Na polanie wisielców

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Magdalena S. w dniu 2018-07-15

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Jeszcze nie tak dawno temu sięgałam po pierwszy tom cyklu o Tracy Crosswhite, a tu proszę – oto przed nami już trzecia część serii pisanej przez Roberta Dugoniego. Nie mam pojęcia, kiedy to minęło, ale jedno jest pewne – każdy tom był dla mnie naprawdę dobrą lekturą. To niesamowite, że ten autor w tak skrzętny sposób utrzymuje poziom swojej twórczości, aczkolwiek nie ukrywam, że wydaje mi się, że wykorzystuje ON jedynie 80 procent potencjału tkwiącego w historiach, które tworzą się w jego głowie, a następnie są przelewane na papier. Mimo wszystko są to naprawdę przyjemne lektury!
   
   Tracy Crosswhite wręcz przepada za rozwiązywaniem spraw, o których policja zapomniała i odłożyła na półkę. Jej dawna znajoma doskonale o tym wie i prosi Tracy o pomoc przy śledztwie dotyczącym tajemniczego samobójstwa elitarnego liceum. Detektyw Crosswhite szybko rozpoczyna dochodzenie, a wkrótce na powierzchnię wydostają się skrywane przez lata mroczne sekrety. Wiąże się to też z tym, że sama Tracy ściąga na siebie niebezpieczeństwo. Ale to tylko jedna strona medalu, bowiem tak naprawdę pojawiają się tutaj dwie zagadki do rozwiązania – jedna sprzed lat, druga mające miejsce tu i teraz. Bardzo ładnie się ze sobą przeplatają, a Dugoni postanowił też włączyć do fabuły rozdziały, które rozbudowują wątek tajemniczej śmierci młodej Indianki – Kimi - sprzed kilkudziesięciu lat.
   
   Z jednej strony ponownie otrzymujemy skrzętnie uknute intrygi, aczkolwiek przyznaję, że spodziewałam się nieco innego rozwiązania sprawy zaginięcia i śmierci Kimi. Jednak pojawia się tutaj kwestia tej mrocznej strony człowieka, taka nieco refleksyjna, która sprawia, że zaczynamy się zastanawiać, co w życiu jest naprawdę ważne. Sprawiedliwość i honor czy władza i pieniądze? Po raz kolejny w literaturze ukazany został motyw, że Ci, którzy posiadają to drugie mogą w dowolny sposób manewrować życiem innych. Smutne, ale niestety prawdziwe. Młodzieńcza głupota potrafi czasami nieść ze sobą katastrofalne konsekwencje, ale okazuje się, że można się z nimi uporać… Być może w pozbawiony moralności sposób, ale kto by się przejmował, nie?
   
   Zawsze w przypadku tego typu historii podobała mi się jedna rzecz – ukazanie tego, że jednak metody stosowane przez policję poszły do przodu, aczkolwiek czasami najlepsze jest takie klasyczne podejście. Wydarzenia sprzed 40 lat jest naprawdę ciężko odtworzyć, a w roku 1976 policja nie dysponowała takimi technikami, jakie posiada dzisiaj. Znalezienie świadków? Niby możliwe, ale czy ludzie są w stanie krok po kroku, w niezwykle dokładny sposób, odtworzyć wydarzenia z jednego dnia sprzed 40 lat? Ciężka sprawa. Chyba, że są to ludzie, którzy byli świadkami śmierci młodej dziewczyny, prawda? Byli w jakikolwiek sposób zaangażowani w to wydarzenie… Takie rzeczy raczej trudno zapomnieć, choć z pewnością nasza podświadomość próbuje się ich pozbyć, wyprzeć je. Tracy wykorzystuje to, że ludzie w końcu pękają… Ile lat można nosić w sobie traumę?
   
   Tracy po raz kolejny zyskała moją sympatie. Z jednej strony to odważna, dzielna i oddana pracy kobieta, ale nie brakuje jej wrażliwości i empatii. Potrafi dostosować się do sytuacji, zna się na ludziach i umie zmieniać podejście w zależności od tego, z kim ma do czynienia. Ma w sobie bardzo głębokie poczucie sprawiedliwości, dlatego nie spocznie, dopóki nie znajdzie i nie ukarze winnych. Dodatkowo Robert Dugoni naprawdę wie, jak kierować fabułą. Akcja przyspiesza w odpowiednich momentach, napięcie wzrasta i choć rozwiązanie obu spraw nie niesie ze sobą zbyt wielkiego efektu „wow”, to mimo wszystko jego powieści czyta się naprawdę dobrze. Wciągają i angażują czytelnika, nie wywołują irytacji, a to już coś.
   
   Z czystym sumieniem mogę Wam polecić zarówno ten, jak i dwa poprzednie tomy przygód Tracy Crosswhite. To bardzo przyjemne kryminały, plasujące się gdzieś pomiędzy dobrymi a bardzo dobrymi historiami. Osobiście na pewno sięgnę po kolejne książki z tego cyklu, bo przyznaję, że twórczość Roberta Dugoniego po prostu przypadła mi do gustu. Bez nadmiernej analizy, bez spinania się – po prostu przyjemna lektura na kilka wieczorów.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina O. w dniu 2018-07-11

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Kiedy znajoma z akademii policyjnej prosi Tracy Crosswhite, by przejrzała akta starego śledztwa, ta nie waha się ani przez chwilę. Kobieta nie zdaje sobie jednak sprawy, jak wielkie emocje wzbudzi w niej ta historia i jak wiele energii będzie wymagało jej rozwiązanie. Co wydarzyło się na Polanie Wisielców 40 lat wcześniej?
   
   Z Robertem Dugonim spotkałam się już dwukrotnie, przy okazji poprzednich powieści z detektyw Tracy Crosswhite. Spotkania te wspominam bardzo ciepło, w dużej mierze za sprawą głównej bohaterki, choć i kryminalne zagadki autora mocno mnie zaintrygowały. Liczyłam na to, że tym razem Dugoni wypadnie równie dobrze, a może nawet podniesie poprzeczkę.
   
   „Na polanie wisielców” to umiejętne połączenie dwóch śledztw. Jedno z nich sięga 40 lat wstecz, zakłóca spokój poszkodowanych oraz igra z sumieniem winnych. Drugie wydaje się być sprawą na jedno posiedzenie, którą można szybko zamknąć, odkładając jej akta na półkę. Zagłębiając się w treść powieści, szybko przekonujemy się, że Dugoni oszczędza nam banałów i oczywistości, na ich miejsce oferując dobrze skonstruowane, a nawet powiedziałabym, że zawiłe kryminalne intrygi.
   
   Podczas lektury poprzednich powieści z detektyw Crosswhite przekonałam się, że ich autor świetnie radzi sobie z budowaniem wartościowej, pełnej tajemnic i napięcia fabuły. Kolejny raz udowadnia, że jest w znakomitej formie, oddając czytelnikowi powieść, której nie można tak po prostu odłożyć na później, by poczekała na naszą wolną chwilę. Kolejne rozdziały sprawiają, że zaczynamy się w te sprawy angażować, podążając śladem bohaterów badamy tropy i snujemy własne teorie, próbując dowiedzieć się, co wydarzyło się w przeszłości i jakie tajemnice skrywa to niewielkie powieściowe miasteczko. Choć Dugoni stawia panią detektyw przed koniecznością rozwiązania dwóch spraw, nie mają one równej wagi. Czy to oznacza, że jedna z nich trąci banałem i osłabia wartość książki? Absolutnie nie.
   
   Bardzo podoba mi się, w jaki sposób Dugoni realizuje fabułę, popychając akcję do przodu. „Na polanie wisielców” nie pozwala na nudę ani bohaterom powieści, ani czytelnikom. I jedni i drudzy mają ręce pełne roboty, bo możliwość poznania tajemnic i nazwisk sprawców nie pozwala nam na przerwę i zaczerpnięcie tchu. Czyta się szybko i niecierpliwie, zachłannie pożerając wzrokiem stronę za stroną. A Dugoni specjalizuje się w budowie napięcia, oszczędnie ujawnia kolejne szczegóły, podkreślając, że policyjne śledztwa rzadko kiedy pozwalają na bezbłędne wytypowanie sprawcy i natychmiastowe poznanie wszystkich zawiłości sprawy.
   
   Autor zaprasza nas do świata, w którym nic nie jest takie, jakie się wydaje, a wszelkie ślady prowadzą na manowce, albo wprost na Polanę Wisielców. Co wydarzyło się tam 40 lat wcześniej? Dlaczego zastępca szeryfa zachował akta sprawy? Gdzie należy poszukiwać winnych? Te sprawy nakłaniają nas do zaangażowania i szukania rozwiązania na własną rękę. Dostarczają emocji, wymuszając porównanie powieści do innych utworów ukazujących się w podobnych klimatach. Czy takie zestawienia wypadają dla niej korzystnie? Jak najbardziej.
   
   Dugoni świetnie radzi sobie także z przedstawieniem rzeczywistości funkcjonariuszy prawa. Jego bohaterzy są zaangażowani, silni, zdeterminowani do osiągnięcia celu. Szczególnie wypada jednak w tym temacie detektyw Tracy Crosswhite- nieustępliwa, bystra i doświadczona pani detektyw, która stanowi jeden z najmocniejszych punktów historii pisanych przez Dugoniego. Chętnie jeszcze do niej wrócę przy następnej możliwej okazji.
   
   Serdecznie polecam Wam ten tytuł. Sprawi ON przyjemność fanom mocnych gatunków, jednak moim zdaniem odnajdą się w nim również osoby nieczęsto sięgające po kryminały czy thrillery. Książka czyta się właściwie sama.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Aneta R. w dniu 2018-07-10

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Ostatnim czasem zauważyłam w sobie zmianę. Trwa ona od ponad trzech tygodni. Zasiadając do wieczornej lektury, po całym dniu gonitwy i zamieszania w pracy, szukam w książkach całkowitego resetu. Chcę zupełnego spokoju i oderwania się od świata rzeczywistego bardziej niż kiedyś. I tak jak uwielbiałam mrożące krew thrillery. Tak teraz doceniam kiedy w kryminale, czy wcześniej wspomnianym thrillerze odnajduję wplecione wątki obyczajowe. A jak jeszcze zakończenie jest pozytywne to pełna satysfakcja. To odnalazłam w książce ,,Na polanie wisielców".
   
   Była zagadkowa śmierć, trzeba było ją rozwiązać. Przeskoki czasowe, które bardzo lubię. Główna bohaterka imponująca swoim sprytem, inteligencją, empatią, siłą, a zarazem cała z bagażem kobiecych cech. Polubiłam ją od razu. Za to, że do końca nie odpuściła, że dla przyjaciółki poświęciła się kolejnej sprawie, zapominając o swoim życiu prywatnym.
   
   Mamy ciekawy przekaz, który uświadomienia nam jak zmieniły się procedury w szukaniu winnego. Rozwinięta technologia, pozwala dostrzec więcej rzeczy, które kiedyś umykały.
   
   ,,Na polanie wisielców" wciąga od pierwszych stron. Mimo, że miałam swoje przepuszczenia, kilka zwrotów akcji mnie zaskoczyło. Pochłonął mnie całkowicie, świat przedstawiony przez Roberta Dugoni. Czujesz, że już coś masz i nagle Ci umyka. Fabuła jak i bohaterowie dopracowani i interesujący. Autor odpowiednio dawkuje emocje, budząc w czytelniku coraz większą ciekawość. Ogromny plus za wplecione wątki obyczajowe i zakończenie.
   
   Książka intryguje od samego tytułu, aż do końca. Jeśli szukacie, wylewającej się wręcz krwi, tutaj tego nie znajdziecie. Tu mamy niedokończoną sprawę, która domaga się rozwiązania. Winni mają zostać ukarani, a sprawiedliwości ma się stać zadość.
   
   Żałuję, że nie znam dwóch poprzednich części ale napewno je narobię, ponieważ kilkakrotnie autor nawiązywał do wcześniejszych spraw, budząc tym samym mój czytelniczy apetyt po więcej jego twórczości.
   
   Polecam!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Zaczytanett K. w dniu 2018-07-10

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   [Adres usunięty]
   
   Powyższy tytuł to trzecia część cyklu „Tracy Crosswhite”, po wcześniejszych: „Grób mojej siostry” i „Jej ostatni oddech”.
   
   Tym razem stajemy się świadkami zmagań Tracy z kolejną nierozwiązaną sprawą. Dawna znajoma prosi policjantkę o pomoc przy śledztwie dotyczącym dziwnych okoliczności samobójstwa uczennicy liceum. Wydarzenie miało miejsce 40 lat wcześniej. Miejscowy szeryf przez lata borykał się z wątpliwościami – czy Kimi naprawdę popełniła samobójstwo? Tracy dzięki zgromadzonym dowodom może wznowić dochodzenie. Nie wszyscy mieszkańcy miasteczka będą jednak z tego powodu zadowoleni, a policjantka nieświadomie ściąga na siebie coraz większe niebezpieczeństwo.
   
   Jednocześnie Tracy prowadzi w Seattle sprawę zabójstwa pewnego biznesmena – głównymi podejrzanymi są jego żona i nastoletni syn. Ich zeznania są niespójne, co rodzi kolejne pytania i oddala policjantkę od rozwiązania zagadki.
   
   Występuje tutaj często stosowany w książkach zabieg, czyli przeplatanie ze sobą dwóch przestrzeni czasowych – przeszłości ukazującej wydarzenia z 1976 roku oraz teraźniejszości. Akcja mozolnie sunie do przodu, miesza się z retrospekcjami pokazując nam postępy w śledztwie. Taki motyw wzmaga naszą ciekawość, dodatkowo pozwala z pierwszej ręki poznać wydarzenia sprzed lat, wzbudzając wątpliwości co do czystego sumienia niektórych bohaterów. Na światło dzienne zaczynają wychodzić mroczne sekrety. Jaką cenę zapłaci Tracy za grzebanie w przeszłości?
   
   Polubiłam główną bohaterkę - Tracy jest dokładna, skrupulatna, twarda, a jednocześnie wrażliwa i empatyczna. Ze względu na osobiste doświadczenia z przeszłości skupia się na pomocy innym kobietom i nie spocznie dopóki winni nie zostaną ukarani. Kilku starszych bohaterów wydawało mi się za to lekko niewiarygodnych, między innymi postać redaktora lub policjanta, nie chciałabym jednak zdradzić za dużo.
   
   Mam wrażenie, że sprawie zastrzelenia biznesmena poświęcono w książce o wiele mniej czasu, ale nie wydaje mi się to dużą wadą – sprawa śmierci Kimi wydała mi się mimo wszystko bardziej intrygująca. Rozwiązanie obu zagadek nie jest jednak skomplikowane ani spektakularne. Powiedziałabym raczej, że jest przewidywalne i pozostawia nas z uczuciem lekkiego niedosytu.
   
   Po lekturze „Na polanie wisielców” stwierdzam, że podoba mi się styl, jakim operuje autor – w opisywanych przez niego sytuacjach widać dużą wiedzę, głębię i wyobraźnię. Potrafi budować napięcie i wywołać ciekawość czytelnika. Jego doświadczenie jako prawnika oraz wgląd w pracę współczesnych techników policyjnych dodatkowo dodają wartości całej historii.
   
   Jest to jeden ze spokojniejszych kryminałów, jakie czytałam. Czytelnicy poszukujący wielkich emocji lub „pościgów i wybuchów” mogliby się trochę zawieść 😉 Jednak dla mnie powyższy tytuł stanowił całkiem ciekawą lekturę i zachęcił do sięgnięcia po kolejne dzieła Dugoniego. „Na polanie wisielców” pokazuje, jak okrutni potrafią być ludzie – i że czasem nie cofną się przed niczym, by osiągnąć zamierzony cel.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Justyna G. w dniu 2018-07-08

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Mroczne tajemnice przeszłości
   
   Rozwój technologiczny i pojawienie się nowych metod, pozwalających ustalić fakty, które jeszcze lata temu były niemożliwe do ustalenia sprawiają, że w strukturach komend policji pojawiają się sekcje, zwane potocznie „Archiwum X”, które jednak niewiele mają wspólnego ze zjawiskami paranormalnymi. Zajmują się one niewyjaśnionymi zbrodniami sprzed lat, analizują sprawy kryminalne umorzone wobec niewykrycia sprawców, poszukują osób, które nigdy nie zostały odnalezione bądź też identyfikują zbrodnie kryjące się za ich zniknięciem. Na funkcjonariuszach nie ciąży presja czasu, a w swoich działach nie ograniczają się do klasycznych metod stosowanych przez śledczych - obok pracy stricte operacyjnej, korzystają z osiągnięć nauki i techniki, takich jak wariografu, kamery termowizyjny, georadary, współpracują też m. in. z profilerami, genetykami, psychologami, konsultują dane fakty z autorytetami różnych dziedzin nauki.
   
   Detektyw Tracy Crosswhite nie pracuje we wspomnianym Archiwum X, natomiast ma doświadczenie w rozwiązywaniu spraw pozornie nierozwiązywalnych. Dlatego też, kiedy dawna przyjaciółka z akademii policyjnej prosi ją o przysługę, nie może odmówić. Szczególnie, że Tracy została policjantką w wydziale zabójstw właśnie dlatego, że chciała ustalić co przydarzyło się jej siostrze i jej podobnym dziewczynom. Świadoma, że tragedia z przeszłości zniszczyła jej własną rodzinę, z pełnym zaangażowaniem bada sprawę, która przez lata gnębiła również szeryfa, Buzza Arnolda. Zaginięcie siedemnastoletniej licealistki, Indianki, było jedną z pierwszych spraw, jakie mężczyzna prowadził w roli zastępcy szeryfa w hrabstwie Klickitat. Dziewczyna, a właściwie jej ciało, szybko zostało odnalezione, zaś z raportu sporządzonego przez prokuratora i koronera wynika, że Kimi w drodze powrotnej z pracy popełniła samobójstwo – skoczyła do rzeki i utonęła. Sęk w tym, że dziewczyna nie zdradzała oznak myśli samobójczych, a mimo zerwania z chłopakiem, była z tego faktu raczej zadowolona – planowała karierę sportową i studia, a w jej życiu i tak nie było miejsca na mężczyznę pokroju Tommy`ego Moore`a.
   
   Uznanie Kimi za samobójczynie w zasadzie zakończyło śledztwo, a jednak sprawa ta przez czterdzieści lat gnębiła Arnolda. Teraz, kiedy wraca do niej Tracy, również wiele elementów wydaje się nie pasować do siebie. Jak jednak udowodnić po latach, że fakty wyglądają inaczej, niż je przedstawiono szczególnie, że badanie tej sprawy to dodatkowe zajęcie dla Tracy. Jest ona bowiem w trakcie prowadzenia pozornie tylko typowej sprawy o zamordowanie męża – przyznanie się żony do winy nie ułatwia śledztwa szczególnie, że dowody znalezione na miejscu zbrodni nie potwierdzają jej wersji, a raczej niektóre z nich wskazują na odmienny przebieg wydarzeń. Na domiar złego do zabójstwa przyznaje się nie tylko żona, ale i … syn, biorąc całą winę na siebie. Gdzie zatem leży prawda?
   
   Na to pytanie będziemy poszukiwać odpowiedzi wraz z Robertem Dugoni, autorem trzeciego już tomu o detektyw o przenikliwym umyśle, Tracy Crosswhite. Powieść kryminalna pt. „Na polanie wisielców” to kolejny już dowód na to, że autor dysponuje wyjątkowym talentem do opowiadania wielowątkowych historii, a także odznacza się niezwykłą dbałością o szczegóły. Wartka akcja, doskonale nakreślone sylwetki bohaterów, a także problem dyskryminacji, jakiej padają Indianie sprawiają, że książka jest porywająca lekturą od której nie sposób się oderwać. Zakończenie tylko podsyca pragnienie, by znów towarzyszyć Tracy w kolejnym śledztwie, zapewne równie skomplikowanym, jak te prowadzone przez na łamach powieści.
   
   Justyna Gul
   
   Qultura słowa

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję