-
Recenzentus NotPospolitusOcena: 5/5Dodana przez Grażyna K. w dniu 2015-02-28Recenzja dotyczy produktu typu: książka
29 z 48 osób uznało recenzję za przydatnąPrzeczytałam już sporo książek Schmitta. Większość porwała mnie. Jednak dopiero "Oskar i pani Róża", choć objętością kojarzy mi się raczej z opowiadaniem, zmusiła mnie do głębszej refleksji. Poruszony tu temat śmierci dziecka sam w sobie jest tragiczny. Jednak autor pokazał nam problem odchodzenia w dość nietypowy sposób. Tytułowy Oskar nie czuje się rozumiany przez rodziców. Wrażliwość lekarzy współpracujących zarówno z rodzicami, jak i wolontariuszami jest nieoceniona dla chłopca. Nie wiem czy jest to powieść dla każdego. Ludzie nie chcą oswajać śmierci. Wolą udawać, że ich nie dotyczy. Tymczasem autor nie dość, że ją oswaja, to pokazuje, a wręcz uczy nas, jak można przejść przez nią mądrze i bez lęku. Szczerze polecam
-
Początkujący RecenzentOcena: 5/5Dodana przez Anna J. w dniu 2014-04-09Recenzja dotyczy produktu typu: książka
22 z 37 osób uznało recenzję za przydatnąFenomen tej książki polega na tym, że pełno w niej sprzeczności, które pomimo wszystko tworzą wspólną całość. Książkę połyka się jednym tchem, nie można się od niej oderwać, a jednocześnie cedzi się i trawi każdą myśl z osobna. Tej książki nie można tak po prostu skończyć czytać i zamknąć - ona będzie odzywała się we wnętrzu czytelnika jeszcze długo po przeczytaniu. Książka, która przewartościowuje życie, ukazuje, co naprawdę jest w nim ważne, nadaje codziennym czynnościom inny wymiar. Pisana o sprawach ważnych, o ile nie najważniejszych (bo jak inaczej można nazwać "śmierć") językiem prostym i przesyconym humorem.
Z pewnością zaciekawi dzieci, młodzież i dorosłych. Przeniesie ich w świat wrażliwości, dobra, a jednocześnie ukaże wewnętrzną siłę chorego Oskara i jego opiekunki. A wszystko to w tonacji realizmu, bez zbytniego upiększania choroby, lęków, cierpienia.
Książka, po którą sięga się wiele razy i zawsze znajdzie się w treści nowe przesłanie. Książka ponadczasowa. Książka, wobec której nie można pozostać obojętnym. -
Recenzent WybitnyOcena: 5/5Dodana przez Leokadia K. w dniu 2016-05-01Recenzja dotyczy produktu typu: książka
8 z 10 osób uznało recenzję za przydatnąPrzesliczna ksiazka dla wszystkich, bez wzgledu na wiek.Oskar jest cudownym ,wrazliwym chorym dzieckiem ,ktory pisze listy do Boga. Te listy to przekaz jego przezyc,uczuc i przemyslen ,ktore sa wartosciowymi wskazowkami dla nas czytelnikow.To drogowskaz z ktorego mozemy skorzystac. Ksiazka ma zaledwie 78 stron , a jej bogactwo jest jak wielka ksiega madrosci. Ujmuje , wzrusza i wyciska lzy .Obok niej nikt nie przejdzie obojetnie .
-
Recenzentus NotPospolitusOcena: 5/5Dodana przez Monika S. w dniu 2014-12-18Recenzja dotyczy produktu typu: książka
23 z 41 osób uznało recenzję za przydatnąPiękna książka dla małych i dużych,z pewnością każdy łezkę upuści,moim zdaniem jest to książka należąca do grupy książek które każdy powinien nie tylko przeczytać ale i mieć .Wspaniała dla każdego,szczególnie zaganianego wszystkim innym ,,ważnym,,
-
Początkujący RecenzentOcena: 5/5Dodana przez Julia S. w dniu 2015-06-19Recenzja dotyczy produktu typu: książka
16 z 30 osób uznało recenzję za przydatnąPiękna książka! Moim skromnym zdaniem uważam, że jest to lepsze od "Małego księcia". Ksiazka naprawde daje do myślenia i uczy żyć. Oskar jest bardzo oryginalny i patrzy na świat przez "okulary choroby". Kazde słowo tego wydarzenia literackiego określa tysiac. Naprawde warto. Polecam ją doroslym, ale również małym dzieciom w czym pomagają duże litery. :)
Oskar jest nieuleczalnie chory. Leży w szpitalu i umiera na białaczkę. Nie wierzy już w nic, nic nie jest w stanie go rozweselić. Jednak u jego boku pojawia się dobry duch, a mianowicie nieco tajemnicza pani Róża – wolontariuszka, która odwiedza go codziennie. Swymi niesamowitymi opowieściami o zapaśniczkach próbuje przygotować chłopca na nadchodzący koniec. Skłania go do tego, by każdy dzień życia przeżywał, jakby było to dziesięć lat i codziennie pisał list do Boga, w którym opowie mu o swych radościach, smutkach, wątpliwościach. Czy jednak przez dwanaście dni można przeżyć całe życie?
To z pewnością jedna z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających powieści skierowanych do młodego czytelnika. Wydarzenie literackie na miarę „Małego księcia” Antoine De Saint-Exupery. Książka, której autorem jest znakomity, francuski prozaik, Éric-Emmanuel Schmitt, przyniosła mu międzynarodową sławę i uznanie zarówno wśród czytelników, jak i w oczach krytyki. Od momentu pierwszego wydania we Francji w roku 2002, książka jest nieustannie wznawiana, adaptowana na potrzeby teatru i kina. Czytają ją miliony i to nawet tych, którzy po lekturę sięgają niezwykle rzadko.
Na czym więc polega magia tego utworu? To niewielka, bo licząca około siedemdziesiąt stron pozycja. Napisana lekkim, prostym, lecz bynajmniej nie infantylnym językiem. Potrzeba przecież niezwykłego talentu, by w ten sposób opowiadać o rzeczach naprawdę ważnych. Jest to bowiem powieść traktująca o sprawach najbardziej istotnych: życiu i śmierci, bliskości, miłości i radości z każdego dnia życia, o wierze i nadziei...
Sam autor, który w momencie jej pisania był u szczytu swych literackich możliwości, podkreśla zresztą, iż jest to jedno z kluczowych dla niego dzieł. A przecież autor to nietuzinkowy, uhonorowany w 2010 roku nagrodą Le Prix Goncourt de la Nouvelle pisarz ma w dorobku tak znane i cenione tytuły, jak „Małe zbrodnie małżeńskie”, „Noc ognia” czy też „Dziecko Noego”. „Oskar i pani Róża” stanowi jednak nawet w tym wyborowym towarzystwie pozycję wyjątkową i dlatego też warto mieć ją na swojej półce i często do niej wracać. Bo nie tylko dzieci i młodzież wyniosą z tej lektury coś pożytecznego, lecz każdy z nas, a zwłaszcza ci, którzy nie zawsze pamiętają o tym, co w życiu naprawdę jest ważne.
