Nasze wczoraj. Na zawsze. Tom 1

Dotychczasowe książki Pani Ani dosłownie połykałam, z tą również nie było inaczej. Zawarty jest tu wątek rodzącej się miłości. Miłości zakazanej, między bratem a siostrą. Z początku nie bylam co do tego przekonana (po poprzednich książkach spodziewałam się tu także odważnych, erotycznych wątków), pogłębił to fakt, że kiedy ich poznajemy mają zaledwie 13 i 16 lat. Spójrzmy prawdzie w oczy, związek ze starszymi oraz temat używek i alkoholu jest przerażający w kontekście osób zaledwie 13-letnich. Z czasem autorka sama ułatwiła mi lekturę przenosząc akcję o kilka lat w przód. Z drugiej strony jeszcze bardziej podkreślało to powiedzenie "zakazany owoc smakuje najlepiej" i spełniało tematykę utworu. Mimo tego, w moim odczuciu pierwsze skrzypce w książce grały relacje rodzinne. Idealnie ukazuje ciężki okres dojrzewania który odbija się na najbliższych, niewyobrażalnie mocną miłość rodziców do dzieci oraz tajemnice rodziny, które nigdy nie powinny ujrzeć swiatła dziennego.

Akcja była wartka, podczas lektury dało się wszystko ze sobą ładnie połączyć i dojść do wielu wniosków. Bardzo ciekawiły mnie retrospekcje- nie zdradzały zbyt wiele, były owiane nutką tajemniczości i niewątpliwie zachęcały do dalszego czytania. I przede wszystkim, TO ZAKOŃCZENIE! Spodziewałam się wszystkiego, tylko nie tego co przeczytałam. Z pewnością sięgnę po 2 część, szkoda jedynie, że jej premiera jest zaplanowana dopiero na grudzień😅

W Polskiej literaturze autorki boją się poruszać tematy tabu, czyli zakazanej miłości, rodzącej się tam gdzie nie powinna, miłości, która rodzi się pomiędzy osobami tej samej płci, bądź miłości, która rodzi się gdy występuje duża różnica wieku. Za naszymi granicami jest dużo książek, które skupiają się na tej tematyce, jednak u nas idzie to ciężko.

Jedno z takich wyzwań podjęła Anna Szarańska, dotąd nieznana mi autorka, która stworzyła książkę o zakazanej miłości, miłości, która nie jest łatwa, miłości, która boli.

Daniel i Łucja są niczym niewyróżniającymi się osobami, którzy mają rodzinę, przyjaciół, całkiem nieźle idzie im w szkole. Jednak od pierwszego momentu Daniel czuje coś więcej do Łucji, jest względem niej opiekuńczy i strzeże jej jak oka w głowie. Zdaje sobie sprawę, że rodzące się w nim uczucia są czymś więcej i próbuje z tym walczyć.

Łucja była tutaj bohaterką zdecydowanie niedojrzałą. Miała wrażenie że przez całą książkę wyła, nic innego nie robiła. Była kompletnie zaślepiona otoczeniem a nie wiedziała tego, co dzieje się pod jej nosem.

Książka w głównej mierze koncentruje się na relacjach tej dwójki i tym jak sobie radzą w młodym wieku z problemami w szkole, domu i miłości. Czytałam wiele bardzo pochlebnych opinii, jednak dla mnie ta książka nie była perłą z najwyższej półki. Miałam wrażenie, że cała akcja kręci się w kółko i nic wywołującego ciarki w moim organizmie się nie działo. Czytałam kilka książek, które miały podobną tematykę i niektóre wywoływały porządne ciary, tutaj mi tego zabrakło.

Jedynie do czego mogę się przyczepić to trochę niedopasowana pod moje oczekiwania dynamiczniejsza fabuła. Sam język autorki jest przystępny i książkę szybko się czyta.

Książka z odważnym tematem o którym większość z nas boi i wstydzi się mówić. Pani Anna odważnie wprowadziła go na polskie salony. Jak oceniam ? 6/10. Czy sięgnę po kolejną część ? Jeszcze nie zdecydowałam, ale znając mnie ciekawość zwycięży.

"Nasze wczoraj" to pierwsza książka autorki którą miałam przyjemność czytać.

Historia przedstawiona jest w perspektywy Łucji oraz Daniela, którzy nie wiedząc czemu zakochują się w sobie. "A najgorszy był fakt, że ta miłość nigdy nie będzie miała prawa istnieć." A to wszystko przez to, że są rodzeństwem, tak dobrze przeczytaliście, rodzeństwem. Zakazana miłość od której żadne z nich nie potrafi się uwolnić. "To był stan, którego nigdy wcześniej nie doświadczyłem. Nie... jednak pamiętam coś takiego.... Byłem narkomanem, a Łucja moją kokainą.", "Zakochałem się w niej na milion różnych sposobów." Opowieść ta niesamowicie gra na emocjiach czytelnika, porusza kilka trudnych tematów, a między innymi, bunt dorastających nastolatków. Fabuła nie jest do końca taka oczywista i nie raz zaskakuje czytelnika zwrotami akcji. Pisarka daje możliwość dobrego poznania bohaterów, zarówno ich wad jak i zalet.

Muszę się Wam przyznać, że zakończenie mnie rozbroiło. Płakałam jak mała dziewczynka, jeszcze przez parę dobrych chwil po odłożeniu książki. To wisienka na torcie, a przynajmniej na pierwszym kawałku, bo już ukazala się druga część "Nasze jutro"

Książką opowiada o miłości zakazanej, młodzieńczej naiwności i wierze, że można walczyć z własnymi pragnieniami....ale czy na pewno można? Mam nadzieję, że wszystko okaże się w kolejnej części i zobaczymy szlachetną walkę rozumu i serca 😃

Iwona K.

„Nasze wczoraj”, to opowieść o uczuciu, które pojawia się znienacka i zmienia życie bohaterów. Jednak nie jest to oczywisty i przewidywalny romans. Bohaterowie robią, co mogą, by powstrzymać, to co się między nimi rodzi. Jednak próby ugaszenia tlącej się iskry dają efekt odwrotny od zamierzonego. Tłumione uczucia stają się coraz silniejsze i grożą prawdziwym pożarem. Uwielbiam emocje, które wylewają się z kart tej powieści, oczarował mnie styl autorki, jej subtelność i umiejętność kreowania wyrazistych postaci. Książce zarzucić mogę tylko dwie rzeczy- po pierwsze, była zdecydowanie za krótka, a po drugie kończy się w najgorszym możliwym momencie. Czekanie na kontynuację będzie prawdziwą torturą.

Po raz kolejny sięgam po twórczość Pani Ani Szafrańskiej i po raz kolejny ani na moment się nie zawiodłam. Gdy tylko ta dylogia ukazała się w zapowiedziach, wiedziałam, że przeczytam ją wcześniej czy później. „Nasze wczoraj” jest zdecydowanie odmienne od serii o Stefani Trockiej z „Powiedz tak”, a bardziej zbliżone do mojej ulubionej „Dziewczyny ze złotej klatki” czy do „Grzechu pierworodnego”, którym autorka debiutowała. Bezapelacyjnie uwielbiam książki autorki właśnie w tej odsłonie.

Tym razem Pani Ania wzięła na warsztat bardzo trudny i dosyć kontrowersyjny temat. Mimo że podobnych książek też już w literaturze było i powiedzmy szczerze, nie każde były udane. Przyznaję, ciężko byłoby wymyślić coś nowego, co mogłoby powalić z nóg, a w tym przypadku coś zaiskrzyło. Z reguły bohaterowie od samego początku wiedzą, że nie łączą je żadne więzy rodzinne, tak w tym przypadku jest zupełnie odwrotnie. Ba, nawet czytelnik sam do końca tego nie wie. Nasza para głównych bohaterów odkrywa pewnego dnia, że uczucie, które ich łączy nie jest zwykłą miłością między bratem a siostrą, a wręcz przeciwnie przepełnia ich gorąca namiętność dwójki zakochanych. Cierpią skrycie, bojąc się wyznać, co czują, nawet sobie nawzajem. Są przerażoną parą nastolatków, a każde z nich próbuje na swój sposób sobie z tym poradzić. Niestety im bardziej próbują uciec od swojego przeznaczenia, tym wyrządzają sobie nawzajem większą krzywdę. Wiek bohaterów, także im nie sprzyja. Doświadczają różnych buntów oraz burz hormonalnych, gdzie nawet zwykłe problemy mogą urosnąć do rangi niewyobrażalnej tragedii.

Niezaprzeczalnie moim ulubionym bohaterem nie jest miła i sympatyczna Łucja, a właśnie Daniel. Zdolny, lubiany przez wszystkich uczeń, brat i syn. Wschodząca gwiazda zielonej murawy, dla którego to sport jest najważniejszy. Niestety w wyniku zrządzenia losu, cały świat wali mu się na głowę, a marzenia składają się niczym domek z kart. Bardzo byłam ciekawa czy uda mu się z tego podnieść zwycięsko i być takim jak kiedyś, czy jednak złowroga ciemność go bezpowrotnie pochłonie. Został przedstawiony w sposób niesamowicie realny. Nie jest kryształowym rycerzem w lśniącej zbroi, który przenosi swoją ukochaną nad błotną kałużą. Daniel jednak posiada w swojej zbroi prawdziwe wady, ale potrafi zaciekle walczyć o osoby bliskie jemu sercu. To właśnie dla nich jest gotowy na wszystko i w gruncie rzeczy jest dobrym synem, bratem i przyjacielem.

Tak na zakończenie, muszę zaznaczyć, że całą książkę czyta się bardzo dobrze i sprawnie. Panią Anię niesamowicie cenię za brak zbędnych upiększaczy oraz nudnych i długich opisów. Wykreowana historia pochłonęła mnie bez reszty i nie wiem, jak można było tak potraktować biedne serce czytelnika i zakończyć opowieść w takim momencie. Za to powinnam się śmiertelnie obrazić (oczywiście żartuję). A zakończenie na prawdę mnie zaskoczyło, czego absolutnie się nie spodziewałam. Już nie mogę się doczekać grudnia, kiedy to zaplanowana jest premiera dalszych losów Daniela i Łucji.

Stworzona opowieść jest nieszablonowa a przy tym wzruszająca. Opowiada o ludzkich słabościach, marzeniach i ich utracie, o sile przyjaźni mimo wad drugiej osoby. A przede wszystkim o miłości i bardzo trudnych wyborach. Polecam każdemu i o każdej porze roku. Z całą pewnością nikt się nie zawiedzie.

Za możliwość lektury bardzo dziękuję Wydawnictwu Niezwykłemu

Łucja i Daniel to nastoletnie rodzeństwo mieszkające w jednym z miast Polski. Wspierają się nawzajem w każdych decyzjach i pasjach: On kocha piłkę, Ona malarstwo. Jednak w pewnym momencie ich relację zaczynają przeradzać się w coś więcej. Coś, co nie ma prawa się udać. Dodatkowo za rogiem czyhają dramaty, o których bohaterowie nawet nie śnili. Wydarzenia sprawiające im ból, ale i umacniającą ich więź.

Kiedyś czytałam już kilka romansów młodzieżowych związanych z relacjami pomiędzy rodzeństwem. Były to jednak rodziny patchworkowe, gdzie bohaterowie tak naprawdę się dopiero poznawali i nie łączyła ich relacja jako rodzeństwa. Tym razem jest inaczej. Bohaterowie znają się i mieszkają razem od zawsze. I kiedy przeczytałam fragment książki, bałam się jak to będzie wyglądać. Zwłaszcza, czy będę przez zaistniałą sytuację czuła dyskomfort podczas czytania. A tego naprawdę nie lubię, zwłaszcza w młodzieżówkach. Jednak moje wątpliwości szybko zostały rozwiane.

Można śmiało powiedzieć, że “Nasze wczoraj” w swojej fabule skupia się przede wszystkim na relacjach. I nie mówię tylko o tych między bohaterami. Ważną role odgrywa również rodzina i przyjaciele. To oni zawsze byli z Danielem i Łucją w najgorszych chwilach. I najlepsze oraz najgorsze momenty w książce związane są właśnie z relacjami. Podczas czytania nie odczuwałam się przytłuczona ich ogromem. Wręcz przeciwnie, był to najmocniejszy punkt książki. Poza tym wsparcie i bezinteresowna pomoc, które bohaterowie otrzymują od bliskich, zostało przedstawione w sposób realny. Jestem w stanie uwierzyć, że każdy z nas, czy nasi przyjaciele i rodzina, są w stanie tak samo zareagować.

Kolejna sprawa to wątek miłosny pomiędzy Daniele a Łucją. To zdecydowanie delikatna miłość. Bohaterowie czują coś do siebie, ale ważniejsze jest dla nich szczęście tego drugiego. Zdają sobie również sprawę, jak źle wygląda ich uczucie pod każdymi wglądami. Cieszy mnie fakt, że nie jest to książka z tych, gdzie mimo przeciwności bohaterowie na siłę starają się być razem. Ich uczucie nie składa się przede wszystkim z fizycznego okazywania miłości. Tutaj raczej starają się sobą opiekować i nie sprawiać krzywd. Tyle że tak się nie da i szybko zdają sobie z tego sprawę.

Książkę się czyta naprawdę dobrze i szybko. Głównym powodem jest przede wszystkim brak nużących opisów, styl potoczny i dynamika wydarzeń. Nie było takiej chwili, w której chciałabym odłożyć tę książkę na bok. Historia Łucji i Daniela wciągnęła mnie od pierwszej strony. Mam mimo wszystko jeden minus, a mianowicie wiek bohaterów. Przez większość książki dziewczyna ma 13 lat a chłopak 16. Według mnie to trochę za mało na taką opowieść, zwłaszcza jeśli chodzi o wiek dziewczyny. Co prawda w dalszej części książki autorka przeskoczyła z wydarzeniami o 3 lata, aczkolwiek mi dalej nie pasowało. Zwłaszcza kiedy zostało przedstawione usamodzielnienie się Daniela mimo tak młodego wieku.

Mimo pewnych mankamentów “Nasze wczoraj” to książka warta polecenia. Bałam się dzikiej i zakazanej miłości pomiędzy nastolatkami. Dostałam natomiast historię o subtelnej miłości oraz jak silne mogą być relację między przyjaciółmi i rodziną. Być może dla starszych czytelników okaże się trochę dziecinna. Jednak dla młodszych okaże się w sam raz. Myślę również, że fani literatury obyczajowej będą usatysfakcjonowani.

Love hurts

Love scars

Love wounds AND marks

Any heart not tough OR strong enough

To take a lot of pain, take a lot of pain

Love is like a cloud

Holds a lot of rain

Love hurts, oh, love hurts

Nazareth

Łatwo powiedzieć zapomnij, żyj dalej, patrz w przyszłość, zwłaszcza kiedy się pragnie jest poza zasięgiem, a jednocześnie tuż obok. Odwrócenie głowy, skierowanie wzroku w drugą stronę jest trudne, ale wykonalne, czym innym jest powiedzenie sercu by nie czuło, a umysłowi by zapomniało. W końcu emocje powrócą i zniszczą wzniesione barykady, pozostawiając prawdę, raniącą i pozostawiającą raniące wspomnienia.

W momencie gdy uświadomił sobie kogo kocha nie był dla Daniela tym, którym chciałby kiedykolwiek przeżyć. To nie powinno nigdy się zdarzyć, nie ta osoba, nie to uczucie. Trzy razy NIE, ale może to jedynie przelotne wrażenie? Tyle wydarzyło się ostatnio, jeszcze więcej rzeczy się zmieniło się tak, iż chłopak stąpa po wyjątkowo niepewnym gruncie, lecz jedyno wydaje mu się pewne Łucja nie jest dziewczyną, w jakiej ON może się zakochać, ale już to zrobił, nieświadomie, nieodwołalnie i jest to miłość, którą musi zdusić w zarodku. Jednak czy prawdziwe uczucie da się po prostu zamknąć w najdalszym zakątku serca i umysłu? Czy można dalej żyć nie biorąc głębszego oddechu, bojąc się tego, co wydarzy się jeśli zdradzi się czymkolwiek przed kimkolwiek i przed wszystkim przed sobą samym?

To nie tak miało być, pierwsze uczucie spadło na Łucję niespodziewanie i jednocześnie odarło ze złudzeń, że będzie miało szczęśliwy ciąg dalszy. Już wcześniej były sygnały, ale przecież wydawały się czymś zupełnie innym, od tego, co teraz czuje, intensywność i siła jest ogromna oraz zmienia tak wiele w tym, co do tej pory było podstawą egzystencji. Rozum i serce podążają całkiem odmiennymi ścieżkami, tak samo jak Łucja i Daniel, ale jak długo można się oszukiwać? Czy da się wyrwać z siebie coś co zapuściło tak głęboko swoje korzenie?

Wczoraj było wszystko łatwiejsze, ale dzisiaj tych dwoje przekroczyło cienką granicę, nic już nie będzie takie jak chwilę wcześniej … Jakie będzie jutro? Równie nieprzewidywalne jak to, co połączyło ich i o smaku zakazanego owocu?

Jak opisać emocje buzujące podczas lektury, zwłaszcza, iż są one nakręcane przez całkowicie nieszablonową fabułę? Anna Szafrańska oddała w ręce czytelników niesamowitą powieść, w której nie da się nie trzymać za bohaterów kciuków, tak samo zresztą jak i obserwować to, co jest ich udziałem czyli prawdziwego uczuciowego rollercoastera, gdzie prawie każda kartka to kolejny ostry uczuciowy wiraż. Pisarka nie daje chwili odpoczynku ani postaciom, ani czytającym, ci pierwsi stawiają czoła uczuciom, jakie wymagają od nich decyzji nie tylko dojrzałych, lecz i zmieniających całkowicie ich życie. Nie jest to jeden wybór, ale seria, w jakiej nie ma niczego prostego, za to pozostają po nich rany nie mogące się zabliźnić. Natomiast czytelnicy z pozycji widza odczuwają w każdej minucie rozgrywający się dramat, są w nim wszelkie wątpliwości, zawahania, przełknięte boleśnie łzy oraz te, spływające w ciszy po policzkach. Anna Szafrańska oddała smak zakazanego owocu, jednocześnie słodki oraz kuszący, zniewalająco uzależniający, lecz także niezwykle raniący, burzący fundamenty egzystencji i zmuszający do najtrudniejszych kroków w życiu. „Nasze wczoraj” jest niezwykłą historią, w której miłość nie tyle ma wiele twarzy, lecz przede wszystkim pokazana jest od prawdziwej strony, bez ozdobników, upiększeń i słodkiej otoczki. Czy będzie bohaterom dane wspólne jutro?

„Nasze wczoraj” to historia, która łatwa nie była. Czytanie tej książki momentami było prawdziwą walką. Bolało mnie serce. Bolały mnie oczy, z których łzy swobodnie spływały łzy. Ostatnie strony, słowa zakończenia, tak bardzo złapały mnie za serce. Była to część z całej tej historii, którą przeżyłam na własnej skórze. Wiem co czuli bohaterowie, wiem dlaczego tak zareagowali, wiem również, że w końcu i w ich życiu znów pojawi się słońce. Powieść Anny Szafrańskiej była porywająca, mocną i bardzo emocjonalną historią. Pomimo wszystkich cierpień i złamanego serca, wiem, że jest to książka, która pozostanie ze mną na długo.

Cóż, stałam się bardziej uzależniona od tej książki niż myślałam. Gdy zaczęłam czytać, nie mogłam przestać. Ilekroć robiłam sobie przerwę, zawsze wracałam, ponieważ chciałam wiedzieć, co będzie

dalej.

„Nasze wczoraj” to opowieść o rodzeństwie, Łucji i Danielu. Nastolatkowie nie mają łatwego życia. Wymagający ojciec, dla którego najważniejsze jest wykształcenie swych dzieci, nie potrafi dostrzec, że mają oni również swoje marzenia. W całym tym świecie Łucja i Daniel są dla siebie wsparciem, mogą liczyć na siebie nawzajem. Łucja zawsze miała szczególną więź z Danielem. Uważała go za swojego najlepszego przyjaciela i pomimo tego, że był starszy, zawsze byli równi. Daniel to przystojny i inteligentny chłopak. Zapalony sportowiec widzi swoją przyszłość związaną ze sportem. Wszystko zaczyna się psuć, gdy na meczu ulega wypadkowi. Jego marzenia legną w gruzach, a Daniel zaczyna się zmieniać. Jedyną osobą, która go wtedy rozumie i o niego walczy jest Łucja. Powoli, uczucia, jakie do siebie czują, zamieniają się w coś więcej niż tylko miłość między rodzeństwem. I chociaż oboje starają się ukryć to za uśmiechniętymi i pozbawionymi znaczenia słowami, po chwili coraz trudniej jest ukryć im swoje prawdziwe uczucia.

Są nie tylko bratem i siostrą, ale także najlepszymi przyjaciółmi. Są bratnimi duszami, które zawsze mogą liczyć i polegać na sobie. Ale co się dzieje, gdy ich miłość zamienia się w coś więcej niż tylko miłość członka rodziny? Jeśli chodzi o kazirodztwo, Pani Anna sprawiła, że to całkiem wiarygodne. Czy to jest poprawne? Czy to rzeczywiście prawdziwa miłość? Nie wiem, ale jako czytelnik czułam to, co czuli Łucja i Daniel: strach, poczucie winy, dezorientacja, desperacja. Są w naprawdę okropnej sytuacji, a następnie pogarszają sytuację, pogłębiają się w ten dziwny, niemożliwy romans. Nie da się myśleć, że kazirodztwo może być czymś słusznym i akceptowalnym w przyszłości. Zostaliśmy wychowani w przeświadczeniu, że to coś złego i niepojętnego. Jestem bardzo ciekawa jak autorka poradzi sobie z tym problemem w kolejnej części, na którą z niecierpliwością czekam.

Historia opowiedziana w powieści, to bardzo ryzykowny temat i pochwalam Annę Szafrańską, za podjęcie się tak trudnego problemu. Ta książka musiała być trudna do napisania, trudna jak sama historia. Autorka nie bała się przytaczać scen, które na pewno nie są pochwalane. Z tego powodu książka była tak intrygująca, a jednocześnie tak emocjonalna. Bolesne zakończenie dla bohaterów, było tak samo bolesne i dla mnie.

Jeśli chcesz przeczytać historię, która Cię zadziwi, poruszy i pozostanie z Tobą na bardzo długo, to „Nasze wczoraj” jest idealną lekturą dla Ciebie. Kilka dni po jego zakończeniu wciąż często myślę o tej niekonwencjonalnej historii miłosnej. To zdecydowanie niezapomniana książka. Nawet jeśli boisz się tematu, polecam go. Styl pisania autorki był tak lekki, że pomimo jej intrygującej historii, czytało mi się ją bardzo dobrze. Nie wszystkie tajemnice zostały odkryte, więc jestem pewna, że jeszcze nie raz zostanę zszokowana. Czy historia ta zakończy się szczęśliwe? Sama jestem tego bardzo ciekawa. Polecam każdemu z całego serca. Warto zatracić się w tej historii.

Co to były za emocje książka "Nasze Wczoraj" rozsypała mój system :) Muszę przyznać , że miłości nie było do pierwszych rozdziałów , jakoś miałam problem z tą relacją Daniela i Łucji , mimo iż wiedziałam więcej niż sam Daniel . Czytając ,prolog i pierwsze rozdziały, nie jest ukrytą informacją , że Daniel był adoptowany , miłość między rodzeństwem ta braterska owszem ,ale już ta głęboka jak między kobietą a mężczyzną , nie mogłam jakoś tego przetrawić . Na szczęście im dalej tym lepiej , w tej książce nie ma dwuznacznych scen brat -siostra , tu jest walka chłopaka , który sam siebie nienawidzi , który nie wie co się z nim dzieje , obwinia siebie ,za swoje uczucia wobec siostry . Przyjaźń ,która kiedyś łączyła Daniela i Łucję , poszła w niepamięć , stali się sobie obcymi ludźmi , On chciał ją chronić za wszelką cenę ..

Łucja niewinna nastolatka , która nie rozumie zachowania brata ,nie rozumie swoich uczuć , czuje się sama i opuszczona , wszystkim co ich łączyło była ich mama , kobieta która wychowała ich w wielkiej miłości , kobieta ,która Danielowi nie dała odczuć , że był adoptowany ,kobieta która przez część życia nosiła nie jedną tajemnicę a dwie , a może i więcej .Cała historia jest skomplikowana , bardzo emocjonalna , nie da się opisać tego co się przeżywa czytając o uczuciach tych dwojga . Wydaje mi się , że gdyby oboje wiedzieli , że Daniel był adoptowany , jakoś łatwiej było by to pokładać w głowie . Co może przeżywać nastolatek , kiedy uświadamia sobie , że kocha swoją siostrę ? Tak to jest straszne a nawet blee. Ale właśnie chyba tak reaguje większość rodzeństwa , tu od początku było jakieś ale . Pod koniec książki, autentycznie miałam gulę w gardle , łzy cisnęły się do oczu , byłam zmieszana i smutna , uwielbiam ,kiedy książka przekazuje tak dobitnie emocje , kiedy po prostu możesz to poczuć !

Tajemnice , ta książka jest pełna tajemnic , miłości i bólu .

Tyle niewiadomych , tak mało informacji , i ten ból po stracie , ja mogła bym nawet od razu sięgnąć po kolejną część , aby poznać co będzie dalej , czy to uczucie ma szansę ?

Z pewnością ta książka zostanie długo w mojej pamięci .

Daniel to pilny uczeń i wzorowy syn a także niezawodny kolega. Ma wiele pasji i dużo talentów a Przez to mnóstwo znajomych. Żyje spokojnie, grzecznie nie jest żadnym łobuzem zawsze ma wszystko poukładane aż do momentu gdy w jego życiu pojawia się pewna dziewczyna o imieniu Łucja. Chłopak zakochuje się niemalże od pierwszego wejrzenia. Dziewczyna odwzajemnia jego uczucia i wszystko było by wspaniale gdyby nie fakt że ich miłość została już przekreślona. Nie mogą o sobie zapomnieć. Ich relacje są opisywane szczegółowo dlatego też mamy wrażenie jakbyśmy byli w opisywanej historii. Czytając czujemy to co bohaterowie. Wspaniała opowieść lecz minusem jest to że kończy się w momencie najmniej do tego przeznaczonym 😂 trzeba czekać na następną część a to jest takie trudne w sytuacji w której ciężko się domyślić co będzie się działo dalej. Autorka wystawia nas na prawdziwą wojnę z myślami. Nie mogę się doczekać już drugiej części przygód zakazanej miłości. Wiele z nas jak słyszy hasło zakazana miłość kojarzy ją sobie z książką Romeo i Julia

Jednak ta historia mimo iż teoretycznie podobna w praktyce jest całkiem inna. Polecam serdecznie jednak nie życzę nikomu takiego stresu z oczekiwania na następną część jaki ja właśnie przeżywam 😁

Daniel jest wzorowym, bardzo dobrym synem i uczniem, z wieloma pasjami, którego uwielbiają wszyscy. Pewien dzień zmienia jednak jego życie na zawsze. Jest to dzień, w którym pojawia się nowa osoba w jego życiu - Łucja.Pokochał ją dosłownie od pierwszego spojrzenia, jednak ta miłość z góry skazana jest na niepowodzenie.

Tylko, że zakazany owoc smakuje najlepiej prawda?

Jednak nie jest ON jedynym. Uczucie to działa w obie strony. Łucja wiedziała, że jest to złe,że tak się nie godzi, tylko... Czy można zapomnieć o kimś kogo się kocha ponad wszelkie granice?

To nie może się dobrze skończyć...

Anna Szafrańska zaskoczyła mnie kompletnie i totalnie! Pierwszy raz miałam styczność z jej twórczością, a za razem z takim typem fabuły. Na początku powieść ta mnie trochę przerażała, no bo ... jak bohaterowie może łączyć tak "chora" relacja?

Mimo tego, byłam bardzo ciekawa jak to wszystko się zakończy, i co? Autorka kończy pierwszą część w najmniej oczekiwanym przez nas momencie! :O Nie mogę się przez to doczekać, aż sięgnę po drugą część, by poznać dalsze losy Łucji i Daniela! Polecam wam bardzo gorąco, szczególnie jeśli chcecie zbierać szczękę z podłogi po przeczytaniu książki ;) XD

KSIĄŻKA POD PATRONATEM NIE OCENIAM PO OKŁADKACH.

[Adres usunięty]

„Coś wam powiem. W prawdziwej miłości nie ma nic romantycznego. Ona rani. Ona sprawia ból. Niszczy”.

"Nasze wczoraj" stanowi pierwszy tom dylogii "Na zawsze". Anna Szafrańska stworzyła opowieść o miłości. Miłości zakazanej. Miłości, która nie powinna się pojawić. Ale co zrobić w sytuacji, gdy serce nie chce słuchać rozumu?

Znam całą twórczość autorki i za każdym razem z wielką przyjemnością obserwuję, jak pięknie rozwija się warsztatowo, jak wkracza na kolejne etapy swoich pisarskich możliwości, jak ciekawe wydarzenia wciela do fabuły oraz, jak zgrabnie żongluje emocjami. Tym razem nie zabrakło również interesujących wątków, emocji, trudnych decyzji, skomplikowanych relacji, tajemnic, niedomówień i finału, który pozostawia czytelnika w zawieszeniu.

Anna Szafrańska zabiera czytelników do świata Łucji i Daniela, bohaterów, którzy stoją na progu dorastania, bohaterów którzy są dla siebie ogromnym wsparciem. Łucja jest młodsza od Daniela o trzy lata. On, jako starszy czuje się odpowiedzialny za nią. Chroni ją, otacza nieustanną opieką, nie pozwala, by inni o niej źle mówili. Problem pojawia się w momencie, gdy uczucia przejmują kontrolę nad codziennością Daniela. Chłopak nie wie co ma robić. Wie, że to uczucie nie powinno się pojawić. Wie, że jest zakazane. Ale co zrobić w sytuacji, gdy serce nie chce słuchać rozumu? Jak przestać myśleć o osobie, która jest tak blisko, a jednocześnie tak daleko? Czy ta historia może zakończyć się szczęśliwie?

„Nie potrafię być w jednym pomieszczeniu, wiedząc, że jesteś obok, a nie mogę cię dotknąć”.

Anna Szafrańska w swojej najnowszej powieści bardzo dosadnie ukazała ból, jaki niesie za sobą niespełniona miłość. Pokazała, jak silny oddźwięk może wywierać na człowieku uczucie, które nie może zostać spełnione. Oprócz tego ukazała relacje rodzinne, które niekiedy bywają skomplikowane, a także kwestie oczekiwań i wymagań rodziców wobec dzieci, które nie zawsze są odbierane przychylnie. W niniejszej powieści nie zabrakło miejsca na beztroskę w życiu głównych bohaterów, miejsca na pasje i przyjaźń. Bohaterowie są w takim wieku, że czytelnik obserwuje ich stopniowe wkraczanie w dorosłość, okres buntu, pretensji, eksperymentowania z tym, co nieznane.

W "Nasze wczoraj" spotykamy się z dwutorową narracją z punktu widzenia Łucji i Daniela. Naprzemiennie poznajemy ich uczucia, myśli, wewnętrzną, dramatyczną walkę o własne szczęście oraz plany na przyszłość. Bardzo lubię ten typ narracji, bowiem dzięki niemu zawsze mogę szerzej spojrzeć na rozgrywające wydarzenia.

Łucja i Daniel zostali bardzo wyraziście, barwnie i ciekawie wykreowani. Oboje są tacy, jak my. Często błądzą, ulegają słabością, nagłym impulsom. To właśnie dzięki temu łatwiej się z nimi zżyć, a czasem nawet ujrzeć w nich siebie samego. Głównych bohaterów polubiłam w takim samym stopniu, a Daniel w szczególności ujął mnie swoją opiekuńczością i troskliwością. Chłopaka cechuje również zazdrość i impulsywność, która nie zawsze podobała się Łucji. Z łatwością możemy zaobserwować, że ON jest szaleńczo w NIEJ zakochany. Ale czy to uczucie ma szanse przetrwać? W końcu jest zakazane... O tym musicie przekonać się już sami!

REASUMUJĄC: "Nasze wczoraj" to przede wszystkim powieść o silnym uczuciu, uczuciu, które nie powinno się pojawić. To historia w której nie brakuje dramatów, trudnych decyzji i niepewności. Anna Szafrańska bardzo ciekawie ukazała świat nastolatków, którzy dopiero wkraczają w dorosłość, poszukują sensu życia i samego siebie w tym zakręconym świecie. Jestem pewna, że "Nasze wczoraj" zachwyci wielu czytelników. Polecam!

Anna Szafrańska to kolejna autorka, z którą spotykam się po raz pierwszy. Muszę przyznać, że książka "Nasze wczoraj" wywarła na mnie ogormne wrażenie. Książka z gatunku new adult, ale czytało mi się ją niesamowcie dobrze, nie mogłam się od niej oderwać, a dodatkowo wywarła na mnie ogromne wrażenie. Już mogę powiedzieć, że z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Powieść opowiada o losach Daniela i Łucji. Rodzeństwo od samego początku jest ze sobą bardzo mocno związane. Jednak kiedy zaczynają dorastać w ich sercach pojawia uczucie którego nie rozumieją. Nie jest to miłość brata do siostry. Jest to uczucie zakazane. Zarówno Łucja jak i Daniel starają się ze wszystkich sił nad nim zapanować i zapomnieć o kimś kogo się kocha.

Burza hormonów powoduje, że chłopakowi ciężko zapanować nad swoimi emocjami. Dodatkowo w jego życiu nadchodzi moment, kiedy wszystkie jego plany legną w gruzach. Czy ukochana pomoże mu wyjść na prostą? Czy uda im się poskormić uczucia?

Autorka tak świetnie opisała emocje towarzyszące bohaterom, że nie sposób nie wczuć się w ich sytuację. Myślę, że każdy czytelnik w jakiś sposób utożsami się z bohaterami i wraz z nimi będzie odczuwać towarzyszące im emocje i rozterki. Książka jest naprawdę świetna i czytało się ją z wielką przyjemnością. To powieść nie tylko o trudnej, zakazanej miłości, ale również o trudnych wyborach z którymi przyszło się zmierzyć każdemu z nas. O relacjach z przyjaciółmi i rodzicami, które bywaja trudne, zwłaszcza kiedy jest się nastolatkiem, ale także o poszukiwaniu siebie. Sam prolog jest niezwykle intrygujący. Uważam, że nie wszystkie kwestie zostały wyjaśnione, dlatego z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Bardzo polecam książkę nie tylko miłośnikom gatunku.