Wino z Malwiną

Uwielbiam książki pani Kordel. Sięgam po nie ślepo i wiem, że mi się spodobają. Do tej pory na żadnej się nie zawiodłam i każda umiliła mi wieczory, które poświęciłam na przeczytanie jej. Gdy zobaczyłam zapowiedź „Antolki" to oczywiste, że się ucieszyłam. Zwiastowało to kolejną ciekawą historię, przy której spędzę kilka wieczorów. Czy „Antolka" jest równie dobra jak poprzednie książki tej autorki, czy może moje zdanie na temat jej twórczości się zmieniło?

Gdy miałam już książkę „Antolka" w dłoniach, doznałam małego rozczarowania, gdyż okazało się, że ta pozycja ma niewiele stron i do tego posiada dużą czcionkę oraz spore marginesy. To wszystko sprawiło, że czyta się ją bardzo szybko i jest to książka na raz. Do samej historii podeszłam z bardzo pozytywnym nastawieniem. W końcu powieści pani Kordel zawsze mi się podobały. Oczywiście nie przeczytałam opisu i byłam zaskoczona, że tym razem główna bohaterka ma tylko dziewiętnaście lat. Zwiastowało to coś nowego, innego niż pozostałe historie spod pióra pani Magdy.

Teraz, gdy jestem po lekturze „Antolki" nie do końca wiem jak ocenić tę pozycję. Z jednej strony czytało mi się ją świetnie. Kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu, że styl pani Kordel mi odpowiada. Jednak sama historia średnio przypadła mi do gustu. Owszem, byłam ciekawa jak potoczą się wydarzenia, jak rozwiążą się problemy Antolki, ale gdy już dostawałam te rozwiązania to niezbyt mi one pasowały. Samą Antolkę, również, średnio polubiłam.

„Antolka" trochę mnie rozczarowała, gdyż spodziewałam się, że ciekawszej historii, a ta niezbyt wpasowała się w mój gust czytelniczy. Nie zmienia to jednak faktu, że po książki pani Kordel nadal będę sięgać i już nie mogę się doczekać kolejnej pozycji.

Raz do roku każdy z nas ma taki dzień, że chce być z rodziną. Chce go spędzić z uśmiechem na twarzy, w miłym gronie. Mało kiedy zdarza się, że spędzamy ten dzień sami. Tak chodzi właśnie o urodziny. W tym dniu postanowiłam napić się wina z Malwiną. Dalsze losy Majki, jej rodziny i przyjaciół z uroczego miasteczka w Sudetach bawią i uświadamiają, że nie wszystko czego się spodziewasz i co sobie zaplanujesz jest zrealizowane oraz na pewno się wydarzy. Mimo, że w urodziny każdy składa nam życzenia „spełnienia marzeń” to nie zawsze tak jest. Majka wie o tym chyba najlepiej. W Uroczysku bowiem, sezon na cuda chyba już się zakończył.

W malowniczym pojawia się Niemka, która wywołuje burze w miasteczku i życiu Majki. Majka bowiem prowadzi pensjonat, jest przykładną matką, dobrą przyjaciółką i znakomitym pedagogiem, niestety spokojne życie nie jest jej pisane. Co prawda goście dopisują, przyjaciele i domownicy mają się świetnie, ale niespodziewanie w Malowniczym pojawia się osoba, która wywołuje burze, spokój miasteczka zostaje zachwiany i wszyscy nastawiają się na walkę z nieznajomym i pewnie nieobliczalnym wrogiem.

Trzecie spotkanie z Magdaleną Kordel to już czysta przyjemność. Książka przeczytana błyskawicznie – dwa wieczory, odrobina wina i trochę słodyczy. Coś dla duszy i ciała zebrane w jednym miejscu. Wciągająca, świetnie napisana, a przede wszystkim bawi czytelnika. Szczególnie fragment, w którym ksiądz proboszcz spotyka się w nocy z jednym z mieszkańców Malowniczego, który jest prześladowany przez opętaną żonę i córkę. Po tym fragmencie 10 minut śmiałam się do łez. Ale zaraz zaraz – pewnie się zastanawiacie jak to jest. Wino z Malwiną, a ja tu o Majce piszę? No więc Malwina to nasza tajemnicza Niemka. Wraca do Polski z rodzinną misją. Misją, w której pnącza winorośli będą odgrywały znaczenie nie tylko wizualne, a rubinowy płyn odegra ważniejszą funkcję.

Magdalena Kordel wprowadziła w tej części nowych bohaterów, którzy mieszają i napędzają akcję, ale też drażnią nasz humor. Powodują uśmiech na twarzy oraz zaciśniętą pięść. Złość, radość, gniew, zachwyt, a to tylko kilka uczyć jakie towarzysza nam przy poznawaniu szalonej polonistki, która ma zastąpić Majkę. Również tajemniczy Pan Bronek, który ma być schorowanym staruszkiem okazuje się przystojniakiem, który skrada serce jednej z naszych bohaterek. Do tego dochodzi jeszcze Hans, który opowiada pewną historię, a wątek powiązany w tym właśnie wydarzeniem jest znakomity. Taka narracja, wciągająca historia może być opowiadaniem na dobranoc. Oczywiście bohaterowie to nie wszystko, autorka znakomicie bawi się też ich losami. Zabiera nas w różne życiowe opowiastki i perypetie. Story, sprzeczki, awantury i przyjaźń, a nawet przeplatająca się miłość sprawiają, że lektura staje się lekiem na smutek, czy wszechobecną nudę.

Lekki, błyskotliwy język towarzyszy nam przez całą książkę. Możesz żyć życiem Majki, jej rodziny i przyjaciół. Czytając książkę wino z Malwiną chce się mieszkać w Uroczysku, mieć takich przyjaciół, taką wredną dyrektorkę, tylu życzliwych ludzi w otoczeniu. Myślę że Majka ze swoją passą przyciągania ciekawych gości i nieodłącznych kłopotów oraz genialnych pomysłów na wyjście z każdej sytuacji byłaby idealną siostrą albo przyjaciółką każdego czytelnika.

Zakończenie bardzo niespodziewane wręcz powiedziałabym diametralnie różne od tego czego się można było spodziewać. Czekam z niecierpliwością na kolejną część z życia Majki. Bo będzie prawda?

Miesiąc temu pisałam recenzję książki Okno z widokiem. Dlatego o tym wspominam? Bo w Uroczysku pojawiają się bohaterowie tejże książki. Wino z Malwiną to takie okno z widokiem, które niby nie jest jednym domem, ale pokazuje więcej. Przechodzące się wątki, bohaterowie, którzy się pojawiają, sprawy które są opisane, to nie tylko los jednej osoby, to losy wielu ludzi. Magdalena Kordel znakomicie pokazuje w swoich książkach, że jej bohaterowie tak jak my żyją w świecie, w którym nie ma jednego bohatera. Nie ma jednego wątku, jednej sprawy. Losy mieszkańców Uroczyska są połączone i przeplatają się łącząc różne historie i kilka książek w przepiękną całość.

Blog: [Adres usunięty]

Magdalena Kordel napisała już kilkadziesiąt publikacji. ,,Antolka" jest najnowszą i jak na razie samodzielną pozycją.

Antolka miała niecodzienne imię, bowiem już od samej maleńkości miała być niepospolita i się wyróżniać. Uczęszczała na dużo zajęć dodatkowych, mama nie miała dla niej czasu. Była lekarzem i pacjenci byli dla niej najważniejsi. Teraz Antolka skończyła 18 lat i postanowiła się postawić.

Gdy sięgałam po tę pozycję oczekiwałam lekkiej, wakacyjnej lektury i coś takiego właśnie otrzymałam. Niebywale mnie to cieszy, bowiem potrzebowałam takiego spokojnego przerywnika. Nie chcę tutaj zdradzać, co zdarzyło się w życiu Antolki, że postanowiła je zmienić. Nie jest to może zbyt odkrywczy wątek, jednak bardzo ciekawy.

Magdalena Kordel pisze powieści o kobietach i dla kobiet. Jej najnowsza pozycja jest naprawdę zajmująca. Trudno się od niej oderwać, bo wciąga od pierwszej strony. Do tego pojawiają się tutaj Dukla i Giżycko, które odwiedziłam kilka dni temu, więc tym bardziej skradła moje serce.

,,Antolka" to jak na razie oddzielna powieść, jednak jej zakończenie wskazuje na to, że może pojawić się kontynuacja. Bardzo by mi się to odpowiadało, bo polubiłam tę nieco zwariowaną nastolatkę.

W „Uroczysku” położonym u podnóża gór, a dokładniej w pięknie brzmiącej miejscowości Malownicze, gdzie specyficzni mieszkańcy wszystko o wszystkich wiedzą i bez problemu rozpoznają, kto jest miejscowy, a kto przejezdny, jak zwykle wiele się dzieje. Do miejscowości przyjeżdża Malwina – Niemka, która tak naprawdę Niemką nie jest. Podobno chce przejąć dom i ziemię sąsiadującą z pensjonatem Majki. Czy kobieta może czuć się zagrożona? Czy przyjazd Malwiny jest powodem do zmartwień? Jakie plany ma tajemnicza nieznajoma?

Majka pozostaje taka, jaką pamiętam ją, gdy przed laty czytałam poprzednią część serii. Bohaterka jest zakręcona, niezdarna, ale jednocześnie jest w tym wszystkim niezwykle urocza, a jej dobre serce sprawia, że nie da się jej nie lubić. Czasami miałam wrażenie, że jakby mogła, to zbawiłaby cały świat, łącznie ze wszystkimi zwierzętami na nim żyjącymi. W życiowych przygodach w górach, gdzie zdążyła się już zadomowić, towarzyszy jej rezolutna nastoletnia córka, ciężarna przyjaciółka, przystojny weterynarz oraz pszczelarz pieszczotliwie nazywany „Miodkiem”. Prócz nich przez pensjonat przewija się jeszcze wiele innych, ale jakże barwnych postaci, które wywołały uśmiech na mej twarzy.

Magdalena Kordel przedstawia malownicze Malownicze w taki sposób, że sama miałabym ochotę spakować się i natychmiast wyruszyć w podróż w góry. Choć, to co się tam dzieje raczej można nazwać bardziej cyrkiem na kółkach, niż oazą spokoju, to jedno jest pewne, nie sposób by było się tam nudzić.

„Wino z Malwiną” jest powieścią obyczajową, niekoniecznie kobiecą, która przedstawia najróżniejsze problemy, zaczynając od szczeniaków, które mają zostać uśpione, aż do przeniesionej jakby z innej epoki ciotki, która nie do końca ogarnia rzeczywistość. Wszystko przedstawione jest w sposób zabawny. Mam wrażenie, że w pozycji tej nikt nikogo nie słucha i sam sobie dopowiada wiele rzeczy, ale właśnie ta komedia pomyłek gwarantuje czytelnikom najlepszą zabawę. Prócz poczucia humoru autorka wplotła w fabułę ciepło, które najbardziej zauważalne jest między przyjacielskimi stosunkami mieszkańców Malowniczego. Każdy jest inny, ale pewne jest to, że w razie potrzeby za „swojakiem” stanie murem.

Jeśli macie ochotę na coś lekkiego, niezobowiązującego, co umili Wam letnie dni, to „Wino z Malwiną” będzie odpowiednią opcją, by się zrelaksować. Zachęcam jednak, by zapoznać się z serią od początku, ponieważ prezentowana przeze mnie książka jest już trzecim tomem cyklu „Uroczysko”. Nie jest to jednak obowiązek, bez trudu odnajdziecie się, sięgając od razu po nią. Polecam!

Kiedy mam sięgnąć po książkę do czytania z półki, przy wyborze kieruję się intuicją, która podpowiada mi, który tytuł spełni moje aktualne oczekiwania literackie. A jak wybrać właściwą powieść do czytania na urlopie, kiedy zasób biblioteczny stanowi zaledwie kilka książek? By "Antolka" Magdy Kordel została przeczytana jako pierwsza nad morzem, zdecydowała nazwa miejscowości, którą mijaliśmy po drodze. Nie sposób nie odczytać tego jako znaku (od Znaku), prawda?

Antolka Górczewska od czasów przedszkola żyje wizją lepszego jutra. Jej matka od zawsze przedkładała pacjentów i szpital ponad swoją córkę obiecując, że lody, zoo, naleśniki i inne atrakcje będą, ale... jutro. Jednak "jutro" nigdy nie nadeszło. Każdego dnia było za to kontrolowanie, eksperymentowanie oraz kierowanie życiem Antolki, która z czasem zaczęła się coraz bardziej buntować i kłócić z rodzicielką.

By odmienić wreszcie swoje "jutro" wymyśliła niezwykły plan, dzięki któremu opuściła Warszawę i nieoczekiwanie pojawiła się na Mazurach. Tam poznała Janka, który jak rycerz uratował ją przed podejrzanymi typami w lokalnym barze i zabrał na wyprawę życia. Dla obojga ten rejs był odskocznią od problemów codzienności, rodzinnych tajemnic, chorób, kłótni i niewyjaśnionych spraw - u Janka z siostrą a u Antolki z ojcem.

Piękno mazurskich krajobrazów, napotkani ludzie, zwyczajne ale niezwykłe smaki aż wreszcie wielogodzinne rozmowy doprowadziły do iskrzenia między bohaterami, którzy nie chcą opowiadać o sobie. Tajemnice oraz rodzinne trudności ciążą im tak bardzo, że podczas tych radosnych chwil z dala od domów, nie chcą zaprzątać sobie nimi głów i serc. Ale wszystko przecież się kończy... Tak jak wspólny rejs... Czy ta wakacyjna przygoda zakończy się wraz z oddaniem jachtu?

Opowieść wiodąca z Warszawy, przez Giżycko do Dukli sprawia, że w trakcie czytania przeżywamy silne emocje wraz z bohaterami. Nie sposób przejść obojętnie wobec krzywdy psa z sąsiedztwa Migleszowej a co dopiero wobec smutnej codzienności małej Antolki, rozpaczy Miśki czy wyjątkowych historii innych postaci. Magdalena Kordel z charakterystycznym dla siebie humorem przeprowadza czytelnika przez smutek, rozgoryczenie, źle pojętą szlachetność oraz samotne macierzyństwo. Pokazuje, że zawsze po burzy wychodzi słońce a jeśli życie rzuciło nam kłody pod nogi, należy otworzyć tartak i zrobić z nich użytek.

Podsumowując - "Antolka" to piękna, mądra i pełna zaskoczeń historia, pełna smutków i radości, problemów, ale i ciekawych rozwiązań. Opowieść o waleniu prawdy prosto w oczy, braniu odpowiedzialności za swoje błędy i decyzje, za skrywane tajemnice oraz o konieczności zmierzenia się z prawdą wychodzą na jaw; o nienawiści, manipulacji, tęsknocie, złości, żalu oraz tchórzostwie. Szybko czytająca się i lekka historia, idealna na wakacje.

Jaki finał czeka dziewczynę z niezwykłymi zdolnościami do pakowania się w kłopoty? Sprawdźcie sami, gorąco polecam!

Magdalena Kordel pisze jak nikt, uwielbiam jej klimaty, kocham całym sercem Malownicze, a teraz w nasze ręce została oddana powieść dla młodzieży, która wzrusza i wyciska łzy z oczu. I tego mi było potrzeba!

Kiedy zaczęłam czytać Antolkę pomyślałam, ze Magda Kordel napisała lekką młodzieżówkę, którą przeczytam i odłożę na półkę... bez sentymentu. Jednak im dalej tym było bardziej Kordelowo, mocno, klimatycznie, refleksyjnie. Scena, kiedy Antolka spotyka Synka sprawiła, że łzy potoczyły się po moich policzkach, i ta jej walka o szczęście i o "jutro", które dla niej zawsze pozostało tylko marzeniem. Magda Kordel potrafi dawkować napięcie i budować klimat w swoich powieściach, które na zawsze pozostają w umyśle czytelnika i zabierają część jego serca - i tak było i tym razem :)

Antolka jest jedynaczką, która skończyła szkołę i jest na zakręcie życiowym. Nie bardzo wie, co chciałaby robić w dalszym życiu, jakie studia wybrać, a jeszcze naciski matki i ich ciągłe kłótnie nie sprzyjają poukładaniu sobie życia. Dziewczynę wychowuje matka, lekarka, która jest oddana swej pracy, a dla dziecka zawsze ma czas jutro. Jutro, które nigdy nie nadeszło... Antolka nigdy nie poznała swego ojca, a kochała ją tylko niania. Prawdziwy dom i ciepło poznała u swej przyjaciółki Oli, której rodzina traktuje Antolkę jak swoją. Nie jest jej łatwo, a ostatnia awantura z matką sprawia, że dziewczyna postanawia wyjechać i z daleka przemyśleć swoje sprawy. Umawia się z Olą na spotkani na Mazurach, gdzie wyjeżdża rodzina przyjaciółki i rusza w drogę. Na Mazurach, na skutek dziwnego splotu wydarzeń, poznaje Janka i budzi się na jego żaglówce. Zamiast jechać do przyjaciółki, żegluje z nowopoznanym mężczyzną, a im bardziej się poznają, ty bardziej si do siebie zbliżają. Przełomem ich wyprawy jest nocleg w domu starszej kobiety, Migleszowej, która dostrzega to, czego młodzi jeszcze nie widzą. To tam Antolka poznaje i zabiera ze sobą psa Synka, i jedzie z Jankiem w jego rodzinne okolice, gdzie jak się okazuje mieszka jej ciota. Chce się dowiedzieć czegoś więcej o swoim ojcu i na nowo poznać ciotkę, poznaje też rodzinę Janka - jej rozsypane życie powoli zaczyna się układać....

Antolka to piękna, mądra i wzruszająca powieść, która skłania do refleksji i pokazuje jak dzieciństwo rzutuje na życie dorosłego człowieka. Trudne, smutne dzieciństwo zawsze zostawia ślad w psychice człowieka. Pamiętajmy, że dzieci od nas uczą się zachować, miary dobra i zła, miłości i dobrych zachowań, jeśli znają tylko złą, smutną stronę życia to jak mają kreować sobie szczęście nie znając go? Kochajmy, przytulajmy, dawajmy dobre przykłady i wychowujmy szczęśliwych ludzi, bo wtedy życie będzie lepsze.

[Adres usunięty]

"Wino z Malwiną" to kolejna opowieść usytuowana w miejscowości o nazwie Malownicze. Dzięki niej znowu przypomniałam sobie, za co uwielbiam książki Magdaleny Kordel. Oczywiście za niezwykły humor, nietuzinkowych bohaterów i wiarę w to, że nie zawsze wszystko musi kończyć się źle. Autorka ma niebanalny, lekki styl, dlatego jej propozycje literackie czyta się szybko, zbyt szybko powiedziałabym nawet.

W tej historii wracamy do życia Majki, która po wcześniejszych zawirowaniach wreszcie zdaje się wieść żywot nieco spokojniejszy. To tutaj odnalazła swoje miejsce na ziemi, tu są jej przyjaciele i miłość. Czy aby na pewno codzienność bohaterki jest tak ustabilizowana, jak początkowo mogłoby się wydawać? Czy Niemka, która nagle pojawiła się w miasteczku zaburzy spokój jego mieszkańców? Czego chce ta kobieta?

Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziemy w książce. Znowu będzie pasjonująco, ciekawie i znów odkryjemy tajemnicę, może nawet więcej niż jedną.

Czy można nie pokochać Malowniczego? Czy da się przejść obojętnie wobec tak radośnie nastrajających powieści?

Magdalena Kordel stworzyła miejsce sympatyczne, dała nam gwarancję dobrej zabawy wśród starych znajomych, a nawet przyjaciół. Tak właśnie się tam czujemy. Jak wśród przyjaciół. I wracamy do Malowniczego po to, by odzyskać równowagę, nabrać dystansu, zrelaksować się. Z całego serca polecam.