Kwestia winy. Agata Górska i Sławek Tomczyk. Tom 8

Nie znam jeszcze za bardzo twórczości Małgorzaty Rogali, ale uwielbiam kryminały, dlatego z taką chęcią przystąpiłem do czytania jej "Kwestii winy". Muszę przyznać, że ta powieść mnie zaskoczyła i to całkiem pozytywnie. Dawno żadna książka tak mocno mnie nie wciągnęła. Nie mogłem ani na chwilę oderwać się od czytania. Można powiedzieć, że chłonąłem tę historię całą sobą. Akcja powieści toczyła się dość spokojnie, ale wiele było w niej zwrotów akcji, które sprawiały, że byłem mocno zaskoczony niektórymi wątkami. Jeśli szukacie świetnie napisanego kryminału, który idealnie sprawdzi się podczas wakacji, to dajcie szansę tej powieści.

"Kwestia Winy" to ósma część serii z Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem. Poprzednich części nie miałam okazji czytać, jednak nie przeszkadzało to wcale podczas tej lektury.

Zaczynając książkę byłam nastawiona na ciekawy , wciągający kryminał. Czytam ich sporo i szczerze mówiąc ten nie zrobił na mnie większego wrażenia. Powieść to bardziej obyczajówka z domieszką zagadki kryminalnej niżeli rasowy kryminał.

Duża część książki obejmuje codzienne życie głównych bohaterów, co nie do końca mnie wciągnęło. Muszę nawet przyznać , że książka przez to trochę mi się dłużyła. Zbyt dużo było tu codziennych scen z dziećmi , czy osobistych rozmów między funkcjonariuszami.

Kwestie dotyczące morderstw były ciekawsze. Nie jest to jednak intryga, która zostaje dłuższy czas w pamięci czytelnika. Brakowało emocji , które zwykle towarzyszą mi podczas wnikania w ciekawe zagadki kryminalne.

Plusem książki jest z pewnością poruszenie problemu społecznego jakim jest przemoc domowa. Autorka stara się zgłębić ten temat bardzo dokładnie. Podkreśla niejednokrotnie , że przemoc może pojawiać się w każdym domu , zarówno tym biednym jak i bogatym, a także w każdej sferze zawodowej.

Ciężko mi ocenić tę książkę. Z jednej strony nie otrzymałam tego na co liczyłam sięgając po ten gatunek. Z drugiej zaś, nie jest to zła powieść. Jest po prostu lżejsza, mniej wymagająca.

Zostawię ją więc bez konkretnej oceny. Jestem pewna , że znajdzie swoich zwolenników jak i przeciwników ☺️

Warstwa kryminalna powieści opiera się na prowadzonym przez policjantów śledztwie. Nie ma tu nagłych zwrotów, na które wpływ miał tylko przypadek. Rozwiązanie zagadki to praca śledczych, rozmowy ze świadkami, odnoszenie się do przeszłości. Ale także – co ważne – intuicja, która pozwala wykluczyć podejrzanych i pomimo poszlak, wciąż szukać odpowiednich dowodów.

Na co zwróciłam uwagę czytając Kwestię winy, to warstwa obyczajowa. Bohaterowie mają swoje życie prywatne, o które dbają. Oddzielają je od pracy, są w stanie skupić się na życiu rodzinnym.

Małgorzata Rogala porusza w Kwestii winy sprawę przemocy wobec kobiet. Wielokrotnie wspomina o tym, że dotyczy to wszystkich grup społecznych, nie tylko tych, które kojarzymy z patologią. Problemem jest to, że oprawcami są często policjanci, którzy tłumaczą się stresem związanym z pracą.

Kwestia winy jest napisana przystępnym języku. Akcja jest dynamiczna i skupia się wokół kilku bohaterów. To sprawia, że tę powieść czyta się z przyjemnością i “lekkością” 🙂

Spośród polskich kryminałów, które czytałam do tej pory, ten z pewnością wyróżniał się warstwą obyczajową – Małgorzata Rogala pokazała policjantów, którzy mają oraz dbają o życie rodzinne, a także potrafią je oddzielić od pracy. Ponadto wątek przemocy wobec kobiet nie jest w Kwestii winy podany mimochodem, a mocno wyłuszczony.

Policjant pełni swoją służbę zawsze i wszędzie. Agata Górska i Sławek Tomczyk wiedzą o tym najlepiej. Łączy ich nie tylko praca. Udało im się stworzyć cudowną rodzinę i wychowują wspólnie dwójkę bliźniaków. Dzieciaków o niespożytej energii i niekończących się pokładach wyobraźni. I to właśnie ta wyobraźnia sprawia, że rodzice nawet w domu muszą nieraz wszczynać skomplikowane dochodzenia. Myślę, że Agata i Sławek, rodzice i policjanci w jednym, czasami nawet żałują, że w pracy nie jest im dane prowadzić tak frapujących spraw jak tej związanej ze „skarbem piratów”, który w tajemniczy sposób dostał się w ręce ich córki. Ale o tym jak to było z owym skarbem to już więcej dowiecie się z książki.

Tymczasem brutalna policyjna rzeczywistość każe naszej parze zapomnieć o domowych perypetiach dnia codziennego. Kiedy na parkingu zostają odnalezione zwłoki mężczyzny, który zmarł od ciosów zadanych nożem wiedzą, że czeka na nich kolejne żmudne dochodzenie. Sprawa jest o tyle ważna i drażliwa, że dotyczy ich kolegi z pracy. Jak się bowiem okazuje denat, Jakub Drzewiecki, był policjantem drogówki, który po zakończonej służbie wracał do domu. Kto i dlaczego postanowił go zamordować? Czy mogła to być zemsta za wszczęte dochodzenie? A może sprawa ma zupełnie inne oblicze? Kiedy okazuje się, że zmarły policjant latami znęcał się nad swoją żoną śledztwo wkracza na zupełnie inne tory. Tymczasem w jednym z warszawskich parków ginie kolejny człowiek. Hubert Kamiński, współwłaściciel agencji reklamowej, zostaje zaatakowany potłuczoną butelką i na skutek odniesionych ran traci życie. Choć te dwie sprawy na pierwszy rzut oka nic nie łączy to jest pewien drobny szczegół, który może to zmienić. Przy obu ciałach zostają znalezione dziecięce zabawki. Czy tym razem policjanci mają do czynienia z seryjnym mordercą?

Choć prowadzone przez Agatę i Sławka śledztwo jest pierwszoplanowym tematem kryminału, to nie można nie zwrócić uwagi na inny bardzo ważny wątek poruszony przez autorkę. Mowa tu o wspomnianej już przemocy domowej. @[Adres usunięty]ka w swojej książce pokazuje całe spektrum problemów związanych z tym zjawiskiem. Z jednej strony mamy tu nieumiejętność radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami i negatywnymi emocjami sprawcy, a z drugiej cichą zgodę na bicie i poniżanie po stronie ofiary, karmienie się złudną nadzieją, że to ostatni raz kiedy została skrzywdzona, czy źle pojmowanym poczuciem wstydu. Zjawisko przemocy domowej, jak udowadnia autorka, jest niczym rozpędzona kula śnieżna. Wszyscy wiedzą, że musi się kiedyś rozbić i to czy ów finisz zakończy się tragedią, czy też uda się ocalić jej ofiarę zależy nie tylko od jej uczestników, ale również od postronnych obserwatorów.

„Kwestia winy” Małgorzaty Rogali to klasyczny kryminał, w który czytelnik znajdzie intrygującą fabułą, wiele ciekawych wątków, wyraziste i co najważniejsze realistyczne postacie i zaskakujące, ale nie oderwane od przedstawionej historii, zakończenie. Całość, pomimo dość trudnych tematów jakie zostały tu poruszone, czyta się szybko i z zainteresowaniem. „Kwestia winy”, choć jest to już 8 tom z serii, jest moim pierwszym spotkaniem z piórem pani Małgorzaty. Nie ukrywam, że przy lekturze tego kryminału zżyłam się parą głównych bohaterów- Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem i z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze tomy z tej serii.

Są takie opowieści, po których dosłownie się płynie, w całkowitym niebycie, nieopisanym zapomnieniu. Tak właśnie jest w przypadku najnowszej powieści M. Rogali, czytelnik chłonie kolejne słowa w amoku, czuje się jakby był w transie, przerwanie tej ekscytującej lektury staje się zadaniem ponad siły. Im dalej zabrniemy, tym ciężej się uwolnić spod władającej nadzwyczaj sugestywnym piórem autorki, a sam finał silnie potrząsa i nie pozwala na odzyskanie spokoju jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego słowa.

Dwa morderstwa, które ewidentnie coś, a raczej ktoś, łączy, nietuzinkowe, wielowymiarowe, wzbudzające podejrzliwość postacie i intrygująca zagadka, jaką czytelnik pragnie rozwiązać za wszelką cenę. Autorka mistrzowsko stopniuje napięcie, kolejne elementy układanki odkrywa w sposób przemyślany, pomału, doprowadzając czytającego do białej gorączki. Angażuje się ON w to zawiłe śledztwo wyjątkowo mocno, czuje się niemal jak naoczny świadek czy nawet jeden z bohaterów powieści. Na szczęście znalezienie rozwiązania wcale nie jest łatwe, pisarka postarała się, by rozsznurowanie łamigłówki odbyło się na jej zasadach. Rozstrzygnięcie problemu nastąpi dopiero wtedy, gdy ona tak zadecyduje i będzie ono chyba dla każdego ogromnym szokiem, po jakim ciężko ochłonąć.

Autorka nie boi się trudnej tematyki, przedstawia ważne społeczne problemy niemal od podszewki, obnaża błędy działania ważnych instytucji i bezkarność oprawców, otwiera oczy, a nawet motywuje do działania. Autentyzm bijący ze stron jeszcze silniej absorbuje, działa na wszystkie zmysły, wciąga w poznawaną historię i uzależnia niczym otumaniający lek.

"Kwestia winy" jest wciągającą, przejmującą głęboką powieścią o mrocznych tajemnicach, demonach przeszłości oraz o ciemności, ukrytej w pokiereszowanym człowieku, która postanowiła wypuścić się na światło dzienne i samodzielnie wymierzyć sprawiedliwość. Otumaniająca niczym silny narkotyk, intrygująca mistrzowsko dopracowaną zagadką, chwytająca za serce w skutek poruszenia trudnych i niewygodnych tematów społecznych, lecz także kojąca dzięki fenomenalnym postaciom, jakich nie sposób nie traktować jak dobrych przyjaciół. Ta książka to po prostu lektura obowiązkowa dla fanów silnie angażujących, zaskakujących kryminałów!

02.06.2021 miała premierę 8 część serii Agata Górska i Sławek Tomczyk. Moje przygody z twórczością autorki zaczęły się właśnie od 1 tomu tej serii, czyli Zapłata. Zakochałam się i przepadłam. Tak mogę określić to, jakie wrażenie wywarły na mnie te książki. 8 Część przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Czwarta Strona. W 8 tomie spotykamy się ze znanymi już bohaterami, czyli Agatą i Sławkiem, którzy i tym razem mieli ręce pełne roboty.

Jeżeli nie znasz poprzednich części to wg. mnie można czytać oddzielnie, lecz jestem zdania żeby czytać od początku, ponieważ będziecie śledzić nie dość, że głównych bohaterów to, jaką przeszli przemianę no i z jaką traumą np. zmagała się nasza Agata. W każdej części autorka zahacza o trudne tematy, z jakimi zmagamy się w kraju jak i na Świecie. W poprzedniej części poruszany był temat porwań i handel młodymi dziewczętami. Co się tyczy 8 części to mamy morderstwa, które łączy między innymi zabawka pozostawiona przy zwłokach, ale, do kogo należą i co oznaczają tego już dowiecie się sami.

Głównym powodem, jaki jest poruszany to przemoc domowa. Nie dość, że dochodzi do przemocy w małżeństwie to jeszcze łączy ich praca. Nigdy nie zrozumie jak można poniżać drugą osobę tylko, dlatego bo….!! Jak można żyć z dręczycielem, który za grosz nie ma dla nas szacunku? To temat, jaki każdy z was zna albo z doświadczenia, (bo zna osoby nękane, bite, albo same tego doświadczyły, doświadczały) Ja na szczęście nigdy takiego czegoś nie doświadczyłam, lecz przemoc to nie tylko bicie, ale też przemoc fizyczna - naruszanie nietykalności fizycznej, psychiczna - naruszenie godności osobistej, seksualna - naruszenie intymności, ekonomiczna - naruszenie własności, zaniedbanie - naruszenie obowiązku do opieki ze strony osób bliskich itd.

To wszystko jest złe i trzeba z tym walczyć. Gratuluje autorce świetnej książki i obiecuje będę nadrabiała też inne, bo uwielbiam styl i pomysły, jakie autorka wkleja w świat literatury. Książka przyniesie Wam wiele wrażeń i emocji, o jakich długo nie zapomnicie. Polecam i zachęcam do zajrzenia na profile wydawnictwa C.S. oraz autorki.

„Kwestia winy” to już ósme spotkanie z Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem. Nie ukrywam, że ta para należy do moich ulubionych bohaterów. Od samego początku śledzę ich losy, będąc świadkiem jak ich relacja ewoluuje. I muszę przyznać, że z całego serca im kibicuję.

Z całego również serca jestem wdzięczny Pani Małgorzacie Rogali za wykreowanie tych bohaterów. Lecz przede wszystkim moja wdzięczność skierowana jest na podejmowane tematy społeczne, które Autorka porusza w swej twórczości. Wykazując się przy tym niesamowitą zdolnością obserwacji społecznych problemów. A co ważne ukazując je, otwiera nam oczy, wyczula na krzywdę drugiego człowieka, uświadamia nas, że warto reagować na krzywdę.

„Kwestia winy” to kolejna książka, w której Pani Małgorzata ukazuje swój wyjątkowy kunszt w tworzeniu historii, które skupiają naszą uwagę już od pierwszych stron. To, co ważne Autorka umiejętnie dawkuje nam emocje, wprowadzając kolejne wątki, które jeszcze bardziej potęgują naszą chęć poznawania historii.

W ósmej części z Górską i Tomczykiem zajmujemy się sprawą dwóch morderstw. Pierwsze dokonane zostało na Jakubie Drzewieckim, policjancie, który nieopodal swojego domu został kilkukrotnie dźgnięty nożem. Jedynym znakiem mordercy jest pozostawiona przez niego figurka Lego. Do drugiego morderstwa dochodzi niespełna tydzień później. W warszawskim parku napadnięto właściciela agencji reklamowej. Niestety Hubert Kamiński zaatakowany szklaną butelką ginie na miejscu. Przy ofierze pozostawiono miniaturową futbolówkę.

Czy te dwie sprawy mają wspólny mianownik? Jaki jest ich punkt zaczepienia? Czy pozostawione dziecięce zabawki wskazują, że mamy do czynienia z jednym sprawcą? A może naśladowcą?

W sprawę zabójstwa Jakuba Drzewieckiego angażuje się Tomczyk i Gniewosz. Natomiast Górska i Chudy podejmują się sprawy morderstwa Huberta Kamińskiego. Ich dotychczasowe doświadczenie pozwala nam sądzić, że nie odpuszczą dopóki nie znajdą mordercy. Znając ich zaangażowanie możemy być pewni, że potrafią działać pod wpływem presji czasu, który w tym przypadku gra na korzyść mordercy.

Małgorzata Rogala z każdą książką ujmuje mnie stylem tworzenia kryminału z elementami thrillera psychologicznego. I nie dziwi mnie, że uznawana jest za mistrzynię thrillera psychologicznego. A ja dodałbym, że autorka jest również mistrzynią podejmowania społecznych kwestii. „Kwestia winy” tak jak wcześniejsze książki, są tego dobitnym przykładem.

Pani Małgorzato, gratuluję i z całego serca dziękuję za Pani twórczość, która jest gwarancją nie tylko wielu emocji podczas czytania, lecz dla mnie jako socjologa jest doskonałą lekturą podejmującą tematy społeczne.

„Kwestia winy” ukazuje również problem związany z motywami zbrodni. Dlaczego do nich dochodzi? Czy morderca jest tylko zbrodniarzem, czy też ofiarą? Po przeczytaniu tej książki warto zadać sobie pytanie jak rodzi się zło? A jeśli zapytacie mnie, czy warto sięgnąć po najnowszą książkę Małgorzaty Rogali, to bez chwili wahania odpowiem WARTO!

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału.

[Adres usunięty]

Wydaje się nam, że jesteśmy bystrymi obserwatorami i wiemy dużo o innych. Dostrzegamy przecież tak wiele, zapamiętujemy pewne detale i wyrabiamy sobie opinię. Co robimy Jednak czy tak jest naprawdę? Jak wiedza o innych przekłada się na wyciągnięcie pomocnej dłoni? Zareagowaniu gdy dostrzegamy kogoś kto potrzebuje pomocy? Ile razy odwracamy głowę, zmieniamy temat, udajemy, że nic nie widzimy?

Brutalne morderstwo policjanta drogówki zdaje się nie mieć nic wspólnego z jego pracą, ślady pozostały, ale zbyt dużo nie mówią o sprawcy. Przy zwłokach zamordowanego Huberta Kamińskiego jest bardzo mało, wprost można powiedzieć, że nie będzie to łatwe dochodzenie. To drugie prowadzi Agata Górska, pierwsze natomiast należy do Sławka Tomczyka, oboje mają więc ręce pełne roboty, a do tego oczywiście czują presję by jak najszybciej ująć sprawców. Nie są amatorami, za nimi wiele dochodzeń i doskonale wiedzą, że liczą się szczegóły, a to, co najważniejsze tkwi w miejscach jakich nie dostrzegają. Oczywiście trzeba tez odpowiedzieć na pytanie dlaczego, bo nic nie dzieje się bez powodu, a te w przypadku obu morderstw zauważają bardzo szybko, ale czy w nich tkwi odpowiedź? Czego jeszcze nie zauważyli? Coś im umyka, tylko co? Zabójca zawsze pozostawia coś po sobie, nieświadomie lub wprost przeciwnie. No właśnie czyżby to był zbieg okoliczności, że przy obu ofiarach znaleziono mało znaczące dziecięce zabawki? Nic wskazuje by te sprawy łączyły się, poza tymi elementami, Górska i Tomczyk znają znaczenie takich detali, pomijanych jako mało ważne, lecz w śledztwie liczy się dosłownie wszystko. Do czego doprowadzi nieoczekiwana współpraca? Jak zawsze trwa wyścig z czasem, bo kto raz zabił może znów odebrać komuś życie, ale czy nie ulegli złudzeniu? Prawda nie zawsze jest prosta i wcale nie wyzwala, wprost przeciwnie.

Zbrodnia nie rodzi się z niczego, zawsze ma motyw, od niego wszystko się zaczyna, ale nie kończy. Wprost przeciwnie, ON nie odpowiada na wszystkie pytania, tylko jest źródłem kolejnych, tych spod znaku dlaczego i czy dałoby się jej zapobiec? Czasem pojawia się myśl kto jest winny, a kto ofiarą … Uwielbiam kryminały, zwłaszcza te, które nie pozostawiają czytelnika obojętnym, wciągają go w opisywaną historię i poniekąd „zmuszają” do refleksji nad korzeniami tego, co właśnie czytają. Małgorzata Rogala jest mistrzynią w przykuwaniu uwagi czytających oraz tworzeniu prawdziwie wielowątkowych historii, gdzie liczą się niuanse, drugi plan, reakcje bohaterów i nic nie dzieje się bez przyczyny. Pisarka odsłania ludzkie motywy, meandry emocji i tego, do czego prowadzą czyli zbrodni. W „Kwestii winy” widać to, do czego nas już przyzwyczaiła, w jak najlepszym tego słowa znaczeniu, czyli perfekcyjnym przedstawieniu korzeni zła czyli tego, co nie zawsze jest widoczne lub po prostu omijane wzrokiem, aż do momentu gdy pokazuje swoje owoce. Małgorzata Rogala nie boi się trudnych tematów, wprost przeciwnie w każdej swojej książce porusza je i to tak, że nie da się pozostać obojętnym, odciąć się, po prostu przewracać strony. Suspens jest jedną stroną fabuły, drugą tworzą bohaterowie, wydający się zwyczajni, tacy sami jak my, nas bliscy, znajomi, ludzie mijani codziennie na ulicy. Jednak to pozory, pod nimi kryje się kłębowisko uczuć, czasem nieokiełznanych, a czasem wprost przeciwnie precyzyjnie ukierunkowanych. Na takich fundamentach powstają powieści w jakich niczego nie możemy być pewni, gdzie często podążamy schematami myślowymi, jakich uniknąć nie tak łatwo, bo kto zwraca uwagę na przypadek, splot okoliczności, detale, składające się całość o zatartych zarysach? „Kwestia winy” należy właśnie do tego rodzaju powieści kryminalnych, gdzie trzeba być czujnym, zwracać uwagi na szczegóły i po prostu liczy się praca śledcza, w jakiej człowiek jest w centrum wydarzeń, a nie jedynie tłem. Dla nich

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

KWESTIA WINY

Autor: Małgorzata Rogala

Wydawnictwo: Czwarta Strona Kryminału

Premiera: 02.06.2021

Tom 8, seria: Agata Górska i Sławek Tomczyk

Rekomendacja: Magdalena Stużyńska oraz Tomasz Radochoński, Nowalijki

KWESTIA WINY to najnowsza powieść bestsellerowej serii mistrzyni kryminału psychologicznego. Małgorzata Rogala wraca z kolejną częścią bardzo lubianego przez Czytelników cyklu o warszawskich policjantach Agacie i Sławku. Autorka jak zawsze porusza mnóstwo ważnych i aktualnych tematów, ale tym razem oprócz spraw kryminalnych, dużo dzieje się również w życiu prywatnym głównych bohaterów. Co słychać u Górskiej i Tomczyka? Kim są nowi bohaterowie?

Akcja książki rozgrywa się wiosną 2022roku czyli około 5 lat do przodu w stosunku to finału poprzedniej części.

GDY GNIEW PRZEJMUJE KONTROLĘ…

Wracając z nocnej służby, policjant drogówki Jakub Drzewiecki zostaje zaatakowany przez nieznanego sprawcę. Kilkukrotny cios nożem okazuje się dla mężczyzny śmiertelny. Przy ciele ofiary policjanci znajdują figurkę Lego. Sprawą Drzewieckiego, a tym samym poszukiwaniem mordercy zajmuje się Sławek Tomczyk i Monika Gniewosz. Wkrótce okazuje się, że to nie jedyna ofiara, w parku podczas porannego joggingu zostaje znalezione ciało właściciela agencji reklamowej Huberta Kamińskiego. Agata Górska i Adam Chudecki zajmują się nową sprawą. Co ciekawe tym razem przy ciele ofiary również zostaje znaleziona dziecięca zabawka w postaci miniaturowej futbolówki. Czy to możliwe, że morderstwa są ze sobą jakoś powiązane? Agata i Sławek łączą siły by znaleźć sprawcę. Czy uda im się odszukać mordercę zanim kolejna ofiara straci życie?

Sprawa Drzewieckiego i Kamińskiego to dopiero początek, światło dzienne ujrzy inne wydarzenie z przeszłości, które rzuci zupełnie inne obraz na bieg wydarzeń. Wydaje mi się, że tym razem było też wyjątkowo dużo trupów jak na książkę Pani Małgorzaty. Poruszone kwestie społeczne to przede wszystkim przemoc fizyczna i psychiczna w domu, znęcanie się mężczyzn nad partnerkami, będzie też trochę o negatywnym wpływie nowoczesnych technologii i Internetu, opieki nad dziećmi, konsekwencjach traumatycznych przeżyć, działaniach policji, pracy ginekologów i nowych szansach…

Jestem zachwycona nową książką Autorki, uwielbiam fragmenty z nowymi bohaterami Małgosią i Jankiem – moi ulubieńcy od pierwszej sceny. Pani Małgorzacie udało się fenomenalnie dopracować kwestie dziecięcych tematów, pomysłów, fajne anegdoty z życia rodzinnego nowego książkowego pokolenia. W wielu książkach dziecięce dialogi są dla mnie napisane przesadnie milusińskim i zdrobniałym językiem, w Kwestii winy czytałam z przyjemnością wątki z maluchami. Bardzo trafna jako przeciwwaga do przemocy była szkolna lekcja na temat miłości. Często też gdy pojawiał się temat szkoły i klasy Krzysia oraz Uli, zawsze myślałam, że być może to szkoła w której pedagogiem jest Weronika Nowacka. Bardzo podobały mi się również wspomnienia bohaterów dotyczące pierwszego spotkania, miejsc, innych postaci, ale także prowadzonych spraw kryminalnych. Dzięki czemu Czytelnik wraz z nimi wspomina poprzednie części tej serii. Wielki plus również za wolność wyboru i indywidualne dojście do decyzji dotyczącej małżeństwa, a nie przymus ze względu na dzieci. W nowej książce jest też kilka nawiązań do wydarzeń z książki CICHA NOC, Czytelnicy dowiedzą się jak po traumatycznych wydarzeniach poradziła sobie Kinga. Poznany też nową, nieco tajemniczą policjantkę Monikę Gniewosz, która będzie współpracowała ze Sławkiem. Sporo zmian również u Chudego, a policjantów do pracy będzie „motywować” prokurator Zyta Milewska.

KWESTIA WINY wskakuje na podium moich ulubionych częścią tej serii. Będę tęsknić za Agatą i Sławkiem, troszkę smutno jest mi żegnać się z warszawskimi policjantami, ale myślę, że to jednak jest dobry moment by postawić kropkę w tej serii. Z pewnością będę do niej wracać jeszcze wielokrotnie. Poruszane przez Autorkę tematy pozostaną aktualne jeszcze przez długi czas. Agata i Sławek zasłużyli na książkową emeryturę. Zostaną w sercach Czytelników, a być może kiedyś przeczytamy jeszcze serię o Małgorzacie Tomczyk, myślę, że również Kinga będzie fajną bohaterką drugoplanową na kartach innych powieści. Bardzo serdecznie dziękuję Pani Małgorzacie za egzemplarz oraz za całą serię. Przygody Górskiej i Tomczyka zasługują na uwagę Czytelników, a w mojej biblioteczce zawsze będą zajmować wyjątkowe i ważne miejsce.