Nie ma tego złego

Taka historia zawsze się sprawdza. Drużyna składająca się z mieszanki gatunków i bohaterów zawsze ma pomysł na wyjście z kryzysowych sytuacji. Nie inaczej jest z drużyną Kociołka. Szkoda tylko, że jak na takie fantasy jest trochę za grzeczne...

Skusiłam się reklamami w sieci ksiązki bez okładki. Jak się dowiedziałam, że jest to pełna żartów i sarkazmów przygodówka to przepadłam.

Bardzo mi się podobała książka wiele razy śmiałam się w głos co jest dla mnie najważniejsze

"Nie ma tego Złego" to fantastyka, która czerpie ze wszelkich znanych wcześniej schematów, któż bowiem nie słyszał o bandzie do zadań specjalnych, w której nie brakuje przedstawicieli wszelkich ras i specjalności. Jednak w tej książce, dostajemy coś więcej - szalone, niebezpieczne przygody Kociołka i jego grupy. Niepowtarzalny klimat, lekka i przyjemna lektura. Wszystko to jakby już znane, ale ze świetnym humorem i bez nadęcia. Zaskakujące zwroty akcji i barwni bohaterowie. Świetnie się przy niej bawiłam! Szkoda było, kiedy się skończyła, chętnie przeczytałabym jeszcze o przygodach Kociołka i jego bandy!

Osobliwa drużyna zostaje wplątana w politykę i rozgrywki o tron. Jednak gdzieś pomiędzy książęcymi komnatami, a karczmami i traktami czai się Złe, które po wielu latach powróciło do Doliny.

Edmund to karczmarz, mąż i ojciec. Ale Kociołek przewodzi też osobliwą drużyną. Wraz z pobożnym rycerzem, pomysłowym krasnoludem, starym guślarzem, zielonkawym goblinem i tajemniczym elfem nie boją się zadań specjalnych. Można ich wynająć do ochrony karawany, albo odbicia zakładnika.

Kompania wplątuje się w kolejne intrygi polityczne i kolejne zadania, o które wcale się nie prosił. Każda kolejna misja zdaje się być trudniejszą od poprzedniej, a także coraz bardziej przypomina działanie Złego, którego przecież w Dolinie nie było już od lat.

Tak, to kolejna powieść o drużynie, wyprawie i ratowaniu świata. Jest trochę tak, jakby autor puszczał oko do fanów fantastycznej literatury i bawił się tym, co już znane i popularne. Jednak Marcin Mortka ukazał zupełnie inny świat, innych bohaterów, inną fabułę i przede wszystkim stworzył zupełnie wyjątkową atmosferę.

Bohaterowie są bardzo barwni, charakterni, a każdy z nich czymś innym zyskał moją sympatię. Fabuła to kompozycja tajemnic, magii i charakterystycznego dla polityki kombinowania i kręcenia, a także humoru i ironii. Dynamiczna i wciągająca akcja oraz lekki styl narracji sprawiają, że książkę czyta się szybko i z przyjemnością. Bardzo spodobało mi się to, że autor przedstawia nam wydarzenia pół żartem, pół serio. Bywa bardzo poważnie, by za chwilę rozładować atmosferę jakimś żartem czy ciekawą ripostą. Przy czym wszystko to jest idealnie wyważone. Książka nie zamieniła się w groteskową komedię, ale też nie jest ciężkim do lektury tomiszczem.

„Nie ma tego złego” to książka zaskakująca i niebanalna z którą ciekawie spędzicie czas.

Nie ma tego złego to książka, którą można przeczytać dosłownie w dwa wieczory, pomimo blisko 400 stron objętości. Nie jest to bynajmniej wada, ponieważ autor od samego początku potrafi zainteresować czytelnika aż do samego końca, stopniowo przedstawiając skomplikowaną intrygę, świat przedstawiony oraz bohaterów. Ci ostatni to mieszanka charakterów i indywidualności, aż czasami można zacząć się zastanawiać, co też ich trzyma razem. Każdy z nich ma swoje wady, zalety i jakieś cechy charakterystyczne, nie tylko w związku z odmiennymi rasami, czy profesjami. Powoduje to, że losy całej drużyny Kociołka śledziłem z zapartym tchem i byłem ciekawy jak wyjdą z każdej opresji, a tych jest całkiem dużo. Wszystkiemu towarzyszy duża dawka humoru, choć nie brakuje również chwil grozy i niepewności. Cała zaś historia, w którą wpakował się Koziołek z drużyną, jest od samego początku starannie zaplanowana, nie ma mowy o przypadku, a pod koniec książki wszystkie wątki zostają bardzo dobrze zakończone.

Najnowsza książka Marcina Mortki to powieść fantasy, czerpiąca pełnymi garściami z innych tytułów z tego gatunku, co wbrew pozorom jednak zupełnie nie przeszkadza. Autor wykorzystuje je na swój sposób, bawi się nimi, zmienia je i puszcza oko do czytelnika obeznanego z powieściami fantasy. Nie sili się przy tym, aby kreacja jego świata, czy istot go zamieszkujących bardzo różniła się od tego, co już się utarło w literaturze. Widać to dobrze przy kreacji elfa, krasnoluda, czy goblina, którzy wyglądają właśnie tak jakbyśmy tego oczekiwali i często też tak się zachowują. To wszystko może wydawać się dla niektórych wadą, ale dla mnie jest zaletą i pozwala się skupić na niesamowitych przygodach Kociołka i jego towarzyszy.

Nie ma tego złego to powieść, którą będę miło wspominał. Marcin Mortka stworzył lekką i zabawną historię, osadzoną w klimatach fantasy, która zapewnia wiele godzin dobrej rozrywki.

Co to była za przygoda! Mamy szóstkę gości, każdy z innej parafii, a mimo to tworzą niesamowicie zgraną ekipę. Drużyną przewodzi Edmund zwany Kociołkiem, oprócz niego jest jeszcze elf, krasnolud, goblin, guślarz i rycerz. Czego można się spodziewać po takiej ekipie? Niemal wszystkiego! Ale przede wszystkim dużo śmiechu i dobrej zabawy - dialogi są wręcz przekomiczne. Bawiłam się przednio. Jednak nie ma co ukrywać, że jest to książka schematyczna, oparta na wszystkich znanych mi wcześniej motywach z książek fantasy, ale w niczym jej to nie umniejsza. Niczego mi tu nie zabrakło. Były naprawdę nieźle uknute dworskie intrygi, trochę bójek, szczypta magii i wspomniane już wcześniej dobre poczucie humoru, do tego świetny styl pisarza i nie potrzeba mi nic więcej. Dobra rozrywka gwarantowana. Szkoda tylko, że ta przygoda trwała tak krótko, chętnie przeczytałabym więcej o Kociołku i jego bandzie ;)

Edward Kociołek i jego nietypowi kompani są prawdziwą ekipą do zadań specjalnych. Za odpowiednią opłatą można ich wynająć do zadań niemal niemożliwych. Gdy po powrocie z kolejnej wyprawy Kociołek rozmawia z żoną dociera do niego, że ich skuteczność nie we wszystkich może budzić podziw, a jego rodzina podczas wypraw może być w niebezpieczeństwie. Postanawia wiec udać się do księcia Stefana z nadzieją na zawarcie układu, który zapewni ochronę jego rodzinie. Nikt z tej niezwykłej kompanii nie spodziewa się, jak trudne okaże się zadanie, które zleci im Stefan.

Drużyna do zadań specjalnych będzie musiała zmierzyć się ze Złem w jego najgorszej postaci. Pytanie tylko, czy grupa sześciu stworzeń i ludzi i będzie w stanie stawić czoła tak potężnemu przeciwnikowi, tym bardziej, iż każdy człowiek wokół wierzy, że Złe zostało pokonane na dobre już lata temu.

***

Świetna książka, którą czyta się z prawdziwą przyjemnością. Autor bardzo zgrabnie prowadzi czytelnika przez przygody nieustraszonej drużyny sprawiając, że choć przez chwilę czytelnik sam znajduje się w magicznym, pełnym niebezpieczeństw świecie. Pełna ironii i humoru powieść o prawdziwej przyjaźni i zaufaniu, które są w stanie dokonać niemal niemożliwego. Tutaj cały czas coś dzieje. Nawet, gdy przez chwilę może wydawać się, że sytuacja została opanowana, nie dajcie się zwieść – autor zaraz zaskoczy was niespodziewanym wydarzeniem lub zwrotem akcji.

Nie dość, że pomysł na książkę okazuje się być bardzo dobry, to jeszcze widać, że został przez autora skrupulatnie dopracowany. Nic nie dzieje się tutaj przypadkowo, a wszystko ma swój sens. Pełna maggi, bijatyk i spisków historia o niezwykłej odwadze graniczącej wręcz ze skrajną głupotą. Zdecydowanie bardzo przyjemny czas spędziłam z tą książką i jej bohaterami, z których każdy jest zupełnie inny, ale ma swój urok. Znajdziemy tutaj magię, trolle, elfy, krasnale, gobliny i wiele innych mitycznych stworzeń, które w naszej wyobraźni ożywają. Z pewnością sięgnę chętnie po kolejną książkę autora, bo zachwycił mnie ogromnie, co nie jest łatwe bo nie jestem fanką tego gatunku.

***

„Myślę, że Złe znów wypowiedziało nam wojnę – oświadczył Urgo. – Jednak teraz przybierze ona zupełnie inną formę. O wiele niebezpieczniejszą i bardziej podstępną. Coś mi mówi, Kociołek, że twoje układy z księciem Stefanem i cała ta polityka, której tak bardzo chcesz uniknąć, przestaną mieć jakiekolwiek znaczenie. Bo Złe czyha za rogiem i pora, byśmy się przebudzili.”

Z polską fantastyką nie jestem zbytnio na czasie. Nie znam zbyt wielu polskich pisarzy fantasy. Marcin Mortka do nich należał. Nie wiedziałam jakie ów Autor ma pióro, czy porwie mnie swym fantastycznym światem. Ale - udało się. Przygody Kociołka i jego kompanii bardzo przypadły mi do gustu.

Poznajcie Kociołka i jego dziwną kompanią wyrusza w tajemniczą misję do królestwa królowej Yanny. Na miejscu okazuje się, że do królestwa przypałętało się zapomniane przez wszystkich Złe. Złe paręnaście lat temu miało zostać wybite w wielkiej bitwie, jednak przetrwało i ma się dobrze. Agenci specjalni napadają na karawany, Nocni Jeźdźcy porywają i wybijają ludzi. Są też i takie stwory, które opanowują umysły ludzkie. Kociołek i jego drużyna dla sławy i pieniędzy jest gotowa zrobić chyba wszystko. Ale czy na pewno? Czy ta akcja warta jest wszystkiego co najważniejsze, czy warta jest życia każdego z przyjaciół?

Od samego początku daje się tutaj wyczuć troszkę Sapkowskiego jak i Tolkiena. Mamy drużynę, która ratuje dziewice z opresji. Pragnie sławy i pieniędzy. Mamy też ukrywające się Złe, które tylko czeka by znowu wypełznąć i wybić ludzi i panujących władców. Akcja książki szybko się zmienia. Z dynamicznej przechodzi w powolną, czasem utrzymuje w napięciu. Podobały mi się bitwy, intrygi, złe postaci. Do tego kompania samego Kociołka bardzo się wyróżnia. Mamy tutaj kucharza, rycerza, elfa, guślarza, goblina i krasnoluda. Sześć pozytywnych postaci, których bardzo polubiłam. Nie jest to powieść, o której będziesz pamiętać przez wiele lat. To była ciekawa podróż w ciekawe miejsca z fajnymi bohaterami. Czyta się lekko, język jest prosty - nic zaskakującego. Ale czuję niedosyt i to wielki. Dlatego mam nadzieję, że wkrótce przeczytamy o dalszych losach kociołkowej kompanii do zadań specjalnych.

Na szlaku.

"Nie ma tego Złego" było szumnie zapowiadane jako połącznie zalet prozy Sapkowskiego i Pilipiuka - już sama taka zapowiedź skłaniała do lekkiego uśmiechu pod nosem oraz do ironicznej refleksji nad tym, czego też spece od książkowego marketingu nie wymyślą, aby tylko zwiększyć sprzedaż :) ... Po lekturze zmuszony jestem jednak uderzyć się w piersi: ta książka rzeczywiście JEST TAK DOBRA!

Opowieść o drużynie złożonej z karczmarza i byłego żołnierza w jednej osobie, z typowego, zadziornego krasnoluda, z goblina zwiadowcy, z tajemniczego guślarza, z socjopatycznego elfa oraz z jednego z ostatnich prawdziwych rycerzy tzw. Doli od samego początku ujmuje humorem i niezwykle klimatyczną konwencją utrzymaną w najlepszych tradycjach fantasy. Dostaniemy tutaj od Marcina Mortki wszystko to, za co uwielbiamy klasyczne fantasy: wielką przygodę, szyderczy humor, potwory i trudną misję do wykonania, w trakcie której poznamy realia całego uniwersum, które - za to wielkie brawa dla autora - zostało przemyślane naprawdę dobrze i, co nieczęsto się zdarza, potrafi już samo w sobie wzbudzić wielkie zainteresowanie i sporo emocji.

O czym będzie ta historia? Edmund zwany Kociołkiem zbierze swych kamratów i na polecenie księcia Stefana wyruszy do królestwa jego siostry aby sprawdzić, co też tam się wyczynia. A dzieje się tam nie za ciekawie - księżna (znana z wielkiej rozwiązłości) została opętana przez jakiegoś przybłędę, który mieni się być personą szlachetnej krwi i najwyraźniej zamierza księżnę poślubić. Tylko jakie są jego motywacje, co zamierza i jak pokieruje księstwem potencjalnej małżonki? Nikt w Dolinie nie chce nowej wojny... Drużyna Kociołka ma więc za zadanie zbadać sytuację. Co z tego wyniknie? :)

Same uniwersum - bo o nim rzeknę teraz słów kilka - jest zaiste bardzo interesujące, malownicze i takie... przyjemnie swojskie :) Zdecydowanie bliżej mu moim zdaniem do konstrukcji Sapkowskiego niż Pilipiuka, ale właśnie przez to czuć w książce ową słowiańską swojskość, która w dużej mierze odpowiada za pozytywny odbiór książki :) A rzecz cała dzieje się w Dolinie - niegdyś rządził nią mądry król, który pokonał Złe. Złe nie wiadomo czym tak do końca jest w swojej istocie - lata temu opętani nim górale zeszli z gór i stoczyli z siłami króla krwawą bitwę, w której Złe wybito niemal do nogi. Od tamtej pory Dolinie nie grozi inwazja, jednak targają nią wewnętrzne spory. Król bowiem, umierając, podzielił Dolinę pomiędzy swoje dzieci - to zapoczątkowało cykl konfliktów zwanych Waśnią, które osłabiły wszystkie zaangażowane strony... Złe jak do tej pory jeszcze nie zaatakowało, jednak kto wie? - może Kociołek wraz z kamratami odkryje plany jego kolejnej inwazji?

Po skończonej lekturze czuć niedosyt, a to świadczy tylko o tym, że to bardzo dobra książka. Marcin Mortka czaruje nas tym, co lubimy i czego nam (tak mi się wydaje) bardzo w opowieściach spod znaku fantastyki brakuje w ostatnich latach. Wśród tego typu książek nie brak oczywiście przez cały czas tytułów świetnych, wybitnych, epickich i porywających, jednak rzadko kiedy znajdziemy w którymś z nich tak fajnie skondensowaną dawkę szyderstwa i cynizmu, które windowane jest w górę przez hulający po książce powiew wielkiej przygody. Takie książki po prostu chce się czytać!

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni [Adres usunięty]

#niemategozłego #marcinmortka #taniaksiazka #bloggujezTK

[Adres usunięty]

Drużyna jakich wiele, a zarazem inna niż wszystkie. Były żołnierz, rycerz, czarodziej, elf, krasnolud, goblin i misja niemożliwa do wykonania – gdzieś to już było, prawda? Jeśli jednak myślicie, że to historia sztampowa, to srogo możecie się zdziwić. Grupa najemników trafia w sam środek rozgrywki, która przerasta każdego z nich z osobna. Ale jak wiadomo w kupie siła. Jedyne co może z tego wyniknąć to czyste Złe… Miało być pięknie jak nigdy, wyszło jak zawsze. No ale czego nie robi się dla rodziny. Poznajcie Kociołka i jego wiernych druhów.

Co wyjdzie z sięgnięcia po kanon fantastyki z nieszablonowym podejściem do całości zagadnienia? Na pewno nic oczywistego. Grupa bohaterów, takich co to się w sumie na nich kompletnie nie nadaje, na pewno zyska sympatię wszystkich tych, którym ironia, cynizm i dystans do świata nie są obce. Książka, która po prostu bawi, na płaszczyźnie dobrze znanych i lubianych przez fanów fantasy schematów. Znalazły się tu więc przygoda, spiski i tajemnice, widowiskowe potyczki z nieznanym zagrożeniem, ale także dużo gorzałki, czy klasyczne bicie po mordach, okraszone dawką specyficznego humoru oraz prostego, niekiedy siarczystego języka.

Jestem przekonana, że nie jest to książka dla każdego. Ja jednak czułam się jakbym wpadła w odwiedziny do starych, dobrych przyjaciół na wesoły wieczór przy grzanym piwie, kominku i dźwiękach mandoliny.

Sam Kociołek lepiej by tego nie upichcił!