Morderstwo w Orient Expressie. Herkules Poirot. Tom 10

Jeżeli ma się dość współczesnych kryminałów pełnych narkotyków i wulgaryzmu warto zajrzeć do klasyki. Orient

express wciąga. Książkę czyta się w jeden wieczór do końca.

Genialny detektyw, podróżni z misją. Nawet na chwile książka nie zwalnia. Polecam.

Wspaniała, trzymająca w napięciu i bardzo wciągająca.

[Adres usunięty]

Hercules Poirot, który wraca z podróży po rozwiązaniu sprawy kryminalnej, ląduje w Orient Expressie. Pech chce, że tej podróży wcale nie będą towarzyszyły relaks i całkowita ucieczka od obowiązków. Wraz z ugrzęźnięciem pociągu w śnieżnej zaspie rozpocznie się kolejne śledztwo Poirota. Może nawet najtrudniejsze, z którym przyjdzie mu się kiedykolwiek zmierzyć. W nocy,

w niewyjaśnionych okolicznościach ginie jeden z pasażerów. Rany na jego ciele wskazują na bestialskie morderstwo, rany kłute wskazują na wielokrotne pchnięcia nożem. Najprawdopodobniej morderca znajdował się w tym samym wagonie, przecież niemożliwe jest, by do pociągu dostał się ktoś z zewnątrz. A może jednak...? Czy Hercules wykorzysta swoje wręcz nadludzkie umiejętności detektywistyczne i znajdzie mordercę? Sprawa nie jest łatwa. W Orient Expressie każdy jest podejrzany...każdy może być sprawcą...

"Niemożliwe nie może się zdarzyć, wobec tego pozornie niemożliwe musi być możliwe".

Dlaczego sięgnęłam po ten tytuł? Bo zachwycił mnie film. Tak, tak... najpierw powinna być książka, a dopiero później film. Wiem o tym i żałuję, że w moim przypadku kolejność była odwrotna. Odebrało mi to aż 90% radości z lektury, która była niesamowita! Pierwsza, ale z pewnością nie ostatnia, książka Agathy Christie po którą sięgnęłam. Zacznijmy od tego, że to autorka, którą znają wszyscy. Jeśli pytasz kogoś obeznanego w literaturze o dobry kryminał to usłyszysz to nazwisko na bank. Do tej pory dziwiłam się, dlaczego tak jest. Teraz już wiem. Babka ma talent i tyle! Wymyślić coś ciekawego to jedno, ale zrobić to w niebywały sposób to drugie. Przyznam, że obawiałam się, że książka mnie przytłoczy i nie będzie tak tajemnicza jak film, więc moje zaskoczenie było ogromne. To czytało się tak lekko, tak szybko i z takimi wypiekami na twarzy, że nudny wykład z filozofii minął mi niesamowicie szybko! A to już sztuka... poważnie.

Chciałabym jednak wrócić do postaci Herculesa Poirota. I choć ten ma już swoje lata to rozkochał mnie w sobie na zabój. Tak, nowy książkowy mąż... (który z kolei?) Czym zachwyca? Nie tylko nienagannym wąsem, ale intelektem, godnymi podziwu zdolnościami, kulturą osobistą i tym, jaki potrafi być szarmancki. To detektyw, który według mnie stanowi sporą konkurencję nie tylko dla Malanowskiego, panów z "W11", "Zdrad", ale przede wszystkim dla Sherlocka Holmesa. Inni bohaterowie są również pełnokrwiści, autorka zadbała, by każdy z nich miał swoją własną (i nie tylko) historię. Każdemu bohaterowi poświęciła dokładnie tyle uwagi ile ten potrzebuje. Nie mniej, nie więcej. Wszystko jest wyważone bezbłędnie.

Pomysł, fabuła i wykonanie - rewelacja. Misternie uknute, wspaniale opowiedziane, trzymające

w napięciu do końca. W życiu nie wpadłabym na to, że tak się to zakończy. Jak widać, nie byłabym dobrą kompanką Herculesa. A szkoda, wielka. No, więc "Morderstwo w Orient Expressie" to klasyk, którego może nie trzeba znać, ale faktycznie warto. Z pewnością książki Agathy Christie stanowiły podwaliny dla większości współczesnych kryminałów. Nie wyobrażam sobie tego, że mogę nie nadrobić książek, które wyszły spod jej pióra. Wiem, że się nie zawiodę, a Wam polecam gorąco. Zarówno książkę jak i film. Mam tylko jedną prośbę - zróbcie to w odpowiedniej kolejności.

Izabela Nestioruk

"Niemożliwe nie może się zdarzyć, wobec tego pozornie niemożliwe musi być możliwe".

Nadeszła pora i na mnie. Nareszcie. Wstyd się przyznać; mimo tego, iż o "Morderstwie w Orient Expressie" słyszałam legendy - sięgnęłam po tę książkę dopiero teraz. Na szczęście nie jest to moje pierwsze podejście do autorki; pani Christie jest już postacią tak klasyczną, iż chyba w tym momencie nawet jeśli od tej powieści (znanej każdemu!) zaczęłabym poznawać jej pisarstwo - w życiu bym się do tego nie przyznała. Ale, jako że wcześniej w moje ręce wpadło "I nie było już nikogo" - dokładnie wiedziałam czego się po najsłynniejszej autorce kryminałów spodziewać.

Najpierw ogarnął mnie sceptycyzm - przecież to dziesiąta część serii o Herkulesie Poirot, znanym detektywie, który rozwiązał już co najmniej dziewięć zagadek; jak ja się będę orientować w lekturze, skoro nie miałam do czynienia z poprzednimi przygodami tegoż oto bohatera? Jednak, jak się okazało, moje obawy były nieuzasadnione, gdyż cały cykl łączy tylko postać, reszta to różne historie, tajemnice, rozpoczęte i zakończone w danej książce. Zatem i "Morderstwo..." miało zostać rozwikłane tak, jak należy.

Już od pierwszych stron przepadłam. Autorka wprowadza znany sobie klimat; w zaledwie prawie trzystu stronach serwuje nam dobry kryminał. Jest otoczka, jest sekret do wyjawienia, jest zagadka do rozwiązania, jest sporo główkowania - by i tak w finalnym rozrachunku zaskoczyć Czytelnika nieprzewidywalnością zdarzeń. I nic dziwnego, że Agatha Christie to bezsprzeczna królowa kryminałów. To już marka sama w sobie.

Herkules Poirot wraca z Azji; jego podróż odbywa się słynnym pociągiem Orient Express. Już po kilku chwilach Czytelnik zostaje poinformowany, iż w miejscu tym popełniono morderstwo, Poirot przejmuje sprawę, a rozwiązanie zagadki jest tym bardziej emocjonujące, iż morderca znajduje się w pociągu. Orient Express utknął bowiem w zaspie, co uniemożliwia ucieczkę winnego. Zaczyna się seria zdarzeń, które po kolei układają się w jedną logiczną całość. A zakończenie... No cóż, jest nieprzewidywalne i zaskakujące, co cieszy i zwiększa apetyt na więcej. Na więcej książek autorki.

Sprawnie ułożona intryga, fragmenty rozsypanej układanki, które po każdym rozdziale wskakują na swoje miejsce w szeregu, nieprzypadkowość wydarzeń, pojawiających się postaci i sytuacji, gdzie, jak się okazuje, każdy z pasażerów odgrywa przeznaczoną dla niego rolę. Bo kto niby powiedział, że morderca może być tylko jeden? Herkules Poirot wie, iż niczego nie można być pewnym, nic nie jest takie, jakim się wydaje, a najważniejsze to... Usiąść i pomyśleć. A rozwiązanie nasunie się samo. Od razu zapałałam sympatią do głównego bohatera; postać małego detektywa z sumiastymi wąsami wzbudza pozytywne emocje i odczucia. Czytelnik jest pod wrażeniem jego sposobu dedukcji i dochodzenia do sedna problemu. Poirot wie jak pytać, o co pytać, kogo pytać, co sprawdzić i w jaki sposób sformułować pytanie, by wydało się pozornie błahe. A wnioski, które potem wysnuwa... Po prostu powalają i wzbudzają podziw. No bo jak to...? Ja jestem pod ogromnym wrażeniem!

Autorka podała na tacy to, co fani kryminałów tak bardzo cenią: dobrze skonstruowaną akcję, jej wartkość, tempo - najpierw powoli sunące, a później pędzące jak rollercoaster, wyraźnych bohaterów, pięknie zarysowaną główną postać, obok której już nigdy nie przejdzie się obojętnie, zagadkę, którą tak bardzo pragnie się rozwiązać, a której finał burzy wszelkie domysły, intrygę i jej wieloznaczność oraz zaskoczenie, które wzmaga ocenę lektury. Ja jestem zachwycona; książkę pochłonęłam w jeden dzień - dosłownie nie mogłam się oderwać. Strona za stroną, rozdział za rozdziałem - ta lektura wyzwala cały szereg emocji. Tylko pozytywnych.

[Adres usunięty]

Bohaterem powieści jest doświadczony detektyw Herkules Poirot, a jej akcja rozgrywa się oczywiście w tytułowym pociągu zwanym Orient Express. Całość natomiast podzielona jest na trzy części z czego pierwsza tj. FAKTY, która swoją drogą ciągnęła mi się najdłużej, ma za zadanie wprowadzenie czytelnika w realia całej historii, przybliża sylwetki bohaterów, miejsce akcji, jest więc ważnym i koniecznym zarazem elementem lektury. Poriot po zakończeniu kolejnej sprawy postanawia udać się na zasłużony odpoczynek do Stambułu. Niestety otrzymuje wiadomość iż nie wszystko potoczyło się tak jak powinno i musi zrezygnować ze swoich planów. Jak się okazuje najbliższym pociągiem powrotnym jest tytułowy Orient Express...

Kolejne części noszą tytuły ZEZNANIA oraz HERKULES PORIOT MYŚLI. Tutaj dzieje się już znacznie więcej, a akcja nabiera tempa. Pociąg grzęźnie w zaspie śnieżnej, a w jednym z wagonów ktoś popełnia morderstwo. Potencjalnym mordercą może być każdy z pasażerów więc trzeba przesłuchać wszystkich podróżnych i rozwikłać zagadkę morderstwa jeszcze w momencie gdy zabójca znajduje się w pociągu. Poriot przesłuchuje więc sukcesywnie kolejnych pasażerów, a czytelnik wraz z nim gromadzi informacje mogące posłużyć później do rozwiązania zagadki. Jaki będzie finał całej historii i kto okaże się winnym morderstwa?

Publikacja, mimo iż początkowo nie zapowiadała się nadzwyczaj interesująco, okazała się jak najbardziej zajmująca i warta uwagi. Poriot nie zdradza czytelnikowi na bieżąco wniosków płynących z jego śledztwa, nie wiemy więc jakie teorie rodzą się w jego głowie. Dzięki drobiazgowości i skrupulatnie przeprowadzonemu śledztwu nic nie umknie jego uwadze. Zgromadzone wnioski zdradza dopiero na koniec. Zakończenie zaś, oczywiście tradycyjnie gdy sięgamy po kryminały Christie, okazuje się niezwykle zaskakujące i nie do przewidzenia.

Jeżeli lubicie kryminały to twórczość Agathy Christie na pewno okaże się dla Was rozrywką na najwyższym poziomie. "Morderstwo w Orient Expresie" jest powieścią zaliczaną do klasyki i zdecydowanie warta jest przeczytania. Choć cała akcja toczy się w zamkniętym pociągu wiele się dzieje, a każdy z pasażerów okazuje się ciekawą osobowością. Ogólnie więc nie zawiodłam się na tej lekturze i zachęciła mnie ona do sięgnięcia po kolejne z kryminałów autorki. Polecam.

Agatha Christie tworząc kryminały nie przypuszczała pewnie, że tyle pokoleń będzie nadal zachwycać się jej książkami. W swoich powieściach stworzyła tak pamiętne postaci jak panna Marple, czy Hercules Poirot. Co do tej drugiej postaci, autorka po początkowym zapale w tworzeniu ciągle nowych historii z udziałem małego Belga, zaczynała mieć dość jego popularności, aż wreszcie uśmierciła swoją postać. Znaczące jest to, że literacki detektyw, tak wrósł w świadomość czytelników, że na wiadomość o jego śmierci New York Times zamieścił nekrolog. Na bazie jego przygód powstało mnóstwo filmów, z których najbardziej znane to "Śmierć na Nilu", czy "Morderstwo w Orient Expressie".

I właśnie "Morderstwo..." postaram się omówić.

Hercules Poirot wraca do Londynu po rozwiązaniu pewnej sprawy. Zamierza podróżować Orient Expressem, a że jest znany i popularny, bo początkowych problemach z zakwaterowaniem udaje mu się dostać miejsce w pierwsze klasie. W czasie podróży pociąg grzęźnie w zaspie, a podczas postoju ginie jeden z antypatycznych pasażerów. Poirot rozpoczyna śledztwo. Sprawa nie jest prosta, jednak Hercules po jakimś czasie odkrywa, że morderstwo ma coś wspólnego ze sprawą sprzed lat, kiedy to została porwana i zamordowana dziedziczka wielkiej fortuny. Belg odkrywa, że 12 pasażerów ma motyw, trzeba tylko ustalić, który rzeczywiście popełnił tą zbrodnię. Wątki mnożą się, a Poirot zauważa dziwne powiązania między pasażerami... Zachęcam do lektury.

Parę razy czytałem już tę książkę, jednak za każdym razem coś mnie w niej zaskakuje. Intrygująca zagadka kryminalna, nietuzinkowi podejrzani, wspaniały Orient Express... Można by wymieniać długo. To trzeba znać. Polecam nieustająco.

Pociąg Orient Express ze stacji Stambuł do stacji Calais wjedzie na tor pierwszy przy peronie pierwszym! Prosimy nie zachowywać ostrożności i oddać się w całości lekturze. Pasażerowie niech zajmą wygodne miejsca. Mogą być pewni zawiłej, inteligentnej intrygi z mrożącym krew w żyłach morderstwem w tle, bowiem przedział w tym samym wagonie zajmuje nie kto inny, a… Herkules Poirot.

To nie pierwsza książka Królowej Kryminału, po którą sięgnęłam. Zakochałam się w jej dziełach „od pierwszej kartki”. Cudowne jest to, iż po jakąkolwiek powieść czy opowiadanie nie sięgnę- zawsze trzyma w napięciu do samego końca, nie można wręcz przerwać czytania. Epoka jaką opisuje sprzyja nastrojowi tajemnicy. Do dyspozycji nie mamy Internetu , nowoczesnych urządzeń- tu liczy się dedukcja. Dlatego każdy szczegół musi być dopracowany. Kiedy tylko usłyszałam, iż tę pozycję uznaje się za najbardziej skomplikowaną sprawę wszech czasów, nie wahałam się ani chwili. Powiedzieć, że i w tym przypadku się nie zawiodłam- to NIC nie powiedzieć. Rozwiązanie według mnie zdecydowanie należy do jednych z najtrudniejszych (jeśli w ogóle nie jest najtrudniejsze). Ale kto miałby sobie z nim poradzić, jak nie mały Belg! Tym razem ma arcytrudne zadanie- każdy ma alibi, śladów brak, a po oględzinach ciała wiadomo jeszcze mniej niż przed. Jak zwykle książka to majstersztyk pod każdym względem- nie tylko tym oczywiście kryminalnym, ale także psychologicznym- bohaterowie jak żywi, wszystko jest uzasadnione. Obyczajowo również wszystko perfekcyjnie. Spotykamy tu ludzi wszelkich klas, narodowości, w każdym wieku. Czas, miejsce- idealne do popełnienia zbrodni. Jak to stwierdza Monsieur Bouc w rozmowie z detektywem: „Następne trzy dni ci ludzie, ci zupełnie obcy sobie ludzie spędzą razem. Śpią i jedzą pod jednym dachem, nie mogą od siebie uciec. Gdy te trzy dni dobiegną końca, ich drogi się rozejdą, każde z nich uda się w swoją stronę, by zapewne nigdy więcej się nie spotkać”. Czy aby na pewno? A jeśli połączyłaby ich… śmierć?

Wsiądźmy razem do pociągu i przekonajmy się!

Po rewelacyjnych „Dziesięciu Murzynkach”, postanowiłem sięgnąć po kolejną książkę Agathy Christie. Mój wybór padł na „Morderstwo w Orient Expressie” i po raz kolejny się nie zawiodłem.

Agatha Christie (pisała także pod pseudonimem Mary Westmacott) urodziła się 1890 roku. W 1920 roku przyłączyła się do Klubu Detektywów zrzeszającym autorów powieści kryminalnych, a w 1958 roku została jego prezesem. W grudniu 1926 pisarka zaginęła na 11 dni, co wywołało poruszenie w prasie. Do tej pory trudno powiedzieć, czy wynikało to z załamania psychicznego, czy może była to po prostu chwytliwa reklama. W 1971 roku otrzymała Order Imperium Brytyjskiego. Zmarła pięć lat później. Jest najbardziej znaną na świecie pisarką kryminałów oraz najlepiej sprzedająca się autorka wszech czasów. Wydano ponad miliard egzemplarzy jej książek w języku angielskim oraz drugi miliard przetłumaczonych na 45 języków obcych.

Herkules Poirot po rozwiązaniu sprawy kryminalnej w Azji wraca do Europy. Pociąg Orient Express, którym podróżuje, grzęźnie w zaspie śnieżnej. W nocy w niewyjaśnionych okolicznościach ginie jeden z pasażerów. Detektyw Poirot rozpoczyna dochodzenie, a jego podróż zamienia się w śledztwo. Fakty wskazują, że zabójca zajmuje przedział w tym samym wagonie… Czy Poirot zdoła rozwiązać zagadkę tajemniczego morderstwa? Sprawa nie należy do łatwych - każdy pasażer jest podejrzany…

Podobnie jak w pierwszej książce Agathy Christie, którą przeczytałem, tak samo w tej, miejsce akcji i ilość bohaterów są bardzo ograniczone. W „Dziesięciu Murzynkach” dziesięć osób było uwięzionych na wyspie, natomiast tutaj cała dziewiętnastka znajduje się w pociągu osobowym. Pierwsze kilkanaście stron powieści zupełnie mi się nie podobało. Natłok bohaterów, w których trudno było mi się połapać, kto jest, kim i bardzo powoli tocząca się akcja sprawiły, że obawiałem się, że lektura będzie dla mnie drogą przez mękę. Wszystko się zmieniło w momencie odkrycia morderstwa i przystąpienia do śledztwa Herkulesa Poirot. Od tego momentu czytanie książki było dla mnie samą przyjemnością i bardzo ciężko było mi się od niej oderwać. Mało tego, „Morderstwo w Orient Expressie” jest napisane w taki sposób, że zachęca nas do rozwiązywania zagadki razem z głównym bohaterem. Przez całą powieść pojawiają się drobne podpowiedzi, które nakierowują nas na odpowiedź, kto jest mordercę. Jednak po raz kolejny okazało się, że jestem marnym detektywem i znów zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Gdy na ostatnich stronach poznałem rozwiązanie zagadki, wydało mi się ono bardzo proste, a jednak znów dałem się wyprowadzić w pole.

„Morderstwo w Orient Expressie" to moje pierwsze spotkanie z Herkulesem Poirot. Muszę przyznać, że polubiłem małego Belga, który swoimi metodami pracy i zachowaniem, bardzo przypomina mi innego wybitnego detektywa Sherlocka Holmesa. Momentami miałem wręcz wrażenie, że czytam jedno z opowiadań Arthura Conana Doyle'a.

„- Więc co jest niewłaściwego w mojej ofercie?

Poirot wstał.

– Proszę wybaczyć mi, że zrobię wycieczkę osobistą. Nie podoba mi się pańska twarz, monsieur Ratchett.”

Jeżeli chodzi o pozostałych bohaterów, to udało się autorce stworzyć bardzo ciekawe osobistości. Całą dwunastkę podejrzanych osób więcej dzieli niż łączy. Różni ich wiek, narodowość, status społeczny, a nawet charakter. Dopiero w trakcie śledztwa wychodzi na jaw, jak wiele mają ze sobą wspólnego.

Jeżeli miałbym się do czegoś przyczepić, to byłaby to duża ilość francuskich zwrotów nieprzetłumaczonych na język polski. Z zrozumieniem większości z nich nie miałem większego problemu, ale dla osoby, która zupełnie nie zna tego języka może być to problemem.

„Morderstwo w Orient Expressie" utwierdziło mnie w przekonaniu, że Agatha Christie jest Królową Kryminału. Z przyjemnością próbowałem rozwiązać zagadkę śmierci monsieur Ratchetta. W porównaniu z „Dziesięcioma Murzynkami”, ta książka podobała mi się odrobinę mniej, ale i tak oceniam ją bardzo wysoko. Na pewno spodoba się ona miłośnikom kryminałów i osobom, które lubią bawić się w detektywa w czasie czytania.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]