Nie mów "Tak"

„Nie mów tak” to moje kolejne spotkanie z twórczością Lynn Painter. Chociaż autorka jest bardziej znana ze swoich książek dla młodzieży, tym razem zdecydowałam się wybrać jej publikację skierowaną do nieco starszych czytelników. Czy zatem lektura spełniła moje oczekiwania? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Zacznę od tego, że pomysł na fabułę był świetny! Pierwszy raz spotkałam się z „profesjonalnym zakłócaniem ślubów”, dlatego był to dla mnie powiew świeżości, jeżeli chodzi o tematykę romansów, więc byłam bardzo ciekawa, jak autorka pociągnie ten temat. I muszę przyznać, że w tym aspekcie książka bardzo mi się podobała. Była lekka i zabawna, a powody zakłócania były tak różne, że nigdy nie było wiadomo, co wydarzy się, kiedy jedno z głównych bohaterów zgłosi, że dana para nie może się pobrać. Myślę, że pod tym względem „Nie mów tak” jest idealną lekturą na oderwanie się od zwykłej szarej codzienności.

Należy jednak pamiętać, że jest to romans, więc pierwsze skrzypce powinna odgrywać tutaj jednak relacja romantyczna głównych bohaterów. I w mojej ocenie akurat ten wątek został potraktowany trochę po macoszemu. Sophie i Max faktycznie tworzą zgrany duet, zarówno w swojej dodatkowej pracy, jak i w życiu, ale ich relacja jest bardziej przyjacielska niż romantyczna. Podczas czytania miałam wrażenie, że bardziej iskrzyło między nimi na samym początku, gdy dopiero co się poznali, niż w miarę postępu akcji powieści. A szkoda, bo bardzo lubię wątek friends to lovers, dlatego miałam nadzieję, że autorka pójdzie w tym kierunku, ale niestety musiałam obejść się smakiem.

Tak jak wspominałam na początku, nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, dlatego doskonale wiem, że stać ją na więcej. Dlatego jestem mocno zdziwiona tym, że nie popracowała nad relacją łączącą Maxa i Sophie. Jestem przekonana, że gdyby skupiła się bardziej na tej kwestii, jej książka zbierałaby same najwyższe oceny, a tak wyszło średnio.

Niemniej jednak nie zamierzam rezygnować z czytania jej publikacji, mając nadzieję, że kolejne książki będą zdecydowanie lepsze.

Czy moje pierwsze spotkanie z twórczością Lynn Painter było udane? A tak, było, nawet bardzo! Ta lekka i zabawna książka, której akcja toczy się wokół ślubnej tematyki, totalnie trafiła w mój gust. Bawiłam się przy niej świetnie.

Sophie decyduje się wyjść za drania, który ją zdradził tylko dlatego, aby uratować karierę swojego ojca. Na szczęście Max, profesjonalny "przerywacz" ślubów ratuje kobietę przed najgorszą decyzją w życiu. Niedługo po tym wydarzeniu Sophie i Max zaczynają tworzyć duet ratujący związki, które z różnych powodów nie powinny skończyć przed ołtarzem. Oboje dumni ze swojego zgrania i rozwijającej się przyjaźni zaczynają patrzeć na siebie nieco inaczej. Jednak pojawienie się byłej Maxa zaczyna wiele komplikować w relacji z Sophie, zwłaszcza że ona chyba na myśl o pojednaniu się swojego biznesowego partnera z ex dziewczyną, zaczyna czuć kłucie w sercu.

Zacznę od tego, że bardzo podoba mi się pomysł na fabułę — motyw ślubu, ale pokazany od zupełnie innej strony, strony "zakłócacza", to zdecydowanie coś niesztampowego. Do tego dochodzą dwie rewelacyjne postaci, świetne dialogi, motyle w brzuchu i poczucie humoru. To chyba przepis na dobrą komedię romantyczną?

"Nie mów tak" to doskonały umilacz i rozweselacz. Potrzebowałam książki, z którą dobrze spędzę czas, która wprawi mnie w pozytywny nastrój i pozostawi po sobie same ciepłe odczucia i uśmiech wymalowany od ucha do ucha na mojej twarzy. I taką też książkę dostałam. Uroczą, szaloną, zabawną, trochę spicy i trochę romantyczną.

Dla kogo to książka? Dla romansiar to na tysiąc procent! Dla kogoś, kto chce spędzić czas z niezobowiązującą, ale bardzo wciągającą lekturą. Dla każdego, kto lubi motywy ślubu i friends to lovers. Dla kogoś, kto ceni sobie w książkach poczucie humoru.

Sophie właśnie miała zostać żoną Stuarta. No właśnie, miała. Jednak w ostateczności do ślubu nie doszło. Za sprawą Maxa i jego sprzeciwu, kobieta została uratowana przed poślubieniem mężczyzny, który nie był z nią szczery. W później lszym czasie Sophie nawiązuje bliższą relację z bohaterskim Maxem, który uchronił ją przed popełnieniem największego błędu w życiu.

"Nie mów tak" to z pewnością nie jest literatura najwyższych lotów, jednak ma w sobie "to coś". To lekka, niezobowiązująca i poprawiająca humor powieść i cieszę się, iż na nią trafiłam, bo na pewno nie była stratą czasu.

Podobała mi się relacja głównych bohaterów, a w szczególności fakt, iż wszystko zaczęło się od przyjaźni oraz niezaprzeczalna chemia, która połączyła Soph i Maxa. Nie obyło się bez pikantnych momentów, jednak na całe szczęście rozpisane zostały one ze smakiem, co jest dla mnie dużym plusem.

Fantastycznym pomysłem była znajomość Sophie z jej współlokatorami. Nie będę zdradzać szczegółów, ale był to niewątpliwie jeden z ciekawszych i najbardziej zabawnych wątków.

Jak to zazwyczaj w romansach bywa, ON jest tak przystojny, że brak jakiejkolwiek skali aby ocenić jego atuty, ale czy to nam kobietom w czymkolwiek przeszkadza? Nie sądzę. ;)

Ta historia niesie za sobą sporą dawkę pozytywnych emocji, uśmiechu, ciekawy pomysł na fabułę, wyczuwalną chemię pomiędzy bohaterami oraz przystępne pióro autorki. Posiada zatem wiele elementów, których oczekuje się od dobrego romansu czy też komedii romantycznej.

"Nie mów tak" idealnie sprawdzi się jako poprawiacz nastroju i będzie dobrym przerywnikiem między cięższymi tematycznie lekturami. Polecam!

Sophie właśnie miała zostać żoną Stuarta. No właśnie, miała. Jednak w ostateczności do ślubu nie doszło. Za sprawą Maxa i jego sprzeciwu, kobieta została uratowana przed poślubieniem mężczyzny, który nie był z nią szczery. W później lszym czasie Sophie nawiązuje bliższą relację z bohaterskim Maxem, który uchronił ją przed popełnieniem największego błędu w życiu.

"Nie mów tak" to z pewnością nie jest literatura najwyższych lotów, jednak ma w sobie "to coś". To lekka, niezobowiązująca i poprawiająca humor powieść i cieszę się, iż na nią trafiłam, bo na pewno nie była stratą czasu.

Podobała mi się relacja głównych bohaterów, a w szczególności fakt, iż wszystko zaczęło się od przyjaźni oraz niezaprzeczalna chemia, która połączyła Soph i Maxa. Nie obyło się bez pikantnych momentów, jednak na całe szczęście rozpisane zostały one ze smakiem, co jest dla mnie dużym plusem.

Fantastycznym pomysłem była znajomość Sophie z jej współlokatorami. Nie będę zdradzać szczegółów, ale był to niewątpliwie jeden z ciekawszych i najbardziej zabawnych wątków.

Jak to zazwyczaj w romansach bywa, ON jest tak przystojny, że brak jakiejkolwiek skali aby ocenić jego atuty, ale czy to nam kobietom w czymkolwiek przeszkadza? Nie sądzę. ;)

Ta historia niesie za sobą sporą dawkę pozytywnych emocji, uśmiechu, ciekawy pomysł na fabułę, wyczuwalną chemię pomiędzy bohaterami oraz przystępne pióro autorki. Posiada zatem wiele elementów, których oczekuje się od dobrego romansu czy też komedii romantycznej.

"Nie mów tak" idealnie sprawdzi się jako poprawiacz nastroju i będzie dobrym przerywnikiem między cięższymi tematycznie lekturami. Polecam!

[ współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca ]

Sophie i Max poznali się w dość nietypowej sytuacji… Kobieta stała właśnie przed ołtarzem, miała wyjść za mąż, a tu nagle pojawia się Max, aby wybawić ją z opresji. Wyjawia przed gośćmi, że narzeczony ją zdradza, dzięki czemu nie dochodzi do zaślubin. Okazuje się, że Max jest profesjonalnym zakłócaczem ślubów i po tym wydarzeniu, poznaje się bliżej z Sophie i zaczynają wspólnie działać w tej profesji.

Aaaaa jak ja miałam ochotę na dokładnie taką książkę! Luźny styl pisania, komedia romantyczna z humorem, który trafił do mnie w pełni, z humorem który momentami był tak głupi i absurdalny, że aż śmieszny. Szczególnie zapadły mi w pamięć koty Sophie oraz jej współlokatorzy XD. W tej powieści podobało mi się wszystko. Wciągnęłam się już od pierwszych stron, bo byłam bardzo ciekawa idei „profesjonalnego zakłócania ślubów”. Genialny pomysł na fabułę i równie genialne wykonanie. Aż zadaję sobie pytanie, dlaczego tak rzadko sięgam po komedie romantyczne, bo widzę, że te książki są idealne dla mnie.

Podobała mi się relacja głównych bohaterów, ponieważ od początku było powiedziane, że nie wierzą w miłość i ten stan rzeczy nie zmienił się nagle, jak zdarza się w książkach z tym wątkiem. Ich relacja rozwijała się stopniowo, najpierw byli przyjaciółmi, kochankami i dopiero potem kimś więcej. A idea „całowania samego siebie” była świetna!

Książka była spicy, co dla mnie zawsze jest na plus, ale uważam, że te sceny nie były jakoś bardzo rozpisane, więc jeżeli wy nie przepadacie za przesadnymi opisami zbliżeń, to nie martwcie się, tutaj nie ma ich tak wiele.

Podsumowując, po lekturze jestem przekonana, że sięgnę po kolejne książki Lynn Painter, wyczuwam potencjał na książkową miłość. Ocena 4.5/ 5 ⭐.