Morze ciemności. Okruchy gorzkiej czekolady. Tom 1 Elżbieta Sidorowicz książka

Opis
Szczegóły
Recenzje (9)
Podobne produkty

Opowieść o gorzkiej stronie życia. Historia poruszająca tematykę straty, żałoby i próby odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Sięgnij po "Morze ciemności", pierwszy z tomów serii "Okruchy gorzkiej czekolady" Elżbiety Sidorowicz.

Bohaterką powieści "Okruchy gorzkiej czekolady. Morze ciemności" jest nastoletnia Ania. Dziewczyna jest wybitnie uzdolnioną uczennicą liceum plastycznego, o szerokich horyzontach, wartościowych znajomościach i szeroko pojętych zainteresowaniach światem sztuki. W tym czasie jej rodzice decydują się na zakup starego i mocno zrujnowanego dworku na peryferiach miasta. Nowy dom będzie oczywiście wymagał generalnego remontu i sporych nakładów finansowych, gdyż nie ma w nim podstawowych mediów, nie wspominając o takich zdobyczach cywilizacji jak telefon. Ale rodzice Ani z optymizmem patrzą w przyszłość i rozpoczynają modernizację oraz remont nowego domostwa. Wydawałoby się, że przed nimi same dobre chwile - los niestety bywa przewrotny.

Wszystko zmienia się w momencie, gdy Ania otrzymuje tragiczną wiadomość o tym, że jej rodzice zginęli w wypadku. Siedemnastolatka zostaje zupełnie sama, bez bliskich, w wielkim i pustym, ale przede wszystkim nienadającym się do mieszkania domu. Musi poradzić sobie z ogromną stratą, ale też z prozą życia. Nie ma dostępu do wody i gazu, nie ma też wsparcia osób bliskich. Nawet fascynujący świat malarstwa, muzyki i poezji przestaje dla dziewczyny istnieć. Będzie musiała szybko dorosnąć, podejmować dorosłe decyzje i wykazać się dojrzałością ponad swój wiek.

"Okruchy gorzkiej czekolady. Morze ciemności" to opowieść o utraconym szczęściu i próbie jego odbudowy, o samotności, dumie i godności. To słodko-gorzka historia o mocy przyjaźni i miłości, bezinteresownej dobroci i czystej empatii. I o tym, jak ważne jest, by w chwilach dla szczególnie trudnych umieć przyjąć wyciągniętą dłoń drugiego człowieka.

Szczegóły

Pokaż więcej

Autor: Elżbieta Sidorowicz
Wydawnictwo Zysk i S-ka
Seria Okruchy gorzkiej czekolady
Oprawa: Miękka
Rok wydania: 2019
Ilość stron: 512
Stan: nowy, pełnowartościowy produkt
Model: 9788381167192
Język: polski
Podtytuł: Morze ciemności
Nr wydania: 1
ISBN: 9788381167192
EAN: 9788381167192
Wymiary: 14.5x21 cm

Recenzje książki Morze ciemności. Okruchy gorzkiej czekolady. Tom 1 (9)

Początkujący Recenzent

Ocena: 5/5
Opinia potwierdzona zakupem
Dodana przez Eugeniusz R. w dniu 2021-08-22
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 2 osób uznało recenzję za przydatną
Książka niesamowita dla każdego, ale w szczególności dla ludzi wrażliwych. Autorka w sposób wręcz okrutny dla czytelnika zmusza go do... łez. A jeżeli nie uronisz łzy w trakcie czytania, to... nie jesteś człowiekiem.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Początkujący Recenzent

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Oliwia Ł. w dniu 2022-01-04
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną
Uczy wiele o życiu. O tym, że nie zawsze życie jest kolorowe. Dobrze, a nawet bardzo dobrze jest ona dobrana w słowa.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Wiktoria R. w dniu 2020-07-15
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną
Minęła już dłuższa chwila od czasu, gdy odłożyłam "Morze ciemności" na należne jej miejsce na półce z książkami przeczytanymi. Mimo to wciąż potrafię sobie przypomnieć, co czułam w trakcie jej lektury! To zdecydowanie książka, która zostanie ze mną przez naprawdę długi czas i będzie tkwić w mojej głowie. Nigdy tego nie robię, ale proszę – dajcie się przekonać do tej lektury!

Jak można wywnioskować z samego opisu, główna bohaterka zostaje przez życie postawiona w bardzo trudnej sytuacji i, tak na dobrą sprawę, nikt nie wie, jak sobie z tym poradzi. Czytelnik również nie ma pojęcia, ponieważ dzieje się tak dużo! Nie mam tutaj na myśli akcji tylko pod względem fabularnym, ale sferę emocjonalną, dotyczącą psychiki młodej dziewczyny. Poświęcono wiele miejsca na oddanie stanu psychicznego oraz emocjonalnego bohaterów, co zwykle może przytłaczać, ale w wydaniu autorki, Elżbiety Sidorowicz? Mogłabym czytać i czytać nawet tylko to, co działo się w czyjejś głowie, byleby zostało napisane przez nią. Mówię całkiem poważnie!

Chociaż trzeba przyznać, iż samotność, która doskwiera Ani, przydarza się nie tylko jej. Mam tutaj na myśli to, że w przypadku tej młodej dziewczyny występowanie tego poczucia osamotnienia wcale nie dziwi, jest nawet łatwe do zauważenia, ale zwróćmy uwagę, jak często dotyczy też ono nas. Nierzadko otaczają nas bliscy, znajomi, których jej zabrakło, jednak mimo wszystko nie możemy uwolnić się od tego uczucia. Chciałam tylko zwrócić Waszą uwagę na to, że w prawdziwym życiu nie musimy szukać usprawiedliwienia dla samotności – może nas ona dopaść nawet wtedy, kiedy będziemy otoczeni wieloma kochającymi ludźmi.

Warto podkreślić, że autorka zaczęła pisać tę powieść ponad dwadzieścia lat temu i dopiero w ostatnich latach do niej powróciła. Szczególnym elementem tej historii zdaje się być czas – przed którym czytelnik jest ostrzegany już na samym początku:

"Jest czas śmierci, czas życia i czas miłości. Jest czas siania i czas zbierania tego, co zasiane. Czas pisania i czas czytania tego, co napisane. Jest czas prawdziwy i czas opowieści, a oba przenikają się nawzajem. Nie sprawdzaj czasów, nie szukaj czasów, podążaj za nimi. Czas jest ponad nami wszystkimi i ponad tą historią. Nie zawsze się zgadza i nie wiń go za to. Czas jest w nas. W Tobie i we mnie. Podaruj sobie ten czas". (s. 6)

Pomiędzy ciężkim życiem bohaterki w żałobie w mieście a jeszcze trudniejszym – bo w osamotnieniu – na wsi: bez prądu, bieżącej wody i gazu dostrzegalna jest różnica percepcyjna ze strony odbiorcy. W pierwszym przypadku ma się wrażenie, że Ania żyje w świecie bliższym dzisiejszemu czytelnikowi, w drugim zaś nie da się pominąć pewnych braków w postaci dostępu do mediów czy łączności. Wszystko to zaburza w pewien sposób czasoprzestrzeń obecną w historii, jednak – jak radziła autorka – czas nie zawsze się przecież zgadza. Nie warto więc doszukiwać się niekonsekwencji – może to czas, by je zaakceptować.

Nie jestem w stanie przybliżyć Wam całkowicie tego, jak piękną historią jest Morze ciemności bez zdradzania znaczących fabularnie informacji. Powstrzymam się więc, ale zostawię za to poniżej parę cytatów, które może przekonają Was do sięgnięcia po zaledwie początek trylogii. Premiera drugiego tomu – "Serce na wietrze" – będzie miała miejsce 21 lipca!

"Bunt jest rzeczą ważną w życiu. Znamionuje samodzielne myślenie, niezgodę na to, co uważamy za złe, pozwala zachować poczucie godności. Ale nie wszystko możemy ocenić rozumem. I wtedy zaufajmy Bogu. Jego mądrości i dobroci. Być może Jego zamysł przekracza nasze rozumowanie. Ale nigdy nie powinniśmy wątpić w Jego dobroć. W Jego miłosierdzie. I w Jego miłość. [...] Nie wątp w Boga. On na ciebie poczeka". (str. 80)

"Czuję, jak to serce przemieszcza się we mnie to tu, to tam, jakieś takie obrzmiałe, obolałe, bolesne. Nie mam wyjścia. Muszę uspokoić to serce. Do tej pory, nawet do tej, żyłam sobie w kokonie. Teraz to serce wystawione jest na uderzenia świata, który nie myśli się ze mną cackać, a ja muszę to przyjąć pokornie. Nikt nie mówił, że będzie łatwo". (str. 91)

"Przecież ciało jest tylko naczyniem dającym kształt duszy, tak jak szklanka nadaje kształt wodzie do niej nalanej, ale sama nie jest wodą. Ciało nie jest istotą człowieka, jest tymczasowym siedliskiem duszy. Jest jak ubranie, może wygodne, może ładne i modne, ale zewnętrzne. Prawdziwa ja, dusza, jest niezniszczalna, niepodlegająca czasowi. Jest wieczna". (str. 167)

"Wątpimy w swoje zdolności, w swoje siły, w to, że poradzimy sobie, wątpimy w to, że mamy jakiś urok, który pozwoliłby ludziom zbliżyć się do nas, wątpimy, że jesteśmy mądrzy, i na koniec wątpimy, że to wszystko ma sens. Gdyby każdy chciał się z tego powodu zabijać, to naprawdę niewielu ludzi by zostało". (str. 177)
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Agata W. w dniu 2019-10-15
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną
„Morze ciemności” to pierwszy z tomów powieści cyklu Okruchy gorzkiej czekolady Elżbiety Sidorowicz. Z pozoru może się wydawać, że to przyjemna lektura dla młodzieży, która zostanie w sercu czytelnika na znacznie dłużej. Nie spodziewałam się w niej takiego morza, nie ciemności, nie rozpaczy, ale przede wszystkim odczuwanych emocji. To bardzo poruszająca historia, która realizuje w mroczny sposób lęki, może nawet koszmary wielu młodych osób, czy też dzieci. Ania traci wszystko, w jednej gorzkiej chwili, co się z nią stanie? Czy poradzi sobie z niepewną przyszłością?

Przyszłość nastoletniej Ani miała budować się różowo, przejrzyście, świetliście. Zmiana miejsca zamieszkania napawa rodziców dziewczyny optymizmem. Zakupili zrujnowany dom z dala od centrum miasta, remont szedł pełna parą, plany i marzenia układały się przejrzyście. Dziewczyna jest uzdolniona nie tylko muzycznie, ale także plastycznie, uczęszczała do liceum plastycznego, kiedy w jednej chwili jej świat rozpadł się bezpowrotnie. Nieszczęścia lubią dotykać dobrych ludzi, zazwyczaj dotykają ich parami. Rodzice dziewczyny giną w wypadku zostawiając ją zupełnie samą w domu, który nie jest wykończony. Brak w nim gazu, nawet wody, nie wspominając o linii telefonicznej. Wielkie pomieszczenia pełne wyrazu i samotna dziewczyna, która coraz bardziej zapada się w swoim cierpieniu. Czy Ania będzie potrafiła tak żyć? Jak sobie poradzi z tak dotkliwą stratą? Bez zwątpienia dziewczyna nie była przygotowana do życia, była nieco wychowywana pod kloszem, to przede wszystkim bardzo wrażliwa dziewczyna, która została dotkliwie dotknięta przez życie.

„Morze ciemności” to opowieść, która jest niezwykle emocjonalna i wzruszająca, przez to, że została przez autorkę dopracowana w najmniejszym calu. Realność przedstawianych opisów, które przygotowała dla nas Elżbieta Sidorowicz są bardzo szczegółowe. Możemy poczuć na własnej skórze ogrom przeżywanego przez Anię bólu i cierpienia, prób zrozumienia dlaczego to właśnie ją spotkał taki los. Została wręcz zmuszona przez wydarzenia, które ją spotkały do tego by w brutalny sposób dorosnąć, została wyrwana z kokonu młodzieńczego spokoju. Zmuszona do zetknięcia się ze stratą najbliższych osób, własnych rodziców, którzy byli dla niej wszystkim, ostoją, wsparciem i poczuciem bezpieczeństwa. Ania musi odnaleźć w sobie siłę, zawalczyć o przyszłość i o swoje życie, czy jej się to powiedzie? Czy spotka na swojej drodze kogoś, kto wyciągnie do niej przyjazną dłoń?

„Morze ciemności” zostało napisane niezwykle lekkim i zrozumiałym językiem, przez co, czyta się ją bardzo szybko. Książka ma bohaterów, którzy obracają się w kręgach kulturalnych, dlatego też te akcenty są takie ciekawe. Chłonie się napisany tekst, a przy tym dialogi wypadają naturalnie i bardzo realistycznie. Autorka zadbała o to, aby sytuacje przedstawione w lekturze nie były naciągane, psychika Ani została dobrze przedstawiona, postać nastolatki była więc dla mnie wiarygodna. Nadzieja nie umarła, tliła się gdzieś nieopodal, wystarczyło tylko dobrze się przyjrzeć. To bardzo wartościowa książka, którą powinniście przeczytać, Ania musiała przejść długą drogę, aby odbić się od dna, aby odnaleźć prawdziwą siebie, jaką ciężką walkę przyszło jej stoczyć z własnymi lękami?
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Oliwia S. w dniu 2019-10-14
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
1 z 1 osób uznało recenzję za przydatną
Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie intrygujący opis, po przeczytaniu którego od razu wywnioskowałam, że to jest własnie powieść, z którą pragnę spędzić kilka jesiennych wieczorów. Jak się później okazało, nie myliłam się, a sama autorka zdołała mnie mile zaskoczyć, o czym zaraz wam pokrótce opowiem.

Mimo iż cała ta powieść liczy sobie nieco ponad pół tysiąca stron, przeczytałam ją w istnie ekspresowym tempie, bo w ciągu zaledwie dwóch dni, co obecnie jest dla mnie nie lada wyczynem. Wnioskuję, że zawdzięczam to przejrzystej akcji i ciekawej głównej bohaterce, a także świetnemu warsztatowi pisarskiemu, którym dysponowała Elżbieta Sidorowicz.

Nastoletnia Ania wychowywana była w miłości rodzicielskiej, którzy za wszelką cenę starali się uchronić ją przed cierpieniem okrutnego świata. Dziewczyna charakteryzowała się nie tylko wielkim sercem, lecz także duszą artysty, a swoje wizje przelewała na prace plastyczne, a także gra na pianinie. W wolnych chwilach uwielbiała także jazdę konną. Rodzice Ani decydują się na kupno starego domu, w którym nie było wody, gazu ani zasięgu. Tak naprawdę trzeba było naprawić w nim wszystko, jednak wraz z ruszeniem prac modernizacji lokum, nic nie zwiastuje na dalszy bieg zdarzeń.

Rodzice głównej bohaterki giną w wypadku, a dziewczyna pozostaje sama w pustym, wyniszczonym jak jej uczucia domu, a jej cały świat zapada się w ułamku sekundy. Została sama, zupełnie sama bez jakichkolwiek bliskich, a jedyną nadzieją są dla niej przyjaciele z szkoły plastycznej. Pytanie tylko, czy znajdzie w nich akceptację i czy pomogą jej pogodzić się ze stratą?

Przyznaję, że dawno nie sięgałam po aż tak poważną książkę, z której dosłownie emanowałoby cierpienie i poczucie bezradności, które tym bardziej chwytało mnie za serce, że dość szybko polubiłam Anię i sama za żadne skarby świata nie chciałabym przeżywać tego, co ona.

Osobiście polecam ją każdemu bez względu na wiek, - no może osobą powyżej czternastu lat - gdyż "Okruchy gorzkiej czekolady" poruszają i sprawiają, że zastanawiamy się nad nami samymi. Niektórzy być może przestaną patrzeć na świat wyłącznie w samych negatywach i dostrzegą w życiu wiele zalet. Osobiście doceniłam to, co mam oraz wszystkich wspaniałych ludzi, którymi się otaczam, bo bez nich nie byłabym sobą. Nie byłabym kompletna.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 4 recenzje

Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Paulina P. w dniu 2022-02-07
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną
Ania jest uczennicą liceum plastycznego, jej rodzice decydują się kupić stary dwór na obrzeżach miasta. Sielanka młodej dziewczyny kończy się w dniu wypadku jej rodziców. Ania zostaje sama w domu, który nie nadaje się jeszcze do użytku, w dodatku okazuje się, że nie może liczyć na nikogo bliskiego.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Elżbiety i jestem naprawdę urzeczona historią, która przelała na kartki "Morza ciemności". Książka wciągnęła mnie już od pierwszych stron, byłam bardzo ciekawa jak potoczą się losy Ani oraz z jakimi przeciwnościami losu przyjdzie się mierzyć tej młodej dziewczynie. Zagłębiając się coraz dalej w tą historię jestem pewna, że nie jeden dorosły poddałby się na starcie, ale nie Ania! Ta młoda dziewczyna mimo wielkiej dziury w sercu, która została jej po śmierci rodziców postanowiła za wszelką cenę sprostać wszelkim trudnością, które zostaną postawione na jej drodze, dziewczyna będzie musiała na nowo zbudować swoją codzienność.

Jestem ogromnie rozczarowana postawa jej ciotki oraz przyjaciółki jej matki, która była matką chrzestną Ani, widać tutaj idealnie, że czasami z rodzinom wychodzi się najlepiej na zdjęciu. Okazuje się, że najwięcej wsparcia Ania otrzymuje od nauczycielki oraz jej rodziny, chociaż z czasem nastolatka postanawia sama uporać się ze swoimi demonami.

"Morze ciemności" to niezwykle emocjonująca i wzruszająca historia, która z pewnością skłania czytelnika do refleksji nad własnym życiem. Jestem bardzo ciekawa jak dalej potoczą się losy Ani, bo bardzo mocno kibicuje tej młodej i już bardzo doświadczonej przez los dziewczynie!

Moja ocena to 9/10.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Bożena S. w dniu 2021-08-06
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną
Pierwsza część "Okruchów Gorzkiej Czekolady" bardzo mnie zaskoczyła. Szkoda, że taki długi czas stała na mojej półce.

Powieść to prawdziwe, niekoloryzowane stadium żałoby, w której znajduje się licealistka Ania po tragicznej śmierci rodziców.

Autorka nie oszczędza czytelnika, pokazuje wszystkie ciemne kolory tego trudnego czasu, czasu niedowierzania, braku akceptacji, buntu, powolnego zrozumienia, pogodzenia się z losem...

Ksiażka naładowana jest emocjami, pytaniami, na które nie sposób znaleźć odpowiedź. Ta książka jest smutna, nie ma w niej wielu radości, a jeśli już są , to nie są one cukierkowo słodkie.

Fajnie, że są też takie książki, które zmuszają do refleksji i pokazują, że nie wszystko w życiu idzie łatwo. Często trzeba wiele przejść, aby móc odnaleźć w sobie siłę do walki o lepsze życie i o swoją tożsamość.

Dobra lektura. Ciekawa.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Natalia Ś. w dniu 2020-05-15
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną
Jest to kolejna powieść, która czekała cierpliwie na mojej półce, na swoją kolej. Niedawno miałam ochotę właśnie na książkę, która będzie dla mnie idealnym przerywnikiem między kolejnymi powieściami fantastycznymi. Jednak, gdy zaczęłam ją czytać, nie potrafiłam wgryźć się w tę historię i na trochę ją musiałam znów odłożyć. Na szczęście, kilka dni temu ją skończyłam i mogę śmiało Wam o niej opowiedzieć.

Ania w pierwszy dzień szkoły dowiaduje się, że jej rodzice zginęli w wypadku. Z początku nie chce w to uwierzyć, ale okazuje się, że niestety nie jest to ponury żart. Ania popada w depresję, a jej ciotka, która miała się nią opiekować, jest zainteresowana tylko kwestiami finansowymi. Opiekę prawną nad dziewczyną podejmuje więc jej wychowawczyni. Kiedy Ani udaje się stanąć na nogi, postanawia zamieszkać samotnie w rodzinnym domu. Czy uda jej się pogodzić z tak wielką stratą?

Główna bohaterka tej historii wzbudziła moją sympatię, ale również morze współczucia. Ta z pozoru krucha dziewczyna chwyciła mnie za serce i zaimponowała swoją siłą, swoją odwagą oraz chęcią udowodnienia, że właśnie nie jest kruchą i łatwo poddającą się dziewczynką. Owszem, zdążyły się momenty, kiedy nie rozumiałam jej postępowania, ale mimo tego, uważam, że kreacja tej postaci jest bardzo udana.

Elżbiecie Sidorowicz udało się wykreować również postać negatywne. Oczywiście, mowa tu o ciotce Ani. Ta kobieta to tak zła osoba, że nie potrafię nawet myśleć o niej spokojnie. Zamiast skupić się na swojej siostrzenicy, czyli właściwie ostatnim żyjącym członku rodziny, Iwona wolała mieć pretensje do niej, że zbyt długo przeżywa stratę, a w sylwestra wolała wyjechać z przyjaciółmi. Bardzo źle wspominam tę postać i chcę o niej zapomnieć jak najszybciej.

Jeśli chodzi o styl pisania autorki, to jest ON bardzo dobry. Mogłabym go nawet nazwać stylem "artystycznym", ponieważ pani Sidorowicz bardzo dokładnie i obrazowo przedstawia poszczególne elementy fabuły i samych bohaterów.

Poruszony został tu bardzo trudny i poruszający temat. Śmierć rodziców nigdy nie jest czymś łatwym i przyjemnym. Autorka zręcznie operuje słowem, dzięki czemu nie miałam kłopotu z wyobrażeniem sobie tego, co czuje Ania. Mało tego, odczuwałam te same emocje, co główna bohaterka. Ponadto, pojawił się tutaj również wątek nastoletniej - nieodwzajemnianej miłości, który również łamał mi serce. Jednak o tym, kto kogo nie kochał, nie zdradzę - musicie dowiedzieć się sami. ;)

Myślę, że Morze ciemności to powieść warta uwagi. Choć nie stała się ona moją ulubioną książką wszech czasów, to będę ją polecać. Z przyjemnością sięgnę w przyszłości po kontynuację i trzymam kciuki za to, by stało się to szybko.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz
Recenzenckie Mistrzostwo Świata

Ocena: 5/5
Opinia użytkownika sklepu
Dodana przez Izabela W. w dniu 2019-11-19
Recenzja dotyczy produktu typu: książka
0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną
Życie nie jest słodką pralinką. Życie to czasem gorzka czekolada. Skąd wiadomo, która nam się przytrafi?

Rodzice nastoletniej Ani decydują się kupić stary, zrujnowany dworek na peryferiach miasta. Gdy rozpoczynają remont i modernizację domu, wszystko zdaje się iść ku dobremu. Jednak nic nie jest w stanie zatrzymać biegu wydarzeń...

Ania, uzdolniona uczennica liceum plastycznego, zostaje zupełnie sama w wielkim, pustym, nienadającym się do życia domu. Bez wody, gazu, telefonu. I bez kogokolwiek bliskiego. Świat malarstwa, muzyki, poezji, wszystko, co było dla niej ważne, przestaje istnieć. Jak pogodzić się ze stratą? Jak żyć?

"Straszne są takie chwile, gdy raptem opada ze mnie cały entuzjazm, cała wrażliwość i ciekawość świata, a zostaje tylko to, co najgłębiej - cierpienie. Po co mi na dobrą sprawę kontakty z tą rodziną, zachwyty, sklepy, porozumienia? Niczego to w moim życiu nie zmieni. Niczego."

"Morze ciemności" jest pierwszym tomem cyklu Okruchy gorzkiej czekolady. To książka skierowana wydawać by się mogło do młodszego czytelnika, jednak uważam że jest to powieść uniwersalna. Każdy powinien się w niej odnaleźć. Osobiście pokładałam w tej książce spore nadzieje, i powiem Wam, że absolutnie nie zawiodłam się. A zważywszy na to, iż to debiut, tym bardziej jestem pod wrażeniem lektury.

Co nieco wiedziałam, że powinnam nastawić się na trudną tematykę. I tak też było, tyle że nie przewidziałam jednego. A mianowicie tego, że będę miała do czynienia z takim ogromem smutku. Emocje, jakie targają główną bohaterką, sama bardzo szybko zaczęłam odczuwać. Jej tragedia, ból, rozpacz i niewyobrażalna samotność stały się również częścią mnie samej. Ciężko czyta się to wszystko z czym musi mierzyć się bohaterka. Tematyka książki jest tak ciężka, że momentami miałam ochotę zaprzestać jej czytania, ale to byłoby zbyt łatwe i w ogóle nie w moim stylu. Wiem, masochistka ze mnie. 😁

"Czy można kiedykolwiek oswoić w sobie myśl o śmierci? Czy można oswoić rozpacz i bezradność? Co zrobić z bestią lęku? Bestią samotności? I tą najgorszą - bestią pustki, tego, co naokoło pustki, i tego, co jest w tej pustce, w środku, w jądrze, w ciemności. Skąd pozbierać mam w sobie siły, których nie mam? Skąd wziąć wiarę, którą utraciłam, i nadzieję, której mnie pozbawiono?"

Elżbieta Sidorowicz doskonale nakreśliła portret psychologiczny głównej bohaterki, ukazując wszystkie jej stany lękowe, myśli i uczucia. Autorka uświadamia iż nie należy uciekać przed problemami i przeciwnościami losu. Trzeba spróbować odważnie stawić im czoła. To również lekcja ofiarowania pomocy, a jednocześnie umiejętności jej przyjęcia oraz porzucenia dumy.

"Czy jestem tchórzem? Czy tchórzostwem jest lęk przed życiem? Czy tchórzostwem jest myśl o śmierci? Co niby miałabym powiedzieć? Byliście dla mnie wszystkim i straciłam wszystko? Byliście moim życiem. Nie umiem wyobrazić sobie innego życia. Straciłam wszystko. Straciłam was."

Początkowo miałam wątpliwości co do przemyśleń Ani. Czy aby nie były one zbyt dojrzałe, jak na tak młody wiek dziewczyny? Chociaż w sumie nie mnie oceniać. Zapewne są wśród nas osoby, które już w wieku 17-tu lat podobnie myślą. Niemniej jednak te przemyślenia bardzo mi się podobały, gdyż są trafne i z pewnością dla wielu czytelników będą jakimś rodzajem inspiracji czy odnalezieniem wspólnego języka z główną bohaterką. Przyznam, że byłam pełna podziwu dla nastolatki, kiedy postanowiła sama zamieszkać w zimnym domu bez bieżącej wody, gdzie porwała się na przerzucenie dwóch ton opału czy walki z piecem.

Niezwykle szybko moją sympatię zaskarbiła sobie wychowawczyni Ani pani Barska. To starsza, odważna, współczująca, kierująca się w życiu sercem kobieta. Również jej syn Marcin dorównuje jej odwagą i odruchem niesienia bezinteresownej pomocy drugiemu człowiekowi. Ania może również liczyć na swoich sąsiadów, a z czasem i szkolnych kolegów. Będziemy świadkami rodzącej się przyjaźni. Ale jest jeszcze ktoś, kto czuje coś więcej niż tylko przyjaźń. Czy Ani uda się pozbierać po stracie i pokochać? Tego nie mogę Wam wyjawić...

"Czy moje poranione serce jeszcze się kiedyś podniesie? Serce ze zgubioną sprężynką, wylatującym kółkiem zębatym, mały, popsuty aparacik, wciąż ustający, kulawy.

Miałam dumne, zuchwałe serce. Co się z nim stało?"

Warto także zwrócić uwagę na interesujący wątek artystyczny. Jestem pod wrażeniem tego, w jak sugestywny i obrazowy sposób autorka opisała to, jak rzeźbi czy maluje Ania.

Całość napisana jest wyjątkowo lekkim i przystępnym językiem. Dialogi są naturalne i żywe, choć przeważają wewnętrzne monologi głównej bohaterki. Z kolei narracja jest bezpośrednia, skierowana wprost do czytelnika. W rezultacie czyta się szybko i przyjemnie.

"Morze ciemności" to poruszająca powieść naznaczona stratą, smutkiem i cierpieniem, pokazująca jak poradzić sobie z żałobą. To książka uświadamiająca, że jedna chwila może zmienić nasze życie o 180 stopni. Dlatego zauważajmy i kochajmy ludzi, którzy są nam bliscy! To lektura niczym kawałek gorzkiej czekolady o próbie odbudowy tego, co utracone. To książka o dumie, godności, samotności, sile przyjaźni, miłości i zazdrości. Mogę Wam ją tylko polecić! Ja niecierpliwie czekam na kolejną część.
Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
Napisz pierwszy komentarz

Zobacz, dlaczego warto nam zaufać

Doskonała komunikacja, perfekcyjne podejście do klienta, realizacja szybka i całkowicie zgodna z zamówieniem, do tego dobra cena, czyli całość na piątkę.
Anyszka