Nothing more

Cóż tu dużo mówić, Anna Todd jest w szczytowej formie i seria "After" była bardzo dobra, a jeśli chodzi o kontynuacje "Nothing more" to jestem zauroczona i cieszę się że autorka pokazała wydarzenia od strony Landona. Jest jednym z moich ulubionych bohaterów tych książek i jestem pod mega wrażeniem, jego przeżyć, uczuć i nie mogę się już doczekać kolejnej części. O fabule nic więcej nie trzeba mówić jak tylko to, że Landona i Tessa są w NYC, a więcej nie trzeba zdradzać :)

Autorka dała spokój burzliwemu związkowi Tessy i Hardina teraz traktując ich losy jako tło powieści. Na pierwszy plan wkracza bowiem Landon z miłosnym trójkątem, odważną Norą i nieco egoistyczną Dakotą. Może nie najlepszy powrót bohaterów, chociaż skłamałabym mówiąc, że zupełnie nieudany. Dla fanatyków skupionych na uczuciach scenariuszach, dla wielbicieli autorki, dla dziewczyn lubiących nieśmiałych mężczyzn. Z wcale nie takim idealnym Nowym Jorkiem w tle.

Bałam się tej serii, ze względu na to, że nie przebrnęłam przez cały After. Skończyłam chyba na trzecim tomie i już nie dałam rady czytać. I w sumie, gdy zaczęłam, czytać dowiedziałam się, jak After się skończyło więc już i tak pewnie nigdy po nią nie sięgnę. „Nothing More „ma opowiedzieć nam w głównej mierze o Londonie. Przyrodnim bracie Hardina.

To fascynujące, jak narrator potrafi sprawić, że podajesz w wątpliwość to, co myślisz, że wiesz o świecie.

London planował swoje życie od samego początku. Chciałam zamieszkać razem ze swoją dziewczyną Dakotą w Nowym Jorku, uczyć się i żyć pełną piersią. Jednak gdy chłopak przeprowadza się, dziewczyna chce zakończyć długoletni związek. London postanawia zamieszkać z Tessą. Swoją najlepszą przyjaciółka, która tak jak ON dopiero co rozstała się z Hardinem. Jednak w krótkim czasie w życiu Londona pojawia się Nora. Zupełne przeciwieństwo Dakoty. Od razu zdobywa sympatie i uwagę chłopaka. Tylko że właśnie wtedy była dziewczyna daje o sobie znać i chce zacząć od nowa.

Chcę unosić się w tej przestrzeni, w której jesteśmy tylko ona i ja, ja i ona. Żadnych zerwań, dramatów, beznadziejnych rodziców, egzaminów i pracy do późna.

„Nothing More „jest na pewno lepsze niż After. Chociaż nie powiem, główny bohater w tym przypadku London, naprawdę bardzo gra mi na nerwach. Nie rozumiem jego zachowania, jego nieporadności. Rozumiem, co autorka chciała osiągnąć, tworząc takiego bohatera, ale dla mnie jest ON kompletnie niezdecydowany, i sam nie wie, tak naprawdę czego chce. Podoba mi się za to wątek Tessy. I to, że autorka na siłę nie chciała nam dać znowu Hardina i Tess, aby jeszcze bardziej podkręcić atmosferę.

Czy przeczytam kolejny tom ? Oczywiście jestem, ciekawa co takie London namąci w kolejnym tomie i czy chociaż trochę jego zachowanie ulegnie zmianie. Jeśli podobała,wam się seria After to nie zastanawiajcie się, bo „ Nothing More „ spodoba wam się jeszcze bardziej.

Seria ,,After" pisana najpierw na platformie Wattpad, z czasem doczekała się papierowej wersji i miana bestsellery. Czytelniczki w coraz to nowych krajach oszalały na punkcie znajomości Tess i Hardina. Tym razem powstała seria, przedstawiająca pobyt Tess i Landona, brata Hardina, w Nowym Jorku.

Bardzo lubiłam serię ,,After", co prawda, jedne tomy były lepsze, a inne gorsze. Stwierdziłam jednak, że z chęcią zapoznałabym się z dodatkiem do serii. Z przykrością muszę jednak napisać, że zupełnie nie potrafiłam się już wciągnąć w tę historię. Sama Anna Todd w podziękowaniach podkreśla, że nie była przekonana do tej książki, coś jej nie pasowało i to niestety widać w fabule. Landon w głównej serii został przedstawiony jako ten grzeczny brat, bardziej ułożony, nie stwarzający problemów. Tymczasem okazuje się, że prowadził równie bujne życie seksualne, co prawda z jedną partnerką, jak Hardin.

Landon od lat związany był z Dakotą, która marzyła, by zostać tancerką. Zaplanowali wspólny wyjazd do Nowego Jorku, by dalej tam studiować. Okazało się jednak, że dziewczyna postanawia z nim zerwać, mówi, że nie będzie z nim potrafiła ruszyć dalej. Landon postanawia nie zmieniać już planów i w wyniku okoliczności przedstawionych w ,,After" mieszka z Tess, która pracuje w kawiarni. Nieoczekiwanie pojawia się także Nora, której zdecydowanie podoba się brat Hardina. Gdy wydaje się, że może być z tego coś więcej, w jego życiu znów pojawia się Dakota.

,,Nothing more" teoretycznie miało być dopełnieniem serii, którą pokochali czytelnicy w milionowych ilościach. Tymczasem mam wrażenie, że Anna Todd nie do końca wiedziała, co chciałaby napisać. To powtórzenie faktów, które poznaliśmy już wcześniej. Landon, który zerwał z Dakotą, pragnący zostać nauczycielem. Tess, która pokłóciła się z Hardinem. W tym wszystkim pojawia się Dakota, która sama do końca nie wie, czego oczekuje od Landona. Niestety, ale chyba nie będę już zapoznawała się z dalszymi tomami tej serii. Mam wrażenie, że niepotrzebnie chciałam wrócić do bohaterów i straciłam tylko czas i sentyment do tej serii.

Zadebiutowała w iście spektakularny sposób, a jej fanfiction stało się wzbudzającą tysiące kontrowersji sensacją. Podzieliła czytelniczy światek na szaleńczo wiernych (i niemal zaślepionych) sobie fanów i na pogardzających jej serią "znawców literatury", odnajdujących dziwną przyjemność w licznych porównaniach "After" do twórczości E.L.James.

Sama nigdy nie ukrywałam, że bliżej mi do tej pierwszej grupy, choć zdaję sobie sprawę z wielu minusów całej serii, z jej monotematyczności i nieco patologicznych, ukazanych w niej, wzorców. Historia Tessy i Hardina to - co wielokrotnie już powtarzałam - moje książkowe guilty pleasure i byłam pewna, że z "Nothing more" (które przenosi nas w sam środek nowojorskiego życia Landona i Tess) będzie podobnie. A - o bogowie! - nie było.

W najmniejszym nawet stopniu.

Tessa, po kolejnej burzliwej przeprawie z Hardinem, kończy związek i wyrusza do Nowego Jorku, w którym to - wraz z Landonem - ma poukładać swoje życie.

Landon miał plan.

Miał zacząć studia w NYC i dorosłe życie u boku swej wieloletniej dziewczyny, Dakoty. Tyle że Dakota zmieniła zdanie i Landon nagle został sam w pełnym chaosu mieście. Kiedy powoli - i z pomocą Tessy - odnajduje się w nowej rzeczywistości, na horyzoncie pojawia się Nora. Starsza i seksowna przyjaciółka Tess, która najwyraźniej czegoś od niego chce.

I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie ponowne pojawienie się Dakoty...

W sercu Landona jest miejsce dla jednej kobiety. Pytanie tylko - dla której?

Na początku rozczarowała mnie objętość "Nothing more". Anna Todd przyzwyczaiła swoich czytelników do liczących pięćset (i więcej) stron cegiełek, tymczasem jej najnowsza powieść ma ich nieco ponad trzysta. Byłam rozczarowana; chciałam jak najdłużej przebywać w świecie lubianych przeze mnie bohaterów, a założyłam, że z cieniutkim "Nothing more" rozprawię się za jednym posiedzeniem. Teraz jednak, po przeczytaniu (a raczej przemęczeniu) książki, wiem, że mała objętość to jeden z jej największych (i nielicznych) atutów.

Powieść reklamowana jest hasłem "Landon i Tessa w NYC", chociaż Tessy w tej historii jest dosłownie tyle, co kot napłakał. Naprawdę. Nigdy nie należałam do jej fanów, bo tak (metaforycznie) ślepe i naiwne dziewczę raczej nie wzbudza sympatii, ale - nie sądziłam, że kiedykolwiek to powiem/napiszę - dałabym się niemal pokroić za więcej Tessy. Landon bowiem bije ją na głowę - w poziomie głupoty, w absurdzie swych działań, w ambiwalencji uczuć w stosunku do każdego i wszystkiego, i w -przede wszystkim - braku konsekwencji. W "After" dał się poznać jako sympatyczny chłopak i lojalny przyjaciel, który wyznaje określone wartości i dla którego najbardziej na świecie liczą się bliscy. Nie wiem, co się stało; co poszło nie tak, ale Landon ZDECYDOWANIE nie jest już tym, kim był. W "Nothing more" to irytujący do bólu chłopaczyna, którym da się sterować równie łatwo co marionetką. Pozbawiony dumy i ambicji, który po policzku od jakiejkolwiek osoby nadstawi i drugi (i gdyby tylko miał to - jestem pewna - nadstawiłby i trzeci, i czwarty). Jego przemyślenia życiowe, głębokie niczym przydrożna kałuża, nijak mają się do całej historii, a zachowanie względem dziewczyny - czy tej potencjalnej, czy byłej - przyprawia o nudności. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z tak nijaką i pozbawioną własnego zdania postacią. Ja rozumiem, nie każdy bucha testosteronem jak mężczyźni z powieści Vi Keeland i nie każdy jest seksownym buntownikiem-awanturnikiem na miarę Hardina, ale ludzie! Landon to nie grzeczny chłopak (a w zasadzie już mężczyzna), to nie elokwentny gentleman, to nawet nie "chłopak z sąsiedztwa" - to największy bodaj w historii literatury wymoczek bez grama woli walki. Zachowanie Dakoty względem niego wołało o pomstę do nieba albo (przynajmniej!) o jakąkolwiek reakcję. Tymczasem co robi Landon? On, moi drodzy, akceptuje. Akceptuje dosłownie wszystko. Jednym słowem, róbcie co chcecie, a Landon i tak to zniesie, bo on, kochani, musi być kołem ratunkowym dla całej ludzkości; mitycznym Atlasem, dźwigającym na swych barkach cały świat. Nora, kolejny obok Dakoty żeński element tego dziecinnego trójkąta miłosnego, również przyprawia o ból głowy. Zdawać by się mogło, że będzie rozsądniejsza - wszak jest starsza i bardziej doświadczona. Nic bardziej mylnego. Wikła się w ni to związek, ni przyjaźń z emocjonalnie niedojrzałym chłopaczyną, kreującym się na szalenie racjonalnego i pozwala się wodzić za nos jego rozhisteryzowanej byłej dziewczynie (a ta z kolei zaczyna się zachowywać jak pies ogrodnika). A wystarczyłaby jedynie szczypta konsekwencji i krótkie ultimatum.

W końcu wóz albo przewóz, prawda?

Przez ponad trzysta stron czekałam na coś, co mogłoby uratować tę książkę. Na króciutką wstawkę z perspektywą Hardina, na jego kwiecisty język, na dreszczyk emocji i odrobinkę wątpliwości. Niestety się nie doczekałam, a "Nothing more" to dla mnie jedno z największych rozczarowań tego roku. Jako fanka "After" liczyłam na coś równie dobrego, a dostałam wypraną z emocji opowiastkę z bohaterem zachowującym się jak 5-letnie dziecko. Jestem rozczarowana, jest mi przykro i pytam "Anno, jak to się stało????".

Anna Todd w podziękowaniach zdradziła, że miała problem z "Nothing more". Że cała historia była w niej w zasadzie od zawsze, ale nie bardzo wiedziała jak stworzyć z niej zgrabną całość. Pisała i zmieniała; zmieniała i pisała, ale wciąż nie była zadowolona z efektu końcowego.

I to niestety widać i czuć.

"Nothing more" wydaje się być pisane na szybko, na tzw. kolanie i jest - najzwyczajniej w świecie - nudne. Polecam jedynie fanom serii "After" i to tylko wtedy gdy chcą mieć czyste sumienie, że zapoznali się ze wszystkimi książkami należącymi do - czy też powiązanymi z - ich ulubionym cyklem.

W innym wypadku... Stanowczo odradzam.