Szóstka wron. Tom 1

Kaz Brekker jest geniuszem przestępczości. Wiele osób się go boi i nazywa Brudnorękim, gdyż nie ma takiego przestępstwa, którego by nie popełnił za odpowiednią ilość pieniędzy. Tym razem otrzymuje ofertę wzbogacenia się większą niż mógłby kiedykolwiek sobie wyobrazić - to oznaczałoby załatwienie wszystkich problemów. Jednak wydaje się, iż jest to niewykonalne zadanie, gdyż musiałby włamać się do najlepiej strzeżonego więzienia, które kiedyś było wojskową twierdzą, a dodatkowo uwolnić zakładnika, który może rozniecić piekło na ziemi. Teraz Kaz potrzebuje zebrać ludzi, którym mógłby zaufać i z którymi mógłby wybrać się na tak samobójczą misję.

Czytałam Cień i kość Leigh Bardugo i w porównaniu do wielu osób, które tej historii nie lubiły, mnie się ona bardzo podobała, jednak nie miałam jeszcze przyjemności sięgnąć po kolejne tomy. Kiedy wreszcie Bardugo wyszła z kolejną serią byłam jej niesamowicie ciekawa, tym bardziej, że słyszałam po prostu wszędzie o tym, jak dobra jest ta książka i że naprawdę trzeba ją przeczytać. Otóż dla mnie nie jest ona tak wyjątkowa - dobrze się ją czytało, jednak nie jest to coś, co zwaliłoby mnie z nóg.

Z pewnością ciekawym zabiegiem jest tutaj to, że nasi główni bohaterowie nie są dobrzy. W większości to wyrzutki, które potrafią robić okrutne rzeczy za pieniądze i niczego się nie zlękną, jednak mimo tego naprawdę można zapałać do nich sympatią. Owszem, robią wiele okropnych i brutalnych rzeczy, jednak kiedy pozna się historię i przeszłość naszych bohaterów możemy zauważyć, co sprawiło, że są tacy, a nie inni. W większości książek tego typu właśnie tego brakuje w pokazaniu "tych złych" - pokazania przeszłości, która ich takimi ukształtowała bez bardzo dużego narzucania się czytelnikowi. Tutaj Bardugo robi to naprawdę subtelnie - poznajemy historię naszych wyrzutków, jednak nie jest to rzucone czytelnikowi w twarz i powiedziane "dobrze, teraz masz mu/jej współczuć, bo popatrz przez co przeszedł/przeszła", o nie. Bardugo ukazuje losy Kaza i jego przyjaciół w bardzo dobrze przemyślany sposób, nie narzuca się nam z interpretacją, ale jednak sprawia, że lepiej rozumiemy motywację bohaterów. Naprawdę podoba mi się tutaj to, że nasi bohaterowie nie są wyidealizowani, że często, nawet bardzo często, popełniają błędy i nie wstydzą się tego. Dobrze jest przeczytać coś, w czym nasi bohaterowie są bardziej realistyczni.

Oczywiście jest tutaj również poruszony świat Griszów, który nieco lepiej jest wyeksponowany w jej poprzedniej serii, a tutaj jedynie stanowi tło do całej historii. Fajnie, że autorka postanowiła jeszcze nieco bardziej rozszerzyć ten świat i umieściła w nim akcję kolejnej książki, gdyż sytuacja Griszów zawsze bardzo mi się podobała. Co prawda, nie jestem zachwycona wszystkimi rzeczami, które się tutaj wydarzyły. Według mnie akcja rozwinęła się trochę zbyt szybko i zabrakło mi jakiegoś większego wprowadzenia i przygotowania bohaterów do akcji, jednak nie zmienia to faktu, że książkę przyjemnie się czytało. Całkiem za to nie rozumiem ludzi, którzy twierdzą, że styl pisania Bardugo jest niesamowity - nie miała tutaj ani jednej sytuacji, w której mogłaby wykazać się swoim kunsztem, nie była w stanie tego dobrze wyeksponować, gdy wokół tylko ciągle coś się działo i nie było większej okazji, żeby się zatrzymać i zastanowić przez chwilę. Za to naprawdę dobrze wyszło jej ukazanie relacji między bohaterami, dla mnie szczególnie między Niną i Matthiasem. Bardugo łączy tutaj bohaterów w takie sytuacje, nawiązuje między nimi takie więzi, że po prostu nie da się o nich przestać myśleć.

Mimo wszystko, zakończenie nie było dla mnie żadnym zaskoczeniem. W ogóle większość książki mnie nie zaskoczyła, a czasami miałam nawet wrażenie, że jest w niej sporo niedopowiedzeń. Jak na to, co mówiło wiele osób, i na to jak bardzo ją chwalili, to historia naprawdę nie powala. Dobrze ją przeczytać, bo Bardugo pokazuje tutaj bohaterów w nieco nowszym, bardziej nikczemnym ujęciu, a o takich postaciach zawsze zabawniej czytać, jednak nie jest to nadzwyczajna książka. Mimo wszystko z chęcią przeczytam kolejny i ostatni tom, by dowiedzieć się, jak zakończą się losy naszych wyrzutków.

Szóstka Wron to nie jest genialna książka, z pewnością jest ciekawa, jednak nie jest to nic nadzwyczajnego. Można się w nią wciągnąć i spędzić dobrze kilka dni, jednak to nie jest arcydzieło ani jedna z takich historii, które zostałyby w naszej głowie na dłużej (przynajmniej tak jest w moim wypadku). Czytałam wiele lepszych książek, jednak Szóstka Wron nie jest aż tak bardzo zła. Przeczytam kolejny tom, żeby wiedzieć, jak zakończą się losy bohaterów, jednak nie wiążę z nim zbyt wielkich nadziei.

Abigail Jailette, [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Przestępczy geniusz Kaz Brekker otrzymuje propozycję nie do odrzucenia. Ma szansę wzbogacić się ponad wszelkie wyobrażenie. Co musi zrobić? Wykonać zadanie. Zadanie, które wydaje się niewykonalne. Musi włamać się do niesławnego Lodowego Dworu (niezdobytej do tej pory wojskowej twierdzy), uwolnić zakładnika, ale przede wszystkim przeżyć. To już może nie być takie łatwe! Kaz nie poradzi sobie sam. Potrzebuje ludzi na tyle zdesperowanych i szalonych, by podjąć się wykonania tego niemożliwego zadania. Ta misja to samobójstwo. Nie mogą dać się złapać. Kaz wie, gdzie ich szukać. Szóstka najbardziej niebezpiecznych wyrzutków w mieście. Razem mogą wszystko... ale czy na pewno? Mogą być nie do zatrzymania, chyba że wcześniej pozabijają się nawzajem...

"Szóstka wron" to książka, o której nie dało się nie słyszeć w ciągu ostatnich tygodni. Jedni zachwycają się przepięknym wydaniem, inni treścią. Czym zachwycam się ja? Głównie wydaniem. Intrygujące, oryginalne, przepiękne. Z treścią jest nieco gorzej. Pierwsze dwieście stron nie wciągnęło mnie ani na moment w fabułę. Tylko czekałam i czekałam aż książka się rozkręci. I w końcu się stało. A kiedy zaczęło się coś dziać wpadłam na dobre! Książka mnie oczarowała. Pełnokrwiści bohaterowie, cudowny, a zarazem specyficzny klimat. Uważam, że książka nie należy do tych najłatwiejszych, schematycznych młodzieżówek, którymi jesteśmy teraz zasypywani przez wydawnictwa. Dla mnie była to książka nieco wymagająca, a już na pewno taka, która wymaga skupienia. Każdy rozdział opisywany jest z perspektywy innego bohatera - taka przeplatanka, którą zazwyczaj lubię, w tej książce sprawiła, że początkowo było ciężko mi wgryźć się w historię. Z czasem jednak doceniłam ten zabieg.

Uważam, że "Szóstka wron" to połączenie wielu gatunków będących aktualnie na topie. To książka młodzieżowa, ale i fantastyka z wątkiem miłosnym i motywem magicznym. Każdy odnajdzie w niej coś dla siebie, prawda? Myślę, że to zapewniło tej książce tak wielki rozgłos. Świat wykreowany przez Leigh Bardugo jest niesamowity. Autorka zaskoczyła mnie swoim pomysłem na powieść, ale i wykonaniem. Pomijam, że przez pierwszą część książki wynudziłam się jak mało kto. Doceniam jednak styl pisarski i chęć przekazania czytelnikom tego, co siedzi w jej głowie. Chwilami było tego aż za dużo, ale barwne i szczegółowe opisy zawsze doceniam. Wspomniałam już, że bohaterowie również są bardzo wyraziści. Nie stronią od wyrażania emocji i ukazywania swoich uczuć, mimo że niebezpieczne z nich bestie.

Uwielbiam takie powieści jak "Szóstka wron". Jestem ogromną fanką fantastyki. Jestem miłośniczką tego, co nierealne. Doceniam każdy taki pomysł. Wiem, że aby wszystko miało ręce i nogi trzeba włożyć w to ogrom pracy. Wydaje mi się, że wyobraźnia autorki nie ma granic. Udowodniła mi to pisząc tę książkę. Nie mogę doczekać się kolejnej części. Wiem również, że w przyszłości na pewno sięgnę po Trylogię Grisza. Obowiązkowo.

Izabela Nestioruk

"Kiedy wszyscy wiedzą, że jesteś potworem, nie musisz marnować czasu na popełnianie każdej potworności."

Bardzo dobry pomysł na wciągającą przygodową historię utrzymaną w sympatycznym klimacie fantasy. Niemal wszyscy główni bohaterowie obdarzeni niezwykłymi mocami wywodzą się ze świata przestępczego i warstw społecznych niecieszących się szacunkiem społeczeństwa. Rozległe krainy, których lądy i morza, opanowane zostały przez często skłócone narody, podejrzliwe i sceptyczne, nieustannie szpiegujące i infiltrujące się wzajemnie. Nietrwałe sojusze, ciche pakty, tymczasowe porozumienia, niebezpieczne transakcje, oparte na niskim wskaźniku zaufania wymiany handlowe, wszechobecne niewolnictwo, surowe wyroki sądowe. Jednak szeregi biznesmenów, polityków, wojskowych i czarowników, świetnie odnajdują się w tej rzeczywistości, czerpiąc spore zyski i utrzymując dogodne przywileje. Autorka potrafi wspaniale przedstawić powieściową rzeczywistość, scharakteryzować poszczególne narody i trudne relacje między nimi, sportretować intrygujących i unikalnych bohaterów, oddać niepowtarzalne klimaty odwiedzanych przez nich miast, szemranych dzielnic, w których królują zabójcy, złodzieje, łotry, hazardziści, skazańcy, szpiedzy i kłamcy. Spójny i przyjemny styl narracji, umiejętne budowanie napięcia, zaskakujące zwroty akcji, porywająca intryga, zdradzieckie posłannictwo, ciekawe romantyczne wątki, to niewątpliwe atuty napisanej z rozmachem powieści, od której ciężko jest się oderwać. Ponadto piękne kolekcjonerskie wydanie powieści, grafiką i kolorystyką doskonale komponujące się z fabułą, wzmacniające intensywność emocji towarzyszących przyjemnemu zaczytaniu.

Niemal od pierwszych stron dajemy się wciągnąć w dynamiczną akcję, z zaangażowaniem przeżywamy fascynujące przygody szóstki wron, wyrzutków wynajętych do niebezpiecznego zadania, wręcz niewykonalnego, niepozostawiającego złudzeń co do szczęśliwego zakończenia. Jednak ogromna nagroda pieniężna, potwierdzenie silnego prestiżu w oczach współpracowników, możliwość dokonania słodkiej zemsty i wyrównania zaległych rachunków z przeszłości, powodują, że nadzwyczaj błyskotliwy i sprytny ketterdamski przestępca Kaz Brekker decyduje zorganizować osobliwą grupę do wykonania tego szaleńczego i desperackiego wyzwania. Jak poprowadzić ku wspólnej sprawie ludzi, którzy nie obdarzają się ufnością, nie potrafią zrozumieć, czują nienawiść i wrogość? Czy przezwyciężą animozje, antypatię i niechęć, aby móc wiele się od siebie nauczyć, wymienić doświadczeniem, zacząć współdziałać i przekuć to w zwycięstwo? Czy zdołają dotrzeć do Lodowego Dworu, bastionu wojskowej i arystokratycznej potęgi Fjerdan, włamać się do najsilniej strzeżonego miejsca na świecie, wykraść niezwykle cenną zdobycz ze skarbnicy i bezpiecznie wrócić do Kerch po nagrodę? Jakie jeszcze inne motywy i sekrety kryją się za samobójczą misją? Dlaczego mieszkańcy Shu Han starają się wyprzedzić najemców? Czemu w Ravce zniknęły cenne dokumenty wojskowe? Kto zabił ambasadora Nowoziem? Docierając do ostatniej strony powieści, odczuwamy żal, że to już koniec tej magicznej historii o przekupnych i żądnych władzy radnych, bogatych i chciwych kupcach, zręcznych i cwanych członkach gangów, tajemniczych i obdarzonych silnymi mocami griszach. Książka nie tylko dla młodzieży, dorośli również dobrze się w niej odnajdą, z chęcią przemierzą świat wypełniony przygodami i walkami.

[Adres usunięty]

Książka ta to kolejne dzieło autorstwa Leigh Bardugo, po które postanowiłem sięgnąć, będąc oczarowanym twórczością tej autorki. Powieść ta to według mnie jej najlepsza książka, w której autorka stworzyła: genialne dialogi, świetne opisy akcji, ciekawych bohaterów oraz niezwykle intrygującą fabułę, od której ja osobiście wprost nie mogłem się oderwać. Jako fan twórczości Bardugo polecam wszystkim jej dzieła, a w szczególności właśnie tę powieść, która przeniesie Was do zupełnie innego świata, który z pewnością pokochacie.

Świat, w którym rozgrywa się akcja, jest krawawy, brutalny i przerażający. Czytając, mam wrażenie, że sama przenoszę się w te wilgotne alejki i przemykam ukryta w cieniu pod osłoną nocy. Wszędzie czekają oprawcy, złodzieje, kasyna i domy uciech. To królestwo, w którym rządzi pieniądz. Każdy chce wywalczyć sobie szacunek i władzę, a niektórzy, jak Kaz szukają też zemsty.

Kaz Brekker (aka Brudnoręki) jest badass! Już pierwsza akcja w książce to udowadnia. Ma cięte riposty, nerwy ze stali i jest skryty. Nigdy nie mówi gangowi Szumowin, jak wygląda cały plan akcji. Znany jest ze swojej skuteczności i dlatego dostaje niepowtarzalną ofertę. Musi włamać się do Lodowego Dworu, twierdzy, która jeszcze nigdy nie została zdobyta, zabrać stamtąd zakładnika i ujść z życiem, żeby zrobić odpowiedni użytek ze swojej działki. Do tej misji potrzebuje ludzi o określonych zdolnościach. Wraz z kolejnymi stronami formuje się ekipa i uwielbiam sposób, w jaki każda z postaci jest wprowadzana. Inej jest mistrzynią skradania się i wykradania sekretów. Jej ksywka Zjawa mówi wszystko! Matthias to były drüskelle, zaprzysięgły wróg griszów (czarownic i czarodziejów). Jesper jak nikt posługuje się rewolwerami, które kocha ponad życie. Nina to grisza, ciałobójczyni, której moc i osobowość może przyspieszyć Wam tętno! A Wylan zna się na wybuchach i jest zabezpieczeniem dla Kaza.

Strasznie wszystkich polubiłam. Nie potrafię wybrać jednej, ulubionej postaci, bo uważam, że każda z nich jest świetnie wykreowana. Uwielbiałam żarty Jespera i jego przekomarzanie się z Wylanem. Sama fabuła – akcja – snucie planów i przygotowania ekipy są wspaniale opisane. Książka jest podzielona na 5 części, a rozdziały są pisane z perspektywy różnych postaci. Wraz z rozwojem głównej fabuły, mamy też wgląd w przeszłość bohaterów i wyjaśniane jest ich zachowanie. Nie jest to opisane na początku książki, więc czytelnik nie od razu poznaje ich motywacje. Czytamy w zaciekawieniu, żeby odkryć tajemnicę każdej z Wron. Wątek romantyczny jest bardzo subtelny. Jeśli ktoś go nie lubi, to nie będzie mu ani trochę przeszkadzał.

Zabolały mnie tylko dwie rzeczy. 1. Piekielne Widowisko i śmierć zwierząt. 2. To że tłumacze wybrali słowo chłopiec (zamiast chłopak), odnosząc się do Kaza, Jespera czy Matthiasa. Słowo wybitnie mi nie pasowało zwłaszcza, jak następowało po opisie fantazji.

Wspaniała książka, totalny must have dla wielbicieli fantastyki. Świetnie wykreowani bohaterowie oraz dynamiczna akcja wciągają już od pierwszych stron.

Wspaniała książka, nic a nic mnie nie wynudziła a czytałam do samego rana. Bohaterowie wyraziści tacy jakich lubię. Polecam

"Szóstka wron" rozpoczyna moją ukochaną serię autorstwa Bardugo! Fabuła powieści utrzymana jest w duchu klasycznych filmów typu heist a z bohaterami nie sposób się nudzić ani na sekundę... Moją ulubienicą jest Inej - oryginalna postać kobieca, która wie jak przetrwać w niegościnnych warunkach miasta wron.

Przyznam szczerze, że uważam, że książka mogłaby być odrobinę krótsza - ostatnie rozdziały znużyły mnie, ale sama końcówka zdecydowanie to wynagrodziła. Bardugo kolejny raz udowodniła tu, że potrafi tworzyć emocjonujące światy - dopracowane i zaskakujące na każdym kroku. Wrony polecam każdej osobie, która kocha klasyczne filmy i lubi opowieści o wielkich napadach oraz niekoniecznie dobrych bohaterach!

Coś niesamowitego. Sama historia jest ciekawa, postać Kaza wręcz zaczęca do dalszego czytania.

Zdecydowanie najlepsza książka, którą dotychczas miałam szanse przeczytać.

Z racji zbliżającej się premiery serialu opartego na książkach Bardugo, wzięłam się za jej książki, żeby móc obejrzeć z czystym sumieniem .

Te książkę czytałam po serii Grisza i chyba nadal żyłam tamtą, sądziłam, że będzie tu jakieś bezpośrednie nawiązanie do poprzedniej, że to będzie wyraźna kontynuacja . Ale to nie tak, są nawiązania do tamtejszych wydarzeń ale tu akcja dzieje się w innym miejscu, z innymi bohaterami i kilka lat później. Miałam problem w zaangażowanie się w całość. Ale jak już w końcu połapałam się o co chodzi w tych gangach , układach , poznałam z grubsza bohaterów, zaczęłam ich ze strony na stronę coraz bardziej lubić. Kaza to w sumie ciężko nie lubić tylko czasem trudno go zrozumieć.

Całość książki skupia się na ofercie jednego z kupców aby za niebagatelną kwotę , Kaz włamał się do Lodowego Dworu (niezdobytej twierdzy ) i uwolnić pewnego , zakładnika. Sam Kaz nie mogąc oprzeć się zaoferowanej kwocie i zapewne wyzwaniu, zbiera dość wyjątkową ekipę do pomocy i rusza by osiągnąć cel. Chłopak ten ma swoje przeżycia , traumy, osiągnięcia i wyjątkowy talent do planowania. A grupa osób, które wybrał do pomocy są równie ciekawe jak ON sam .

Książka pisana jest kolejno z perspektywy każdego z bohaterów i pełna akcji, emocji i nie raz również humoru.

Bardugo ma styl , który warto polubić choć nie każdemu może przypaść do gustu. Jeśli ktoś lubi książki z wątkiem miłosnym, tu go wiele nie dostanie ale jednak jakieś zalążki się pojawiają. Magii nie ma wyjątkowo wiele ale nie da się nudzić. Nie zdziwię się jeśli jeszcze wrócę do tej serii. Polecam

Przenosimy się do złowrogiego miasta zwanego Ketterdamem. Pomiędzy Zachodnią i Wschodnią Klepką mieści się dzielnica oszustów, hazardzistów i kanciarzy — Baryłka.

"Kiedy wszyscy wiedzą, że jesteś potworem nie musisz tracić czasu na popełniania każdej potworności."

Największą kanalią w tym mieście jest Kaz Brekker zwany Brudnorękim. Nosi ciemny płaszcz, pod ręką ma laskę z wronią głową, a jego głos brzmi sucho, jak szelest martwych liści. Główny bohater jest bardzo przebiegły, tajemniczy i pomysłowy. Często zaskakuje czytelnika nie tylko brutalnością, ale i sprytem. Ma wiele asów w rękawie, potrafi otworzyć każdy zamek, oskubać kogoś bez żadnego szmeru, rozwiązać nawet najbardziej zawiłe zagadki. Właściwie wydaje się, że Brekker zawsze ma jakiś ukryty plan.

Na pierwszy rzut oka można by rzec, że to banalny powtarzający się schemat — postać, która ma tragiczną i mroczną przeszłość staje się tyranem bez uczuć. Nic bardziej mylnego. Postać Kaza skłoniła mnie do pewnych refleksji. Tragizm tego bohatera mnie poruszył i poniekąd zachwycił. W głowie mi się nie mieściło to, że kiedy miał dziewięć lat, jego życie zaczęło polegać jedynie na przetrwaniu i doprowadzeniu do skutków zemsty. Dzięki tej żądzy mógł spać nocami, ta chęć zemsty napędzała go każdego dnia. Pomimo tego jest cierpliwy i bardzo skrupulatnie wciela swój plan w życie.

Główna postać nie była jedynym elementem, który mnie zaintrygował. Cała historia jest fenomenalna. Tytułowa szóstka przestępców próbuje włamać się do więzienia o nazwie Lodowy Dwór, które jest pilnie strzeżony przez Fjerdan. Jednym z największych atutów tej powieści są właśnie bohaterowie, którzy podbili moje serce. Muszę wam ich koniecznie przedstawić.

"Poza tym była Zjawą i jedyne prawo, jakie ją obowiązywało, to prawo grawitacji, a bywały dni, kiedy nawet i je łamała."

Inej Ghafa należy do gangu Szumowin i jest prawą ręką Brekkera. W Ketterdamie jest znana jako Zjawa, bo umie poruszać się bezszelestnie z nieludzką zwinnością. Uwielbiam Inej, jest moją mentorką. Nie mogłam pogodzić się z okropnymi przeżyciami, które ją spotkały i zozostawiły blizny, które nigdy się nie zagoją.

— Gdyby któreś z was przeżyło, dopilnujcie, żeby pochowano mnie w otwartej trumnie — dodał Jesper. (...) — Świat zasługuje na jak najdłuższe obcowanie z tą twarzą.

Jesper Fahey jest nowoziemskim snajperem, który nie rozstaje się ze swoimi rewolwerami. Popadł w hazard i długi, ale nie jest to jedyny powód, dla którego zgodził się wziąć udział w tym niewykonalnym skoku. Jespera zwyczajnie rozpiera energia, kocha akcję, walkę, strzelanie. Jestem wdzięczna Jasperowi za niezłą dawkę humoru, która towarzyszyła mnie i wronom przez całą książkę.

— To niezgodne z naturą, żeby kobiety walczyły.

— To niezgodne z naturą, żeby człowiek był równie głupi, jak wysoki, a jednak proszę, stoisz tutaj."

Nina Zenik jest Griszą, a dokładniej ciałobójczynią i służyła w Drugiej Armii. Niny po prostu nie sposób nie kochać. Jest genialna. Szczególne wrażenie zrobiło na mnie jej zdolność do poświęceń i oddanie wobec przyjaciół oraz ojczyzny.

"Życie, które wiedziesz, nienawiść, którą czujesz... to trucizna, której nie mogę dłużej pić."

Matthias Helvar jest byłym drüskelle, który służył niegdyś jako Fjerdan w Lodowym Dworze — twierdzy, do której pomaga się włamać opryszczkom z Ketterdamu. Cała historia tej postaci opierała się głównie na rozmyślaniu pomiędzy tym, co jest dobre, co złe, a co słuszne. Matthias oddał się pewnej wierze, która okazuje się być niesłuszna. Duże wrażenie zrobiło na mnie to, że Helvar zawsze miał na tyle rozumu, aby wybierać pomiędzy tym, co łatwe, a tym, co słuszne.

— Gotowy na dźwięk nieuchronnej zagłady? — zapytał.

— Powinieneś usłyszeć, jak mój ojciec się wścieka.

Waylan Van Eck rezygnuje z dobrego życia, jakie wiódł przy boku bogatego ojca, aby wziąć udział w samobójczym planie przestępczego geniusza Kaza Brekkera.

Bohaterowie są bardzo młodzi, najstarszy jest Matthias, który ma osiemnaście lat, ale niezwykle dojrzali psychicznie. Powiem po prostu jedno: dla takich bohaterów jak tytułowa szóstka wron czytam książki.

Serce to strzała. Pragnie trafić w cel.

Pojawiają się też poboczne wątki miłosne, które Bardugo świetnie wykreowała. Miłość w Szóstce wron nie ma charakteru typowego romansu, nie jest cukierkowa i słodka, bohaterowie nie robią do siebie maślanych oczu już po pierwszym spotkaniu. To uczucie łączące bohaterów jest tak realne i świetnie zbudowane, że aż czasem boli.

Woda słyszy i rozumie. Lód nie wybacza.

W książce jest też wątek pewnego love-hate relationship, którego ja po prostu nie cierpię w książkach, ale autorka wykreowała to w taki sposób, że ciężko jest nie zakochać się w tej dwójce. Jest też zarys wątku LGBT, który teraz pojawia się dosyć często w literaturze, ale nie jest ON wciśnięty na siłę. Właściwie nic w powieści Leigh nie jest na siłę, autorka nie stara się nam wmawiać, że ci bohaterowie coś do siebie czują, tylko te uczucia rzeczywiście da się poczuć. Ja sama osobiście kibicowałam bohaterom aż do samego końca.

Cała historia mnie urzekła. To jest zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w życiu. Akcja nie zwalnia ani na moment, to 496 stron świetnej rozrywki. Nie sądzę, że można by tę książkę zaliczać do young adlut, bo pojawiają się tam też sceny przemocy np. wycinanie oczu.

Nie czytałam Trylogii Grisza (uniwersum do którego należy Szóstka wron) i stwierdzam, że nie trzeba jej znać, aby przeczytać tę książkę. Griszowie rzeczywiście czasami pojawiają się w tej historii i można się w ich świecie momentami pogubić. Sami w sobie, choć nie było ich wielu w książce, są bardzo interesującymi postaciami, więc postaram się sięgnąć po Cień i kość.

Podsumowując, książka zdecydowanie zasługuje na miano bestsellera i na uwagę, jaką poświęcają jej czytelnicy na całym świecie. Netflix postanowił nakręcić serial na podstawie tej powieści. Bardugo dołączyła do grona moich ulubionych autorek. Na pewno sięgnę po kolejną część, którą mam już na swojej półce, bo końcówka Szóstki wron po prostu wgniotła mnie w fotel.

„Szóstka wron” jest kolejną książką Leigh Bardugo znanej części czytelników z „Trylogii Grisza”. Pierwsza część dwutomowego cyklu wykorzystuje bardzo znany motyw drużyny podejmującej się niewykonalnej misji. Szóstka precyzyjnie wybranych łotrów będzie musiała włamać się do niezdobytej twierdzy i co ważniejsze bezpiecznie ją opuścić. W kwestii przełamywania tego znanego motywu książka nie oferuje niczego nowego ani odkrywczego. Myślę, że wszyscy, w większym lub mniejszym stopniu, po przeczytaniu opisu z tyłu książki, domyślamy się, jak zakończy się ta historia. Dlatego też w swojej recenzji chciałabym skupić się na tym, co owe zakończenie poprzedza.

Warto przede wszystkim pochwalić Bardugo za tempo akcji. Stanowi ono jedną z największych zalet powieści. Fabuła pędzi do przodu, co sprawia, że książkę czyta się błyskawicznie. Nie uświadczymy w niej przestojów czy nudnawych rozdziałów. Jest to o tyle ważne, że właśnie te rozdziały pisane są z perspektywy różnych bohaterów. Autorka potrafi więc poprawnie prowadzić każdego z nich i przedstawiać jego losy, interesując czytelnika. A interesować jest zdecydowanie czym. Każda z postaci ma swoją niepowtarzalną historię i choć praktycznie wszystkie z nich wpisują się w dobrze znane motywy czy schematy, większość udało się tak rozwinąć, aby stworzyły coś nowego, ciekawego i prawdziwego. Niestety nie udało się to we wszystkich przypadkach. Mam do autorki żal o postać głównego bohatera. Nie jestem w stanie uwierzyć w opowieść o jego przeszłości. A jest ona o tyle ważna, że determinuje całe dalsze zachowanie chłopaka i jego podejście do świata. Wydaje mi się, że autorka przeliczyła się po prostu z wiekiem bohatera. Dziewięcioletni mściciel nigdy nie będzie dla mnie wiarygodny. Przykro mi również z powodu niewykorzystanego potencjału w postaciach Matthiasa i Wylana. W trakcie książki przeszli przez dramatyczne, trudne sytuacje bądź stawali przed tragicznymi wyborami. Niestety wydawać by się mogło, że nijak to na nich wpłynęło i nawet za bardzo nie obchodziło. A szkoda, bo ich postacie można by było bardzo rozwinąć, gdyby tylko się nad nimi chwilę pochylić. Zdecydowanie rozwinięty jest natomiast świat stworzony przez Bardugo. Na kartach powieści poznany wiele państw o różnej obyczajowości i systemach chociażby władzy. I choć ewidentnie widać, czym inspirowała się autorka, tworząc poszczególne kultury, nie poczytywałabym tego za wadę.

Ciężko mi ocenić powieść pod względem warsztatu, gdyż prezentuje ona w tej kwestii bardzo niewyrównany poziom. Przez większą część książki stylowi autorki nie można niczego zarzucić. Aż tu nagle trafia się mały akapicik, który niestety wywołuje we mnie skojarzenia z marnej jakości fanfiction. I choć te akapiciki można by policzyć na palcach jednej ręki, to lekkie zażenowanie, które czułam, czytając je, odbierało mi przyjemność z lektury. Podobnie jest z opisami akcji. Przez ¾ książki jest dynamicznie, angażująco, wręcz wzorcowo. A chwile później przychodzi wielki finał i moje wielkie zdziwienie, gdy okazuje się, że nagle przerywam czytanie, myśląc: „No dobra, a teraz niech ktoś mi wytłumaczy, jakim cudem to się wydarzyło”. Zdecydowanie należy natomiast pochwalić dialogi i dobrze wywarzony humor, jak i bardzo subtelne opisy uczuć i cielesności. Tu bez wątpienia oklaski - tak właśnie należy to robić!

Choć z mojej recenzji mogłoby wynikać, że w „Szóstce Wron” znalazłam więcej wad niż zalet, wcale tak nie jest. Mimo wymienionych przeze mnie mankamentów, powieść jest angażująca, w większości bardzo dobrze napisana, znajdzie się w niej ciekawych i (poza jednym wyjątkiem) wiarygodnych bohaterów, których da się polubić. Ponadto czyta się ją błyskawicznie i co ważne od razu zachęca do sięgnięcia po drugą część. I chociażby dla tej drugiej części warto „Szóstkę Wron” przeczytać.

Na koniec chciałabym jeszcze bardzo podziękować tłumaczowi tekstu. Dosłownie zakochałam się w słowie niezgrabiasz!

Jestem ogromną fanką powieści fantasy, science-fiction i wszystkiego, co wymyślone! 'Szóstkę Wron' dostałam od przyjaciółki na urodziny, gdyż wszyscy wiedzą, że pochłaniam książki w zastraszającym tempie.

Przyznaję, że pierwszy rozdział wydawał mi się strasznie nudny i przypominał mi trochę powieści, jakie podkradałam wujkowi, gdy byłam mała; kryminały, w których kompletnie nie gustuję! Szczerze powiedziawszy zmuszałam się, żeby czytać dalej i teraz jestem sobie za to wdzięczna. Pierwsze wrażenie okazało się jednak bardzo mylne. Z każdą następną stroną zaczęłam zagłębiać się w opisaną historię i po prostu nie potrafiłam odłożyć jej na bok.

Kaz Brekker całkowicie zawładnął moim sercem ale to nie tak, że to uczuciowy chłopak. Wręcz przeciwnie. Urzekła mnie w nim jego pomysłowość, kreatywność oraz geniusz, jaki stopniowo odsłaniał. Wszystko przeżywałam razem z bohaterami, a niektóre niespodziewane zwroty akcji przyprawiały mnie o zawał serca i przeklinanie autorki za takie pogrywanie z moimi emocjami.

Aczkolwiek powieść jest fantastyczna i nigdzie nie jest napisane dla jakiego przedziału wiekowego jest odpowiednia. Uważam iż każdy powinien przeczytać tę cudowną lekturę!

A więc - uratować naukowca, wkraść się do Twierdzy rodem z Alcatraz, przeżyć!, i wrócić po miliony miliardów... Niewykonalne? Ta ekipa was zadziwi.

Nieczęsto mam do czynienia z książka dobrą, bardzo dobrą, a jeszcze rzadziej z idealną, a ta jest w każdym calu idealna. Pewnie to zasługa przemyślanej fabuły, która o wiele więcej ukrywa, niż pokazuje. Czy byłabym w takim samym osłupieniu wiedząc, jak FAKTYCZNIE uciekną? Nie. Czy cieszyłabym się tak samo wiedząc, KTO KOGO POKOCHA? Nie. Czy jest sens ukrycia kilu faktów przed czytelnikiem, żeby później je odkryć, kiedy już plan A,B,C i awaryjny nie wypali, i prawdopodobnie Kaz i reszta utknie we Więzieniu? Jest jak najbardziej! Czytając czułam lekką podobiznę do Sagi Martina - Gra o tron wersja młodzieżowa? Nie, nie. Nie ma tutaj takiej eskalacji przemocy i seksu. Po prostu wszystko ma swój cel, niejasne przebitki przeszłości bohaterów nie są po to, by po prostu poznać ich historię, a potem niech czytelnik wróci do wspinaczki Inej. Po coś jednak jest wspomnienie jej lat przepieprzonych w Menażerii. Uraczyłam Kaza, Inej, Matta i Niny, ale nie przypominam sobie wspomnień Jespera - czy są one zarezerwowane na kolejną książę? Byłoby miło.

Tę książkę warto, wierzcie mi, warto przeczytać.

Książka opowiadająca o przygodach Każą Brekkera i jego "paczki". Dla młodszych jak i starszych.

Już po pierwszej stronie uznałam, że muszę dowiedzieć się co będzie dalej. Takim cudem przeczytałam całą książkę w jeden dzień. Zauważyłam, że Kaz pokazał wiele swoich obliczy( ale najbardziej podobał mi się ten uczuciowy, który kochał i troszczył się o Inej). Bardzo jednak zasmuciło mnie potraktowanie Wylana przez jego ojca 🙁. Książka zakończyła się w najgorszym momencie- na porwaniu Inej. Niestety okazało się, że na drugą część będę musiała chwile poczekać.

Książka jest pięknie wydana, gdyż sam jej czarno-czerwony kolor dodaje nastroju.

Książka nie tylko ma świetną okładkę, ale i porywającą fabułę. Akcja, postacie i świat przedstawione są bez zarzutów. Wcale nie dziwi mnie, że książka osiągnęła taką popularność.

Leigh Bardugo oczarowała mnie swoją "Trylogią Grisza" więc kiedy tylko skończyłem ostatni tom z tej fenomenalnej serii, postanowiłem sięgnąć po kolejny cykl osadzony w tym genialnym uniwersum. "Szóstka Wron" to książka, która pod wieloma względami według mnie przebija powieści z trylogii. Przede wszystkim w dziele tym autorka napisała o wiele lepiej bohaterów i dialogi. Jeśli mam być szczerym, to muszę przyznać, że powieść ta jest naprawdę świetna i szczerze polecam ją wszystkim, a w szczególności polecam ją miłośnikom twórczości Leigh Bardugo, którzy jeszcze jakimś cudem po tytuł ten nie sięgnęli.

Leigh Bardugo stworzyła jeden z moich ulubionych cykli literackich, czyli "Trylogię Grisza". Po przeczytaniu tej powieści mogę powiedzieć, że jest to chyba najlepsza książka autorki. Genialnie wykreowani bohaterowie, którzy są wielowymiarowi to ogromny plus tego dzieła. Poza bohaterami Bardugo w tej powieści stworzyła świetną fabułę, która wciąga już od pierwszych stron i sprawia, że wprost nie można oderwać się od tej pozycji. Jeśli lubicie dobre książki fantasy, to zdecydowanie warto przeczytać tę powieść!

Leigh Bardugo jest autorką, której książki uwielbiam pochłaniać. Ta powieść to według mnie jej najlepsze dzieło, w którym pisarka przeniosła mnie do niezwykłego świata pełnego barwnych i wielowymiarowych bohaterów z krwi i kości. Klimat, który wylewa się z kart tej fenomenalnej (w mojej opinii) książki to również ogromny plus tego dzieła, które ma też genialnie napisane dialogi. Jeśli lubicie twórczość Leigh Bardugo, to jest to pozycja, po którą musicie obowiązkowo sięgnąć! Gorąco ją wszystkim polecam!

Leigh Bardugo jest według mnie jedną z najlepszych autorek powieści fantasy. Uwielbiam chłonąć jej dzieła i kiedy tylko skończyłam czytać "Trylogię Grisza", niemal od razu sięgnęłam właśnie po ten pierwszy tom nowej dylogii, która poszerza uwielbiane przeze mnie uniwersum. Fabuła, bohaterowie, dialogi, no i świat, który Bardugo stworzyła w tej książce, to wszystko sprawia, że nie mogłam się oderwać od czytania tego tytułu. Jeśli lubicie twórczość Leigh Bardugo, to zdecydowanie musicie sięgnąć po tę powieść, którą gorąco wszystkim polecam!

Szóstka nastoletnich przestępców staje przed misją, która uznawana jest w najlepszym razie za niewykonalną, a w najgorszym, za samobójczą. Wszyscy są zdeterminowani, w grę wchodzi rozpalająca wyobraźnię nagroda, a zadanie polega na uwolnieniu z doskonale strzeżonej twierdzy naukowca, który stoi za diabolicznym wynalazkiem. Brzmi jak przepis na wciągającą książkę? I tak właśnie jest! "Szóstka wron” to jedna z najlepszych powieści, które znalazły się ostatnio w moich rękach. Trudno się od niej oderwać i na długo pozostaje w pamięci.

Wspaniała historia, ciekawa, wciągająca i nieprzewidywalna fabuła. Opowiada o pozornie zwykłych nastolatkach. Autorka znakomicie wykreowała głównych bohaterów. Świetnie przedstawiona siła grupy i determinacja młodych ludzi w dążeniu do założonego celu. Książka obfituje w mroczne momenty, a w historię autorka sprytnie wplotła losy członków gangu i ich przeszłość. Nie jest to książka z happy endem, ale zakończenie bardzo zachęca do przeczytania kolejnego tomu. Historia jak najbardziej godna polecenia!

mam pytanie do tych co juz czytali, czy w szóstce wron są wątki LGBT??

"Szóstka wron" to idealna książka dla osób, które szukają niesamowitych wrażeń i deszczyku emocji. Bardzo szybko można przywiązać się do bohaterów, którzy postanawiają podjąć się niemożliwego do wykonania zadania. Razem tworzą ekipę, której nic nie zdoła powstrzymać. Elementy poczucia humoru oraz fantasy zachwyciły mnie od samego początku. Ta książka zajmuje niezwykłe miejsce w moim sercu.

Kaz Brekker, przestępczy geniusz, dostaje ciekawą propozycję. Dzięki niej może stać się nie tylko bogaty, lecz także sławny. Jego zadaniem będzie dostanie się do pilnie strzeżonej fortecy, do której nikt nigdy się nie włamał. W więziennej celi Lodowego Dworu przebywa człowiek, który potrafi wytworzyć pewnego rodzaju narkotyk dla girszów – osób o niesamowitych mentalnych właściwościach. Ich moc znacznie po nim wzrasta, potrafią o wiele więcej, lecz także szybko się uzależniają. Dzięki temu można ich kontrolować. Kaz z dobranymi przez siebie ludźmi ma za zadanie uwolnić zakładnika i dostarczyć go w całości zleceniodawcy. Tylko czy ta wyprawa w ogóle ma jakiekolwiek szanse powodzenia?

Szóstka wron Leigh Bardugo opowiada historię kilku osób, którą relacjonuje trzecioosobowy narrator. Wszystkie opowieści łączą się w całość, rozdziały się uzupełniają i przenikają, ale dzięki temu, że postacie otrzymały własne części książki, możemy obserwować wydarzenia z różnych stron, gdy grupa złodziei nie jest razem. Zabieg jest też przydatny, gdy poznajemy przeszłość danego bohatera.

Głównym tematem powieści jest próba włamania do Lodowego Dworu i odbicie więźnia. Jego wynalazek jest niezwykle niebezpieczny, pozwala kontrolować osoby z magicznymi zdolnościami. Jednak Dwór to pilnie strzeżone miejsce, do którego nikt nigdy się jeszcze nie włamał. To idealne zadanie dla Kaza – geniusza złodziei, przebiegłego przestępcy.

Zadanie nie jest proste, dlatego możemy się spodziewać wielu komplikacji po drodze. Pojawią się nieprzewidziane trudności i zaskakujące momenty. Czytelnik wie, że powinien oczekiwać niespodzianek. Niektóre są bardziej oczywiste, inne mniej. Faktem jest, że w pewnym momencie akcja nabiera wręcz szaleńczego tempa i nie pozwala nam się oderwać od czytania.

Jednak poza samym zleceniem dostajemy też inne, ciekawe tematy, jak choćby przeszłość bohaterów. Każdy z nich jest oryginalny, ma też niebanalną historię. Tytułowe wrony to zbieranina naprawdę fascynujących osób. Oprócz Kaza, który ma plan na niemal wszystkie wypadki, znajdziemy tu girszę, jej prześladowcę, syna bogacza, zmyślnego przestępcę i kobietę, która potrafi się bezszelestnie poruszać. Czy to właśnie im uda się odbić więźnia? Wyprawa nie jest łatwa, ale pokusa ogromna – wielkie pieniądze i sława to najważniejsze motywacje.

Dodatkowo mamy całą gamę relacji międzyludzkich, intryg i tajemnic, które z czasem zaczną wychodzić na jaw. Czy będą one miały wpływ na przebieg akcji? Jak poradzą sobie bohaterowie z przeciwnościami losu? Czy uda im się wyjść cało z tej niemal samobójczej misji?

Jeśli szukacie dobrej i wciągającej powieści, Szóstka wron może przypaść wam do gustu. To dobra powieść fantastyczna z domieszką sensacji. Choć początek mnie nie porwał, potem akcja zaczęła nabierać tempa i się rozkręciła. Momentami powieść może wydawać się schematyczna, ponieważ od początku wiemy, że zadanie będzie skazane na różnego rodzaju nieprzewidziane wypadki, jednak całość jest całkiem zgrabnie napisana. Należy też docenić oprawę graficzną książki – fascynujące czarne brzegi i piękne ilustracje nawiązujące do okładki na każdej pierwszej stronie nowego rozdziału. No i coś, co jest na pewno przydatne podczas czytania – tasiemka w roli zakładki. Coraz mniej wydaje się książek tak ładnie zrobionych, a szkoda.

Zdarza mi się czasem czytać literaturę fantasy przeznaczoną dla młodzieży. Spodobały mi się też powieści Leigh Bardugo, po które chętnie sięgam. Kiedy pojawił się pierwszy tom serii "Szóstka wron", to nie zwlekałem ze sprawdzeniem, co autorka przygotowała tym razem. Pozostało wejść do stworzonego przez nią świata i się o tym przekonać.

Książkę czyta się bardzo szybko i wygodnie. Sama fabuła nie jest skomplikowana, chociaż nie jest to zarzut. Doskonale przedstawione główne postacie wybijają się na pierwszy plan i są ozdobą tej powieści. Zresztą akcja też jest świetnie poprowadzona, dostarczając wielu emocji. Wszystko jest podane w ciekawy sposób i nie ma mowy o nudzie. Według mnie jest to świetna pozycja w swoim gatunku i doskonałe otwarcie cyklu.

"Cienie zła" Krystyny Mirek to ostatnia, trzecia część serii z udziałem Majki Sokołowskiej. Dziewczynka jest główną słabością dla pewnego mordercy. Zobaczyła za dużo, jest jedynym świadkiem zbrodni. Książka napisana doskonałym językiem, płynie się wraz z linijkami tekstu. Świetnie przedstawione portrety wszystkich bohaterów, ich rozterki, przemiany, dylematy i podejmowane decyzje. Emocjonująca i zaskakująca fabuła, pełna zwrotów akcji. Książka trzyma w napięciu aż do samego końca. Nie zawiodłem się, serdecznie polecam!

Jest świetna , polecam każdemu ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️