Neo-Nówka. Schody do nieba

Najlepsza książka najlepszego kabaretu w Polsce. Uśmiałam się do łez

Dla mnie bezsprzecznym liderem (no, w każdym razie łapiącym się na podium) wśród dzisiejszych inteligentnych "rozśmieszaczy" jest kabaret "Neo-nówka". Całkiem niedawno, nakładem wydawnictwa "Prószyński i S-ka", miała premierę ich biografia zatytułowana "Schody do nieba". Z wypiekami na twarzy wyczekiwałem tego tytułu. Zapowiedzi były wszak bardzo intrygujące: niepublikowane wcześniej zdjęcia, zabawne anegdoty zza kulis, odpowiedzi na pytania skąd się wziął Bogu, Niebo i Paciaciaki... Jednym słowem: pozycja obowiązkowa dla każdego fana neo-nówkowej trójcy: Romana Żurka, Michała Gawlińskiego i Radosława Bieleckiego.

Zacznę od tego, że nie jest to typowa biografia, co uznaję za ogromną zaletę. Jeśli liczyliście na to, że poznacie prywatne życie poszczególnych członków gruby, szczegóły z lat ich młodości (kiedy kto się urodził, kim byli rodzice, gdzie uczęszczał i co dostał każdy z nich na komunię św., ile mają żon...) - nic z tego. "Neo-nówka" chroni swoje prywatne podwórko i chwała im za to. W zamian otrzymujemy kwiecistą historię kabaretu, przedstawioną w formie rozmowy między jego twórcami, a Krzysztofem Pyzią - producentem radiowym, blogerem. O tym, że nie jest to zwykły wywiad przekonujemy się już od pierwszych stron. W końcu mamy do czynienia z (niezwykle inteligentnymi) autorami takich kultowych skeczy jak "Niebo", "Dobrawa i Mieszko", "Euro 2012" oraz postaci Bogu, Wandzi Nierusz, czy rodziny Paciaciaków. W konsekwencji niemal każda wypowiedź jest natychmiast celnie puentowana przez Romana Żurka & Co. Aż dziw bierze jak trafne są to strzały. Niejednokrotnie absurdalne, z przymrużeniem oka, doskonale wkomponowujące się w kabaretowy anturaż. Do tego brak tematów tabu, czarny humor, dystans bohaterów do samych siebie - poezja (w dodatku śpiewana!).

Oprócz rzeczonych niebanalnych "rozmów" znalazło się również miejsce na rozpiskę najbardziej znanych skeczy, z których "Neo-nówka" słynie oraz liczną dokumentację zdjęciową okraszoną niebanalnymi podpisami. Całość współgra ze sobą znakomicie. Nawet szata graficzna, nawiązująca bezpośrednio do tytułu książki, tonie w biało-niebiańskich klimatach. Wydanie nie pozostawia żadnej wątpliwości, że jest to poważne wydawnictwo o poważnych ludziach robiących niepoważne rzeczy w poważny, profesjonalny sposób.

"Neo-nówka. Schody do nieba", to doskonałe podsumowanie 15 lat obecności na scenie jednego z najznakomitszych prześmiewców polskich kompleksów i przywar. To świadectwo tego, że kabaret może być sztuką przez duże "SZTU", a sukces w branży zależy wyłącznie od ciężkiej pracy, determinacji i inteligencji jego twórców. Szacunek Panowie!

Więcej na blogu Zwykłej Matki

Uśmiałam się w trakcie lektury jak norka. Trzech panów z poczuciem humoru wielkim niczym Mount Everest. Redaktor, który doskonale wczuł się w swoją rolę oraz w specyfikę zajęcia, jakim się owi Panowie parają. Efekt? Książka, która powinna być reklamowana jako najlepszy literacki antydepresant ostatniej dekady.

Neo-Nówkę chyba zna każdy. Może nie tyle Neo-Nówkę, ile ich kabarety. Przecież Paciaki, Wandzia i Bogu pojawiają się na naszych ekranach dość często i zawsze - powtarzam, zawsze - powodują w moim domostwie salwy śmiechu. Członkowie Kabaretu są niepowtarzalni, a ich wizerunek jest nieprzeciętny. Zauważcie jednak, że zbyt wiele o członkach Neo-Nówki nie wiadomo. Ot trzech Panów tworzących świetny kabaret. Do reszty swego życia raczej niechętnie zwykłego śmiertelnika dopuszczają.

Książka "Schody do nieba" przybliża nam nie tylko historię kabaretu, ale również postacie twórców Neo-Nówki. Panowie opowiadają (a właściwie przybliżają czytelnikowi w formie rozmowy, dyskusji, przekomarzań i anegdot) o swoim życiu prywatnym i o tym, w jakich bólach powstawała Neo-Nowka, która nas dzisiaj tak cieszy. Właściwie to o życiu prywatnym jest niewiele i chwała za to. Cenię bardzo ludzi, którzy nie mieszają życia prywatnego z zawodowym, a swoją prywatność chronią jak niepodległości. Ale nie da rady pisać o pracy bez zupełnego pominięcia prywaty i nie ukrywam, że te maleńkie skrawki życia prywatnego niezmiernie mnie cieszyły.

Roman, Radek i Bolek opisują wszystko od początku do dnia dzisiejszego. Trochę to ogólnikowe stwierdzenie, ale tak własnie jest. Dowiadujemy się dlaczego członkowie pierwszego (i drugiego właściwie też) składu porzucili życie kabareciarzy i skąd się wzięła nazwa Neo-Nówka. Poznajemy kulisy powstania postaci słynnej Wandzi i dowiadujemy się dlaczego Bogu to Bogu, a nie po prostu Bóg. Najbardziej uśmiałam się czytając o wpadkach na scenie i o tym, jak z takich wpadek Neo-Nówka wybrnęła. Okazuje się, że gadanie przez Bogu do sznura nie do końca było zaplanowane... Dodam, że część wpadek wynika z chęci dokuczenia scenicznemu współtowarzyszowi. To dopiero jest jazda!

Podczas lektury miałam wrażenie, że panowie mieli niezły ubaw podczas tworzenia tej książki. Śmiechu jest co niemiara, dokuczają sobie nawzajem, ale w trakcie tych słownych przepychanek wyraźnie widać, ogromną więź i przyjaźń.

Książka okraszona jest sporą ilością zdjęć, które świetnie uzupełniają jej treść. Możemy podziwiać zdjęcia z występów, analizować dokumenty; mamy nawet kilka zdjęć nie bardzo związanych z życiem zawodowym członków Neonówki. W ogóle cała książka jest bardzo ładnie wydana. Moja ulubiona "twardo-miękka" okładka, poręczny format i bardzo staranny skład spowodowały, że stając przed trudnym wyborem prezentu dla koleżanki nie wahałam się zbyt długo. Dostała "Schody do nieba" i miałyśmy niezły ubaw chichocząc wspólnie ze scenek opisanych w książce.

Polecam gorąco!

Należę do osób, które bardzo lubią sztukę kabaretową. Z ogromną chęcią zawsze oglądam przeróżne festiwale, a kiedy mam możliwość chadzam na występy. I dlatego też, byłam bardzo zdziwiona, iż do tej pory nic nie wiedziałam o tym, że takowa publikacja ma się ukazać. Ale skoro już się dowiedziałam, musiałam to przeczytać!

Pierwszym, co od razu rzuca się tu w oczy, jest przede wszystkim formuła książki. Nie ma tu żadnego typowego zapisu fabuły. Większość to w zasadzie typowy zapis wywiadu z członkami Neo-Nówki. Występuje co prawda kilka tekstów, autorstwa przyjaciół kabaretu, ale jest to bardzo okrojona część książki. Dodatkowo, wszystko jest urozmaicone o zdjęcia z tras koncertowych czy z prywatnego archiwum.

Jeśli chodzi o samą treść, muszę przyznać iż autorzy bardzo się postarali. Całość nie tylko jest w pełni merytoryczna, ale także nie zawiera zbędnych fragmentów, które nic nie wnoszą, a jedynie zapychają miejsce. Tutaj tak nie ma. Dzięki temu co zostało tu umieszczone, można było nie tylko nieraz się pośmiać z sytuacji z trasy, ale także, dowiedzieć się co artystów najbardziej denerwuje w byciu popularnym. Ale nie zostało to tylko wymienione. Każda sytuacja została wyjaśniona dogłębnie i z wieloma argumentami.

Niestety, jest część , która mi całkowicie tu nie leży. Otóż, mam na myśli fragmenty, gdzie zapisane były skecze kabaretów. Występuje tu kilka najpopularniejszych skeczy, które ja znam na pamięć. Oczywiście, ciekawie było zobaczyć, jak wygląda scenariusz takowego skeczu, ale czytanie tego nie było w żadnym stopniu interesujące. Poza tym uważam, że takie historie powinny być jednak oglądane przez widzów a nie czytane w książce.

Poza tym wszystkim, muszę przyznać, że całość czytało się bardzo dobrze, było to spójne, a w dodatku bardzo interesujące. Przy okazji dało się zauważyć, że każda z wypowiedzi była bardo charakterystyczna dla każdego z członków. Czytając, miałam wręcz wrażenie, iż idealnie słyszę w głowie ich głosy mówiące te kwestie.

Czy lubię tę biografię? Zdecydowanie tak! To jedna z najzabawniejszych, a przy tym najbardziej wartościowych i zaskakujących książek z jakimi miałam kontakt, jeśli chodzi o ten gatunek. Co więcej jest to z pewnością jedna z tych, które polecę niejednej osobie.

Super książka ,Czyta się ją "na raz". Mnóstwo humoru i wiele zabawnych sytuacji. GORĄCO POLECAM!!!!!