Młody świat

1. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia potwierdzona zakupem

   Dodana przez Emilia G. w dniu 2017-11-02

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książka kupiona na prezent dla mojego chłopaka. Mówi że jest swietna

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Super Recenzent

   Ocena: 3/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Weronika M. w dniu 2018-01-18

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Tajemnicza epidemia zmiotła dorosłych i dzieci z powierzchni Ziemi, zostawiając przy życiu jedynie nastolatków. By przetrwać młodzi łączą się w plemiona. Każdy z ich dni jest policzony, kończą się antybiotyki oraz jedzenie. Gdy jeden współplemieńców na Placu Waszyngtonów wpada na trop lekarstwa, pięcioro przyjaciół wyrusza na ryzykowną ekspedycję. Ich podróż naładowana jest akcją, niebezpieczeństwami, wymianą ognia, gangami i cierpieniem. Czy uda im się ocalić wymierającą populację? Dowiedz się sam!
   
   O tej książce słyszałam parę pozytywnych opinii, lecz o uszy obiły mi się także te złe. Gdy zobaczyłam przecenę w Empiku i mogłam tę pozycję kupić o połowę taniej, nie wahałam się. Zainwestowałam w własny egzemplarz z zachęcającym opisem oraz okładką. Przez pierwsze rozdziały przebrnęłam dosyć szybko, jednak z czasem zaczęłam odczuwać zmęczenie tą historią. Jeśli ciekawi Was, jak brzmi moja dalsza opinia, zapraszam do czytania.
   
   Najpierw wspomnę o autorze "Młodego świata". Chris Weitz jest reżyserem takich filmów jak: "Saga zmierzch: Księżyc w Nowiu", "American Pie", "Złoty kompas" oraz współtworzył scenariusz do "Łotr 1. Gwiezdne wojny – historie". Dlatego czytając tę powieść, czułam się jakbym oglądała film. Cóż, nie byle jaki, bowiem "Więzień labiryntu: Próby ognia". Zaraz wyjaśnię dlaczego. Grupę nastolatków – mamy, chorobę, która nie zaatakowała tylko ich – mamy, podróż przez zniszczone miasto – mamy, poszukiwanie lekarstwa – mamy. Oczywiście, odnoszę się wyłącznie do filmu, ponieważ książki nie miałam okazji przeczytać. Mimo lekkiego zirytowania, te podobieństwa mogłam jeszcze przeboleć. Ale jeśli chodzi o bohaterów, tutaj balansowałam na granicy wytrzymałości i cierpliwości.
   
   Mieliśmy perspektywę dwóch postaci – Jeffersona i Donny. Jeśli chodzi o Jeffa, to jego narracja bardziej do mnie przemawiała. Nie był wyśmienity, niekiedy też mnie denerwował, lecz do niego miałam stosunek obojętny. Czasem rzucił śmiesznym tekstem, a czasem użył słowa, które rozumiał tylko ON i Mózgowiec. W roli przywódcy sprawdzał się dosyć dobrze. Natomiast Donna. O Matko Boska, najchętniej dodałabym jej do listy w ostatniej notce. Ta dziewczyna była okropna! Nie dość, że jej przemyślenia były totalnie nudne, to do tego jej sposób wyrażenia sprawiał, że wciąż kręciłam głową z politowaniem. Używała dziwnego slangu, a apokalipsę pieszczotliwie nazywała Aposią. Do tego miała najlepszego przyjaciela – czarnoskórego geja. I o ile Petera mogłabym jeszcze tolerować, o tyle uniemożliwiało mi to jego wypowiadanie się. Jego teksty zazwyczaj polegały na: "Blablablabla, GERL", "Coś tam coś tam, GERL". Nie, nie potrafiłam tego w spokoju czytać. Aczkolwiek i tak najbardziej przeszkadzał mi zapis dialogów w perspektywie Donny. Czułam się jakbym czytała scenariusz:
   
   Jefferson:
   
   Co tam?
   
   Ja:
   
   Nic, a u ciebie?
   
   Jefferson:
   
   Spoko.
   
   Serio? SERIO?! Chociaż muszę przyznać, że takie zapiski czytało się wyjątkowo szybko, więc sprawnie przechodziłam przez narrację Donny. Najlepiej jak znaleźli się w bardzo niebezpiecznej sytuacji, gdzie nie mogli być pewni, że przeżyją, a nasza główna bohaterka w tym czasie wspominała życie przed wybuchem epidemii. Postanowiłam, że na tym zakończę swoje narzekanie i przejdę do postaci, którą naprawdę polubiłam. Mianowicie niską, drobną dziewczynę – Szyfon. Niby niepozorna, lecz potrafiła dokopać. Wykazała się niezwykłą odwagą, umiejętnościami walki wręcz i posługiwania się bronią. Denerwowało mnie, że nikt jej początkowo nie doceniał. Gdyby nie ona, ta historia mogłaby się zakończyć inaczej. Jeśli chodzi o postacie epizodyczne, do gustu przypadł mi jeszcze Ratso. Wydawał się autentyczny. Nie wspomniałam jedynie o Mózgowcu, do którego mam taki stosunek, co do Jeffersona. Po prostu jest. Nie przeszkadzał mi. Zresztą czasem tylko ON ogarniał sytuację, więc za to plus.
   
   Fabuła. Hm, miałam wrażenie, że wszystko wyglądało tak samo. To znaczy, bohaterowie pojawiali się w jakimś miejscu, tam się coś działo, uciekali, znowu byli w jakimś miejscu, tam się coś działo, uciekali i tym sposobem trafiali do kolejnego miejsca. I tak w kółko i kółko. Przyznaję, było to nieco nużące. Ogólnie gdyby wyrzucić wiele zbędnych opisów, ta książka byłaby o połowę chudsza. Ciąg przyczynowo-skutkowy nie istnieje w tej historii. Część sytuacji była całkowicie bez sensu. Jednak nie zamierzam ich wymieniać i spoilerować. Aby zrozumieć mój wywód, trzeba przeczytać tę powieść i dowiedzieć się na własnej skórze jak bardzo jest o niczym. Dno i pięć metrów mułu.
   
   Reasumując, ta książka jest po prostu przeciętna. Nie wyróżnia się na tle innych. Końcówka była odrobinę intrygująca, ale wątpię żebym sięgnęła po kontynuację serii. Pierwszy raz mam taką sytuację, bo zazwyczaj chcę wiedzieć, jak dana opowieść się skończy. W tym przypadku jest inaczej. Nie zamierzam męczyć się przy kolejnych tomach. Zawiodłam się, niestety.
   
   [Adres usunięty]

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Kobiece R. w dniu 2017-11-24

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Witaj w Nowym Jorku – mieście rządzonym przez nastolatków”
   
   Tajemnicza epidemia zmiotła z powierzchni ziemi dorosłych i dzieci. Pozostali na niej jedynie nastolatkowie, którzy niestety cały czas żyją w strachu, bo w wieku osiemnastu lat i oni staną się ofiarami szalejącego wirusa. By przetrwać, łączą się w plemiona, by razem stawiać czoła niebezpieczeństwom postapokaliptycznego chaosu. Jednak jak się okazuje, prawdopodobnie istnieje lekarstwo, które pozwoli im umknąć zbliżającej się śmierci. By zdobyć lek, piątka całkowicie różnych od siebie osób wyrusza w podróż. Droga do celu nie będzie łatwa, będą musieli pokonać terytoria opanowane przez gangi, będą musieli walczyć z ludźmi, zwierzętami, strachem, a przede wszystkim z czasem. Czy ich podróż zakończy się sukcesem? Czy wygrają z ciągle uciekającym czasem? Czy powróci stary świat? O tym musicie przekonać się sami.
   
   Chris Weitz jest znanym reżyserem, który wyreżyserował takie filmy jak np. Gwiezdne Wojny, czy Kopciuszek. Teraz postanowił dodatkowo zostać pisarzem. Czy mu się to udało? Myślę, że tak, bo mimo tego, że „Młody świat” to powieść o nastolatkach i dla nastolatków, to ja świetnie spędziłam przy niej czas. Autor świetnie przedstawił postapokaliptyczny świat, w którym nie ma dorosłych, a jak ich nie ma, to nie ma żadnych zasad. Młodzi ludzie sami muszą o siebie dbać i muszą nauczyć się nowej rzeczywistości, która nie jest zbyt przyjemna. Nie ma prądu, nie ma bieżącej wody, a jedzenie kończy się w zastraszającym tempie. Jedyną szansą na przeżycie jest lekarstwo, które pozwoli zatrzymać epidemię. Tylko, czy na pewno taka jest prawda? Nic więcej nie zdradzę Wam z fabuły, bo to taka książka, gdzie nie możecie wiedzieć zbyt wiele, a ja nie lubię psuć Waszej przyjemności z czytania.
   
   Narracja poprowadzona jest naprzemiennie przez Jeffersona, który bezmyślnie podjął się przywództwa grupy zamieszkującej okolice Placu Waszyngtona oraz przez Donnę, w której chłopak się podkochuje. Na uwagę zasługują także pozostałe osoby z drużyny, czyli Mózgowiec, Szyfon i Peter. Każdy z nich jest inny i wnosi wiele do fabuły.
   
   Książkę czyta się bardzo szybko, napisana jest ona językiem, jakim posługują się nastolatkowie, dzięki temu nabiera bardzo realnego wymiaru. Ogromnym atutem są rozdziały, które są krótkie, zwięzłe i na temat. Książka nie zawiera zbędnych zapychaczy i nużących opisów i jak dla mnie jest po prostu idealna. Akcja jest bardzo dynamiczna już od samego początku, cały czas coś się dzieje, więc czytając, naprawdę nie ma czasu na nudę. Zakończenie zaskakuje i niecierpliwie czekam na kolejną część.
   
   Autor porusza w swojej książce także trudne tematy takie jak, rasizm, czy homofobia, które niestety cały czas zatruwają nasz świat.
   
   Dla mnie ta powieść okazała się strzałem w dziesiątkę i niecierpliwie czekam na kontynuację. Marzy mi się także, żeby kiedyś ta historia znalazła się na dużym ekranie, wyszłoby z tego coś naprawdę wspaniałego.
   
   Polecam!

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Królewskie R. w dniu 2017-11-03

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Minęły już dwa lata od Tego Co Się Stało. Dorośli i małe dzieci nagle zachorowały. Trawione gorączką wkrótce zmarły. Przy życiu pozostali jedynie nastolatkowie nie do końca zdolni do życia bez opieki w totalnym chaosie. Młodzież Nowego Jorku podzieliła się na plemiona. W okolicach placu Waszyngtona działa grupa pod mimowolnym przywództwem Jeffersona, którego brat niedawno padł ofiarą epidemii. Pewnego dnia, Mózgowiec, członek plemienia, wpada na trop. Jeffrey postanawia go sprawdzić. Wraz z Donną, dziewczyną, w której się kocha, jej przyjacielem Peterem, drobniutką Szyfon i oczywiście Mózgowcem, wybiera się w niebezpieczną podróż, b zbadać przyczyny epidemii i odnaleźć na nią lekarstwo.
   
   Poza ulicą, na której stacjonuje plemię Jeffersona, czai się wiele niebezpieczeństw. Wyruszając do biblioteki oddalonej o czterdzieści przecznic, bohaterowie, narażają własne życie. Inne dzieciaki również żyją w nędzy, nie mają bieżącej wody, czystych ubrań, elektryczności, leków, a przede wszystkim jedzenia. Głodują,bądź pożerają siebie na wzajem. Mała grupka Jeffersona jest łatwym łupem dla uzbrojonych band znajdujących się na swoim terytorium i nie uznających żadnych zasad, by móc przetrwać.
   
   Bardzo polubiłam wszystkich bohaterów. Jeffreya dlatego, że dobrze go rozumiałam. Był dobry i szlachetny. Tak jak określiła go Donna, był księciem z bajki. Nie dlatego, że szukał śpiącej królewny, ale dlatego, że cenił dobro innych nad własne. Donnę też bardzo lubiłam. Uwielbiałam jej wewnętrzne rozterki, cięty język oraz ironiczne poczucie humoru. Szyfon również była świetna. Była waleczna, a takie bohaterki są wspaniałe. Peter? Był przyjacielem Donny, wspierał ją. Może nie był kimś kto zrobił na mnie wielkie wrażenie i nie pozostanie nie wiadomo jak długo w pamięci, ale poczułam do niego nić sympatii. Mózgowiec? Z tym człowiekiem to mam trochę problem. Z pewnością jest kluczową postacią w powieści, bo odkrył trop do wyleczenia ludzi z tej dziwnej epidemii. Był też niezwykle inteligentny. No, jego przezwisko znikąd się nie wzięło. Jednak pod koniec książki nie za bardzo go rozumiałam. Na początku też był dosyć zdystansowany i nie był zżyty z grupą.
   
   Najbardziej jednak polubiłam Wascha. Waschington był bratem Jeffersona. Zmarł na początku fabuły. Jeszcze nie zdążyłam go dobrze poznać, a już musiałam się z nim pożegnać. Nie mogę wyobrazić sobie co musiał czuć Jeff po jego stracie, który tak bardzo go uwielbiał, albo Donna, w której sercu zajmował bardzo ważne miejsce. Sama nie wiem dlaczego tak szybko Wasch stał się dla mnie ważną postacią. Może to przez to, że Jefferson tak go uwielbiał, podziwiał i kochał. A może dlatego, że był inny niż pozostali. Był odważny, zaradny, silny... A może po prostu miał "to coś" w sobie. Powiem Wam tyle, gdyby Wasch istniał w moim świecie, z pewnością byłabym w nim zabujana :P
   
   A co o samej książce? Zaskoczyła mnie. I to niezwykle pozytywnie. Nie spodziewałam się, że aż tak mi się spodoba. Spodoba? To chyba zbyt mało powiedziane. Ta książka zrobiła na mnie mega wrażenie. Tak samo jak Wasch. A może to ON miał na to jakiś wpływ. Z pewnością. Ale to nie tylko jego zasługa. Dawno nie czytałam takiej książki, która aż tak, by mnie wciągnęła. Zaczęłam czytać. I co? Nie potrafiłam się od niej oderwać. Powinnam się uczy na historię? Tak powinnam. Ale nie uczę się, bo czytam i nie potrafię przestać. Wracam autobusem do domu, chce mi się spać. Ale co robię. Tak, właśnie tak! Czytam!
   
   Jak już widzicie, książka wywołała u mnie ogrom emocji. I to takich, że recenzja jest niezwykle chaotyczna. Mam nadzieję, że jakoś mi to wybaczycie. A jak przeczytacie tę niezwykłą książkę, sami zobaczycie co ona potrafi z człowiekiem zrobić i zrozumiecie co ja teraz przeżywam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina M. w dniu 2017-10-21

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Chris Weitz jest znanym reżyserem oraz scenarzystą takich filmów jak np. "Łotr 1. Gwiezdne wojny", "Kopciuszek", "Złoty kompas", czy też "Był sobie chłopiec". Dopóki nie przeczytałam tego na okładce "Młodego świata", nie wiedziałam o tym. Jednak oprócz pisania scenariuszy, zapragnął dodatkowo stać się autorem książek. "Młody świat" to pierwszy tom trylogii o tej samej nazwie z gatunku sci-fi dla młodzieży.
   
   "Młody świat" ukazuje wizję po Apokalipsie oczami nastolatków, których organizmy jako jedyne potrafiły przeciwstawić się nieznanemu wirusowi atakującemu ludzkość. Niestety blisko 18-ego roku życia nawet oni nie uchronią się od choroby - ma to związek z jakimś hormonem, który w tym wieku się stabilizuje i tym samym organizm staje się podatny na wirusa. Świat jest ogarnięty chaosem, brakuje prądu, żywności, wody, społeczeństwo podzieliło się na grupy, w których łatwiej jest żyć. Niestety jedna z nich, zwana Uptownersami, której członkowie charakteryzują się wielkim okrucieństwem i brakiem litości zaczyna sprawować kontrolę i władzę autorytarną, co jest niebezpieczne dla pozostałych osób. Głównymi bohaterami są Jefferson oraz Donna, dwie rożne od siebie osoby. Jefferson skrycie kocha się w Donnie, ona niestety traktuje go jak przyjaciela. Wraz z kilkoma innymi nastolatkami m.in. Mózgowcem, Szyfon oraz Peterem podejmują się wręcz samobójczej misji przedostania się poza Nowy Jork w poszukiwaniu leku na wirusa...
   
   Słownictwo zawarte w tej książce jest typowe dla nastolatków, którzy zresztą są tutaj narratorami pierwszoosobowymi. Nic więc dziwnego, że ich myśli, odczucia i dialogi z innymi nastolatkami (bo przecież tylko ta grupa wiekowa przeżyła) są napisane w typowo młodzieżowym stylu. Jednak można wyczuć znaczną różnicę pomiędzy narracją głównego bohatera, a głównej bohaterki. Jeff ma więcej kultury, jest poważniejszy, jego słownictwo jest bardziej wyszukane i to znajduje odzwierciedlenie w jego opisach sytuacji, natomiast Donna jest bardziej szalona, żywiołowa i "młodzieżowa". Koncepcja apokalipsy dla nastolatków jest podobna do tej w serii "Gone", gdzie również tylko młodzież została przy życiu. Tak i tutaj, gdy zabrakło dorosłych zabrakło również znanych i obowiązujących wszystkim reguł. Pozostali przy życiu nie mają niczego do stracenia, przez co są brutalni i niczego się nie boją. Światem zaczęła rządzić przemoc - kto silniejszy, ten dłużej wytrwa. Pozbawieni kontroli i opieki młodzi ludzie muszą poradzić sobie z głodem, ciągłą walką o przetrwanie oraz zwykłymi, nastoletnimi problemami, które przecież nie zniknęły wraz z pojawieniem się Apokalipsy, ewentualnie trochę straciły na ważności. Nadal chcą być kochani, ładnie wyglądać, podobać się innym. Historia jest pełna akcji i przygody. Duży plus za dynamiczność, fabuła ciągle biegnie do przodu i nie zwalnia. Jednak najciekawszym momentem okazała się końcówka, która mnie mocno zaintrygowała... Ciekawe, czy historia doczeka się ekranizacji?
   
   "Młody Świat" stanowi dobry początek dla dłuższej post-apokaliptycznej historii z nastolatkami w rolach głównych, to ekscytująca opowieść o świecie bez dorosłych, a rozmowy i ogólny nastoletni sposób wyrażania się są wiarygodne i realne. Ta książka porusza również wiele wciąż aktualnych kwestii, takich jak homofobia, czy rasizm. Może nie jest wyjątkowo oryginalna, czy nie pokazuje niczego nowego, jednak dla fanów dystopii, czy antyutopii jest to pozycja obowiązkowa.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 6 recenzji

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję