Ostatni list

„Ostatni list” to książka, która za mną chodziła od jakiegoś czasu, do jej sięgnięcia skłoniły mnie recenzje zaprzyjaźnionych recenzentek, były one pochlebne i tak ciekawe, że musiałam się przemóc i przede wszystkim znaleźć na nią czas. Autorkę kojarzę bardziej z książkami fantastycznymi, dlatego chciałam się przekonać o tym, czy w takiej odsłonie także mi się spodoba. Obiecywano mi emocjonalny łamacz serca, wyciskacz łez i historię, która mnie przeora. Potrzebowałam takiego poruszenia i poczułam, że dla mnie to odpowiednia pora, aby spotkać głównych bohaterów i stoczyć z nimi tą trudną walkę, jaką potrafi przynieść życie.

Główną bohaterką książki autorstwa Rebeccy Yarros pod tytułem „Ostatni list” jest Ella, niesamowicie silna kobieta, której życie nigdy nie rozpieszczało. Począwszy od tego, że jest samotną matką borykającą się z wieloma problemami osobistymi i zawodowymi, jak i to, że jej brat żołnierz przebywał na niebezpiecznej misji. Mogła się z nim kontaktować poprzez listy, co dodawało jej siły i pewności, że jest z nim wszystko w porządku. W bardzo krótkim czasie kobieta musiała zmierzyć się z żałobą po rodzicach, a także babci, nawet ona nie była ze stali, potrzebowała kogoś, kto ją wesprze. Ryan był niesamowitym człowiekiem, bardzo troszczył się o swoją siostrę i pomagał jej, jak tylko mógł. W wojsku poznał Chaosa - Becketta Gentry’ego, człowieka, który był sam, nie miał żadnej rodziny. Nie czuł tej przyjemności kontaktu z kimś, kiedy otrzymuje się list od kogoś bliskiego, dlatego Ryan zachęcił go, aby nawiązał korespondencyjną relację z jego siostrą, aby on także mógł poczuć, że oprócz niego ma kogoś jeszcze na tym świecie. Śmierć najlepszego przyjaciela i jego ostatnia prośba sprawiły, że drogi Elli i Chaosa się przecięły, co z tego wyniknie?

„Ostatni list” to o nie tylko romans, chociaż z pewnością są w nim wszystkie romantyczne elementy, które przyspieszają bicie serca, począwszy od Becketta Gentry’ego, który jest absolutnie cudowny po całość, jako tak rozdzierająca serce opowieść, że często musiałam przeczytać rozdział i odłożyć książkę, żeby po prostu złapać oddech i się wyciszyć. Nie czytałam historii, w której tak wiele wątków przeplatałoby się ze sobą, tak zawiłej serii wydarzeń, które zbliżyły do siebie dwie zagubione dusze. Nie byłam tak wypatroszona, zdruzgotana i tak zauroczona niesamowitą narracją i emocjonalną niepewnością, która balansowała przez całą książkę. Chciałabym, abyście rozważyły to, żeby przed czytaniem książki mieć nie tylko obok siebie wielkie pudełko chusteczek, ale także lepiej użyć tego dnia wodoodporny tusz do rzęs. „Ostatni list” to książka dająca świadectwo siły więzi powstałych na skutek traumy i lojalności. To opowieść o macierzyństwie i znaczeniu rodziny, ale przede wszystkim jest to historia o przetrwaniu, przebaczeniu i uzdrawiającej mocy bezwarunkowej miłości. Opowiada o dobrych chwilach i miłości, o stracie, rodzinie, odpowiedzialności, smutku, bólu serca i nadziei. Autor z wdziękiem porusza w tej książce wiele trudnych tematów, czuję, że Rebecca Yaros stanie się jedną z moich ulubionych autorek.

Już dawno miałam ochotę sprawdzić na własnej skórze (oczach) fenomen tej Autorki. Trudno spotkać opinię o jej powieściach inną niż ta, że są wzruszające, pełne emocji, łamią serce, wywołują łzy i są po prostu wspaniałe. Moje serce z kamienia aż rwało się, żeby się o tym przekonać.

"Ostatni list" Rebecci Yarros to powieść, którą – przyznaję – przeczytałam jednym tchem. Autorka stworzyła ciekawą fabułę, która opierała się na trudnych emocjach: poczucie samotności, strach o dziecko, żałoba, poczucie winy. Z kolei dwa główne wątki – romantyczny i choroba dziecka – dobrze się ze sobą komponowały.

O ile wątek miłosny nie był dla mnie niczym nadzwyczajnym, to ten związany z chorobą 5-letniej Maisie nie miał szans nie złamać serca. I emocje, jakie on wywołał to jedno (no bo umówmy się – cierpienie dziecka poruszy chyba każdego). Ale o wiele większą wartość miały dla mnie w tej powieści trafne spostrzeżenia na temat choroby nowotworowej – przede wszystkim to, że jest to niesamowicie opłacalny biznes.

Zwrócenie uwagi na koszty leczenia i bezduszny system ubezpieczeniowy wywołały we mnie wściekłość. Główna bohaterka była tą, której nie tylko życie córki wisiało na włosku, ale także kobietą, która musiała pozbywać się swoich oszczędności i wszystkiego, na co przez lata pracowała.

Sam styl Autorki nie należy do moich ulubionych – głównie dlatego, że wątek romantyczny się przeciągał. Ponadto kilka błędów typu – ma długie spodnie, ale dwie strony później on patrzy na zgrabne nogi, które odkrywały jej szorty – trochę przeszkadzały w odbiorze.

Niemniej zakończenie zrobiło robotę. Zaskakujące i napisane w kapitalnym stylu wywołało sporo niespodziewanych łez. "Ostatni list" polecam wszystkim miłośnikom gatunku.

💌 „𝕆𝕤𝕥𝕒𝕥𝕟𝕚 𝕝𝕚𝕤𝕥” ℝ𝕖𝕓𝕖𝕔𝕔𝕒 𝕐𝕒𝕣𝕣𝕠𝕤💌

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Beckett, jeśli to czytasz, cóż… wiesz, jak to jest z listami pożegnalnymi. Przeżyłeś. Ja nie. Jednak daj sobie spokój z wyrzutami sumienia, bo wiem, że gdyby istniała jakakolwiek szansa na to, abyś mnie uratował, na pewno byś to zrobił. 

Ostatnia prośba jego przyjaciela była taka, by zaopiekował się jego młodszą siostrą, którą życie doświadczyło już w każdy możliwy sposób. Ella samotnie wychowuje bliźniaki. Utraciła już rodziców, babcie i teraz jeszcze ta tragedia. Zbyt wiele nieszczęść, jak na jedną osobę. Becket wyrusza do Telluride, by poznać Elle i spełnić jego ostatnią prośbę ❤🩹

Długo zabierałam się za lekturę "Ostatniego listu”, ponieważ wielu innych czytelników, którzy już czytali tę książkę zapewniali mnie, że historia stworzona przez Rebecce Yarros wyleje ze mnie hektolitry łez. Dlatego bałam się tak dużej ilości uczuć, które może wywołać ta historia. W końcu nadszedł ten dzień, kiedy przysiadłam do czytania i już po kilku stronach, nie mogłam się oderwać. Już na samym początku miałam przeczucie, że ta historia będzie nieziemsko bolesna, ale zarazem cudowna. Nie lubię takich połączeń, lecz nie mogłam przejść obojętnie obok tej historii. Gdy tylko zaczęłam czytać po kilku stronach poleciały łzy i już wiedziałam, że będzie to niezwykła historia, taka, która zostawia w naszym sercu ślad już na zawsze i nie potrafimy o niej zapomnieć.

„Ostatni list” jest przede wszystkim - i co najważniejsze - opowieścią niesamowicie prawdziwą, cudownie autentyczną, pozbawioną sztuczności czy przekoloryzowania. Tę historię czyta się jednym tchem, odnajdując na każdej stronie gammę przeróżnych emocji przez rozgoryczenie po totalną bezsilność. Opowiada o relacji między dwojgiem ludzi, którym daleko do ideału. Dlatego dzięki temu ta powieść nie jest tak przekoloryzowana odbiera się ją bardzo osobiście, można nawet pomyśleć, że tą historię stworzyło samo życie.  Uświadamia, jak życie potrafi dać w kość odbierając nadzieję na lepsze jutro. Jednak piękno takich sytuacji polega na podniesieniu się z upadku i odnalezieniu swojego szczęścia. Właśnie to definiuje głównych bohaterów tej powieści. 

Każda strona do bólu przesycona jest emocjami. Autorka zabiera nas w niesamowitą podróż, gdzie możemy żyć razem z bohaterami, dobrze poznać ich historie, by potem na koniec pokochać za całokształt. Kto z nas nie lubi zanurzyć się w lekturze i zapomnieć o otaczającym świecie, z dala od problemów, tylko książka i my. „Ostatni list” to książka, którą się przeżywa. To historia, przy której się śmieję, płaczę, a jednocześnie nienawidzi autorki za stworzenie tak bolesnej historii.

"To nie był smutek czy złamane serce.

To całkowite zmiażdżenie duszy".

Do sięgnięcia po to książkę skusił mnie opis, kompletnie nie wiedziałam co mnie czeka, nie oglądałam rolek na IG, nie oglądałam filmików na TikToku, nie czytałam opinii na GR czy amazonie, weszłam w nią kompletnie nie wiedząc co mnie czeka. A co dostałam? Jedną z najpotężniejszych, najmocniejszych i najbardziej emocjonalnych pozycji z jakimi przyszło mi się zmierzyć. Czytałam ją półtora dnia, momenty w niej były tak trudne że odkładałam ją na bok, wychodziłam na dwór żeby ochłonąć, płakałam na niej już po 55 stronach, i nie mówię o kilku łzach, ale o potoku godnym miana wodospadu, a to nie był koniec, odczuwałam te historię każdym fragmentem serca, to co bolało bohaterów bolało i mnie, walczyłam razem z nimi, czułam ich zwątpienie i bezradność, ale także te chwile radości czy nadzieję. Tej książki się nie czyta ją się czuje każdym najmniejszym fragmentem własnego serca i duszy, wchodzi tak mocno w człowieka, wypala się w nim, wraz z każdym przeczytanym zdaniem. @rebeccayarros

stworzyła niesamowite postaci Ella, jest bardzo waleczna, twarda, dzielna, ale tez wrażliwa, pełna ciepła. Beckett natomiast to twardy, nieustępliwy były wojskowy, pełen zaparcia w dążeniu do celu, ale ma też takie momenty gdzie rozkeja serce czytelnika. Ich wzajemna relacja jest cudowna, wyważona poprowadzona w odpowiednim tempie. Pełna magii, można powiedzieć. Cudowna. Zresztą postaci drugiego planu są, wyraziste, świetnie wykreowane. Nie mogę pisać za dużo, ale powiem tyle bliźniaki dosłownie rozklejają człowieka. Są niesamowite. Zresztą cała budowa fabularna, bardzo odpowiada prawdziwemu życiu, dlatego właśnie tak mocno angażuje, wszystko tutaj jest poprowadzone bardzo intensywnie, zachowuje realizm sytuacji. Co tu dużo mówić Rebecca ma ogromy talent. Na korzyść działają również dwie narrację dzięki czemu w całości jesteśmy zorientowani w odczuciach postaci a także ich życiu, mamy kompletny obraz. Myślę że właśnie największą siłą tej książki jest też jej prawdziwość, oraz pokazanie tego że życie tak naprawdę jest kompletnie nieprzewidywalne, niczego nigdy nie można być pewnym, oraz jak niewiele potrafi zależeć od nas samych. To książka pełna odczuć, pełna jasności ale i najgorszego rodzaju ciemności, to książka która ukazuje strach jaki człowiekowi towarzyszy każdego dnia, może nie myśli się o nim 24/7 ale zawsze się czai gdzieś z tyłu głowy, jest jak drapanie pazurem, nie można go zatrzymać. Strony od 491 do 507 to najbardziej emocjonalna rzecz jaką czytałam kiedykolwiek, to coś co sprawiło że przestałam oddychać, czułam to wszystko i to tak bardzo bolało, bo gdzieś we własnej podświadomości odbierałam to w pewien sposób bardzo osobiście, bo to strach jaki ja sama odczuwam każdego dnia, jaki zapewne towarzyszy wielu z nas. Przeczytałam w swoim życiu tyle książek że nie jestem w stanie tego zliczyć, przed Listem płakałam zaledwie na kilku, sześciu by być dokładnym, ale jeszcze nigdy nie płakałam tak bardzo od początku, jeszcze żadna mnie tak nie sponiewierała, nie ukazała tego wszystkiego w tak prawdziwy i życiowy sposób jak ta. To zdecydowanie najbardziej emocjonalna książka jaką przeczytałam. Nie zapomnę jej. Jeśli nie boicie się dać sobie złamać serca i chcecie poznać piękną ale pełną bólu historię to ta książka jest idealna, gwarantuje że trafi na listę tych których nigdy nie zapomnicie. Bo takie wywiera na człowieku wrażenie. Polecam.

/Współpraca reklamowa

Egzemplarz recenzencki/

Rebecca Yarros znowu to zrobiła! Napisała piękną, życiową historię z niezwykle wzruszającymi elementami, które wywołają w nas cały kalejdoskop uczuć. A przy tym po przeczytaniu pozostaniemy wrakiem człowieka, nie mogąc o niej zapomnieć.

"Zakochałem się w jej słowach, jej sile, wnikliwości i dobroci, gracji nawet w niemożliwych okolicznościach, miłości do dzieci i determinacji, by sobie poradzić. Mógłbym wymienić tysiące powodów, dla których ta kobieta podbiła resztki serca, które miałem w piersi".

Ostatni list nie jest łatwą książką. Przez całą fabułę zmagamy się z walką, błędami, cierpieniem i śmiercią. A mimo to dostrzegamy nadzieję, radość i miłość. Czujemy nadzieję choć nie jest łatwo. Ella i Beckett na swojej drodze doświadczają wielu przeszkód a ich determinacja jest wspaniała. Ella uparta, walcząca jak lwica o swoje dzieci, nie ufa łatwo i stara się być niezależna. Nie można jej nie polubić za ducha walki i determinację. Beckett to Wasz kolejny książkowy mąż, choć jego początki są trudne. Mimo to potrafi się przyznać do błędu i stara się, próbuje. Colt i Maise wywołają w Was wiele sprzecznych uczuć, ale to Demolka skradnie Wasze serca od pierwszych stron.

"Jakby ktoś wziął do rąk twoje życie i potrząsnął nim jak śnieżną kulą. Wydaje się, że potrzeba bardzo dużo czasu, by wszystkie płatki osiadły na spodzie, a kiedy to się stanie i tak nic nie jest na swoim miejscu".

Ta książka to kopalnia cytatów. I wybaczania.

A rozdział 27 wyrwie Wasze serca z piersi i zrobi z niego miazgę; a przy tym wylejecie morze łez. Pokochałam całą historię, każdego z bohaterów, zżyłam się z nimi i z miejscem fabuły. Pisanie czegokolwiek to jak psucie czegoś co jest tak piękne że obroni się samo, wystarczy tylko otworzyć książkę. A nie jest ona łatwa i przyjemna. Pokazuje życie od tej prawdziwej strony, tej od której czasem uciekamy do książek.

"- Zapominałam już jak to jest

- Gdy ktoś Cię tuli?

- Kiedy ktoś trzyma mnie w całości".

Ostatni list to jedna z najlepszych książek jakie dane mi było przeczytać. Jest też wyciskaczem łez i w piękny sposób pokazuje życie jako walkę którą każdy z nas próbuje wygrać. Przygotujcie się na prawdziwy rollercoaster, a w swoim sercu zróbcie miejsce na kolejną niezwykłą historię i bohaterów. Nie pożałujecie.

Polecam z całych sił~

Listy mają w sobie coś magicznego. Obnażają duszę i serce człowieka, który przelewa na papier swoje myśli i emocje.

Jak wiele ludzkich istnień i serc może odmienić jeden list?

Jak się okazuje bardzo wielu.

Ryan i Beckett służą w elitarnym oddziale wojskowym , a ich misje mają charakter tajny.

Tych dwóch mężczyzn wiele różni.

Beckett bowiem nigdy nie zaznał rodzinnego ciepła i nie wiedział jak to jest mieć dom, nigdzie nie zagrzał miejsca i nie zapuścił korzeni.

Sierżant McKenzie postanowił to zmienić i zabrać swego druha do rodzinnego Telluride oraz przedstawić go swojej młodszej siostrze , Elli.

Niestety nie zdążył.. pozostawił jednak ostatnią wolę .

Jego życzeniem było by Beckett zaopiekował się jego bliskimi.

Dwudziestopięcioletnia kobieta dźwiga na barkach ogromną odpowiedzialność, ponieważ samotnie wychowuje sześcioletnie bliźnięta oraz zarządza odziedziczonym po ukochanej babci pensjonatem .

Jedyną pociechą są dla dziewczyny listy wymieniane z przyjacielem brata Chaosem.

Po śmierci mężczyzny korespondencja się urywa..

Jak potoczą się lody dwójki ludzi, których drogi skrzyżowaly się zupełnie niespodziewane?

Czy Ella pozwoli sobie pomóc i dopuści do siebie uczucia?

Ta książka jest wprost niesamowita. Od pierwszej przeczytanej strony przepełniona wielkimi emocjami oczarowała mnie i porwała bez reszty nie pozwalając by ją odłożyć.

Relacja dwójki głównych bohaterów oraz więź Becketta z bliźniakami została opisana w sposób tak piękny, że zwyczajnie brakuje mi słów by wyrazić swój zachwyt.

Moje serce zostało zlamane i ponownie scalone i otulone ciepłym kocykiemn

"Ostatni list" to przepiękna i niezapomniana literacka podróż.

Zakochałam się w tej historii, przepadłam z kretesem.

Czytajcie, a nie pożałujecie ❤️

Listy mają w sobie coś magicznego. Obnażają duszę i serce człowieka, który przelewa na papier swoje myśli i emocje.

Jak wiele ludzkich istnień i serc może odmienić jeden list?

Jak się okazuje bardzo wielu.

Ryan i Beckett służą w elitarnym oddziale wojskowym , a ich misje mają charakter tajny.

Tych dwóch mężczyzn wiele różni.

Beckett bowiem nigdy nie zaznał rodzinnego ciepła i nie wiedział jak to jest mieć dom, nigdzie nie zagrzał miejsca i nie zapuścił korzeni.

Sierżant McKenzie postanowił to zmienić i zabrać swego druha do rodzinnego Telluride oraz przedstawić go swojej młodszej siostrze , Elli.

Niestety nie zdążył.. pozostawił jednak ostatnią wolę .

Jego życzeniem było by Beckett zaopiekował się jego bliskimi.

Dwudziestopięcioletnia kobieta dźwiga na barkach ogromną odpowiedzialność, ponieważ samotnie wychowuje sześcioletnie bliźnięta oraz zarządza odziedziczonym po ukochanej babci pensjonatem .

Jedyną pociechą są dla dziewczyny listy wymieniane z przyjacielem brata Chaosem.

Po śmierci mężczyzny korespondencja się urywa..

Jak potoczą się lody dwójki ludzi, których drogi skrzyżowaly się zupełnie niespodziewane?

Czy Ella pozwoli sobie pomóc i dopuści do siebie uczucia?

Ta książka jest wprost niesamowita. Od pierwszej przeczytanej strony przepełniona wielkimi emocjami oczarowała mnie i porwała bez reszty nie pozwalając by ją odłożyć.

Relacja dwójki głównych bohaterów oraz więź Becketta z bliźniakami została opisana w sposób tak piękny, że zwyczajnie brakuje mi słów by wyrazić swój zachwyt.

Moje serce zostało zlamane i ponownie scalone i otulone ciepłym kocykiemn

"Ostatni list" to przepiękna i niezapomniana literacka podróż.

Zakochałam się w tej historii, przepadłam z kretesem.

Czytajcie, a nie pożałujecie ❤️

"Ja się zmieniłam.

Jakby moja dusza stanęła w ogniu, bo czułam palenie w piersi - determinację, która przyćmiewała wszystko inne".

Skończyłam czytać późno w nocy. Z gulą w gardle.

Przewracając się z boku na bok wciąż myślami wracałam do tej powieści. Nie mogła mi wyjść z głowy! Jak? No jak, można mnie tak scalić z historią, która jest TYLKO spisana na kartkach papieru.

A JEDNAK.

Rebecca Yarros ma w sobie taką moc, że każda jej książka zabiera część mojej duszy. I nawet już nie chcę jej z powrotem. Chcę tylko czytać więcej jej powieści!

"Ostatni list" jest lekturą tak emocjonalną, że aż brakuje tchu. Ella i Beckett to bohaterowie odważni, pełni determinacji i wyjątkowej siły, która totalnie i głęboko się uzupełnia. Cała relacja, która połączyła tę dwójkę była prosta, jednocześnie głęboka i mocno skomplikowana. Czułam (i oni też), że są pokrewnymi duszami. Jednak więź, która się między nimi wytworzyła, była czymś więcej. Niezwykłą magią, która koiła zszargane nerwy.

Fabuła tej powieści jest wielowątkowa, ale przemyślania do takiego stopnia, że wynosi ją na inny poziom.

Wyjątkowo inspirująca opowieść o trudach życia i głębokiej miłości. "Ostatni list" rozerwał moją duszę i chwycił za serce, które nie zapomni o nim już nigdy, tym samym stając się moją powieścią życia. Wypłakałam morze łez? Owszem, ale niczego nie żałuję!🥺

Jestem na nie!

Jestem na nie

Nie zgadzam się

Nie rozumiem

Pytam, dlaczego

Dlaczego 25letnia Ella musiała stracić ojca, matkę potem babcie, brata! A to jeszcze nie koniec.

Dlaczego musiała zmagać się z rzeczami, które nie powinny mieć miejsca?

Dlaczego los w ogóle nie był dla niej łaskawy?

Dlaczego, dlaczego, dlaczego.

Niby jest to fikcja literacka, ale mnie ta książka poruszyła dogłębnie. Wzbudziła tak wielkie wzruszenie, że nie obyło się bez chusteczek. I to więcej niż raz. Widzicie, są takie historie, gdzie autorka kreuje bohaterów w taki sposób, że ci kradną nasze serca. Nie obdziera ich z wad, wręcz przeciwnie: postacie mają liczne negatywne cechy ale dzięki temu stają się bardziej autentyczni, bliżsi nam.

"Ostatni list" to jedna z bardziej wzruszających książek tego roku. Jest to romans, nie mogę temu zaprzeczyć, ale moim zdaniem pierwsze skrzypce gra tutaj niezłomność głównej bohaterki.

Wiecie, ciężko napisać coś w taki sposób by nie spoilerowac. Zatem dzisiaj krótko: najnowsza książka od autorki jest świetna i zostanie ze mną na długo. Skończyłam ją dwa dni temu. Nadal się po niej nie pozbierałam. Kiedy tylko pomyśle o niektórych fragmentach mam w oczach łzy

Czytajcie.

Obiecał, że spełni ostatnią prośbę jej brata.

Że w przypadku jego śmierci na froncie, zaopiekuje się nią i jej bliźniakami.

Że porzuci służbę i wyruszy do malowniczego Telluride.

Tyle że nie przewidział, jak bardzo odmieni to jego dotychczasowe życie...

No dobra, dzisiaj miała wpaść opinia ma temat innej książki, ale stwierdziłam, że po prostu muszę opowiedzieć Wam o "Ostatnim liście". Także, wciąż z gulą w gardle i śladami po rozmazanym tuszu, zaczynam pisać...

O Yarros zrobiło się głośno za sprawą "Rzeczy, których nie dokończyliśmy" - pozycji, która podbiła serca wielu czytelników. Jeśli sądziliście jednak, że ta historia była wzruszająca, to uwierzcie mi, jeszcze nie wiecie, na co tak naprawdę stać Rebbecę.

Nowa powieść spod jej pióra niemal od pierwszych stron zalewa nas burzliwą falą emocji. Przez większość lektury mierzymy się z poczuciem niesprawiedliwości, bezsilnością i rozżaleniem. Tak naprawdę chwilę wytchnienia zapewniają jedynie fragmenty pięknej w swojej naturalności miłosnej relacji, która łączy głównych bohaterów. Ale i ona naznaczona zostaje bólem i licznymi tajemnicami... A gdy już myślimy, że po każdej burzy wychodzi słońce, Yarros zrzuca na nas prawdziwą emocjonalną bombę - powiem Wam jedno, takiego zakończenia nigdy bym nie przewidziała... na zawsze odciska ono swoje piętno i zmusza do głębszych refleksji.

Cóż, to była jedna z piękniejszych, najbardziej chwytających za serce historii, jakie dane mi było przeczytać. W całym ŻYCIU. Po prostu zaufajcie mi i po nią sięgnijcie - tylko przygotujcie sobie najpierw masę chusteczek... polecam!

Uwaga! Ta książka jest niczym pole walki. Przeczołga cię, wywołując uśmiech, łzy, smutek, lekkie niedowierzanie i nadzieję. Co ona ze mną zrobiła! Raz czytając, mówiłam sobie, że takie grzeczne i mądre dzieci to tylko w książkach, za chwilę podziwiałam psa żołnierza, następnie narzekałam na głupie zachowania bohaterów, a po kilku stronach łzy lały się strumieniami. Kurcze, nie pamiętam, aby jedna książka dała taki wachlarz emocji i przy której gardło ściskało mi się tak często. Jak wiele tragedii może udźwignąć jedna osoba? Cóż, w tej historii jest ich cała masa i los nie ma litości dla bohaterów. To jedna z tych nie do końca szczęśliwych historii, gdzie słodkie i gorzkie miesza się w różnych proporcjach, jednak nie na tyle, by całkowicie zdominować życie bohaterów. Już na samym początku mówiłam, że książka wciąga i im głębiej w historię, tym bardziej nieodkładalna się stawała. Zakończenie natomiast wycisnęło mnie jak cytrynę. To jedna z tych książek, które zdecydowanie zostają w pamięci.

„Ostatni list” to nie pierwsza i nie ostatnia książka Rebecci Yarros, którą przeczytałem. Nie pierwsza, ponieważ swoją czytelniczą przygodę z twórczością autorki rozpocząłem od powieści „Rzeczy, których nie dokończyliśmy”. Nie ostatnia, ponieważ, gdy tylko pojawi się zapowiedź kolejnej książki, to koniecznie zapiszę ją na listę „do przeczytania, poza kolejnością”. Dlaczego? Dlatego, że autorka jest mistrzynią wyciskania łez. Potrafi zarysować historię mocno trafiającą do najczulszych zakamarków mojego czytelniczego serca. Te historie są nie tylko poruszające, lecz przede wszystkim życiowe.

Rebecca Yarros na kartach powieści „Ostatni list” zapisała historię Elli, niezwykle silnej życiowo kobiety. Ella jest matką samotnie wychowującą dwójkę bliźniaków. Każde życiowe wyzwanie, nie przerastało jej woli walki. Niestety los nie był dla Elli łaskawy – najpierw zmarli jej rodzice, potem odeszła jej babcia, a następnie zmarł jej brat. Teraz zajmuje się również prowadzeniem pensjonatu po babci.

Ryan jest bratem Elli. Bratem zatroskanym o jej los tak bardzo, że w swym ostatnim liście do przyjaciela Becketta zwraca się do niego z prośbą. Ryan prosi go, aby ten wyświadczył mu przysługę. Chce, aby Beckett porzucił służbę wojskową i pojechał do Telluride. To właśnie tu mieszka jego młodsza siostra Ella. W swym ostatnim liście Ryan prosi Becketta, aby ten zaopiekował się jego siostrą.

Każdy rozdział tej powieści rozpoczynają słowa poruszającego listu. Tak naprawdę wszystkie słowa zapisane na kartach tej książki poruszają do łez. To historia o ogromnej sile miłości, przyjaźni. Jeśli poszukujecie powieści mocno wpadających w pamięć oraz do serca, to koniecznie sięgnijcie po „Ostatni list”. Ta książka to prawdziwa perełka w światowej literaturze. I bardzo dobrze się stało, że również polski czytelnik może po nią sięgnąć, by poznać historię, której nie zapomni się do końca swoich dni.

Bez wątpienia Rebecca Yarros jest mistrzynią wyciskania łez, tworzenia historii smutnych, ale również poprzez przesłanie radosnych, ponieważ dają nam one ukojenie w trudnych życiowych momentach, tchnąc w nas siłę i nadzieję na lepsze jutro, na dobro płynące z ludzkich serc. Niech ta historia wpadnie również do Waszego serca, umysłu i duszy.

Powieść „Ostatni list” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia, Wydawnictwa Hype

Gdybym miała trzymać w domu tylko te książki, które wycisnęły mi łzy z oczu, miałabym w nim maleńką półeczkę. I ta pozycja, by się na niej znalazła. Bo nawet moje czarne serce nie wytrzymały ogromu emocji, jaki przyniosła mi ta lektura.

Ella to wspaniała matka dwójki niesamowitych bliźniaków. Choć nie do końca zdaje sobie z tego sprawę, jest silna, dzielna i naprawdę wyjątkowa, choć większość problemów dźwiga na swoich barkach. Nigdy nie narzekała na samotność i stawiała czoła wszelkim wyzwaniom, które niosło jej życie. Z sukcesem prowadzi pensjonat po babci, na którego renomę bardzo mocno pracuje. I nagle kolejne ciosy od losu niemal zwalają ją z nóg. Czy będzie w stanie przetrwać tę walkę?

Beckett to najlepszy przyjaciel Ryana, brata Elli. Małomówny, wycofany, z trudem nawiązujący jakiekolwiek relacje. Jego najlepszą przyjaciółką jest pies Demolka, a towarzystwo ludzi wydaje mu się zbędne. Nigdzie nie zapuścił korzeni na dłużej, a kariera w wojsku wydaje się być dla niego idealnym wyborem. Ten człowiek się nie przywiązuje. A potem kolejne listy zupełnie zmieniają jego poukładane życie.

„Ostatni list” to książka przepełniona bólem, żalem, trudami życia, niesprawiedliwością losu. Przenika do głębi, wzrusza, ale rodzi niezgodę na zbyt mocną rzeczywistość wydarzeń, z jakimi przychodzi się mierzyć bohaterom. A z drugiej strony daje też nadzieję. Bo choć pokazuje jak trudne potrafi być życie, to w równej mierze wskazuje nam jak człowiek jest silny i jak wiele ciosów potrafi przyjąć, a po nich się podnieść, choć wydawałoby się, że już nie da rady. Oczywiście to także powieść o miłości. Ale ta romantyczna, w mojej ocenie, nie gra tu pierwszych skrzypiec – oddaje ją bowiem tej rodzicielskiej. I moim zdaniem to doskonały zabieg, bo przecież to historia samotnej matki i żeby pokochać ją, trzeba także, a może przede wszystkim, pokochać jej dzieci. Sama relacja Elli i Becketta też jest urzekająca, inna niż wszystkie, o których czytaliśmy, a z drugiej strony tak niesamowicie przekonująca, czysta i cóż, taka, jaka powinna być, gdy ludzi łączy prawdziwe uczucie. A wisienką na torcie są listy rozpoczynające każdy rozdział przybliżające nam początkowy rozwój niecodziennego związku postaci i ukazująca właściwą ścieżkę, którą powinna kroczyć miłość. Zakochaj się w słowach, w charakterze człowieka, w jego poglądach i odczuciach, które ci daje, przecież fizyczność jest ulotna i nie ona powinna stanowić podwalinę, jeśli myślimy o długotrwałej relacji, która przetrwa każdą burzę. Yarros pisze jak natchniona, genialnie, operując słowem i grając na emocjach czytelnika tak znakomicie, że mam wrażenie, że ta historia wydarzyła się naprawdę, a postaci, które poznałam żyją gdzieś tam i mam nadzieję mają się dobrze. A to naprawdę niełatwe przelać słowa na kartki i stworzyć z nich coś takiego. Czytanie takich powieści to czysta przyjemność, uczta dla każdego mola książkowego i bezkresny ocean uczuć, o których nawet siebie nie podejrzewaliśmy. Ogromnie polecam tę książkę!