarzały się podobne wyskoki i jest pełnoletnia , policja jej nie szuka.

➡️Poza tym komendę trawią własne problemy. Właśnie jeden z jej najlepszych policjantów zostaje oskarżony o zgwałcenie prostytutki. Komendant (ojczym Zosi) mimo, że nie wierzy w winę Krzysztofa Strzeleckiego musi go wysłać na przymusowy urlop. Prosi go jednocześnie, aby pomógł Zosi odnaleźć bratanicę.

➡️Pierwszy trop prowadzi nad jezioro Paprocany, gdzie Zosia spotyka się z Krzyśkiem. Między nimi od razu zaczyna iskrzyć. Tych dwoje to zupełne przeciwieństwa, więc na każdym kroku sobie dogryzają. Zdecydowanie mocną stroną są tu dialogi między nimi. Cięte riposty i sarkazm są rewelacyjne.

➡️Książkę czyta się bardzo szybko. Wątek kryminalny jest ciekawy, chociaż toczy się powoli, aby na samym końcu przyspieszyć. Za to relacja między panią prawnik i Strzeleckim rozwija się w tempie błyskawicy. Sceny seksu nie są wulgarne i przerysowane. Nie przesłaniają też reszty akcji. Język jest dosyć potoczny, a rozdziały krótkie i napisane z punktu widzenia Zosi i Krzyśka. Autorka

➡️Podsumowując jest to świetna lektura na zimny jesienny wieczór. Chętnie też sięgnę po inne książki Pauliny Świst.

"Paprocany" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pauliny Świst. I przyznam, że jestem zaskoczona. Nie spodziewałam się tak specyficznego stylu, języka, takiej kreacji bohaterów. Zupełnie coś innego niż do tej pory czytałam.

"Paprocany" to książka lekka, o ciekawej fabule, wciągająca i intrygująca, ale nie wszystko do końca mi się podobało. Nieco przeszkadzał mi ostry język, sporo wulgaryzmów, ale to moje osobiste odczucia. Jakoś wolę jednak, jeśli w literaturze jest mniej takich zwrotów. Chociaż tutaj ten język miał swoje odzwierciedlenie w kreacji postaci. Zwłaszcza jeśli chodzi o panią adwokat Zofię. Zosia to bardzo specyficzna bohaterka. Niby pani adwokat, a jednak jej zachowanie zupełnie odmienne od osób, które wykonują ten zawód. Czasem nawet dziecinne. Nie polubiłam się za bardzo z tą bohaterką. Było tu też sporo scen erotycznych i to z dopiero, co poznanym mężczyznom. No jakoś nie jest to do końca moja bajka.

A o czym jest książka? W komendzie w Tychach wybucha afera. Policjanci zostają oskarżeni o zgwałcenie prostytutki. Głównym podejrzanym jest wzorowy policjant - Krzysztof Strzelecki. Szef nie wierzy jednak w jego winę, jednak pomimo tego musi wysłać go na przymusowy urlop. W tym samym czasie znika bratanica przybranej córki komendanta. Przełożony prosi Strzeleckiego o pomoc w poszukiwaniach. Tajemnicze zaginięcie dziewczyny ma jednak drugie dno. Dlaczego Karolina zaginęła? Kto stoi za jej zniknięciem? Jak rozwinie się relacja pomiędzy Strzeleckim i panią mecenas, której chwilowo pomaga w poszukiwaniach bratanicy? Jesteście ciekawi?

Uważam, że jeśli lubicie twórczość autorki to książka powinna Wam się spodobać. Zresztą ile ludzi, tyle opinii. Każdy będzie miał inne zdanie. Mnie wiele rzeczy w książce przeszkadzało, ale chętnie przeczytam jeszcze jakąś książkę autorki żeby przekonać się czy moje zdanie się zmieni.

Premiera najnowszej powieści Pauliny Świst bardzo mnie zaskoczyła, bo autorka informację o swojej najnowszej powieści opublikowała bardzo późno jak na standardy wydawnicze. Nie będę jednak ukrywać, że na ,,Paprocany" czekałam bardzo, z uwagi na to, że ,,Przekręt", czyli poprzednia powieść autorki bardzo mi się podobała. Zresztą, która z czytelniczek lubiących ostre riposty nie czekała z utęsknieniem na kolejną powieść nieco tajemniczej autorki niech pierwsza rzuci kamieniem. I tak oto, jeszcze przed otrzymaniem papierowego egzemplarza postanowiłam także przyjrzeć się bliżej kolejnemu serialowi (czytanemu) Empika, który powstał właśnie na podstawie Paprocan, który co ciekawe bardzo przypadł mi do gustu. Cóż, Paulina Świst wie co czytelniczki lubią, ale choć sama książka jest całkiem dobra, to gdzieś zabrakło mi tego efektu wow.

Zosia to młoda pani prawnik, która zdążyła w swoim zawodzie osiągnąć już bardzo wiele. Gdy jej 18-letnia bratanica ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, kobieta postanawia za wszelką cenę ją odnaleźć. Pomóc ma jej w tym Krzysztof Strzelecki - jeden z najlepszych policjantów Miejskiej Komendy Policji w Tychach, który został oskarżony przez prostytutkę o gwałt i wysłany na przymusowy urlop. Jednak ani Zosia, ani Krzysiek nie spodziewają się, do czego doprowadzi ich śledztwo i jak wpłynie ono na ich życie.

Zosia i Krzysiek to tacy bohaterowie, pomiędzy którymi chemia jest widoczna gołym okiem, ale nie od samego początku. Na początku poznajemy ich oboje, później oni sami się poznają i przy pierwszym spotkaniu nie będę ukrywać, gdzieś zaskoczyło, ale nie do końca tak, jak przy poprzednich bohaterach "Świstowych" powieści. Tutaj oni sami raczej są na początku powściągliwi, jednak w trakcie powieści relacja między nimi ewoluuje tak szybko, że byłam w małym szoku i żałowałam, że książka się kończy. Zosia to nieco zwariowana, nie dająca sobie w kaszę dmuchać prawniczka, która dobrze wie czego chce i nie boi się po to sięgać. Nie przejmuje się nieudanym małżeństwem, nie gardzi dużą ilością wina, zostawia bajońskie sumy w taksówkach i bierze z życia pełnymi garściami. Jej pokrewną duszą jest Karolina - jej bratanica. Obie są dla siebie największymi przyjaciółkami. Po tym jak dziewczyna ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, Zosia robi wszystko, by ją odnaleźć. Krzysiek to z kolei dobry, przykładny glina, który zostaje wrobiony w gwałt prostytutki i wysłany na przymusowy urlop. Na początku uważałam go za takiego mężczyznę, który jest powściągliwy, strasznie odpowiedzialny. Jednym słowem - małe przeciwieństwo naszej Zosi. Od razu mogę Wam napisać, że Krzysiek z pewnością odstaje od wykreowanych w poprzednich powieściach autorki głównych bohaterów. Jest raczej odpowiedzialnym gliną, powściągliwym facetem, który nie rzuca ripostami co chwilę, choć nie boi się też zaryzykować, ale co ciekawe właśnie za te wszystkie cechy, które posiada naprawdę go polubiłam. Można powiedzieć nawet, że gdzieś tam Krzysiek jest też chyba nieco nieśmiały, przez co ON i Zośka doskonale się uzupełniają. Nowa seria to też nowi bohaterowie, więc nie dostrzeżemy tu praktycznie żadnych powiązań z poprzednimi seriami autorki, więc spokojnie możecie ją przeczytać nawet nie będąc zaznajomieni z pozostałymi książkami tej autorki.

Sama Paulina Świst wspominała w jednym z wywiadów, że na początku Paprocany miały być powieścią jednotomową, zamkniętą historią, ale z czasem ewaluowało to do pomysłu na całą serię, która będzie powiązana z tajemniczym mafioso. ,,Paprocany" to tak naprawdę, podobnie jak w przypadku pozostałych książek autorki niewyczerpalne źródło inteligentnych ripost i nawiązań do obecnej sytuacji na świecie. Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, podziwiałam głównych bohaterów i oczywiście kibicowałam im w śledztwie. Autorka wplątała bohaterów w całkiem ciekawie wymyśloną historię i przyzwoicie utkaną tajemnicę zaginięcia bratanicy Zośki. Mimo wszystko nie będę ukrywała, że czegoś mi tutaj zabrakło. Chyba przede wszystkim gagi wymyślone przez autorkę jakoś tutaj w niektórych przypadkach nie działały, a sama akcja nie była równomiernie ułożona. Liczyłam na to, że relacja między bohaterami będzie się rozwijać nieco wolniej, a tutaj zostałam zaskoczona, bo wszystko potoczyło się dziwnie szybko, moim zdaniem nieco za szybko. Tak jak wspominałam, Zośka i Krzysiek nieco odbiegają od innych bohaterów wykreowanych przez Paulinę Świst w jej poprzednich powieściach i mam wrażenie, że zostali zbudowani w inny sposób. Najważniejsze jest jednak to, że nie zabrakło w tej powieści również wielu intryg. Pod tym względem autorka miło mnie zaskoczyła, bo udało się jej wyprowadzić mnie w pole z moimi domysłami, co nie jest proste. Intryga utkana jest naprawdę bardzo dobrze, przez co sama książka, oprócz tego wątku uczuciowego i relacji pomiędzy bohaterami oferuje nam naprawdę ciekawy wątek kryminalny związany z poszukiwaniem Karoliny.

,,Paprocany" to kolejna intrygująca powieść autorki, która doskonale wie, jak łączyć dobrą zabawę i riposty wyważone w punkt. Nie będę Was oszukiwać, że nie czekałam na tę powieść, bo po tym, co autorka zaoferowała w poprzednich powieściach mogę śmiało powiedzieć, że książki Świst to idealne guilty pleasure. Historia Zośki i Krzyśka rozpoczyna nową serię i jestem ciekawa, co zaoferuje nam autorka. Choć ,,Paprocany" nie są może w moim mniemaniu najlepszą powieścią autorki, to i tak bawiłam się wyśmienicie czytając tę powieść i nie mogę się doczekać, aż będę mogła sięgnąć po kolejne historie spod pióra tej autorki. Jeżeli chcecie się na chwilę oderwać od obowiązków i przeczytać powieść, która pozwoli Wam na kilka godzin relaksu to śmiało mogę Wam polecić tę historię i myślę, że z pewnością się nie zawiedziecie.

Całą recenzję przeczytacie na blogu MŚL

Oj było gorąco!!! „Paprocany” Pauliny Świst to kryminał lecz osobiście zakwalifikowałabym ją również do erotyku!! Ta książka przeszła chyba przez wszystkie moje etapy czytelnicze 😆 Początkowo miałam trudności aby wbić się w fabułę, następnie cięty język bohaterów dał mi się we znaki. Zapaliła mi się czerwona lampka ostrzegawcza. A skończyło się na tym, że nie mogłam się wręcz od niej oderwać !!! Paulina Świst tą pozycja wyciągła mnie z dołka czytelniczego. Chemia między bohaterami tej książki, była niemal namacalna. Oj, połączenie grzecznego policjanta i niegrzecznej Pani adwokat bardzo mi się spodobało. Wątek kryminalny choć z początku rozwijał się dość powoli, również z biegiem stron pozytywnie mnie zaskoczył. Spędziłam z tą książką długi wieczór, i miałam niesamowitą rozrywkę. Z chęcią przeczytałbym jej kontynuacje. Aaaa jeszcze jedno 🙈 Pani Paulino, jeśli zna Pani Krzysia to ja pilnie potrzebuje pomocy w śledztwie 🤣🤣🤣🤣 Kobietki spokojnie, żartuje 😂🤣🤣🤣🤣🤣 Spokojnej nocy ⭐

Chcę Wam dzisiaj przedstawić recenzję książki Pauliny Świst "Paprocany". Od razu pragnę podziękować wydawnictwu Muza za egzemplarz recenzyjny tej świetnej książki!

Było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, ale uważam je jak najbardziej za udane! Myślę, że z przyjemnością sięgnę w przyszłości po inne jej książki.

Pierwszy raz miałam okazję czytać książkę, której akcja toczy się w miejscach tak dobrze mi znanych!

Paprocany - bardzo urokliwe miejsce💙 - uwielbiam tam spędzać czas, Gliwice, Mikołów... kopalnia Guido... wszystkie te miejsca są mi bliskie :)

- i za to ta książka ma ode mnie dużego plusa!

Oczywiście nie tylko za to. Fabuła była bardzo wciągająca, a zyskała na tym przede wszystkim poprzez dobrze wykreowanych bohaterów oraz ich poczucie humoru :D

Poznajemy tutaj Zofię - młodą panią adwokat, która zaczęła poszukiwania swojej 18-letniej bratanicy. Pomaga jej w tym urlopowany policjant, który został niesłusznie oskarżony o zgwałcenie prostytutki..

Do czego doprowadzi wspólne śledztwo tej dwójki?

Na pewno do tego, że mocno się do siebie zbliżą podczas tych poszukiwań:D Ten wątek też był bardzo ciekawie przedstawiony między tą dwójką🙈

A co jeszcze wydarzy się podczas poszukiwań? Przeczytajcie sami :)

Myślę, że to jest fajna odskocznia i bardzo ciekawa pozycja ;)

Macie w planach?

Czytaliście coś innego tej autorki?

Paulina Świst zaprasza wszystkich tym razem nad jezioro. Uwaga! Nikt nie może liczyć na odpoczynek, ponieważ bardzo dużo się tu dzieje. W skrócie można napisać, że ta książka po raz kolejny obala stwierdzenie, iż nie ma ideałów. Nawet najbardziej kryształowe postacie mają coś na sumieniu. Kto będzie taką osobą w powieści "Paprocany"? Tego trzeba się samemu przekonać. Bardzo ciekawa książka, która przedstawia zaskakujące wydarzenia, których finał znajdziemy, jak to zwykle bywa, na końcu książki. Ponad 300 stron naprawdę interesującej historii, która jest w stanie wciągnąć bez reszty. Brawa dla autorki za powieść.

Po dość ciężkim tygodniu, potrzebowałam oderwać się od wszystkiego przy niezbyt wymagającej lekturze. Mój wybór padł na "Paprocany" i okazał się strzałem w dziesiątkę.

Po tym jak Krzysztof, najlepszy tyski glina, zostaje oskarżony o gwałt na prostytutce i tymczasowo odsunięty od służby, szef, który nie wierzy w jego winę, postanawia mu pomóc, bo rachunki same się nie zapłacą.

Załatwia mu fuchę, u swojej przybranej córki, która poszukuje zaginionej bratanicy. Ponoć ostatni raz widziana, była w towarzystwie tajemniczego motocyklisty.

"Momentalnie oddałabym mu serce, cnotę i wypłatę. Gdybym nadal była w posiadaniu którejkolwiek z tych rzeczy".

Zosia, jak chyba wszystkie bohaterki Pauliny Świst, to kobieta dynamit, pani adwokat, wyszczekana, pewna siebie i cholernie seksowna. Mimo że jakoby nie jest w typie Krzyśka, ten nie potrafi się jej oprzeć.

Wspólnie krok po kroku rozwiązują zagadkę zaginionej dziewczyny, przy okazji, coraz mocniej ze sobą flirtując. Narracja przeskakuje od niego do niej, dzięki czemu możemy ich naprawdę dobrze poznać, a że rozdziały są dość krótkie, czyta się błyskawicznie.

Mamy więc zagadkę kryminalną, a nawet dwie, połączone z dość odważnym romansem, niepozbawionym mocniejszych scen oraz bardzo dużej dawki świetnego humoru. Idealna lektura dla wszystkich niegrzecznych dziewczynek 😈 a te grzeczne, może się czegoś nauczą 😉.

Jeśli ktoś się waha przeczytać "Paprocany", bo ma dość erotyków, to śmiało możecie kupować w ciemno i czytać. Nastawiałam się na ogrom "wątków łóżkowych", a dostałam naprawdę fajną fabułę. Wątek kryminalny połączony z ciętym językiem Zośki i nieznaczną ilością seksu jest strzałem w dziesiątkę. Odnalezienie bratanicy, która przepadła bez śladu jest dla kobiety priorytetem. Pomaga jej w tym Krzysztof, który jest zawieszony w czynnościach funkcjonariusza policji. To moje pierwsze spotkanie z autorką, ale mam szczerą nadzieję, że nie ostatnie! 🙃

Zośkę od razu polubiłam. Zwariowana, bezpośrednia, wyszczekana, ale również dobra i troskliwa. Wulkan emocji. W dodatku zabójczo piękna pani mecenas. Marzenie każdego faceta. 🤭

Krzysiek to ciacho, na którego widok pewnie nie jednej kobiecie zmiękły nogi. Jest typem poukładanego, grzecznego faceta, ale wraz z zagłębiającą się znajomością z Zośką, zmienia się trochę w tego niegrzecznego... 😉

Z każdą przeczytaną stroną poznajemy bliżej bohaterów i zdobywamy ich sympatię. Nie ma tu krwawej jatki. Są gangsterzy, jednak uprzedzam, nie grają pierwszych skrzypiec i to mi się podoba.

Książkę czyta się bardzo szybko, kwestia dłuższego wieczora 🙂 Akcja biegnie cały czas do przodu, tempo takie jak wyrzucane przez Zośkę przygadywanki. Ona i Krzysiek są totalnymi przeciwieństwami. Co może z tego wyniknąć? Na pewno wybuch mieszanki emocji. Intrygująca historia, która ma miejsce na moim ukochanym Śląsku 💕

"Jeśli była jakakolwiek dewiza, którą kierowałam się w życiu, to była to złota myśl Marii Czubaszek: "Prawdziwa tragedia to przystojny facet, ale durny i bez poczucia humoru"."

Na komisariacie wybucha afera, której ofiarą pada porządny glina, Krzysztof Strzelecki. Przełożony wysyła go na przymusowy urlop i jednocześnie prosi aby w tym czasie pomógł jego pasierbicy, mecenas Zofii Bojarskiej, odnaleźć bratanicę, która uciekła z domu. Paulina Świst wraca i to w świetnym stylu, mamy nową parę bohaterów i nową aferę, ale poza tym dostaniemy to co lubimy, czyli genialne riposty, które bawią do łez, wartką akcje (trochę przewidywalną, ale co z tego) i pikantne sceny erotyczne. Jeżeli obawiacie się czy Zośka i Krzysztof (vel Krzysio), którzy są dobrani na zasadzie, że "przeciwieństwa się przyciągają" dają radę, to od razu uspokajam, że tak, dają radę. "Paprocany" podobnie jak pozostałe książki autorki, są schematyczne i dosyć przewidywalne, ale powiedzmy sobie szczerze, nie jest to literatura piękna tylko rozrywkowa i jako taka sprawdza się genialnie. Idealna pozycja, jeżeli potrzebujecie chwili oddechu i relaksu. Mam głęboką nadzieję, że to początek nowej serii, bo ja już chcę więcej.

O Pani Paulinie Świst słyszałam niejednokrotnie — widywałam jej książki w księgarniach (internetowych, jak i tych stacjonarnych), natomiast nie było nam ze sobą po drodze. W końcu podjęłam „męską” decyzję i postanowiłam zapoznać się z piórem tejże Autorki. Czy spotkanie było udane? Owszem, aczkolwiek mam swoje małe „ale".

Fabuła — przyznam, że opis okładkowy bardzo mnie zaciekawił, ale mam pewne spostrzeżenia dotyczące treści, o których zaraz wspomnę.

W Komendzie Miejskiej w Tychach wybucha afera — prostytutka oskarża wzorowego funkcjonariusza o gwałt. Krzysztof (wspomniany policjant) twierdzi, że jest niewinny, mimo tego zostaje wysłany na przymusowy urlop. W tym samym czasie bez śladu znika bratanica szefa Krzysztofa. Z bratanicą bardzo mocno związana jest Pani Adwokat — Zośka (będąca przybraną córką szefa oskarżonego policjanta). Drogi Zośki i Krzyśka łączą się, gdy przełożony funkcjonariusza prosi go o pomoc w prywatnym śledztwie, które funkcjonariusz ma prowadzić z Zofią.

I tu zaczyna się to moje „ale". Według mnie śledztwa jest dosyć mało! Liczyłam na to, iż będzie go zdecydowanie więcej. W całości książki, śledztwo to może 40%, resztę stanowi relacja Zofii i Krzysztofa, która rozwija się w niebywale szybkim tempie! Nie wiem, jak wygląda to w innych książkach Pani Pauliny Świst, natomiast tu troszkę brakowało mi śledztwa w śledztwie. Książkę bez wątpienia wyróżnia cięty jak brzytwa język i konkretny seks, którego Autorka nie boi się opisać. Paulina Świst nie owija w bawełnę, nie bawi się w cukierkowe podchody — wali prosto z mostu, seks wykłada jak kawę na ławę. Osobiście uważam to za plus. Zdecydowanie wolę, gdy Autor potrafi pisać o seksie, a nie gdy traktuje to jako wstydliwy temat.

Postacie wykreowane przez Paulinę Świst są bardzo konkretne, twardo stąpające po ziemi, wręcz namacalne. Może troszkę zbyt wyidealizowane (Zośka przyciąga wzrok WSZYSTKICH mężczyzn swoim idealnym biustem, wyrzeźbionymi pośladkami i nogami do nieba), Krzysztof zaś ma klatkę jak Apollo — niektórym może to troszkę przeszkadzać. Mnie w pewnym momencie pojawiał się uśmiech na twarzy właśnie ze względu na to pokazywanie, jak bardzo bohaterowie są idealni fizycznie. Psychiczne rysy bohaterów są dobre — każda z osób jest bardzo dobrze przemyślana, ma swoje wady i zalety. Cieszy mnie to, że bohaterowie nie są jak przysłowiowe „ciepłe kluchy".

Na duży plus zasługuje styl pisania i język — Pani Paulina pisze w sposób dość prosty, ale niebanalny zarazem. Treść pochłania się bardzo szybko — lubię to, bo mam wrażenie, iż nie męczę się podczas lektury. Dzięki stylowi pisania można utrzymać dobre tempo czytania. Jest jednak coś, co troszkę mi przeszkadzało. Czasami miałam wrażenie, jak gdyby niektóre zwroty były żywcem wyjęte z internetowych memów. Nie lubię tego typu zabiegów — wiem, że dzięki temu książka jest „na czasie”, jest aktualna, ale jakoś tak ten slang, jaki wplata Pani Paulina nie do końca mnie przekonuje. Oczywiście to tylko moje osobiste zdanie, innym osobom może to zupełnie nie przeszkadzać.

Podsumowując - książka jest dobra. W moim oczach ma pewnego rodzaju mankamenty, acz czytając ją bawiłam się naprawdę bardzo dobrze. Pochłonęłam ją na jeden chaps. Czuję niedosyt w sprawach kryminalnych, ale ostatecznie stwierdzam, że spotkanie z Autorką było udane.

Wiele słyszałam o umiejętnościach Pauliny Świst, jednak wcześniej nie było mi dane zapoznać się z jej twórczością. Nadszedł temu kres i postanowiłam sprawdzić, co znajdę w książce pod dziwną nazwą „Paprocany”. I znalazłam coś zdecydowanie dla mnie!

Po pierwsze wyraziści bohaterowie. Zośka totalnie skradła moje serce, a jej bezczelny język i bezbłędne riposty sprawiły, że uśmiałam się niemiłosiernie. Ba, część jej tekstów będę chciała wcielić we własne życie, bo były niesamowite. Reszta osób występujących w książce również nie znalazła się tam przypadkiem. Widać, że autorka dokładnie przemyślała fabułę i doskonale wpisała w nią „aktorów”.

Z tego co słyszałam, autorka jest znana z mocnych erotyków, namiętnych scen zbliżeń, często wulgarnych i mocnych. W „Paprocanach” dostajemy dużo namiętności, zmysłowości i zbliżeń, jednak wszystko jest przekazane czytelnikowi ze smakiem i w dobrym tonie. Ja osobiście lubię takie subtelne, często pikantne, ale zdecydowanie nie wulgarne akcje.

Co jest ważne w książce oprócz bohaterów? Sama fabuła! Tutaj działo się, oj działo. Fajne zwroty akcji, budowanie napięcia oraz ciekawa historia, od której nie można się oderwać. Ta pozycja jest zdecydowanie na jeden wieczór, wiec jeśli nie masz tyle czasu to po nią nie sięgaj, bo nie odejdziesz 😊

Polecam na długie, jesienne wieczory. Lekka, przyjemna i relaksująca.

Moja ulubiona autorka i.. kolejna ulubiona książka do kolekcji! Na początku miałam mieszane uczucia, bo przyzwyczaiłam się do Kingi i Orła, ale Zośka i Krzysiu to duet idealny, w sam raz dopasowany na wzór Kingi i Orła! Uwielbiam ten ostry język i ostry seks w książce. Genialne połączenie. A sama historia jest tak dobra i wciągająca, że jak się skończyła poczułam pustkę i smutek. Czekam na więcej!!

Moje pierwsze zetknięcie z twórczością Pauliny Świst i od razu taki odjazd! Naprawdę trudno mi wyjaśnić, co bardziej wpłynęło na mój entuzjazm wobec tej książki: kryminalna i zagadkowa kanwa fabuły czy też znakomity w swej lekkości styl autorki. Mam tu na myśli nie tylko sprawność warsztatu pisarskiego, ale przeogromną dawkę humoru, ujawniającego się w dialogach i opisach sytuacyjnych. Ciekawy koktajl literacki, w sam raz na pochmurne na pochmurną, jesienno-zimową aurę. Wady? W razie nieostrożności i zbyt łapczywego czytania można śmignąć całość w jeden wieczór. Ale chyba właśnie po tym idzie poznać dobrą książkę ;)

Zosia jest znaną panią adwokat, która niczego się nie boi i słynie z tego, że zawsze dopnie swego. Jednak kiedy dowiaduje się, że jej bratanica Karo zaginęła kobieta jest coraz bardziej przejęta sytuacją ponieważ jak do tej pory mimo, że Karo nie była spokojną dziewczyną to zawsze informowała ją co się dzieje. Zosia postanawia jak najszybciej odnaleźć młodą i upewnić się, że nic jej nie jest, nieoficjalnie ma jej pomóc jeden z policjantów, który zostaje zawieszony po oskarżeniu o gwałt. I chociaż Zośka początkowo nie jest zadowolona z tego, że będzie musiała współpracować z Krzyśkiem wszystko się zmienia w momencie gdy go poznaje i razem trafiają na kolejne ślady które mogą ich zaprowadzić do zaginionej dziewczyny. Podczas całej książki, akcja nie zwalnia nawet na moment, gdyż dzieje się tutaj dużo jeżeli chodzi zarówno o główny wątek ale tak samo dynamiczne zmiany zachodzą w życiu prywatnym głównych bohaterów. Autorka genialnie wykreowała postacie i wręcz nie da się ich nie lubić, a całość jest tak lekko napisana, że nie można się oderwać od tej historii już od pierwszych stron. Jest to idealna mieszanka kryminału i erotyka, który nie jest nudny i zdecydowanie poprawi nasz nastrój w jesienne wieczory.

Paulina Świst „Paprocany”

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki, która swoją premierę miała 12 listopada.

Zofia (Zosia) nieziemsko piękna pani adwokat. Bardzo inteligentna kobieta, stworzona do swojej profesji. Kontrowersyjna zarówno w swoim zachowaniu jak i metodach działania. Dla zaginionej bratanicy może zrobić wszystko.

Krzysztof (Krzyś) najbardziej prawy i uczciwy policjant na całej komendzie. Wydawać by się mogło, że jest cichą myszką, ale potrafi również pokazać pazury. Oskarżony o gwałt na prostytutce.

Bardzo szybko okazuje się, że dwójka nieznajomych sobie osób musi połączyć siły aby uratować siebie nawzajem. Porwania, zabójstwo, narkotyki to jedynie szczyt góry lodowej tego co dzieje się w tej książce. Do tego ognisty romans oraz polskie krajobrazy.

Bardzo podoba mi się zagadka kryminalna oraz to jak zostały połączone losy głównych bohaterów. Na początku nie mogłam przyzwyczaić się do bezpośredniości pani adwokat oraz gierki którą prowadziła. Raz wydarzenia ukazane są z perspektywy Krzysztof, a następnie Zofii. Dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko. Jest to taka propozycja „na jedno posiedzenie ;)”. Pomimo iż jest to kryminał posiada ON wiele cech romansu, także każdy znajdzie coś dla siebie.

Po raz pierwszy miałam okazję sięgnąć po twórczość Pauliny Świst. I przyznam, że miło spędziłam czas z tą lekturą, akcja mknęła w niespotykanym tempie, aż momentami nie mogłam złapać oddechu. Jeden wieczór wystarczył, aby polubić Zofię Bojarską. Z nią nikt na pewno nie będzie się nudził, ona na to nie pozwoli …

Zofia Bojarska na co dzień broni groźnych przestępców w procesach karnych. Jest mistrzynią w swoim zawodzie. Pewnego dnia otrzymuje informację, że zaginęła jej siostrzenica, Karolina. Zresztą nie po raz pierwszy. Ciotka poszukuje młodej, a pomaga jej w tym policjant Krzysztof Strzelecki. Policjant ma swoje problemy, został oskarżony przez prostytutkę o gwałt. Zapiera się, że jest niewinny, a ktoś chce się na nim zemścić. Tylko kto? Zostaje zawieszony w obowiązkach do czasu wyjaśnienia sprawy. A w tym czasie bliżej poznaje szaloną adwokat Zofię i pomaga jej w odnalezieniu Karoliny. Prowadząc ciche śledztwo trafiają na ślad zorganizowanej grupy przestępczej, a z nimi to już nie ma żartów. Zofia wpadnie w kłopoty nie tylko zawodowe, ale i osobiste. A ślady zaprowadzą ich nad Paprocany – jezioro w Tychach, popularne na Śląsku miejsce wypoczynku. Czy uda im się odnaleźć siostrzenicę Bojarskiej? Czy Krzysztof faktycznie balował w agencji towarzyskiej, a teraz nic nie pamięta? Czy może faktycznie ma wroga, który chce go unicestwić? Każda z możliwości wydaje się prawdopodobna, ale czy któraś z nich jest dobrym tropem? Przekonajcie się, nie zajmie to wam dużo czasu …

Biorąc do ręki Paprocany musicie uważać, język autorki jest dość dosadny i wulgarny. Czasami to konieczny zabieg, aby wzmocnić wrażenia i nadać kolorytu całej fabule. Tak jest właśnie w przypadku tej historii. Co jeszcze dostaniecie w prezencie? Szybki seks, mnóstwo sarkazmu i ironii, ale w bardzo inteligentnym wydaniu. Można się uśmiać patrząc z boku na rozwój znajomości Zofii i Krzysztofa, ich wzajemne relacje i docinki. Dzięki nim ma się ochotę brnąć dalej. Chociaż pomysł na fabułę jest ciekawy, to dla mnie mały intrygujący i tajemniczy. Uważam, że całe śledztwo zostało spłycone i potraktowane powierzchownie. Brakowało mi emocji i mocnych wrażeń, jak na thriller cała sfera odczuć wypada dość blado. Nie otrzymałam znanego mi z innych powieści sensacyjnych napięcia, mocniejszego bicia serca czy wypieków na twarzy. Jak na książkę tego gatunku jest dość lekka w odbiorze. Uważam, że zbyt dużo miejsca poświęcono parze bohaterów, kosztem wątku sensacyjnego. I to się odbiło na moim odbiorze tej lektury.

Trochę rozczarowało mnie to pierwsze spotkanie z autorką. Czy dam jej kolejną szansę? Spróbuję, nie mogę całkowicie się od niej odciąć po pierwszym spotkaniu. Każdy może mieć gorszą chwilę, więc sięgnę po inną powieść, aby się przekonać, czy teraz miałam rację czy będzie już tylko lepiej. Nie sugerujcie się moją opinią, być może wam ta fabuła przypadła do gustu. A wiadomo, z gustami się nie dyskutuje.

Jedno jest pewne, z Zofią nie będziecie się nudzić! Jeżeli nie macie jeszcze planów najbliższy wieczór, to sięgnijcie po Paprocany. Miłe i radosne chwile przed wami.

Początek taki sobie za dużo że tak delikatnie ująć momentów, które jako tako nic nie wniosły. Dopiero jak zaczął się prawdziwy wątek wtedy nawet nie wiem kiedy książka się skończyła. Polecam. Fajnie się czyta. Jak każdą książkę pani Pauliny.

świetna książka dla osób chcących sie nauczyć fajnych slangowych odzywek.. Przeczytałem wszystkie książki , a nawet 3 kupiłem i żałuje . Coraz gorsza fabuła , pornografia na początku nawet i ciekawa , a ostatnio po prostu nudna. Jesli ta tendencja się utrzyma to pewnie w kolejnej książce , akcja sie skończy i rozpocznie na kradzieży jakiegoś samochodu. Może są to interesujące pozycje dla namietnych czytaczy kryminałów , ale jeśli się przeczyta jakieś bardziej ambitna literaturę , to o ile autorka się nie poprawi to raczej nie wróżę sukcesów . Pozdrawiam Autorkę :)

Mieszkam naprzeciwko tego parku i zastanawiam się czy kupić tą książkę czy nie sprawi ze będę miała odrazę

Książka bardzo mnie wciągnęła. Czytało mi się ją bardzo szybko i z ogromnym zainteresowaniem. Najbardziej urzekli mnie główni bohaterowie. Nie przerysowani, tacy "swojscy", oraz to ich niesamowite poczucie humoru... ;) Książka mi się podobała i z chęcią sięgnę po kolejne propozycje od P.Świst.

Moja druga książka spod pióra Pani Świst i jestem ponownie zachwycona, jej stylem , humorem, no wszystkim. Ja takie książki ewidentnie uwielbiam .

Nasza bohaterka - Zosia, jest adwokatem, osobą która w słowach nie przebiera , mówi co myśli , a tok myślenia ma niezmiernie błyskotliwy. Ciężko jej nie lubić, przez co ma nie małe grono przyjaciół. Nawet wśród przestępców, których broni.

Jej bratanica znika i mimo, że każdy uważa , że "młoda zabalowała", Zośka wie , że to podejrzane, że mogła wpakować się w tarapaty. Wpakował się w nie niewątpliwie Krzysiek, policjant, ulubieniec ojczyma Zosi, który jest komendantem. I przez ten zbieg okoliczności ta para zaczyna wspólnie poszukiwać bratanicy Zosi.

Jak się okaże sprawa nie jest tak łatwa i oczywista jakby się wydawało. A ta dwójka spędzi czas nie tylko na poszukiwaniach zaginionej nastolatki.

Ta książka była po prostu świetna, chciałabym przy każdej spędzać tak przyjemnie czas. Wybuchać niekontrolowanym śmiechem co stronę albo co kilka. Ostre i namiętne sceny seksu to kolejna zaleta. Nic tylko chwytać kolejne , bo ta autorka ma talent do wciągania w swoje historie .

Polecam serdecznie

To kolejna książka Pauliny Świst, po którą miałam okazję sięgnąć w ostatnim czasie. Tym razem nowi bohaterowie, w zupełnie nowych okolicznościach.

W Miejskiej Komendzie Policji w Tychach wybucha afera: kilku policjantów miało rzekomo zgwałcić prostytutkę. Pokrzywdzona jako głównego sprawcę wskazuje Krzysztofa Strzeleckiego - wzorowego funkcjonariusza. Szef wierzy w jego niewinność, jednak wysyła go na przymusowy urlop i w tym czasie prosi o pomoc. Zaginęła bratanica słynnej adwokat Zofii Bojarskiej, a Krzysztof musi ją odnaleźć. Rozpoczynają wspólne śledztwo, podczas którego wszystkie tropy prowadzą do Paprocan - jeziora w Tychach.

Po raz kolejny książkę Pauliny Świst wysłuchałam w formie audiobooka i dostarczyła mi ona świetnej rozrywki. Fabuła, która intryguje, ale gwarantuje również dawkę dobrego humoru. Połączenie romansu i wątku kryminalnego.

Świetnie wykreowani bohaterowie, są jak ogień i woda. Ona, seksowna kobieta z ciętym językiem, zawsze mówi to co myśli. On, spokojny, zrównoważony i przystojny. Na każdym kroku czuć między nimi napięcie.

"Paprocany" to taka lekka i ciekawa lektura. Jak większość książek autorki, może nie zapadnie na długo w pamięć, nie będzie miała w sobie głębi, ale na pewno zapewni dobrze spędzony wieczór. Ja jestem zadowolona!

Ostry seks /Ostry język / Ostra jazda

Czy te trzy równoważniki zdań odzwierciedlają charakter tej książki? W 99% tak 😁

Ostry seks - był! Oj zdecydowanie był! Nasi bohaterowie potrafią się dobrze bawić w każdym miejscu i o każdej porze. Było ogniście, nawet bardzo.

Ostry język - zdecydowanie tak!!! Nie dość, że język jest ostry jak brzytwa to te riposty...... Czaderskoooo ❣️ dialogi w tej książce uwielbiam i nie raz parskalam śmiechem.

Ostra jazda - i tutaj właśnie troszeczkę mi zabrakło, tak minimalnie. Niby było zbudowane napięcie, była akcja, niebezpieczeństwo itd, ale mi jednak troszeczkę zabrakło. Niewiele.

Niemniej na pewno w przyszłości sięgnę po inne książki autorki!

To było moje pierwsze spotkanie z tą autorką, ale bardzo owocne. Spodziewałam się romansu jakich wiele, a otrzymałam naprawdę fajny erotyczny kryminał i ciekawą historię.

Całą opowieść rozpoczyna policyjna afera. Ponoć kilku funkcjonariuszy miało dokonać gwałtu na prostytutce. Jako głównego sprawcę wskazuje ona Krzysztofa Strzeleckiego, który jest jednym z najbardziej wzorowych policjantów. W jego niewinność wierzy tylko jego szef, który również boryka się z problemami – jego przybrana córka bardzo martwi się o swoją nastoletnią bratanicę, która zaginęła. Co prawda już wcześniej zdarzały jej się takie zniknięcia, ale tym razem Zofia ma złe przeczucia. Wspólnie z Krzysztofem rozpoczynają prywatne i nieoficjalne śledztwo, które prowadzi do tego, że zrobi się bardzo gorąco i to nie tylko za sprawą rozwikłania zagadki.

Od pierwszych stron bardzo wciągnęłam się w lekturę. Wulgarny, ale też bardzo codzienny i na poziomie język (jeśli wulgaryzmy w ogóle mogą być na poziomie), szybka, wartko płynąca akcja, która porywa oraz idealna długość to niewątpliwie zalety tej książki.

Trudno było mi zdefiniować, do jakiego gatunku mogę zaliczyć „Paprocany”, gdyż mamy tu zarówno wątek kryminalny jak i romantyczny i erotyczny.

Byłam bardzo ciekawa, w jaki sposób autorka to wszystko połączy, ale udało jej się to bardzo dobrze.

Od pierwszej chwili również polubiłam głównych bohaterów – ostrą i nieprzebierającą w słowach panią mecenas i bardzo poukładanego oraz „grzecznego” Krzysztofa, który jak się później okazało również potrafi ostro popieprzyć.

Scen seksu było kilka – dobrze, że nie na każdej stronie i nie na każdym kroku, bo pewnie bym nie przebrnęła, gdyż po kilku przeczytanych erotykach nie jest to mój ulubiony gatunek.

Bardzo się cieszę, że Paulina skupiła się głównie na wątku kryminalnym oraz uczucia rodzącego się między Zofią i Krzysztofem a seks był tylko dodatkiem, co pięknie dopełniło całości.

Warto zwrócić też uwagę na dialogi w książce, które potrafiły mnie doprowadzić do łez ze śmiechu. Zośka i jej cięty język to absolutna rewelacja, a jej rozmowy z przystojnym policjantem przyświecają zasadzie: kto się czubi, ten się lubi.

Podsumowując, uważam, że jest to książka dla miłośników różnych gatunków literackich. Autorka nie przedobrzyła i otrzymaliśmy naprawdę bardzo dobrą opowieść.

Z pewnością sięgnę jeszcze po książki Pauliny, gdyż jestem ciekawa jej twórczości.

Seks z kryminałem w tle :)

Kryminał, akcja, romans, seks (z akcentem na to ostatnie!) – tak w największym skrócie można podsumować „Paprocany”: najnowszą książkę wychwalanej przez czytelników pod niebiosa Pauliny Świst. Czy te peany i zachwyty są rzeczywiście zasadne? Po lekturze mogę powiedzieć, że jak najbardziej tak! Taka dawka porządnej jazdy bez trzymanki, napisanej przy okazji lekkim piórem oraz ostrym językiem nie trafia się zbyt często :)

„Paprocany” są teoretycznie kryminałem, tak naprawdę jednak taka konwencja jest tylko tłem i przykrywką dla ekscesów seksualnych głównych bohaterów, o których czyta się naprawdę świetnie :)

Pozornie akcja sprowadza się na początku do wątków kryminalnych. Mnie osobiście ta kryminalna konwencja – nawet z poziomu wiedzy o charakterze twórczości autorki :) – dość mocno zmyliła :) Miałem nadzieję na dobry kryminał, którego akcja rozgrywa się w położonych o rzut beretem od moich Katowic Tychach ;) Czy doznałem jednak zawodu czytelniczego? O, nie! :)

W Miejskiej Komendzie Policji w Tychach wybucha nie lada skandal i afera – wieść niesie, że kilku policjantów dokonało brutalnego gwałtu na miejscowej prostytutce. Dziewczyna wskazuje jako winnego Krzysztofa Strzeleckiego – funkcjonariusza o nienagannej opinii, powszechnie lubianego i uważanego nie tylko za niezłego gliniarza, ale i człowieka. Czy facet rzeczywiście jest winny?

W winę podwładnego nie wierzy jego szef, Franciszek, jednak procedury są nieubłagane – do czasu wyjaśnienia sprawy Krzysztof zostaje skierowany na przymusowy urlop. Nie będzie się jednak na nim nudził zbyt długo, jego szef szybko bowiem będzie potrzebował pomocy. Przybrana córka Franciszka, Zofia Bojarska, ma bowiem kłopot ze swą 18-letnią podopieczną, Karoliną – dziewczyna zawsze była „trudna” i krnąbrna, ale właśnie zaginęła… Franciszek prosi Krzysztofa o pomoc. Czasu na odnalezienie Karoliny nie jest zbyt wiele… Wkrótce znika też kolejna dziewczyna, a wszystkie tropy prowadzą do powszechnie znanego w Tychach i okolicach ulubionego miejsca wypoczynkowego mnóstwa ludzi – do jeziora Paprocany.

W zasadzie już od momentu poznania się Zofii i Krzysztofa coś zaczyna wisieć w powietrzu. Docelowo ta znajomość przemodeluje całą fabułę książki, która mocno skręci z torów kryminału w stronę romansu okraszonego ostrym seksem. Muszę w tym miejscu ze zdumieniem stwierdzić, że czyta się to znakomicie :) – po wątpliwej przyjemności, którą było dla mnie zapoznanie się swego czasu z wszelakimi „Greyami” i z twórczością E.L. James nie spodziewałem się, że trafię w tej kategorii na coś dobrego; a jednak! Świetne opisy bardzo dobrze grają tutaj z napięciem i z emocjami – brawo :)

Język narracyjny Pauliny Świst to kolejna sprawa, o której warto wspomnieć. Niektórych stos wulgaryzmów może odstręczać, jednak sposób ich użycia przez Paulinę Świst jest wręcz uroczy :) Do tego można dosłownie boki zrywać czytając większość książkowych dialogów, co czyni całość bardzo przyjemną i lekką w odbiorze. Jeśli szukacie dobrej książki, która da Wam trochę rozrywki, emocji, a do tego być może Was zainspiruje [ :)) ], to nie mogliście trafić lepiej.

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni [Adres usunięty]

Polecam Wam gorąco inne książki z działu Kryminały i sensacje :)

#Paprocany #PaulinaŚwist #Tychy #TaniaKsiążka #bloggujezTK

[Adres usunięty]

Myślę, że z książkami Pauliny Świst to jest tak, że albo się je kocha, albo nienawidzi. Ja sama mam zamiar śledzić jej kolejne nowości a nawet sięgnąć po poprzednie historie, bo nie chcę uogólniać tylko po jednej lekturze.

"Paprocany" to kolejna książka Pauliny Świst o podobnym schemacie. Osobiście bardzo lubię ten schemat. Jest to historia z pikantnym wątkiem miłosnym Zosi - pani adwokat oraz policjanta Krzysztofa. Bohaterowie szukają bratanicy Zosi, która po raz kolejny gdzieś zniknęła. Jednak tym razem sprawa jest dużo poważniejsza. Akcja książki rozkręca się bardzo szybko, ale tempo później nie zwalnia, co oczywiście jest bardzo fajne. Poznajemy dużą ilość bohaterów, a każdy z nich ma swoją określoną w książce rolę. Podoba mi się także takie trzymanie w napięciu przeplatane z codziennym życiem. Książkę czytało mi się rewelacyjnie i z pewnością sięgnę po kolejne pozycje tej autorki.

Jakiś czas temu zakochałam się w twórczości Pauliny Świst, a ta pozycja tylko umocniła mnie w tej miłości. Książka jest naprawdę świetnie napisana, autorka ma bardzo lekkie pióro, dzięki czemu lektura jest przyjemna i wciągająca, można też liczyć na sporą dawkę czarnego humoru, co jest jednym z największych plusów "Paprocanów". Oprócz sarkastycznych dialogów mamy tu też liczne intrygi, bosko opisane sceny erotyczne i zagadki kryminalne, czyli wszystko, czego potrzeba. To jedna z tych powieści, które od razu porywają, sprawiając, że na kilka godzin zapominasz o całym świecie - nie mogłam się oderwać.

Zofia Bojarska jest adwokatem jedynym w swoim rodzaju. Doskonale wie jak wykorzystywać w swojej pracy wygląd, a cięty język towarzyszy jej 24h na dobę. W momencie, gdy dowiaduje się o zaginięciu swojej bratanicy Karoliny, postanawia przeprowadzić prywatne śledztwo i znaleźć ją na własną rękę. Ma jej w tym pomóc Krzysztof Strzelecki, policjant który przez niesłuszne oskarżenie o zgwałcenie prostytutki został wysłany na przymusowy urlop. Są jednak tacy, którzy wierzą w jego niewinność i staną za nim murem. Przygoda tej dwójki rozpoczyna się na "paprach". Wybuchowy duet rusza do akcji.

"Paprocany" to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, nie licząc opowiadania w antologii. Przyznam szczerze, że po tylu pochlebnych opiniach dotyczących poprzednich książek Pani Pauliny postawiłam wysoko poprzeczkę. Czy byłam usatysfakcjonowana? I to jeszcze jak!

Nie pamiętam, kiedy podczas lektury uśmiech nie schodził mi z twarzy od pierwszej do ostatniej strony. Nawet jak bywało groźnie to teksty, którymi sypała bohaterka bez przerwy rozluźniały atmosferę.

Bardzo przypadła mi do gustu charakter Krzysztofa. Niby taki grzeczny i poukładany mężczyzna, jednak jak trzeba było to potrafił stać się męski i groźny.

Książkę czyta się jednym tchem. To nie lektura, którą odkładasz "na potem". Jak zaczniesz to nie odłożysz jej dopóki nie skończysz. Śledztwo prowadzone przez bohaterów jest interesujące i nie takie znów przewidywalne. Dopiero bliżej końca można się domyślić kto jest tym złym.

Po tej książce, z wielką chęcią nadrobię pozostałe książki autorki, a w przyszłości sięgnę po kolejne nowości wychodzące spod jej pióra. Podsumowując, jeśli lubicie dobry humor i ciekawą fabułę oraz pikantne sceny to z całego serca polecam Wam tą pozycję.

Nie spodziewałam się wiele po tej książce, a tu miłe zaskoczenie! To pierwsza książka Pauliny Świst, jaką przeczytałam i naprawdę przypadła mi do gustu. Akcje ciekawie rozegrane, fabuła zaskakująca, no strzał w dziesiątkę. Teraz czekam na kolejną paczkę z innymi dziełami autorki. Mam nadzieję, że będą tak dobre, jak ten utwór. Bardzo fajna pozycja, jeśli chodzi o kryminały. Zwykle nie czytam książek z tego gatunku napisanych przez polskich autorów, ale czas to zmienić. Fajnie, że w naszym kraju pojawiają się nowi, świetni pisarze thrillerów. Trzymam kciuki, żeby nasi przedstawiciele utrzymali ten poziom.

Pierwszym bardzo ważnym elementem, za który pozycja otrzymuje ode mnie ogromny plus jest styl pisania. Język, humor, opisy, no wszystko jest pisane jakby pode mnie. Uwielbiam taki humor, nieprzynudzajace opisy i bohaterów wyrazistych, zdecydowanych, wiedzących czego chcą. Dzięki temu książkę czytało mi się niezwykle szybko, a gdy przenosiłam się w świat bohaterów zapominałam o wszystkim wokół mnie.

Jednak Pamiętajmy, iż to kryminał. Zatem wymagam, aby napięcie było przez większość akcji. A o elemencie zaskoczenia, najlepiej na końcu to już nie wspominam bo to obowiązkowe. I wiesz, że to znajdziesz w tej książce. Jest dokładnie tak jak powinno.

Historia, którą rozgryzają bohaterowie jest skomplikowana, nieoczywista. Za najważniejsze jednak uważam, iż temat, o którym jest przede wszystkim ta książka, jest tematem niezwykle rzadko poruszanym w powieściach, a jest ON bardzo trudny, smutny i przyprawiający o ciarki.

Wracając jeszcze do bohaterów najbardziej utożsamiałam się z główną bohaterką. Jej zachowanie, jej wybory były dobre. A pokazanie, iż życie nie jest tylko czarno-białe było idealnie w punkt.

Zatem wracając do wcześniejszego pytania, tak, bardzo polecam tę książkę. Szczególnie, gdy będziesz miała dość powieści świątecznych to sięgnij po nią. Uśmiech, napięcie i zaskoczenia gwarantowane. Przemyślenia też się pojawią.

Myślę, że to było moje pierwsze, ale na pewno nie ostatnie spotkanie z twórczością autorki.

Recenzja: "Paprocany" Paulina Świst

Zofia Bielecka jest prawnikiem z ostrym i ciętym językiem. Uczynna i dobra dla wszystkich, nie ma problemu z zawieraniem nowych znajomości. Gdy pewnego dnia okazuje się, że nagle znika jej ukochana bratanica, postanawia nie czekać z założonymi rękami tylko jak najszybciej ją odnaleźć. Do pomocy angażuje policjanta Krzysztofa Strzeleckiego, który został chwilowo zawieszony w swoich obowiązkach. Pomimo tego, że został ON oskarżony o brutalne zgwałcenie i pobicie prostytutki, kobieta od samego początku wierzy w jego niewinność. Im dłużej przebywa z mężczyzną, tym bardziej utwierdza się w tym przekonaniu.

Ta książka jest niesamowita. Jestem w szoku ponieważ nie spodziewałam się kompletnie takiej zawirowanej historii, pełnej ostrego języka, ostrego seksu i niesamowitego poczucia humoru. Książka jest mieszaniną romansu z kryminałem, a ja uwielbiam takie klimaty. Krzysztof to ideał mężczyzny. Nie dość, że przystojny, to niesamowicie dobry i męski. Moja wyobraźnia działała na wysokich obrotach. Zosia natomiast jest kobietą, która poradzi sobie w każdej sytuacji. Cięte riposty, którymi przekomarzali się bohaterowie oraz teksty piosenek, które znam ze swojej młodości, wywołały u mnie wiele sentymentu i uśmiechu na twarzy.

Kolejne rozdziały znikały w mgnieniu oka i z zapartym tchem czekałam na to co się wydarzy na kolejnych stronach.

Jestem szczęśliwa, że autorka postanowiła poprowadzić fabułę z dwóch perspektyw - Zośki oraz Krzyśka. To dało nam niesamowitego smaczku i dzięki temu mogliśmy idealnie wyobrazić sobie odczucia obydwojga z nich. Autorka idealnie trafiła w mój gust czytelniczy i nie mogę się doczekać kolejnych tak dobrych i emocjonujących historii.

Polecam Wam z czystym sumieniem tą książkę

"Paprocany" to kolejna książka od Pauliny Świst, która trafiła do moich rąk. Nie trzeba mnie zachęcać do tego, aby poznać jej dzieła, ponieważ zawsze są na świetnym poziomie. Jedyna poważna wada - za krótka. Ma 320 stron, ale jest tak wciągająca, że można przeczytać ją w jeden wieczór. Do tego można liczyć na malownicze opisy okolic, gdzie poszczególni bohaterowie będą się znajdować. To taka książka dla wszystkich. Mimo iż jest to "literatura kobieca", powieść na pewno spodoba się również mężczyznom.

Paulina Świst to pseudonim literacki jednego/jednej z twórców na polskim rynku.

Jeden z policjantów został posądzony o to, ze zgwałcił prostytutkę. Z tego powodu został odsunięty z pracy na czas do wyjaśnienia sprawy. W tym samym czasie bratanica przybranej córki szefa pakuje się w kłopoty. Dwójka dorosłych ludzi ma być odpowiedzialna za jej odnalezienie. Czy Karo ponownie wpakowała się w kłopoty?

Książka nie jest bardzo obszerna, więc na spokojnie można się z nią zapoznać w jeden dzień. Już od samego początku możemy podejrzewać, że między dwójką poszukującą zaginionej zaiskrzy. Jest to tego typu lektura i ten schemat w książkach się powtarza.

Nie jest to zła publikacja. Idealna na odstresowanie się po cięższym dniu. Wątek przestępczy jest tutaj całkiem zaskakujący i przede wszystkim o to chodzi. Jest to pozycja, którą można czytać bez znajomości poprzednich książek.

,,Paprocany" Pauliny Świst to pozycja na jedno dłuższe czytanie, która sprawi, że przyjemnie spędzicie czas z tą lekturą.

Mistrzyni! Genialny język, mnóstwo dobrego humoru i wciągająca historia. Polecam! Więcej na ig: zaczytanaori

Cześć, cześć 🖐🏻

Lubicie książki @paulina_swist?

Ja jestem po serii "Karuzela" i bardzo mi się podobała 😃 a dziś zapraszam Was na recenzję książki "Paprocany" 😉

⭐RECENZJA⭐

Czy jest możliwość wybuchu afery na komisariacie? W tej powieści przekonujemy się, że tak. Paru gliniarzy ponoć zgwałciło kobietę. Wzorowy funkcjonariusz Krzysztof Strzelecki jest głównym podejrzanym, inaczej mówiąc - prowodyrem. Zostaje wysłany na przymusowy urlop. Szef wierzy w jego niewinność i prosi go o pomoc w sprawie zaginięcia bratanicy swojej przybranej córki. Czy wszystko się wyjaśni? Czy Krzysztof zostanie oczyszczony z zarzutów i uda mu się odnaleźć zaginioną dziewczynę?

👠

O tak! To była książka! 😁 Potrzebowałam takiej lektury na odstresowanie się, zapomnienie o tym wszystkim, co się obecnie u mnie dzieje.

@paulina_swist po raz kolejny pokazała, że można stworzyć powieść prostym językiem, nie dającą dużo do myślenia. No taką odmóżdżającą! Takie też są potrzebne, prawda? Śledztwo, intryga, romans - wszystko tutaj znalazłam i nie było niczego za dużo ani niczego za mało. Wszystko było klarowne i łączyło się w całość. Historia porywa od pierwszych stron i nie można się od niej oderwać. Bohaterów się lubi, są charakterni, tacy z pazurem. Kolejne spotkanie z pisarką uważam za udane! Gorąco polecam! 😃

👠

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwomuza 🖤

👠

W jakich książkach gustujecie? Ja przede wszystkim uwielbiam połączenia kryminalnych zagadek i grzesznych historyjek. Poważne problemy i coś na rozluźnienie atmosfery... Paulina Świst trafiła w sedno!

Byłam zdruzgotana, kiedy po kilku pierwszych stronach główna bohaterka zaczęła mnie irytować, a po pierwszym spotkaniu z jej przyjaciółmi byłam zażenowana. Zachowywali się jak banda gimnazjalistów, zamiast osoby dojrzałe, zakładające swoje rodziny.

Jakoś musiałam przymknąć oko, bo jednocześnie byłam bardzo ciekawa co stanie się ze wzorowym policjantem oskarżonym o gwałt prostytutki.

Całość była dla mnie fenomenalna. Przymykając oko na kilka irytujących chwil. Ciekawie przedstawiony gangsterski świat w tle.

Oczywiście nie narzekałabym, gdyby objętościowo była trochę większa...

W każdym razie, na pewno za jakiś czas powrócę do tej książki i pewne rozejrzę się za innymi książkami autorki.

Bardzo lubię książki Pani Pauliny Świst więc nie mogłam ominąć również tej. "Paprocany" mnie nie rozczarowały. Według mnie jest to jedna z lepszych książek tej autorki. Dzięki tej historii można odciąć się chwilowo od codzienności i zagłębić w świat sarkazmu, czarnego humoru i intrygi. Lekki styl ułatwia wciągnięcie się w lekturę, która potrafi niejednokrotnie zaskoczyć, trzymając przy tym w napięciu. Nie brakuje tutaj pikantnych scen, ciętych ripost i dobrego humoru, które dopełniają kryminalne wątki i sprawiają, że całość jest taka dobra. Szkoda, że książka nie jest tak długa jak bym chciała, nie nudziłam się ani przez chwilę.

Zazdroszczę autorce, że tak lekko potrafi połączyć elementy kryminalne, romansowe i doprawić to wszystko znakomitym poczuciem humoru. Lektura, która zarazem intryguje i poprawia nastrój. Myśląc o stylu pisarskim tej autorki, przychodzi mi na myśl jedno tylko słowo: nienachalny. Naprawdę da się odczuć, że Świst ma dar snucia opowieści, które nie ciągną na siłę czytelnika jakimiś wydumanymi konceptami, lecz potrafią go zainteresować jakby mimochodem. Cenię autorów, którzy po prostu potrafią zaciekawić opowiadaną historią; w przypadku Świst ten walor powoli należy uznawać ten walor za znak firmowy.

Jak mam w rękach dobrą i fajną książkę, to szczerze mówiąc, mogłabym o niej pisać, i pisać i pewnie ¾ z tego to byłby czysty spojler.

Przygodę z autorką zaczęłam z cyklem książek "Prokurator", a Komisarza Radosława Wyrwę wręcz kocham. I mam nieodparte wrażenie, że ON jest namacalny (dlatego proszę go kiedyś pozdrowić, jeśli faktycznie istnieje 🙈), ale wracając do stricte pozycji ze zdjęcia, to jest to historia na raz. Otwierasz stronę, czytasz pierwszy rozdział i już wiesz, że noc masz z głowy.

Podoba mi się styl autorki, to, że dialogi nie są naciąganie, wydarzenia i fabuła jest spójna, ciekawa, akcja zaskakuje, a postacie są niczym wyjęte z normalnego życia. Ja myślę, że ten realizm wynika z tego, że Pani Paulina zna się na prawie, do tego karnym, więc ten slang między organami ścigania ➡️ prawnikami ➡️ a półświatkiem, jest jej dobrze znany, dlatego tak świetnie umie to łączyć i wplatać.

Akcja dzieje się na Śląsku. Policjant Krzysztof Strzelecki zostaje oskarżony o gwałt i tymczasowo zawieszony. Za sprawą swojego przełożonego, postanawia pomóc charakternej, pyskatej i nieokrzesanej Pani prawnik Zofii Bojarskiej w poszukiwaniu bratanicy, która zaginęła w dziwnych okolicznościach. Od spotkania tej dwójki zaczyna się śledztwo, masa dziwnych splotów akcji, ale również obopólna pomoc. Jest śmiesznie, ciekawie i zaskakująco.

Ta historia to nie jest zwykły romans. Miesza się tu kryminał, z sensacją i erotyką. Wszystko jest napisane ze smakiem, ciekawie, a przeplatane wątki aż proszą się o więcej i dalszą część rozwinięcia, chociażby gangsterskiej działalności Luki.

Czekam na kolejne książki autorki, a Wam Moliki z czystym sumieniem polecam tę pozycję.

Książka pełna humoru

Książka pełna seksu

Książka pełna tajemnic

Książka pełna porzadania

Książka pełna czarnych interesów .

Pierwszy raz w książce zakochałam się w bohaterce . Zofia cięty język, pewność siebie i charakterem od początku do końca.

Krzysiu fajny gość którego od razu polubiłam.

Tą dwójkę połączy jedna sprawa i zbliża się bardzo do siebie . Połączeniu ich dwoje to pełna petarda A grzeczny chłopiec pokazał nam diabelka .

Styl pisania autorki lekki i przyjemny przy czym czyta się szybko i jednym tchem aż żal w trakcie odkladac książkę .A tajemnice którą trzeba rozwiązać zaciekawia z kartki na kartkę coraz bardziej.

Książka zdecydowanie dla niegrzecznych 😈😈

Piosenki w książce dobrze mi znane i lubiane A szczególnie wdowa i ta scena ah było gorąco 🔥🔥🔥

Autorka zagwarantowała mi wspaniały czas z książka.

A no i Luca 😍 serduszko ruszyło i pragnę go więcej 🔥🔥🔥🔥

Kiedy w policji wybucha głośna afera, kilku funkcjonariuszy zostaje zawieszonych do czasu wyjaśnienia. Jednym z nich jest Krzysztof, który w tym czasie zostaje przez przełożonego poproszony o zajęcie się prywatną sprawą. Przybrana córka szefa poszukuje bratanicy, która zaginęła. Spotkanie Zosi i Krzyśka będzie owocnym przedsięwzięciem, ON pomoże jej a ona zajmie się jego obroną, gdyż jest świetnym adwokatem. Teraz zacznie się kilkudniowa ostra podróż tych dwojga przez tajemnice do rozwikłania. Trop śledztwa zaczyna się na Paprocanach, popularnym śląskim jeziorze.

Autorka kolejny raz pokazała,że stróże prawa są jej konikiem. Świetnie połączyła tym razem policjanta na którego ktoś zastawił pułapkę,oraz bardzo nieokiełznaną, uzbrojoną w bardzo niewyparzoną buzię prawniczkę, poszukującą równie nieokiełznaną bratanicę. Spędzą w swoim towarzystwie raptem kilka dni. Będą one bogate w cięte riposty, kilka śmiesznych sytuacji, kolejne ślady zaginionej, nowe fakty fałszywych oskarżeń, kilka ciekawych przygód. Oboje jeszcze nigdy nie znaleźli odpowiedniej pary dla siebie, jak się okazało szukali nie tego czego potrzebowali. Zosi potrzebny mężczyzna,który będzie umiał zapanować nad jej niespokojną, trudną duszą zamkniętą w pięknym ciele, mężczyznę z charakterem,a Krzysiek zamiast stawiać na słodkości musiał trafić w końcu na cytrynę, doprowadzającą go do szału, równocześnie potrafiącą poruszyć najczulsze struny jego duszy. W tym wszystkim najlepsze jest to, że choć się nigdy prędzej nie spotkali łączy ich wspólny mianownik do którego będą musieli dojść krok po kroku. Fabuła skrywająca humor, intrygi, tajemnice, zawiłości, romans, i doskonale dobrane dialogi pisane prostym językiem, przez co świetnie się czytało. Jeśli ktoś uwielbia twórczość autorki to tej książki na pewno nie może zabraknąć w kolekcji. Ja polecam z czystym sumieniem.

Niewinność bywa kwestią dość niejednoznaczną, a jej udowodnienie wcale nie należy do łatwych, prostych i bezproblemowych. Podobno do chwili udowodnienia winy człowiek jest niewinny … Podobno … Co innego za to jest pewne, zwłaszcza jeśli spotka się dwoje ludzi, różnych jak noc i dzień, mający co najmniej jeden punkt wspólny – wzajemne przyciąganie.

Jak wpaść w bagno po uszy, pomimo, że jest się po właściwej stronie? Krzysztof Strzelecki właśnie przekonuje się o tym, na własnej skórze. Wyrok już jest na niego przygotowany, chociaż wierzy w niego jego szef, lecz to trochę za mało. Nie ma czasu jednak na zbytnie rozmyślanie nad swoim losem, bo zwierzchnik już zagospodarował mu czas na przymusowym bezpłatnym urlopie. Odszukanie pewnej osiemnastolatki w ramach prywatnego śledztwa teraz jego priorytetem. Zaginionej raczej spokojną dziewczyną nie można określić i takie zachowanie nie jest niczym niezwykłym w jej życiorysie. Ale tym razem podobno to coś poważniejszego. Podobno, bo tak sądzi ciotka nastolatki. Nie pozostaje nic innego Strzeleckiemu jak sprawdzić co wydarzyło się i odnaleźć zgubę. Oczywiście wciąż aktualny jest wiszący na nim zarzut. Jakie zdanie ma w tym temacie Zofia Bojarska? Z góry nie przesadza o niczym, jest świetnym obrońcą, a w tym przypadku jej nowy klient jest kimś więcej niż jedynie kolejną sprawą. Kłopot w tym, że amatorskich sędziów mało to obchodzi, bo jeśli ktoś wskazał kogoś to wiadomo, że coś jest na rzeczy. Pytanie tylko co? W końcu prawda ma to do siebie, że trudniej w nią uwierzyć niż w jej przeciwieństwo. Spokój już był, teraz czas na ostrą grę i to na wszystkich frontach …

Podobno do trzech razy sztuka, podobno, ale w przypadku książek Pauliny Świst premierę miała właśnie siódma książka i po raz kolejny dostałam lekturę, która podarowała mi kilka godzin doskonałej rozrywki. Nie ma co ukrywać, że tego się spodziewałam, mając w pamięci poprzednie trylogie oraz opowiadania z antologii, jednak co innego przypuszczenia, nawet oparte na jak najlepszych doświadczeniach, a czasem czym innym bywa rzeczywistość. Ta ostatnia okazała się genialnie spędzonym czasem z bohaterami, mającymi w sobie to słynne „coś”, sprawiające, że śmiech rozbrzmiewał co i rusz. Tym razem nie było zdziwionych spojrzeń, bo czytanie odbyło się w warunkach domowych, nie w busie i na przystanku, a domownicy po zobaczeniu okładki wiedzieli od razu skąd tak dobry humor i nie przeszkadzali. Wracając jednak do „Paprocan”, nowe postacie lub te, które właśnie wyszły na pierwszy plan, doskonale wpisują się galerię poprzedników, nie pozostając w żadnym razie w ich cieniu i solidnie pracując na swoją sławę. Co więc sprawia, że ta historia wpada w czytelnicze oko? Szczegół i ogół, to pierwsze w liczbie mnogiej w formie dowcipnych, ostrych i często prowokacyjnych dialogów, oczywiście nie można zapomnieć, że pochodzą z odpowiadających im scen oraz rozdziałów. Pozostaje jeszcze ogół czyli fabuła, tocząca się szybko, bez zbędnych ozdobników, z zaskakującymi zwrotami akcji i przede wszystkim ostra oraz prawdziwie gorąca. No i w końcu pozostają bohaterowie, bo to oni są w centrum uwagi i jak najbardziej w tej roli czują się doskonale, a czytelnicy zyskują nowych znajomych, bezkompromisowych, intrygujących oraz świetnie odnajdujących się w ekstremalnych sytuacjach. Spokój i łagodność to nie w tej książce, za to wysokie obroty, cięte riposty oraz postacie jakim daleko do aniołów, za to do twarzy im w bardziej diabelskiej odsłonie. Charyzma, dowcip i przede wszystkim nie byle charakterek, nawet jeśli daje ON o sobie znać w chwili odpowiedniej zachęty, tego wszystkiego nie brakuje postaciom. Dodając do tego całą resztę dostajemy lekturę, na jaką zapotrzebowanie jest zawsze czyli wcale nie tak lekką jak można by zakładać, z przebojowymi osobami, intrygującymi wątkami oraz zapowiedzią, że to, co już za nami było jedynie wstępem i czeka nas prawdziwa jazda bez trzymanki.

Autorkę uwielbiam, wszystkie książki mam i mocno polecam, więc nie mogło być inaczej. Jestem zakochana w tej książce! Przeczytałam w 3h, to były pełne emocji, akcji, miłości, złości i tego ostrego języka, który właśnie uwielbiam. Jest to kolejny strzał w 10. Historia super, mam nadzieję, że będzie więcej części, bo Zosia + Krzysiu to dream team! BARDZO POLECAM!

Akcja książki rozpoczyna się w Komendzie Miejskiej w Tychach, prawdopodobnie kilku policjantów dopuściło sie gwałtu na jednej z prostytutek. Smantha jako sprawcę całego zajścia wskazuje Krzysztofa Strzeleckiego, mężczyzna zostaje wysłany na przymusowy urlop. Krzysiek to wzorowy policjant, cały czas powtarza że jest niewinny. Franciszek jego szef oczywiście mu wierzy ale mam związane ręce, na dodatek jedna z gazet zaczyna drążyć temat.

Franciszek prosi Krzyśka aby w czasie swojego urlopu pomógł jego pasierbicy Zosi odnaleźć Karolinę, bratanicę dziewczyny. Karolina przepadła bez śladu, jednak zawsze kiedy znikała kontaktowała się ze swoja ukochana ciocią. Jednak tym razem tego nie zrobiła.

Zosia śliczna Pani mecenas wraz z Krzyśkiem zaczyna poszukiwania osiemnastolatki, ślady prowadzą nad Paprocany - jezioro w Tychach.

Czy uda im się odnaleźć Karo całą i zdrową? W co tym razem wpakowała się dziewczyna? Czy Zosia i Krzysiek się dogadają? Czy obie sprawy w jakiś sposób są ze sobą powiązane?

Kochani książki Pauliny to ja uwielbiam i kiedy dostałam informację o tym, że będę miała okazje zrecenzować tę najnowszą byłam w siódmym niebie. Jak zwykle się nie zawiodłam, uwielbiam styl autorki, jej ostry język i humor. Mimo, że głównym wątkiem książki jest odnalezienie Karoliny i udowodnienie niewinności Krzyśka, nie brakuje też gorących scen erotycznych które autorka pisze idealnie. Głowni bohaterowie jak zwykle są zabawni i mają cięte języki, nie raz Paulina rozbawiła mnie do łez tekstami Zośki a i Krzyś później nieźle się wyrobił. Ja jestem na tak i już nie mogę się doczekać kolejnej książki.

Autor: Paulina Świst

Tytuł: Paprocany

W Miejskiej Komendzie Policji w Tychach wybucha afera: kilku policjantów miało rzekomo zgwałcić prostytutkę. Pokrzywdzona jako głównego sprawcę wskazuje Krzysztofa Strzeleckiego - wzorowego funkcjonariusza i w ogóle człowieka „do rany przyłóż”. Strzelecki twierdzi stanowczo, że jest niewinny, ale zostaje odesłany na przymusowy urlop. Jedyną osobą, która bez zastrzeżeń wierzy w jego niewinność jest jego szef. Niestety, ON sam też ma kłopoty, a konkretnie nie tyle on, co jego przybrana córka, która mocno niepokoi się losem swojej 18-letniej bratanicy. Dziewczyna była zawsze tzw. „trudnym dzieckiem”, rodzice już dawno wywiesili białą flagę. Wielokrotnie na długo znikała z domu; teraz też przepadła bez śladu, ale jej ciotka jest przekonana, że tym razem chodzi o coś poważnego, konkretnie o porwanie. Urlopowany Strzelecki chwilowo dysponuje nadmiarem wolnego czasu, więc jej ojczym prosi go o pomoc w prywatnym śledztwie. Tropy wydają się prowadzić do Paprocan - jeziora w Tychach, popularnego na Śląsku miejsca wypoczynku.

Dla mnie jest to bardzo szokująca książka. Nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić, gdy poznałam prawdę. Razem z bohaterką próbowałam rozwiązać można powiedzieć zagadkę, jednak prawda wepchnęła mnie głęboko w fotel i dość długo nie mogłam z niego wyjść. Uwielbiam pismo autorki, dlatego tę książkę czytało mi się przyjemnie, ale też szybko. Wciągnęłam się w lekturę i nie odłożyłam jej, dopóki nie skończyłam czytać. Muszę powiedzieć, że jestem pod wielkim wrażeniem. Pewne bohater książki działał mi na nerwy, ale to pewnie wiecie o kogo chodzi, jeżeli przeczytaliście książkę. A jeżeli nie to zachęcam do zaglądania. Książka jest genialna.

Ocena 10/10

Policjant Krzysztof Strzelecki zostaje oskarżony o zgwałcenie prostytutki i zostaje odesłany na przymusowy urlop. W tym samym czasie Zośka martwi się o swoją bratanice, która zaginęła. Krzysztof pomaga kobiecie w prywatnym śledztwie, a wszystkie tropy prowadzą nad jezioro w Tychach.

Jeśli chodzi o połączenie kryminału z humorem i erotyką to jestem zdecydowanie na tak. Autorka umiejętnie to wszystko ze sobą łączy i sprawiła, że czytałam z ogromną ciekawością tego co się stało z nastolatką i jednocześnie co chwilę uśmiechałam się do książki. Było naprawdę ostro.

Zośka jest pewną siebie babką z jajami, jej cięty język powalił mnie wielokrotnie na kolana i śmiem stwierdzić, że jej się po prostu nie da nie lubić, dlatego liczę, że Paulina jeszcze o niej napisze.

Krzysztof z pozoru jest grzecznym, poukładanym mężczyzną - przynajmniej takim wydaje się być z początku, jednak gdy poznamy go już lepiej, wychodzi na jaw jaki z niego jest ogier i nie jest dłóżny ripostom Zośki. Obaj główni bohaterowie są mega pozytywni, mimo tego w jakich okolicznościach się poznali.

Do samego końca nie wiedziałam, czy nastolatka w ogóle jeszcze żyje, więc napięcie również towarzyszyło przez cały czas.

O książkach Pani Pauliny słyszałam wiele dobrego i mimo posiadania kilku jej książek w swojej prywatnej biblioteczce, muszę przyznać z lekkim wstydem, że do tej pory żadnej z nich nie przeczytałam. „Paprocany” zatem poszły na pierwszy ogień. Jak myślicie przypadły mi do gustu?

Zofia Bojarska to ładna, młoda pani adwokat, która z reguły broni najgorszych gangsterów. Jest wygadaną i hardą babką, niedającą sobie w kaszę dmuchać, a wszystko to okraszone inteligencją i sprytem, dodatkowo ulokowane to w filigranowym i atrakcyjnym ciele. Za fasadą nieprzystępnej i zimnej zołzy skrywa tak naprawdę dobre serce. Dla dobra swoich najbliższych jest gotowa na wszystko. Jedynie nie ma szczęścia w lokowaniu swoich uczuć.

Krzysztof Strzelecki to przystojny, wzorowy funkcjonariusz policji, który został wrobiony w gwałt pewnej prostytutki. Na czas prowadzonego w jego sprawie dochodzenia został zawieszony w obowiązkach. Natomiast jego przełożony, a tym samym ojczym pani mecenas, oddelegował go do pomocy Zofii w odnalezieniu jej niesfornej bratanicy.

Ta dwójka to absolutne przeciwieństwa.

On ułożony, praktyczny i zapobiegawczy.

Ona spontaniczna, żywiołowa i korzystająca z życia.

Ona potrzebuje jego pomocy, a On potrzebuje jej.

Początkowo współpraca nie wróży szczęśliwego zakończenia.

Czy jednak uda im się znaleźć wspólny język?

Co odkryją nad jeziorem Paprocany?

Czy znajdą niesforną zaginioną nastolatkę?

Na te inne pytania, odpowiedzi znajdziecie oczywiście w książce.

Tak jak już wspominałam to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i stwierdzam obiektywnie, że było jak najbardziej udane. Żałuję, że wcześniej nie sięgnęłam po inne książki spod jej pióra. Na pewno je kiedyś nadrobię. Przy „Paprocanach”nie sposób się nudzić, akcja rwie do przodu jak szalona. Nie ma w niej zbędnych opisów i „zamulaczy”, za co należy się ogromny plus. Dodatkowo widać, że autorka doskonale zna się na adwokaturze i wie, o czym pisze. Mimo że scen erotycznych w książce jest sporo, to nie przestaje ona być fajnym kryminałem z dodatkiem pikanterii i przysłowiowego pazura. Wykreowaną postać Zośki polubiłam od razu, to fajna babka z prawdziwym wybuchowym charakterkiem i poczuciem humoru. Krzysiek to też niczego sobie Pan policjant, który mimo ciążącego na nim zarzutu, angażuje się w sprawę zaginięcia nastolatki.

Podsumowując „Paprocany” zapewniły mi świetną zabawę, której tak naprawdę się nie spodziewałam. Bezsprzecznie dałam się porwać całej historii i szczerze polecam ją każdemu. Gwarantuję, że nie będziecie się nudzić.

Za możliwość przeczytania tej pozycji bardzo dziękuję Wydawnictwu Muza

"Paprocany" to świetna książka, a Paulina Świst po raz kolejny nie zawiodła. Od pierwszych stron historia wciąga i jest niesamowicie intrygująca. Świetna fabuła i interesująco opisane sceny erotyczne są ogromną zaletą tej książki.

Czyta się bardzo szybko dzięki przystępnemu językowi i ciekawej akcji, która rozgrywa w Tychach. Udało mi się ją dokończyć w jeden wieczór, co tylko pokazuje, jak bardzo jest genialna. Poza wciągającą historią pojawia się fantastyczny humor i cięty język. Przeplatanka emocji sprawia, że bardzo angażujemy się w życie głównych bohaterów. Znajdziemy akcje, miłość i trochę złości. To kolejny strzał w 10 spod pióra tej autorki.

Sięgnęłam po "Paprocany" z dużą nadzieją na dobry kryminał osadzony w polskiej rzeczywistości. Nie zawiodłam się... Dobra fabuła i świetny język powieści. Przede wszystkim książkę czyta się lekko i szybko. Historia, pełna intryg, tajemnic i zwrotów akcji, jest opowiedziana tak, że nie możemy doczekać się kolejnej strony. Książkę przeczytałam w jeden dzień, co może świadczyć o tym jak wciągająca jest ta pozycja.

To, co najbardziej mi się podobało, to mocno zarysowane postacie, niejednowymiarowe. Na dodatkowy plus zasługuje humor, nie tak często przecież spotykany w kryminałach. Chętnie sięgnę po kolejne pozycje Pauliny Świst.

Jeśli masz do [motyla nóżka] dzień to koniecznie sięgnij po tą książkę! Sprawi, że natychmiast zapomnisz o swoich zmartwieniach, zdenerwowaniu i będziesz w świetnym humorze 🙃 obiecuje nie będziesz żałować!

"Co najczęściej zakłada kobieta? Kobieta najczęściej zakłada, że facet się domyśli."

Książka jest napisana z totalnym luzem i humorem. A fabuła książki jest bardzo ciekawa, mamy do czynienia z dwiema zagadkami. Pierwsza dotyczy Krzysztofa Strzeleckiego, który zostaje oskarżony o zgwałcenie prostytutki. Tak, tak wiem jak to brzmi, ale cóż poradzić, różne sytuacje się ludziom zdarzają. Niektórzy szukają wszędzie miłości 😂 Jednak czy oskarżenie okaże się prawdziwe? Czy może jest to tylko po to, aby łatwiej się pozbyć kolegi z pracy? Proces ten jest wyjaśniany, do tego czasu Krzysiek zostaje zawieszony, czyli wybiera się na przymusowy urlop. Kolejną poruszoną sprawą jest zaginięcie 18-letniej bratanicy Zośki. Jak już wiesz z opisu, że Krzysiek ma bardzo dużo wolnego czasu, zostaje zaangażowany w poszukiwanie bratanicy.

Gdy pierwszy raz spotyka się z Zośką aby omówić sprawę, dostrzegamy, że Ci dwoje są zupełnym przeciwieństwem siebie. Myślałam, że ten biedny chłopak wyjdzie z siebie 😂 Ale małymi kroczkami, kiedy spotykają się na analizowaniu, poszukiwaniu otwierają się bardziej na siebie. Chociaż Zośka jest typem kobiety, która mówi co myśli, nie owija w bawełnę, no i oczywiście nie ma dla niej rzeczy nie możliwej. Za to Strzelecki, staje się 👿.

Zośka jest uosobieniem silne, niezależnej kobiety. Zawód, który wykonuje jest powiązany z jej charakterem. Pani mecenas - piękna, mądra i na dodatek inteligentna.

Czy Krzysiek może być w typie Zośki? Albo Zośka w typie Krzyśka? Czy mogą stać się razem silni, by pokonać te dwie sprawy?

Książkę czyta się ekspresowo, zastosowany styl pisania, humor...no wszystko co w niej jest mogę ocenić 10/10.

[RECENZJA]

PAPROCANY

Autor: Paulina Świst

Wydawnictwo: Akurat

Premiera: 12.10.2020

Paulina Świst to pseudonim tajemniczej Autorki, która ma na swoim koncie uwielbiane przez Czytelniczki książki. Wszystko zaczęło się od PROKURATORA, później był KOMISTARZ i PODEJRZANY oraz nowa seria KARUZELA, SITWA, PRZEKRĘT. Aktualnie zaprasza nas na spotkanie z nowymi bohaterami i nieco inną historią, a reszta jak zawsze… odlotowa.

NIEWINNOŚĆ JEST RZECZĄ WZGLĘDNĄ. W PRZECIWIEŃSTWIE DO POŻĄDANIA.

Zofia Bielecka – nowa pani mecenas, wyjątkowa atrakcyjna i pyskata, z nieco poszarpaną przeszłością. Kiedy okazuje się, że znika jej bratanica, Zosia postanawia przeprowadzić własne śledztwo. Do pomocy angażuje Krzysztofa Strzeleckiego – policjanta zawieszonego w pracy, ze względu na oskarżenie go o gwałt na prostytutce. Co połączy Zośkę i Krzysztofa? Czy uda się odnaleźć Karolinę? Czy policjant zostanie oczyszczony z zarzutów?

Książka podzielona jest na rozdziały, każdy rozpoczyna się od daty i miejsca akcji, fragmenty opisywane są przez Zosię i Krzyśka. Akcja dzieje się w 2020 roku, pojawiają się odniesienia do epidemii koronawirusa. Tytułowe PAPROCANY to jezioro w Tychach, miejsce spotkań i wypoczynku dla mieszkańców Śląska. W książce dzieje się dużo, trudno ją odłożyć, nie brakuje gorących scen, ostrego języka oraz dobrego humoru. Uśmiech na każdej stronie gwarantowany. Docinki i przekomarzania głównych bohaterów, sporo tekstów piosenek, głośne nagłówki z INDYDENTU. Paulina Świst w świetnej formie. Połączenie wątków kryminalnych z romansowymi w idealnych proporcjach. Polecam. Lektura na jeden dzień.

❤❤❤RECENZJA❤❤❤

Jestem świeżutko po lekturze najnowszej już siódmej książki Pauliny Świst pod tytułem „Paprocany” i powiem Wam tak - te książki czyta się od razu, jak tylko wpadną w ręce. Rzuca się cokolwiek tam ma się do roboty czy tam do czytania i pochłania się je w ciągu paru godzin.

Przynajmniej ja tak mam.

Uwielbiam wszystkie siedem, a i muszę zaznaczyć, że to dzięki „Prokuratorowi” ( pierwszej książce PŚ ), pokochałam literaturę erotyczną polskich autorek.

Ale wracając do „Paprocan”, Zosia piekielnie seksowna i ( mam wrażenie ), tak samo wyszczekana jak znana z poprzednich części - mecenas Kinga Błońska, stara się odnaleźć zaginioną parę dni wcześniej Karolinę - swoją 18letnią bratanicę .

Pomaga jej w tym znany już nam z poprzednich części ( raczej jako [motyla nóżka] nie mężczyzna 🙈) - Krzysztof Strzelecki - policjant tymczasowo zawieszony w obowiązkach za pobicie i brutalne zgwałcenie w agencji towarzyskiej - prostytutki.

Tych dwoje tak bardzo różnych od siebie zaczyna współpracę dzięki jej ojczymowi Franciszkowi, który jednocześnie jest jego bezpośrednim przełożonym.

Od samego początku rozbrajający charakter Zosi, irytuje, ale też intryguje Krzysztofa. Przyciągają się i odpychają, całkowicie nie pasując jedno do drugiego, ale wiedzą taże, że ich bliska współpraca jest nieunikniona, bo tylko ON może jej pomóc znaleźć Karolę i tylko ona może obronić go przed postawionymi mu bezpodstawnym zarzutami. Pod wpływem irytujących zachowań Zosi - pyskowaniu i nabijaniu się z „za grzecznego” zachowania Krzysztofa, ten nagle wypuszcza na wolność drzemiącą w nim bestię seksualną i od tej chwili ich współpraca zmienia się diametralnie. A niesamowity sex zdarza im się uprawiać nawet w pizzerii. W między czasie wychodzą na jaw dziwne przypadki i powiązania, pojawiają się byli partnerzy i partnerki, wszystko wydaje się być zagmatwane i mega podejrzane, ale ciągle nie wiadomo gdzie jest młoda i czy w ogóle żyje. Oczywiście wszystko ma drugie, a nawet trzecie dno, nowe postacie, nowe ofiary, nowi uczestnicy tej gry. Robi się bardzo niebezpiecznie, nie wiadomo czy wszystkim uda się wyjsć z tego cało i bez szwanku, a przede wszystkim czy uda się odnaleźć Karolę i przywrócić Krzysztofa do służby.

I dopiero na końcu okazuje się o co tak na prawdę chodziło i kto pociągał za wszystkie sznurki...

No i mamy „nowego” gangusa pokroju Szarego ( na początku nawet myślałam, że to on, bo ON lubi teatralne wejścia ), ale ten bardziej mi przypadł do gustu, „wizualnie i elokwentnie” bym to tak nazwała, nawet bym się nie zdziwiła, że jest po studiach i włada paroma językami - takie inteligentne ciasteczko.

W sumie liczę bardzo na rozwinięcie postaci Pana L. w następnych książkach.

No i jeszcze jedno moje przemyślenie - inaczej niż w poprzednich książkach, w tej znamy tylko Krzysia Strzeleckiego, a pozostali bohaterowie to całkiem nowe osoby. Chociaż wyłapałam jedno zdanie o Zimnym ❤ jest go stanowczo za mało, ja rozumiem, że ON ma Kingę, ale mogłaby się nim trochę podzielić😜

Tym, którzy czytali poprzednie książki Pauliny, nie potrzeba zachęty do przeczytania „Paprocan”, ale jeśli jeszcze nie znasz twórczości Pauliny, to koniecznie to nadrób i to najlepiej zaczynając tak jaj ja od „Prokuratora”.

"Ostry seks. Ostry język. Ostra jazd

Zofia, pani mecenas z wyjątkowo ciętym językiem i sarkastycznym poczuciem humoru.

Krzysztof, ułożony, grzeczny policjant, trzeźwo stąpający po ziemi.

Ogień i woda. A jednak zaiskrzy 🙊

Uhhh co to była za książka! Istny rollercoaster, mieszanka wybuchowa. Główna bohaterka skradła moje serce a jej humor i język wręcz zachwycił. Aż zapisalam sobie parę tekstów Zośki, aby czasem sypnąć jakąś cięta riposta. (Np. "napisz jej że wygrała talon na [motyla nóżka] słownikiem") ha genialne a uwierzcie takich tekstów znajdzie mnóstwo w tej książce. 😂 Ale książka nie składa się tylko z dobrego humoru, mamy porwanie, morderstwo i śledztwo z bardzo przystojnym policjantem, które także ma poważne kłopoty.

Książkę czyta się szybko wręcz się ją pochłania, napisana jest świetnie z honorem ale i z nutą niebezpieczeństwa. Idealnie! Ja dostałam wszystko, a nawet jeszcze więcej niż oczekiwałam.

Pokłony dla autorki a ja wiem że przygoda z książkami @paulina rozpoczęła się na dobre.