Surogatka

Książkę czyta się bardzo lekko. Już od początku mamy akcję. Później jest tylko lepiej. Cały czas jesteśmy ciągnięci za nos. Pojawiają się różne domysły. Około dwusetnej strony akcja nabiera tempa i wciąga coraz bardziej. Przyznam się, że zarwałam nockę, by dokończyć. Nie mogłam pokusić się by ją odłożyć, ponieważ każdy rozdział był jeszcze bardziej interesujący. Uważam, że jest to dobry znak, bo rzadko która książka jest w stanie sprawić, że tracę poczucie czasu. Wiadomo, nie jest to książka rewelacyjna, ale jedna z lepszych z tego gatunku. Czułam lekki dreszczyk, troszkę strachu, szybsze bicie serca. Wczułam się w historię jakby była prawdziwa. Zakończenie? Niespodziewane! W życiu bym się nie domyśliła, że tak to się skończy. W książce bardzo podobało mi się też to, że skupiła się też na czymś innym, a mianowicie na problemie przemocy domowej/ patologi rodzinnej. Książka pokazała jak dzieci wychowujące się w takiej rodzinie, nie potrafią żyć w dorosłym życiu. Książka pokazuje także jak krucha jest nasza psychika.Czy z miłości jesteśmy w stanie zrobić tak wiele? Do czego doprowadzają paranoje? I jak z tym później żyć.

Nie wiem, dlaczego myślałam, że „ Surogatka „ to powieść obyczajowa. Zasugerowałam się zapewne niemowlęcymi bucikami na okładce i jednoznaczną wymową tytułu. Owszem temat surogacji tu występuje, ale w innym kontekście niż to sobie wyobrażałam. Moja pomyłka, co do gatunku powieści spowodowana była tym, że nie przeczytałam opisu książki, chociaż z jednej strony może dobrze. „ Surogatka, „ bowiem to thriller psychologiczny, całkiem niezły , ale niewybijający się ponad inne podobne.

Wszystko zaczyna się niewinnie, by w końcu przemienić się w koszmar. Kat i Nick są małżeństwem, którym do pełni szczęścia brakuje tylko dziecka. Po wielu nieudanych próbach tracą nadzieję na zostanie rodzicami. Nie dochodzą też do skutku próby adopcji dziecka z zagranicy. Kiedy tracą nadzieję i zaczynają powoli się poddawać, niespodziewanie pojawia się dawna przyjaciółka Kat, która proponuje im urodzenie dziecka. Wydaje się, że wreszcie uśmiechnęło się do nich szczęście, bo propozycja Lisy daje im nadzieję na spełnienie marzenia. Ale to tylko pozornie tak wygląda. Przyjaźń Kat i Lisy dawno temu została przerwana przez pewne wydarzenie. Kat próbuje odbudować relacje z przyjaciółką, ale przeszłość nie da o sobie zapomnieć. Wkrótce narastający obłęd, który prowadzi nieuchronnie do katastrofy, zmusza bohaterów do zmierzenia się z tym, co miało miejsce przed laty.

Thriller niezły, ale daleko mu do doskonałości. Na plus, że Louise porusza trudny temat, dotyczący rodzenia dziecka dla innej osoby. Skupiła uwagę na głównych bohaterach, na emocjach, jakie nimi targały i co się z nimi działo podczas oczekiwania na dziecko. Nie skoncentrowała się tylko na przeprowadzeniu akcji, ale pozwoliła namacalnie poczuć czytelnikowi rozterki bohaterów.

Kat, Nick, Lisa. Ten trójkąt trzech postaci jest kluczowy dla powieści. Realistycznie nakreślona, wzbudzająca współczucie Kat, która miota się pomiędzy pragnieniem bycia matką, a tragicznymi wspomnieniami. Niewiarygodna historia Nicka, który również skrywa tajemnice oraz Lisa, związana z tym dwojgiem. Zdarzenia łączące te trzy postaci oraz tajemnice, jakie ukrywają są motorem napędowym akcji. Autorka w dobry sposób buduje napięcie, chociaż wielkich zaskoczeń tu nie ma. Na minus, że wraz z rozwojem akcji poziom zapętlenia fabuły staje się irracjonalny i nie wiele ma wspólnego z dobrym thrillerem psychologicznym. Rozczarowało mnie także zakończenie.

Ogólnie „ Surogatka „ jest powieścią dość dobrze napisaną, prosto pod względem językowym, dzięki temu czyta się lekko i przyjemnie. Nie jest to literatura z najwyższej półki, ale nie rozczarowała mnie, ale też nie zachwyciła. Historia, która może wydarzyć się naprawdę i bardziej do gustu przypadnie chyba kobietom.

„Każdy człowiek ma własną historię. Pogrzebane żale. Nadzieję, którą próbujemy utrzymać na wodzy, by przypadkiem nie zacząć myśleć, że możemy stać się kimś, kim nie jesteśmy. „

"Prawda i kłamstwa. Każdy człowiek ma własną historię. Pogrzebane żale. Nadzieję, którą próbujemy utrzymać na wodzy, by przypadkiem nie zacząć myśleć, że możemy stać się kimś, kim nie jesteśmy."

Już podczas spotkania z poprzednią książką Louise Jensen "Prezent" potwierdziło się, że forma dynamicznego i zakręconego thrillera, inspirującego do wielobarwnych interpretacji, podczas gdy ich odcienie zmieniają się wraz z kolejnymi rozdziałami, odpowiada mi. I choć "Surogatka" zrobiła na mnie mniejsze wrażenie, to jednak spodobała mi się moc przyciągania uwagi czytelnika, swobodnego wciągania w zawiłą i pokręconą fabułę, sprytnego podtrzymywania klimatu niepewności i niepokoju. Im głębiej wkraczamy we frapujący scenariusz zdarzeń, tym mocniej się angażujemy, przenikliwsze wyjaśnienia rozwijamy, więcej elementów zaskakuje. Można zarzucać autorce, że przygotowała mało prawdopodobną koncepcję wypadków i niebywałych zbiegów okoliczności, jednak zrobiła to z wdziękiem i elegancją, przyjmujemy zatem tę zajmującą i dającą do myślenia fikcję.

Pojawia się pytanie, do czego zdolna jest kobieta, aby wypełnić instynkt macierzyński, do jakich czynów się posunie, przed czym się nie cofnie, aby czuć dziecko w ramionach każdego dnia? Jak to usilne pragnienie potrafi przesłonić rozwagę, zdrowy rozsądek, podszepty intuicji i poczucie bezpieczeństwa? Czy warto tak wiele ryzykować, poddać się obsesji, podporządkować każdą chwilę na snucie marzeń o powiększeniu rodziny, kiedy nie wszystko wydaje się takim, jakim powinno być, zaś przeszłość wciąż okryta jest złowieszczym cieniem i mrocznymi tajemnicami.

Autorka daje świadectwo rozwiniętej wyobraźni w snuciu złożonych prowokacji, gdyż kiedy wydaje się, że już wszystko wiemy i rozumiemy, dochodzi do zdumiewającego przewrotu, który pociąga za sobą następny zwrot w akcji, zagęszczenie atmosfery, zaś finalna odsłona kryje jeszcze jedną niespodziankę. Satysfakcjonująca przygoda czytelnicza, dobrze się w niej odnalazłam, zapewniła mi interesujący relaks z książką, lecz musiałam odłożyć na bok obiekcje odnośnie realności zdarzeń, czasem zbyt naciąganych i iluzorycznych, ale w końcu to częsty urok thrillerów.

Kat, prowadząca organizację charytatywną, i Nick, właściciel firmy deweloperskiej, od wielu lat bezskutecznie starają się o dziecko, niestety znów ponoszą porażkę w procesie adopcji dziecka. Przeżywają mocno każde niepowodzenie w kwestii pozostania rodzicem, lecz kiedy pojawia się nowa szansa na obecność niemowlaka w domu chwytają się jej usilnie i z determinacją, praktycznie bez zastanowienia nad prawniczymi trudnościami, etycznymi konsekwencjami i emocjonalnymi szkodami. Radosne i szczęśliwe wizje przesłaniają alarmujące zastrzeżenia. Wybór przyjaciółki Kat z dzieciństwa na surogatkę przyzywa konieczność rozliczenia się z niedającymi spokoju grzechami przeszłości, nagromadziła się ich imponująca ilość.

[Adres usunięty]

"To niepojęte, jak decyzje zupełnie obcego człowieka wpłynęły na moje życie. Efekt motyla. Wystarczy trzepot skrzydeł..."

Kat najbardziej na świecie marzy tylko o jednym: aby zostać matką. Kiedy ona i jej mąż - Nick, po raz drugi nie mogą adoptować dziecka, załamują się. Ale pojawia się światełko w tunelu: Lisa, przyjaciółka Kat sprzed lat, która proponuje, że zostanie ich surogatką. Jednak niestety, każda z tych osób ma mroczne tajemnice, które pewnej nocy skumulują się i wybuchną.

Ta historia na długo zostanie w mojej pamięci. Zero schematów, pełno zaskoczeń, a atmosfera jest gęsta od sekretów. "Surogatka" to książka, którą przez cały czas czyta się z zapartym tchem, a gdy już myślicie, że wiecie wszystko - poznajecie kolejne demony przeszłości bohaterów. Pamiętajcie, że w historii Kat nic nie jest takie, jakie się wydaje.

Nie mam wątpliwości co do mojej oceny, bo naprawdę nie mam się do czego przyczepić. "Surogatka" pochłonęła mnie od pierwszych stron i mocno trzymała w napięciu aż do ostatnich. Nie będziecie w stanie odłożyć jej na później!

Jestem bardzo zadowolona, że książka w 100% spełniła moje wysokie oczekiwania. Jest to naprawdę genialny thriller - tak jak mówi napis na okładce!

Myślę, że niedługo sięgnę po kolejne książki Louise Jensen, bo już jestem pewna, że na nich też się nie zawiodę. Ale na dzień dzisiejszy zostawiam Was z "Surogatką", którą (mam nadzieję) dodaliście już do swoich koszyków w księgarniach internetowych ;)

Pragnęli dziecka. Próbowali prawie wszystkiego, lecz nic nie dawało upragnionych rezultatów. W końcu zdecydowali się na ostateczny krok… „Na progu leży wieniec pogrzebowy. Na przewleczonej przez środek szarfie widnieją słowa: „Spoczywaj w pokoju”.”

Kat oraz jej mąż Nick pragną zostać rodzicami. Niestety podjęte dotychczas próby na nic się zdały, a oni są bliscy rezygnacji. Przypadkowe spotkanie z Lisą, przyjaciółką Kat z dzieciństwa daje szansę na spełnienie marzenia. Młode małżeństwo decyduje się więc, na ostateczny krok – surogację. Tylko przeszłość Kat oraz Lisy jest pełna mrocznych sekretów, które nie dają o sobie zapomnieć. „Czasami przeraża mnie myśl, do czego byłabym zdolna, żeby mieć własne dziecko. Czasami myślę, że nie cofnęłabym się przed niczym.” Surogacja. Temat delikatny, fakt, o którym wiele się nie mówi na co dzień, jak i inspiracja do napisania thrillera psychologicznego. Autorka wybrała kwestię, która mogła przysporzyć jej wielu problemów podczas pisania tej powieści. By napisać dobrą historię, która nie będzie jedynie przeciętnym epizodem czytelniczym, należy potraktować temat z niezwykłą rozwagą i ostrożnością. Myślę, że Louise Jensen to się udało. „Sądziłam, że jego surowość wynika z miłości, a nie ze strachu, że powtórzę jego błędy.” Od samego początku, mamy do czynienia z budowaniem odpowiedniego napięcia, domysłami oraz nieufnością wobec wielu czynników napędzających tę historię. Począwszy od zatajenia prawdy, od tajemnic łączących naszych bohaterów, poprzez surogację, aż po sam koniec powieści. Sprawia to, iż „Surogatka” posiada ciekawy, mroczny klimat wciągający czytelnika w swoje szpony od pierwszych stron. „Wierzysz, że los jest z góry postanowiony? Prawie nie do uniknięcia?” Książka pisana jest z punktu widzenia Kat, naszej głównej bohaterki – kobiety po przejściach, z całego serca pragnącej dziecka, którego do tej pory nie mogła mieć. Dlatego też, według mnie, jej kreacja została bardzo ciekawie przedstawiona. Widzimy tutaj osobę, której wcześniejsze przeżycia bardzo wpłynęły na osobowość i widać przy tym, jaki wkład w realne przedstawienie postaci włożyła tutaj autorka. Pewną cechą tej powieści, jak i elementem konstrukcyjnym książki jest kompozycja zdań. Dobrze widoczna jest tutaj forma, z jaką Louise Jensen przekazuje czytelnikowi nowe informacje. Pisarka specjalnie próbuje zmylić odbiorcę tej książki, próbuje manipulować tak, by kończąc „Surogatkę” jak najbardziej nas zaskoczyć. Według mnie jednak, zamiast zamierzonego efektu uzyskała odwrotny. Z początku mamy tę świadomość, iż autorka nami kieruje, lecz wtedy jeszcze nie jesteśmy do końca pewni, dokąd nas to zaprowadzi. Z biegiem czasu sytuacja się zmienia, ponieważ z każdym nowym rozdziałem spotykamy się z tym samym zabiegiem pisarskim. Czytelnik po pewnym czasie domyśla się już, w jakich momentach może spodziewać się zwrotów akcji i tak właśnie było w moim przypadku. Jest to tak właściwie jedyny minus tej powieści. Uważam, mimo wszystko, iż książka jest warta uwagi. Głównie ze względu na aspekty psychologiczne, które są tutaj ukazane na naprawdę wysokim poziomie. Jeśli interesuje was dana tematyka, jeśli chcecie przeczytać książkę, która bazuje na emocjach odbiorcy, i która porusza temat bardzo kruchy oraz delikatny, serdecznie polecam Wam tę powieść.

Na pierwszy, drugi, a nawet trzeci rzut oka wszystko jest w porządku, nawet więcej – szczęście widoczne jest dla każdego. A jeśli to jedynie pozory, a pod nimi kryje się smutna prawda, przygnębiająca i raniąca za każdym razem gdy tylko dopuści się ją do głosu? Czy z takim ciężarem można spokojnie patrzeć w przyszłość?

Przypadek sprawił, że Kat spotkała Lisę, nie widziały się od lat, kiedyś były najlepszymi przyjaciółkami, lecz potem ich drogi rozeszły się. Obie nie są już nastolatkami z głowami pełnymi marzeń, dojrzały, każda zbudowała własny świat, do którego nie zaprosiły się nawzajem. Teraz jedna może pomóc drugiej, ale czy to faktycznie będzie aż tak proste jak myśli Kat? Przeszłości nie da się zmienić, lecz pozostaje to co dopiero może być, więc chyba nadszedł moment by spojrzeć do przodu, nie za siebie czyż nie? Nick jest bardziej sceptyczny, lecz pomysł żony i dla niego jest kuszący. W końcu nie będą z Kat pierwszą parą, korzystająca z surogatki. Marzą już tak długo o dziecku, jednak do tej pory musieli stawić czoła kolejnym rozczarowaniom, teraz pojawia się rozwiązanie … Wszystko wydaje się na dobrej drodze, jeszcze tylko kilka miesięcy i Kat przytuli maleństwo, ale czy powinna zaufać Lisie? Przecież kiedyś … w innym życiu także miała marzenia, lecz zostały rozbite w kilka sekund, potem już nic nie mogło być takie jak wcześniej. Ale pragnienie posiadania dziecka rani tak mocno i dotkliwie, kiedy więc pojawia się szansa taka jak w postaci Lisy nie można jej odrzucić. Jedynie głęboko skrywane tajemnice nie pozwalają się cieszyć tym co ma mieć miejsce, coś zaczyna się psuć, w idealnym planie Kat zauważa rysy, chociaż to raczej przewrażliwienia, a co jeśli ona ma rację?

Znacie to uczucie kiedy wiecie, że łańcuch wydarzeń, jakiego jesteście świadkiem, nie może mieć dobrego zakończenia? Coś wisi w powietrzu, niepokój podąża jak cień za bohaterami i nie pozwala do końca dać ponieść się nadziei, iż wszystko jakoś się ułoży? W „Surogatce” taka atmosfera jest odczuwalna od początku do końca i nie są to czcze zapewnienia, dosłownie do ostatniego wyrazu napięcie jest widoczne i dojmująco przenikające. Sielska okolica, jak z pocztówki, dom jak z marzeń oraz dwoje ludzi, zakochanych w sobie i szczęśliwych, no prawie, bo do pełni brakuje im dziecka. Ona wciąż ma nadzieję, że w końcu będą w trójkę, ON stara się ją podtrzymywać na duchu, ale jak długo dadzą radę? W takim właśnie momencie na scenę wchodzi ktoś jeszcze, kobieta, wydająca się odpowiedzią na ich pragnienie. Tytułowa surogatka i teraz już nic nie jest takie jak było, ale czy będzie takie jak miało być? Wydaje się, iż to jedynie przewrażliwienie człowieka rozpaczliwie walczącego o swoje marzenia, chociaż czy na pewno? Sekrety zaczynają być znane czytelnikom, jednak nikt inny nie jest dopuszczany do nich, nie są to błahe sprawy, wprost przeciwnie, wciąż ranią tych, którzy je duszą w sobie, podkopują wiarę w to co wydawało się jeszcze przed momentem pewne i odporne na wszelkie ciosy. W „Surogatce” widzimy kłębowisko tajemnic pod pozorami zwyczajności, lecz to dopiero początek skomplikowanej układanki uczuć oraz wspomnień i poczucia winy. Na takich fundamentach Louise Jensen oparła kameralny thriller, w którym tylko na początku możemy być pewni tego co ma barwę czarną, a co białą. Z każdą kolejną stroną zaczynają czytających otaczać wątpliwości i niewiadome co do przeszłości bohaterów, gdzieś w niej kryje się klucz do obecnych wydarzeń, a może to jedynie wyobraźnia? Teraźniejszość jest równie skomplikowana, w miejsce prawdy wkrada się podejrzliwość, a świat zaczyna spowijać gęsta mgła utkana ze starych blizn, krzywd i wyrzutów sumienia. Jak rodzi się zło? Gdzie ma swe korzenie? Kiedy przekraczamy granicę pomiędzy pragnieniem a szaleństwem? W „Surogatce” mamy dramat rodzinny i dreszczowiec spleciony w jedną historię pełną emocji, rozgrywającą się w dwóch planach czasowych – wtedy i teraz …

A Wy do czego jesteście zdolni by urzeczywistnić swoje marzenie?

Kat od ośmiu lat jest mężatką, pracuje w fundacji pomagającej ofiarom udarów. Wraz z mężem bezskutecznie starają się o dziecko. Kolejny raz adopcja nie dochodzi do skutku. Kat myśli wyłącznie o pragnieniu posiadania dziecka, jest zrozpaczona własną bezsilnością w tej sprawie. Właśnie wtedy, przypadkiem spotyka dawną przyjaciółkę Lisę. Przypomina jej ona o przeszłości, która nie daje jej spokoju a na myśl o niej czuje dreszcz przerażenia. Lisa chce pomóc dawnej przyjaciółce i proponuje Kat, że zostanie jej surogatką i urodzi jej dziecko. Kiedyś pragnęły tego samego i przyniosło to tylko wiele cierpienia. Pragnienie posiadania potomstwa jest jednak silniejsze od rodzących się wątpliwości i zgadza się na ten układ. Nie przypuszcza tylko jak wielki popełniła błąd wpuszczając ją do swojego życia. Tymczasem zbliża się dziesiąta rocznica tragicznych wydarzeń z przeszłości a w życiu Kat zaczynają dziać się bardzo niepokojące rzeczy.

"Lisa znów jest częścią mojego życia.

Boże. Staczam się z powrotem w przeszłość. Tą złą. I tą dobrą.

We wszystko."

Przypuszczam, że większość kobiet w pewnym momencie pragnie zostać matką. Chęć posiadania dziecka jaką odczuwa Kat jest niemal obsesyjna. Kobieta ciągle myśli o dziecku, wyobraża sobie jak będzie wyglądało, jak spędzą czas, wybiera i kupuje ubranka oraz urządza pokoik dziecięcy. Obsesyjne myśli utrudniają jej normalne funkcjonowanie oraz zaburzają relacje z ukochanym mężem. Niestety dawne wydarzenia kładą się cieniem na jej życiu, którego fundamentem są mroczne sekrety z przeszłości. Przeszłość upomni się o swoje w najmniej spodziewanym momencie.

"Nie mam pojęcia, jak to zrobię, ale będę miała dziecko. Choćby miało mnie to zabić."

"Surogatka to historia, w której nic nie jest takie, jakim się wydaje. Napięcie wyczuwalne jest już od pierwszych stron i nie daje czytelnikowi spokoju. Przeszłość kobiet, pełna sekretów i niewyjaśnionych tajemnic przeplata się z teraźniejszością i ma na nią ogromny wpływ. Stopniowo odkrywane elementy układanki intrygują i tworzą klimat rodem z najbardziej mrocznego thrillera. Autorka precyzyjnie i w bardzo przemyślany sposób wykreowała fabułę i pokierowała akcją wodząc czytelnika za nos. Louise Jensen udało się aż do samego końca utrzymać mnie w niepewności. Ten thriller psychologiczny wciąga od pierwszych stron, wywołuje skok adrenaliny i przypomina jazdę bez trzymanki. Samo zakończenie wbiło mnie w fotel - coś niesamowitego.

"Surogatka" to zaskakujący, nieprzewidywalny, zawiły i szokujący thriller psychologiczny. To niepokojący i trzymający w napięciu rollercoaster, w którym dominuje atmosfera grozy. Skomplikowana teraźniejszość, obsesyjne pragnienie, mrożące krew w żyłach tajemnice. Louise Jensen stworzyła nieprawdopodobnie dobrą historię. "Surogatka" to nieprzeciętny i najlepszy thriller jaki do tej pory przeczytałam. Polecam!

"Z biegiem czasu wcale nie robi się lżej. Nadal tak samo tęsknię. Nie wydaje mi się, żeby czas leczył rany, wiesz? Po prostu uczymy się z tym żyć, ale co, jeśli nie potrafimy? Co wtedy?"

[Adres usunięty]

„Surogatka”, powieść, która wciąga od pierwszej strony i nie pozwala się odłożyć aż do ostatniej kropki. Jest thrillerem psychologicznym, w którym losy bohaterów przeplatają się ze sobą, a czytelnik nieustannie natrafia na tajemnice, niewiadome i zagadki. I kiedy już wydaje się że wszystko zaczyna się wyjaśniać akcja powieści robi zwrot, a my zostajemy na chwilę oniemiali z zaskoczenia, ale zaraz gorączkowo kontynuujemy lekturę, żeby w końcu rozwikłać tajemnicę.

Z pozoru historia wydaje się nieskomplikowana. Małżeństwo stara się o dziecko, a ponieważ długo nie może doczekać się potomstwa decyduje się na to aby przyjaciółka z dawnych lat stała się surogatką. Ale to tylko pierwsza warstwa tej skomplikowanej historii. Trudno jest opowiedzieć fabułę książki, czy tez przedstawić bohaterów nie zdradzając ich tajemnic. Każda przedstawiona w książce postać nie jest jednowymiarowa, ma swoje ciemne strony, ale odkrycie ich nie jest tak proste jak się na początku zdaje. W tle toczy się historia sprzed lat, kiedy wszyscy bohaterowie byli młodzi i chodzili do szkoły średniej. Szalona młodzieńcza miłość, zazdrość, straszny wypadek z ofiarami śmiertelnymi, przegrane szanse na lepsze życie, toksyczni rodzice, to wszystko jest w powieści. A na drugiej płaszczyźnie, także czasowej, mamy młode małżeństwo, które prowadzi dostatnie i spokojne życie a ich jedyne zmartwienie to brak potomstwa. Historia komplikuje się kiedy te dwa światy zaczynają się przenikać.

Autorka powieści Louise Jensen doskonale buduje napięcie i atmosferę strachu. Kiedy główna bohaterka powieści widzi wieczorem w swoim ogrodzie jakąś tajemnicza postać, czytelnik wrzeszczy z przerażenia razem z wystraszoną Kat. Takich scen jest w książce bardzo wiele, niby nic się nie dzieje, Kat wraca wieczorem do domu ze swojego rodzinnego miasta, ale jej droga powrotna została tak opisana, że ja jeszcze długo po skończeniu książki nie mogłam zapomnieć tego opisu. A najważniejsze jest to że do końca nie potrafimy odgadnąć zakończenia. W tej książce nic nie jest oczywiste i nic nie jest takie na jakie wygląda. Polecam wszystkim miłośnikom thrillerów, prawie 400 stron czyta się jednym tchem, więc zanim zaczniecie lekturę pozałatwiajcie co ważniejsze sprawy, nakarmcie rodzinę i zwierzaki, bo od książki oderwiecie się dopiero kiedy ją skończycie.

Już jakiś czas temu zamierzałam zapoznać się z twórczością autorki. Wcześniejszych książek jeszcze nie poznałam, trafiłam dopiero na 'Surogatkę'. Czy lektura przekonała mnie do sięgnięcia po pozostałe pozycje?

'Ktoś mógłby powiedzieć, że połączyły nas sekrety, ale ja nie uważam, żeby rozpoczęcie życia na nowo było czymś złym. Patrzymy w przyszłość, zamiast tkwić w przeszłości.'

Kat i Nick są szczęśliwym małżeństwem. Ich szczęście jest jednak w pewnym aspekcie pozorne. Do całkowitego spełnienia i pełnej rodziny brakuje im tylko jednego - dziecka. Pech chciał, że Kat nie może zajść w ciążę, a adopcje kończą się za każdym razem odmowną decyzją. Pozostaje więc tylko jedno - skorzystanie z usług surogatki, którą ma zostać Lisa, przyjaciółka Kat z dzieciństwa.

'Czasami przeraża mnie myśl, do czego byłabym zdolna, żeby mieć własne dziecko. Czasami myślę, że nie cofnęłabym się przed niczym.'

Kat i Lisa były nierozłączne. Jednak jest jedno wydarzenie, którego skutkiem było zakończenie przyjaźni... Teraz kobiety są dorosłe i próbują odbudować swoją przyjaźń. Czy można to zrobić zachowując głęboko w sobie nierozwiązane tajemnice? Czy urodzenie dziecka przez Lisę pomoże wypełnić w życiu małżeństwa pustkę, jaką jest brak wymarzonego malucha?

Główni bohaterowie próbują zbudować swoje dorosłe życie na fundamentach, którymi są tajemnice z 'poprzedniego' życia. Rozwiązanie marne w skutkach, ponieważ nie od dziś wiadomo, że każde kłamstwo prędzej czy później wychodzi na jaw.

'Nie mam pojęcia, jak to zrobię, ale będę miała dziecko. Choćby miało mnie to zabić.'

Autorka stopniowo budowała napięcie, odkrywała warstwami tajemnice bohaterów. Za każdym razem, gdy myślałam, że odkryłam ich prawdziwe zamiary - myliłam się. Z czasem jednak udało mi się poznać ukryte historie bohaterów, a ich finał i zakończenie książki niesamowicie mnie zaskoczyło. Powiem szczerze, że w moich wewnętrznych przemyśleniach nie udało mi się domyślić takiego rozwiązania, jakim autorka potraktowała bohaterów.

Cała historia została podzielona na krótkie rozdziały 'teraz' i 'wtedy'. Poznajemy dzięki temu losy bohaterów w czasie teraźniejszym jak i odkrywamy ich życie z przeszłości. Całość czyta się szybko, a historia wciąga i utrzymuje napięcie do ostatnich stron.

'Noszę w sobie niezmywalny smutek. Nie da się mnie naprawić. Mam wrażenie, że krzyżyk rozgrzewa mi się w palcach.'

Warto sięgnąć po tę książkę. Ja wiem już, że przeczytam pozostałe pozycje autorki i liczę na podobne emocje podczas lektury. Jeśli lubicie thrillery to polecam ten tytuł, nie zawiedziecie się!

'Ale z drugiej strony... Kto nie ma nic do ukrycia? Każda wersja prawdy jest plastyczna, formujemy swoją rzeczywistość w taki sposób, żeby przykryć prawdę. Czasami wychodzi to tak dobrze, że udaje nam się przekonać nawet samych siebie.'

Louise Jensen jest autorką bestsellerów „Siostra” i „Prezent”, które królowały na listach „USA Today” i Amazon. „Surogatka” to jej najnowsza książka.

W powieści poznajemy Kate, której jedynym pragnieniem jest posiadanie dziecka. Wraz z kochającym mężem podejmują próby adopcji niestety bez powodzenia. Niespodziewanie pojawia się Lisy przyjaciółka Kate sprzed lat, która zgadza się zostać surogatką. Od tego momentu w życiu Kate i jej męża Nicka zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Kate przypomina sobie swoje młode lata, przyjaciółkę z dzieciństwa, pierwszego chłopaka, dom rodzinny, wymagającego ojca, w końcu i tragiczny wypadek, z którego powodu ma do dziś wyrzuty sumienia. Co się wtedy wydarzyło i jak to rzutuje na teraźniejszość? Nick mąż Kate też ma wiele do ukrycia i jak się okazuje wiele go łączy z żoną, choć nigdy na ten temat ze sobą nie rozmawiali. A Lisy, co się z nią działo od ostatniego spotkania, czy rzeczywiście chce urodzić dziecko dla Kate, czy może zależy jej tylko na pieniądzach, a może na zemście?

Dawno nie czytałam tak dobrego thrillera psychologicznego. Mamy tu stopniowo narastające napięcie i tajemnice, które po latach wychodzą na światło dzienne. Muszę przyznać, że zostałam zaskoczona nie raz. Najpierw myślałam, że wiem czego się mam spodziewać, jednak autorka tak poprowadziła akcję, że w życiu bym się na to nie wpadła, np. byłam pewna, że Kate i Lisy kochały się w młodości w tym samym chłopaku, a okazało się, że dla każdej był kimś innym i znaczył coś zupełnie innego. Zakończenie też jest świetne. Nie chcę pisać zbyt dużo, by nie zepsuć lektury. Po prostu polecam, warto!

MJ

źródło: [Adres usunięty]

Instynkt macierzyński to dziwna sprawa. Właściwie to nawet nie ma jednoznacznej definicji, co to takiego. Wiadomo tylko, że jedne kobiety go mają, inne nie. Jedne marzą o byciu matką odkąd mniej więcej uświadomią sobie, co to oznacza. Inne zrobią wszystko, aby spotkanie z niemowlęciem odłożyć w czasie, najlepiej na zawsze. Znam też przypadki całkowitych przeciwniczek macierzyństwa w ich wykonaniu, które – po spojrzeniu w twarz nowo narodzonego dziecka – przedefiniowały cały swój światopogląd, zakochując się w maleństwie i podporządkowując mu absolutnie cały swój świat na wiele lat. Z przykrością stwierdzam, że kobiety głoszące wszem i wobec, że nie wyobrażają sobie siebie w roli mamy, często spotykają się z ostracyzmem. Osobiście uważam, że należy im się szacunek za odwagę powiedzenia głośno tego, co nie współgra z ogólnie przyjętą normą. Kolejnym tematem tabu są kobiety, które instynkt macierzyński może i mają rozwinięty, ale nie mają na kogo przelać swojej miłości, bowiem nie mogą mieć dzieci. Z tym niezwykle trudnym tematem zmierzyła się Louise Jensen w swoim najnowszym thrillerze „Surogatka”.

Kat i Nick to małżeństwo, któremu do pełni szczęścia brakuje dziecka. Starają się o adopcję z zagranicy, aczkolwiek po dwóch nieudanych próbach powoli zaczynają się poddawać. Wówczas w ich życiu pojawia się Lisa – dawna przyjaciółka Kat, która daje im nadzieję na to, że ich marzenie wreszcie się spełni. Kobieta przyznaje, że była surogatką, dając do zrozumienia, że może zostać nią ponownie. Od tej pory życie małżeństwa fokusuje się tylko i wyłącznie na tej sprawie, doprowadzając do… no właśnie. Do czego to wszystko prowadzi?

Bardzo cieszy mnie fakt, że coraz częściej literatura popularna porusza trudne tematy, sięga nieco głębiej, zahacza o tematy tabu, zakazane, niewygodne. Louise, tworząc naprawdę doskonały thriller, dotknęła mało popularnego tematu, jakim jest – mówiąc wprost – rodzenie dziecka dla kogoś innego. Duże brawa należą się pisarce za sposób, w jaki pokazała bohaterów w tej trudnej sytuacji. Uważam, że podeszła do tematu bardzo dokładnie, dobrze pokazując nam to, co działo się z nimi podczas oczekiwania na dziecko. Uniknęła pułapki, w którą niestety czasami wpadają autorzy thrillerów i kryminałów – tak bardzo skupiają się na przeprowadzeniu akcji, zachowaniu chronologii i chęci wywarcia niepowtarzalnego wrażenia zakończeniem książki, że zapominają o tym, jak ważne są postacie. Louise Jensen odrobiła lekcję i postawiłabym jej ocenę bardzo dobrą. Z plusem. Kat, miotająca się między pragnieniem bycia matką a tragicznymi wspomnieniami jest niezwykle realna i wywołuje w czytelniku prawdziwe współczucie. Nick, którego historia jest wprost niewiarygodna, a przy tym tak bardzo bolesna, na przemian wzbudza naszą odrazę, sympatię i litość. Do tego dochodzi Lisa, surogatka, która tak bardzo związana jest z tym dwojgiem. Emocje, które wywołuje, zmieniają się z prędkością światła.

Louise Jensen stworzyła thriller niemalże doskonały. Być może początek był nieco zbyt spokojny jak dla mnie, jednak rozwinięcie napędziło mnie tak bardzo, że zapomniałam o bożym świecie. Za to zakończenie… Czuję się pokonana. Zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, moje myśli w trakcie lektury mknęły w całkowicie innym kierunku, obstawiałam różne zakończenia, ale to, co zrobiła autorka „Surogatki”, przeszło moje oczekiwania. Nie pójdę zbyt daleko w swojej opinii, jeśli stwierdzę, że to naprawdę książka warta poświęcenia czasu i honorowego miejsca w biblioteczce. To po prostu petarda.

Macierzyństwo, dla jednych radość i szczęście, dla innych udręka. Dla par, które od lat starają się o potomstwo, macierzyństwo często staje się synonimem dramatycznej walki i niespełnionym marzeniem. Z niemożnością posiadania dziecka musi zmierzyć się niejedna kobieta. Niektóre z nich walczą i przegrywają, próbując poradzić sobie z żalem i poczuciem, że nigdy nie zostaną matkami. Inne będą o macierzyństwo toczyć wojnę, walczyć za wszelką cenę, chwytając się wszelkich możliwych sposobów, by spełnić swoje marzenie.

O macierzyństwie, przesłaniającym cały świat, stającym się niebezpieczną obsesją opowiada w swojej książce "Surogatka" Louise Jensen.

"Znasz to uczucie? Kiedy pragniesz czegoś tak bardzo, że niemal byłabyś gotowa za to zabić?"

Kat i Nick są szczęśliwym małżeństwem, któremu do pełni szczęścia brakuje tylko dziecka. Próbowali już wszystkiego by zostać rodzicami. Po kolejnej nie udanej próbie adopcji, Kat jest zdruzgotana i bliska rezygnacji. Przypadkowe spotkanie Kat z Lisą, przyjaciółką z dzieciństwa, z którą łączy się mroczna przeszłość Kat, daje parze ostatnią szansę na to, by mogli zostać rodzicami. Lisa proponuje, że zostanie ich surogatką. Pragnienie posiadania dziecka dla Kat jest znacznie silniejsze niż strach przed przeszłością, która i tak w końcu musi dopaść każdego.

Louise Jensen w swojej powieści dotyka skomplikowanej materii jaką jest surogacja, macierzyństwo zastępcze, w wielu krajach, w tym w Polsce, przez prawo nieuregulowane, a bardzo mocno rozwijające się w tzw. "podziemiu adopcyjnym". Największe wątpliwości co do moralności procederu związanego z surogacją budzi fakt, że kobietom, oferującym swój brzuch do wynajęcia przyszli rodzice dziecka, które urodzi, płacą niemałe pieniądze. Wynajem brzucha czy już handel ludźmi? Czym kierują się kobiety, które chcą urodzić obcym ludziom dziecko? Altruizmem czy jedynie chęcią zarobku?

Brytyjska pisarka pozwala czytelnikowi zanurzyć się głęboko w psychice kobiety, dla której pragnienie bycia matką staje się niszczycielską obsesją. Daje nam możliwość poznania jej emocji, zrozumienia motywacji i uzasadnić podjęte decyzje. Jednak obsesyjna chęć posiadania dziecka przez Kat to nie jedyna rzecz wokół której zbudowana jest intryga powieści. Każdy z bohaterów kryje przed bliskimi tajemnice, ich relacje są kruche niczym domek z kart, oparte na kłamstwach i niedopowiedzeniach. Ich idealny świat zaczyna chwiać się w posadach, gdy przeszłość nie może już dłużej pozostać w ukryciu.

Louise Jensen umiejętnie stopniuje napięcie, wprowadza zamęt, odwraca uwagę, powoli odkrywając kolejne karty z przeszłości bohaterów "Surogatki" ich głęboko skrywane, mroczne sekrety. Tajemnice i pragnienia kumulują się, tworząc duszną, gęstą, wywołującą niepokój atmosferę, prowadząc do zaskakującego, wywołującego ciarki finału.

"Surogatka" to znakomity thriller dla wszystkich miłośników gatunku. Pełen bolesnych emocji, aktów desperacji, niepokojący dreszczowiec o sile naszych pragnień, które potrafią mieć destrukcyjną moc. O obsesji, która potrafi wydobyć z nas to co najgorsze. Ale czy za wszelką cenę warto dążyć do spełnienia marzeń?

"Surogatka" to wciągający i trzymający w napięciu thriller, który czyta się szybko. Nie brak tu tajemnic, niespodziewanych zwrotów akcji i dobrze nakreślonych postaci. W książce teraźniejszość miesza się przeszłością i chociaż początkowo uważałam, że to nic nie wznosi do fabuły to wcale tak nie było, o czym przekonałam się wraz z rozwojem akcji. Możemy tu zauważyć obsesję związaną z posiadaniem dziecka, tak silną, że kobieta mogłaby posunąć się do porwania nawet cudzego. Dochodzą do tego tajemnice, niewyjaśnione sprawy z przeszłości, które krok, po kroku odkrywamy i układamy w całość. Nie zabraknie tu niebezpieczeństwa.

"Surogatka" to powieść pełna bólu, nadziei, żalu i wstydu do samego siebie. Pokazuje jaki wpływ mogą mieć na teraźniejszość nasze błędne decyzje z przeszłości. Jak traumatyczne przeżycie może połączyć ze sobą z pozoru całkiem obcych ludzi.

Podsumowując. Jeśli szukacie trzymającego w napięciu thrillera, który sprawi, że będziecie się bać to ta książka sprawdzi się idealnie.

[Adres usunięty]

Podejrzewam, że przynajmniej raz słyszeliście o efekcie motyla. Każdy pozornie nieistotny ruch, przypominający trzepot motylich skrzydeł, może zamieszać w życiu wielu osób, niekiedy rujnując je na zawsze. Jedna błaha decyzja, pojedyncze skinienie głową lub wzruszenie ramionami, jednorazowe odwrócenie wzroku... Wszystko ma swoje konsekwencje.

Kat i Nick to małżonkowie, którym do szczęścia brakuje jedynie dzieci. Niestety nie są w stanie począć ich w naturalny sposób, a kolejne adopcje nie dochodzą do skutku. Szansę na bycie rodzicem daje im Lisa, dawna przyjaciółka głównej bohaterki, która zostaje ich surogatką. Jednak przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, a na jaw zaczynają wychodzić mroczne tajemnice...

"(...) przecież koniec końców i tak jesteśmy tacy sami, prawda? Skóra i kości. Prawda i kłamstwa. Każdy człowiek ma własną historię. Pogrzebane żale. Nadzieję, którą próbujemy utrzymać na wodzy, by przypadkiem nie zacząć myśleć, że możemy stać się kimś, kim nie jesteśmy." *

Ta powieść mocno krąży wokół tematu macierzyństwa, a wręcz obsesyjnej potrzeby bycia matką. Doskonale rozumiem, że niektóre kobiety pragną spełnić się w tej roli i są w stanie dokonać niemożliwego, poświęcając wszystko, aby osiągnąć cel. Jesteśmy bardzo wytrwałe, jeżeli czegoś bardzo pożądamy, co również jest mocno widoczne, kiedy już mamy dzieci, o które walczymy jak lwice, będąc w stanie zabić za swoje potomstwo.

Tak wiele chciałabym napisać, dzieląc się swoimi wrażeniami i spostrzeżeniami, ale nie mogę, ponieważ nie chcę zepsuć wam przyjemności z samodzielnego poznawania tej historii. Mnóstwo tu sekretów, niedopowiedzeń, burzliwej przeszłości, dramatów i niezabliźnionych ran. Opowieść nieustannie trzyma w napięciu, ponieważ Jensen powolutku odkrywa kolejne karty, prowokując do ruszenia szarymi komórkami.

"Kto nie ma nic do ukrycia? Każda wersja prawdy jest plastyczna, formujemy swoją rzeczywistość w taki sposób, żeby przykryć prawdę. Czasami wychodzi to tak dobrze, że udaje nam się przekonać nawet samych siebie." **

Ostatnio ubolewałam nad tym, iż autorzy thrillerów nie potrafią mnie zaskoczyć, a finału domyślam się już na długo przed dotarciem do ostatniego rozdziału. Widzę, że czasami warto ponarzekać, bo wtedy los postanawia nam wynagrodzić dotychczasowe zawody czy smutki, zsyłając właśnie takie lektury jak Surogatka. Owszem, niektóre rzeczy wyczułam dość szybko, jednak patrząc na całość, to była to jedynie kropla w morzu... To, co Louise Jensen wymyśliła, niemalże powaliło mnie na kolana, a zaręczam, że to w zasadzie nikomu się nie udaje. Generalnie mogłabym rzec, iż zakończenie jest nieco przekombinowane, ale chyba tego właśnie było mi trzeba. Nie dość, że pisarka wszystkie moje przypuszczenia wywaliła jak śmieci z worka, to jeszcze dorzuciła epilog, który niby wszystko wyjaśnia, a z drugiej strony jest dość tajemniczy... Majstersztyk!

"Surogatka" jest trzecią powieścią autorki wydaną w Polsce. Nieraz zdarzyło mi się trafić na blogach bądź książkowych portalach na "Siostrę" i "Prezent" Jensen, ale nie znalazły się one na mojej liście utworów do przeczytania. Teraz wiem, że to był błąd i bardzo żałowałabym, gdybym przeszła obojętnie obok jej twórczości. Już nie mogę doczekać się nadrobienia zaległości i poznania innych historii, które wyszły spod pióra tej kobiety.

* cytat ze str. 43

** cytat ze str. 391