Nadzieja matką głupich. Swallow. Tom 2

Emocjonalna powieść Aleksandry Muraszkai zaskoczyła nas finałowymi wydarzeń. Z wielką przyjemnością zatem zdecydowałam się na drugi tom serii Swallow, by jak najszybciej rozwikłać zagadkę związaną z losami głównych bohaterów.

Drugi tom owiany jest dozą tajemnicy, która idealnie dopełnia wydarzenia. Postaram się również zachęcić Was do lektury jednocześnie niewiele zdradzając, ponieważ wielką przyjemnością jest samodzielne odkrywanie tajemnic otulających życie głównych bohaterów. Aleksandra Muraszka z wprawą prowadzi nas przez powieść młodzieżową mocno bazującą na prawdziwym życiu, w której trudne decyzje odgrywają kluczową rolę. Dopracowana treść a także duży nacisk na wiarygodną sylwetkę postaci sprawiają, że czytelnik od razu angażuję się we wszystko co dzieje się dookoła, ale warunek jest jeden – musicie rozpocząć czytanie z właściwą chronologią, ponieważ pojawia się tutaj konkretny ciąg przyczynowo-skutkowy i bez znajomości wcześniejszej książki nie będzie tak dużej radości z odkrywania kolejnych tajemnic.

Haelyn na nowo przyszło się mierzyć z kolejnymi wystawianiami. Mrok nie opuszcza jej życia, podobnie jak tajemnice, które wydają się nawarstwiać. Osiemnaście, dwadzieścia pięć to nieustanne stałe w jej życiu, tworzące zagadkę, której rozwiązanie być może w końcu przyniesie ukojenie. Jednak gdy wszystko zmierza ku upadkowi trudno mieć nadzieję na lepszą przyszłość. Czy dziewczynie cokolwiek pozostało, poza walką o swoje miejsce w świecie? Gdzie w tym wszystkim głębokie uczucia, które jeszcze niedawno były wyznacznikiem lepszego jutra?

Przewracając kolejne strony, nie mogłam się nadziwić jak misternie została utkana tutaj wszechobecna intryga. Zachwycałam się klimatem oraz mrokiem otaczającym nas z każdej strony. Przypominamy sobie o tym co było wcześniej, o tych chwilowych szczęśliwych momentach i wraz z Haelyn a także Rionem próbujemy na nowo poskładać to w jedną całość. Jednak porozrzucane dookoła odłamki nie chcą tworzyć spójnej historii. Więcej jest pytań aniżeli odpowiedzi i nawet jeśli czytelnik jest już przekonany, że przechytrzył autorkę i rozgryzł jej pomysł na ostateczny finał to na ostatnich stronach rozegra się coś tak nieszablonowego oraz pomysłowego, że nie wiedziałam czy cieszyć się z rewelacyjnego pomysłu autorki, czy może rozpaczać nad tym jak poprowadziła losy moich ulubionych bohaterów. Zapewniam jednak, że to w pełni dopracowana i przemyślana historia, która porusza się na bazie ponadczasowych wartości i jednocześnie zmusza wyobraźnię czytelnika do intensywnego myślenia. Nie ma tu czasu na nudę, przestoje czy niedopracowanie – wszystko jest bowiem utrzymane na wysokim poziomie.

"Swallow. Nadzieja matką głupich" to lektura na miarę powieści młodzieżowych, ale jednocześnie wznosząca poprzeczkę wyżej, pokazująca, że w dobrych rękach pomysłowość i powiew świeżości potrafią odegrać kluczową rolę. Miłość, wyzwania a także proza życia połączą się w spójną całość, która prowadzić będzie czytelnika przez szereg intryg a także tajemnic otulających nas z każdej strony. Jeśli zatem szukacie książki w pełni angażującej i nie opuszczającej naszych myśli nawet po zamknięciu ostatniej strony – oto idealna seria dla Was. Polecam zaopatrzyć się w obie części już na starcie i czytać je jedna po drugiej, a tym samym wzmocnicie efekt silnych emocji.

Drugi tom to bezpośrednia kontynuacja pierwszego, który sam w sobie był niezwykle emocjonalnym, ale to co się dzieje tutaj to również istny huragan.

Mniej więcej do połowy książki miałam wrażenie, że czegoś mi brakuje, aż tu nagle pojawiają się rozdziały z perspektywy Riona i poczułam się kompletna. Dosłownie. Ola nie zwalnia tempa i w drugiej części serwuje swoim czytelnikom nie tylko mnóstwo emocji, ale również wątek kryminalny, który od samego początku subtelnie wkradał się w moje myśli. Kto jest odpowiedzialny za morderstwo i cierpienie malutkiej dziewczynki, która przez lata zmaga się z atakami paniki.

Nie do końca spodziewałam się takiego obrotu spraw, ale to dobrze, bo bardziej przeżywałam moment, kiedy wszystko wyszło na jaw. Samo rozwiązanie zagadki kryminalnej miało ręce i nogi. Nie było przekombinowane czy naciągane.

W tym tomie poznałam również perspektywę Jamesa i mogłam zajrzeć do jego wspomnień, myśli i uczuć. Fajnie byłoby, gdyby w kolejnym tomie pojawiła się perspektywa Miley. Byłabym już w niebie. Każdy z bohaterów zmagał się z własnymi problemami, które autorka uwypukliła i podkreśliła każdą przeżywaną przez nich emocję.

Ta wersja Riona bardzo mi się podobała, bo byłam w stanie dostrzec ogrom pracy jaki wykonał nad sobą i jak wiele jeszcze przed nim. Podobnie w przypadku Haelyn, która w końcu zaczęła spędzać więcej czasu poza domem, poznała nowych przyjaciół i zaczęła cieszyć się życiem.

Sceny pomiędzy Haelyn i Rionem były wręcz naelektryzowane. Ich dynamika, wzajemne zrozumienie i wsparcie, które sobie dawali było czymś wspaniałym. Ta dwójka, po tym co w życiu przeszła, zasługuje na szczęśliwe zakończenie.

Ponadto autorka wprowadziła znaczną ilość rozdziałów w formie flashbacków, abym mogła zorientować się co się działo z Haelyn i resztą w ciągu tych prawie kilkunastu miesięcy od wydarzeń z końcówki pierwszego tomu.

Pewnie już to pisałam, ale bardzo kibicuję Oli w jej pisarskiej karierze i po przeczytaniu Swallow Nadzieja matką głupich jestem o nią spokojna.

Oczywiście, że na półce mam wszystkie książki Oli, choć nie wszystkie jeszcze przeczytane, ale wiem jak emocjonalne są jej opowieści i nie są wskazane na obecny stan mojego ducha. Jak tylko je nadrobię to na pewno dam znać, ale jestem przekonana, że też skradną moje i tak połamane serducho.

Nawet BOLESNA PRAWDA jest LEPSZA od fałszywego szczęścia.

TRZY SŁOWA. DZIEWIĘTNAŚCIE LITER. MIESIĄCE NIEPEWNOŚCI. MILION PYTAŃ. I JEDEN CEL: ODKRYCIE PRAWDY.

Nadzieja bywa złudna, a jeśli się w niej zatracisz, możesz stracić wszystko. Bo kiedy wydaje się, że gorzej już być nie może, świat pokazuje ukryte karty i udowadnia, że cierpienia nigdy nie jest za wiele. Wracają uśpione demony przeszłości, głęboko skrywane sekrety wychodzą na światło dzienne, a czyhające za rogiem zagrożenie daje o sobie znać.

***

Ten opis zdradzał tak niewiele. W zasadzie nie mówił nic. Kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać po tej części…

Tej historii się nie czyta. Ją się PRZEŻYWA.

Nie jest ona łatwa, ale niesamowicie angażuje czytelnika, sprawiając, że ciężko się od niej oderwać. Jest to zasługa świetnego pióra autorki. Jej niezwykłego talentu do przelewania emocji na papier. Jeśli tak jak ja, lubicie twórczość Hoover, czy B.C. Cherry to jestem przekonana, że zakochacie się również w twórczości Muraszki.

O ile lubię powieści opowiedziane z perspektywy dwóch osób, tak w tym przypadku, zwłaszcza w drugiej części książki, było sporo niepotrzebnych według mnie powtórzeń. Dobrze jest poznać spojrzenie na daną sytuację z punktu widzenia dwóch osób, ale jeśli dany opis nie wnosi nic nowego, to lektura staje się trochę nużąca. Przynajmniej dla mnie. Ale jest to jedyne zastrzeżenie jakie mam do tego tomu.

Bardzo spodobał mi się wątek kryminalny wprowadzony do tej części. Nadał on dodatkowego koloru tej historii, która w pierwszej połowie skupia się głównie na aspektach psychologicznych.

Zakończenie jest jak ta przysłowiowa „wisienka na torcie”. Choć pewnej kwestii domyśliłam się wcześniej, to i tak nie byłam przygotowana na to, co przygotowała autorka. Wy też nie będziecie. Jestem tego pewna.

Nie byłabym sobą, gdybym nie wyraziła swojego zachwytu nad wydaniem tej trylogii. Jestem pod wrażeniem tego, z jaką dbałością, nawet o najdrobniejsze szczegóły, są wydawane powieści w Wydawnictwie Jaguar. Graficznie, ta trylogia, to coś pięknego.

Nigdy nie przepadałam jakoś szczególnie za polskimi powieściami, jednak Ola wdarła się szturmem do mojego czytelniczego serducha i trafiła do grona moich ulubionych, rodzimych autorek. Mam ogromną nadzieję, że na finałową część trylogii nie każe nam zbyt długo czekać.

Moja ocena: 9/10

Drugi tom nie zawiódł. Ta historia dalej niesamowicie angażuje. Autorka potrafi rewelacyjnie przelać na papier emocje swoich bohaterów. Płakałam razem z nimi, śmiałam się i nie raz miałam taką ogromną ochotę by ich wszystkich mocno przytulić i powiedzieć, że jeszcze wzejdzie światło.

Jednak ta historia jest odrobinę inna niż pierwsza część. Przede wszystkim część rozdziałów poznajemy również z perspektywy James’a, do tego często wracamy do przeszłości, by wszystkie elementy układanki mogły wskoczyć na swoje miejsce.

Odkrywamy prawdę o przeszłości naszych bohaterów kawałek po kawałku, by na koniec zostać znowu z szczęką na podłodze.

Swallow nie dość, że porusza najwrażliwsze strony w sercu, jest pełne bólu i nadziei, to jeszcze zaskakuje. To historia o niesamowitej przyjaźni, o rodzinie, która dla siebie sami wybieramy oraz o miłości, dla której warto stać się lepszym i pokonać swoje demony.

Bardzo się cieszę, że ta historia powstała, że autorka nie bała się poruszyć w niej tematu depresji i stanów lękowych, pokazała jak ważne jest nasze zdrowie i to nie tylko fizyczne, ale przede wszystkim psychiczne.

Ta książka jest niesamowicie dojrzała i mądra.

Ja już nie mogę doczekać się jej kontynuacji, bo chociaż tym razem nie mam dziury w sercu, to jestem niesamowicie ciekawa dalszych losów Haelyn, Riona i ich przyjaciół.

„ɴᴀᴡᴇᴛ ʙᴏʟᴇꜱɴᴀ ᴘʀᴀᴡᴅᴀ ᴊᴇꜱᴛ ʟᴇᴘꜱᴢᴀ ᴏᴅ ꜰᴀᴌꜱᴢʏᴡᴇɢᴏ ꜱᴢᴄᴢęśᴄɪᴀ”.

Współpraca reklamowa wydawnictwo Jaguar

Kontynuacja trylogii, która poruszyła niejedno serce. Moje w szczególności.

Recenzja:

To jest tak dobrze napisana historia, wzrusza do granic możliwości, powoduje także uśmiech na twarzy, a w to wszystko wplątana jest tajemnica, która wywołała we mnie taki szok, że długo siedziałam z otwartą buzią.

Ta historia boli, nie będę ukrywać, że wasze serce pęknie na milion kawałków, ale ta książka to prawdziwe życie. Każdy z nas musi się mierzyć ze swoimi demonami przeszłości, dlatego ta historia nie tylko niesie nam nadzieję na lepsze jutro, ona nam pozwala zrozumieć, że każdy może wyjść na prostą i wcale nie musi zapomnieć co go spotkało, lecz zmierzyć się ze swoimi myślami, emocjami.

Czytajcie tę książkę, bo warta jest wszystkiego, czasu, łez i złamanego serca. Jest warta o wiele więcej.

Zostanie ze mną na zawsze w moich myślach i sercu.

Jak dotąd jest dla mnie najważniejsza i nie wiem, czy kiedyś się to jeszcze zmieni 🥹.

Dziękuję bardzo autorce, za powrót do domu, bo ta historia, to nadzieja, a przecież nadzieja umiera ostatnia, chociaż można też powiedzieć, że nadzieja jest matką głupich.

„Więc bądźmy głupcami”.

„Swallow. Nadzieja matką głupich” należy do tych książek, o których ciężko napisać recenzję. Jest to historia o dwójce, młodych ludzi która dostarczają wielu emocji. I nie da się opisać tego co czuje się w trakcie czytania.

Jest to opowieść o Rionie, chłopaku który nie bał się śmierci i nie jeden raz chciał sobie odebrać życie oraz o Haelyn, która z kolei bała się śmierci. Oboje zmagają się z demonami przeszłości i kiedy wydaje się, że los do nich uśmiechnął się i mają szansę na szczęście, szansa ta zostaje im brutalnie odebrana. Uczucie smutku, niesprawiedliwości i bólu towarzyszy w czasie czytania cały czas. Ale również nadziei, że może jeszcze będzie dobrze. Tylko czy nadzieja nie jest matką głupich?

Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Jest tutaj opisany rok opisany od wydarzeń mających miejsce w poprzednim tomem oraz czas teraźniejszy. Narracja prowadzona jest najpierw z punktu widzenia Haelyn, Jamesa a później również z perspektywy Riona. Dzięki temu możemy poznać każdego bohatera bliżej. To jak wzajemnie się traktują i kim są dla siebie.

W tej części dostałam odpowiedzi na pytania, które zadawałam sobie podczas czytania tomu 1. Zrozumiałam co tak naprawdę wydarzyło się w życiu głównych bohaterów. Książka pokazuje, że dzięki przyjaciołom i metodą małych kroczków możemy wiele przetrwać.

Podobnie jak w pierwszym tomem i tym razem autorka zakończyła książkę tak, że na już potrzebuje się kolejnej części.