Miasto w chmurach

"Miasto w chmurach" Anthony Doerr

Starożytność i ludność egzystująca wtedy skrywają przed nami ogrom tajemnic. Tak samo jak liczący setki lat tekst opowiadający historię ekscentrycznego Aetona łaknącego odlecieć do finezyjnego miasta w niebiańskich progach. Opowieść o nim połączy kilka istnień z zupełnie innych epok...

"Miasto w chmurach" jest z pewnością jednym z największych literackich wydarzeń tego roku bowiem jej autor to zdobywca prestiżowej Nagrody Pulitzera z roku 2014. "Światło, którego nie widać" odniosło niemały sukces na książkowej arenie międzynarodowej, zaskarbiło sobie tłumy miłośników i pozytywne recenzje krytyków literackich. A jak jest z najnowszą powieścią Doerra?

Autor zaprojektował i ostatecznie skonstruował tę opowieść wybitnie, po mistrzowsku. Przed czytelnikiem nieustannie rozciągają się szerokie horyzonty obrazów i doznań, których doświadczymy podczas lektury wszystkimi zmysłami. "Miasto w chmurach" jest zmienne niczym kalejdoskop - raz kameralne, sentymentalne, rzewne i wypełniające odbiorców nostalgią, by za chwilę stać się czymś wielkim, horrendalnych rozmiarów, przytłoczyć swoimi gabarytami.

Anthony Doerr stara się przedstawiać kolejne miejsca z jak największą precyzją i oddaniem, w konsekwencji czego mamy wrażenie, iż podążamy za bohaterami, towarzysząc im na każdym kroku. Tym samym powieść zachwyca atmosferą, którą roztacza wokół siebie; jest ona złożona z wielu czynników niełatwych do określenia przez laika, wytwarza w środowisku czytelnika swoistą pajęczynę, która osnuwa nas co raz to bardziej, aż w końcu tworzy szczelny kokon, z którego trudno się wydostać. "Miasto w chmurach" nie pozwala nam wyjść z siebie, otula i wytrwale trzyma w swoich objęciach do końca.

Często na kartach książki autor podkreśla wagę i wpływ literatury na życie człowieka. Nieustannie podkreśla jej piękno, daje upust swoim zachwytom i daje jasno do zrozumienia, że dzieła piśmiennicze są zapisem epok, ludzi, wydarzeń, a to, co zostało zapisane, nie zginie na wieki.

Najnowsza wydana w Polsce powieść spod pióra Anthony'ego Doerra jest monumentalna, pełna nawiązań, misternie zawoalowanych metafor, ukrytych znaczeń, sensu kryjącego się pomiędzy wierszami. Mimo że mnóstwo myśli zostaje nam przekazanych wprost, to jednak niektórych autor nie zdecydował się podać czytelnikom na tacy; być może dlatego, byśmy sami odkryli siebie w tej książce?

"Miasto w chmurach" wymaga od nas nieco więcej uwagi, gdyż niewątpliwie zalicza się do literatury wyższych lotów. Momentami bywa przytłaczająca, a od skupienia dosłownie paruje głowa, jednak uważam, że jak najbardziej warto zmierzyć się z prozą Doerra, by samemu przekonać się o jej pięknie i poetyckości.

Podsumowując, owa historia jest zjawiskowa, fenomenalna i mistrzowska w każdym calu. Mamy tu do czynienia z zaawansowaną literaturą piękną, gratką dla koneserów gatunku. Wyborny utwór w najlepszym możliwym wydaniu. Polecam!

⭐6,5/10

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Poznańskiemu.

Po siedmiu latach od wydania „Światła, którego nie widać”, książki, która została nagrodzona Pulitzerem, Anthony Doerr wraca do czytelników z „Miastem w chmurach”, nową powieścią słusznych rozmiarów z gatunku z literatury pięknej. Dla mnie to była pierwsza styczność z jego piórem, ale przyznam, że od razu mocno mnie oczarowała! A jest to historia trudna do opowiedzenia. Zbudowana na szkielecie powieści szkatułkowej, spojona jednym starożytnym tekstem jest opowieścią o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Opowiada o problemach mocno nas teraz poruszających jak wojna, terroryzm, zmiany klimatyczne, homofobia czy szeroko pojęte poczucie odmienności. A jednak jest to opowieść uniwersalna, pochwała prostego życia, czerpania szczęścia z małych rzeczy. Dużo tu stoickiego podejścia, może dlatego, że książka mocno opiera się na ciągłości ludzkiego gatunku, który przecież pisemnie wywodzi się ze starożytności. Wtedy pojawiły się pierwsze książki, pierwsze biblioteki. I to jest nadtematem tej powieści – miłość do książek, to, ile światów ze sobą niosą, ile mądrości, historii, a czasem po prostu rozrywki. Jak bardzo są cenne i jak mocno są trzonem naszego człowieczeństwa. Piękna historia spisana pięknym, płynnym, rytmicznym językiem. Jestem nią dogłębnie wzruszona! I brakuje mi słów, by oddać jej piękno, zatem krótko: z całego serca pełnego miłości do książek – polecam!

Akcentująca niewyobrażalną wartość wyrażeń, naznaczona złożoną wielowarstwowością, splatającą się w jednym, przodującym całej powieści celu, unaoczniająca fundament nierozerwanych więzów, które inicjują magiczny obraz literackich doznań. „Miasto z chmur” to pozycja podkreślająca piękno słów, które łączone tworzą zdania stanowiące filar każdej opowieści. Percepcyjnie snuta narracja skonsolidowana z wielu pisanych dzieł zachwyca skrupulatnym, wręcz finezyjnym mirażem elementów iluzorycznie do siebie niepasujących, osadzonych na horyzoncie odległych czasów i miejsc, dotykających przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Ta nietuzinkowa kompilacja motywów, które nie mają prawa rzeczywiście się zetknąć, sprowadza się do tekstu o starożytnym pochodzeniu, który spaja aspekty podzielone w każdej sferze egzystencjalnej. Na kartach tej powieści rozbrzmiewa bezwzględna prawda, portretująca najbrutalniejszego mordercę każdego okresu w dziejach ludzkości, który już zaistniał lub dopiero będzie miał miejsce, porywającego wszystko i wszystkich do szaleńczego tańca przemijania, ulotności nabierającej wyrazistości z każdym kolejnym krokiem – potężnego, władczego uzurpatora zwanego czasem. Autor pod bogactwem symboliki, a tym samym pod szatami wojowników, mogących obalić bezkrwawe rządy, wysyła na wyrównaną walkę literaturę – efemeryczną na papierze, ale trwałą w sercach i umysłach jej odbiorców, sianą w pamięci z pokolenia na pokolenie. Ta historia niewątpliwie wyzbyta jest z gatunkowej banalności, logicznie harmonizując, sczepia bowiem ze sobą współczesny wydźwięk, nasączone fikcją czasy zamierzchłe oraz subtelną, ocierającą się o mistyfikację wizję jutra – to przepiękna literacka przygoda, która niczym wehikuł czasu przenosi przez wielogłos bohaterów, mogąca ziścić się w naszym życiu tylko dzięki książkom, czyli źródle nieograniczonych wyobrażeń. Chaotyczna kreacja, wymagająca zaangażowania i uwagi, wynagradzana jest namacalnymi odczuciami, które szczelnie oplatają myśli, odgradzają od tu i teraz, dostarczając doświadczeń, których nie sposób spotkać nigdzie indziej. Zachwycający hołd oddany słowu pisanemu, stanowiącemu bramę do miejsca zapomnienia, relaksu, mądrości czy uzdrowienia – świadectwa tego, czego w danym momencie potrzebujemy. Kunsztowna, naznaczona szczegółowym artyzmem materia, roztaczająca wzloty i upadki człowieczeństwa. Książka z całą pewnością niezapomniana.

Czym byłoby życie bez książek, skarbnicy wiedzy, plastycznych opowieści, opisów przyrody i miejsc? Byłoby jałowe i pozbawione radości, byłoby nicością wypełnioną smutkiem i degrengoladą. I choć może się wydawać, że upchnęłam w tym wstępie solidną dawkę patosu, to tak właśnie myślę. Tego samego zdania zdaje się być również Anthony Doerr, ale on ujął swoją opowieść w piękno i zachwycił. Lekkością, wspaniałym kwiecistym językiem i niespotykaną wrażliwością.

Tę książkę należy traktować jako jedną spójną całość, choć podzielona jest na pięć różnych, pozornie nie łączących się ze sobą części i trzy ramy czasowe. Autor przemierza wyznaczony przez siebie czas, podąża za swoimi bohaterami krok w krok, wierząc w nadzieję na lepsze jutro.

To cudowna, epicka opowieść o ludzkim zepsuciu i szkodach jakie wyrządza człowiek światu na przestrzeni lat. Utkana z sieci różnych gatunków literackich, które czasem niosą wartość historyczną, a innym razem zahaczają o sci-fi. Tworzy to więc swego rodzaju baśniowy klimat, w którym nie wszystko dobrze się kończy, ale iskrząca się gdzieniegdzie nić nadziei pozwala myśleć, że nie wszystko jeszcze stracone.

Powieść Doerra jest porywająca. Urzeka pięknem, przebogatym słownictwem, zawsze idealnie dobranym do sceny, konstrukcją skomplikowaną i pozornie chaotyczną, ale summa summarum celną. To liryczna, wzruszająca opowieść o książkach, złu, ludzkich wadach i podążaniu za marzeniami, swego rodzaju bajka dla dorosłych, z której garściami można brać siłę i mądrość.

Trzeba też przyznać, że odbiór tej książki może być różny. Dla jednych będzie to dzieło, do którego wraca się z przyjemnością i na nowo odkrywa pewne rzeczy, dla innych może być to nudne czytadło dla wrażliwców. Do tej książki trzeba się przygotować mentalnie. Ja niezmiennie polecam!

☁️Cóż to za oryginalna powieść była! Nawet gatunkowo ciężko ją skategoryzować! To po części współczesna, po części historyczna fikcja, a po części lekkie sci-fi.

☁️Podążamy za wspaniałymi bohaterami na przestrzeni wielu wieków: Konstance, która mieszka w niedalekiej przyszłości. Zeno i Seymour, których życie zderza się w fatalny dzień w dzisiejszym Idaho. Omeir i Anna, których życie przecina się podczas oblężenia Konstantynopola w 1453 roku. A łączy ich starożytna historia Aetona, który pragnie zostać ptakiem i odlecieć do utopijnego miejsca w niebiosach.

☁️To była niesamowicie ciekawa podróż literacka. Jestem również pod wrażeniem, jak każda część książki miała swój niepowtarzalny klimat, który wciąga i aklimatyzuje czytelnika, który początkowo może czuć pewien lekki chaos wynikający z kilku punktów widzenia, bo jest ich przecież tak wiele! Skaczemy między bohaterami, miejscami, liniami czasowymi - potrzeba naprawdę wybitnego pisarza, aby to wszystko utrzymać w ryzach!

☁️Jak się można domyśleć - to nie jest łatwa lektura. Wymaga skupienia i zaangażowania czytelnika. Ale wynagradza mu to po stokroć! Uwierzcie mi, nie ma takiej drugiej książki jak “Miasto w Chmurach”... historia jest hipnotyzująca, a starannie wykonany szkielet wątków łączy postacie i okresy czasu w wyjątkową całość!

☁️Jeśli szukacie znakomitej i wymagającej powieści, nie szukajcie dalej, tylko sięgnijcie po tę książkę!