Niebezpieczna gra

Świetna. Początkowo wydawała się trochę tandetna, charaktery postaci dość przerysowane, ale wciąż coś się działo. Gdy wczułam się bardziej w "pyskówki" w dialogach bohaterów, a akcja się zagęściła- nie mogłam się oderwać.

Książka naprawdę godna polecenia i wciągająca do ostatniej strony, tak że ciężko ja odłożyć jak już zacznie się czytać. Wartka akcja, dobrze wykreowanie bohaterowie i świetne dialogi sprawiają że czyta się ją lekko i przyjemnie. Z przyjemnością sięgnę po następną część. Polecam!!!

Książka super. Przeczytana jednym tchem. Polecam !

Świetny romans z wątkiem kryminalnym. Dobrze wykreowani bohaterowie, zabawne dialogi do trochę wredoty i sarkazmu i mam to co lubię najbardziej. Bardzo miło spędzilam z nią czas (właściwie 1 wieczór) czekam na kolejną część

Weronika jest świetną policjantką, budzi podziw, ale nie tylko. Podczas jednej z akcji ginie jej partner oraz najlepszy przyjaciel. Dziewczyna nie potrafi poradzić sobie z tą starą, a chwilę zapomnienia daje jej tylko alkohol. Z całego amoku ratuje ją szef, który oznajmia, że ma dla niej zadanie, a tylko ona jedyna temu sprosta. Na komendzie zastaje Przemka, znanego aktora, który był świadkiem zabójstwa. Nie pamięta nic z tej sytuacji, ale żąda ochrony.

Aby wszystko wyglądało naturalnie, policjantka i aktor muszą udawać parę. Weronika podejrzewa, że Rej nie mówi całej, a na światło dzienne wychodzą nowe fakty. Dwójka bohaterów będzie musiała zawalczyć o przetrwanie, bo jak się okaże, cała sprawa sięga znacznie dalej, niż podejrzewali.

Uwielbiam takie debiuty. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, ale to, co dostałam, bardzo mi się spodobało.

Cała fabuła jest wciągająca. Na początku mamy powieść obyczajową, która zmienia się w całkiem dobry kryminał. Mogłoby się wydawać, że to takie niepozorne, a jednak w jednej chwili zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń, a w drugiej nie możemy oderwać się od książki. Dodajmy do tego świetne poczucie autorki i mamy książkę idealną. Jestem pod ogromnym wrażeniem, aż zrobiło mi się smutno, gdy strony w książce się skończyły.

Największy plus tej książki to kreacja bohaterów. Możemy poznać wiele szczegółów i poznać ich bliżej. Momentami miałam wrażenie, jakby któryś z nich stał obok mnie. Nie mówię tu tylko o głównych postać, bo autorka skupiła się też na drugoplanowych postaciach i całość daje wspaniały efekt.

Bardzo polubiłam Weronikę, jej temperament i cięty język.

Po tym debiucie książki Emilii Wituszyńskiej mogę brać w ciemno.

Weronika to świetna policjantka, Przemek natomiast jest przystojnym gwiazdorem. Pewne wydarzenia sprawiają, że bohaterka mimo tego, że zawsze w pełni oddawała się pracy, nagle traci zapał i zaczyna się staczać, gdyż jej policyjny partner, a zarazem przyjaciel ginie w akcji. Kobieta nie może pogodzić się z tą sytuacją, jednak ma wokół siebie ludzi, którzy chcą ją wyciągnąć z dołka, dlatego dostaje specjalne zadanie, które będzie polegało na ochronie sławnego aktora. Mężczyźnie bowiem może grozić niebezpieczeństwo, gdyż był świadkiem pewnych niecodziennych okoliczności. Dla dobra śledztwa pyskata policjanta i wybuchowy aktor muszą udawać parę, aby nie robić wokół siebie niepotrzebnego szumu. Czas spędzony wspólnie, mimo tego, że jest wypełniony ciągłymi kłótniami, zbliża do siebie bohaterów. Jednak pewne fakty, które zaczynają wychodzić na jaw mogą zniszczyć całe dotychczasowe zaufanie, które udało im się zbudować. Czy w tej grze, gdzie nie wszystko jest jasne, razem mają szansę na przetrwanie?

"Niebezpieczna gra" to świetna książka, która czyta się błyskawicznie. Super pomysł na fabułkę, która wciąga od samego początku. Bohaterowie to bardzo intrygujące osoby, które wiedzą czego chcą i nie boją się o to walczyć. Dwie silne osobowości, które razem tworzą mieszankę wybuchową, jednak kiedy sytuacja tego wymaga potrafią dojść do porozumienia. Historia pełna napięcia, nie tylko wywołanego niebezpiecznymi wydarzeniami lecz również tego między bohaterami, które z każdym dniem przybiera na sile, aż przeradza się w coś poważniejszego. Pełno tutaj tajemnic, niewyjaśnionych poszlak, pytań na które niekoniecznie chcemy znać odpowiedzi. Jest to książka, w której pewne sprawy wydające się proste do rozwiązania okazują się czymś na skale światową. Historia, która pokazuje jak mimo początkowej niechęci bohaterowie byli w stanie przywiązać się do drugiej osoby. Jak uczucia, które nie miały wchodzić w grę zaczynają odgrywać kluczową rolę. Jak ważne jest zaufanie, gdyż bez niego trudno cokolwiek budować. Intrygująca historia, w której cały czas się coś dzieje. Momentami zabawna, czasami groźna opowieść o dwójce nieposkromionych ludzi, którzy mogą wygrać tą rozgrywkę o życie tylko razem.

Weronika Kardasz, odważna i nieugięta policjantka po śmierci swojego partnera zawodowego załamała się. Był nie tylko jej kolegą z pracy, ale również najlepszym przyjacielem. Obiwniając się o to, co się stało popadła w alkoholizm. Kiedy zostaje zamordowany kandydat na premiera, Weronika wraca do służby. Ma chronić jedynego świadka, znanego aktora, udając jego dziewczynę. Problem w tym, że Przemek nie pamięta nic z tamtego wieczoru. Ich wzajemna niechęć jeszcze bardziej wszystko utrudnia. Wkrótce okazuje się, że w sprawę zamieszany jest ktoś z dużo wyższego szczebla. Para będąc w niebezpieczeństwie postanawia uciec. Czy ich relacje ulegną poprawie i uda się rozwiązać tę sprawę?

Jestem zachwycona tą książką! Od pierwszych stron przepadłam. Jest tak wciągająca, że spokojnie można ją przeczytać w jeden dzień. Początkowo poznajemy trudną sytuację Weroniki, żal i bezradność po śmierci przyjaciela Michała oraz ogromne wyrzuty sumienia, które topi w alkoholu. Kiedy doszło do jej spotkania z Przemkiem/Remkiem płakałam ze śmiechu. Już nie pamiętam kiedy ostatnio tak się śmiałam nad książką. Ich wzajemna niechęć, przekomarzanie, teksty, którymi próbowali wbić sobie szpilę doprowadziły mnie do łez. Dowodzi to, że kto się czubi ten się lubi, gdyż z czasem ich relacja się pogłębia i przeradza w uczucie. Fabuła jest emocjonująca i pełna akcji. Ucieczki, porwania, tajemnice, kłamstwa sprawiły, że napięcie utrzymało się do końca. Świetnie skonstruowana intryga łączy śmierć niedoszłego premiera ze śmiercią Michała. Postaci są ciekawie wykreowane, prawdziwe i szczere. Bardzo ich polubiłam. Weronika, twarda, pewna siebie, lecz nieufna bardzo przeżywa śmierć Michała. Jednak odkąd poznaje Przemka przechodzi totalną metamorfozę. Przemek natomiast wydał mi się tchórzliwym aktorzyną i marionetką ojca. Okazało się później, że to inteligentny i uczuciowy facet. Zakończenie również było świetnie wymyślone. Nie mam do czego się przyczepić. Bardzo chętnie obejrzałabym film na podstawie tej książki. Uważam, że autorka stworzyła niesamowitą historię. I jako, że to był jej debiut, wysoko podniosła poprzeczkę. Czekam na więcej.

„To niebezpieczna gra, w której nie mamy szans na wygraną”.

"Niebezpieczna gra" to debiut polskiej autorki, Emilii Wituszyńskiej. Poznajemy Weronikę Kardasz, która pracuje w policji w wydziale kryminalnym. Życie kobiety zmieniło się diametralnie w momencie, gdy jej przyjaciel został zabity podczas jednej ze służb. Policjantka nie potrafi wybaczyć sobie, iż nie była w stanie uratować Michała. Szuka ukojenia w alkoholu i jest na najlepszej drodze, by zaprzepaścić to, co dotąd udało się jej osiągnąć.

Po roku, od tragicznego w skutkach dnia, Weronika zostaje przydzielona do całodobowej ochrony znanego aktora, Przemysława Reja. Mężczyzna był świadkiem zabójstwa kandydata na urząd premiera. Niestety Przemek nie jest w stanie przypomnieć sobie, co wtedy się wydarzyło. Czy rzeczywiście mówi prawdę? Oboje sceptycznie podchodzą do pomysłu całodobowej ochrony, ale z każdym kolejnym dniem stają się sobie coraz bardziej potrzebni. Czy mimo początkowego chłodu bohaterowie nawiążą nić porozumienia? A co się stanie jeśli okaże się, że grozi im niebezpieczeństwo? Oboje zostają wplątani w niebezpieczną grę, pełną intryg, tajemnic i niedomówień. Czy wyjdą z tego cało?

Bardzo lubię debiuty, dlatego też zawsze z ogromną przyjemnością po nie sięgam. Jednak połączenie sensacji z romansem to coś, czego zazwyczaj nie czytam, ale w tym wypadku z niewiadomych przyczyn nie mogłam się oprzeć niniejszej publikacji. Tak naprawdę nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać po "Niebezpiecznej grze", ale już od samego początku dałam się wciągnąć w wir wydarzeń. Z przyjemnością i z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów i zastanawiałam się, w jakim kierunku potoczy się ta niecodzienna znajomość, i jak zakończy się niebezpieczna gra.

Czytelnik przede wszystkim staje się świadkiem sukcesywnie rozwijającej się relacji pomiędzy Weroniką, a Przemysławem. Oboje są silnymi osobowościami z kompletnie różnych światów. Więc trudno jednoznacznie stwierdzić, czy uda się im porozumieć. Weronika jest odważna, twarda i pewna siebie, co z pewnością ułatwia prace w policji. Z kolei Przemysław to przystojny i zadziorny aktor, który nie stroni od docinek. Czy początkowa niechęć pomiędzy nimi przerodzi się w coś więcej?

"Czuła, że to, co się między nimi dzieje, jest niebezpieczną grą i nie ma nic wspólnego z zagrożeniem, jakie wokół nich krąży. Z przestępcami sobie jakoś poradzi, nie jest jednak pewna, czy podoła narastającym w niej uczuciom".

W powieści nie zabrakło również dobrego humoru, pytań bez odpowiedzi, tajemnic, napięcia, niepewności oraz wiarygodnych informacji na temat pracy w policji. Wszystkie pojedyncze elementy fabuły harmonijnie się ze sobą łączą, tworząc przekonującą całość.

REASUMUJĄC: "Niebezpieczna gra" to nieoczywista, wciągająca i trzymająca w napięciu powieść o zaufaniu, przyjaźni, miłości, jak i walce z demonami przeszłości i ze swoimi słabościami. To książka, która pokazuje, jak trudno jest się pogodzić ze stratą bliskiej osoby. To intrygujące połączenie sensacji z romansem, które pozwala na kilka godzin oderwać się od rzeczywistości i z zaangażowaniem śledzić losy bohaterów. Polecam!

„Niebezpieczna gra”, to opowieść o charyzmatycznej policjantce i seksownym aktorze, którzy choć działają sobie na nerwy są zmuszeni współpracować. Niezwykle hipnotyzujące połączenie romansu i kryminału w komediowej otoczce. Autorka osiągnęła mistrzostwo świata w kreowaniu relacji hate-love, ale również zgrabnie rozegrała kryminalną intrygę, co w połączeniu z lekkim choć zadziornym stylem dało cudownie wybuchową i wciągającą mieszankę. Sięgając po „Niebezpieczną grę”, liczyłam na elektryzującą i zabawną lekturę na jeden wieczór i to właśnie dostałam. Nie spodziewałam się natomiast, że poznam jedną z moich ulubionych bohaterek, przeżyję pełną emocji przygodę, zadurzę się w pewnym przystojnym aktorze i odkryję autorkę, której kolejnych powieści będę wypatrywała w napięciu. Czego chcieć więcej? Dla mnie ta historia była idealna i mam nadzieję, że Was oczaruje równie mocno.

Kryminał z romansem i szczyptą erotyka. Nie wierzyłam, że taki zestaw może się udać, ale to co stworzyła pani Emilia przebiło moje oczekiwania wobec tej właśnie książki. Jako fanka kryminałów spodziewałam się historii w sumie bez większego szału – bardziej coś pod tytułem: był sobie bogaty facet, ktoś czyha na jego życie, laska – policjantka będzie chroniła go i happy end. I nic bardziej mylnego!

Cała fabuła opiera się na kłamstwach, ofierze i tajemnicy. Opowiada o tym, że policyjne życie wcale nie jest tak różami usłane jak to się wydaje. To nie jest tak, że każdy siedzi z nogami na biurku, albo odwala 8 godzin i idzie na luzie do domu, bo swoje odrobił. To tak nie działa. Nie mówi się głośno o tych wszystkich ludziach, którzy rozpracowują grupy przemytnicze, którzy odwalają masę roboty papierkowej, która wbrew pozorom nie jest łatwa. Autorka pisze lekko i przyjemnie, czyta się migiem, a dodatkowym atutem jest fakt, że pani Emilia nie boi się odpowiednio używać wulgaryzmów, które w jej powieści nie są odrażające, a wręcz przeciwnie, dodają pikanterii (tak to ładnie określę) całości. Pomiędzy rozdziałami każda pierwsza strona jest okraszona zdjęciem / grafiką, która świetnie wpasowana jest w takie klimaty.

Ogólnie większość kręci się wokoło naszych bohaterów i ich relacji – Weroniki i Przemka. O tym jak między nienawiścią, a miłością jest cienka linia. I jak można pokochać własnego ‚wroga’. Postacie są konkretne – Przemo z początku dupek z czasem metamorfuje na kogoś wartego uwagi, zaś Wera, harda babka, twardo stąpająca po ziemi, która niczego się nie boi – okazuje się mieć też drugą, delikatniejszą stronę swojej osobowości.

Zakończenie książki zaskakuje ogromnie. Nie, nie – nic Wam nie powiem =D Nie ma tak łatwo! Powali Was na kolana i będziecie zbierać szczękę z podłogi jak ja =) Nie zmienia to jednak faktu, że książka ogromnie mi się podobała, zjadłam ją w dwa wieczory, ale tylko dlatego, że złapało mnie przeziębienie =P Także jestem na wielkie TAK!

Kobieta jest jak broń. Nie wolno się nią bawić.

Weronika to jedna z najlepszych policjantek w wydziale kryminalnym stołecznej policji. Jej karierę przerywa dramatyczna akcja, w której traci partnera. Od tej chwili jej życie całkowicie się zmienia. Nieoczekiwanie kobieta dostaje zadanie, które wykonać może tylko ona.

W Wilanowie znaleziono zwłoki kandydata na urząd premiera, a jedynym świadkiem zdarzenia jest znany i zabójczo przystojny aktor Przemysław Rej. Niestety gwiazdor nic nie pamięta, a dopóki sprawa nie zostanie wyjaśniona, mężczyzna potrzebuje całodobowej ochrony.

Aby nie wzbudzać podejrzeń, Weronika i Rej muszą udawać parę. Wkrótce okaże się, że mężczyzna nie mówi całej prawdy, a na jaw wychodzą kolejne sekrety. Oboje zostają wplątani w niebezpieczną grę, w której stawką będzie nie tylko życie.

"Koniec był nieuchronny. Żyjemy i umieramy. Każdemu z nas zapisane jest inne zakończenie."

"Niebezpieczna gra" to debiut Emilii Wituszyńskiej łączący w sobie kryminał z romansem. Od razu powiem, ze nie spodziewałam się aż tak świetnego debiutu, przy którym będę się tak dobrze bawić.

W powieści obok wątku kryminalnego, obserwujemy stopniowo rozwijającą się relację między głównymi bohaterami. Dla mnie ta powieść jest w pewnym sensie czymś świeżym, gdyż nie przypominam sobie, abym czytała książkę, której bohaterami byliby policjantka i aktor. Muszę przyznać, że z miejsca polubiłam Weronikę. To nie jest kolejna nieśmiała, naiwna bohaterka. Przeciwnie, to odważna, pewna siebie, wiedząca czego chce, nieustępliwa, zadziorna, ostra kobieta. Te cechy z pewnością przydają się w pracy w policji. Z kolei kobieciarz Przemek... polubiłam tę jego, że tak powiem "wredotę". Zresztą sami się przekonajcie w czym rzecz. Fajnie obserwowało się cięte riposty między parą głównych bohaterów. Ich początkowa wzajemna niechęć przeradza się w coś więcej, a my dostajemy cały wachlarz niezapomnianych emocji.

"Czuła, że to, co się między nimi dzieje, jest niebezpieczną grą i nie ma nic wspólnego z zagrożeniem, jakie wokół nich krąży."

Autorka doskonale rozplanowała sobie wszystkie elementy powieści. Tu niczego nie ma za mało czy za dużo. Czytelnik zdecydowanie nie może narzekać na nudę, gdyż się dzieje się sporo, zwłaszcza w drugiej połowie książki. Fabuła obfituje w liczne tajemnice, zagadki, niewidzialne poszlaki, mnożące się pytania. Jest miejsce na zaskakujące zwroty akcji, jak i chwile, by złapać oddech. W całość zgrabnie wkomponowany został dobry humor. Pojawiają się liczne wulgaryzmy, ale nie wpływają one na negatywny odbiór całości. Wręcz przeciwnie, pasują do charakterów bohaterów i sytuacji, w jakich się znajdują.

"To niebezpieczna gra, w której nie mamy szans na wygraną."

Warto również zauważyć zadanie sobie przez autorkę trudu pozyskania informacji na temat tajników pracy w policji. Dzięki temu historia ta zyskuje na wiarygodności, a przy okazji jest dodatkowo ciekawa z punktu widzenia kogoś, kto interesuje się tym zagadnieniem.

"Niebezpieczna gra" to intrygująca powieść o odwadze, zaufaniu, przyjaźni, walce o lojalność i miłość, a także walce z własnymi uzależnieniami i słabościami. To książka o niebezpiecznej grze o życie, którą można wygrać tylko łącząc wspólne siły. Polecam Wam tę książkę gorąco!

Książko-maniacy napewno wielu z was, wyczekuje już daty 15 maja, właśnie z powodu premiery debiutanckiej książki Emilii Wituszyńskiej. Ku mojej radości, miałam przyjemność przeczytania jej jeszcze przed premierą, aby podzielić się z wami swoimi wrażeniami.

Absolutnym atutem tej książki, jest dla mnie główna bohaterka Weronika Kardasz. Przyznam szczerze, że właśnie brakowało mi książki, w której główna postać jest silną, inteligentną, pewna siebie kobietą. Chodź początkowy obraz jej osoby po traumie jaką doznała, może nas troszkę odstraszyć, każdy kolejny rozdział, ukazuje jej niebywałą wole walki. Ochrona świadka morderstwa, do której została przydzielona nasza młoda policjantka, zmusi ją zmiany trybu życia, i powrotu do dawnej formy. Pikanterii dodaje fakt, iż naszym świadkiem jest nie ziemsko przystojny aktor, który namiesza nam tutaj bardzo. Uczucie, jakie zrodzi się między policjantką a aktorem, zdeterminuje Weronikę do rozwikłania sprawy morderstwa, lecz czy ona sama jest na to gotowa?

Książkę czytało się naprawdę dobrze, spędziłam w jej towarzystwie dwa wieczory, a i z chęcią sięgałby za kolejną część. Jeśli mieliśmy spojrzeć na nią, tylko jak na kryminał moglibyśmy mieć -ALE, do kilku szczegółów. Lecz jako całokształt, biorąc pod uwagę również romans, który bezdyskusyjnie tutaj występuje, książka dostarcza nam nie małych atrakcji, nie wspominając o świetnym poczuciu humoru. Podsumowując, zaznaczcie sobie w kalendarzach datę 15 maja, i poznajcie zasady tej niebanalnej gry.

Kupiłam na prezent obdarowany zachwycony. Strzał w dziesiątkę polecam

Główną bohaterką jest warszawska policjantka, która po śmierci przyjaciela popada w alkoholizm. Wszyscy w pracy wiedzą, że ma problem, co z reszta widać gołym okiem. Jednak mimo to szef ciągle obdarza ja ogromnym zaufaniem.

Pewnej nocy ginie kandydat na premiera i jedyną osobą, która może coś wiedzieć na ten temat jest znany aktor, który ubiega się o ochronę, gdyż twierdzi, iż w związku z tą sprawą teraz jemu może grozić niebezpieczeństwo.

I tak o to Weronika Kardasz (główna bohaterka) zostaje przydzielona do ochrony Przemysława Reja.

Już od pierwszego wejrzenia się nienawidzą. Ciągle sobie odcinają, ale jakoś będą musieli ze sobą wytrzymywać 24 godziny na dobę, gdyż policjantka ma udawać jego dziewczynę.

I tak to się wszystko zaczyna. Mamy tu kryminalny romans, że tak to nazwę.

Książkę czytało mi się naprawdę dobrze. Byłam zaciekawiona jak potoczą się losy naszych bohaterów. Wpływ na szybkie czytanie na pewno miał tez prosty język oraz lekki styl autorki.

Jednak było też parę rzeczy, które mnie irytowały. Zacznijmy od tego, iż w tej książce pełno jest wulgaryzmów. Drażniło mnie również to, że główna bohaterka, gdy tylko nadążała się okazja (albo i nie) używała przemocy wobec Przemka. Ja rozumiem, że policjantka, że musi być silna, ale to, to już dla mnie była przesada.

Na koniec jeszcze dodam, jak to możliwe, że ktoś, kto ma problemy z alkoholem jest najlepszym policjantem według szefa? Aż strach myśleć, kto tam musiał pracować.

Ale to tylko książka. Jednak mimo wszystko coś sprawiło, że przeczytałam ja naprawdę szybko. Historia jest lekka i sprawiła, że coś mnie do niej przyciągało.

Chociaż kryminałem może bym tej książki nie nazwała. Zdecydowanie bliżej jej do romansu.

Sięgając po tę książkę nie wiedziałam czego mam oczekiwać. Nie czytałam żadnych opinii na jej temat, więc moje podejście było bardzo neutralne. Okazało się, że ta powieść to strzał w moje gusta czytelnicze. Ogromnie mi się podobała cała historia, bohaterowie i to, że w kryminale mamy wątek obyczajowy. Ja lubię takie połączenie, bo bardziej można zżyć się z postaciami pierwszoplanowymi. Najważniejsze jednak jest to, że pierwsze skrzypce gra tutaj silna, zadziorna i nie dająca sobie w kaszę dmuchać kobieta, która znakomicie radzi sobie z mężczyznami. Cięte riposty Wery, (nie chcę nic mówić, ale Przemek nie pozostaje jej dłuży przez co ta dwójka to taka mieszanka wybuchowa, na którą się cały czas czeka podczas czytania) humor, napięcie, akcja na pełnych obrotach i ciekawa sprawa do rozwiązania - to wszystko tutaj znajdziecie. Będziecie się zdecydowanie bardzo dobrze bawić podczas czytania. Jestem pewna. Jest jeszcze jedna rzecz przez, którą ta książka zyskuje więcej w moich oczach, a mianowicie to, iż jest to debiut Pani Emilii i to znakomity debiut. Już zabieram się za kolejny tom, bo jestem ciekawa, co też tu się jeszcze wydarzy. Polecam ogromnie.

„Niebezpieczna gra”- Emilia Wituszyńska

„Kobieta jest jak broń. Nie wolno się nią bawić”

„Czuła, że to co się między nimi dzieje, jest niebezpieczną grą i nie ma nic wspólnego z zagrożeniem, jakie wokół nich krąży.”

Debiutancka powieść Emilii Wituszyńskiej, to naprawdę dobry romans z kryminałem w tle. Przystojny gwiazdor obawiający się o swoje życie dostaje do ochrony piękną policjantkę, która po przerwie spowodowanej tragedią, wraca do swojego wydziału i jako pierwsze zadanie dostaje ochronę mężczyzny. Kobieta udaje dziewczynę sławnego aktora, wprowadza się do jego mieszkania i ma zapewnić mu ochronę przez 24 h.

Ta książka wygląda niepozornie, ale naprawdę mnie porwała, nie umiałam przestać jej czytać. Przesyłkę otrzymałam w czwartek i w ten sam dzień skończyłam jej lekturę. Świetnie napisana, z pięknie zbudowanymi bohaterami, ich niesamowitą relacją i nieprzystępnymi charakterami. To trzymająca w napięciu historia kryminalna z gorącym romansem i niespodziewanymi zwrotami akcji. Serdecznie polecam :)

"Kobieta jest jak broń. Nie wolno się nią bawić.

Weronika to jedna z najlepszych policjantek w wydziale kryminalnym stołecznej policji. Jej karierę przerywa dramatyczna akcja, w której traci partnera. Od tej chwili jej życie całkowicie się zmienia. Nieoczekiwanie kobieta dostaje zadanie, które wykonać może tylko ona.

W Wilanowie znaleziono zwłoki kandydata na urząd premiera, a jedynym świadkiem zdarzenia jest znany i zabójczo przystojny aktor Przemysław Rej. Niestety gwiazdor nic nie pamięta, a dopóki sprawa nie zostanie wyjaśniona, mężczyzna potrzebuje całodobowej ochrony.

Aby nie wzbudzać podejrzeń, Weronika i Rej muszą udawać parę. Wkrótce okaże się, że mężczyzna nie mówi całej prawdy, a na jaw wychodzą kolejne sekrety. Oboje zostają wplątani w niebezpieczną grę, w której stawką będzie nie tylko życie".

Na samym początku muszę napisać, że Emilia Wituszyńska z wielkim przytupem wkroczyła do literackiego świata, bo jej debiutancka powieść „Niebezpieczna gra” jest genialna i uwiodła serca wielu czytelników. Dla mnie ta książka okazała się miłą niespodzianką, bo niestety często bywa tak, że tytuły mocno reklamowane okazują się totalną klapą. Jednak w przypadku tej książki reklama była strzałem w dziesiątkę, gdyż powieść jest naprawdę bardzo dobra, a może wręcz rewelacyjna i tylko i wyłącznie mogę ją Wam polecić.

Już na samym początku zostałam wciągnięta w głąb fabuły i z zapartym tchem śledziłam poczynania głównych bohaterów, a uwierzcie mi, że działo się u nich naprawdę dużo. Bardzo szybko polubiłam Weronikę za jej mocny charakter i cięty język, który doprowadzał mnie do śmiechu. Jeżeli chodzi o Przemka, to na początku uważałam go za zaślepionego i zepsutego aktora, który nie widzi dalej niż czubek własnego nosa. Jednak po pewnym czasie odkryłam, że w tym mężczyźnie kryje się dużo więcej dobra i że to tylko pozory zamydliły mój wzrok. Oczywiście bohaterowie są bardzo prawdziwi, a ich życie nie jest zupełnie kolorowe. Autorka ukazała nam ich nie tylko od strony zawodowej, bo pokazała nam także ich życie osobiste, ich zalety, wady i oczywiście słabości, które ma każdy z nas.

Oczywiście w książce znajdziecie także wątek miłosny, który bardzo fajnie współgrał z wątkiem kryminalnym i jak dla mnie stworzył mieszankę idealną.

Autorka ma bardzo lekki styl, a do tego świetne poczucie humoru, które czasami doprowadzało mnie do łez. Akcja książki jest dynamiczna, cały czas coś się dzieje i pojawia się wiele zaskakujących zwrotów akcji, które dostarczają wielu emocji oraz wrażeń. Emilia Wituszyńska stworzyła naprawdę świetną historię, od której nie można się oderwać i choć czasami domyślałam się, co takiego wydarzy się na kolejnej stronie, to i tak zakończenie okazało się dla mnie dużym zaskoczeniem.

„Niebezpieczna gra” to jedna z lepszych książek, jakie ostatnio czytałam. Wciągająca, zaskakująca, po prostu świetna.

Gorąco polecam!

Nigdy nie czytałam kryminałów,bardziej wolałam zanurzyć się w świecie fantastyki. Ale zmieniłam zdanie. Ta książka jest genialna! Dobrze wykreowani bohaterowie. Te przygody związane z policją. Wszystko tak opisane, jakby to działo się naprawdę. Książka naszpikowana jest serią przeróżnych emocji. Rozpacz,tęsknota, ból, miłość, zwątpienie,zazdrość ,walka życie i sprawiedliwość. Tak to wszystko odczuwa się w trakcie czytania. Życie naszej bohaterki wciągnęły mnie tak bardzo ,że mogłabym być na jej miejscu. Jej życie to nieustanna gra i to właśnie ona musi rozgryźć zagadkę ,która może być dla niej odpowiedzią na pewne sprawy ,które są nierozwiązane. Niestety w to co się wpakuje nasza bohaterka może zagrażać jej życiu i nie tylko jej....

-----------------------------------------

Weronika to niezwykle odważna dziewczyna. Jest policjantką , a ta praca wcale nie jest łatwa. Jest opryskliwa i jak zawsze sumiennie wypełnia swoje obowiązki. Prawa ręka Komendanta. Po śmierci swego policyjnego partnera i przyjaciela popadła w nałóg alkoholowy. Po roku jej nędznego życia w tym stanie ,zostaje wezwana przez szefa na komisariat w celu przydzielenia ochrony pewnemu aktorowi(Przemysław Rej). Wera nadała mu przezwisko "Remek" ,które działało na niego jak płachta na byka. Im dłużej ze sobą przebywali tym bardziej się do siebie zbliżali. Ich uczucie przeradza się w niebezpieczną dla nich grę. Ale czy Przemek był tym za kogo się podawał? Co tak naprawdę ukrywał aktor przed Weroniką? Jak to na nich wpłynie ? Czy ich uczucia przetrwają w świecie policyjnych intryg i korupcji? Czy wyjdą z tego cało? -----------------------------------

Dzięki wydawnictwu kobiecemu miałam możliwość przeczytać niezwykły debiut. Nie przypuszczałam ,że kryminał może być tak wciągający. Następne książki tej autorki na pewno znajdą się na mojej półce. Polecam!!!

"Najgorsze były takie momenty jak ten, gdy leżała na łóżku, myśląc o tym, że jej dzień wreszcie był wesoły, niezmącony niepotrzebnymi dramatami i kłótniami (...) Najgorsze były właśnie takie momenty, gdy uświadamiała sobie, że niektórym nie jest już dane uśmiechnąć się ani do własnego odbicia, ani do nikogo innego."

Weronika już nieraz była zmuszona radzić sobie w znacznie gorszych sytuacjach, więc kryminalna zagadka, w którą zamieszany jest pewien przystojny aktor z pierwszych stron gazet, nie wydaję się dla niej wyzwaniem. Niepokorna i pewna siebie nawet nie spodziewa się do jak niebezpiecznej gry tym razem została wciągnięta. Gdy do walki wkraczają uczucia, nawet najprostsze zadanie może przyprawić o śmierć, nabierając znacznie innego wymiaru.

O tej książce było głośno przez naprawdę wiele tygodni, a gdzie się nie obejrzałam "Niebezpieczna gra" zbierała same najlepsze opinie. I może dlatego minimalnie się zawiodłam... Ale od początku.

Fabułę, która sama w sobie wypadła dość przemyślanie, moim zdaniem można spokojnie uznać za najlepszy aspekt tej książki. Przyznam szczerze, że jeśli ktoś zapytałby mnie czego się w niej spodziewałam, to chyba nawet za dziesiątym podejściem nie przewidziałabym opisanego przebiegu zdarzeń. Mogłabym się domyślić co najwyżej ułamku całości, ale mówiąc w tym przypadku o przewidywalności, skłamałabym. Autorka dopracowała szczegóły, a co najbardziej mi się w tym wszystkim podobało, to jej dbałość o realia historii. Może momentami brakowało mi takie "policyjnego" dreszczyku emocji, ale mimo tego naprawdę dało się wczuć w tę książkę i uwierzyć, że Wiktoria na co dzień obracała się w świecie policji.

A skoro już o niej mowa, polubiłam tę dziewczynę! Ku mojej uciesze, miała ciekawą osobowość i nie bywała irytująca, jak to często się zdarza na dzisiejszym rynku literackim. Z początku co rusz rzucała chamskimi odzywkami, bywała groźna i nieprzewidywalna, ale gdzieś pomiędzy tym wszystkim umiałam dostrzec w niej pokłady potencjału. I pod tym względem się nie zawiodłam, bo gdy u jej boku stanął Przemek, zaczęła się otwierać i z każdą kolejną stroną, wzbudzała we mnie coraz większą sympatię. Ich relacja jednak nie do końca potoczyła się tak, jak bym tego chciała. Ze smutkiem muszę przyznać, że w momencie, gdy padły między nimi pierwsze, poważne deklaracje nie umiałam w nie uwierzyć. To potoczyło się zdecydowanie za szybko i nie uratował tego nawet zniewalający charakter Przemka.

"Niebezpieczna gra" to debiut, który bez dwóch zdań należy docenić także pod względem stylu i języka. Autorka raczyła nas w swojej książce naprawdę wieloma trafnymi spostrzeżeniami i ciekawymi dialogami. Ale jeśli liczyliście (tak, jak i ja) na sensacyjne opisy i goniące Was pomiędzy rozdziałami niebezpieczeństwo, to możecie się bardzo, ale to bardzo zawieść. Książka ta bowiem bardziej przypomina romans, aniżeli kryminał, jakim nieraz została nazwana.

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.

Poskromienie Weroniki

Pamiętacie „Poskromienie złośnicy” Williama Szekspira i te kłótnie, od których aż iskrzyło? To napięcie, niemal namacalne, które było w powietrzu? Ten erotyzm, od którego aż przechodziły ciarki?

Jeśli chcecie przywołać te wszystkie doznania, warto sięgnąć po debiutancką powieść Emilli Wituszyńskiej, gdzie historia miłosna przeplata się z subtelną erotyką i kryminalną historią. Ten bestseller pt. „Niebezpieczna gra”, opublikowany nakładem Wydawnictwa Kobiecego, to nie tylko doskonała propozycja na wakacyjny wypoczynek, ale i na długie zimowe wieczory. Książka emocjonuje, wciąga do tego stopnia, że jesteśmy w stanie wybaczyć autorce pewne niedociągnięcia czy schematy, zaś sama fabuła rozpala zmysły. To pozycja zarówno dla kobiet spragnionych nutki pikanterii, jak i dla wszystkich tych, którzy lubią odpocząć przy lekturze, a także dla tych, których fascynuje świat celebrytów.

Jednego z nich, Przemysława Reja, aktora znanego z ról amantów i bujnego życia prywatnego, sportretowała właśnie Wituszyńska. Jego świat, pełen blichtru, ale i fałszu, znacząco różni się od rzeczywistości, w której żyje komisarz Weronika Kardasz z Wydziału Kryminalnego. Ostatni rok był dla niej piekłem, przetrwała o wyłącznie dzięki alkoholowemu zamroczeniu. Tylko procenty były w stanie zagłuszyć poczucie winy i rozpacz po stracie przyjaciela i partnera z pracy, Michała Ochódzkiego. Nie mogąc poradzić sobie z jego śmiercią, nie dość, że poprosiła o przeniesienie do bezpiecznego i spokojnego Wydziału Ochrony Informacji Niejawnych i Archiwum, to jeszcze z każdym dniem coraz bardziej wycofuje się z życia. Przestała dbać o mieszkanie, o siebie, o przyjaciół, zaś współpracownicy z coraz większym niepokojem obserwują, jak ta młoda, niegdyś piękna kobieta się stacza.

Przychodzi jednak moment powrotu do Wydziału Kryminalnego i przydział zadania, które tylko pozornie jest łatwe dla doświadczonej jak ona policjantki. Otóż zamordowany zostaje kandydat na premiera. Leon Wasilewski, który został po suto zakrapianej imprezie pchnięty nożem w klatkę piersiową. Śmierć nie wydaje się przypadkowa, zaś jedynym świadkiem jest właśnie Przemysław Rej. Tyle tylko, że trudno mówić o jakichkolwiek zeznaniach, skoro na imprezie przebywał w stanie odmiennej świadomości, i tak naprawdę nie jest w stanie odtworzyć w pamięci rozgrywających się wydarzeń. Jest jednak przekonany, że grozi mu niebezpieczeństwo, a nawet jeśli nie widział mordercy / morderców Wasilewskiego, oni mogli dostrzec jego. Prosi zatem o policyjną ochronę, choć gdyby wiedział, że trafi mu się butna, pyskata policjantka z problemem alkoholowym, na której jego wdzięki nie robią żadnego wrażenia, zapewne nieco by się zastanowił…

Jak po toczy się dalej ta historia? Czy Rej rzeczywiście ma się czego obawiać? Czy Przemysław i Weronika przebywający w jednym pomieszczeniu to rzeczywiście dobry pomysł? Czy pani komisarz wystarczy sił, by udawać dziewczynę celebryty i … czy zdoła się oprzeć jego urokowi? Przekonamy się o tym dzięki lekturze „Niebezpiecznej gry”, która – choć koncentruje się na niezwykle napiętych „stosunkach” pomiędzy bohaterką a aktorem, to jednak zawiera też wątek kryminalny – mamy nie tylko morderstwo, ale i handel ludźmi. To wszystko gwarantuje nam niesłabnące emocje i nie wiadomo, czy należy bardziej obawiać się ciętych ripost Przemysława i Weroniki czy raczej niebezpieczeństwa tkwiącego po stronie przestępców…

Justyna Gul

Qultura słowa

Weronika Kardasz, niepokorna, pewna siebie policjantka popada w alkoholizm po stracie swojego przyjaciela oraz partnera zawodowego. Obwinia się o jego śmierć, ponieważ dowodziła akcją w której ON zginął. Pewnego dnia, kandydat na premiera Leon Wasilewski, zostaje znaleziony martwy na Wilanowie. Przemysław Rej to znany aktor, który prawdopodobnie był świadkiem zdarzenia morderstwa Wasilewskiego, może mu grozić ba niebezpieczeństwo, dlatego tak bardzo mu zależy na ochronie. Komendant policji włącza w to Weronikę, chce żeby dziewczyna po stracie przyjaciela otrząsnęła się i wzięła w garść. Początkowo para - Przemek oraz Wera nie pałają do siebie „miłością”, zwłaszcza, że mają udawać parę zakochanych w sobie ludzi. Zagłębiając się w sprawę Wera poznaje krok po kroku całą historie o co tak naprawdę chodzi w tej całej grze i jakie stanowisko pewno w niej ona oraz aktor. Co z tego wyniknie ? Czy uda im się ocalić swoje życie ? Czy z „udawanie pary” może im zacząć na sobie zależeć ?

„Niebezpieczna gra” to świetny debiut literacki. Pochłonęłam ją w ekspresowym tempie i polecam ją każdemu. W książce znajdziemy świetnych bohaterów, z charakterem, którzy są barwni i nie będziecie się przy nich nudzić :) Kto jeszcze nie czytał tej książki koniecznie musi po nią sięgnąć. W książkach bardzo lubię motyw policyjny, kryminalny oraz z chemią między bohaterami. Dlatego mam nadzieje na ciąg dalszy tej historii, albo na kolejną książkę z tej dziedziny

Powoli odzyskuję wiarę w polskich autorów.

„Niebezpieczna gra” to na prawdę udany debiut literacki.

Weronika to młoda policjantka pracująca w wydziale kryminalnym. Kiedy podczas jednej z akcji traci przyjaciela, nie potrafi sobie z tym poradzić i zatraca się w alkoholu.

Niespodziewanie dostaje nagły telefon, aby jak najszybciej stawiła się na komisariacie, gdzie po prawie rocznej przerwie dostaje nowe zadanie.

Przemysław Rej uważa, że jest w niebezpieczeństwie i potrzebuje ochrony ponieważ był świadkiem morderstwa. W dodatku twierdzi, że był tak pijany, iż nic nie pamięta z tamtej nocy.

Zadaniem Weroniki jest ochrona aktora i udawanie przed wszystkimi jego dziewczyny, co nie specjalnie jej się podoba. Szczególnie, że Przemek okropnie ją irytuje.

Ostatnio jakoś ciężko było mi się wgryźć w jakąkolwiek książkę i obawiałam się, że będzie to kolejna z tych, którą będę męczyć przez miesiąc. Jednak byłam na prawdę miło zaskoczona. Książkę czyta się bardzo szybko. Wciągnęła mnie na tyle, że przeczytałam ją w jeden dzień co ostatnio zdarza mi się bardzo rzadko. Akcja jest tak świetnie poprowadzona, że podczas czytania zdecydowanie nie da się nudzić. Głównych bohaterów również bardzo polubiłam, szczególnie za cięty język i świetne dialogi, które nie raz doprowadziły mnie do śmiechu.

„Niebezpieczna gra” to rewelacyjny kryminał z domieszką romansu, który na prawdę potrafi zaskoczyć!

Ostatnio coraz częściej sięgam po książki polskich autorek, a hasło debiut przyciąga mnie tak jak światło ćme. Dzisiaj na tapecie Emilia Wituszyńska i "Niebezpieczna gra"

Weronika jest policjantką w wydziale kryminalnym. Podczas jednej z akcji życie traci jej partner. Od tej chwili pogrążona w rozpaczy dziewczyna starcza się. Wszystko zmienia zadanie, które wykonać może tylko ona. W Wilanowie znaleziono zwłoki ważnej osoby, a jedyny znany świadek to pijany aktor Przemysław Rej. Zadaniem Weroniki jest całodobowa ochrona mężczyzny, żeby dobrze i bez wzbudzania podejrzeń wykonać swoją pracę udaje dziewczynę przystojnego aktora. Wkrótce okazuje się, że mężczyzna nie mówił całej prawdy, a sekrety wychodzą na jaw. Ceną jest życie. Zapytacie czyje życie jest ceną ale nie powiem Wam sami przeczytajcie.

Ze względu na to, że powieść jest debiutem autorki nie spodziewałam się wiele, ale wiecie co, jestem zachwycona książką. Cała historia jest spójna i bardzo wciągająca, a bohaterowie zabawni i zapadający w pamięć. Bardzo spodobało mi się to, że charakter Weroniki jest twardy, że nie daje sobie w kasze dmuchać. Taki charakter wprost idealny do wykonywanej pracy. W książkach z taką tematyką najbardziej lubię zagadki i w tej połowę szybko rozwiązałam, co nie było fajne, ale za to drugie pół musiała odkryć przede mną autorka więc obroniła się od minusa. Jeśli zdecydujecie się sięgnąć po tą pozycję to pamiętajcie jedno, Nic nie jest takie jakie się wydaje. Gratuluję debiutu i bardzo dobrej książki.

Niebezpieczna gra to debiut Emilii Wituszyńskiej. Reklamowana jako ostre połączenie kryminałów Pauliny Świst i filmowego Pitbulla. Szczerze przyznam – lubię Śwista, więc chętnie sięgnęłam po Wituszyńską. Nie będę porównywać twórczości tych autorek. czemu? Bo to nie wpłynie na moje zdanie o tej książce.

Jest to wciągająca, bardzo przemyślana historia, w której znajdziemy świetnie wykreowanych bohaterów.

Wera to młoda, genialna w swoim fachu pani komisarz, która przechodzi „chwilowe” załamanie po stracie najlepszego przyjaciela – partnera. W momencie, gdy prawie sięga dna, dostaje „specjalne zadanie”. Ma chronić „wyskakującego z każdego bilbordu” przystojniaczka, aktora Przemysława Reja. Znalazł się ON „w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie” i jest jedynym świadkiem zabójstwa. Niestety nic nie pamięta. A może to jego świetna gra aktorska? Może sam jest zamieszany w zabójstwo? Jak się domyślacie ani on, ani ona nie pałają do siebie miłością. Dialogi pomiędzy nimi są ostre, zabawne i na pewno nie raz wywołają uśmiech na Waszych twarzach.

Czy żyjący w blasku fleszy celebryta będzie potrafił podporządkować się twardej i pyskatej pani komisarz?

Czy dwa silne charaktery będą potrafiły zaufać sobie nawzajem i żyć pod jednym dachem?

Kto jest zamieszany w zabójstwo kandydata na premiera?

Komu można ufać, a komu już nie?

Kto okaże się wrogiem, a kto przyjacielem?

Czy błahe, na pierwszy rzut oka, zadanie okaże się walką o przetrwanie?

Uwielbiam połączenie sensacji, kryminału i romansu. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Jest sporo tajemnic, nierozwiązanych zagadek, zwrotów akcji i kilka scen z pieprzykiem. Bardzo podoba mi się to, że autorka poruszyła temat kobiet w służbach mundurowych. Pokazała, że kobieta może być silna i doceniana przez swoich partnerów w pracy. Zarówno koledzy jak i komendant traktują Weronikę poważnie, nie okazują niechęci czy nie wytykają jej słabości.

Ogólnie bardzo polecam i czekam następne książki Emilii Wituszyńskiej.

Powiedzenie "kto się czubi ten się lubi" idealnie pasuje do relacji między głównymi bohaterami - Werą i Przemkiem. Po Niebezpiecznej grze spodziewałam się takiego kobiecego kryminału z romansem na pierwszym planie i w większości to dostałam, ale nie tylko. I dobrze! Cięty język naszej pary i wulgaryzmy w tej książce mogą spowodować to, że książka spodoba się nie tylko kobietom, ale także płci przeciwnej. Jest tutaj mnóstwo zabawnych dialogów, przepychanki słowne między Werą i Przemkiem są świetne, a dodatkowo iskrzy między nimi pożądanie aż czuć te błyskawice. ⚡ Uwielbiam Werę, dawno nie trafiła mi się tak dobra postać kobieca w książce - wyszczekana, inteligentna i nie dająca sobie w kaszę dmuchać. Nie znaczy to, że większość fabuły skupia się tylko na miłosnych relacjach, bo są tu też morderstwa, porwania, handel ludźmi. 💰🔫 W połowie następuje zwrot akcji , który z jednej strony zapowiadany był od początku, bowiem kłamstwo odegra tutaj dużą rolę, ale z drugiej trochę byłam zaskoczona tym, jaki obrót przybrały sprawy. Nie podobało mi się rozwiązanie całej sprawy, było przewidywalne, bez efektu zaskoczenia. Co do zakończenia to chyba po cichu liczyłam na jakiś większy dramat, a może cukierkowość sceny nie pasowała mi do języka. Jednak chyba wolałabym pewne niedopowiedzenia otwierające drogę ku kolejnej części, polubiłam bohaterów i chętnie poczytałabym jak znów pakują się w kłopoty. To naprawdę udany debiut @emiliawituszynskaofficial, która zmusza nas do myślenia kto bez uszczerbku wyjdzie z tej niebezpiecznej gry. 😉

Co to była za książka!

Emilia Wituszyńska bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła świetną i dynamicznie przeprowadzaną fabułą oraz głównymi bohaterami, których po prostu nie da się nie kochać! Jest tu wszystko: walka z własnymi demonami, akcja, pościgi, zabójstwo, miłość, zdrada, kłamstwa i tajemnice. Do tego wszystkiego Autorce udało się jeszcze dodać szczyptę świetnego humoru. Chciałabym cofnąć się do czasu, kiedy jeszcze nie znałam tej powieści by móc ponownie pierwszy raz ją przeczytać. Tymczasem z niecierpliwością czekam na kolejne.

Ostatnim czasem chętnie sięgam po debiuty literackie, których na naszym rynku pojawia się coraz więcej i dobrze. Wielu polskich autorów ma naprawdę wspaniałe pomysły i dzielnie pracuje na to, aby się z nami nimi podzielić. Emilia Wituszyńska ze swoją „Niebezpieczną grą” wtargnęła policyjnym szturmem na mój książkowy regał podrzucając swoje „papierowe dziecko” wraz z dedykacją, która stała się dowodem rzeczowym w tej sprawie. Rozpoczynam śledztwo, nadaję mu kryptonim: RECENZJA W TOKU i skrupulatnie zabieram się za zdjęcie odcisków palców z dowodu rzeczowego A. Mam nadzieję, że doprowadzi mnie do kuriera, który ją podrzucił, a czy mu podziękuję, czy zastosuję karę pozbawienia wolności w moim czytelniczym pokoju, to się zastanowię. Zapytam o radę koleżankę po fachu, dzielną i zadziorną policjantkę Weronikę Kardasz, która siedzi w tym biznesie znacznie dłużej niż ja. Strzeżcie się.

Bohaterką książki „Niebezpieczna Gra” jest Weronika Kardasz, która jest jedną z najlepszych policjantek w Wydziale Kryminalnym w Warszawie, ostra jak żyleta, nieustępliwa i zadziorna może stanowić godny wzór do naśladowania. Wszystko zdaje się sypać w jej poukładanej rzeczywistości, kiedy na jednej z policyjnych akcji traci swojego partnera. To wydarzenie trwale odciska na niej piętno, którego pozbyć się wcale nie jest tak łatwo, jakby można było przypuszczać. Weronika obwinia się o śmierć partnera, a wyrzuty sumienia zagłusza sporą ilością alkoholu. Przestało jej zależeć na czymkolwiek, nie ma siły, aby zrobić cokolwiek, bardziej skupia się na walce z ciągłym kacem, który nie zamierza zbyt łatwo jej odpuścić. Chociaż Weronika trwa w letargu po uszy i dąży do autodestrukcji, pewnego dnia zostaje wezwana do tego, aby stawić się w pracy, celem podjęcia sprawy niecierpiącej zwłoki.

Gwałtowny powrót do rzeczywistości zawdzięcza sprawie, w którą zamieszany jest pewien znany aktor Przemysław Rej. Sytuacja jest na tyle poważna, że życie mężczyzny jest zagrożone, dlaczego? Mężczyzna widział coś, czego nie powinien, stał się świadkiem morderstwa ważnego polityka, który kandydował na stanowisko premiera. Sprawa jest trudna, jednak dodatkowym problemem jest fakt, że nasz aktor tak się ubzdryngolił, że nic nie pamięta. Trzeźwość sytuacyjna, jednak sprawia, ze postanawia poprosić o policyjną ochronę czując, że z tego wszystkiego mogą wyniknąć nie małe kłopoty. Poczucie zagrożenia, którym się kieruje sprawia, że Komendant postanawia przydzielić do tej sprawy Kardasz. Powrót do służby powinien kobiecie pomóc otrząsnąć się z traumatycznych przeżyć, a przede wszystkim odciągnąć ją od alkoholu, który nie jest lekiem na problemy, ani też dobrym doradcą.

Weronika nie jest zadowolona wizją zajmowania się aktorem, przyznajmy szczerze, kto by był? Kobiecie brakuje cierpliwości, a mężczyzna, który przyzwyczajony jest do adoracji, ochów i achów, to mieszanka wybuchowa. Myśli policjantki i tak krążą niebezpiecznie blisko straty, która ją dotknęła, ostatnią rzeczą, o której myśli to udawanie zakochanej kobiety i ochrona Przemka. Czy Weronika ma jakiś wybór? Nie. Czy uda im się wiarygodnie udawać zakochanych? Czy Weronika poradzi sobie nie tylko z zapewnieniem mężczyźnie bezpieczeństwa, ale także z nim samym? A co jeśli Rej ma więcej tajemnic niż mówi? Czy Kardasz uda się rozwiązać tą sprawę? Czas tyka, pogoń ruszyła, jaki będzie finał tej historii?

Emilia Wituszyńska wykreowała niesamowitą żeńską bohaterkę, świeżo po lekturze książki mogę napisać, że mój świat obecnie można podzielić na wydarzenia przed poznaniem Weroniki i po jej poznaniu. Tak, uwielbiam tą małą zadziorę, jest typem kobiety, która wie, czego pragnie i nie podda się bez walki, którą wygra, choćby miała się czołgać. Jest przede wszystkim bardzo inteligentna i odważna, jeśli się w coś zaangażuje to całą sobą, co zapewne sprawia, że pracę wykonuje w tak profesjonalny sposób.

„Niebezpieczna Gra” to niezwykle instygująca historia, która wprowadza powiew świeżości, za sprawą dobrego wykonania. W powieści nie mamy, ani zbyt wielu opisów, ani zbyt wielu niepotrzebnych dialogów, a te, które się pojawiają nie są sztuczne, wszystko zostało idealnie ujęte przez autorkę. Akcja książki rozwija się dynamicznie, przez co jesteśmy mocno zaangażowani w przedstawione wydarzenia. Nie myślcie, że Wituszyńska nie znalazła tutaj miejsca na odrobinę dobrego humoru, bo pojawia się ON i jest ukazany w dobrym guście. Myślę, że autorka wykonała tutaj kawał dobrej roboty zdobywając informacje o tajnikach pracy w policji, które dodawały historii wiarygodności.

„Niebezpieczna Gra” to nie tylko pościg i próba pozostania przy życiu, kiedy się jest na celowniku mordercy, to także walka z własnymi uzależnieniami i słabościami. W surowym świecie pełnym zagrożeń, walki o lojalność i miłość bywa naprawdę ciężko, zwłaszcza, kiedy nie można sobie pozwolić na złapanie oddechu. Czy Weronika Kardasz pogodzi się ze stratą i przebaczy sobie? Czy Przemek pozostanie bezpieczny? Kto stoi za morderstwem polityka? To wszystko już za mną, a jak wiele przed wami!

„Niebezpieczna gra” to pierwsza powieść Emilii Wituszyńskiej wydana drukiem. Debiut, który bardzo dobrze został odebrany przez czytelników. Książka zaintrygowała mnie ciekawym opisem oraz bardzo dobrymi recenzjami. Na własnej skórze chciałam doświadczyć, czym jest „Niebezpieczna gra”.

Weronika jest jedną z najlepszych policjantek w stołecznej policji. Niestety obecnie zmaga się z załamaniem. Obwinie się o śmierć przyjaciela, który był również jej partnerem zawodowym. Alkoholem próbuje wymyć z siebie ból, stratę i poczucie winy. Czas żałoby jednak kiedyś trzeba zakończyć. Weronika chce wrócić do pracy i znowu być tą najlepszą. Niestety czeka ją nie lada zadanie, które będzie od niej wymagało cierpliwości, dobrego aktorstwa i czujności. Kobieta ma ochraniać Przemysława Reja, który został świadkiem morderstwa. Zadanie będzie trudne, ponieważ mężczyzna jest bardzo znanym aktorem. Przemysław jest również niebezpiecznie przystojny, pewny siebie i arogancki. Weronika, aby ochraniać aktora bez wzbudzania podejrzeń musi udawać jego dziewczynę. Czy dwa tak skrajne charaktery zdołają razem współpracować? Czy poskromią siebie nawzajem? I co wyniknie, kiedy okaże się, że wspólna niechęć to tak naprawdę wspólna fascynacja.

Emilia Wituszyńska wykreowała w swojej książce świat, w którym niebezpieczeństwo, tajemnica, śmierć, władza, przyjaźń, zaufanie, pożądanie i miłość fascynują i uzależniają czytelnika. Wszystko przeplata się w idealnych proporcjach dostarczając adrenaliny i niezapomnianych wrażeń. Książka wciąga i zaskakuje. Dodatkowym atutem „Niebezpiecznej gry” są bohaterowie. Świetnie wykreowani, barwni z mocnymi i wyróżniającymi się charakterami. To oni napędzają fabułę i stają się świetnymi towarzyszami podczas lektury. Podsumowując „Niebezpieczna gra” to znakomity debiut Emilii Wituszyńskiej. Z niecierpliwością czekam na kolejne książki autorki.

Więcej recenzji na [Adres usunięty]

"Jeśli będziesz mnie potrzebowała, znajdziesz mnie. Odszukałabyś mnie u diabła w kotle, jeśli twoją przeszkodą byłoby tylko piekło."

Weronika Kardasz jest jedną z budzących podziw i uznanie warszawskich policjantek. Jest kobietą twardo stąpającą po ziemi, spełniającą się w zawodzie. Pewnego dnia, podczas trwania jednej z akcji traci swojego najbliższego przyjaciela. Policjantka z czasem przypomina cień samej siebie, nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją. Jest bliska sięgnięcia dna. Niespodziewanie zostaje przydzielona do całodobowej ochrony nad znanym aktorem Przemysławem Rejem, który był świadkiem zabójstwa kandydata na urząd premiera. Był... to za dużo powiedziane. Przemek nie pamięta zupełnie nic z tego wydarzenia, ilość alkoholu we krwi mówi sama za siebie ;). Czy przystojny aktor mówi prawdę? Jakie informacje ukrywa Rej? By nie wzbudzać jakichkolwiek podejrzeń, ta dwójka udaje parę zakochanych. Czy mimo burzliwego początku znajomości będą potrafili się ze sobą dogadać? Rozpoczyna się niebezpieczna gra pełna intryg, niedomówień i licznych zwrotów akcji!

Wiecie co, jak ja uwielbiam debiuty! Tak naprawdę nigdy nie wiem, czego się spodziewać, gdy sięgam po pierwszą książkę Autora, więc z przyjemnością odkrywam to, co nowe :). Ogromnie się cieszę, że mogę śledzić pierwsze kroczki w tym przypadku Emilii Wituszyńskiej, naszej polskiej Autorki! "Naszych" autorów od zawsze stawiam na pierwszym miejscu, bo, nie ma co ukrywać, z reguły piszą świetnie. A co myślę o "Niebezpiecznej grze"? Według mnie to naprawdę dobry debiut. Jestem zachwycona poczuciem humoru Autorki, jest bardzo w moim guście :) Śmiałam się pod nosem już około piętnastej strony i to nie była jednorazowa sytuacja. Czytałam tę książkę w podróży (pojechała ze mną na WTK), także próbowałam walczyć z wybuchami śmiechu na cały wagon :D. Także humor jest naprawdę ogromną zaletą tej pozycji, ale nie tylko. Warto wspomnieć o kreacji głównych bohaterów. W końcu mamy do czynienia z charakterną, twardo stąpającą po ziemi kobietą. Wera nie da sobie w kaszę dmuchać, jest silna, niezależna, uparta, nieco wulgarna, a mimo wszystko, kobieca. A Przemek? To uroczy facet, z niepohamowanym językiem, jednak zyskuje przy bliższym poznaniu :). Podoba mi się również sam sposób wypowiadania się bohaterów, bo choć nie brakuje tu wulgaryzmów to nie są one w żadnym stopniu przesadzone, często wywołują uśmiech na twarzy. Przez większą część książki mamy tu raczej do czynienia z powieścią obyczajową z nutą romansu, co trochę mnie rozczarowało, liczyłam na wątek sensacyjny i ten dreszczyk emocji od samego początku. Jednak im dalej w las, tym zdecydowanie lepiej. Robi się naprawdę gorąco! Połączenie kryminału z romansem to coś, co lubię najbardziej. A zakończenie... jest jak wisienka na torcie :) Jestem usatysfakcjonowana i polecam całym serduszkiem :)

"Mimo że czuję się jak zamknięty w klatce ptak, to jednocześnie mam poczucie wolności przy tobie. Chociaż nad moją głową wiszą czarne chmury, nie obchodzi mnie to, bo jesteś ze mną."

Czy pamiętacie rewelacyjną, amerykańską produkcję z Angeliną Jolie i Bradem Pittem, "Pan i Pani Smith"? Jeśli przyjrzycie się okładce "Niebezpiecznej gry" to z pewnością dostrzeżecie pewne podobieństwa pomiędzy filmowym posterem a okładką książki. I tu i tu, mamy do czynienia z dwójką atrakcyjnych, młodych ludzi, pomiędzy którymi wyczuć można chemię. I hollywoodzcy aktorzy i bohaterowie naszej książki uwikłani są w kryminalną intrygę i na własną rękę muszą sobie radzić z tym co zaplanował dla nich los oraz niebezpieczni przeciwnicy. Choć podobieństw jest tutaj dużo, to już na wstępie rzuca nam się w oczy jedna, zasadnicza różnica. Bohaterowie z wielkiego ekranu to doskonale wyszkoleni agenci specjalni a postaci naszej rodzimej autorki, niestety nie miały okazji przejść treningu w Quantico czy na tak zwanej farmie. Ona jest policjantką z problemami, ON znanym aktorem lubiącym alkohol i kobiety. Czy jest szansa na to, by ich duet poradził sobie z gangiem handlarzy ludzkim towarem? Sprawa wygląda na z góry straconą, szczególnie iż pomimo chemii, nic tych dwójki nie łączy, a wręcz przeciwnie, pałają do siebie bezzasadną nienawiścią już od samego początku.

Weronika to jedna z najlepszych policjantek w wydziale kryminalnym stołecznej policji. Jej karierę przerywa dramatyczna akcja, w której traci partnera. Od tej chwili jej życie całkowicie się zmienia. Nieoczekiwanie kobieta dostaje zadanie, które wykonać może tylko ona.W Wilanowie znaleziono zwłoki kandydata na urząd premiera, a jedynym świadkiem zdarzenia jest znany i zabójczo przystojny aktor Przemysław Rej. Niestety gwiazdor nic nie pamięta, a dopóki sprawa nie zostanie wyjaśniona, mężczyzna potrzebuje całodobowej ochrony.Aby nie wzbudzać podejrzeń, Weronika i Rej muszą udawać parę. Wkrótce okaże się, że mężczyzna nie mówi całej prawdy, a na jaw wychodzą kolejne sekrety. Oboje zostają wplątani w niebezpieczną grę, w której stawką będzie nie tylko życie.

Muszę przyznać, iż byłam zaintrygowana. Choć schemat, ochroniarza i jego klienta, nie jest dla mnie czymś nowym, tak do tej pory nie trafiłam na książkę, gdzie to znany i lubiany aktor będzie potrzebował ochrony. Na samym początku nie mogłam uwierzyć w to co planuje komendant posterunku, na który trafił świadek. Zamiast wybrać jednego ze swoich najlepszych i najsprawniejszych ludzi by zajął się ochroną, to zadzwonił po komisarz, która nie dość, że była alkoholiczką to jeszcze straciła cały zapał do swojej pracy. W moich oczach takie postępowanie było nielogiczne i niebezpieczne. Rozumiem, że autorka musiała zdecydować się na ten chwyt, gdyż jest ON nieodzowny dla całej fabuły, jednak tworząc fikcją literacką, nie możemy zapominać, że część czytelników w nią wierzy. Obraz polskiej policji jaki wyłania się z kart książki, jest dość niepokojący. Mamy tutaj do czynienia z grupą ludzi, którą łączą zbyt familiarne stosunki, którzy działają w pośpiechu i bez zastanowienia. Ja chcę wierzyć, że jest inaczej, że naszego bezpieczeństwa bronią inteligentni, wyszkoleni profesjonaliści, którzy zanim podejmą jakieś kroki to je przemyślą. Weronika nie mogła tak po prostu wrócić do kryminalnych, dopóki nie pozałatwiała swoich osobistych spraw. W realnym życiu musiałaby poddać się terapii, odwiedzać psychologa i przejść szereg testów, które określiłyby czy jest zdolna do pełnienia służby. Tutaj wystarczyło tylko jedno słowo komendanta i dziewczyna z powrotem włożyła mundur. I tym oto sposobem dostaliśmy bohaterkę, która choć dało się ją polubić i jej kibicować, miała zaburzenia psychiczne. Jej zachowanie momentami było nielogiczne, jak chociażby celowanie z broni do bezbronnego człowieka czy też rozdawanie "plaskaczy" na prawo i lewo. Nasza protagonistka, to osoba której nie da się w kaszę dmuchać. Z pewnością jest to postać nieco stereotypowa. Od policjantów wymagamy tego by byli odważni, sprawni fizycznie, by siali postrach i jednocześnie budzili nasze zaufanie. Nie przeszkadza nam to, że są wulgarni czy dopuszczają się nadużyć. Ideałem stróża prawa w naszych oczach jest Chuck Norris czy nawet Terminator. Choć Weronika ani nie miała specjalnego pancerza ani odznaki Rangera, tak nie da się ukryć iż policjantką była z powołania. Była brutalna, wygadana, szybka i sprawna. Nie miała oporów przez przemocą fizyczną czy nawet psychiczną. Muszę przyznać iż udało jej się zdominować nie tylko swojego podopiecznego, lecz również całą fabułę.

Dla odmiany Przemysław Rej to postać, która w moim odczuciu nie została do końca dopracowana. Liczyłam na to, iż mężczyzna pod wpływem gorącej policjantki, zacznie przechodzić "totalną" metamorfozę, jednak okazało się, że ON nie musi się zmieniać, gdyż to co widzimy na początku, to tak naprawdę jedynie pozory. Szkoda. Myślałam, że Remek jest typowym niegrzecznym chłopczykiem, napalonym samcem, któremu zależy tylko na jednym. Okazało się jednak, że bliżej mu do podstarzałego tatusia niż ogiera. To co miało być thrillerem o zabarwieniu erotycznym, szybko przekształciło się w pełnowymiarowy romans z wątkiem kryminalnym. Choć to nie do końca moja bajka, to musze przyznać iż momentami było gorąco, fabuła trzymała w napięciu a bohaterowie potrafili zaskoczyć. Wielbicielki literatury kobiecej z pazurem, z pewnością będą zadowolone.

Zdecydowanym plusem tej powieści jest język, jakim została napisana. Nie ma co się tutaj oszukiwać : jest ON dosadny, wulgarny i pełen przekleństw. Ja, dziewczyna z bloków, czytając czułam się jak ryba w wodzie. Jeśli dodamy do tego, że akcja książki toczy się w mojej rodzinnej Warszawie i pojawiają się tutaj lokacje, które znam, to czuję się jak bym wróciła do domu.

Również tematy, które porusza autorka nie są mi obce. Jako dziennikarka z wykształcenia, interesuję się sceną polityczną oraz tematami, które są obecnie "na topie". Doskonale wiem, że w Polsce istnieją różnego rodzaju kliki, panuje nepotyzm i korupcja, pieniądze przechodzą z rąk do rąk a tych, którzy są niewygodni, z zimną krwią się likwiduje. To, że istnieje tajemna siatka powiązań, jest faktem, tajemnicą pozostaje jedynie kto do niej należy. Autorka w swojej książce pokazuje nam, co może się stać, kiedy zadrze się z niewłaściwymi osobami (przypomnijcie sobie chociaż niewyjaśnioną sprawę Wojciecha Olewnika). Okazuje się, że ścigani, czy przez mafię czy przez instytucje państwowe, nigdzie nie są bezpieczni. Policja, ABW, Służby Specjalne mają swoich ludzi wszędzie. Śledzenie ucieczki naszych bohaterów kojarzyło mi się z filmem rodem z Hollywood. Nie zabrakło tutaj dynamiki i akcji. Chciałabym zobaczyć to na wielkim ekranie, szczególnie momenty dziejące się w Bieszczadach, gdyż uwielbiam to pełne spokoju i powagi miejsce.

Muszę przyznać, iż bałam się tego, że "Niebezpieczna gra" okaże się książką, która przesycona jest erotyzmem i sexem. Oczywiście nie mam nic przeciwko śmiałym scenom, pod warunkiem że nie dominują one fabuły. Emilia Wituszyńska zdecydowanie ma wyczucie i dobry smak. Nie wiem czy znikoma ilość "scen" jest wynikiem tego, że bała się zbytnio szokować w swoim debiucie , czy po prostu postawiła na wątek kryminalny kosztem tego erotycznego, jednak dla mnie zdecydowanie wyszło to na plus. Było gorąco jednak nie duszno, romantycznie lecz nie lukrowato.

"Niebezpieczna gra" zbyt bardzo, choć może to być zaletą, zbliża się do typu książki "dla każdego". Myślę, że nawet mój mąż by ją przeczytał, choć z pewnością by przeskoczył parę co bardziej łzawych fragmentów. Z lektury zadowolone będą zarówno miłośniczki romansów jak i powieści obyczajowej, kryminałów i thrillerów. Autorka stworzyła książkę, która zachwyca swoją wszechstronnością.

"Niebezpieczna gra" to książka o bardzo znaczącym tytule. Z jednej strony mamy tutaj dwójkę ludzi, którzy uciekają przed swoimi prześladowcami i starają się rozwiązać zagadkę śmierci znanego polityka. Policjantka i aktor prowadzą grę z wrogiem, którego nie znają, jednak jest ON bardzo niebezpieczny. Z drugiej strony pomiędzy naszą dwójką również rozgrywa się gra , gra o uczucia, a być może nawet miłość? Nie będę zdradzać jak to się wszystko potoczy jednak zdradzę wam jeden malutki sekret : z chemią i fizycznością nie da się wygrać. Polecam.

Książka "Niebezpieczna gra"wcale nie jest banalna! Ma masę zwrotów akcji, a do końca ciągle zaskakuje i sprawia, że niespodziewany się, że akcja może tak się potoczyć.

Weronika jest jedną z najlepszych warszawskich policjantek. W jednej z akcji traci partnera i wtedy jej świat wywraca się do góry nogami. Stacza się na dno. Wreszcie komendant ma tego dość i przydziela ją do ważnego zadania. Weronika musi się ogarnąć i być ochroną dla Przemka- zapatrzonego w siebie aktora. Spędzają ze sobą 24h non stop i to sprawi, że ta dwójka zupełnie różnych charakterów zacznie uczyć się ze sobą żyć. Kiedy zaczyna ich ścigać pewna organizacja- zaczynają niebezpieczną grę, gdzie stawką jest nie tylko życie. W dodatku aktor nie mówi jej całej prawdy i widocznie coś ukrywa..

Jestem zachwycona! Jest sporo akcji, są także jej zwroty. dzieło Emilii Wituszyńskiej z uśmiechem dodaję do swoich książkowych zbiorów. ♡

"Ty podła kreaturo. Chciałabym zobaczyć jak skowyczysz pode mną z kajdankami na rękach".

Kobieta jest jak broń. Nie wolno się nią bawić.

recenzja z mojego instagrama [Adres usunięty]