Napraw mnie

Jest to kontynuacja książki ,,Zniszcz mnie”.

Oczywiście nadal opowiada o losach Amy i Barry’ego. Ich droga po raz kolejny się połączyła. Czy tym razem im się uda ? Czy to co wydarzyło się kiedyś nadal w nich siedzi ? Czy mają jeszcze szanse na miłość ?

Tego dowiecie się czytając oczywiście ,,Napraw mnie”.

A teraz jak zawsze pare slow od Nas 😄😄

Z bólem serca muszę przyznać, że ta część jest o wiele wiele gorsza niż poprzednia. Po przeczytaniu ,,Zniszcz mnie” nie mogłam się po prostu doczekać na kontynuacje. Cały czas siedziałam i sprawdzałam, kiedy będzie następna część. Gdy już w końcu się doczekałam, to bardzo się zawiodłam.

Jak dla mnie książka jest totalnie inna niż poprzednia. Inaczej się ją czyta i strasznie się ciągnie. Po prostu brakuje jej czegoś.

Lecz kochani jest to tylko i wyłącznie nasze zdanie.

Oczywiście każda książka jest warta przeczytania, dlatego jezeli jeszcze jej nie czytaliście to oczywiście czytajcie i dajcie znać co sądzicie.

“ Dlaczego ze mną i Barrym sprawa nie jest taka prosta? Krążymy wokół siebie z pretensjami, a tak naprawdę żadne z nas nie wie, o co chodzi temu drugiemu. Nie prościej byłoby zrobić to co Becky i Steve? Szybki seks oralny i po sprawie. Brzmi kusząco…”

Jest to już moje trzecie spotkanie z twórczością Anny Langer, i kolejne jak najbardziej udane! Od stycznia z niecierpliwością wyczekiwałam drugiego tomu ponieważ zakończenie pierwszego sprawiło, że chciałam powyrywać sobie włosy z głowy! Nic nie wiedziałam!

Ale nastał sierpień i mój upragniony ciąg dalszy w końcu dotarł. Co prawda jestem trochę spóźniona ponieważ już koniec września, ale naprawdę staram się wszystko nadrabiać i póki co mój stosik zaległych recenzji zmniejsza się na szczęście z każdym dniem.

Wracając do “Napraw mnie”, boże co to była za genialna książka.

Amy jest w trakcie leczenia swojego złamanego serca, pomagają jej w tym żelki i netflix. Jednak kiedy na horyzoncie pojawia się nowa praca w agencji reklamowej, dziewczyna postanawia wziąć się w garść. W końcu co może pójść nie tak?

A jednak w agencji spotyka kogoś, kogo nie spodziewała się nigdy więcej spotkać w swoim życiu. Tak, tą osobą jest Barry. Ich ścieżki znowu się spotykają, i chociaż by mogło się wydawać, że dostaniemy odpowiedzi na wszystkie nasze pytania, to nic bardziej mylnego.

Anna Langer po raz kolejny porwała mnie do swojego świata. Poznanie dalszych losów Barryego i Amy było jedną wielką przyjemnością, choć czułam, że w tej części coś się zmieniło. Bohaterowie dojrzali, do pewnych sytuacji podchodzili inaczej, niż możnaby się spodziewać a przede wszystkim, byliśmy skupieni na ich relacji. Tym jak zaczynała na nowo się budować i ponownie burzyć. Jednak… nie wszystko się zmieniło. Dawka humoru była wciąż taka sama, przez co momentami płakałam ze śmiechu, zwłaszcza kiedy wkraczała do akcji mama Baryyego.

Historia Amy i Barryego na zawsze już pozostanie dla mnie jedną z najpiękniejszych. Ale… znowu to zakończenie! Coś mi zabrakło, i liczę na to, że pojawi się trzeci tom, bo chyba umrę! Ale serdecznie, z całego serduszka, polecam wam Napraw mnie!

Zamkniętej w swoim rysunkowym świecie outsiderce Amy i ukrywającemu się pod rozlicznymi tatuażami Barry’emu przyszło przekonać się, jak nieprzewidywalne bywa życie. Wszak ludzie z zupełnie różnych światów, połączeni przypadkiem, odnaleźli wspólny język. To, co pomiędzy nimi się zrodziło, było wyjątkowe, choć nie obeszło się bez przeszkód skutecznie torujących drogę do szczęścia. Koniec na jaki postawiła Anna Langner w powieści „Zniszcz mnie” nie pozostawiał wątpliwości – musiała pojawić się kontynuacja. Nie ukrywam, że wypatrywałam jej w nowościach bardzo ciekawa kursu, jaki obierze fabuła powieści. I tym sposobem dotarłam do drugiego tomu serii zatytułowanego „Napraw mnie”. Czy moje oczekiwania zostały spełnione?

ZARYS FABUŁY

Złamane serce można leczyć na wiele różnych sposobów, ale żaden z nich nie wydaje się w stu procentach idealny. A już na pewno nie sposób, na jaki wpadła Amy. Oglądając seriale i opychając się żelkami tylko pogrąża depresję, w jaką wpadła, zaś jej poczucie własnej wartości spada poniżej zera. Na horyzoncie widać jednak światełko w tunelu, a jest nim praca w renomowanej agencji reklamowej. Zgłoszenie dziewczyny zostaje przyjęte i wszystko byłoby dobrze, gdyby nie fakt, że…

W Black Library od jakiegoś czasu pracuje także Barry. Wytatuowany, pewny siebie, opryskliwy. Facet, którego Amy bardzo dobrze zna i który jest przecież powodem jej złego samopoczucia! Chociaż historia tej dwójki doczekała się przykrego końca, zdaje się, że życie nie powiedziało jeszcze ostatniego słowa. Nadchodzi czas kolejnych prób, wzajemnych oskarżeń, lęków i nadziei. Czy da się naprawić coś, co wydało się doszczętnie zepsute?

BYLI PARTNERZY ZNOWU W NATARCIU

Amy, z perspektywy której poznajemy znaczną część tej historii, wciąż nie potrafi pozbierać się po rozstaniu z facetem, który wiele dla niej znaczył. Fakt, że musi z nim współpracować, wydaje się nie do zniesienia. Dlatego też trudno dziwić się temu, że chce odpuścić, zrezygnować, jednocześnie odczuwając jakąś irracjonalną moc przyciągania do człowieka, od którego przecież powinna trzymać się z daleka. Wciąż kotłują się w niej wspomnienia, boi się kolejnych spotkań, a jednocześnie ich brak dręczy jej umysł. Zupełnie inaczej reaguje na wszystko Barry. Przecież ją zostawił. Przecież ją zniszczył. Teraz traktuje ją jak wroga, jakby to ona wyrządziła mu niewybaczalną krzywdę. Nie chce jej widzieć, a każda ich rozmowa kończy się obrzucaniem błotem. O co w tym wszystkim chodzi? Tego zdradzić Wam nie mogę. Choć bohaterowie zdali się dojrzeć, wciąż nie do końca potrafią zdobyć się na szczerą rozmowę, która na pewno wiele by ułatwiła. Stąd ich relacja przez długi czas pozostaje po prostu burzliwa i niewygodna.

MIŁOŚĆ I NIENAWIŚĆ

Wzajemne przyciąganie się i odpychanie. Obawa przed mocniejszym zaangażowaniem się i kipiąca w powietrzu namiętność. Chemia pomiędzy głównymi bohaterami jest wyczuwalna, momentami wręcz iskrzy po to, by potem napsuć czytelnikowi nerwów. Stosunki służbowe, początkowo celowo ograniczane, a jednak powoli luzowane z czasem zaczynają wychodzić poza dozwolone ramy. Psychiczne wsparcie, cielesne pragnienia, jest wszystko to, czego oczekuję od powieści będącej romansem. Jest firmowe tło, wspólne projekty, szkice i są ślimaki, które w życiu Amy zdają się mieć istotne znaczenie. Nie zapomniała autorka o postaciach drugoplanowych, kobietach, w których tkwi siła i które potrafią zaznaczyć w historii swoją obecność. I o mężczyznach, którzy czasami zdają się przekraczać granice dobrego smaku. Nawet te wątki, które wydają się zatem nieszczególnie istotne, nie męczą.

PODSUMOWANIE

„Napraw mnie” to tom na poziomie poprzedniej części. Byłam bardzo ciekawa kontynuacji losów głównych postaci, a jako że autorka włożyła ich w zupełnie nowe środowisko i postawiła przed nimi nowe wyzwania, nie było wcale nudno. Historia o tym, jak istotna jest szczera rozmowa, jak ważna jest uparta walka o szczęście. Podobało mi się, zatem polecam obie części osobom hołdującym pikantnym romansom, w których relacja bohaterów bazuje także na czymś głębszym. Bywało nieprzewidywalnie i ciekawie i choć zdarzały się zachowania bohaterów, które troszkę mnie irytowały, Anna Langner nie zawiodła moich oczekiwań.

Na pewno czyta się tę książkę dobrze, choć monologi bohaterów, czy ich przemyślenia, bywały już w pewnym momencie męczące. Zwłaszcza, że one również były specyficzne (tak, powtarzam się, wiem). Muszę jednak przyznać, że bywały chwile, kiedy naprawdę się wciągnęłam i nie mogłam się oderwać od lektury. Na plus zasługuje zakończenie, którego totalnie się nie spodziewałam, a które pokazuje, jak bardzo przewrotne bywa życie.

Wiem, że są fani tych książek, dlatego też zachęcam do lektury, by samemu się przekonać, jak wypada historia tej dwójki. Ja zaliczam ją do tych średnich.

Na „Napraw mnie” czekam dosłownie od skończenia pierwszego tomu „Zniszcz mnie”, tęskniłam za tą historią, ale dopiero gdy zaczęłam czytać uświadomiłam sobie jak bardzo. Jest mi smutno, że ta część jest tak krótka, ale na szczęście równie wciągająca co poprzednia i moim zadaniem utrzymana na poziomie.

*

Dosłownie pierwsza strona wprawiła mnie w osłupienie by zachwalę dosławnie dusić się ze śmiechu. Przez rozdziały wręcz płynęłam ze śmiechem, smutkiem, zaskoczeniem i jeszcze większą ilością śmiechu, serce nie raz podskoczyło, a w brzuchu ściskało. Główni bohaterowie trochę się zmienili jednak nadal często zachowują się jak dzieci. Obrażają się na siebie, krążą i skaczą, robią coś wbrew sobie. Przyciągają się i odpychają no i oczywiście jedno u drugiego sobie „grabi” i chyba to mnie bawiło najbardziej.

*

Nie wiem co mogę więcej o niej powiedzieć ponieważ nie miałam problemu z ich dziecinnym zachowaniem czy nie zdecydowaniem, za to ich kocham i świetnie bawiłam się w trakcie lektury. Jednak jeżeli irytuje was gdy bohaterowie nie umieją się ze sobą dogadać i tańcują dookoła to lepiej odpuście bo akurat ten tom głównie na tym skupia. Oczywiście z niecierpliwością czekam na kontynuację bo nie wyobrażam sobie, że miałoby jej nie być.

“Teraz oboje nosimy maski i gramy w jakieś chore gierki. Ja wciskam się w za małą ołówkową spódnicę i kręcę biodrami jak idiotka. On ukrywa swoje tatuaże pod wyprasowaną białą koszulą, bo tak każe dress code. W firmie jest zdystansowany, grzeczny i uprzejmy. To nie jest prawdziwy Barry”

Po rozstaniu z Barrym Amy leczy złamane serce żelkami i serialami. Pewnego dnia dostaje propozycję pracy w Black Library, agencji reklamowej. Dziewczyna ma nadzieję, że nowa praca pozwoli jej chociaż trochę zapomnieć o chłopaku, który złamał jej serce. Jak się okazuje to nie będzie takie łatwe. W Black Library od pewnego czasu pracuje także Barry.

Pierwszą częścią czyli “Zniszcz mnie” autorka postawiła sobie bardzo wysoką poprzeczkę. “Napraw mnie” to historia zabawna i chwytająca za serce. Były momenty, w których zastanawiałam się “dlaczego?” i były też takie w których śmiałam się, a mnie naprawdę ciężko rozśmieszyć. Amy i Barry spotykają się ponownie, tym razem w pracy. Dziewczyna nie rozumie dlaczego chłopak ją zostawił. Od początku jest pomiędzy nimi chemia i cała masa niedopowiedzeń. Współpracownicy chcą zrobić wszystko, żeby relacje pomiędzy nimi były przynajmniej poprawne i dało się pracować. “Napraw mnie” pokazuje jak ważna jest rozmowa i wyjaśnienie wszystkiego na bieżąco. Choć historia wydaje się bardzo przewidywalna to autorka zadbała żeby zakończenie nas zaskoczyło. Jeśli czytaliście “Zniszcz mnie” to “Napraw mnie” jest lekturą obowiązkową ! A jeśli nie znacie żadnej z nich to koniecznie sięgnijcie po nie bo bardzo dużo tracicie !

Ama i Barry żyją osobno wcześniejsze historie które zostały nie wyjaśnione tą dwójkę męczą .Ama wraz ze swoja przyjaciolka zaczyna imprezowac by zapomniec o swoim uczuciu do chlopaka . Nowa praca, nowe życie dla ich obojga chociaż los znowu stawia ich na drodze . Ciężko tej dwójce dojść do porozumienia i wszystkie sprawy wyjaśnić . Przepychanki pomiędzy nimi zloty i upadki . Kto jest przeciwko im szczęścia i kto miesza pomiędzy nimi , A kto szczerze trzyma kciuki. Okazuje się że nie każdemu można ufać. Ona swoje zranienie wypełnia objadaniem się A ON smutki opija w alkoholu . Znowu pojawiają się narkotyki które dużo namieszają. Wiele zwrotów akcji które zaskakują. Czy ta miłość może zakończyć się happy endem.

Szczerze takiego zakończenia się nie spodziewałam!!!! Co tu się wydarzyło. !!!

Pomimo że Ama nie raz działała mi na nerwy była ślepo zakochana i wszystko inne nie miało dla niej znaczenia no zesz nie raz powinna kopa dostać i się ogarnąć. Nie raz do książki mówiłam "Ama idź do przyjaciółki i ona dopiero ci nagada że się ogarniesz"

Przyjaciółki było w tej części mniej ale jak się pojawiała to z grubej rury . Nadal wyobraźnia Amy doprowadziła mnie do śmiechu 😂😂

Książka wciągnęła mnie jeszcze bardziej niż 1 tom. A 3 rozdzial zapamiętam na bardzo długo!!!!

Polecam sięgnąć po tą książkę styl pisania autorki jest znakomity i człowiek rozpływa się w lekturze.

Polecam! Bardzo szybko się czyta. Zakończenie było dla mnie wielkim zaskoczeniem.

Ogólnie książka ciekawa, dość przyjemnie się czyta, ale końcówka dla mnie nie pasuje do całej historii, uważam że powinno być inne zakończenie 😊

Jak wyleczyć złamane serce? Wygląda na to, że nie jest to wcale takie łatwe. Amy znajduje pocieszenie w żelkach i Netflixie. Chociaż nowa praca również może być dobrym rozwiązaniem na poprawę samopoczucia. Wyzwania sprawiałyby Amy wielką radość, gdyby nie pewien chłopak. Okazuje się, że w agencji reklamowej zatrudniono również Barry’ego. I w tym momencie nic nie jest w porządku, zwłaszcza nieuzasadniona nienawiść chłopaka oraz niewyjaśnione sprawy pomiędzy dwójką bohaterów.

•

Pełni charakteru, uparci i niezwykle stanowczy bohaterowie dostarczają nam w drugim tomie nie lada emocji. Amy i Barry od początku swojej historii nie mieli lekko. Oboje chcą zachować trochę zdrowego rozsądku, oboje są zranieni, mimo to trudno oprzeć się emocjom, które są tłamszone od dłuższego czasu. Podczas czytania mój świat totalnie się zatrzymał. Autorka sprawiła, że żyłam w świecie głównych bohaterów – przeżywałam z nimi ich rozterki i podejmowałam razem z nimi ważne decyzje. Oczywiście, że są momenty, gdzie podniosło mi się ciśnienie, ale są też takie, w których uśmiechałam się do siebie. Ich temperament się nie zmienił, a Amy i Barry na długo pozostaną w mojej pamięci. W tym tomie, nie zabrakło również ślimaków!🐌 Ślimaki znalazły swoje miejsce w życiu Amy, ale także i Barry’ego. Iskry leciały z każdej strony. I tak zbliżamy się do końca książki i tu… no cóż… ONIEMIAŁAM.❤ Tak naprawdę nie zdawałam sobie sprawy, że nagle skończą mi się strony (czy można prosić więcej??), więc pozostałam w transie licząc, że to jednak się tak nie skończy, a właściwie, że w ogóle ta historia nie będzie miała końca. Fenomenalna? Wciąż. Zaskakująca? Na pewno. Genialna? 3xtak. Po prostu przeczytajcie! Poznajcie losy tej dwójki i zatraćcie się w ich historii.🤩

Kontynuacja "Zniszcz mnie" historia Amy i Barrego. Pokochałam tą dwójkę jakbyśmy się znali, oczywiście nie jest cukierkowo a zakończenie to totalny szok. Jednak Ci dwoje ponownie się spotykają, między nimi jest wiele niewyjaśnionych sytuacji, wiele niedomówień ale mimo niektórych zachowań kocha się ich nadal. Ja pochłonęłam drugi tom w jeden dzień, dla mnie stanowczo za mało, za szybko mi się książka skończyła. Dla mnie idealna lektura na odskocznie od codzienności. Autorka cudownie wprowadza w świat tej dwójki, ja dosłownie przeżywałam razem z nimi. Aaaaa i kocham narracje w wykonaniu Barrego

Gorąco polecam

Już nie mogę się doczekać jak wejdzie na rynek

Słodkości i dobry serial, właśnie tak według Amy leczy się złamane serce. Nowa praca w agencji reklamowej pozwoli jej na chwilę zapomnieć o problemach. W tej samej firmie pracuje pewien uzdolniony programista, przystojny i wytatuowany. Ale chwila, czy my już nie znamy tego Pana? Tak! Losy Barry’ego i Amy splotą się na nowo. Czy uda im się odbudować zrujnowaną relację?

Po lekturze “Zniszcz mnie” byłam zachwycona swobodnym i zabawnym stylem autorki. No i ta chemia między bohaterami... Aż buzowała! “Napraw mnie” sprawiło, że siedzi we mnie masa mieszanych uczuć. Byłam ogromnie ciekawa, jak zakończą się losy Amy i Barry’ego, jednak muszę przyznać, że tym razem sama fabuła nie skradła mojego serca. Wkradło się tutaj bardzo dużo absurdalnych sytuacji, szczególnie tych związanych z pracą w biurze (zawsze mocno zwracam na to uwagę!), których po prostu nie mogłam przełknąć. Niektóre zachowania bohaterów także pozostawiały wiele do życzenia. Najbardziej w mojej pamięci wyryła się Becky, która była specyficzna już w poprzedniej części, a tym razem dosyć mocno przekracza granicę żenady. Zakończenie było nie do przewidzenia. Nie potrafię jednak powiedzieć, czy wywarło na mnie pozytywne, czy negatywne wrażenie. Oczekiwałam czegoś zupełnie innego. No dobrze, było trochę narzekania, ale już koniec... Jest w tej książce jedna rzecz, dla której naprawdę warto po nią sięgnąć — relacja Amy i Barry’ego. Tym razem okazała się najmocniejszym elementem “Napraw mnie”. Iskry nieprzerwanie skaczą między tym dwojgiem, a sceny, w których brali razem udział, wywoływały u mnie przyjemne emocje. No cóż… Nie kryję rozczarowania drugą częścią cyklu “Zniszcz mnie”. Być może gdyby bohaterów umieszczono w trochę mniej abstrakcyjnych warunkach, zrobiłaby na mnie o wiele lepsze wrażenie.

Książka bardzo fajna, szybko się czyta. Zakończenie trochę mnie rozczarowało, ale nie zawsze musi być " i żyli długo i szczęśliwie "