Without Merit

Colleen Hoover dała się poznać czytelniczkom na całym świecie z przejmujących i chwytających za serce powieści, głównie młodzieżowych. Czy i w tym przypadku tak było?

Merit to dziewczyna, która nie oczekuje od życia zbyt wiele. Niedoceniana, niezrozumiana sama kupuje sobie trofea, które ktoś oddał do komisu. Uważa, że skoro sama nie jest w niczym idealna, co szkodzi, by na półce znajdowały się nagrody, które mogłaby kiedyś zdobyć. Gdyby tylko była lepsza. Sytuacja rodzinna także nie jest zbyt kolorowa. Umierająca matka mieszka w piwnicy, mąż ma kochankę, a Merit zakochuje się w chłopaku swojej siostry bliźniaczki, z którą także nie ma najlepszych stosunków. Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji, aby na nowo naprawić sytuację i sprawić, by znów było tak jak kiedyś?

Muszę przyznać, że sama nie do końca wiedziałam, czego spodziewać się po tej historii z kategorii bestsellery. Czytałam wiele pozytywnych opinii, więc w końcu sama także postanowiłam dać jej szansę. Historia rodziny Vossów jest bardziej złożona niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Zdrada ojca z czasem nie jest tak do końca przesądzona. Nowa macocha, która nie jest akceptowana. Dziewczyna, która ma problem z panowaniem nad własnymi emocjami. Siostra, która potrafi tylko destrukcyjnie się zakochiwać. Brat, który skrywa tajemnicę.

To wszystko sprawia, że ta powieść nie jest zwyczajną historią dorastających nastolatków, jakich wiele na polskim i zagranicznym rynku. Colleen Hoover zwraca uwagę na to, że nic nie dzieje się bez przyczyny, abyśmy bacznie obserwowali zachowanie naszych rówieśników, dzieci, rodzeństwa. Każde zachowanie ma jakieś podłoże i tylko od nas zależy, czy zareagujemy w porę.

,,Without Merit" to przejmująca powieść o uratowaniu samego siebie. Koniecznie dajcie jej szansę, jeżeli tylko chcecie doznać przejmujących odczuć.

[Adres usunięty]

"Zdaję sobie sprawę, że to w pewnym sensie bierna agresja, ale nie robię tego, żeby im coś udowodnić - tylko żeby coś udowodnić sobie. Zastanawiam się, czy wytrwam cały tydzień. Przeczytałam kiedyś cytat, który mówił : "Nie podkreślaj swojej obecności. Spraw by czuło się Twoją nieobecność"."

Merit ma siedemnaście lat i na pewno nie można powiedzieć, że ma normalne życie. Mieszka wraz z rodzeństwem, ojcem i jego nową żoną, a w piwnicy tego samego budynku żyje jej schorowana matka. Przy swojej siostrze bliźniczce, która jest uosobieniem ideału oraz starszym bracie, którego życie to całkowity perfekcjonizm, Merit czuje, że wszystko robi nie tak i cały czas przytrafia jej się coś złego.

Z każdą chwilą Merit poznaje nowe tajemnice, które skrywa jej rodzina. Sprawiają one, że członkowie oddalają się od siebie jeszcze bardziej. Kiedy dziewczyna zakochuje się w chłopaku swojej siostry, postanawia całkowicie odciąć się od swojego dotychczasowego życia. Przestaje chodzić do szkoły i rozmawiać z bliskimi. W końcu postanawia opuścić swój dom na zawsze, jednak kiedy jej się to nie udaje, staje przed bardzo trudnym zadaniem i decyzją.

Aby wybaczyć innym, najpierw musi dać drugą szansę sobie.

Jednak czy jest na to gotowa?

"Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje. Czasem jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie."

Colleen Hoover to jedna z moich ulubionych autorek. Kocham wszystkie jej książki i cały czas czekam na nowe. Kiedy dowiedziałam się, że niedługo premierę będzie miała książka "Without Merit" wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Muszę przyznać, że różni się ona od innych. Wątek miłości nie stoi tutaj na głównym miejscu. Jest ON widoczny i cały czas towarzyszy nam gdzieś z boku, jednak nie odgrywa najważniejszej roli w książce. Jeśli miałabym powiedzieć, co tą rolę odgrywa, to zdecydowanie są to więzy rodzinne i problemy, z jakimi często muszą się zmagać osoby w okresie dojrzewania. Autorka jak zawsze porusza ważne tematy i jest to jeden z wielu powodów dla których ją uwielbiam.

W "Without Merit" została zaprezentowana rodzinna, która jest najbardziej pokręconą i dziwną rodziną z jaką kiedykolwiek miałam styczność. Można powiedzieć, że jest ona przerysowana, jednak ja ją kupiłam i naprawdę polubiłam. Każdy członek rodziny Vossów ma swoje problemy, swoje tajemnice, swoje specyficzne zachowania. Mamy tutaj grupę naprawdę barwnych bohaterów przy których nie da się nudzić. Poznajemy ich jednak oczami Merit, czyli nastolatki, która czasem może źle rozumieć to co się dzieje w jej otoczeniu. Swoją siostrę bliźniaczkę widzi jako chodzący ideał i mimo, że wyglądają tak samo, to jednak uważa, że Honor jest dużo piękniejsza. Utah, jej starszy brat, to chodzący perfekcjonista, który ustalił sobie plan dnia i spełnia go chodząc jak w zegarku. Są też rozwiedzeni rodzice. Nowa macocha mieszka wraz z ojcem na piętrze, a w piwnicy tego samego budynku mieszka schorowana matka. Tak więc możemy powiedzieć, że Merit jest bardzo zagubiona i czasem nie potrafi odnaleźć się w swoim życiu. Jednak czy ktoś na jej miejscu mógłby się odnaleźć?

"- Ze wszystkich miejsc, w których moglibyśmy być, jesteśmy akurat tu. W tym samym czasie."

Colleen Hoover tworzy książki, które są napisane takim stylem, że czyta się je niesamowicie szybko. Każdą jej pozycję czytam w ekspresowym tempie. Potrafi ona stworzyć historie, które wciągają czytelnika w swój świat. W "Without Merit" bardzo dużym plusem są rysunki, które umieszczone są w książce. Mimo, że nie ma ich wiele, dodają wiele do fabuły i wpływają na wyobraźnię czytelnika. Polubiłam główną bohaterkę. Czasem jej niektóre zachowania i decyzje mnie denerwowały, jednak jest to nastolatka, która ma wiele problemów, dlatego nie wpłynęło to na moje zdanie o niej. Myślę, że właśnie taki obraz jej chciała stworzyć w naszej głowie autorka i naprawdę oczekiwałam na finał jej losów. Nie mogłam odłożyć książki na bok. Mimo, że romans tu nie przeważa i tak zakochałam się w tej książce. Może na początku trudno jest nam się odnaleźć w tej rodzinie, jednak potem akcja się bardzo rozkręca. Jak zawsze wysuwa się nam kilka ważnych wniosków. Jednym z nich tutaj jest to, że czasem zwykła rozmowa z drugą osobą może odmienić nasze spojrzenie na świat.

"Without Merit" jest czymś nowym i niepodobnym do innych książek Colleen Hoover. Nie jest ona przesłodzona tak jak niektóre książki tej autorki, dlatego jeśli ktoś skreślał je właśnie z tego powodu, ta pozycja może trafić w gusta. U mnie nie stanęła na pierwszym miejscu, jednak bardzo mi się podobała i naprawdę dobrze mi się ją czytało.

Kto mnie obserwuje od dłuższego czasu ten wie, że uwielbiam książki Colleen Hoover (mam niejasne wrażenie, że bardzo podobnym zdaniem zaczynam recenzje każdej powieści CoHo ;P). Nawet i bez zapoznawania się z opisem fabuły wiedziałam, że chcę to przeczytać. Ot, z uwagi na samo nazwisko. Jak się jednak ma „Without Merit” do reszty?

Tym razem przyjrzymy się sytuacji siedemnastoletniej Merit, której rodzina jest, mówiąc krótko – nieco niecodzienna. Czemu? Jej matka mieszka w piwnicy, tata ze swoją nową żoną i dziećmi z obu małżeństw urzędują na górze. Merit ma siostrę bliźniaczkę, starszego brata Utah i młodszego – Moby'ego. O, a wspomniałam, że ich dom to tak naprawdę dawny kościół?

Życie Merit usłane jest ciągłymi rozczarowaniami, czy niepowodzeniami, jej rodzina nie jest już tak bliska sobie, jak była. Ale czy oni tak naprawdę byli kiedykolwiek zżyci? W końcu rodzinne tajemnice i spory ciągną się już od lat. Wszystko to prowadzi do tego, że dziewczyna „znika z własnego życia”, przestaje chodzić do szkoły, stara się zwracać na siebie jak najmniej uwagi. Ale czy na tym polega życie?

Merit to wbrew pozorom bardzo silna bohaterka, która mimo niezbyt sprzyjających okoliczności potrafi twardo stąpać po ziemi. Ale jest tylko człowiekiem, a każdy z nas ma granicę, po której przekroczeniu po prostu się załamuje, nikt nie da rady znosić absolutnie wszystkiego. Każdy chce miłości, troski i uwagi rodziców, czy też rodzeństwa. Bardzo polubiłam Merit, ona nie jest użalającym się nad sobą dzieckiem, a nastolatką, która pragnie miłości, pragnie zwyczajnego zachowania rodziny względem niej. Czasem, kiedy sytuacja zaczyna przerastać, robimy rzeczy pod wpływem chwili, których później żałujemy. Ale czy takie sytuacje nie potrafią też niekiedy otworzyć oczu na to, co się dzieje dokoła? Przyznam szczerze, że było mi żal Merit, to naprawdę cudowna dziewczyna z krwi i kości, która w żadnym stopniu nie jest wyidealizowana, ma swoje słabości i gorsze momenty. Bywało tak, że ona przyjmowała coś, że tak powiem – na klatę, a mnie za nią było smutno.

Colleen Hoover bardzo lubi poruszać w swoich książkach przeróżne ważne tematy – już tyle powieści napisała, a w każdej jest coś nowego. Nie wiem, czy to dobrze, czy może źle, że w dzisiejszych czasach jest tak wiele możliwych problemów. W „Without Merit” nie jest inaczej i nie, nie zdradzę co tu konkretnie jest poruszone, bo to jest coś, o czym sami musicie się przekonać. Colleen już od pierwszych stron rzuca nas w wir wydarzeń, stopniowo zapoznaje nas z sytuacją, historią, ale... nie wiem, było ciekawie, jednak początkowo coś nie umiałam się wkręcić, miałam jakieś takie wrażenie, że to nie jest Hoover, że to książka innego autora. Nie potrafię wyjaśnić dlaczego, ale taka myśl długo mi się kołatała w głowie. Bo wiecie co? To nie jest ta sama Colleen, którą pokochałam, to nie jest to, co „Hopeless”, „Slammed”, „Ugly love”, czy „Maybe someday”. „Without Merit” jest zupełnie inna niż tamte, coś jakby CoHo w nowym wydaniu – przynajmniej takie ja odniosłam wrażenie. Ta książka jest nieco bolesna, ale... prawdziwa. Opowiada o problemach, które mogą dotyczyć wielu ludzi, wiele rodzin. Opowiada o przebaczaniu. Szczerze, to trochę tęsknię do tej starej Hoover, te lżejsze historie nieco bardziej przypadły mi do gustu.

Teraz, jak tak piszę tę recenzję przyszła mi do głowy pewna myśl, jakoby Colleen w „Without Merit” się nami bawiła. Ta książka jest ciekawa, ale równocześnie momentami nieco męcząca, bolesna. Przewija się gama rożnych emocji, pojawiają się rozmaite wydarzenia, sytuacje i problemy. Myślimy cały czas jedno, a nagle następuje zwrot i dezorientacja, nowe informacje, które wymuszają zmianę toku myślenia, inny pogląd na daną sytuację.

W tej historii wszystko ma swój cel, swój sens. Żadna osoba, sytuacja nie wzięła się znikąd. Tak naprawdę nie mamy tu do czynienia z wieloma bohaterami, jakby nie patrzeć, to tylko najbliższa rodzina. I Sagan. Jednak każde z nich ma znaczenie, każde też wzbudza inne odczucia, a często nie od razu potrafimy kogoś trafnie ocenić. Jednych lubię bardziej, innych mniej – jak w życiu.

„Without Merit” może i nie powędrowało do grona moich Hooverowskich ulubieńców, ale zdecydowanie uważam, ze ta pozycja to must read każdego fana tejże autorki. Nie znasz jej? Też przeczytaj! Ale jeśli miałaby to być pierwsza książka CoHo, to może zerknij na jej poprzednie powieści, poczytaj opisy i wtedy stwierdzisz, czy nadal chcesz od tej zacząć :) Tak naprawdę jest to bardzo mądra historia, która niesie swego rodzaju przesłanie. Dodam jeszcze od siebie, że tytuł i sama okładka są bardzo trafne patrząc na treść, jednak aby zrozumieć ich znaczenie, trzeba poznać tę historię.

[Adres usunięty]

Macie swoją ulubioną książkę Colleen Hoover? 💓 Dla mnie w topce, już od kilku lat znajduje się właśnie “Without Merit”. Muszę przyznać, że szata graficzna okładki jest cudna i cieszę się, że tak bardzo nawiązuje do historii w środku.

Książka opowiada nam historię siedemnastoletniej Merit, jej rodziny i problemów z którymi mierzy się nastolatka. Fabuła tej historii w dużej mierze opiera się na rodzinnych tajemnicach, które z każdym rokiem coraz bardziej wyniszczają rodzinę. Pojawia się brak akceptacji, niedocenienie czy poczucie samotności, które wiąże się z istotnymi problemami natury psychologicznej.

Od samego początku czytania, wyczuwalne jest to jak poważnie autorka podeszła do problemów zawartych w tym tytule. Stworzyła hipnotyzującą historię, która zostaje z czytelnikiem na dłużej. Łapie za serducho, uświadamia i przestrzega. Nie jest to słodka historia, w której na główny plan wysuwa się romans, on występuje, jednak jest bardzo subtelny.

Problematyka tej historii sięga bardzo głęboko. Jest to książka bardzo emocjonalna, jednak wyjątkowa w swojej prostocie.

Wielkim atutem tej książki są jej postacie, a właściwie ich kreacja. Realistyczni, ze swoją własną historią do opowiedzenia. Każdy z bohaterów niesie na swoich barkach pewien bagaż życiowy. Bagaż, który nie jest rzucony na pierwszy plan, jednak świetnie dopełnia tą historię jako tło. Lubię właśnie takie historie. Historie, w których bohaterowie są kreatywnymi osobowościami, z różnymi pasjami, atutami i problemami. A te wszystkie sekrety i tajemnice, które się za nimi kryją sprawiają, że tytuł staje się bardziej atrakcyjny. Zawsze uwielbiałam w tej książce to, że z każdą kolejną stroną dowiaduje się czegoś nowego i to nie tak, że autorka bombarduje nas informacjami. Dawkuje je bardzo umiejętnie, tak aby nasza ciekawość i niepewność rosła z każdą kolejną stroną.

Jak zawsze pióro autorki jest przyciągające i hipnotyzujące. Nie można się oderwać od tej historii, a to wszystko za sprawą skomplikowanej fabuły, której drugie dno poznajemy z czasem. Przy tej książce nie można narzekać na nudę, w środku znajdziecie wiele zwrotów akcji, które dosłownie wbiją was w fotel. Zawsze podziwiałam pomysł z trofeami/pucharami. To coś co zawsze mi imponowało. Ten pomysł, brak schematyczności i indywidualność Colleen.

Wiele bólu i dużo emocji skrywa się pod tym zwykłym tytułem “Without Merit”. Jednak, aby dowiedzieć się jaki ma związek z tą historią musicie skusić się i sprawdzić sami. Ja bardzo lubię wracać do tej książki, mam do niej ogromny sentyment i jeśli jeszcze nie czytaliście tego tytułu to gorąco polecam i zachęcam do przeczytania.

"Może i miewam chwile, w których czuję się nieszczęśliwa. Który nastolatek ich nie miewa? Każdy czasem pragnie być kimś innym."

Nastolatkowie są nad wyraz wrażliwi. Bardzo emocjonalnie odbierają otaczającą ich rzeczywistość, często reagują impulsywnie i bez zastanowienia. Zdarza się, że mylnie interpretują wydarzenia, bo do głosu dochodzą silne i niejednokrotnie niezrozumiałe dla nich uczucia.

Jak w takiej sytuacji stwierdzić kiedy młodzi ludzie mierzą się z depresją? Jak ocenić czy emocje, które odczuwają są naturalne dla ich wieku, czy to już nadmierne wahania nastrojów i powód do niepokoju? Często sami nastolatkowie nie zdają sobie sprawy, że to czego doświadczają może być zalążkiem choroby.

Jak w takim wypadku im pomóc?

"Czemu to zrobiłeś? Aż tak nienawidziłeś swojego życia?"

"Without Merit" to powieść Colleen Hoover, która została ostatnio wznowiona nakładem wydawnictwa Moondrive. Trudna i wzruszajaca historia 17-letniej dziewczyny, która pogubiła się w swoim życiu. Z jakiejkolwiek strony by nie spojrzeć jej sytuacja wydaje się być nie do pozazdroszczenia. Merit wspólnie z rodziną mieszka w budynku, który kiedyś był kościołem. Dziwne, prawda? Myślę, że w tym wypadku duże znaczenie mają różnice kulturowe, gdyż w naszych rodzimych realiach taka sytuacja byłaby nie do pomyślenia. W świecie Merit, choć również nie wzbudza pochlebnej opinii otoczenia, jest akceptowalna. Poza tym, sytuacja rodzinna dziewczyny jest trochę skomplikowana. Mieszka w domu z ojcem, jego nową żoną, podczas gdy stara zamieszkuje piwnicę. Tak, to nawet wiecej niż skomplikowane.

"Długo się przytulamy i zaczynam się zastanawiać, czemu cała nasza rodzina od wielu lat jest tak przeciwna szczerości i przytulaniu."

Od samego początku widzimy, że Merit nie radzi sobie z tym wszystkim, a coraz to nowe sekrety pogarszają tylko sytuację. Dziewczyna próbuje w niemy sposób zwrócić na siebie uwagę, liczy, że ktoś z bliskich zareaguje na jej postępowanie. Niestety, jej zachowanie zostaje błędnie zinterpretowane i Merit zamiast otrzymać wsparcie zyskuje nieprzychylną opinię bliskich. Na pierwszy rzut oka widać, że brakło tu rozmowy, ale w domu, w którym wszystko zbudowane jest na kłamstwie trudno o szczerość.

Czy bohaterka otrzyma pomoc we właściwym momencie?

"Nie ma się czego wstydzić. Ale nie można jej (depresji) też ignorować ani naprawiać na własną rękę."

Jak tak sięgam pamięcią wstecz, to jako nastolatka byłam bardzo podobna do Merit. Oczywiście, nie byłem tak impulsywna jak ona, raczej zawsze dzieliłam włos na czworo przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji. Chodzi mi tu raczej o ten brak pewności siebie, lęk przed byciem niezauważonym albo co gorzej - szykanowanym. Tak trudno jest być sobą w otoczeniu młodych, pewnych siebie ludzi. A co, jeśli miałabym siostrę bliźniaczkę, która skupiałaby na sobie całą uwagę otoczenia? Merit miała i ciągle wydawało jej się, że mimo iż są takie same, ona zawsze znajduje się dwa kroki za nią: mniej odważna i mimo uderzającego podobieństwa brzydsza, nie tak atrakcyjna jak ona.

Merit miała bardzo niskie poczucie własnej wartości, dlatego też łatwo było wpędzić ją w niesłuszne przekonanie, że bliskim będzie zdecydowanie lepiej bez niej. Bez Merit. I choć dziewczyna nie dopuszcza do siebie myśli, że ma depresję, to jej działania właśnie na to wskazują.

Przyznam, że czytałam tę powieść z drżeniem serca. Emocje targające główną bohaterką są tak dobrze przedstawione, że niemal czułam jakbym ja to wszystko przeżywała. A może to przez fakt, że jako nastolatka miałam podobne odczucia co ona? Czy była to depresja czy zwykle wahania nastrojów dorastającej dziewczyny? Wtedy nie mówiło się głośno o tym problemie, zresztą, nawet teraz w niektórych kręgach jest on negatywnie odbierany, uważany za luksus dla bogatych. Niestety, takie nastawienie nie pomaga w diagnozowaniu chorych, którzy wstydzą się przyznać przed innymi do własnych słabości.

Uważam, że powieść "Without Merit" to niezwykle wartościowa lektura, która porusza nad wyraz aktualny dziś problem depresji w środowisku młodych, podatnych na zranienie ludzi. Jak sobie z nią radzić, jak zdiagnozować, na to nie ma gotowej recepty. Ważna jest rozmowa, która w skrajnych przypadkach może przyczynić się do uratowania komuś życia.

"Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje. Czasem jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie."

Moja ocena 9/10.

Miałam okazję czytać "Without Merit" po raz pierwszy prawie trzy lata temu i pamiętam, że książka mocno we mnie wtedy uderzyła. Być może dlatego, że czytałam ją w momencie, kiedy wątki poruszane przez autorkę do mnie z wielu powodów przemówiły i właśnie dlatego zapadła mi w serce. Powracając do niej po latach miałam tylko jedną obawę - czy będzie tak dobra, jak ją zapamiętałam? W końcu jest to jedna z tych powieści autorki, które nie cieszą się zbyt pozytywną opinią. Jak się jednak okazuje, obawiałam się bezpodstawnie, bo książka już drugi raz zrobiła na mnie duże wrażenie i do tej pory nie do końca rozumiem, dlaczego tak wiele osób jej nie lubi. To bardzo wartościowa młodzieżówka, która zmusza do refleksji i daje czytelnikowi popalić. I właśnie za to bardzo ją lubię.

"Without Merit" to nie jest historia, po którą sięgnęłabym dla przyjemności. Jest w niej dużo smutku, frustracji i rozczarowania, jej bohaterowie ciągle popełniają błędy i podejmują niewłaściwe decyzje, a na dodatek nie jest to romans, do czego jesteśmy przyzwyczajeni jeśli chodzi o Colleen. To historia o nieidealnej rodzinie, która nie potrafi się ze sobą dogadać. O samotnej dziewczynie, która czuje się niewidzialna wśród najbliższych i codziennie walczy z poczuciem beznadziei i samotności, nie do końca rozumiejąc, dlaczego tak się czuje. O tajemnicach, które mogą zniszczyć każdą relację, miłości, której nie potrafimy okazywać i naszej wrodzonej skłonności do skupiania się na naszych własnych problemach i oceniania innych bez przyjrzenia się, czy nie skrywają wewnątrz siebie bólu i cierpienia.

Merit to nie jest bohaterka idealna. Właściwie są momenty, kiedy naprawdę ciężko jest ją lubić i zrozumieć jej zachowanie, a czasami wręcz trzeba sobie przypominać, że to nadal nastoletnia dziewczyna, która samotnie zmaga się z wieloma uczuciami, których nie rozumie. Zachowuje się irracjonalnie, jest wybuchowa i szczera do bólu, odpycha od siebie wszystkich, którzy wyciągają do niej rękę, a jednocześnie pragnie bliskości i miłości. Zapewne wielu czytelników nie dostrzeże, że jej zachowanie to coś więcej, niż nastoletnie kaprysy. Ma dość sekretów swojej rodziny, nie rozumie ojca, który związał się z kochanką, ani matki, która od lat nie wychodzi ze swojego mieszkania, nie potrafi dogadać się ze swoją siostrą bliźniaczką, Honor, ani bratem, Utah. Jej czyny, milczenie, zamykanie się w sobie, unikanie szkoły, to wołanie o pomoc, którego nikt nie zauważa. Nawet my, jako czytelnicy, dopiero w pewnym kluczowym momencie zdajemy sobie sprawę, że mamy do czynienia z czymś poważniejszym. Nie zauważa nikt, poza Saganem - chłopakiem jej siostry, który kilka dni temu skradł jej pocałunek, myląc ją z Honor. Hoover nigdy nie bała się poruszać trudnych tematów w swoich książkach, nic więc dziwnego, że tak szczerze i otwarcie przedstawia zmagania Merit z jej zdrowiem psychicznym.

Bardzo podoba mi się to, że z pozoru ta historia wcale nie jest tak poważna, jak na początku się wydaje, bo przez to koniec uderza mocniej. Rodzina Merit jest dysfunkcyjna, każdy z członków ukrywa jakieś sekrety, nikt ze sobą nie rozmawia i siebie nie słucha. Absurdu całej sytuacji dodaje fakt, że mieszkają w starym kościele, a wkrótce wprowadza się do nich Sagan, rzekomy chłopak Honor oraz jedynie parę lat starszy od głównej bohaterki brat nowej żony ich ojca, Luck. Obserwowanie ich dynamiki jest jednocześnie zabawne i smutne, ale to dopiero w momencie, gdy Merit wybucha, zaczynamy zdawać sobie sprawę z powagi tej historii i tego, co autorka stara się nam przekazać poprzez postać Merit. I wszystko nabiera nowego sensu. Warto mieć jednak na uwadze, że chociaż uważam, że to wartościowa powieść, zawiera w sobie elementy, które pewnym osobą mogą zaszkodzić, takie jak rozmowy o depresji, samobójstwie, czy homofobii.

Każdy z bohaterów tej historii ma do opowiedzenia swoją własną historię. Może i są odrobinę pokręceni, zepsuci, frustrujący, ale mają też w sobie smutek i samotność. Chociaż solidaryzowałam się z Merit, rozumiałam też jej członków rodziny. Chyba właśnie chodziło w ich historii - aby ukazać, że każda historia ma wiele stron i nawet dorośli ludzie, którzy rzekomo powinni mieć wszystko pod kontrolą, mogą być zagubieni, bo życie to jedna, wielka niewiadoma. A nikt nie daje nam instrukcji, jak radzić sobie w trudnych sytuacjach. I chociaż nie jest to romans, mamy tu też wątek miłosny, który jest w życiu Merit swego rodzaju światełkiem w tunelu, bo w Saganie w końcu znajduje zrozumienie, jakiego nie znalazła w nikim innym - pomimo nieporozumień i złych początków.

Pomimo wielu niepochlebnych opinii, uważam, że "Without Merit" to powieść zasługująca na to, by o niej mówić. Nawet pomimo paru niedoskonałości, jest to jedna z wartościowych młodzieżówek, które niosą ważny przekaz i mówią o tematach, których wielu z nas unika. Chociaż nie poleciłabym jej z czystym sercem każdemu, bo to trudna młodzieżówka, a przed lekturą warto zapoznać się z trigger warnings, wiele osób z pewnością odnajdzie w Merit cząstkę siebie.

Recenzja z bloga [Adres usunięty]

,,Każdy czasem pragnie być kimś innym. Kimś lepszym."

Merit to siedemnastoletnia dziewczyna która swoje dzieciństwo spędziła w kościele, wraz ze swoją dziwna rodziną.

Zapytasz dlaczego dziwną? Odpowiem ci. Żadne z nich nie potrafiło ze sobą rozmawiać. Chora Matka mieszkała w piwnicy a ojciec z nową żona na piętrze.

Merit czuła że nie pasuje do tej rodziny do tego siostra bliźniaczka to chodzący ideał, brat perfekcjonista, a wszystkiego dopełnia to że dziewczyna zakochała się w chłopaku swojej siostry.

I jeszcze te tajemnice które ciągną się za rodzina Vossów na każdym kroku.

Kiedy zaczną wychodzić na jaw zostaje tyłków jedno… zniknąć i nigdy nie wracać.

,,Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje. Czasami jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie".

,,Without Merit" to zdecydowanie książka dla ludzi o mocnych nerwach 🙈

Emocje jakie tu znajdziemy potrafią doprowadzić do łez. Merit zmagała się z własnymi emocjami. Uważała się za gorszą i niepotrzebną. Jeszcze tajemnice które wywołują w głowie burzę pytań; że jak, po co, dlaczego i jak do tego doszło. Kiedy na światło dzienne wychodziły kolejne tajemnice zaczynałam po części rozumieć główna bohaterkę.

Książka zawiera wiele ważnych tematów takich jak depresja, samobójstwo i trudne relacje rodzinne. Styl pisania autorki pozwala nam przebrnąć przez te cięższe do zrozumienia rozdziały, bo znalazłam i takie przy których miałam ochotę odłożyć książkę. Ale żeby nie było że książka zawiera tylko złe chwile dodam że znajdziecie tu trochę romansu i wsparcia które dziewczyna otrzymuje od Sogana chłopaka który starał się o nią troszczyć.

Więc podsumowując książka jest niezwykle emocjonująca i daje dużo do myślenia.

Pamiętajcie że nigdy nie jesteście sami. Jeżeli tak myślicie zwróćcie się o pomoc nawet do specjalisty który pomoże się Wam z tym uporać.

Polecam z racji niektórych wątków książka zdecydowanie na czytelników 16+.

😊ᴡʏᴊᴀ̨ᴛᴋᴏᴡᴀ

😉ᴢᴀʙᴀᴡɴᴀ

🤔sᴋᴌᴀɴɪᴀᴊᴀ̨ᴄᴀ ᴅᴏ ʀᴇғʟᴇᴋsᴊɪ

⭐️8,5/10

Merit Voss to nastolatka, której życie jest nieco pokręcone, jej rodzinę ciężko nazwać normalną, a sama boryka się z dodatkowymi problemami. Vossowie mieszkają w dawnym kościele. Piwnicę zajmuje chora matka, a na górze pozostaje całą reszta: Merit i jej siostra bliźniaczka o imieniu Honor, ich brat Utah, ojciec z nową żoną i ich synkiem.

Już sam ten obraz jest dość zabawny, chociaż to raczej śmiech przed łzy, zważając na ich relacje.😏

Merit czuje się nierozumiana, odstawiona na boczny tor, niepotrzebna. Pewnego dnia, podczas którego kupuje kolejny puchar do kolekcji, poznaje kogoś, kto na chwilę rozwieje jej szare myśli. Ale to przecież zbyt piękne, aby było prawdziwe... Sagan okazuje się bowiem chłopakiem jej siostry, a zamiast przychylnej sobie osoby, dziewczyna zyskuje tylko kolejny sekret do utrzymania w tajemnicy.

Co, jeśli sekrety wszystkich Vossów przestaną się mieścić w jej głowie?

Ile złego mogą one wyrządzić, wypowiedziane na głos?🥺

Długo zbierałam się do napisania tej recenzji, bo nie wiedziałam, od czego zacząć. 😉 Dużo się tu dzieje i nie zamierzam zdradzać Wam więcej z fabuły, ale jest naprawdę wyjątkowa. Zacznę jednak od bohaterów.

Merit polubiłam od samego początku. Myślę, że każdy w jakiś sposób i w jakimś stopniu może się z nią utożsamiać.

Fajna nastolatka, ze specyficznym, ale całkowicie trafiającym w moje gusta, poczuciem humoru, ze swoimi problemami i z ogromnym pragnieniem miłości i spokoju.

Autorka bardzo dobrze opisała jej stan, tak mi się przynajmniej wydaje. Dzieki narracji pierwszoosobowej i perspektywie Merit, mogliśmy wejść do jej głowy, posiedzieć tam chwilę i zobaczyć, poczuć, z czym musi się ona mierzyć.

Każdy z pozostałych bohaterów był w jakiś sposób wyjątkowy i każdy kryje w sobie głębię, która będzie powoli odkrywana. Bardzo łatwo jest ocenić coś/kogoś z zewnątrz, ale tutaj zobaczymy, że nic nie jest takie, jakie się wydaje, każdy ma jakąś historię i każde zachowanie jest czymś spowodowane.

To, czego zabrakło w rodzinie Vossów, to rozmowa. Komunikacja jest ogromnie ważna w każdej relacji i musimy o tym pamiętać, zanim będzie za późno.

Nie wiem, co sprawiło, że książka podobała mi się aż tak bardzo. Chyba po prostu całość, z wszystkimi tymi drobnymi elementami, tworzy coś wyjątkowego. Ten stary kościół, figura Jezusa w salonie, zbieranie pucharów za każdą porażkę, wątek z psem pastora, karmienie pączkami brata pod stołem czy wywieszanie śmiesznych tekstów na tablicę ogłoszeń tworzą ciekawy klimat, trochę komiczny, trochę absurdalny, ale nadający lekkości ciężkim tematom.

Nie będzie to książka dla każdego, musicie mieć na uwadze "trigger warnings" dotyczące depresji i próby samobójczej.

Jeśli jednak nie przeszkadzają Wam takie tematy, koniecznie sięgnijcie po "Without Merit". Poza skomplikowanymi relacjami, znajdziecie tu też sporo tych prostych i pięknych, cudowną przyjaźń, zalążek miłości, słodkie i wesołe chwile, wspaniałego Sagana i uroczego Moby'ego. 😊

Polecam! Najlepsza książka Hoover, jaką do tej pory czytałam. ❤️

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje. Czasami jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie."

📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚📚

"Without Merit" autorstwa Colleen Hoover, pierwszy raz czytałam kilka lat temu. Teraz skusiło mnie to śliczne wydanie, by powtórzyć sobie tą historię. O czym jest ta książka? O dziewczynie, która w domu pełnym osób, jest tak bardzo samotna i wyobcowana, że zastanawia się czy ktoś zauważy jej nieobecność. Postanawia nawet przeprowadzić eksperyment, przestaje mówić z ciekawości, kiedy inni to zauważą. 📚📚📚 "Mam dosyć tego, że to co mówię, nic dla nikogo nie znaczy. Przestanę więc mówić, żeby moje słowa się liczyły, gdy się odezwę." 📚📚📚 Nie mogę powiedzieć, że polubiłam Merit, bo czasami ciężko ją lubić. Ma siedemnaście lat, więc jej zachowanie nie zawsze było racjonalne. Wiele rzeczy, robiła pod wpływem emocji. Nie umiała sobie poradzić z gniewem i bólem, zawsze wtedy wpadała na nienajlepsze pomysły. Jej zachowanie, to w większości głośne wołanie o pomoc, o zainteresowanie, o trochę miłości. Ale z drugiej strony, nie ma co się dziwić. Jej rodzina nie należała do najlepszych. Nie miała w nich wsparcia. Każdy robił co chciał i przejmował się tylko sobą. Największym problemem jej rodziny, było zero komunikacji. Każdy egzystował koło siebie, problemy zamiatał pod dywan, tylko czekać, aż wszystko wyjdzie na jaw. Tylko czy rodzina to przetrwa, a może będzie to jej ratunek???

Autorka w tej książce porusza wiele ciężkich tematów, takich jak próba samobójcza czy depresja. Choć mam wrażenie, że te problemy są potraktowane pobieżnie.

Historia miłosna jest takim tłem, na pierwszy plan wysuwają się problemy rodzinne. Choć dzięki Saganowi, Merit, wiele zrozumie i wreszcie zacznie patrzeć na siebie pozytywnie.

"Without Merit" to książka o samotności, która aż boli. Autorka, pięknie operuje słowem, tą książka pełna jest emocji. Nie da się jej przeczytać na spokojnie. Ją się przeżywa. Emocje Merit są naszymi. Może nie będzie to moja ulubiona książka Colleen Hoover, ale na pewno na długo zapadnie mi w pamięć. Polecam wam poznać Merit😊

„Dzisiejszy dzień, jak absolutnie każdy inny, trwa zaledwie dwadzieścia cztery godziny, ale wydaje się ciągnąć dwa razy dłużej”.

Czytałam „Without Merit” kilka lat temu, a mimo wszystko robiąc rereading zaangażowałam się w nią ponownie. Colleen Hoover absorbuje mnie swoimi historiami emocjonalnie za każdym razem, gdy tylko chwytam za jej powieść.

Co lubię w Mer? Kolekcjonuje trofea.

Trofea, których nigdy nie zdobyła, a które przypominają jej o druzgocących momentach jej życia.

Poznajemy ją w kulminacyjnym momencie jej życia. W momencie, w którym nawarstwiają się wszystkie jej problemy z przeszłości a na światło dzienne wychodzą nowe sytuacje, które, po prostu, ją przerastają.

Książka z gatunku literatury młodzieżowej porusza ważne i wrażliwe tematy, które sprawiają ból, pokazując cierpienie bohaterów. To książka o trudnych rodzinnych relacjach, która ukazuje, że każdy z członków rodziny jest inny i zmaga się „ze swoim życiem na własny sposób”. Ta książka to walka. Przetrwanie, zmaganie się z depresją i próba popełnienia samobójstwa.

Przerażało mnie patrzenie, jak rodzina Merit skupia się tylko na sobie. Każdy z nich był członkiem rodziny, a zachowywał się, jakby żył osobno – sam ze sobą. To smutne. Oznaką nadziei okazał się Sagan, jego rysunki wpływały, nie tylko na Mer, ale i na mój odbiór lektury. Dzięki nim odbierałam wszystkie sytuacje bardziej dosadnie. Niemal bolesne okazało się reagowanie Mer na pomoc. Pełne zaprzeczenia spojrzenie sugerowało, że nie zmaga się ze swoimi słabościami.

CoHo potrafi przekazać historie w sposób, który osiada głęboko na dnie serca. Właśnie tak było w przypadku „Without Merit”. Niesie przekaz, ból i mnóstwo stresu, w oczekiwaniu na to „co jeszcze się wydarzy”…

Książki CoHo mają coś w sobie. Każda z nich w jakiś sposób, nawet minimalnie porusza jakąś cząstkę w nas. Żal nam bohaterów, czasami w jakiś sposób się z nimi solidaryzujemy, widzimy nasze odbicie. "Without Merit" to jej kolejna książka, która porusza ważny temat. Depresja to choroba, która dotyczy wielu ludzi, nie tylko młodych

"Zastanawiam się, czy gdybym uciekła, ktokolwiek w ogóle by to zauważył"

Autorka tworzy bohaterów, którzy są bardzo realistyczni. Merit myślała, że zachowuje się jak typową nastolatka. Miała wrażenie, że nikt jej nie dostrzega i tylko ona ma problemy. Na niczym jej nie zależało, była bardzo obojętna, bardzo zagubiona. Niestety nie zauważała jak wiele dzieje się dookoła niej. Coś, co powinno być dla nas sygnałem ostrzegawczym, dla niej było normalnością. Nie zdawała sobie sprawy ze swoich problemów do momentu, kiedy ktoś jej ich nie wskazał. Miałam trochę za złe jej rodzinie, że nie zauważyli zmiany w jej zachowaniu. Ich relacje był trudne, nie tworzyli typowej rodziny. Każdy z nich był zajęty samy sobą. Musiało dojść do krytycznej sytuacji, żeby jej rodzina mogła zobaczyć, z czym Merit zmaga się każdego dnia.

"Chciałbym, żebyś ty mogła polubić sama siebie tak bardzo, jak ja cię lubię"

Zachowanie Lucka również zasługuje na szacunek. Jako pierwszy nazwał jej problemy depresja. Sam zmagał się z podobnymi problemami, więc wiedział, że należy bardzo szybko jej pomóc. Z kolei Sagan cały czas próbował pomóc Merit. Wskazywał jej dobry kierunek i namawiał ją na rozmowy z jej rodzeństwem.

Merit to bohaterka, w której pewnie wiele nastolatków zobaczy siebie. "Without Merit" jest bardzo wartościową książką. Depresja to nie zawsze oznacza smutne osoby, zamknięte w sobie. Nie zamiatajmy problemów pod dywan, ale rozmawiajmy o nich. Książka ze względu na przesłanie mi się podobała, lecz nie będzie w moim top. Mimo wszystko polecam, zwłaszcza młodym ludziom💙

"Without Merit" Colleen Hoover

Wydawnictwo: Moondrive

Premiera: 11.o1.2o23

Merit Voss i jej specyficzna rodzina mieszkają w dawnym kościele. Pewnego dnia dziewczyna poznaje przystojnego chłopaka,który zrobił na niej ogromne wrażenie. Jak się później okazało jest to nowy chłopak jej siostry bliźniaczki. Sagan, bo tak właśnie ma na imię, staje się częstym gościem w ich domu.

Dlaczego Merit i jej rodzina mieszkają w dawnym kościele? Jak dziewczyna zniesie obecność Sagana w swoim domu? I co tak naprawdę łączy go z siostrą Merit.

Uwielbiam czytać książki Colleen Hoover. Autorka zawsze, treścią swoich książek, potrafi wywołać zamieszanie w mojej głowie. Byłam bardzo podekscytowana gdy przyszedł do mnie egzemplarz tej powieści i praktycznie od razu zabrałam się za jej czytanie.

W "Without Merit" poznajemy siedemnastoletnią dziewczynę i jej rodzinę. Jej bardzo specyficzną rodzinę. Każdy z domowników jest inny, na swój sposób wyjątkowy. Jednak dla większości uważani są za dziwnych.

Rodzina Vossów w nietypowy sposób weszła w posiadanie domu, który niegdyś pełniło funkcje kościoła. I to było już dla mnie niewiarygodne. Kto chciałby mieszkać w dawnym kościele?! A im bardziej poznawałam tę rodzinę tym bardziej byłam w szoku. Rodzina ta ukrywała wiele tajemnic. Każdy z domowników był inny,wszyscy mieli przed sobą sekrety. Ujawnienie ich mogło poróżnić ich między sobą albo wręcz przeciwnie zbliżyć do siebie. Jesteście ciekawi czy sekrety tej rodziny wyszły na jaw? Ja byłam bardzo ciekawa, i z wielką ciekawością czytałam każdą stronę.

Autorka w ciekawy i oryginalny sposób wykreowała swoich bohaterów. W szczególności Merit. Powiedzieć o niej, że była dziwna to jak nie powiedzieć nic. Pociągają ją wyjątkowe, dla niektórych wręcz dziwne rzeczy. Jest mało towarzyska, bardzo wycofana. Nie dogaduje się ze swoją rodziną. Uważa się za gorszą od nich,a może to oni uważają ją za mniej ważna od nich? Mimo iż mieszka w domu pełnych ludzi czuje się samotna.

Natomiast moją największą sympatię zdobył Sagan. Chłopak empatyczny i inteligentny. Momenty w książce z nim związane były często poważne ale i emocjonalne. Jego talent rysunkowy mnie urzekł. A wstawienie grafik jego pracy,moim zdaniem było bardzo dobrym osunięciem.

"Without Merit" zaciekawiła mnie swoim opisem jednak skłamała bym gdybym nie przyznała, że i okładka mnie urzekła. Wraz z poznaniem treści książki okładka jak i imię głównej bohaterki nabrało sensu. Czytałam tę ksiązke z wielkim przejęciem. Porusza ona wiele ważnych tematów takie jak: nie akceptację siebie,samobójstwo, depresję, orientacja seksualna oraz tolerancje. Ukazanie niedoskonałej rodziny było dobrym pomysłem. Tak naprawdę nie ma ludzi idealnych jak i nie ma rodzin doskonałych. A przynajmniej ja takich nie znam.

"Without Merit" to książka od której ciężko się oderwać. Bardzo dziękuję wydawnictwu za egzemplarz książki do recenzji co za tym idzie za możliwość poznania rodziny Vossów.

Cześć! Jestem Merit. Jestem dziwna, nigdzie nie pasuje i z nikim nie jestem w stanie złapać normalnego kontaktu. Co będzie jeśli zniknę ? Ktoś zauważy ? Jestem gorsza od innych, skrywam tajemnice, nie tylko swoje. Uwierzysz w to co mówię? A może jednak poznasz dokładnie moją historię i stanie się tu coś co zmieni Twoje zdanie na mój temat ?

„Nie podkreślaj swojej obecności. Spraw by czuło się twoją nieobecność”.

Collen Hoover wciągnęła mnie do świata Merit, dosłownie doprowadziła do tego, że nie chciałam rezygnować z tej historii nawet na moment. Dla mnie autorka jest mistrzynią ukazywania problemów z jakimi borykają się bohaterowie co często może mieć odzwierciedlenie w prawdziwym życiu. To fikcja literacka, a jednak przeprowadziła mnie przez wszystkie możliwe emocje… smutek, łzy i ciągle ściśnięte serce to pierwsze co przychodzi mi na myśl.

Nie mogłam się pozbierać. To pełna bólu, tajemnic i braku zrozumienia historia, która sprawi, że będziesz chciał/a się zatrzymać, otworzyć dokładnie umysł i oczy, żeby mieć pewność, że nie przejdziesz obojętnie obok spraw, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się błahe i nijakie.

Uważam książki autorki za niesamowite. Relacje, które wprowadza do swoich historii zawsze do mnie przemawiają. Tak też było tutaj. Nie przeczytałam jeszcze wszystkich jej książek ale ta zdecydowanie wybija się na jedno z pierwszych miejsc.

Merit mieszka w dawnym kościele i choć ma liczną rodzinę to czuje się samotna i nierozumiana. Jej rodzina skrywa pewne tajemnice, które ciążą na jej barkach i nie pomaga jej fakt, że właśnie zakochała się w chłopaku swojej siostry.

"Without Merit" jest to zupełnie inna pozycja od Colleen Hoover, które do tej pory wydała i miałam przyjemność poznać. We wcześniejsze historie autorki wkręciłam się bardzo szybko, tutaj natomiast na początku nie wiedziałam zbytnio o czym czytam, ciężko było mi się skupić na bohaterach, których jest dosyć sporo, a każdy z nich jest ważny dla fabuły, panował tutaj chaos. Jednakże po przeczytaniu już powieści uważam, że tak jak inne książki od Colleen jest to historia potrzebna, ma bardzo ważny przekaz i cieszę się, że w końcu i ją udało mi się poznać.

Główna bohaterka Merit do każdego z członka rodziny ma o coś pretensje, z nikim nie potrafi się dogadać przez co czuje się samotna i całkowicie inna. Nie ma wątpliwości, że gdyby zniknęła to raczej nikt by tego nie zauważył, nie ma osoby, która by za nią tęskniła. Jest to historia o rodzącej się depresji, problemach psychicznych i ukazująca jak ważna jest rozmowa - to dzięki niej możemy zrozumieć drugiego człowieka oraz naprawić niektóre sytuacje. Autorce udało się wywołać we mnie skrajne emocje, było mi smutno i przykro, że nikt nie dostrzegał tego co się dzieje z Merit i współczułam jej tego jak się czuła, momentami miałam wielką ochotę ją przytulić i pocieszyć. Na końcu jak się okazuje pozostali członkowie rodziny nie są tak doskonali jak Merit sądziła i ich opisywała, każdy z nich jest na swój sposób "nienormalny", ma swoje problemy i tak też jest w prawdziwym życiu, a wystarczy jedynie szczera rozmowa, aby się o tym przekonać i poznać drugiego człowieka, nawet jak się nam wydaje, że wszystko o nim wiemy. Polecam, warto przeczytać!

Merit ma siedemnaście lat i dość skomplikowaną sytuację rodzinną. Mieszka w dawnym kościele, piwnicę zamieszkuje matka, a ojciec ma nową żonę, z którą zajmuje parter. Na ścianie w salonie wisi figura Jezusa. Jakby tego było mało, Merit podkochuje się w chłopaku siostry bliźniaczki. Dziewczyna czuje się niezrozumiana i gorsza, ma poczucie, że nikt jej nie zauważa. Czy jej sytuacja się poprawi?

Without Merit to powieść Colleen Hoover, znanej pisarki literatury dla starszej młodzieży. Główną bohaterką i narratorką tego tytułu jest Merit. To siedemnastolatka, która czuje się gorsza – jak kopia siostry bliźniaczki. Uważa, że jest brzydsza, mniej lubiana nawet przez własnego brata. Sytuacji nie poprawia skomplikowana relacja rodzinna. Matka mieszka w piwnicy, z której nie wychodzi, a ojciec nie potrafi wychowywać własnych dzieci. Dodatkowo Merit wpada w oko chłopak, który umawia się z jej bliźniaczką.

Fabuła pokazuje kilka tygodni z życia głównej bohaterki. Wkraczamy do jej świata, obserwujemy, jak się czuje, co robi. Widzimy, że często podejmuje destrukcyjne dla siebie decyzje. Obok dzieją się kolejne rzeczy – nowi mieszkańcy domu, trudna relacja ojca i jego dwóch żon, a do tego napięta atmosfera między rodzeństwem.

Najważniejsze jednak jest to, co czuje Merit. Dziewczyna popada w otępienie, popełnia błędy, ale robi je świadomie. Próbuje poczuć się lepiej, udając siostrę. Nie zwierza się nikomu z tego, co czuje, a gdy dociera do granic wytrzymałości, gdy dopada ją wiele sytuacji jednocześnie, robi kolejną głupotę. To jest jak kubeł zimnej wody dla wszystkich mieszkańców domu, ale ich reakcje są skrajnie różne.

Czasem miałam wrażenie, że Merit sama siebie unieszczęśliwia. Zamiast myśleć racjonalnie lub czasem przełknąć coś, co ma do powiedzenia, robi kompletnie odwrotnie. Rozumiem, że znalazła się w niekomfortowej sytuacji, na dodatek była bardzo młoda, a jej psychika dość krucha, co było powodem podejmowania różnych nieracjonalnych decyzji. Niemniej czasem miała ochotę nią potrząsnąć. Jednak podczas czytania, mniej więcej w połowie powieści, zaczęłam jej współczuć. Dziewczyna wiele przeszła, choć pewnie niektórym podczas lektury wydawać by się mogło, że przecież nie była skrzywdzona, bita czy maltretowana. Jednak rany nie zawsze muszą być widoczne, fizyczne, czasem te psychiczne urazy są znacznie gorsze, a właśnie to spotkało Merit.

To moja pierwsza powieść Hoover. Nie wiem, czego się spodziewałam, jednak przyznam, że lektura mnie zaskoczyła. Zraniona bohaterka była postacią skomplikowaną, a niektórych wydarzeń się nie spodziewałam. Na plus wychodzi też fakt, że dostajemy kilka wątków – nie tylko dotyczący stanu Merit, lecz także uczuciowy i rodzinny. Dzięki temu powieść nie jest płaska.

Without Merit to książka dla starszej młodzieży, zresztą samo wydawnictwo zaleca ją czytelnikom 16+ i słusznie – trzeba mieć pewną wrażliwość, by przeczytać o tym, co spotkało główną bohaterkę i zrozumieć jej sytuację. Ja odebrałam tę książkę jako historię pełną emocji, często trudnych, a do tego podkreślającą psychiczne problemy bohaterki. I to było dla mnie najcenniejsze – pokazanie, że problemy młodzieży to nie tylko słaba ocena z kartkówki czy nieodwzajemnione zauroczenie.

Kolejny raz Colleen udowodniła mi, dlaczego tak właściwie uwielbiam jej powieści.

Uwielbiam ich lekkość, trzymanie w napięciu, oczekiwanie aż tytuł książki nabierze sensu.

Może i ta książka była dość oczywista w większości chwil, jednak potrafiła też nieźle zaskoczyć, definitywnie polecam.

Jednak jest coś, za co zawsze kochałam Hoover — za wyjątkową umiejętność pisania o emocjach. Tutaj mi tego zabrakło, mam wrażenie, że Colleen Hoover za bardzo skupiła się na wiarygodnym przedstawieniu problemów na rozwinięciu i zamknięciu wątków, że zapomniała włożyć w to wszytko emocji. Choć Merit to postać sprzeczna i pełna wewnętrznych konfliktów, z ręką na sercu przyznaję, że nie ma w niej uczuć. Choć problemy są ważne i dobrze, że ktoś o nich mówi, to ja jednak nie czułam nic, czytając tę książkę. Doceniam ją, jednak raczej do niej już nie powrócę — to nie ten typ lektury.

[Adres usunięty]

Collen Hoover totalnie podbiła moje serce swoimi dziełami, a ta książka ,,Without Merit'' odbiega od standardowego przesłania autorki o zawiłych historiach miłosnych dwójki bohaterów, To coś totalnie nowego, niezwykle wciągającego i zachwycającego. Historia rodziny nietypowej, która poprzez swoje tajemnice daje człowiekowi wiele do myślenia. Porusza do głębi i nie pozwala się od niej oderwać. Jak dla mnie 5/5 i serdecznie polecam każdemu :D

Dawno nie pisałam recenzji, ale po wszystkich emocjach, które odczuwałam po kolei w trakcie czytania tej książki stwierdziłam, że to nie ma znaczenia. Książka jest po prostu godna polecenia i zasługuje na miano usłyszanej wśród młodych czytelników.

Więc myślę, że warto zacząć od tego iż dostałam tę książkę całkowicie przypadkowo, ale z samą autorką miałam już do czynienia, więc i ta pozycja szybko zaaklimatyzowała się na mojej półeczce.

Nawet jeśli blurb wydał mi się dziwny... w kontekscie... niepasowania do niczego?

To w końcu Colleen, która pisze całkiem wartościowe książki, choć nie wszystkie są dla mnie godne polecenia.

Bohaterka wzbudziła u mnie ogromną sympatię już od pierwszej strony tej książki i myślę, że to jest lepsze źródło do określenia czy warto ją kupić.

Tytułowa Merit (swoją drogą czy tylko mnie to imię wydaje się... dziwne? Jak się domyślacie słowem klucz tej pozycji zdecydowanie jest słowo DZIWNE) mieszka w jednym domu wraz z.. ojcem, siostrą bliźniaczką, która wcale nie jest taki identyczna jak się wszystkim wydaje, starszym bratem i macochą wraz z jej synem, czteroletnim Mobym, który jak każdy czterolatek wzbudza sympatię... a czy wspomniałam już o matce żyjącej w piwnicy cierpiącej na fobię społeczną (która nie do końca powstrzymuje ją od posiadania przyjaciół)?

W toku wydarzeń dowiadujemy się, że Litr Vossów jak nazywano dom (choć tak naprawdę to kościół) tej niezwykłej rodziny posiada jeszcze dwóch nowych mieszkańców równie intrygujących i dziwnych jak pozostali.

Zastanawialiście się kiedyś dlaczego wasza rodzina nie może być jak każde inne NORMALNE gospodarstwo domowe pełne ludzi? Jeśli tak - nie pozostaje wam nic innego jak przy najbliższym pobycie w księgarni sięgnąć po Without, Merit Colleen Hoover. Jeśli nie... nie jestem pewna czy nie zmienicie zdania po tej lekturze, ale naprawdę nie martwcie się! Anormalność jest całkowicie zdrowa. Co za wszelką cenę próbują sobie udowodnić członkowie tej rodziny.

Hobby głównej bohaterki jest zbieranie porzuconych pucharów za każdym razem gdy przydarzy jej się coś makabrycznego, a powód tego jest tak komiczny, że aż zasługuje na uwagę!

Jeśli to was jeszcze nie przekonało to po pierwsze - nie wiem co tu jeszcze robicie, a po drugie zastanowiłabym się czy nie pomyliliście gatunków, w których poszukujecie książki do przeczytania. Mniejsza z tym... Ta książka ma w sobie naprawdę wiele do zaoferowania, dzieli się na wiele smacznych warstw, które układają się we wspólną całość pełną wielu smaczków. Porusza w delikatny sposób problemy ludzkie w życiu codziennym, a mimo to nadal rozbawia i napełnia chęcią poznawania jej coraz głębiej.

Możecie ją potraktować jako lekką lekturkę i powoli odkrywąć wszystkie tajemnice chowane przez lata w owym Litrze Vossów, ale możecie też zagłębiać się w to i spojrzeć na wszystko z innej PERSPEKTYWY.

„Siedemnastoletnia Merit na pewno nie ma normalnego życia. Jej schorowana matka mieszka w piwnicy,

a ojciec na górze – z nową żoną i dziećmi z obu małżeństw. Jej siostra bliźniaczka, śliczna Honor, to chodzący ideał, a brat Utah – nieznośny perfekcjonista. Merit czuje, że jest ich zupełnym przeciwieństwem, że wciąż robi coś nie tak, jak powinna, a na dodatek stale przydarza jej się coś złego.

Najbardziej bolesne są dla niej jednak kolejne tajemnice, które coraz bardziej oddalają od siebie członków rodziny. W tym sekret samej Merit: dziewczyna zakochuje się w chłopaku swojej siostry. Sytuacja zaczyna ją przerastać. Rezygnuje ze szkoły, zaszywa się w domu i po cichu „znika z własnego życia”, a w końcu postanawia opuścić dom na zawsze. Jednak jej plan nie wypala i musi zdecydować… czy może dać drugą szansę nie tylko swojej rodzinie, ale również sobie.”

Uwielbiam twórczość Colleen Hoover i po jej książki mogę sięgać w ciemno, więc zawsze, gdy widzę zapowiedź jej kolejnej powieści, cieszę się jak małe dziecko. Jakiś czas temu na naszym rynku wydawniczym ukazała się jej kolejna książka Without Merit, która uwiodła mnie samą okładką, a dość dziwny i tajemniczy opis tylko i wyłącznie podsycił moją ciekawość. Czy to kolejna historia, która wywołała we mnie ogrom emocji? Oczywiście, że tak, bo na tym polu Hoover nigdy nie zawodzi. Książka zaczyna się dość leniwie i przyznam szczerze, że miałam maleńki problem, by wkręcić się w fabułę, jednak na całe szczęście taki był tylko początek i później na maksa zostałam wciągnięta w wir wydarzeń.

Zdecydowanie jest to inna książka niż te, do których przyzwyczaiła mnie autorka, a jej lektura nie jest wcale lekka i łatwa. Autora pochyliła się nad problem, który dotyka wiele osób i który niestety nie zawsze jest zauważany, a nawet dość często jest bagatelizowany. Merit żyje w dość nietypowej rodzinie, wraz z ojcem, rodzeństwem i macochą mieszka w kościele, który ojciec przerobił na dom. Już samo to jest dziwne, a na dodatek jej matka także mieszka z nimi, bo zajmuje piwnicę, w której mieści się jej lokum. Dziwna rodzina, ale cóż przecież każdy ma prawo żyć, tak jak chce. Tylko, że niestety rodzina ma mnóstwo tajemnic, a każdą z nich zna Merit. Dziewczyna dusi się nimi i nie ma o tym z kim porozmawiać, a tajemnice coraz bardziej ją przytłaczają i dołują, przez co bardziej zamyka się w sobie. Dopiero, gdy na jej drodze staje Sagan, który wyciąga do niej pomocną dłoń, dziewczyna zaczyna rozumieć, że ma problem, z którym sama sobie nie poradzi. Tak prawdę powiedziawszy, to cała rodzina Vossów ma problemy, które niszczą ich od środa, a ciężary tajemnic odbierają radość życia…

"Mam tego dość. Mam dość tajemnic i mam dość kłamstw. I męczy mnie to, że jestem jedyną osobą w tym domu, która musi zachowywać wszystkie sekrety."

Colleen Hoover kolejny raz zapewniła mi literacką ucztę i dostarczyła mnóstwa wrażeń. To Hoover w nowym, ale niezmiennie dobrym wydaniu i z czystym sumieniem polecam ją wszystkim jej fanom. Książka przepełniona jest emocjami, niekoniecznie tymi dobrymi, podczas czytania nie raz czułam frustrację i bezsilność, byłam zła, rozgoryczona i wściekła. Momentami trudno było mi zrozumieć zachowanie poszczególnych członków rodziny, ale końcówka książka otworzyła mi oczy na wiele spraw i wtedy wszystko stało się dla mnie zupełnie jasne.

"Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje.

Czasem jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie"

Without Merit to książka niezwykle prawdziwa, głęboka i przede wszystkim poruszająca. Autorka znów udowodniła mi, że nie boi się pisać o rzeczach trudnych i niezwykle bolesnych, a każde słowo, które przelała na papier, trafiło wprost do mojego serca. W tej książce nie znajdziecie pięknej i cukierkowej historii miłosnej, autorka skupiła się na czymś zupełnie innym, pochyliła się nad problem, który dotyka coraz więcej osób. Mam wrażenie, że dzięki temu historia Merith i jej rodziny może pomoże komuś, kto tej pomocy będzie potrzebował. To piękna i wartościowa opowieść, która poruszy Wasze serca i nie da o sobie zapomnieć.

Gorąco polecam! Colleen Hoover nigdy nie zawodzi!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Otwarte.

Sylwia

Colleen Hoover przyzwyczaiła mnie do zaskakujących i wgniatających w fotel historii, które zawsze wprawiają mnie w zachwyt. Autorka w swoich powieściach porusza ważne problemy, z którymi większość z nas w jakimś stopniu: większym, bądź mniejszym się mierzy. Dlatego nie jestem zdziwiona, że i tym razem Colleen postawiła na wplecenie w swoją historią ważnych aspektów, na które z pewnością warto zwrócić uwagę. Tą książka autorka nie sprawiła, że ponownie zakochałam się w jej twórczości.

Merit to siedemnastoletnia bohaterka książki, która posiada dość niezwykłe hobby. Zbiera trofea, kupuje je, dostaje w prezencie za osiągnięcia, których nie zdobyła - tylko po prostu lubi je kolekcjonować. Z całą swoją rodziną mieszka w domu przerobionym ze starego kościoła. Jest ona, jej siostra bliźniaczka Honor, brat Utah, tata i jego nowa żona Victoria. I jakby tego było mało, na dole, w takiej jakby piwnicy zamieszkuje ich mama, która nigdy z niej nie wychodzi. Wszystko wydaje się być nie tak w tej rodzinie. Merit nie mogąc poradzić sobie z sekretami jakie oddalają członków rodziny, coraz bardziej zamyka się w sobie, a żaden z jej bliskich nie dostrzega nawarstwiającego się problemu u dziewczyny. Dlatego też, gdy pewnego dnia w sklepie spotyka atrakcyjnego chłopaka - Sagana, który patrzy na nią wzrokiem, jakiego Merit dawno nie doświadczyła, daje się ponieść chwili. Jeden pocałunek, o którym nie będzie mogła zapomnieć. Do jej zwariowanego świata dołączy jeszcze jeden sekret: pocałunek chłopaka jej siostry. I gdy sytuacja zaczyna ją przerastać, dziewczyna całkowicie rezygnuje ze szkoły, zaszywa się w swoim pokoju po cichu znika z własnego życia, a w końcu postanawia opuścić dom na zawsze...

"Chyba czasem ma się po prostu szczęście i dostaje się rodzinę, z którą można tworzyć więzi. Czasem jest się skazanym na takich krewnych, którzy nie robią nic innego, tylko popełniają błędy, za które nie muszą przepraszać."

Wiecie, jak kocham twórczość Colleen Hoover, jej książek zawsze wyczekuje z ogromnym zaciekawieniem. Tym razem autorka ukazuje nam historię rodziny, która jest chyba jedną z bardziej destrukcyjnych rodzin z jakimi miałam okazje się poznać. Każdy z nich mierzy się z własnymi problemami, skrywają sekrety, które tylko wyniszczają ich od środka i sprawiają, że zamiast się wspierać wzajemnie jako rodzina, oni coraz bardziej się od siebie oddalają i sprawiają, że ich rodzina robi się patologiczna. Merit jako nastolatka, która jest bardzo wrażliwa, obserwując to wszystko co się dzieję, wyłącza się z życia. Zamyka się w swoim pokoju, nie uczęszcza do szkoły, sama mierzy się ze swoimi demonami, a pozostali członkowie rodziny, nie dostrzegają z czym ona także musi się zmierzyć, tylko dodatkowo jeszcze oni obarczają ją swoimi problemami. Zadziwiające jest to, że nikt nie zauważa jej wyobcowania, nie reagują, gdy Merit nawet nie wstaje rano z łóżka. Ojciec nie ma pretensji, że nie chodzi do szkoły. Dlatego to osamotnienie i brak pomocy pcha Merit do głupich czynów, których konsekwencję odbiją się na całej rodzinie.

Cała akcja książki przebiega dość powolnie, na spokojnie poznajemy członków rodziny z perspektywy nastolatki. Merit ma siostrę bliźniaczkę, która jest idealna, piękna i lubiana w szkole. Zawsze ta lepsza. I nie ma znaczenia, że obie wyglądają jak dwie krople wody, są identyczne. Jednak to Merit postrzega siebie jako tą gorszą, brzydszą i niedocenioną przez innych. Utah ich brat, także został przedstawiony jako profesjonalista w każdym calu. Dlatego nie ma się co dziwić, że pośród tak idealnego rodzeństwa, Merit nie czuje się dobra dla tej rodziny, nie czuję się sobą. Ogromnie spodobało mi się wykreowanie Merit - nastolatka taka jak inne, lecz nie końca. Ona podąża swoimi ścieżkami, stara się być sobą w tym pokręconym świecie. Jedynie potrafił dostrzec to Sagan, chłopak jej siostry, który dla Merit był zakazany.

"Without Merit" porusza wiele bolesnych i trudnych tematów. Pokazuje prawdę, jak wyniszczające są kłamstwa i sekrety. Uświadamia nas, że często szczera rozmowa i głośne wołanie o pomoc przynosi pożądane efekty i może być niezbędnym czynnikiem do wybaczenia.

To bardzo wyczekiwana przez mnie książka, na którą już nie mogłam się doczekać. Za sprawą „Maybe someday” i „It ends with us” stałam się prawdziwą fanką Colleenm, choć „Hopeless” nie przypadło mi do gustu. Początkowo zostałam zniechęcona na jakiś czas do jej twórczości, właśnie za sprawą tej ostatniej, ale teraz zaczynam się coraz bardziej przekonywać do sięgnięcia po wszystkie książki jej autorstwa.

Hoover porusza wiele istotnych kwestii, które mają ogromną wagę. Jednak porusza je w taki nieprzytłaczający sposób. Dzięki temu lekkiemu i prostemu stylowi książka dostarcza czytelnikowi kilku przyjemnie spędzonych godzin. Przyznaję, że początkowo ciężko było mi się wciągnąć, ale gdy to już zrobiłam, to lektura upłynęła mi błyskawicznie. Bardzo podoba mi się to, że Hoover w swoich historiach stroni od erotycznie wulgarnych i ordynarnych sytuacji oraz iście prostackich dialogów bohaterów. Relacje, jakie buduje pomiędzy bohaterami zawsze są subtelne i autentyczne. Co do kreacji bohaterów, to też nie mam większych zażaleń, choć Merit zdarzyło się mnie zirytować swoim postępowaniem czy rozumowaniem.

Werdykt końcowy 3 vs 1. „Without Merit” jest kolejną książką, którą będę wszystkim zachwalać.

Czasami w tej szarej, przytłaczającej nas codzienności brakuje nam jakichkolwiek spontanicznych sytuacji, odrobiny szaleństwa, chwil zapomnienia, które dają tak bardzo potrzebne wytchnienie. W życiu siedemnastoletniej Merit istnieje wiele nawarstwiających się przyczyn, które sprawiają, że dziewczyna z każdym kolejnym dniem coraz bardziej zamyka się w sobie - rozwiedzeni rodzice, obłudna macocha, matka mieszkająca w piwnicy. Dlatego też, gdy pewnego dnia w miejscowym sklepie ze starociami spotyka Sagana, atrakcyjnego chłopaka, który patrzy na nią wzrokiem, jakim nie patrzył nikt przedtem, daje się całkowicie ponieść chwili. Jeden pocałunek, o którym długo nie będzie w stanie zapomnieć. Jedna pomyłka, która ją zdruzgocze. Wkrótce bowiem okazuje się, iż to chłopak jej bliźniaczki, Honor. Jak Merit porodzi sobie z tą niezręczną sytuacją? Czy ze względu na rodzinne więzy będzie w stanie o nim zapomnieć?

"Nie każdy błąd zasługuje na konsekwencje. Czasami jedyne, na co zasługuje, to przebaczenie."

Do książek Colleen Hoover nie trzeba mnie w żaden sposób przekonywać. To jedna z moich ulubionych autorek i szczerze mówiąc biorę jej nowe dzieła w ciemno - i praktycznie nigdy się nie zawodzę. Czy jednak i tym razem Hoover spełniła moje oczekiwania? Zacznę od samej narracji, która tak jak przeważnie, poprowadzona została w formie pierwszoosobowej. Według mnie rozwiązanie to w romansach sprawdza się idealnie, a poznawanie historii bezpośrednio z perspektywy Merit pozwala poznać nam zarówno ją samą, jak i kłębiące się wewnątrz niej emocje. A jak się już wkrótce okazuje, jest ich naprawdę wiele.

Colleen w pozycji tej wykreowała całą gamę skrajnie różnych, charakterystycznych postaci. Każdą z nich poznajemy jednak oczami nastolatki, dlatego też rozgryzienie ich prawdziwego oblicza wymaga od czytelnika czasu. Merit wydawać by się mogło jest zwykłą, niesprawiającą zbytnich problemów nastolatką, której zdecydowanie brakuje pewności siebie. Swoją siostrę Honor, choć wyglądają jak kropla w kroplę, uważa za o wiele atrakcyjniejszą, bardziej przebojową, zwyczajnie od niej lepszą. Z kolei jej starszego brata Utaha cechuje czysta perfekcja, w każdym, nawet najmniejszym calu, poczynając od skrupulatnej nauki i świetnych wyników, na schludnym, nieskazitelnym ubieraniu się kończąc. W historii tej pojawiają się również rozwiedzeni rodzice, walcząca z wyniszczającą chorobą matka, która od dłuższego czasu samotnie mieszka w piwnicy oraz ojciec, który związał się z jej byłą pielęgniarką i miał czelność sprowadzić ją pod wspólny dach. Dach, który już sam w sobie jest dosyć osobliwy, gdyż cała rodzina mieszka w budynku, który niegdyś był kościołem.

Pióro Hoover jest lekkie i niezwykle przyjemne w odbiorze. Z pewnością nie można odmówić jej niesamowitej zdolności tworzenia przejmujących i przede wszystkim wciągających historii. Przeważnie z jej dziełami zarywam całe noce, tym razem również za oknem już świtało, gdy przewracałam ostatnie strony tej książki, zwyczajnie nie mogąc się od niej oderwać. W ostatnich pozycjach Colleen można zauważyć, iż autorka stara się eksperymentować z tematyką i za każdym razem zaskakiwać czytelnika czymś nowym. I o ile "It ends with us" naprawdę mnie urzekło, tak w "Without Merit" zabrakło mi tego, co w jej książkach cenię sobie najbardziej - tej kulminacji skrajnych i silnych emocji. Hoover porusza w swoich książkach ludzkie słabości i liczne problemy, tym razem ukazała całe ich spektrum, kreując dysfunkcyjną, wręcz przerysowaną rodzinę, w której każdy z jej członków zmaga się z własnymi demonami. Nie zabrakło również subtelnego wątku romantycznego, w którego tworzeniu Colleen jest moim zdaniem mistrzynią, jednak w pozycji tej stanowi ON jedynie tło. Autorka nakreśliła historię ukazującą skomplikowane rodzinne relacje, efekty przemilczenia dotykających nas spraw oraz żmudny i powolny proces wybaczania, zarówno innym, jak i sobie.

Podsumowując, "Without Merit" jest z pewnością czymś nowym i niepowtarzalnym w twórczości Hoover. Myślę, że śmiało mogą dać jej szansę osoby, które do tej pory nie były przekonane do jej dzieł. I chociaż nie należy ona do moich ulubionych, to bez wątpienia jest to wciągająca, zmuszająca do refleksji pozycja.

Tekst pochodzi z bloga: [Adres usunięty]

BEZ MERIT

Bohaterowie Without Merit to postacie skomplikowane. Nikt z nich nie jest oczywisty. Poznajemy każdego z nich oczami głównej bohaterki i na podstawie jej ocen kreujemy własne, jednak czas to wszystko weryfikuje. Czy Honor faktycznie jest taka śliczna, idealna, lubiana i leci tylko na umierających chłopaków? Czy Utah naprawdę jest takim przebrzydłym perfekcjonistą, ukrywającym ohydne sekrety? Czy Victoria zniszczyła małżeństwo rodziców Merit, ojciec nie potrafił rozwiązać sytuacji, więc mieszka zarówno z obecną, jak i byłą żoną, a Victoria pierwsza, czyli matka Merit nie pozwala sobie pomóc? Czy naprawdę to wszystko jest takie czarno-białe? Merit sądzi, że tak. Ta sama Merit nie ma pojęcia, jak bardzo się myli.

Bardzo podobało mi się, że tym razem Colleen Hoover skupiła się bardziej na wątku psychiki naszej głównej bohaterki oraz jej relacjami z rodziną, niż na romansie. Trzeba przyznać, że były to o wiele ciekawsze tematy, niż znajomość Merit z Saganem. Pojawił się wątek agorafobii (co śmieszniejsze, kiedyś pisałam, jaki świeży to wątek w literaturze, a teraz spotkałam się z nim trzy razy w ciągu jednego tygodnia) oraz depresji. I ten ostatni był chyba najlepiej rozwinięty i poprowadzony. Na początku, nawet czytelnik się tego nie spodziewa, aż w końcu pewne sprawy wychodzą na jaw i składamy sobie wszystko w całość. Wszystkie małe szczegóły, gesty, zachowania. Wielki plus za to.

Standardowo, CoHo wywołała u mnie łzy i przyznaję się do nich bez bicia. Hoover po prostu po mistrzowsku wzbudza emocje. Nieważne jak zwariowane będą relacje między bohaterami, czym będą się zajmowali i jak skończy się ich historia. Jedno jest pewne - zawsze będzie to lektura ogromnie angażująca czytelnika, emocjonująca, wciągająca i ekspresowo pochłaniająca.

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały o przeciętnej długości. Naszym pierwszoosobowym narratorem jest Merit i to jej oczami oglądamy świat, Litr Vassów i wszystkich jego mieszkańców. Nie wiem, jak z sympatią do bohaterki (u mnie było z nią średnio), ale na pewno czytelnik zaangażuje się w jej losy. Stanie się tak również po części przez styl pisania autorki, która ma przyjemne w odbiorze pióro i prowadzi historię tak zgrabnie, że ciężko będzie odłożyć książkę na bok. Ja pochłonęłam ją w naprawdę ekspresowym tempie.

Książka dostaje również ode mnie plusa za urozmaicenie w postaci rysunków. Nie ma ich zbyt wiele, jednak wszystkie ilustracje, jakie Sagan narysował dla Merit, znalazły swoje miejsce na stronach powieści, co zdecydowanie pozwoliło lepiej je sobie wyobrazić i zinterpretować.

PODSUMOWUJĄC

Without Merit, to kolejna powieść Colleen Hoover, która przypadła mi do gustu. Nic na to nie poradzę, że jej styl pisania zdecydowanie do mnie przemawia i potrafi obudzić we mnie masę emocji. Zdecydowanymi zaletami tej książki są: pomysł na historię, kreacja bohaterów oraz postawienie na poważniejsze tematy, zamiast skupiać się jedynie na romansie. Myślę, że powieść spodoba się fankom Colleen Hoover oraz miłośnikom obyczajówek poruszających tematykę depresji i trudnych relacji rodzinnych. Będzie to też idealna lektura na jeden wieczór, bo czyta się ją naprawdę szybko.

Polecam Wam Without Merit, a sama czekam już z niecierpliwością na All your perfects!

Merit nie ma normalnego życia. Jej matka mieszka w piwnicy i z niej praktycznie nie wychodzi, boi się ludzi. Z kolei na piętrze mieszka ojciec z nową żoną i dziećmi z obu małżeństw. Honor jest śliczną bliźniaczką, Merit uważa ją za tę lepszą. Brat Utah - ułożony, wszystko ma starannie zaplanowane, nie ma u niego miejsca na spontaniczność. Jest jeszcze Moby - owoc romansu z Victorią.

Dziewczyna czuje, że jest ich totalnym przeciwieństwem. Ciągle jej się coś nie udaje. W dodatku wydaje się, że rodzina zaczyna się oddalać od siebie, a wszystkiemu temu były winne tajemnice. Bo każdy z nich coś skrywał.

Merit poznaje chłopaka. Sagan wydaje się być nią zaintrygowany, a ona sama się dziwi, kiedy ten ją całuje i czuje tę chemię między nimi. Jednak wszystko to znika, kiedy się okazuje, iż chłopak myślał, że całuje Honor - jej siostrę... To dobija Merit. Czuje się jeszcze gorsza, a los wydaje się z niej kpić, kiedy w swoim domu zastaje Sagana.

Cała ta sytuacja i te wszystkie tajemnice zaczynają ją przerastać. Przestaje chodzić do szkoły, śpi całymi dniami, zaszywa się w pokoju. W pewnym momencie postanawia zrobić drastyczny krok. Co prawda żałuje go i całe szczęście jej się nie udaje. Czy uda jej się polubić własną siebie? Czy ich rodzina znów będzie normalna?

Pokładałam duże nadzieje w nowej książce Hoover, zwłaszcza, że It ends with us nie porwało mnie tak jak innych czytelników. Niestety, tutaj poczułam dokładnie to samo. Mam wrażenie, że jej książki z poważniejszymi zagadnieniami totalnie do mnie nie przemawiają. Nie zrozumcie mnie źle, są to poważne i ważne problemy, ale według mnie nie do końca potrafi to oddać. Nie wychodzi jej to tak dobrze, jak inni się zachwycają.

Merit nie zdaje sobie sprawy z tego, co jej dolega. Nie widzi, że tak naprawdę to wszystko ją przerasta. Rozpaczliwie pragnie normalnej rodziny, czyli takiej bez tajemnic i dziwacznych sytuacji. Nie potrafią nawet przetrwać jednego wspólnego posiłku do samego końca. Uważa się za gorszą, a Honor wydaje się jej być tą lepszą. Czuje, że gdyby zabrakło Honor, to wszyscy by to zauważyli i się tym przejęli. A gdyby ona sama zniknęła, nikt by tego nie dostrzegł.

Mam za to mieszane zdanie, jeśli chodzi o Sagana. Mam wrażenie, że autorka miała na niego jakiś pomysł, ale nie do końca go dopracowała. Czuję, jakby czegoś brakowało w tej postaci. To ON uświadamia Merit, że dziewczyna musi przede wszystkim pokochać siebie, jeśli chce ruszyć dalej. Wydaje się być jej oparciem, ale odnoszę wrażenie, że to trochę takie na siłę.

Honor ma za sobą przykre wydarzenie, jeśli chodzi o uczucia. Jej siostra uważa, że ciągnie się to za nią, bo ta spotyka się z chłopakami, którym zostało już nie wiele czasu. A w rzeczywistości powód jest inny.

Utah z kolei nie jest świadomy tego, jaką kiedyś wyrządził krzywdę. Może inaczej - wie, że źle postąpił, ale myślał, że wszystko zostało zapomniane.

Jeśli chodzi o ich rodziców...Chyba nie zrozumiem zachowania ojca. Wdał się w romans, zostawił matkę swoich dzieci, która zamieszkała w piwnicy, ożenił się z Victorią, ma z nią dziecko...Ale i tak wciąż wraca do tamtej. Kocha ją. Myślę, że wszystko to zaczęło się w chwili, kiedy nie powiedział swoim dzieciom prawdy o ich matce.

Styl i język, jakimi posługuje się autorka, to nic innego jak prostota. Przez to czyta się w miarę szybko, aczkolwiek uważam, że rozdziały są troszeczkę za długie.

Nie mówię, że jest to zła książka. Jest to dobra książka, bo porusza poważny problem, na który trzeba zwracać uwagę. Pokazuje, że człowiek nie zdaje sobie sprawy, w którym momencie ta cienka granica zostaje przekroczona. Nie widzi objawów, dopóki ktoś mu ich nie uświadomi. Uważam jednak, że niestety, ale Hoover nie poradziła sobie z tym. Nie poczułam tego. Przedstawiła problem, odsłoniła wszystkich tajemnice i co? Nic. Jest to jednak moje zdanie i macie prawo się z tym nie zgodzić :).

Recenzja pochodzi z bloga [Adres usunięty]