Niegrzeczny basista. Cykl VIP. Tom 4

‘Niegrzeczny basista” to już czwarty tom serii VIP Kristen Callihan. Tym razem poznajemy historię Brenny i Rylanda, których relacje nie należą ani do najłatwiejszych, ani do najspokojniejszych. Ale jak to w romansach bywa, ich podłożem bynajmniej nie jest wzajemna niechęć, a wręcz przeciwnie – fascynacja.

Zacznę do tego, że ta seria ujęła mnie za serce. Do tej pory moim ulubionym tomem był ten poświęcony Scottiemu, czyli Niegrzeczny Manager. Czy Rylandowi udało się zdetronizować swojego managera?

Otóż nie.

Tak jak w poprzednich tomach, akcja powieści od pierwszej strony jest niezwykle dynamiczna i co tu dużo mówić, przepełniona wzajemną chemią głównych bohaterów. W sumie to od seksu wszystko się zaczyna i w dużej mierze wokół niego kręci, choć trzeba uczciwie napisać, że autorka do swojej opowieści wprowadza sporo ważnych wątków i porusza kilka poważnych tematów.

Również wzorem poprzednich części, tak samo i w tej pojawiają się bohaterowie pozostałych tomów i to jest dla mnie super sprawa, bo nie mam wrażenia „porzucenia” ich, gdy wybrzmiała ich historia, ale wciąż są ważnym elementem kolejnych opowieści.

Myślę, że to właśnie dzięki takiemu zabiegowi ta seria jest tak dobra i wciągająca. Choć autorka pisze o życiu w blasku reflektorów, to nie ogranicza się tylko do tej strony życia członków zespołu. Zagłębia się w ich przeszłość, pokazuje głęboko skrywane nadzieje i marzenia, troski, obawy i często demony przeszłości, z którymi muszą walczyć. Całość jest płynnie ze sobą połączona, dzięki czemu opowieść zyskuje głębię i powagę, która wbrew pozorom, nie jest czymś oczywistym w książkach z tego gatunku.

Co do samej Brenny i Rylanda, to przyznam się od razu, że nie wylądowali na szczycie moich ulubionych par, ale dobrze mi się o nich czytało i byłam ciekawa jak potoczą się ich losy, jak poradzą sobie ze swoją przeszłością i stworzą wspólną przyszłość. I choć było kilka zgrzytów w tej opowieści, to jako całość oceniam ją naprawdę dobrze.

Bo to wciąż świetnie opowiedziana historia, fajni bohaterowie i lekkość romansu dobrze zmieszana z tematami bardziej poważnymi, które są ukazane w sposób sensowny, bez przejaskrawiani i nadmuchiwania „dramatów” w celu podkręcenia emocji.

Ta opowieść broni się sama, bo jest dobrze poprowadzona i to jest dla mnie jej największy plus.

Oczywiście „Niegrzeczny basista” to niewątpliwie gorący romans ze sporą dawką seksu i scen łóżkowych. I jeśli ktoś tego nie lubi, to cóż… może czuć przesyt. Ale pomijając gorące sceny, książka ma w sobie dużo więcej niż dużo erotyki. To opowieść o odnajdywaniu własnej drogi, o silnych więzach przyjaźni, tak niełatwej do utrzymania, gdy jest się sławnym na cały świat zespołem, wreszcie to opowieść o tym, że pieniądze i sława nierzadko sprawiają, że człowiek jest samotny i nie radzi sobie z życiem. Autorka pokazuje, że każdy może upaść, ważne aby miało się obok siebie kogoś, kto pomoże się podnieść.

Czy polecam „Niegrzecznego basistę”?

Oczywiście!

To bardzo dobrze napisany romans ze świetnymi bohaterami, nie tylko tymi głównymi, ale wszystkimi, którzy się w czwartej części serii pojawiają. A że jestem nieuleczalnie zauroczona Scottim, to każde jego pojawienie się było dla mnie absolutnie cudowne.

Jeśli lubicie romanse okraszone gorącymi scenami seksu, ale i poważniejszymi wątkami potraktowanymi z szacunkiem i powagą, to ta seria jest dla was.

Acha, no i na koniec – w każdym tomie, więc i w tym również, autorka serwuje czytelniczkom sporą dawkę humoru, który jest idealnym uzupełnieniem snutych przez Kristin Callihan opowieści.

Powiedzmy sobie szczerze do dobrej sprzeczki potrzebne jest co najmniej dwoje godnych przeciwników. Takich, którzy bez względu na czas i miejsce umieją podnieść rzuconą rękawicę i odpowiednio jej użyć. Podobno ten kto się czubi ten się lubi, a co jeśli to, coś więcej niż sympatia podszyta dość cierpkim poczuciem humoru? Może również umyka co nieco i trzeba spojrzeć na wszystko z całkiem nowego punktu widzenia?

Jeśli zna się tę drugą osobę od lat raczej mało spodziewamy się tego, iż nas zaskoczy, zwłaszcza jeśli jest to obustronne. Brenna i Ryland toczą nieustanne boje długo, nigdy nie ma ostatecznego zwycięzcy, ale zawsze jest następna słowna potyczka, tematów do sprzeczek nigdy im nie brakuje. On jest jednym z najlepszych basistów na świecie w sławnym zespole rockowym, ona zajmuje się promocją tej kapeli, do tego wszystkiego ich grono znajomych to wspólni przyjaciele, jacy od lat dobrze bawią się gdy ta dwójka kłóci się. Nic nie zapowiada, że to się kiedykolwiek zmieni, są przecież całkowicie różni i tylko jedno mają wspólne – pracę, jaka jest dla nich wszystkim. A jeśli nie dzieli ich tak dużo jak jeszcze przed chwilą im się wydawało? No cóż, wszystko nabiera całkiem innych barw, intensywniejszych i nie da się ukryć, że również temperatura jest o wiele wyższa. Jedno nie daje o sobie zapomnieć i to im obojgu, trudno nagle wejść na całkiem nową ścieżkę, prowadzącą w intrygującym kierunku, lecz wymagającym zdecydowanych wyborów. Czy są na to gotowi?

Seria VIP przenosi nas w rockowe klimaty, a mówiąc dokładniej za kulisy, gdy gasną światła, a muzyczni idole schodzą ze sceny. Kristen Callihan w historiach wydających się lekkich, łatwych i przyjaznych zawsze dodaje trudniejszy motyw, nie inaczej jest także w „Niegrzecznym basiście”. Wspaniała rozrywka czytelnicza, przy jakiej nie trudno jest się zrelaksować łączy się z emocjami, bolesnymi, jakie odciskają swoje piętno na postaciach. Taki związek słodko-gorzki odzwierciedla po części to, co jest pomiędzy nimi, chociaż możemy spodziewać jakie będzie zakończenie, nie jest to wadą, wprost przeciwnie pisarka pokazuje drogą jaką muszą przebyć by zdobyć swoje marzenia, głęboko schowane pod lękiem przed porażką. Każdy tom cyklu przedstawia historię już znanych postaci, lecz w części im poświęconej autorka odsłania ich tajemnice, nie od razu wszystkie, lecz w odpowiedniej kolejności, tak, by pokazać kim są pod maskami jakie noszą, bo chcą lub po prostu muszą. Nie brakuje też humoru, słownego i sytuacyjnego, zręcznie wplecionego w wątki, pokazującego z jednej strony przejście od wrogości do uczucia, z drugiej jak pomaga w trudnych momentach i podkreśla przyjacielskie relacje.