Łowcy płomienia. Sands of Arawiya. Tom 1

Przyznaje szczerze, że wejście w świat “Łowców płomieni” nie było łatwe. Miałam kilka momentów, kiedy musiałam powieść odłożyć na bok i nieco odetchnąć. Ciężki, nieco toporny styl, ogromna ilość zapożyczeń z arabskiego, które się często powtarzały, a przez to, że czytałam w wersji elektronicznej nie wygodnie korzystało mi się ze słowniczka, oraz długie, patetyczne zdania. Jednak... gdy wchłonęłam nieco świata i przywykłam już do stylu autorki, a fabuła ruszyła z kopyta, książka okazała się istną perełką! A zatem rozbierzmy ją nieco na części.

Nie jestem pewna co jest mocniejszą stroną powieści: fabuła czy bohaterowie. Może zacznijmy od fabuły. Istna gratka dla fanów przygód, gdzie zawsze coś się dzieje i nigdy do końca nie jesteśmy pewni jak owa przygoda się zakończy, a bohaterowie wyjdą cało z opresji. Totalny rollercoaster. Z przyjemnością obejrzałabym to w wersji filmowej, jako porządny film akcji!

Zafira skradła moje serce dzięki ogromnej metamorfozie jaką przeszła w trakcie wyprawy – od odważnej, lecz nieco stłamszonej kobiety, żyjącej w małej społeczności i ukrywającej się za osłoną płaszcza, do ognistej wojowniczki z pazurem, nie bojącej się pokazać swojej prawdziwej natury.

“Łowcy płomienia” to powieść, która totalnie mnie zaskoczyła. Po ciężkim i niezbyt przyjemnym wstępie, który długo się rozwijał, przerodziła się w niesamowitą i fascynującą podróż, którą odbyłam z wielką przyjemnością. Niejednokrotnie miło mnie zaskoczyła nieoczekiwanymi zwrotami akcji i wciągającą fabułą, którą czytało się z wypiekami na twarzy. A wszystko to rozgrywające się na magicznych, arabskich piaskach, przenoszących czytelnika do zupełnie innego świata i odrębnej kultury. Choć bohaterka ma niespełna dwadzieścia lat, nie jest to powieść młodzieżowa. To zwariowana mieszanka Aladyna, Igrzysk śmierci i Assasin Creed, osadzonych w zupełnie nowej i dużo ciekawszej odsłonie.

Po "Łowcy płomienia" sięgałam z dobrymi przeczuciami. Już od początku czułam, że to coś dla mnie i nie pomyliłam się. Ta powieść skradła moje serce. Chyba wszystko mi się tu podobało. Kreacja bohaterów, ich relacja, postacie drugoplanowe, klimat i sama fabuła. Nie można tu narzekać na brak akcji czy tajemnice. Książka trzymała mnie w sidłach praktycznie od początku do końca.

Zafira wcześnie straciła ojca, ale również matkę, która wpadła w rozpacz po śmierci męża. Dziewczyna nie miała w planach miłości, oznaczała dla niej przegraną, było to uczucie, które przynosiło ból. Była lojalną przyjaciółką i troszczyła się o swoich bliskich. Nasir z kolei to postać poraniona przez własnego ojca. Na jego podstawie zobaczymy jak chęć zadowolenia rodzica potrafi być silniejsza od własnego sumienia. Zabijał dla niego ludzi, ale zostawiało to ślad na jego duszy. Nadal odczuwał współczucie i litość, ale jego ojciec próbował konsekwentnie te przejawy dobroci w nim zniszczyć.

"Łatwo o tym zapomnieć, ale serca biją dla miłości, prawda? Być może życie bez celu, to nie życie. Jednak życie bez miłości... to również nie jest życie. To egzystencja".

Jednym z elementów, które tu mi się podobały, to umiejętne wprowadzanie nowych postaci, tajemnic czy potworów takich jak ifryt. Nie brak tu akcji, scen walki, no i miłości. Jednak ten ostatni wątek nie dominuje w tej powieści i rozwija się stopniowo i subtelnie. Zżyłam się z głównymi bohaterami, ale chcę tu zaznaczyć, że postacie drugoplanowe również są dobrze wykreowane i warte uwagi. Dopingowałam im tak jak głównym bohaterom i przeżywałam wszystko co ich spotykało.

"Łowcy płomienia" to tajemnicza i klimatyczna powieść z rozbudowaną fabułą. Tu dobro spotyka się ze złem. To historia o honorze i poświęceniu oraz o tym jak za sprawą ludzi, których spotykamy na swojej drodze, możemy spojrzeć na pewne sprawy inaczej. Postacie Zafiry i Nasira nie stoją w miejscu, stopniowo przechodzą zmianę. Może ta książka ma jakieś niedociągnięcia, ale ja pochłonięta tą powieścią, nie zauważyłam tego.

Niesamowita fantastyka, od której nie sposób się oderwać. Czegoś tak rewelacyjnego kompletnie się nie spodziewałam. Jest gwałtownie, brutalnie, dziwnie, strasznie, niesamowicie i romantycznie.

"Miłość oznaczała przegraną".

Świat stworzony przez autorkę zadziwia oryginalnością, jest bardzo specyficzny. Stopniowo się w nim rozczytywałam, przyzwyczajałam, by po pewnym czasie stwierdzić, że jestem u siebie. Ten świat hipnotyzował, przyciągał, kusił, w końcu nie mogłam się od niego oderwać. Akcja książki stopniowo nabiera tempa, intryguje i nieustannie zaskakuje. W całej opowieści wyczuwalne jest delikatne nerwowe napięcie, które stopniowo, wraz z rozwojem wydarzeń narasta. Całość podzielona jest na trzy akty, w skład których wchodzą krótkie rozdziały. Niepodważalnym atutem powieści są niesamowicie wykreowani bohaterowie. Bardzo realni, charakterni, odważni, pełni wewnętrznych wątpliwości, nadziei i ogromnej siły. Niosą w sobie magię. Poczułam do nich ogromną sympatię. Narracja toczy się głównie z perspektywy Zafiry i Nasira, dzięki czemu mamy dokładny wgląd w ich serca i myśli. Bardzo lubię taką formę. Obok nich mamy inne, równie ważne postacie, bez których ta historia nie byłaby tak fenomenalna. Na szczególną uwagę zasługuje Altair, to jego postać dodaje lekkości powieści, a cięte riposty wywołują szczery uśmiech.

Jest to powieść fantasty, w którą autorka umiejętnie i z dużym wyczuciem wplątała wątek romantyczny, poczucie humoru i nieustająca walkę dobra ze złem. Razem z głównymi bohaterami wyruszamy w niebezpieczną i pełną zasadzek podróż. Gdzie mrok i zło czyha na każdym kroku. Potwory, dziwne stwory, niewytłumaczalne zjawiska, tajemnice z przeszłości, wszechobecna magia. Nasuwające się pytania na które brak odpowiedzi. Trudne i ciężkie jest życie naszych bohaterów. Ciągła walka o przetrwanie, miłość rodzicielska, pogarda ojca, szacunek, posłuszeństwo, lojalność. Nieustająca walka z samym sobą, ze strachem, swoimi demonami. Próba odnalezienia własnej tożsamości. Zdrada, zemsta, intryga. Despotyczny król - ojciec, który nie cofnie się przed niczym aby osiągnąć swój cel. Kobiety uważane za coś gorszego, są ledwo tolerowane. Delikatnie, subtelnie nakreślany wątek romantyczny, wzajemne przyciąganie, fascynacja. Pięknie!

Niesamowity, arabski klimat powieści całkowicie mną zawładnął. Mam ogromną ochotę na więcej! Już nie mogę doczekać się kontynuacji. Była to fantastyczna przygoda, pełna magii, bólu, poświęcenia, wyrachowania i odwagi. Niosła mnie przez zupełnie nowe, nieznane tereny. Polecam :) Tatiasza i jej książki :)

W POSZUKIWANIU ZAGINIONEJ MAGII

Łowcy płomienia już na samym początku pokazują swoją ważną zaletę - silną główną bohaterkę. Zafira żyje w społeczności, w której kobiety są raczej ludźmi drugiego gatunku, a to mężczyźni powinni sprawować najważniejsze role. A ona w męskim przebraniu okazuje się być Łowcą - osobą, która zapewnia pożywienie całej lokalnej społeczności, gdyż jako jedyna potrafi odbyć podróż do strasznego Arzu, z którego mało kto wraca żywy. Nasza Zafira okazuje się być złożoną bohaterką - z jednej strony nieustraszoną, gdyż nie boi się Arzu, zaś z drugiej obawia się reakcji innych na fakt, że jest kobietą. Dzięki temu dziewczyna wydaje się nam jeszcze bardziej realna.

Jeszcze ciekawsze okazują się kreacje męskie - Nasira i Altaira. Ta dwójka jest może nawet barwniejsza niż Zafira, a zwłaszcza, jeśli pojawiają się interakcje między nimi. Nasir jest bardziej mroczny, może nawet smutny, przez sytuację, w jakiej się znajduje, zaś Altair wydaje się być wesołkiem, który jednak skrywa pod tą maską kogoś bardzo sprytnego i ogarniętego. Z wielką przyjemnością śledziłam ich losy.

Co jeszcze na plus? To, że sporo się działo i w czasie lektury nie można było się nudzić. Podróż, jaką musieli przebyć bohaterowie oraz fakt, że ich losy splotły się, by nawzajem się wyeliminować z walki o Dżałarat również wzmagały emocje. Ponadto, ciekawią mnie dalsze losy bohaterów, gdyż zakończenie pozostawiło interesującą furtkę do następnych tomów. Sam pomysł na fabułę także jest niezwykle trafiony i ta masa rozmaitych stworów i magii, która tylko czeka, by się uwolnić, ma ogromny potencjał do rozwoju w kontynuacji serii. Jestem na tak!

STRUKTURA

Książka podzielona jest na akty oraz numerowane rozdziały, w których historię opowiada trzecioosobowy narrator. Podąża ON głównie za Zafirą oraz Nasirem i często przekazuje nam ich odczucia, więc to niejako z ich perspektywy poznajemy całą opowieść. Styl pisania autorki jest przyjemny w odbiorze i pełny nowych słówek, które nawiązują do arabskich klimatów całej powieści. Nie ma jednak powodów do obaw, gdyż mamy tłumaczenia danych słówek w momentach, gdy pojawiają się w książce po raz pierwszy, a pełny słowniczek znajduje się także na samym końcu, więc łatwo do niego wrócić, gdy zapomnimy jakiegoś zwrotu. Technicznie nie mam jakichś szczególnych uwag. Szkoda jedynie, że nie pojawiła się mapka, bo sądzę, że mogłaby stanowić sporą wartość dodaną przy historii z motywem podróży.

PODSUMOWUJĄC

Łowcy płomienia to udany wstęp do serii, którą na pewno będę kontynuowała, gdy pojawią się kolejne tomy. Ciekawy pomysł na fabułę, magia, której czuję, że będzie coraz więcej oraz wielowarstwowi bohaterowie. Czego chcieć więcej?

Polecam wszystkim fanom książek YA z domieszką fantastyki, a także tym, którzy szczególną wagę przywiązują do kreacji bohaterów - tutaj autorce się to naprawdę udało.

Sięgniecie po Łowców płomienia? A może już to zrobiliście?

Amanda Says

Dwa światy, dwa skrajne charaktery a jedno przeznaczenie. Czy ich konfrontacja okaże się śmiertelnym zagrożeniem?

O "Łowcach płomienia" czytałam na zagranicznych forach i właściwie nie natrafiłam na negatywne opinie. Od tamtej pory wiedziałam, że muszę jak najszybciej sięgnąć po powieść Hafsah Faizal i osobiście przekonać się w czym tkwi jej potencjał. Tak się złożyło, że długo nie musiałam czekać na polskie tłumaczenie, zabrałam się więc do lektury - i przepadłam! To było naprawdę dobre, dokładnie tak jak wszyscy zapewniali a ja czułam się wspaniale śledząc losy tych oryginalnych bohaterów.

Świat przedstawiony w tej powieści jest tak rozległy i jednocześnie dopracowany w najmniejszym detalu, że nie mogłam oderwać się od lektury i czułam się jakbym wkroczyła osobiście do tej historii. Autorka ma bardzo malowniczy, plastyczny styl pisania, więc to co nam prezentuje chłonąć można jak gąbka a jednak wciąż będzie nam mało i mało. Mrok, niebezpieczeństwo, niesamowity klimat niepewności oraz zagadka i tajemnice czające się na każdym kroku są tutaj tak naprawdę wisienką na torcie, bo dobre jest wszystko i nie mogę tej powieści zarzucić niczego. Może poza faktem, że muszę czekać na kolejny tom a najchętniej już sięgnęłabym po kontynuację.

Chociaż chwalę wszystko to nie byłoby tej powieści gdyby nie bohaterowie. Dzięki nim akcja jest zaskakująca, ponieważ oni są nieprzewidywalni. Dwa skrajnie różne charaktery, dwie zupełnie inne osobowości zderzają się ze sobą w jednej fabule i chociaż wszystko wskazuje na to, że autorka ma dla nich wspólny plan to początkowo czytelnik kompletnie nie widzi by miało to wypalić. O ile ona jest silna, niezależna i stanowiąca wzór do naśladowania, o tyle ON wydaje się zapatrzony w chore poglądy swojego ojca i przez to zatraca zdolność logicznego myślenia. Jednak obydwoje dynamicznie ewoluują wraz z rozwojem akcji i zupełnie zmieniają się po drodze.

Ona zabijała dla swoich ludzi. On nie przejmował się dobrem innych. Zafira jako Łowca narażała swoje życie wkraczając na polowanie do lasu Arz, by zdobyć pożywienie. Nasi, Książę Śmierci, dopuszczał się mordu na każdym, kto śmiał przeciwstawić się jego ojcu. Los jednak postawił ich na wspólnej drodze, gdy obydwoje zostali zmuszeni do podjęcia się misji zdobycia zaginionego artefaktu, który jest w stanie przywrócić magię. Każdy z nich kieruje się innymi wartościami w obliczu nadchodzącej wojny nie zdając sobie sprawy, że niedługo połączą siły by walczyć z jeszcze większym zagrożeniem.

O "Łowcy płomienia" mogłabym pisać wiele, ale wystarczy że napiszę: czytajcie, koniecznie! Ta historia ma w sobie potencjał, w dodatku wykorzystany a jednocześnie jest dopiero fascynującym wstępem do kolejnych części. Uwielbiam bohaterów, ich charaktery i los zgotowany im przez Hafsah Faizal oraz samą autorkę za tak dobrze napisaną serię. Nie trzeba być fanem fantastyki, by docenić magię obejmującą całą fabułę, ten dreszczyk emocji związany z niepewnością co do kolejnych kroków bohaterów czy emocje, których jest tutaj cała masa. Nie można przejść obok niej obojętnie.